WflT DE BLAOEI ZEGGEN.
yftyrifijouzckts
rz&nuAtAaMeüm
NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN MAANDAG 4 APRIL 1927
Nog gematigd-onverschillig?
i De Rotterdammer driestart:
Er mag gevraagd worden, of de mi-
nisterieele boot. met den heer Bee-
laerts van Blokland als nieuw lid der
bemanning aan boord, hetzelfde beeld
van „elk voor zich en niemand voor
den ander', zal vertoonen, als tijdens
het meevaren van den heer Van Kar-
nebeek.
Gematigd-onverschillig sloegen toen
diens collega's zijn optornen tegen de
steeds feller wordende oppositie gade.
Geen hand werd uitgestoken. Justitie
noch Waterstaat, ten nauwste betrok
ken bij de materie, gaven een enkel
woord ten beste. De premier sprak geen
syllabe bij het afscheid. Zelden nam
een reisgezelschap op zulke onharte
lijke wijze afscheid van een mede-pas
sagier. Extra-parlementair werd hier
extra-ordinair.
't Is niet aan te nemen, dat het be
leid van Buitenlandsche Zaken in deze
particuliere aangelegenheid zal zijn
van den chef van dat Departement.
Ook dat zou langzamerhand worden
maller dan mal.
Belgische bcasheid.
De teleurstelling over de verwer
ping van het verdrag, zoo lezen wij
in het Handelsblad, uit zich in
België o.a. door een tweetalig strooi
biljet, te Brussel gedrukt, dat ruim
wordt verspreid en in de brievenbus
sen gestopt.
Dit is de Nederlandsche tekst:
Holland heeft het Hollandsch-Belgisch
verdrag verworpen!
Belgen, gaat gij eindelijk de oogen
openen
.Moet gij daarom een nieuwen 1914
beleven?
Ondanks al de toegevingen door al
de elementen van het land gedaan, on
•danks den verzoeningsgeest door ons
Parlement aan den dag gelegd door
zijne eensgezinde stemming van dit
verdrag, alhoewel dit laatste geene
oplossing bracht voor de onverganke
lijke rechten tot stand gekomen ten
gevolge der schending onzer onzijdig
heid en de afschaffing van liet ver
drag van 1839. en ondanks dit alles,
in eene roes van verwaandheid en hoog
moed, verwerpt de grootste meerder
heid onzer noorderburen accoord van
verzoening en eischen van onzentwege
de totale afstand onzer eigenliefde.
Wij zijn niet oorlogzuchtig, verre
van daar!
Wij zijn brave lieden, te goed onge
lukkiglijk en niet beraden genoeg;
maar aan alles is toch eene grens
Deze is bereikt.
Stellen wif aan onze .Parlementai
ren den eisch, alle nieuwe onderhan
delingen van de hand te wijzen en bij
de groote mogendheden de volgende
eischen te verdedigen:
De vrije beschikking voor België
van de Schelde zoowel in tijd v.an
oorlog als in tijd van vrede. Daar van
hangt af het bestaan van heel ons
land (Waalsch en Vlaamscli deelen)
op economisch gebied daar, name
lijk de Schelde de uitweg ïs onzer
groote haven van Antwerpen en
Gent. Ook op militair gebied, want
verliezen zij niet uit het oog de op-
sluiting van ons leger in 1914.
Laat ons waarborgen eischen
langs den kant van Limburg.
Wij verlangen allen de goede over
eenkomst, maar ook de vrede en dat
ons land niet voortdurend blijve het
slagveld van Europa, door de zwak
heid van zijne geographische gestelte
nis. Wilskracht en eene internationale
politiek zullen die rechtmatige waar
borgen geven.
Holland op 2ijn smalst.
Onder den titel „Twee malle geval
len van Holland op zijn smalst",
schrijft de Belgische Standaard:
Twee malle gevallen, maar ken
schetsend allebei. Op het oogenblik :lat
het votum van de Eerste Kamer val
len zou, bevond zich te Brussel de cor
respondent -Nijpels van het Algemeen
Handelsblad uit Amsterdam. Die had
blijkbaar opdracht gekregen aan zijn
blad de indrukken van Vlaamsche Ka
merleden te seinen. En zoo gebeurde
hot, dat, do heer Van Cauwelaert, die
haastig do Kamer verliet om nog bij
tijds op een vergadering te komen, on
verhoeds lastig gevallen werd door een
onbekende, die hem „in het Fransch"
aansprak en naar zijn meening over
do afstemming vroeg. „Je suis Nijpels
du Handelsblad.." klonk het uit zijn
mond. De heer Van Cauwelaert, te
recht verontwaardigd over de beden
kelijke houding van dezen Hollander,
welke hij misschien als een beieedi-
ging had berekend, zond dezen zonder
lingen bezoeker wandelen. De heer
Nijpels troostte zich met schampere
opmerkingen in zijn blad en meende
solaas te vinden bij den heer Van Cae-
negem. Deze verraste hem echter met
het zelfstandig kanaal-plan waar el
ders in dit blad is van -gerept.
Onthutst is de correspondent toen in
zijn blad gaan fantaseeren, zoodat zelfs
later die arme Heer Elout er ook inge-
loopen is. Maar 'grappig lijkt het in
alle geval dezen Hollander, van het
activisten-bevriende Handelsblad, te
Brussel Fransch te hooren praten!
En clan zijn er die Hollandsche dag
bladschrijvers nog, welke na de afstem
ming van het verdrag den eenigen aan
wezigen Belgischen journalist, den
heer Van Goethem van „Le Soir", een
banket meenden te moeten aanbieden
om over zijn hoofd heen liefdesverkla
ringen aan het adres van ons land af
ie leggen. Het was wel het moment en
het was wel de man! Of wisten die
heeren niet. hoe ,de redacteurs van „Le
Soir te Havre en later te Brussel met
het C. P. N. zijn gemoeid geweest? Of
was het hun onbekend, dat de heer
Van Goethem de, collega van den Vla
mingen-belager Wullus is?
Daar moet inderdaad groote verwar
ring in de Nederlandsche geesten be
staan om Holland zoo smal naar buiten
prijs te geven!
Glad mis.
Onze „Standaard" driestart:
Uit een der locale bladen vernamen
we, dat een A.R. Kiesvereeniging be
sloten heeft, voor de a.s. Gemeente
raadsverkiezing twee candidatenlijs-
ten in te dienen. Een waarop z,g, con
servatieve personen voorkomen en een
tweede die alleen z,g, democratische
namen1 bevat.
Deze handelwijze moet beslist wor
den afgekeurd.
Meer dan dat. De vraag zal overwo
gen moeten worden of deze kiesver
eeniging als het plan doorgaat
nog wel als A.R. Kiesvereeniging er
kend kan worden en als zoodanig bij
het Centraal-Comité aangesloten kan
blijven.
Wij hebben een beginselprogram en,
althans in de gemeente die we op het
oog hebber., een gemeenteprogram.
De te stellen candidaten behooren
met deze programs instemming te be
tuigen. En als zij dat gedaan hebben,
zijn er nog slechts Antirevolutionaire
candidaten. Geen conservatief- en geen
democratisch Antirevolutionaire can
didaten. maar Antirevolutionairen
tout court.
Niets meer. niet minder, niets an
ders.
We zijn een volkspartij en als zoo
danig behoort er ook mee gerekend te
worden, dat de saamstelling van de
candidatenlijst niet puur eenzijdig zij.
Maai- dat is heel anders, dan dat
men als Kiesvereeniging tweeërlei
soort van Antirevolutionairen in het
leven gaat roepen door twee afzonder
lijke lijsten te gaan indienen; een met
een dusgenaamd conservatief cachet en
een ander met -een democratisch etiket
Hier is de trein volkomen uit de
rails geloopen; hier is het Antirevolu
tionair denken en voelen volstrekt
zoek.
We hopen nog op beterschap.
Maar zoo die uitblijft, dan zal de
actie stellig aan een nader onderzoek
onderworpen moeten worden.
~k£rk~en school.
NED. HERV. KERK.
Aan genomen: Naar L Jdscheidam
H. van Dijken Is Wageningen.
Bedankt: Voor s Gravenzande,Mr.
Dr. N. G. Veldhoen te Alphen a. d. Rijn.
Voor Weert, prov. Limburg, I. 0. G.
Gcbius du Sart, te Wijk brj Heusden.
GEREF. KERKEN.
Tweetal: Te Amserdam-WeJ (2de
Pred.pl.}, B. v. d. Werff, te Doorn en
J. H. Rietberg te Maassluis.
Ds. J. W. H. KALKMAN, f
In den leeftijd van 74 jaar is te
Hilversum overleden Ds. J. W. H. Kalk
man, emer. Pred. der Ned. Herv. Kerk
te Hilversum.
Bs. S. A. VAN HOOGSTRATEN.
Het provinciaal kerkbestuur van Gro
ningen heeft aan Ds. S. A. v. Hoogstra
ten, Ned. Herv. Pred. te Nieuwe Pekela,
wegens benoeming tot zendeling-leeraar
eervol ontslag verleend met ingang van
1 Mei.
BEVESTIGING. INTREDE EN
AFSCHEID.
De bevestiging van Ds. J. F. Röthvan
Almkerk, bij de Ned. Herv. Gem. te
Scheveningen, dcor zijn zwager. Ds. L
C. W. Ekeiirg van Amsterdam, is nader
bepaald op Zondag 8 Mei 's avonds 6
uur in de Oude Kerk en de intrede van
D3. Röth op Woensdag 11 Mei 's avonds
7 uur in hetzelfde kerkgebouw.
EMERITAAT.
Ds. H. v. d .Bijtel, Ned. Herv. Pred.
te Surhuizem, heeft tegen 1 Juni eervol
emeritaat aangevraagd. Ds. v. d. B.
heeft 42 dienstjaren.
BEROEPBAAR.
De heer G. C. Berkhouwer, Theolo
gisch Candidaat aan de Vrije Universi
teit, deelt mede, dit hij gaarne van 15
Mei as.^af een eventueel beroep uit de
Geref. K.-rken in ov.rweging z..l nemen.
Zijn adres is v. d. Spiegelsir. 23a,
's-Gravenhage.
Ds. E. BROUWER.
Gisteren herdacht Ds. H. Brouwer,
Geref. Pred. té Zuilichem, den dag,
waarop hij voor 30 jaar te Rar.rd het
predikambt aanvardde.
CLASSIS DER GEREF. IN INDIë.
De jaarlijkschè classical vergade Jag
van da Ger fo me rd K rke word*
van 27 toj 29 juni te Soerabrja gJiou
den.
BE GEREF. KEEK VAN GENT.
Men schrijft aan de Stand.:
De Raad van de Geref. Kerk van
Gent, verzoekt vriendelijk aan de Pret*
kanten en C'andidat n die dit jaar B.l
gi; denken te bezo:k:n, en bereid zijn
een liefdebeurt te Gent wia" te n:m-n,
dit te willen berichten aan H. Lorwerse,
Fortstraat 30, Gent.
Dcor de hooge niskos'en is het zoo
moeilijk Predikanten uit Nederland te
vragen en mo:t de Gin'seh? gemeente
zich bijna altijd met pioskiezen tevreden
stellen.
AFSCHEID Ds. L. W. BAKHUIZEN
VAN DEN BRINK.
Op 30 Maart j 1. heeft in het gebouw
der Algemeen e Sync da van de Neder
landsche Hervormde Kerk te 's Jravc-n-
hage cjne bijeenkomst plaais gehad van
het Medenamen de; Synod:, den quaes
tor-generaal, Mr. S. J. Hogcrzeil, den
kerkdijken archiva is, Dr. L. Lasoncer
en de te 's Gravenhnge wonende leden.
De president, Dr. G. J. Weyland, had
deze" bijeenkomst belegd, teneinde af
scheid te nemen van den secretaris,
Dr. L. W. Bakhuizen van den Brink,
die op i dezer zijn ambt, na verkregen
eervol ontslag, hoef, nedergeiejd en ver
vangen wordt door den nbuw benoem
den Emcr.-Prid. D. den Br e ems, die
mede tegenwcoröig wss
De aanwezigen brachten hulde en
dank 'aan den aftredenden secretaris,
die in z'rin ambt gedurende twaalc jaren
aan de Nedirkndsche-Hervormde Kerk
groote dienstin heeft bewezen.
De heer Bakhuizen van den Brink,
aan wien vcorlcopig nog de redactie van
het „Weekblad' fclyfi opgedragen, sprak
onder den indruk van dit afscheidsuur,
zijn dank uit vcor de wijze, waarop men
steeds getracht heeft zijne taak te ver
lichten.
IN HOOGER BEROEP.
Naar de Stand, verneemt, heeft het
Bestuur der Chr. Schoolvereeniging te
Blauwkapel (gem. Maartensdijk) zich be
roepen dp Ged. Staten, daar de Raad
RECLAME.
\kalmeeren en worden gesterkt door
Buisje75ct Bij Apoth en Drogisten
der gemeente we'gerde mede te werken
tot stichting ©ener Chr. School te Groe-
nekan.
DE JAN HE1DEMA-PRIJS.
Aan de Rijkslandbouwwinterschool te
Groningen, wordt aan het einde van een
tweejarige cursus aan den bisten leer
ling de zoogenaamde „Jan Heidc-.-m-a-
prrjs" uitgereikt. Als een bijzonderheid
mag vermeld worden, dat drie achter
eenvolgende jaren i925-'26-"27_, deze
prijs werd toegekend aan d ie" broers
uit de familie u. Wiersema te Bierum
(Gr.).
UITBOUW CHR. SCHOOL-.
De Raad der gemeente Dinteloord be
sloot met 83 steen,men (do 3 Vrij-
heidsfconders) een 4e lokial bercüikbaar
te stellen voor- de nieuwe Ned. Herv
Chr. School, die op 1 April al 149 leer
lingen telde.
VOOR HET CHR. ONDERWIJS.
Te Lintelcord is voor de nieuwe Ned.
Herv. Chr. School dcor voorstanders
ruim f700,aan vrijwillige gif.en vip
zameld.
NED. SCHOOLMUSEUM TE
AMSTERDAM.
In de afgexopen m„and Maart no
teerde deze instel mg 259 bezoeken en
35 aanwinsten.
TEGEN DE KERK.
De 1 idi-ch i~e o.ganisa i53 van de
Duische Vrijdenkirs, zoo lezen wij in
de Sland, gesteund door de Commu
nisten en Sóeielstc-n, hebben in de
republek sedert jiren cm fil m strijd
gev. erd tegen de kerk, en: naar hun
zegekreten te oordeelen, moest er van
die arme' kerk nu niet veel meer ovei
zijn...
Wij begrijpen Wilis w\jar niet goed,
waarom dan de herren "-.benkers
voortdurend opnieuw oproepen tot hef
tiger s rijd. Hun o genen h bben reeds
mier leden uit d? kerk 1 ,l.i t eden dan
deze ooi: g t:Id heeft DJ neemt echter
aist weg, d:t in de afgeloopm v::ek de
zoovceste geweldige ac ii vcor het ver
Jaten van de kerkgenootschappen op
tcuw gezet werd. Hoe weinig evenwel
hun mo i e b lo nd wo dt, bl ~k we uit
de indrukken van één ^...—ir propagan
disten Clare Meyer Lugan in den „Frei-
denker'Zij had een voordrachtenreeks
voor de anti-kerkelijke beweging door
Thüringen gedaan.
Vol hoep op groot succes bad z'j
Berlijn met zijn 1 ege zalen' verlaten.
Dcor een uitgebreide p.opaganda was in
Thüringen alles voo bereid. Des te'groo-
ter was de teleurstelling: zeer gering bij
na overal, zelfs in overwegend Commu
nistische plaatsen, het bezoek en in de
fizinnea van de Vrijdenkers 211 fs nog
leden van de Kerk. Zoo vertelt zij, hoe
ze na een vergadering doo: een „Genos
sen" mee in diens woning werd geno
men ,en nu met de vrouw een gesprek
aanknoopt
„Nu, „Genossin". lijdt ge niet onder
hot_ ui .treden uit de kerk?" Verlegen
zwijgen. Eindelijk z:gt dé vrouw van
den Vrijdenker-functionaris,7a, ik ben
er nog in, om de kinderen". Dood
frci begin ik nogmaals met haar te
praten, te verklaren, te ar|umenteereo
tevergeefs. „Om de kinderen" en
daarbij blijft het.
Dat lijkt ni:t op een overwinningslied,
„maar'', geven dé Vrijdenkers ten slotte
toe, „tegen zulk een domheid is ook
niet te vechten".
En de bitter teleurgestelde propagan
diste besluit het liecl van haar trooste-
lcoze ervaringen:
„Neen, neen. Wij behoeven Rusland
niet te ontdekken. Niet door eindelooze
steppen naar dorre dorpen te lcopea
om or.s daar over de middileeuwsche
toestanden te verbazen. Het is voldoen
de in het hart van Duitschland te rei
zen en de menschen in hun ideeën te be;
schouwen. Men kan ook in Berinn bij]
ven, het is overal dezelfde arbeid.
Zou men niet haast medelijden krij
gen met die doodmoede, vrijdenkende?
Ameri kaansche brieven
XXIV.
Amerikaansch.
Het zal onze lezers voldoende be
kend zijn, dat de Amerikaan houdt,
van sensatie. Nu is dat misschien een
meer algemeen menschelijke trek, dan
een specifiek Amerikaansche eigen
schap.
De wereld in het algemeen is op sen
satie belust. Maar toch geloof ik dat
de Amerikaan in dit opzicht wel voor
aan staat. Dat blijkt uit de amusemen
ten die men zoekt, dat blijkt uit de
kranten die men dagelijks leest.
Dat blijkt ook op het terrein van de
kerk en van de Evangelisatie.
Wie heeft in Holland zelfs niet ge
hoord van Billy Sunday, den grooten
Evangelist die het volk bij de tiendui
zenden trok en de bekeerlingen bij de
hor.derdeh maakte? Een koor van dui
zend zangers, Collecten van duizen
den dollars, 't was alles even groot en
er op berekend de massa te imponée-i
ren. En, natuurlijk, een pers-campag
ne, waar de grootste wereldzaak ja-
loersch op zou zijn.
Want de Amerikaan gelooft in re
clame, in allerlei reclame. De kerken
adverteeren wekelijks de diensten die
zullen worden gehouden, en de domi-
né's sloven zich veelal uit om de meest
pakkende titels voor hun preeken te
bedenken.
En als dan ergens speciale „revival
meetings" worden gehouden, als er
om een Hollandsch woord te gebrui
ken, groote opwekkings-samenkom-
sten worden georganiseerd, dan wordt
er natuurlijk extra geadverteerd. Dan,
worden alle krachten ingespannen, en
alle middelen gebruikt om de men
schen te trekken.
Zoo las ik hier deze week in de bla
den, dat één der Baptisten kerken een
serie van speciale samenkomsten had
georganiseerd, waar zou spreken UI-
dine Utley, een meisje van 14 jaar.
Eén der bladen gaf vijf verschillen
de foto's van de jeugdige evangeliste,
en ze deelde aan -de reporters mee dat
ze naar Chicago gekomen was, om
daar het oude Evangelie te prediken.
In een artikeltje over dit kind las ik
dat ze, toen ze 10 jaar oud was, door
een vrouwelijke evangeliste was be
keerd, en dat ze sinds de laatste drie
jaar preekt. In verschillende der groot
ste steden, als Philadelphia en New-
York is ze reeds geweest.
In New-York sprak ze op een regen-
achtigen dag, voor 14.000 menschen,
en ook in andere plaatsen trok ze de
duizenden. Ze wordt op haar reizen
door haar ouders vergezeld, die ze
van alle zorg ontlasten, behalve het
spreken natuurlijk. Verder door een
specialen leeraar, die moet zorgen
voor liaar algemeen© ontwikkeling.
E11 natuurlijk door iemand die het mu
zikale gedeelte der diensten verzorgt,
want een -Amerikaansche opwekkings
samenkomst zonder speciale zang is
niet denkbaar.
Ik kon de verleiding niet weerstaan
om ook eens te gaan luisteren. Zondag
avond werd de dienst gehouden in 'e
kleine zaal van het Coliseum, dat naar
mijn schatting een 3 k 4000 menschen
kan bevatten en bijna geheel was
gevuld.
De inrichting van do dienst was zoo
als deze opwekkings-samenkomsten
in elkaar worden gezet. Gedurende het
eerste gedeelte had de muzikale leider
de leiding, en men begon met het zin
gen van verschilende hymns, die dooi*
den leider of het koor werden vóórge
zongen en daarna dcor de menschen
werden overgenomen.
Het groote gebed werd uitgesproken
door een vrouwelijke evangeliste, die
me deed gevoelen dat de „preektoon"
een kwaad is dat niet alleen manne
lijke sprekers bedreigt. Op den inhoud
FEUILLETON.
DORPSTOONEELEN.
2
Lachend vroeg Volker: ..En de oude
ren?"
„Zijn ruwe hoeren, zijn stootsche os
sen. Ga naar Frits Hodel. Dat is een
nette man, dat is een verstandig man.
Zal u bekend maken met de toestan
den in het dorp. Nah. wat ik nog
zeggen wilde, als ge u wilt aanschaf
fen een koetje, denk dan aan Izaak
Löb. Zal ik mij rekenen dat tot een
eer, u reëel te bedienen. A(Du, meheer
de onderwijzer."
Daarmede verdween hij in een zij
straatje, dat tusschen boomgaarden
door naar e»ene flinke hofstede voerde.
„Laat ik voorzichtig zijn," dacnt de
onderwijzer, terwijl hij verder ging,
„mij met dien menscli in te laten. Dat
schijnt mij een masemattenmaker en
'n stroppen-fabrikant van de ergste
soort te zijn. Als ik slechts wist 'aan
wien de kerel de honderd en twintig
percent verdiend beeft of nog verdie
nen-wil. Diem om-hals-brenger moest
men eens scherp op de vingers kijken.
Nu, komt tijd, komt raad."
II.
Het huis van den burgemeester was
gesloten. Al zijne bewoners bevonden
zidh op het hooiveld. De jonge onder
wijzer, die den sleutel van het school
huis wilde halen, stond een oogenblik
besluiteloos op de hofstede. Daarna be
gaf hij zich wederom op den straat
weg, riep een kleinen jongen, en liet
zich den weg naar het schoolhuis wij
zen. Op den weg daarheen nam hij
links en rechts nauwkeurig de huizen
op.
„Hier schijnen dé kleine boeren het
talrijkst te zijn," dacht hij bij zich
zelf.
„Hm, ik heb tot nog toe ook slechts
ossenwagens aangetroffen. Grootere
hofsteden heb ik nog slechts drie ge
zien. De menschen schijnen in alles
nog ver bij mijne geboorteplaats ach
ter te zijn. Het is hier ook louter lei
steen-grond en het veld, op de heuvel
hellingen is moeilijk te bewerken. Ook
de ooftboomen zijn oeroud en verwaar
loosd.
„Zeg ereens ventje," aldus wendde
hij zich tot den knaap, die naast hem
liep en hem van tijd tot tijd steelsge-
wijze nieuwsgierig aanzag, „eet je
graag appels?"
„Ik heet niet ventje," antwoordde
de jongen met heldere stem, „ik heet
Frits Reinhardt."
„Zoo zoo, ga je al naar school?"
„Ja, sinds Paschen. Daar is de
school.
,_,Nu, als ge in school ook zoo ferm
en vlug zjjt, dan kunnen we nog goe
de vrienden worden. Ik ben uw nieuwe
onderwijzer."
Frits rukte onwillekeurig zijn pet
van zijn in volkomen wanorde verkee-
rend hoofdhaar en zag den grooten
man sprakeloos en met open mond
aan. Daarna maakte hij rechtsomkeerd
en rende spoorslags op «en troep jon
gens af, die op het ruime schoolplein
speelden.
„De nieuwe schoolmeester, de nieu
we schoolmeester!" riep hij, waarop
de geheele troep als een vlucht patrij
zen opvloog en verdween, om achter
de huizen dekking te zoeken en daar
op den loer te gaan staan.
Albert Volker betrad hartelijk la
chend de speelplaats. Daar stond een
geweldige lindeboom, wiens stam in
tweeën was gescheurd, dat men er ge
makkelijk door kon loopen. Toch groei
de hij weelderig en vertoonde duizen
den en nogmaals duizenden bloesems.
Een oud volkslied, dat hij in zijn' ge
boorteplaats dikwijls gehoord had, een
lied van Duitsche liefde en trouw,
kwam den jongen man in de gedach
ten:
„Er stond een linde in 't diepe dal,
Was boven breed en onder smal,
Daaronder twee verliefden zaten,
In liefde ze al hun leed vergaten."
Onwillekeurig neuriede hij dit wijsje
voor zich heen. Hij zag in den geest
zijne bijen om den boom vliegen en
hoorde haar vroolijk gegons. Een za
lig gevoel van tehuis-zijn kwam over
hem.
Zijn collega's hadden hem zijne over
plaatsing in dit afgelegen bergland niet
benijd. „Ach wat," dacht hij, „het huis
schijnt nog al goed te zijn, het uitzicht
op et dorp en het hooggelegen woud
is heerlijk. Mijn schooltaak is wel erg
zwaar, negentig kinderen, zooals mij
de schoolopziener Witzenstetter van
Gladenherg gezegd heeft doch waar
toe ben ik jopg? Het dorp staat wel is
waar in een kwaden reuk, voorzich
tig! voorzichtig!" heeft mij de
schoolopziener bij het afscheid nog
nageroepen, och wat, het is Duit
sche grond, het zijn Duitsh© boeren,
wij zullen het wel met elkaar weten
te vinden."
In deze gedachten verdiept liep hij
door de schoolstraat naar het dorp,
om daar eens rond te kijken.
„Heidaar, Frits Reinhardt, kom eens
voor den dag!"
De geroepene verscheen met de plech
tige langzaamheid van een Indianen-
hoofdman.
„Waar is de herberg van Frits Ho-
del?"
„Daar ginds is ze. meester."
Het was een statig, nog tamelijk
nieuw huis, waarop de jongen wees.
Naderbij gekomen las Volker „Café en
koloniale waren. Frits Hodel." De on
derwijzer trad door de openstaande
deur in het voorhuis. Links was
een deur met het opschrift: „Gelagka
mer." Daar tegenover was de winkel.
Langs den geh eelen muur ter rechter
zijde stonden ledige biervaten, zakken
meel en zemelen. Daarop lagen door
elkaar allerhande ijzerwaren, kettin
gen, schoppen en houweelen.
De onderwijzer opende de deur, wel
ke toegang gaf tot dé gelagkamer. Aan
het venster zat een vrouw te breien'.
Te oordeelen naar gezicht en houding,
kon ze veertig jaar oud zijn. Het haar
was echter .sneeuwwit als dat eener
oude vrouw.
Met nauwelijks hoorbare stem beant
woordde zij den groet van Volker en
vroeg wat hij verlangde.
„Ik had graag een tas goede koffie
met brood en boter, maar als 't u be
lieft boerenbrood.
De vrouw begaf zich naar de keuken
en Volker zag ondertusschen de ka
mer eens rond. In tegenstelling met
het voorhuis was de kamer proper en
vriendelijk. Rood© katoenen gordijn
tjes weerden het helle zonlicht. De
vloer was met wit zand bestrooid.
„Hola Liesbeth, breng me 'n slokje 1"
Een schreeuwerige, heesche stem.
De onderwijzer draaide zich om op
zijn stoel in de richting waar het ge
roep vandaan kwam. Achter de kachel
zat op een voetbankje een armoedige
man neergehurkt. Het gelaat met een
zwanen grauw-zwarten baard begroeid
toonde bij den eersten oogopslag de
verwoesting van den sterken drank.
(Wordt vervolgd).
