WflT DE BLADEN ZEGGEN.
NIÉUWE -LEIDSCHÉ
COURANT VAN WOENSDAG 9 FEBRUARI 1927
TWEEDE BLAD.
i j, Ned.-Belgisch Verdrag.
Onze „Standaard" komt nog eens te
rug op de gevoerde gedachtenwisseling
met mr. Suermomdt in zake gevolgen
van het Ned.-Belgisch Verdrag.
De heer S. zoo zegt zij, zoekt de kern
van een onzer betoogen terecht hier
in' dat de betere waterverbinding met
Antwerpen een wedijver zal doen ont
staan die den strijd tegen de Duitscho
spoorwegen moet doen winnen. Echter
de heer S. ziet dezen strijd uitsluitend
bij het vervoer dat per rail geschiedt.
„De Standaard" betoogd dan:
V Duitschland zit op het stuk van
zijn kanalen niet stil. Reeds Is
200.000 Mark gevoteerd voor de op-
metingen voor het z.g. Hansakanaal,
dat een waterverbinding zal schep-
pen tusschen het 'YVest-Duitsche in-
dustriegebied en de Duitsche Noord-
zeehavens. Einde 1928 hoopt men
met de voorbereiding van dit kanaal-
plan gereed te komen. Wanneer het
i Hansa-kanaal er komt, kunnen de
f Duitsche Rijnhavens (Ruhrort etc.),
f in veel mindere mate dan nu nog het
j geval is, de toohidgenooten van de
Westelijke Noordzeehavens (Antwer-
pen, Rotterdam, Amsterdam) ge
noemd worden. Wij blijven daarom
Tan oordeel, dat de door ons naar
j voren gebrachte zijde der zaak in be-
teekenis niet achterstaat bij de be-
j teekenis, die de tegenstanders jran
het tractaat aan het Moerdijk-kanaal
In ongunstigen zin toekennen.
Wat Hamburg uit het Ruhr gebied
-JZtra naar zich tce trekt, is binnen
weinige jaren voor ons verveer g e-
heel verloren. Wat Antwerpen extra
naar zich toetrekt, daarvan kan de,Ne
der lands che scheepvaart haar aandeel
■verwierven.
V Objectieve behandeling dezer
uiterst gewichtige zaak brengt mee,
óók daarop te letten. En waar wij za-
gen, dat dit punt nagenoeg geheel
veronachtzaamd werd, hebben wij ge
meend, er bet licht op te moeten la-
ten vallen.
5 In stelligheid kunnen we te
gen de hardnekkige tegenstanders
niet op .Onder hen zijn er velen
den heer Suermondt zon dér en wij
'daarbij nadrukkelijk uit die een
voudig decreteeren: zóó en zoo is het!
En onder deze wetgevers zijn er ook
j wel, die nochtans doen blijken, dat
zij het vraagstuk slechts uiterst ge-
brekkig benaderd hebben,
i Aan al die stelligheid zijn wij ten
eenenmale vreemd. Wij wikken on
wegen elk a r gu m e n t, dat onder
onze aandacht komt; maar hebben
ook niet over het hoofd gezien, dat
er jjactoren. in het. geding kunnen zijn
die door anderen niet naar voren
Zijn gebracht.
Zoo kwamen wij dan', besluit „De
Standaard", tot de slotsom, dat de te
genstelling Antwerpen-Hamburg voor
Nederland wel eens meer beteekenis
kon hebben, dan de tegenstelling Ant-
werp e n-Rotter dam
Het intellect.
In het orgadn van den Vrijheids
bond schrijft de hoogleeraar Sleeswijk
een artikei over „de intellectueelen en
de politiek", dat zoo ouderwetsch is
a's het maar kan, aldus lezen wij in
De Stan daar d.
.Van het intellect wordt alks ver-
vacht. Het moest in de politiek een
veel grootere rol spelen1. In de verte
genwoordigende lichamen ziet het er
treurig uit, al heeft de Vrijheidsbond
onder zijn vertegenwoordigers nog een
aanzienlijk percentage intellectueelen.
Waarom zullen nu zij, die op ontwik
keld gezelschap prijs stellen, of die
.zich In elk geval niet wenschén te er
geren. aan domheid, onzakelijkheid, af
wezigheid van historisch inzicht, ge
reis aan politieke scholing en gebrek
aan kennis der te beoordeelen materie
waarom zullen zij zich in het zeer
gemengde" gezelschap begeven, waar
in moderne-democratie en algemeen
kiesrecht onze vertegenwoordigende
lichamen hebben veranderd?" Aldus
vraagt in arren moede de hoogleeraar
cie het staatkundig bedrijf vooral als
intellectueelen arbeid opvat.
Het is de oude liberale dwaling.
,.Naar liberale beginselen heerscht de
rede oppermachtig". De groote staat
kundige- vragen worden intellectueele
problemen, op te lossen door de intel
lectueelen, door het denkend deel der
natie.
De staatkundige geschiedenis van
Nederland heeft het echter wel duide
lijk doen zien, dat de belangrijke staat
kundige beslissingen afhangen van de
levensbeschouwing die wordt aange
hangen, en die niet een zaak is van het
verstand alleen, maar van wil en ge
moed, van den geheelen mensch Be
slissend is in de eerste plaats de vraag:
hoe staat gij tegenover de openbaring
die «God ons in Zijn Woord gegeven
heeft?
Professor Sleeswijk echter wan
hoopt niet „Kennis is macht. En het
intellect moet en zal zegeviereen. Ook
in de politiek". Aldus eindigt hij zijn
artikel.
Wij betwijfelen of door zulke opge
schroefde beschouwingen bij vele in
tellectueelen de afkeer van de poli
tiek zal worden overwonnen.
Minderheidskabine t.
De Rotterdammer eindigt'een
artikel over de voorstellen van cl en
heer Schaper en „het Huisgezin" in
zake een minderheidskabinet als
volgt:
„De anti-revolutionairen zullen, hoe
zeer de aftakeling van het parlemen
tarisme hun leed doet, niet als eenig
Protestantsche partij aan deze oplos
sing mogen meewerken.
De geschapen moeilijkheid voelen zij
als politiek-geschoolden zeer wel. Maar
het in toepassing brengen van de struis
vogel-méthode geelt geen baat. Er wa
re geen beter middel te bedenken, dan
uit, om cle door ons streng afgekeurde
anti-papistische stroomingen nog hoo-
ger te doen rijzen, clan thans reeds het
geval is. Met .dit gevolg, dat de anti
revolutionaire partij nog oneer in de
verdrukking geraakte.
Op eigen lijfsbehoud bedacht zijnde,
met het oog op de toekomst, mag niet
één sprong op hoop v. zegen gewaagd
worden. Niemand kan zeggen, dat zij
in cle laatste jaren eigenbelang voorop
geschoven heeft. Maar er is niet één
reden aan te voeren, waarom zij de
plaats des gevaars thans expres zou
gr an opzoeken. Slechts onder één
voorwaarde zou zij het deelnemen ha-
rer mannen aan zulk een kabinet in
ernstige overweging kunnen nemen.
Namelijk, als op deze wijze bepaalde
punten van haar beginselprogram kon
den worden verwezenlijkt, waarvoor
men achteruitgang van de partij over
moe^t hebben. De mogelijkheid hier
van nu ziet natuurlijk niemand. Daar
mede is het pleit, heslist.
Over het zwakke punt ter andere zij
de, dat namelijk bij de katholieken
ook lang niet allen voor samenwerking
alleen mét anti-revolutionairen zijn te
vinden, behoeft hier niet veel gezggcl.
De opofferingsgezindheid der anti-re
volutionairen, de laatste jaren in prac-
tj;k gebracht; heeft daar, dat wil zeg
gen bij de uiterst linksche zijde onder
katholieke medeburgers, niet ingesla
gen. Maar dit zoo zijnde, zou de basis
nog smaller worden, clan oogenschijn-
bjk verwacht mocht worden.
Alzoo geen minderheidskabinet van
anti-revolutionairen en katholieken.
In arren moede dan voortgaan met
het intermezzo-kabineet?
Ook hierover dient wat gezegd.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Beroepen: Te IJmuiden (toez.), I
Poort te Almen. -*
GEREF. KERKEN.
Tweetal: Te Apeldoorn, G. J. Goo
de, Voorthuizen en P. Nomes te Delf;?
haven. Te Utrecht, Dr. W. G. Harrer-
stein te Amsterdam en W. H. den Hoi-
ting Jr. te Huizum.
Beroepen: Te Antwerpen, J. H
Lammertsma te Appingedam. Te Hilver
'sum (2 vac.), J. van Herksen te Hill»
gom erTG. Laarman te Klundert.
Aa ng.e n ome n:N:ar Kol merpemp
J. B. v. d. Sijs, Cand. te Leiderdorp.
Bedankt: Voor Ternaard, Oudehos
ne, Hijiaard. Zoutkamp, Tzum, en Berl-
kum, J. B. v. d. Sijs, Cand. te Leiderdorp,
CHR. GEREF. KERK.
Tweetal: Te Haarlem, G. v. d. Mo
len te Zierikzee en K. G. van Smeden ta
Kampen.
BEVESTIGING. INTREDE EN
AFSCHEID.
Na bevestiging op i Mei a.s., hoopt
Bs. E. Schouten van Alphen aan den Rijn
op 4 Mei zijn intrede te doen bij de Ga
reformeerde Kerk te Amersfoort.
Bs. M. Ottevanger hoopt 27 Alaart
a.s. afscheid te nemen van de Ned. Herv
Kerk te Sluipwijk, om 3 April d.a.v. i»
trede te doen te Papendrecht. Bevesti
ger is Br. J. B. de Lind van Wijngaa?
den te De Bildt.
Bs. S. W. B03 zal 3 April a.s. aJ
scheid nemen van de Geref. Kerk te Bok
kum, om 15 April d.a.v. intrede te doen
te Leeuwarden. De bevestiging heeft 10
April plaats door Ds. J. Mulder.
Ds. J. D. v. CALCAR.
Vandaag herdenkt Es. J. D. v. CaV
car, Doopsgezind Predikant te Bever
wijk den dag, waarop hij vcor 25 jaar
te Warns het predikambt aanvaardde.
Br. G. OORTHUÏJS.
Dr. G. Oorthuys, Néd .Herv. Predi
kant te Amsterdam, herdenkt vandaag
zijn zilveren ambtsjubileum. Na de ge*
meenten Brakel en Leiden te hebben ge
diend, is de jubilaris ongeveer 16 jaren
in zijn tegenwoordige gemeente werk
zaam.
GRAFMONUMENT Ds. SNIJDER.
Op het graf van wijlen Bs.. Snijder, in
leven emeritus Predikant bij 'de Lutheo
sche gemeente te Vlissingen, zal vanwe
ge de gemeenten Middelburg, Vlissingen
en Groede een eenvoudig gédenkteeken
worden opgericht.
STUDIECLUB MODERNE
THEOLOGEN.
Be zevende bijeenkomst van do Studie
club van moderne theologen wordt ge
houden op Zondag 13 en Maandag 14
Maart 1927, in het Oolgaardthuis te Arn-
hem .De referaten die gehouden worden,
zijn de volgende: Zondagavond Prof. Dn
T. de Graaf over: „Onzs Godsdiens-
prediking"; Maandagmorgen Er. R. Mi»
dema over: „Christologie en beeldende
kunst".
HET BEROEPING3WERK TE
AMSTERDAM
Maandagavond vergaderde het Kiescol
lege der Ned. Hervj Gemeente te Am
sterdam tot beroeping van een Predikant
uit het vóór veertien dagen opgemaakte
drietal, ter vervulling van de vacature-
Ds. N. van Schouwenburg.
Bij cle eerste stemming werden uitgo
bracht 407 stemmen eu wel: op Ds. A.
A. Bönszelmann te Wassenaar 230 ster-
men, op Es. A. D. Mester teLsosduinen
39 stemmen en op Ds. T. G. v. Reauwijk
te Hilligersberg 99 stemmen, terwijl 39
stemmen van onwaarde werden uicgo
bracht, zoodat Ds. A. A. Dönszelmann
te Wassenaar werd gekozen. (Zie ons
Kerkbericht van gisteren.)
DE GEREF. KERK VAN HILVERSUM
In de Maandagavond gehouden samen
komst der gemeente, betuigde de verga
dering spontaan en volstrekt algemeen
hare instemming met een voorstel van
den Kerkeraad om voor de tweede maal
te beroepen Es. G. Laarman te Klundert.
Aan de classis, wier toestemming hier
voor noodig is, zal verzocht worden deze
te verleenen, opdat daarna de officieels
beroeping kan plaats hebben.
DE GEREFORMEERDE BOND.
Be jaarlijksche vergadering van den
"Gereformeerden Eond tot verbreiding en
verdediging van de Waarheid in de N 2A
Herv. (Geref.) Kerk za! 31 Maart te
Utrecht plaats hebben.
HET GEWIJZIGDE GEBEDENBOEK
DER ENGELECHE KERK.
De wijzigingen in de kerkdiensten,
welke tengevolge van de veranderingen
van het gebedenboek, zooals dat door do
bisschoppen van de Engeisch? Kerk is
opgesteld, zullen worden ingevoerd, zijn
ter beoordeeling voorgelegd aan de Sy
node van de twee kerkelijk; provincies,
Canterbury en York.
Het desbetreffende voorstel, o-m het
gebedenboek te wijzigen, ontmoette in
het begin veel tegenstond; men wilde er
niet aan, om dat boek, dat bijna drie
honderd jaren onveranderd was geble
ven, een anderen vorm" te geven.
Evenwel is het gebruik van het nieu
we gebedenboek met verplicht, en heeft
iedere gemeente het recht hier vrij over
te beslissen. O.m. hebben de wijzigingen
ten doel, veranderingen aan te brengen
in den dienst, voorzoover daarmee kan
worden tegemoetgekomen aan de huidige
omstandigheden en de moderne proble
men. Opmerkelijk is daarbij, dat bij de
huwelijksplechtigheid de bruid niet meer
behoeft te beloven, dat zjj haar man zal
gehoorzamen, terwijl de echtgenoot niet
zooals vroeger zegt: „M'et al mijnaard-
sche goederen zal ik haar begiftigen'
doch thans de formule aflegt: „Al mijn
aardsche goederen zal ik met haar dee-
len".
DE RICHTINGSST'RIJD IN DE
ENGELSCHE STAATSKERK.
Be bisschop van Winchester, Br. F.
Th. Woods, een middenman in den rich
tingsstrijd, heeft een onverwachte en
sensationeele uitspraak gedaan: dat de
herziening van het Prayer Book, die nu
na twintig jaren van overweging door sy
nodes en andere kerkvergaderingen eu-
delijk tot stand zal komen, maareen
proef is.
Be Bisschop heeft namelijk in zijn
Diocesan Chronicle van Februari ge
schreven, dat over de herziening die
nu voorgesteld wordt, na een aantal ja
ren, misschien vjjf, missch.en vijf en
twintig, pa3 definitief kan worden beslist
Deze verklaring moet zóó opgevat wor
den dat de Raad van Bisschoppen het
volgende besluit heefc genomen.
Na een overgangsperiode, waarin een
Prayer Book met op verschillende plaat
sen de nieuwe én de oude lezing, zal wor
den gebruikt, zullen hun opvolgers heb
ben te beslissen, welke van beide in de
practjjk de algemeene instemming der
geloovigen zal hebben gevonden.
Dit moet dus het „compromis" z(jr,
dat het bisschoppencollege zoo moei
zaam heeft voorbereid. Kenne'ijk e:-n po
ging, om den richtingzstrijd voor'oopig
te aosn bedaren en een dreigend schis
ma te ontgaan. Of de poging zal slagen?
Wel practisch-Engelsch in elk geval.
VOLKENBOND EN KERK.
Op aansporing van de Duitsche liga
voor den Volkenbond zijn eenige voor
aanstaande personen in de Evangeli
sche Kerk in Duitschland tot een co
mité vereenigd dat in alle aangelegen
heden van den Volkenbond de kerk
betreffend deze vertegenwoordigen zal
HET VOORBEREIDEN HOOGEP. EN
MIDDELBAAR ONDERWIJS.
Vertigenwcordgors van de A'gsmee
ne Vereeniging van leeraren bii het Mid
delbaar Onderwijs en van ds Vereeni
ging van leeraren bij 't Christ. Middelb,
Onderwijs, hebben dezer dagen een aud-
éntie gehad bij den Minister van Onder
wijs, Kunsten en Wetenschappen.
Namens deze organisaties werd be
pleit, dat er naast de meth. phys. geori
ënteerde H. B. S. moet zijn een maat
schappelijke school, waarvan de economi
sche wetenschappen de kernvakken uil-
maken, welke instituten naast elkaar op
genomen dienen te worden in de wet op
het voorbereidend hooger- en middel
baar onderwijs.
Uit het Sociale Leven,
DE WERKTIJDEN BIJ CALVé-DELFT
Door de directie van de oliefabrie-
ken Calvé-Delft is op verzoek van de
hoofdbesturen der organisaties van fa
brieksarbeiders, om -den werktijd voor
de arbeiders ini het continu-bedi'ijf met
één uur per week te verkorten, geant
woord, dat deze kwestie haar volle
aandacht heeft. Een verkorte werktijd
zou echter alleen dan kunnen worden
ingevoerd,, indien daardoor de produc
tie niet achteruit zou gaan.
De directie merkt verder op, dat aan
het wijzigen van de huidige werktijd
regeling groote o.a. technische be
zwaren verbonden zijn. Zij is echter be
reid deze kwestie met de „Kern" (ver
tegenwoordigers uit het personeel der
fabriek te bespreken. Voor onderhan
delingen met de hoofdbesturen der or-
AAN HET Z0EKi;.CHT.
Leiden, 9 Febr. 1927.
„Wat dunkt u van den Christus?"
Deze vraag laat de menschheid niet
los, in onzen tijd minder dan ooit.
Nu weer heeft Henri Barbusse een
boek over Jezus geschreven. „J'ai vu
Jésus, moi aussi" (ook ik heb Jezus
gezien) verklaart hij, en blijkens de in
"eeling van zijn boek in hoofdstukken
en verzen heeft hij een nieuw „evan
gelie" willen schrijven, waarmee hij
zich richt tot de zoekende menschheid
van onze dagen. Doch de Jezus, dien
hij predikt, is slechts de arme profeet
van Galilea, die niet heeft kunnen
dienken, dat latere eeuwen hem -met
een mantel van fabelachtige glorie
zouden omhangen.
Het laatste hoofdstuk van zijn boek
is „La Croix" (het Kruis) en daarmee
eindigt het.
Arm „evangelie!" Want als 't kruis
liet einde is, dan heeft de dood het
laatste woord. Indien Christus niet is
opgewekt, zegt Paulus, dan is onze
prediking ijdel en ijdel is ook uw ge
loof.
Hoe heerlijk komt tegenover armoe
de der wereld de rijkdom van Gods
Kerk uit, die roemt in den Christus
Triumphator, den Overwinnaar van
ronde en dood.
OBSERVATOR.
gardsaties acht de directie op dit oo-
genblik den tijd nog niet rijp.
WERKWEIGERING.
Bij de werkverschaffing te Veeler-
veen zijn gisteren 28 tewerkgestelden
uit Onstwedde door 'den Rijksinspec
teur bij de werkverschaffing ini de pro
vincie- Gror ingen, geschorst wegens
werkweigering. Ruim honderd arbei
ders werken door.
UIT DE KLEEDINGINDUSTRIE.
De Rijksbemiddelaar, mr. S. de Vries
Czn., heeft schriftelijk inlichtingen ge
vraagd aan partijen, betrokken bij het
conflict, dat Maandagochtend in de
kledingindustrie is uitgebroken.
Omtrent het conflict in de kleeding-
industrie.kan nog worden medegedeeld
dat van patroonszijde de staking als
een oneerlijke handeling van den werk
nemersbond wordt gekwalificeerd, om
dat alleen de kleinere en ongeorgani
seerde fabrikanten in het conflict be
trokken werden. Toch heeft de staking
zoo goed als geen invloed op de be
trokken bedrijven. Stagnatiels er wei
nig, omdat tal van ongeorganiseerden
zijn blijven werken.
EET FRÏESCH SCHILDERSBEDRIJF
De Friesche Schildersvereeniging en
de Ned. Bonden van Schildersgezellen
hebben het collectief contract voor '27
vastgesteld.
In verschillende gemeenten zullen
plaatselijke commissies in het leven
worden geroepen, om te zorgen, dat de
bepalingen van het contract worden
nageleefd.
ARBEIDSCONFLICT VOORKOMEN.
In de Vrijdagavond gehouden verga
dering van het personeel der firma
Willink te Winterswijk is besloten het
door de „Eendracht" gestelde ultima
tum in te trekken, daar de fa. Willink
de aangekondigde loonsverlaging niet
tot uitvoering zal brengen.
ACTIE BIJ DE WERF „HOLLLAND".
Onder leiding van de afdeeling Dor
drecht van den Metaalbewerkersbond
voert het personeel van de Scheeps
werf „Holland" te Hardinxveld actie
voor loonsverhooging. Men eischt 5
cent per uur meer en voorts de oprich
ting van een ziekenfonds. De loonen bij
de „Holland" zijn niet lager dan die
op andere scheepswerven. Het laagste
loon voor sjouwerswerk bedraagt f 16
per week.
Er werken op deze werf ongeveer 150
arbeiders, waarvan slechts 25 man bij
den bond aangesloten zijn. De directie
heeft den afgevaardigde van den bond
niet te woord willen staan en den eisch
om loonsverhooging afgewezen. Er
wordt nu gedreigd met een staking.
Gistermorgen zijn alle arbeiders nog
aan het werk gegaan.
FEUILLETON.
M V i t
BLOED EN TRANEN.
Daarop betastte Simeon de zakken
van den verslagene; hij vond er eenige
kleinigheden, die vader Nekalof te
Sarski stellig had gèkocht, om ér zijn
vrouw en zijn kinderen mee te verras
sen, doch de portefeuille en de geld
beurs werden gemist.
,Ons vaderke is beroofd!" zeide Ivan
„Ja," antwoordde Simeon; „zij heb
ben hem vermoord, o-m hem te berco-
yeni".
Het was wonderlijk, dat zij niet in
'de bitterste verontwaardiging uitbar
sten tegen de moordenaren; zij waren
zielsbedroefd, doch aan den gruwel
van dezen moord dachten zij nauwe
lijks.
„Ik zal een ladder halen", zeide
Ivan „dan kunnen wij vader thuis
brengen".
„Wil ik het doen?" vraagde Simeon.
„Neen laat mij het maar doen!" ant
woordde Ivan, „en houdt gij zoolang
bij. ons vaderke de wacht!"
Zoo ging Ivan dan, en hij repte zich
zoo snel als hij kon door cie sneeuw,
die een voet hoog den weg bedekte.
Hij ontmoette geen mensch; de fi'is-
sclie geur van de blanke sneeuw ver
vulde de lucht, en uit de wijde verte
klonk het gehuil van ee» Jwigerigen
wolL
Móeder Nekalof kwam hem reeds in
de laan tegemoet. Zij herkende hem
aan zijn onregelmatigeh stap, en haar
hart stond stil van angst. Zij kon geen
wcorcl uitbrengen; zij was als ver
steend van schrik, en toen Ivan met
plechtige gebaren zeide: „Vader zal
niet levencl onzen drempel overschrij
den!" slaakte zij een angstkreet, die
Ivan door merg en been drong.
„Vader is clood", zeide Ivan dan;
„hij is omgekomen we hebben hem
bij de drie linden gevonden!"
Het was er bij Ivan uit, voordat hij
er aan clacht; en al hacl hij 't verzwe
gen, zoo zou hij het toch hebben ver
raden: door zijn verbleekt gelaat en
door zijn bevende oogleden.
Hij ondersteunde zijn moeder, opdat
zij niet zou bezwijken; hij geleidde
haar naar de woning, naar het ver
trek, waar de weefstpel stond in som
bere rust, en hij viel haar snikkend
om den hals.
De oude Leo Wanowitch liet van
schrik het visc-hnet uit zijn handen
vallen; hij keek zijn jongen baas aan
met strakke oogen en riep: „Bij alle
lic-iligen wat is er gebeurd?"
„Vader is dood", antwoordde Ivan
„haal de korte ladder uit het ach
terhuis,-en wij zullen hem thuis bren
gen!"
,.Hoe is het gebeurd?" vraagde moe
der Nekalof toen, „hoe is hij omgeko
men?"
„O moederke! antwoordde Ivan met
zulk een blik van de bitterste smart,
dat zij het niet meer behoefde
te vragen.
„Zij hebben hem vermoord!" kreet
hij luid, „almachtige God! waarom
hebt Gij dat niet gekeerd?"
Leo had de ladder gehaald uit de
schuur; hij had de schapevacht over
de schouders geslagen, en moeder Ne
kalof deed een bovenmenschelijke po
ging, om mee te gaan. Doch het was
liaar onmogelijk; de schrik was in
haar. leden geslagen, en zij zat daar
roerloos op den stoel, als verlamd door
de onmetelijke ramp.
Ivan en Leo gingen intusschen heen,
om den vermoorden huisvader te ha
len, en Karo vergezelde hen. Het oude
vuur scheen den hond nog eens te
doortintelen; hij blafte luid en moedig
in den klaren winternacht, en liep de
mannen vooruit, den neus vlak op de
sneeitw.
Zij zeiden geen woord: Ivan noch
Leo. Ivan zuchtte, en de oude Leo
zuchtte ook. Hij hield heel veel van
Serguw Nekalof; hij zou voor zijn
baas den dood hebben getrotseerd
zooveel hield hij van hem.
Zoo liepen Ivan cn Leo daar dan
heen met de ladder; en Leo liep met
gebogen rug, want hij droeg den last
van zeventig jaren.
„Hoe is het toch gebeurd?" vraagde
Leo eindelijk, en Ivan vertelde nu,
wat hij er van wist. Het was hem een
troost, dat Leo medeging, en hii kon
thans bedaarder nadenken over de
ijselijkheid van den moord.
Het was een klare, heldere winter
nacht geworden. De laatste sneeuw
wolken waren weggevlucht naar den
westelijken gezichtseinder, en de maan
overstroomde het geheel e landschap
met haar zacht, weemoedig licht. Het
vroor hard; de sneeuw kraakte onder
de zware stappen der beide mannen;
het spoor van een bunzing teekende
zich af op de sneeuw, en de hond stoof
achter een schaar bonte kraaien aan,
die opvlogen van een ingesneeuwden
akker.
„Ginds zal het zijn", meende Leo, en
Ivan antwoordde: „Ja, ginds bij dat
kruis".
De hond liep er recht op aan: met
het oude vuur van vroegere dagen, en
hij vond zijn dooden meester.
Hij tastte met de pooten aan het lijk
hij blafte hij sprong terug, en tast
te. opnieuw met de pooten aan het ver
stijfde lijk. Hij wilde zijn haas wek
ken; hij blafte luider dan zooeven:
scherp en doordringend. Doch Ser
guw Nekalof werd niet-wakker; hij
'ag daar: onder het verweerde kruis,
het marmerbleeke gelaat met de ha
ren muts bedekt.
Toen ging de hond met den grooten
kop speurend over het lichaam heen;
hij lekte het gezicht van zijn dooden
meester, en vleide zich bij hem neder:
met een zacht gekreqn.
„Ik zie Simeon niet", zeide de oude
Loo, en Ivan antwoordde: „Hij zal ach
ter de struiken schuilen voor de kou
de".
Zij hadden het kruis bereikt, en leg
den de ladder neer, doch Simeon kwam
niet te voorschijn.
Toen werd Ivan door een groote,
nieuwe angst- aangegrepen.
„Simeon!" riep hij met luide stem
„Simeon!" doch zijn stem stierf weg
in de eindelooze ruimte, en sléchts het
klagend gezuis in de kronen der lin
den antwoordde.
„Waar mag Simeon toch zijn?"
vraagde de jonge boer vol schrik
„Leo Walnowitch, begrijpt gij dat?"
.Neen", antwoordde de oude knecht:
„dat begrijp ik niet laten wij den
omtrek van den driesprong afzoeken!"
Zoo zochten zij dan den omtrek af,
doch zij vonden niets, totdat Leo ver
wonderd stil 9tond bij den doornstok
van den vermoorden Nekalof.
De stok stond recht-op: halverwege
tusschen de linden en den diepen kuil,
op een plek, waar de sneeuw niet was
betreden.
Er waren groote halen gemaakt in,
de sneeuw, en de oude knecht riep:
„Kijk toch een9, Ivan Serguwitch
kunnen dit letters zijn?"
Toen keek Ivan naar die gemaakte
halen, waaruit de oude knecht niet
wijs kon worden, daar hij niet kon le
zen. en Ivan las met de uiterste ver
bazing: „Ik volg het spoor
van den moordenaar".
