NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN DONDERDAG 24 FEBRUARI 1927
TWEEDE BLAD.
WflT OE BLUSSEN ZEGGEN.
Antichambre.
Er moet rang en stand zijn in de
wereld, schrijft het Handelsbl.
Ook in wachtkamers. Dat ervoeren
wij laatst bij een bezoek aan het De
partement van Buitenlandsche Zaken.
Beneden tronen daar de grootheden in
de pronkkamers van wat eertijds het
huis was van de Amsterdamsche ge
delegeerden ter Staten-Generaal. Bene
den is het wachten zoet, zelfs voor
hen, die niet belangrijk genoeg geacht
worden (de bode bepaalt dat) om in
de mooie wachtkamer te worden toe
gelaten. Want de mindere gelegenheid
is daar een ruime bode-kamer met
riant uitzicht op de Witte met derzelver
waardigen en bitterenden inhoud. Maar
Doven wordt het bedenkelijk. Wie bij
economische zaken of Volkenbonds-
£aken moet wezen} wordt in een uit
geruimde muurkast gelaten, waar een
gepensionneerd keukentafeltje en een
paar zeer ongemakkelijke houten stoe
len, die het meubilair vormen, nauwe-
Sjks in kunnen. De wandversiering be
staat uit een schakelbord. De vloer is
>edekt met een overgeschoten stuk
trap-mat.
Voor de geestelijke verpoozing van
len wachtende ligt er een oude afle
vering van „Neerlandia", een stoffig
ieel over de Twentsche Nijverheid in
3eeld en de jaargang 1920 der „Eco
nomische Berichten", welke het Depar
tment blijkbaar maar traagjes publi-
:eert. Den laatsten keer, dat wij er
waren, vonden wij er den Tsjechischen
|ezant. De „leestafel" was toen ver-
•ijkt met een oud jaarverslag van de
vereeniging van R.-K. werkgevers. De
liplomaat zat in letterlijken zin op de
nat te wachten.
Dat is goed Nederlandsch gebruik.
In onze groote dagen deed De Witt
<ulke dingen express. Maar dan als
politieke demonstratie.
Dat doet Frankrijk!
Frankrijk krijgt een nieuwe tariefwet,
die voor ons weinig goeds belooft, zoo
ezen wij in De Rotterd.
Bedenkelijk is de toenemende speci-
Jiseering, die zich zoo sterk uitzet,
Jat het nieuwe tarief niet minder dan
1750 artikelen bevat tegen 654 in het
jude.
Bedenkelijk is de aftakeling van de
heest-begunstiging, die daardoor voor
jns land al weer beteekenis inboet.
Bedenkelijk is de verhooging van het
echt op de artikelen, die uit ons land
ien goed afzetgebied in Frankrijk
vonden.
Vergelijking van het oude en voor
gestelde tarief doet zien hoe sterk de
toenemende belemmering onzer waren is.
In het tegenwoordige
tarief per 100 K.G. Ontwerp
Cacaoboonen,- -schillen,
enz. 178.— 312.
Cacao in tabletten of
poeder 255.450.
Cacaoboter 255.450.
Boter (versch) 34.75.
Boter (gesmolten of ge
zouten) 34.50.
Kaas (harde) 34.80 60.
Kaas (half zachte) 37.50 50.
Kaas (zachte) 50.65.
Aardappelen (1 Mrt tot
1 Mei) 5.10 15
Aardappelen (overige mnd.) 0.68 1.
Bloembollen 17.25.
Aardappelmeel 61.20 70.
Ruwe Tapioca 40,80 50.—
Gebroken Tapioca 47.60 60.
Margarine 42.50 100.
Dat doet Frankrijk?
Wat doen wij?
~KERK ËN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Beroepen: Te Zoelen, A. A. van
Stipriaan Luiscius, te Wel Ammerzo-
den. Te Gouderak, G. Enkelaar, te Ter
Aar.
Aangenomen: Naar Soest, J. I.
van Schaick, te Nieuwe Pekela.
Bedankt: Voor Putten, I. Kieviet,
te Baarn. Voor Burum, J. Langman te
Voorburg.
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Baarland, B. A. Bos
cand. te Uithuizen. Te Ottoland, P. D.
Kuiper, cand. te Kampen.
CHR. GEREF. KERK.
Beroepen: Te Zwijndrecht (2de
maal), J .P. Meijering, te Nieuwpoort.
NOG NIET BEROEPBAAR.
De heer P. D. Kuiper, theol. candi-
daat te Kampen meldt, dat hij ook
na 15 Maart nog geen beroep in over
weging kan nemen. Gaarne zal hij ech
ter voorgaan in den dienst des Woords.
Ds. J. DE LEUR.
In den ouderdom van ruim 49 jaar
is te Zonnemaire overleden Ds. Joh.
de Leur, van 8 October 1905 af predi
kant bij de Ned. Herv. Gem. aldaar.
Van 1902 tot 1905 diende hij de ge
meente van Eikerzee.
BEVESTIGING. INTREDE EN
AFSCHEID.
Ds. J. Tonkens hoopt Zondag 24
April afscheid te nemen van de Ge-
ref. Kerk te Bergum en Zondag 8 Mei
te Epe intrede te doen, na bevestiging
door Ds. E. van der Laan, van Anium.
GIFTEN EN LEGATEN.
Door wijlen Mej. S. van Keimpema
te Lemmer is aan de Diaconie der Ge-
ref. Kerk aldaar een making gedaan
ter waarde van pl.m. f4800.
BE KERK EN DE RADIO.
De heer D o m i s s e te Maassluis
heeft aan alle classes en kerkeraden
der Geref. Kerken een missive gericht,
houdende een aanbieding om te be
werkstelligen, dat kleinere vacante
Kerken, die niet kunnen beroepen,
voorzien worden, ter vervanging der
leesdiensten, van bediening d. Woords
door middel van de Radio en kerktele-
phoon. Ook kunnen naar het oordeel
van dezen schrijver meerdere kleinere
vacante Kerken aaneensluiten en een
eigen predikant beroepen, wiens predi
king dan in die Kerken kon worden
uitgezonden.
CHR. GEREF. KERK.
Te Hoofddorp is een C-hr. Geref. Ge
meente gesticht. De bijeenkomsten wot-
den gehouden in een' gebouw aan da
Kruislaan. Er wordt thans getracht vooï
het vervullen van predikbeurten de me
dewerking te verkrijgen van Predikanten,
uit verschillende plaatsen. Een hunner
•heeft reeds aan de uitnoodiging gehoor
gegeven en een bijeenkomst geleid.
FEDERATIE VAN HERV. DIACONIëN
De zomerconferentie van de Federatie»
van Herv Di.acomeëri zal ditmaal op ver
langen van de ledenvergadering weer t®
Lunteren worden gehouden, in het beken
de conferentieoord, op 12, 13 en 14 Juïv.
DE KERK DER BROEDERGEMEENTE
TE HAARLEM.
Het kerkgebouw der EvsaKtfgflfeche
Ercedergemeènte te Haarlem, aan da
Parklaan, zaï binnenkort gedurende 50
jaar in gebruik zijn.
Op 2 April 1877, Tweeden Paaschdag1,
werd deze „Hernhutterskerk", zoo weél
het „Haarl. Dagblad" te melden, door
Ds. Cohen Stuarc, te Alkmaar, ingewijd.
Dr. MOTT.
Op 24 en 25 Maart zal Dr. Mott, da
voorzitter van den Internationalen Zen-
dingsraad, een bezoek aan Nederland
brengen om mede deeling te doen van
zijn indrukken van het zendingswerk op
Java en met de zendingsbesturen te ba-
raadslagen over de organisatie van hel
jeugdwerk aldaar. Vrijclag 25 Maart zal
Dr. Mott in een gemeenschappelijks
besturen-vergadering spreken over Java
en later over de problemen der wereld-
zending. In zendingskringen ziet men da»
komst van Dr. Mott met belangstelling
tegemoet.
NAAR DE TRADITIE DER VADEREN
TERUG
Volgens het te We ene a verschijnende
blad „Stunde", bestaat in deze stad se
dert eenigen tijd een Germaansche gocla
dienst-gemeenschap, die een zeer duide
lijk heidensch cachet dragen zou. De le
den dezer gemeenschap zouden een cul
tuur hebben naar oua-germaanschen ri
tus, Wodan, Freva en Balder vereeren
en zelfs in het Prater een heiligen eik
bezitten. De leden dezer gemeenschap
worden voornamelijk gerecruteerd uit da
kringen der intellectueelen. Het hoofd,
dat tevens als priester fungeert, moei
een Professor der Weensche Universiteit
zijn. Men weet, dat de Weensche pers
niet bepaald van alle sensatie-smetten
vrij is, en daarom kan het overdreven
zijn voorgesteld. Maar als algemeen ver
schijnsel in onze dagen is het teekenend»
EEN TUCHTGEVAL.
Ds .de B., Ned .Herv .Predikant t®
Gennep, heeft van de uitspraak van de
Synodus Contracta (d.d. 19 Januari j.l.)
waarbij het classicaal bestuur van Maas
tricht in het gelijk was gesteld en hij w®r
gens vergrijp gestraft met schorsing in
de uitoefening van zijn ambt tot en mei
31 Januari 1927, herziening gevraagd,
zeedat deze tuchtzaak in de vergadering
van de geheele Synode van 1927 in da
zomerzitting ter eind-uitspraak zal be
handeld worden.
Het gevolg van het niet berusten in
de uitspraak van- de Synodus Contracta
te dezer zake is, zoo wordt in de N.R.C.
geconcludeerd, dat door den ring Venl®
nu weer tot Augustus a,s. in het dienst
werk te Gennep zal moeten worden vooi-
zien.
„ZONNEGLOREN".
Het sanatorium vcor t.b.c.-lijders, dal
vanwege de diaconieën der Ned. Herv.
Kerk te Soestduinen verrijst, nadert zijn
voltooiing. Behoudens onvoorziene om
standigheden, zal het begin Juli geopend
kunnen worden.
COMMANDANT DE GROOT.
Voor een zaal, die tot de uiterste ho®-
ken gevuld was, heeft de in heel Zwitsei-
land zeer beminde commandant van hel
Zwitschersche Heilsleger, oftze landge
noot De Groot, dezer dagen te Genève ai
scheid genomen van zijn talrijke'Vrien
den in en buiten het leger. Verschillend®
stafofficieren voerden het woord en.
schetsten den heer De Groot als vurig
strijder en krachtig aanvoerder, aan
wiens groote gaven" van hart en hoofd
het Zwitsersche Le^er een aanzienlijKen
vooruitgang en verbetering dankt. In d®
zeven jaren., dat De Groot de teugels in
handen had, heeft hij door zijn gloedvol
le prediking verschillende duizendtallen
vcor het Leger weten te winnen en hel
Leger bovendien verrpkt met tallooz®
sociale werken, die zich in gezonden
bloei mogen verheugen.
Aan de in Zwitserland overleden echt
gencote van commandant De Groet werd
door alle sprekers eerbiedige hulde g®
bracht. De heer De Groot sprak daarna
vol warmte over zijn werk in Zwitsei
land, waaraan hij, als- hij straks in Johan
nesburg zal zijn, met groote dankbaas
heid voor de ondervonden medewerking
en offervaardigheid zal blijven terugden
ken.
HERZIENING L. O -WET.
Uit do „Volkskrant" namen we gis
teren het bericht over dat het in de
Commissie-Rutgers niet erg botert.
De Standaard merkt naar aanleiding
daarvan op dat de zittingen der Staats
commissie geheim zijn, zoodat eerst
bij de publicatie van het officieele
raport het resultaat kan worden be
oordeeld. Boyendien zijn gelijk mon
weet eerst in Januari j.l. bij de
Staatscommissie de adviezen der ver
schillende onderwijsorganisaties inge
komen. Het spreekt van zelf, dat deze
adviezen niet gelijkluidend zijn en nu
is naar alle waarschijnlijkheid op deze
adviezen het bovengenoemde bericht
gebaseerd.
Nog sterker komt de „Resb." daar
tegen op die mededeelt, dat dit bericht
van a. tot z. onjuist is.
De commissie Rutgers is met haar
eigenlijke werkzaamheden nog niet
eens begonnen. Zij is nog maar een
enkele maal bijeen geweest en wel in
het laatst begin November. Alleen is
nog maar de procedure der werkzaam
heden vastgesteld en is besloten bij
Ged. Staten en verschillende gemeen
tebesturen een enquête in te stellen,
omtrent de opgedane ervaringen met
de uitvoering van de lager-onderwijs-
wet 1920. De antwoorden op deze en
quête komen per kilo binnen en het
sorteeren, binden en bestudeeren van
al dit materiaal vergt naturlijk aan
zienlijk veel tijd.
En eerst nadat deze enquête is afge
werkt, door de leden individueel, kan
de commissie aan haar werkzaamhe
den beginnen.
Uit het vorenstaande volgt vanzelf,
dat er zelfs nog geen gelegenheid is
geweest, waarbij had kunnen blijken,
dat tusschen de Christelijke partijen
geen overeenstemming zou kunnen
worden bereikt.
De „Volkskrant" moet dus geheel
verkeerd zijn ingelicht.
De mogelijkheid bestaat intusschen,
dat het blad deze commissie Rutgers
verwart met de commissie-Rutgers in
zake de subsidieering van het middel
baar en voorbereidend hooger onder
wijs. Deze commissie zou zoo goed als
met haar arbeid gereed zijn en het is
een publiek geheim, dat men in chris-
telijk-historische kringen over de sub
sidieering van dit onderwijs ietwat an
ders denkt, dan de katholieken en anti
revolutionairen.
JOODSCHE SABBATHVÏERING.
Ds. IVelders,Geref. predikant te
Rotterdam, deelt in het ,,N. H. Kerk
blad" eenige belangwekkende bijzon
derheden over de hedendaagsche Jood
sche Sabbathviering mede.
De Sjabbesmaaltiid op Vrijdagavond'
wordt in vele Joodsche gezinnen zoo
lang mogelijk gerekt. Voor den vro
men Jood is dat niet alleen om zich
in den maaltijd en wat daarmede ver
bonden is, zóo lang mogelijk te ver
lustigen, maar ook, om gedurig ge-
Je genheid te hebben iets uit de wee
te reciteeren, een lofzang aan te hef
fen, dus om ook geestelijk in sabbats
stemming te zijn. en steeds meer te
komen.
Als hij zich eindelijk ter ruste be
geeft, beveelt hij zich ook in de hoe
de van den Almachtige, door den be
kenden psalm op te zeggen, die ver
zekert, dat ons niets kan overkomen,
omdat God met ons is, hetzij wij wa
ken of slapen.
De Joodsche leer schrijft voor om
's morgens steeds vroeg op te staan,
opdat men zich sterk gevoeje als een
jonge leeuw en in die sterftming den
dag beginne om den Schepper te die
nen.
Men moet als mensch eigenlijk het
morgenrood voor zijn, opdat de^
mensch, die het hoogste schepsel is,
ook de eerste zij in den dienst Gods
bij den nieuwen dag.
Maar op Sabbathsmorgen mag de
Jood wat uitslapen. Dat hebben de ge
leerden weer heel handig uit het woord
^.sabbath" afgeleid. Er staat in het
Hebreeuwsch Sjabbath. Die beide a's.
staan er eigenlijk niet, want een Hebr.
woord bestaat alleen uit medeklinkers
De drie medeklinkers: sj, b en th
vormen nu, volgens de Joodsche ge
leerden, de beginletters van sjenan
basjabbath en thasnug, d.i.: de sab-
batsslaap is een genot.
Nu wrijft misschien de een of ander
zich de handen en zegt: hé, wat een;
heerlijke Joodsche bepaling. Maar be
denkt wel, dat alles is in Verhouiding.
iWant de Jood, die meent, dat de
mensch de zon voor moet zijn op
de werkdagen, die verstaat onder lang:
slapen iets anders dan wij. Onze ker
ken beginnen om 10 uur, maar dan
is de dienst in de synagoge al half
weg. Het hangt af van den tijd dea
iaars, maar nooit begon de dienst zoo
laat als bij ons.
Iedere vrome Jood weet, welk ge
deelte in de samenkomst der Gemeen
te zal worden gelezen en hij leest dat
thuis nog even door, doorgaans met.
de Targum er bij.
Hoewel wij zulke diensten bij ons
niet zouden begeeren, daar het in de
samenkomst der gemeente juist om de
verklaring en de toepassing van het
JWoord gaat, mogen wij ons toch wel'
eens afvragen of de Jood, afgezien
van het geestelijk besef, toch ook door
de voorbereiding en het bijwonen van
zulke diensten niet een buitengewone
eerbied toont voor de Thorah.
Als bij ons alleen een gedeelte uit
ide Schrift zou worden gelezen en
[daarbij eenige voorgeschreven (formu
lier) gebeden, dan denk ik, dat het ge
tal kerkgangers heel wat minder was
dan nu de Synagogebezoekers.
De liturgie wijkt bp Sabbath geheel
af van die der weekdiensten. De lof-
AAN HET ZOEKLICHT.
Leid«n, 24 Febr. 1927.
In het nummer van gisteren van da
Brusselsche „Standaard", het orgaan
van de Vlaamsche katholieken, trof ik
een mooi hoofdartikel aan over Fran-
cisca vaü Leer. de Amsterdamsche Jo
din, die na een veelbewogen leven rust
vond in 't geloof in Christus.
Boven dit artikel staat als motto:
Salus ex Judaeis est.
Le Salut vient des Juifs".
Léon Bloy.
Het getuigt toch wel van zeer weinig
bijbelvastheid dat zelfs een ontwikkel
de katholiek dit woord van Jezus tot
de Samaritaahsche „De zaligheid is
uit de Joden" als een uitspraak van
den Franschen schrijver Léon Bloy ci
teert. Het komt voor in Joh. 4 22,
en luidt in de vertaling der Vulgaat:
„Vos adoratis quod nescitis; nos ado-
ramus quod scimus, quia salus ex
Judaeis est".
Gelukkig evenwel, dat men ook ln
dezen kring het gemis aan bijbelkennis
is gaan gevoelen en er den laatsten
tijd wel verbetering valt te consta-
teeren. We denken daarbij met name
aan de mooie Vlaamsche vertaling van
het Nieuwe Testament van Dr. van Ti
chelen, verleden jaar te Antwerpen ver
schenen. Men is op den goeden weg.
OBSERVATOR.
zeggingen en gebeden verschillen; en;
ze.fs het sjema (18 gebed) verandert;
in het 7 gebed met daarbij ingelaschu
een bepaalde lofzegging voor den
Sabbath.
Verschillende uitspraken herinneren!
ook aan den offerdienst: het z.gji.
mcesafgebed bedoelt zelfs de plaats
der offers in te nemen. Het voornaam
ste deel van den dienst op Zaterdag
morsen is het lezen van het gedeelte
uit de Thorah, dat aan de beurt is, dab
steeds besloten wordt door het moe-
safgebed, dat in vreugdevoile stem
ming brengt.
De wetsrol is het heilige bezit den
Joodsche Gemeente. Uit die rol, wel
ke in de z.g. ark bewaard wordt, mag
alleen gelezen worden.
Eigemijk zondigt de Joodsche Ge-»
meente ten opziente van de wetsrol!
tegen het eerste gebod, want aan die
roi wordt afgodische eer bewezen. De
wet is gesenreven op huiden van rei
ne dieren, die met de zenuwen dien
dieren aan elkander zijn genaaid, zoa
dat de 5 boeken van Mozes op één
rol zijn geschreven.
Aan beide einden van die rol i^
een houten rol aangebracht, zooalsi
bij ons aan de landkaarten. Die hou
ten rol wordt, omdat zij aan de wetst
rol is aangebracht, eets hachajiem
of hout des levens genoemd. Aan d9
onderste rol is een mooie handgreep*
uit hout of zilver, want nooit mag aes
hand van een mensch met de perka-1
rpente rol in aanraking komen.
De wet wordt dus zoo gelezen, dan
tegelijk af- en opgerold wordt. Zoen
als wij een blad, aat gelezen is, om
slaan, draait de gazan aan de houten!
rol om weer op ie rollen.
De geheele rol is samengebonden!
door een zijden band, die met mooia
letters of andere versieringen in goudi
of zilver is bestikt. Al die sieraden,,
want er zijn er nog veel meer
zijn geschenken van gegoede fami
lies als dankoffer op den bar mits-
wan dag van hun zoon of bij een ofi
ander familiefeest.
Daarom staan dikwijls de namenden
gevers af geefsters en de geboorte
datum van het kind zoo het al^
dank voor de geboorte of kerkelijke
meerderjarig verklaring van een kindi
werd gegeven op die versieringen.
De met zijden band saamgebonden!
rol wordt daarna, dikwijls in een fou-
draal meiel gestoken, eveneens
van zijde of een andere kostbare stof.'
En aan dat omhulsel hangt aan eens
zilveren ketting een zilveren plaat jej
waarop gegraveerd is: Kether Thorah
kroon aer wet of ook wel: Ko-
deesch lejhvh is God geheiligd. Aani
die zilveren plaat hangen weer kleines
zilveren plaatjes, waarop de namen!
der feestdagen staan, dus een soort
permanente kalender.
FEUILLETON.
BLOED EN TRANEN.
28
Doch Peter wiide toch- wel mede
gaan, om iets naders te vernemen, en
terwijl hij en Ivan langs ie dorps
straat voortwandelden, werden zij
staande gehouden door mannen, die
inet de schoffels op den schouder van
het land kwamen; door vrouwen, die
mét hare zuigelingen op den ann, in
de open deuren stonden, en 'iet den
jongen mannen toeriepen: „Hebt ge t
al gehoord? ze hebben onzen Tsaar
vermoord!"
Bij de kerk met haar hooggelegen
kerkhof, waar de vroolijk geschilder
de grafkruisen een zonderlinge tegen
stelling vormden met den ernst van
den doodenakker, hadden zich reeds
een hoop mensehen verzameld, die
met levendige gebaren den moord be
spraken. Ze waren allen diep ontroerd;
de vrouwen maakten een luid mis
baar, en deze arme moujiks, die in don
naam van den Tsaar werden vertrapt,
balden de vuisten in toorn en veront
waardiging.
Dat hebben de Nihilisten gedaan!
zeide Sidorski, de strooper „ik wou,
dat ik ze onder mijn schot kreeg!
„Die moordenaren die beesten!'
schreeuwde de eenoogige Badiska.
„Wat is er dan gebeurd? vraagde Pe
ter en de vioolspeler antwoordde met
bevende lippen: „Zij hebben onzen
Tsaar, ons Vaderke vermoord o, het
is vreeslijk!"
De boeren waren vol bitteren toorn;
zij waren plotseling opgerezen uit hun
geestelijke traagheid, en zij zouden
den moordenaar, hadden zij hem in
handen gekregen, met de tanden heb
ben verscheurd.
Het arbeidersvolk kwam van de ak
kers, wai^ het ging tegen den mid
dag, en alLen bleven staan. De tijding
legde op iedereen beslag. De voerlie
den, die- de vrachten boomstammen
naar de zaagmolens reden, hielden
hun paarden in; de smid liet zijn aam
beeld, de timmerman zijn hamer in
den steek, en de droefheid was diep
en oprecht.
Zij hadden nooit den Tsaar gezien;
zij hadden nooit een vriendelijk
woord van hem gehoord, en toch
noemden zij hem hun Vaderke, en zij
waren zielsbedroefd.
De Starosta en de Pope verschenen
cok, en zoo Peter Alwin aan de be
trouwbaarheid der verschrikkelijke
tijding nog had getwijfeld, zoo was
het met dien twijfel thans gedaan, nu
de Starosta de gedrukte ambtelijke
mededeeling van den. moord in zijn
handen hield.
De meeste boeren keken met eon
soort bijgeloovige vrees naar dat zwa
re, gele papier met die geheimzinnige
teekenen, die zij niet konden ontcij
feren, en de Pope las het droeve be
richt met luide stemme voor, terwijl
allen het hoofd eerbiedig ontblootten.
De Tsaar vermoord bet had wat
in! Hij was hun wereldsch hoofd, wat
veel zegt, maar tevens hun geestelijk
hoofd, wat meer zegt. Hij stond tus
schen hen en God in; hij was hun Mo
zes, hun Middelaar, en de eeuwige za
ligheid, waarop deze onwetende mou
jiks hoopten, liep met diamanten scha
kels heen over den blanken Tsaar op
zijn gouden troon.
De harten waren ontroerd, en de
handen als met lamheid geslagen, nu
de Tsaar aller Russen door de moor-
dadige bom der Nihilisten was uiteen-
gescheurd.
Men sprak niets dan goed van hem;
de jonge Wladimir, de zoon van don
schelen veldwachter, had als soldaat
rler garde te Petersburg meer dan t :ns
den machtigen Tsaar gezien, en had
zijn stem gehoord, wanneer hij bij een
parade langs de gelederen galoppeer
de. „Goeden morgen, kinderen! riep
dan de Tsaar, en tien duizend garde
soldaten antwoordden met een stem,
die als een donderslag klonk: „Goeden
morgen. Majesteit!1
„Hij heeft ons lot verlicht, Starosta!"
zeide Sidorski, terwijl de oogleden
v. den vermetelen strooper trilden, en
de Starosta antwoordde vriendelijk:
..Ja brbederke hij heeft ons lot ver
licht!"
Peter Alwin had moeite, om zich
aan den algemeenen indruk te ont
trekken, en de vreeselijkheid van den
Tsarenmoord verbijsterde hem. Doch
allengs werd hij nuchterder in zijn
oordeel; de Revolutionnair kwam bij
hem boven, en hij maakte de slotsom,
dat een ijzeren noodzakelijkheid de
Nihilisten tot deze verschrikkelijke
daad had gedreven.
De Nihilisten hadden slechts een
kleinen kring van geestverwanten;
hun invloed op het volk wa9 beperkt,
en om den ijsdam, die den stroom van
het Russische leven stremt, op te rui
men schoot er niets anders over dan
het dynamiet, dat alles breekt.
Het hinderde hem, dat deze boeren
met hun bekrompen hersenen de lof
trompet staken over den Tsaar, al
moest hij erkennen, dat Alexander II
in meer dan één opzicht voortreffelijk
werk had gedaan. Hij was het, die als
een man des vredes zijn regeering had
geopend met het beëindigen van den
moorddadigen Krimoorlog; hij veror
dende den aanleg van een spoorweg
net, dat? de belangrijkste punten 'van
het onmetelijke rijk zou verbinden, en
wischte de laatste sporen der lijfeigen
schap uit.
Aan den anderen kant was het ech
ter ook waar, dat de Russische adel
zoo pas in een petitie had geklaagd
over het feit, dat het rijksbestuur zich
stelde buiten recht en wet. De vonnis
sen der rechtbank werden niet geacht,
en vele duizenden Russen op bloot ver
moeden of als slachtoffers van da
wraakzucht dér ambtenaren naar Si
berië verbannen; de brievfen werden
door de geheime politie aan de post-*
kantoren onderschept, en de schrij
vers, zoo zij zich onvoorzichtig had
den uitgelaten over den toestand, des
nachts van hun bed opgelicht, om
spoorloos in dat ontzettende, onverza-'
digbare Siberië te verdwijnen.
Dat alles wist Peter Alwin, doch de
boeren wisten dat niet, en de Pope
sprak zijn anathema uit over de kin
deren Belials, die den Gezalfde des
Heeren hadden aangetast. Er trilde
een snaar van droefheid en toorn in
«ijn stem; hij sprak zijn diepste ver
achting uit over een daad, die hare
wedergade nauwelijks had; hij verze
kerde, dat de sluipmoord het gruwe
lijkste is, dat er bestaat, en de Starosta
die in zijn hooge laarzen naast hem
stond, bevestigde zijn woorden met
breede gebaren.
De Pope gaf bevel, om de klok ta
luiden, zooals men dat doet bij de be
grafenis van den adel; hij verzocht al
le aanwezigen, om in hun gebeden
aan het zieleheil te denken van den
Tsaar, die met roem gekroond ten
grave was gedaald, en terwijl hij eer
biedig het teeken des kruises maakte,
verliet hij met den Starosta de volks
verzameling.
De menschen gingen nu uitéén, de
droeve tijding overbrengend naar hun
huizen. (Wordt vervolgd).
