NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN WOENSDAG 23 FEBRUARI 1927
TWEEDE BLAD.
Op de Raadstribune.
Er hing Maandag 'n zwoele lucht in
onze raadszaal.
Bij de verschillende punten van het
agendum waarbij gesproken werd, was
er iets gedwongens. Slechts eenmaal
kwam de heer Knuttel die stemming
veranderen toen hij een schamperen
uitval deed naar den linkervleugel.
Onzen burgervader was het aan te
zien dat hij nog wat onwennig staat
tegenover den interrumpeerenden raad
en de drukke onder-onsjes"' die de
'Edelachtbaren er op na houden. Het
hamer geklop van den heer de Gijselaar
heeft hij overgenomen, maar nog niet
het vaderlijke: „Och laat mijnheer nu
toch doorspreken." Overigens, deze eer
ste vergadering een meesterlijke lei
ding. De voorzitter had de stukken uit
stekend bestudeerd. De wethouders
voerden het woord. Maar een enkele
anaal een korte rechtzetting of een mo
tiveering van een .voorzitter!ijke be
slissing, maakten den indruk, gegeven
te zijn door een man, die de zaken ken
de, maar ook met vaste hand leidt.
De rede, bij den aanvang aan de na
gedachtenis van den heer Wtimans ge
wijd, was sober maar toch niet on
voldoende.
Toen bij pr at 8 de heer van Stralen
kwam pleiten voor de Leidsche werk
lieden, was de handige opmerking van
den voorzitter, dat wat de heer van
Stralen wilde nu misschien of nog
niet eens maar in elk geval straks
niet. het juiste middel zou zijn om de
werkloozen te helpen, voldoende om de
oppositie te breken. Een tweesnijdend
zwaard noemde de Burgemeester het
middel door den heer van Stralen aan
bevolen1.
Een interruptie, bij punt 9 uit den
Sociaal-democratischen hoek geplaatst
was nog zoo- onjuist niet. Men heeft een
uitbreidingsplan ontworpen en daarop
wegen geprojecteerd. Wanneer nu la
ter een dier wegen wordt afgevoerd,
dan moet men liefst niet de noodzaak
daarvan gaasn bewijzen met de opmer
king, dat het een onzinnige terein-ver-
knoeiing is.
Het voorstel hij punt 11 gedaan, om
voor de verbetering van den hoek Stil
le RijnStillo Mare een stuk tuin te
koopen, had dunkt ons een heter lot
verdiend. Het was blijkbaar niet al te
goed doordacht *ti het werd slap ver
dedigd. Wanneer zoo'n punt, wordt
voorgebracht, dient men op alle gebeur
lijkheden te zij n voorbereid..Geen dank
baander onderwerp om z;ijn wijsheid te
luchten voor een raadslid clan de ver-
keerskwesties. 11e poging die werd aan
gewend om het voorstel aannemelijk te
maken door te wijzen op de mogelijk
heid van ontlasting van het verkeer
van de Haarlemmerstraat, was niet erg
gelukkig.
B. en W. hebben nu gelegenheid om
de zaak grondiger voorbereid te gele
gener tijd opnieuw voor te brengen.
Een tweede verkeersprobleem kwam
aan de orde bij ptint 12, de verbetering
van de Morschpoortbrug.
Ook hier weer kwam de beste ver
dediging uit den raad. Hier zou het
voorstel misschien weer om hals ge
bracht zijn, indien niet de heer Wil
brink in het licht gesteld had, dat het
geld aan de eigenlijke verbetering ten
koste gelegd, niet meer dan ongeveer
i 2000 was. Dat was een som, die in elk
geval te wagen is.
Een pijnlijk oogenblik beleefde de
heer Meijnen bij punt 14, teen hij ex
cuus aanbood voor het te lang wach
ten met het voorbrengen van een zaak.
Wij dachten zoo: wat een prachtgele-
genheid voor onze A.R. raadsleden om
er eens op te wijzen dat dit onz?n wet
houder van onderwijs nog wel eens
meer overkomt.
Eveneens was ietwat pijnlijk toen
bij punt 17 de heer Dubbeldeman on
van Stralen er op wezen clat er eenig
verschil bestaat tusschen het officieele
ontruimd zijn van onbewoonbaar ver
klaarde woningen en het inderdaad
leeg zijn. Zouden daar nu heusch op
ons stadhuis geen meer waarheidslie-
vende uitdrukkingen voor te vinden
FEUILLETON.
■fflfelt.ïïr
BLOED EN TRANEN.
„Het geeft allVs niets, het is nu een
maal zoo; laten w£j het dragen, want
ei- is toch niets aan te -doen".
Peter maakte zich werkelijk boos om
die halsstarrige lijdzaamheid, die hij
niets dan luiheid, traagheid en be
krompenheid noemt.
„Gij zegt, dat het mets geeft? Niets?
Gij zult er van hoonen: Revolution-
nairen zullen met dynamiet en hom
men komen, zoo andews niets helpt."
En dezen keer heieft Peter zijn
vriend toch in het hart getroffen; hij
blijft als aan den grond genageld
staan, en het is op ee.n langzamen,
bijna fluisterenden toon, dat hij
vraagt: „Peter Uetrowitli behoort
gij tot de club der Revolutionnairen?"
Ivans ziel is met angst, vervuld, ter
wijl hij deze vraag 'doet, .en zijn lip
pen beven; hij heeft nooit een Revolu-
tionnair ontmoet, maar de Pope heeft
verleden Zondag 'nog gezegd, dat de
Revolutionnairen hun ziel en hun za
ligheid hebben verkocht a\an Satan,
;en allen ter helle zullen varen.
Daarom is Ivan zoo ontroerd, en.
Peter is er zelf door getroffen. Maar
hij wil toch geen leugenaar worden te
genover .zijn vriend, en hij antwoordt
cp gedempten toon: „Ja, ik frehoor tot
de Revolutionnairen".
zijn? Overigens een zaak die volstrekt
niet zoo zwaar genomen behoeft te
worden.
De grooie kluif van de vergadering
was punt 19 aan het slot.
Op een onhandige en vooral onsym
pathieke wijze werd door de S.D.A.P.
bij monde en voorstel van den heer
Kooistra reclame gemaakt voor het
aan cle gemeente trekken van den- wo
ningbouw. Onhandig was het om dit
nu pas te doen. Zoo ooit, dan was het
duidelijk dat clit voorstel Maandag zou
worden afgestemd. De raad in meerder
beid wil het particulier initiatief. Maar
bovenal nu met dez.e maatsch. reeds
zoover in zee was gegaan, kon men
niet terugkeeren. Maar ook kwam het
onsympathieke van het voorstel aan 't
licht toen het op stemmen aankwam.
Tegen stemmen durfde men blijkbaar
niet, omdat en terecht dan zou
gezegd worden dat de S.D.A.P. dan
toch een van haar voornaamste propa-
ganda-voorwerpen van voorheen zou
tegenwerken. Was het dan misschien
ook hierom, dat zoo veel sociaal-demo
cratische raadsleden op het oogenblik
van de stemming reeds verdwenen wa
ren? Demonstratief heeft, een 5-tal.le
den op het laatst nog tegen het voor
stel gestemd, maar toch niet dan na
dat zij duidelijk hadden laten uitko
men dat zij wel „tegen" zeiden, maar
eigenlijk in hun hart „voor" bedoelden.
Verheffend was het niet!
Was het wonder, dat wij bij het heen
gaan beluisterden: „Het was enkel om
de reclame te doen".
Maar dat overkomt de Sociaal-demo
craten ook wel meer.
WAT DE 3L1GEM ZEGGEN.
Een niet gelukkig grapje.
Bij de opening der tentoonstelling
die bedoelt de belangstelling voor het
werk der R.K. zending te steunen, zoo
schrijft het „Handelsblad", heeft mgr.
Buckx een grapje gemaakt, dat wel
eens kon worden misverstaan.
Hij zeide volgens ons verslag:
Willen wij onze koloniën behou
den, steunt dan onze missionarissen.
Want zij ageeren tegen de bolsjewis
ten. Opent dus uw portemonnaie
voor de missie, opdat de missiona
rissen beter uw portemonnaie kun
nen verdedigen. (Gelach).
De zin voor humor is niet de aller
best ontwikkelde onzer geestelijke func
tiën en al moge het dan voor wie goed
wil verstaan boven eiken twijfel ver
heven zijn, dat plat materialisme al
lerminst in de bedoeling van monseig
neur kan hebben gelegen, wij vreezen
dat het grapje, dat hij zich veroorloof
de als uiting van een zeer Weinig ver
heven baatzucht zal worden uitgelegd.
Men kan inderdaad en mgr. B.
weet dat veel heter nog dan wij voor
de christelijke, zending onder de hewo
ners van den O. I. Archipel heel an
dere argumenten aanvoeren dan de
spreker deed.
Waarschijnlijk heeft de geleerde
spreker er niet aan gedacht, dat zijn
woorden in zeer wijden kring zouden
worden gehoord en heeft hij daarom
zich niet voldoende rekenschap gege
ven van den indruk, die daardoor kon
worden gemaakt.
Wij vreezen, dat hij z.al blijken zeer
onaangename echo's te hebben gewekt.
Juist omdat wij het werk van de zen
ding (cok de roomsche) van geestelijke
en zedelijke beteekenis achten wan
neer zij de grenzen haar gesteld zorg
vuldig eerbiedigt juist daarom zou
den wij 't betreuren, als uit dit minder
geslaagde grapje een schijn van recht
kon worden afgeleid tot beoordeeling
(dat wil in dit geval zeggen: veroor
deeling) van de zending, protestantsch
en roomsch, in Nederlandsch Oost-In-
dië.
Partijbaderf?
De candidaatstelling voor staten en
gemeenteraden, zoo lezen wij in de „N.
Prov. Gron. Crt.", plegen in bijna alle
partijen wel eens moeilijkheden te go
vern Men krijgt clan te doen met aller
lei persoonlijke dingen, die lastig kun
nen zijn. Het is altijd zoo geweest en
zal ook wel zoo blijven. Ook onze par
tij ontkomt daar niet aan.
Daarop echter treedt Ivan twee pas
sen achteruit; hij maakt het teeken
des kruises, en Peter voelt, dat van
nu af 'aan in hun vriendschap een lijn
is getrokken, die zij niet zullen over
schrijden.
Doch dit besef prikkelt hem juist,
om voor het goed recht der Revolutie
op te komen, en de rechtvaardigheid
te bepleiten van èen zaak, die door de
Grieksch-orthodoxe kerk als het top
punt van goddeloosheid wordt uitge
kreten.
De jonge mannen zijn op hun schre
den teruggekeerd; aan hun linkerzij
de rijst de acht-wiekige korenmolen,
e» zij wandelen den stillen veldweg op
naar den driesprong.
Op liet jonge, innemende gelaat van
Peter Alwin vertoont zich een onge
wone ernst, en terwijl niemand hem
kan beluisteren, zegt hij: „Zie, Ivan
Sergu witch wij Revolutionnairen
worden voor booswichten en gruwe
lijke misdadigers uitgekreten, terwijl
het onze éénige misdaad is, dat wij de
ware weldoeners willen zijn van het
arme Russische volk. Doch wat klagen
wij? Het is altijd zoo geweest, dat de
goden, de weldoeners der menschheicl
worden belasterd en vervolgd. De Po
pe spreekt zoo dikwijls over Christus,
doch hij begrijpt niets van den Chris
tus, dien hij predikt. Er is nooit een
grootfr menschenvriend geweest dan
Christus, en wat was zijn loon? Zij
hebben hem een kroon van doornen
Nu hebben de moeilijkheden in Gel
derland den heer van cler Molen ge
noopt tot een scherp protest tegen wat
partijinstanties tegenover hem hebben
gedaan.
Wij willen over den gang van zaken
claar geen oordeel vellen.
Maar alleen even opkomen tegen het
misbruik, dat men in het kamp der te
genstanders van dit protest maakt.
Men spreekt nu van „antirevolutio
nair partijbederf".
Welnuin de vrijzinnig-democra
tische partij in het Oosten van ons ge
west is een gelijk verschil uitgebroken.
De vrijzinnig-democraten stelden daar
een aftredend lid van de Staten niet
opnieuw candidaat. Wij hoorden, dat
de heer Marchant overkwam om de ge
schillen te beslechten. Maar te laat.
Want reeds scheidden zich een paar
afdeelingen, die van Oude en Nieuwe
Pekela af, die het afgetreden lid can-
clideerden en zullen trachten het in de
Staten terug te brengen.
Wij vinden zulk optreden onverant
woordelijk en wij achten ons gelukkig,
dat zulks niet in onze partij voorkwam
Althans niet in die mate.
Er is- wel eensvoor een zittend lid,
dat niet weer werd gesteld, .een.aparte
lijst ingediend, maar dit bleef een uit
zondering.
Zullen wij nu spreken van vrijzinnig
democratisch partijbederf?
Natuurlijk niet.
De vrijzinnig-democratische partij
kende dergelijke moeilijkheden bij de
vorige Kamerverkiezingen', toen de hee
ren Teenstra en Van Berestyn de
plaats op de lijst niet konden krijgen,
die zij begeerden, en op eigen gelegen
heid begonnen te werken. Hieruit par
tijbederf af te leiden kwam niet in
ons op.
De partij leed er ook geen schade
van.
Hoe het in ons gewest met de vrijzin
nig-democraten zal gaan, weten wij
niet. Maar als de moeilijkheden, die
bij ons rezen, op partijbederf zouden
wijzen, dan zouden wij waarlijk niet
alleen sta^n.
Laat; men bij de sociaal-democraten,
die dergelijke moeilijkheden aanstonds
bij anderen gaarne aandikken, op zich
zelf passen. Is „Het Volk", dan van par
tijbederf ten onzent spreekt, bijv. ver
geten welke moeilijkheden- men zelf in
Drenthe had?
Het gebeurde wijst er echter op, hoe
voorzichtig onze mannen moeten zijn,
als zij terecht of ten onrechte meenen
grieven te hebben.
Wij zeggen dit niet met 't oog op 't
Geldersche geval, maar met betrekking
tot enkele moeilijkheden, die in onzen
kring hier en daar voor de gemeente
raadsverkiezingen kunnen voorkomen.
De partij met kracht te dienen, als
het ons naar den zin gaat, is kostelijk.
Maar hooger staat het, de partij met
kracht te blijven dienen, ook als er be
sluiten vallen, die óns niet smaken, of
waardoor wij ons zelf getroffen achten.
In dit opzicht behoorde onze partij
steeds een goed voorbeeld te geven, om
dat niets ons erger, moet voorkomen,
dan dat de strijd voor de goede begin
selen schade zou lijden. Wij moeten
daartoe ook steeds bereid zijn een of
fer te brengen.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Beroepen: Te Goutum, G. H.Stepn
te Leeuwarden.
A an g e n o mi enKaar Zandawcsr,
(Gr. i. J. L. van Grasstek, Em.-Pred. te
(Edam.
Bedankt: Voor Genemuiden (0.),
C. J. v. d. Graaf te Ameide en Tienh.y
ven. Voor Varik, J. Kramer te Elden.
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Haarlem K. J. Cremer
te Gees. Te Oud-Loosdrscht, R. D. Kui
per, Cand. te Kampen.
GEREF. GEMEENTEN.
Bedankt: Voor Vlaardingen, H. A.
Minderman te Lisse.
BEVESTIGING. INTREDE EN
AFSCHEID.
Zondag nam Da. J. H. Binnema wegens
zijn vertrek naar Emmen afscheid van
opgezet; zij hebben hem in het gelaat
gespuwd; zij hebben hem aan den
kruispaal genageld die ondankba
ren!''
Hij blijft staan. Achter hem verheft
zich de hooge molen in zijn stomme,
roemlooze rust, en vóór hem rijzen
de drie statige linden op van den drie
sprong. Hare knoppen zwellen; zij
staan op het punt, om open te barsten
met gejuich, en de roode schijn der
avondzon valt op het verweerde kruis
op den diepen kuil en wijd heen over
cle golvende gemeenteweide: achter
den kuil.
Peter Alwin haalt diep adem.
„Doch dat vooruitzicht mag ons
niet weerhouden", zoo zegt hij, „om
het goede te doen, waar wij kunnen.
Wij ijveren voor de toekomst van het
groote Russische volk; men ontzegt
ons vaderlandsliefde, en het is juist
de vaderlandsliefde, die ons aanvuurt.
Om harentwil trotseeren wij alles:
honger en koude; gevangenis en ker
ker; de ballingschap en de Siberische
mijnen!"
Ivan is van zijn grooten schrik be
komen; Peter heeft den naam van
Christus met eerbied genoemd, dat
Ivan goed doet, en een edele geest
drift schittert in Peter's donkere
oogen.
Dan echter, terwijl Ivan staart op
den noodlottigen kuil, waar hij het lijk
van zijn vader vond, grijpt een nieuwe
angst hem aan, en Peter met strakke
de Geref. Kerk te Kiel Windeweer. Hij
deed zulks naar aanleiding van i Thee;..
2 u13. Na de predikatie werden tos-
spraken gehouden dcor het hoofd det
school, A. v. d. Velde, als vriend en als
scriba van den kerkeraad en voort3
dcor Es. R. Heidema van Zuidbroek na
mens de classis Groningen. Staands
werd den scheidenden leeraar Ps. 121
vera 4 toegezongen.
Ds. SIJFKENS.
Ds. D. Sijpkens, Predikant b\i de Ned.
Herv .Gemeente te Krommenie, her
denkt vandaag den dag, waarop hij 23
jaar geleden aldaar werd bevestigd.
Dr A. KUYPER Jr.
Dr. A. Kuyper Jr., Geref. Predikant
te Rotterdam, hoopt op 13 Maart a.a.
weer voor 't eerst na zijn langdurigs
ongesteldheid voor de gemeente op t&
treden.
Ds. L, BAAS.
Het gaat met den toestand van Ds. L.
Baas. Chr. Geref. Predikant te Teugs,
die tot herstel van gezondheid thans ts
Berlijn vertoeft, nog niet hard vooruit.
De Hoogleeraar-Geneesheer geeft ech
ter wel hoop op beterschap. De behande
ling c.r/lervindt vertraging, doordat Di.
Baas nu door de griep is aangetast.
Ds. JOH. DE LEUR. f
In den ouderdom van ruim 49 jaar is
te Zonnemaire overleden Ds. Joh. üt
Leur, van 8 October 1905 Predikant bfi
de Ned .Herv. Gemeente aldaar.
DE GEREF. KERK VAN HAARLEM.
Iif de Maandagavond te Haarlem gs
houden vergadering m®t de gemeentele
den, deed de Kerkeraad der Geref. Kerk
mededeeling van zijn plannen betref
fende de meerdere geestelijke bear'be;
ding de rgemeente en den uitbouw van
het kêrkeipk leven.
De plannen komen hier op neer, dat
een hulpprediker wordt aangesteld, op
dat de Predikanten zich meer dan tot
dusver aan het huisbezoek kunnen seven
t.rwjj in het .,Amsterdamsch Kwat
tier' een houten hulpkerk zal worden
gebouwd, plaats biedende aan 450 perse
nen. Met deze plannen betuigde de ge
meente in meerderheid haar instemming.
PROF. ZWAARDEMAKER.
Wegens het bereiken van den door ds
wet gesteld-,n leeftijd, zal Prof. Zwaards
maker, Hoogleeraar aan de Universiteit
te Utrecht, bij het einde van dezen cui
sus zijn ambt neerleggen.
INTREE-REDE PROF. L. VAN
VUUREN.
Prof. L. van Vauren, benoemd Hoog-
leeraar in de sociale en economische aai
drijkskunde, de koloniale aardrijkskunde
en de landsbeschrijving aan de Universt
teit te Utrecht, heeft gistermiddag zijn
ambt aanvaard met het houdeii van
een rade over: „Het wereldrhythme ut
Oost-Azië en het aangrijpingspunt van
het communisme in West-Java".
PESTALOZZI.
Men schrijft ons:
In deze maana is in de kringen van
hen, die zich met opvoeding en onder
wfc's bezig houden ,de Zwitsersche pas
dagcog Johann Heinrich Pestalozzi her
dacht. Het was 17 Februari j.l. juist lioit
derd jaar geleden, dat hri in Eruggs
overleed.
In tal van artikelen en redevoeringen
zijn de verdiensten van dezen grooten
opvoedkundige herdacht.
Hoe staan' wg ten opzichte van deze
herdenking? Kunnen wij met deze bewon
dering meegaan of past ons een meer gs
reserveerde houding
Het komt ons voor, dat dit laatsts
standpunt juist is. Want zonder aan ae
groote verdiensten van Pesta.ozzi tekort
te doen, zonder zijn edele menschenliel
de en zijn verdiensten op zuiver onder
tvijsgebied over het hooid te zien, valt
niet te ontkennen, dat hp lijnrecht staat
tegenover hen, voor wie de vreeze des
Heeren het beginsel der wijsheid is ook
bij enderwijs en opvoeding.
Pestalozzi spreekt in zijn werken veel
over God en Godsdienst, doch wanneet
hij nader verklaart wat hij bedoelt, blijkt
dat hij van een geopenbaarde religie
niet weten wil. De bron der Godskennis
is volgens hem het menscheljjk nart.
In het laatste hoofdstuk van „Hot
Geertrui haar kinderen onderwijst", vet-
klaart hij: „slechts het hart kent Goi.
Het hart, dat de zorg voor eigen beperkt
bestaan ontstegen, de mensehüeïd oip-
vat, zij het geheel of ten deele. vit reins
oogen aankijkend, vraagt hij: „Be
hoort gij tot de club, die het leven van
onzen Tsaar bedreigt?"
Peter barst in een luiden schater
lach uit,
„Neen broederke", zegt hij, „dat is
geen taak voor mij. Ik ben een Nihi
list, inzoover ik hun gevoelens deel,
maar ik ben geen Nihilist van de
daad. Ik ben een soort wijsgeer, weet
je!" en hij maakt een grappig gebaar,
terwijl hij dit zegt.
Doch de ernst krijgt weer de over
hand, en terwijl de avondzon met een
laatsten langen kus afscheid neemt
van de Russische aarde, Wandelen de
beide vrienden langzaam naar huis.
Zij spreken weinig meer; uit de gras
kampen stijgen de witte nevels op, en
helder en klaar rijst de avondster op
in het Westen.
HOOFDSTUK VI.
Het dorp Pasakof was in een nieu
we beroering geraakt. Ivan en Peter
waren gisteravond rustig huiswaarts
gekeerd; de geburen hadden nog lang
met elkander zitten praten, want het
was zoo'n mooie avond, en 2iedaar!
heden voormiddag was alles in de he
vigste opschudding.
Het leek op de beroering, door den
moord op Serguw Xekalof gepleegd,
nu twee maanden geleden, toen de
menschen de huizen uitliepen, om de
bijzonderheden van de schandelijke
misdaad te vernemen.
menschelgk hart eischt, en schept voor
zjjn liefde, zijn gehoorzaamheid, zijn ver
trouwen, zijn aanbidding een'personiü-
eerd hoogste oerbseld, eèn hoogsten hei
ligen wil, die de ziel is van de geheels
geestengemeenschap''.
Evenals Rousseau gaat hn uit van „la
bonté naturelle du coeur numain" (de
natuurlijke goedheid van het menschehjk
hart). De godsdienst is voor hem geen
dogmatiek, doch zuiver zedenleer, en ia
zcover i3 hij een kind van den tijd waal-
in hij leefde.
Daarom kan de Christen zijn opvoed
kundig stelsel niet aanvaarden en zullen
de Christelijke paedagc^en wijs doen, ia
dezen de noodige voorzichtigheid in acht
te nemen.
DE EVANG. KERK IN POLEN.
De generale superintendant der geü
nieerde Evang. Kerk in Polen, Dr. Blau,
heeftin de Synode dezer Kerk verklaart
dat in Posen en Pommerellen voor de
350.000 leden met 400 predikantsplaat-
sen thans nog slechts 248 geestelijken
beschikbaar waren. De herhaalde verban
ningen maakten dit eeial zoo klein, en
maken het nog voortdurend kleiner. Ver
der zeide hij, dat van de 39.000 protest.
kinderen, 35.000 protest, scholen bezoe
ken, terwijl er noodgedwongen 4000 op
R. K.-scholen zijn. Van deze 4:00 kun
nen er xcoo in het geheel geen gods
dienatonderwijs on.vangen.
HOOFDEN VAN SCHOLEN.
De 29e algemeene vergadering van de
Vere emgingvan Hoofden van Scholen
zal 16 April te Arnhem worden gehou
den. Oo de agendt komt o m. voor een
voorstel der afdee'ing Amsterdam, in d»
vorige a'e'meene vergadering aangehou
den. wa-r'n wordt aangedrongen op een
krachtige actie om aan de examenei
schen voor onderwijzer toe te voegen
een onderzoek naar de practische be
drevenheid, met gunstig prae dvies van
het hoofdbestuur. En eveneens een aan
gehouden voorstel van Leiden, om voor
dit examen eenzelfde stel opgaven voor
het schriftelijk deel voor het geheels
land verplicht te stellen, tot aanneming
waarvan het hoofdbestuur adviseert.
Dit stelt t6vens aan de orde, gezien hei,
fiasco der wettelijk voorgeschreven
schoolvergaderingen, te streven naar
niet-veiphchte. Tan nog komen in be
handeling enkele conclusies, waarin is
vastgesteld, dat ds plaatselijke commis
sies van toezicht op het lager onderwijs
dienen te worden samengesteld uit ont
wikkelde en belangstellende burgers, niet
onderwijzers, die inderdaad toezicht oe
fenen.
Uit het Sociale Leven.
DREIGEND CONFLICT.
Op de jute9pinnerij en weverij te
Goirle wordt reeds langer tijd actie ge
voerd in verband met een toegepaste
loonsverlaging voor een aantal spin
sters. Voorts wordt geklaagd over de
loonen der uurwerkers en over slechte
grondstoffen, die de wevers soms te
verwerken zouden hebben.
Nadat een commissie uit de arbei
ders een onderhoud met de directie
heeft gehad, is het uurloon van en
kele uurwerkers verhoogd. Tevens
werd toezegging gedaan, dat onder de
wever9. als vergoeding over een tijd
vak van elf weken een bedrag van
f540 verdeeld zou worden.
De arbeiders achtten deze resultaten
niet voldoende en besloten de kwestie
in handen te geven van het bestuur
der Werkgeversvereniging.
Naar aar leiding daarvan is reeds 'n
twee" al conferenties gehouden.
Indien de arbeiders niet een voor
hen bevredigende oplossing kunnen be
reiken, bestaat er zeer veel kans, dat
zij het werk zullen staken.
EE WERKTIJDEN BIJ CALVé.
Naar aanleiding van het afwijzend
antwoord van de directie der Oliefa-
brifk Calvé-Delft, op het verzoek van
de arbeiders-organisaties om wijziging
te brengen in de werktijd-regeling, heb
ben de hoofdbesturen der vak vereer'i-
gingen er nogmaals bij genoemde di
rectie op aangedrongen om voor de
continuploegen den werktijd te bekor
ten'.
Huns inziens ware een regeling to
treffen als vóór Juni 1922 aan de fa-
Doch vandaag was de opschudding
nog veel heviger. Het geheele dorp
was in rep en roer; het was ontdaan,
ontsteld als verpletterd door het
vreeselijke bericht. De postkar, die van
Nischni-Nowgorod kwam, had het be
richt medegebracht, en de grijze pos
tiljon, die reeds sedert vier-en-dertig
jaren deze route maakte, was met
vragen bestormd. Maar hij had geen
tijd gehad, om die vragen te beant
woorden; hij had den Starosta het of
ficieele beriebt ter hand gesteld, en
dan met versche paarden voor de
postkar was hij voortgestormd naar
het dorp Sarski. Ivan en Simeon had
den het nieuws vernomen, terwijl zij
de beesten naar de gemeenteweide
dreven. De veldwachter, die hen was
tegengekomen, had het hun verteld, en
de twee broeders hadden een gevoel
gekregen, alsof zij door den grond wa
ren heengegaan.
Ivan was daarop onmiddellijk terug
gekeerd, om het nieuws aan Peter Al
win mede te deelen, maar Peter lach
te er om. Vroeger had hij wel eens over
de mogelijkheid van zoo'n tsaren-
moord gesproken, doch nu hij het be
richt er van vernam, vond hij het be
lachelijk, om er geioof aan te hechten
„Die ouwe Stevanef", lachte hij
„we kennen hém well Hij is weer dron
ken geweest— die praatbroer van een
postiljon,! en als hij dronken is, zit
zijn dor brein vol van de ongerijmdst.1
verzinsel! 1"
