WflT DE BLADEN ZEGGEN.
NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN VRIJDAG 26 NOVEMBER T926
kend, deze vereeniging, heeft voor de
Middenstanders'heel wat tot stand/*kun
nen brengen, en Hen ook voor heelt
wat gevaren behoed, hoofdzakelijk:
door meer in stilte op te treden voor
de belangen van den Middenstand'biji
die organen, die de belangjen ifit het
oog verloren hadden of'dreigtden te
zullen verliezen. Een bezwaar hiervan!
is, dat ware meer ophef gemaakt van
wat tot stand is gebracht en de resul
taten grootere bekendheid zouden'heb
bon gekregen, dan had hiervan een
goede propaganda kunnen uitgaan, "dis
nu werd gemist.
Toch gelooven wij 'dat het in de toe
komst niet gewenscht is van koers te
veranderen als dan naast dezen ar
beid maar meer propaganda zal wor
den gemaakt om daardoor grootere
bekendheid te geven aan wat de Mid-
(denstands-Vereeniging voor den Mid
denstand is en kan zijn.
Er zij'n eigenaardig]© bezwaren die de
propagandist op zijn weg ontmoet, als
hij den Middenstander als lid van de
iVereeniging wil werven.
De Middenstander is zeer individua
listisch. Anderen hebben zich veel be
ter beraden tegenover het maatschap
pelijk vraagstuk, dan hij. Wel stelt ae
Middenstander ©enig belang in orga
nisatie maar zijn eigen zaak neemt'
hem zoodanig in beslag, dat hij geen
tijd aan deorganisatie kan geven en
den tijd voor zijn Vereenigmg te ne
men van zijn ontspanningsuren, daar
toe is slechts een enkeling g]enedgd.
Nu is daar veel in dat begrijpelijk is.
De steeds luxueuser wordende winkel
zaken geven in dezen tijd steeds groo
tere zorgen. De telkens hoogtere ei-
schen stellende concurrentie in de in
dustrieel© bedrijven, waarvan de Mid
denstander de kleinere bezit, geven
steeds meerdere moeilijkheden, ook
door de op het bedrijf gelegde las
ten. Zij hebben een zwaren strijd tegen
de groot© industrieel© ondernemingen.
Zoo leeft de Middenstander in moei
te en zorgen voor zijn eigen zaak en
ihij weet en dat is zijn kracht
dat hij, door zich tot het uiterste hier
voor in te spannen, de overwinning;
kan behalen. Dus gunt hij zich geen-
tijd voor de belangen van zijn stand-
genooten op te komen. Hij vergeet
daarbij dat deze belangen meestal te
vens de zijne zijn. Hij neemt zelden
kennis van wat er op allerlei gebied'
gebeurt, ja soms komt hij er zelfs niet
toe de verbeteringen op eigen terrein
onder de oogen te zien.
Toch moet hiertegen ernstig worden
gewaarschuwd, wil hij niet door den
voortgang van den tijd bij concurren
ten ten echter komen. Door het lezen
van goede vakbladen en vooral- al-
gemeene zakenbladen is hier veelal
aan tegemoet te komen. Wanneer hij
zijn tijd oordeelkundiger gaat indee-
len en alles met orde en regelmaat-
geschiedt, zal hij veelal verwonderd]
staan hoeveel tijd hij 'blijkt te kunnen
besteden aan eigen ontwikkeling het
geen zeker zijn taak ten nutte zal ko
men. En dan vindt hij tevens stellig
tijd zich aan zijn organisatie te wijden.
De Middenstander zal veel meer oog
moeten krijgen voor de groot© belan
gen die op het spel staan. Alleen zal
hij hier niets bereiken, maar gezamen
lijk zullen d© Middenstanders veel kun
.nen tot stand brengen.
Allen moeten vereenigd staan ter
verdediging tegenover de aanvallen,
die komen van drieërlei kant, van de
maatschappij 'zelf, van de Overheid en,
uit eigen kring.
Over alle drie zullen wij nog wel
eens de gelegenheid hebben iets na
ders te zeggen. Voor het oogenblik is
het voldoende als alle Middenstan
ders heider inzien, dat, zullen ze niet
onder den voet worden -geloopen, ze
zich zulien hebben te organiseeren om
zoodoende te kunnen mediawerken aan
een oplossing der maatschappelijke
vraagstukken.
Alleen, ©en strijd voor eigen belan
gen zal noodlottig worden, als niet met,
de algemeen© belangen wordt gere
kend.
De iChristelijke Middenstands-.Ve-
eeniging zal voor de Handeidrijvendei
en industrieele Middenstanders in d©
toekomst steeds meer worden een Ver.
eeniging, die hun in den strijd des
levens zal helpen en sterken.
Door haar machtig levenwekkend
beginsel, dat allen draagt en bezielt,
wordt zij daartoe in staat gesteld.
GEMENGD NIEUWS.
Zware brand t© Zwammer-
kJi a m. Te circa halfacht gisteravond;
brak door onbektende oorzaak brand
uit in de margarintefabriék van de N'iVi!
v.h. Gebrs. van Dam te Zwammerdarfi.
De directeur was uitgegaan en het per
son eel had' de fabriek gesloten. De gie-
heele fabriek stond in kterten tijd in
lichtelaaie, alleen de opslagpLaatsten
waren te ruim tien uur nog niet aan
getast, zoo ook de belendende huizen.
Um deze te behouden deden de brand*
weren uit de omliggende plaatsen, die
met alle beschikbare spuiten op dte
plaats des onhedls aanwezig waren, allte
moeite.
In den aanwezigen voorraad vetten,
vond het vuur natuurlijk gretig voed
sel, zoodat d© vlammenzee huizenhoog
opsloeg. Een enorme menschenmassai
werd door de politie uit Alphen, die
het terrein afgezet had, in bedwang
gehouden.
Fabriek ten voorraad zijn op bteurs-
polis verzekerd. Men schat de schade
voorloopig op ongeveer f 100.000. Ge
rui meen tijd vreefcd© men dat ©enige
amoniakflesschen, die in de fabriek!
aanwezig zijn, zouden ontploffen.
Ongeveer kwart voor elt was door
het voortreffelijk werk van d© brand
weer uit Alphen, welke met twee auto
spuiten en acht stralen het vuur had
aangetast, de brand bedwongen.
Dank zij den gunstigen wind, is het!
dorp Zwammerdam voor een ramp be
spaard gebleven. Bij Noord-Westen
wind was ongetwijfeld een geheel© riji
(huizen, waaronder een graanpakhuis;
en een zeepfabriek, een prooi "der vlam!
men geworden. Met oorverdoovend g©
raas is de fabrieksschoorsteen zonder
schade te veroorzaken, dwars over dei
vaart „de Zinde" gevallen.
Aan een groot gevaar ont
snapt. Een autobus met markt-
bezoekers, op weg van Goes naar Mid
delburg, zou den overweg bij ''s Heen
Arendskerke, waarvan de hoornen niet
gesloten waren, passeeren, toen dei
chauffeur een materiaal-trein zag nade
ren. Hij slaagde erin, de bus nog
juist bijtijds tot stilstand te brengen,
zoodat de inzittenden aan een groot
gevaar ontsnapten. Ook had de chauf
feur nog gelegenheid een aankomen
den motorrijder te waarschuwen.
Mislukte overval. Bij de
politie te Tiel heeft de heer LamerS
aangifte gedaan, dat hem, toen hij 's
avonds per fiets van Lierïden kwam,
bij dö Vogelzangsche Brug te Echteld
door een man werd toegeroepen: Poli
tie. Nadat hij was afgestapt, vroeg
deze liem ot 'hij geld bij zich had.
Een tweede en later nog een derde
fiersoon kwamen te voorschijn en vie-
en hem aan, waardoor hij 'gedeeltelijk!
in een sloot raakte. Hij wist er zich uiti
te werken en sloeg met een schroeven
draaier om zich heen, waardoor een'
van zijn aanvallers in den rug gietroi-
fen werd. L. zag daarop de kans'
scchoon, weer op zijn rijwiel te sprin-
gén en Tiel te bereiken. Een onder
zoek van de Tielsclie politie bleef tot
nu toe zonder resultaat.
Vermist. Te Echt wordt sinds)
eenige dagen vermist de ongehuwde!
20-jarige i\I. Wollersheim. Men ver"
moedt dat hem een ongeluk is over
komen.
Oplichter aangehouden.
Te Gouda is aangehouden op aanwij
zing van den koster der R.K. Kerk op
de Gouwe aldaar, zekere A. J. A., een
berucht individu, uit Amsterdam, die
meerdere delicten op zijn geweten
heeft. In genoemde kerk heeft hij ge
tracht door middel van een lijmstok!
en door het passen van sleuteltjes, gel
den uit de offerblokken te ontvreem
den.
De man werd in het bezit gevonden
van ongeveer 70 sleuteltjes, waaronder]
loopers en dergelijke. Tevens was hiji
in net bezit van een schroevendraaier,,
breekijzer, lijm, enz.
Ook te Montfoort schijnt, hij 'derge
lijke praktijken t^ hebben uitgeoefend.
Hij is in verzekerde bewaring gesteld»
Verduistering. Ten nadee-
le van een koopman aan de Keizers
gracht, te Amsterdam zijn voor een
waarde van f450 aan bontveilen ver
duisterd. De bonn ellen zijn bereids
in beslag genomen.
TWEEDE BLAD.
Verzet geboden.
Mr. Marchant de leider van de Vrij
zinnig-Democraten schrijft de Am
sterdammer heeft in de Tweede
Kamer het pleit gevoerd om de gron
den voor echtscheiding aan te vullen.
De vele gevallen van echts,heiding
waren volgens spreker een gevolg an
het feit, dat het huwelijk niet meer
wordt gezien als een overeenkomst
voor het leven. En nu moet de wetge
ver zich aan deze gewijzigde opvat
ting van het huwelijksleven aanpas
sen.
Een droeve raad.
Zoo haalt men de Overheid omlaag
en zet men de zonde op den troon.
Hoe meer het kwaad doorwerkt des
co eerder zou de Overheid daar haar
sanctie aan moeten geven.
Neen de Overheid heeft een andere,
een hoogere taak. Zij moet recht en
gerechtigheid dienen.
Als de Overheid de degeneratie van
onzen tijd in de hand moet werken,
dan komen we 9traks aan het voor
beeld van Rusland toe, waar prac-
tisch de vrije liefde is ingevoerd.
Mr. Marchant hoopte, dat de reclit-
sche partijen zich niet langer tegen de
gewijzigde opvatting van het huwe
lijksleven zullen verzetten.
IJdele hoop, edele heerl
Zoolang er in ons land nog Christe
lijke partijen bestaan, zal van dien
kant het beginsel, dat het huwelijk
een overeenkomst voor het leven is,
worden hooggehouden. En dat begin
sel moet in onze wetgeving zooveel
mogelijk tot uitdrukking komen.
Dat beginsel is een van de Christe
lijke grondslagen van onze samenle
ving. Tegen ondermijning van dien
grondslag zullen we ons tot het uiter
ste verzetten.
Hetgeen wil zeggen.
Slag op slag, schrijft de Ro 11 e r d.,
verontrusten de berichten over de
moeilijkheden door het buitenland op
geworpen bij den invoer onzer produc
ten.
Moeilijkheden, die voor sommige
bedrijven het bestaan onmogelijk ma
ken.
Moeilijkheden, die andere onderne
mers verleiden om buitenslands neder
zettingen te stichten. Zoo deed reeds
de Hollandsche kunstzijde-industrie,
die in Spanje fabrieken stichtte, zoo
gaat Philips handelen, zoo zullen tal
rijke anderen moeten doen.
Wat leed door de buitenlandsche
handelspolitiek ons berokkend wordt,
blijkt nu weer uit een klacht van
cacaofabrikanten.
Verschil ende hunner worden ern
stig gedupeerd door de enorme rech
ten, die Duitschland van cacaopoeder
heft.
De feiten zijn aldus:
Uit 100 kilogram cacaoboonen
wordt ongeveer 50 kilogram cacaopoe
der gefabriceerd.
Vóór den oorlog hief Duitschland
van 100 K.G. cacaoboonen 20 Mark,
hetgeen dus voor 100 K.G. poeder een
recht van 40 Mark beduidde.
Werd echter bewerkte cacaopoeder
ingevoerd dan werd een recht van 65
Mark geëischt; voor de Duitsche in
dustrie zat hierin dus een bescher
ming van 25 Mark.
In weerwil van die sterke bescher
ming kon de Hollandsche industrie
toch concurreeren en groote hoeveel
heden Hollandsche poeder werden in
Duitschland ingevoerd.
Maar hoe is het thans? Op 100 kilo
gram cacaoboonen bedraagt het recht
35 Mark, dus voor poeder 70 Mark.
Maar nu wordt hij den invoer van
poeder 160 Mark geëischt, hetgeen wil
zoggen, dat de Duitsche productie
een bescherming van 90 Mark per 100
K.G. geniet.
Hetgeen wil zeggen, dat onze uit
voer van cacaopoeder naar Duitsch
land met lamheid is geslagen.
Hetgeen wil zeggen, dat sommige
FEUILLETON.
Opoffering beloond.
1)
„Een armband, 'tien gulden!"
Een stem klonk:
„Twintig gulden!" -
„Dertig gulden!" een andere stem.
„Veertig gulden!"
„Vijftig gulden!... Vijftig gulden!..
Vijftig gulden. Eenmaal, andermaal:
vijftig gulden! Dames en heeren, vijf
tig gulden!Vijftig gulden."
Maar dat is ongehoord. Daar doet
geen sterveling meer iets bij: we heb
ben al die dingen op 't driedubbele
van hun waarde gebracht" beet nijdig
*t stemmetje van een klein baronesje
met begeerige schitteroogjes.
„Die ongelukkige menschen zullen
niet te klagen hebben!" antwoordde
mevrouw De Verbrugge glimlachend;
en op medelijdenden toon voegde zij
er aan toe: ,Het was een degelijk
werkman, die kerel, en hij verdiende,
dat het hem beter gegaan was."
„Vijftig gulden! Vijftig gulden!"
De afslager liet zijn blikken gaan
over de menigte kooplieden en liefheb
bers, die zich verdrongen in den win
kel van den juwelier: en ziende dat
niemand nog hooger wilde bieden, be
sloot hij:
„Voor de derde maal! Verkocht!"
en overhandigde aan de elegante jon-
bloeiende exportbedrijven in hun hart
ader zijn getroffen.
Het Nederlandsch-Belgisch
Verdrag.
Uit Noord-Brabant wordt aan „Heil
Centrum'geschreven
,,'Qpmerkelijk is de ommekeer, wel
ke hier bij velen te bemerken valt, ten
aanzien van heit Neideriandsch-Belgisch'
Tractaat. Waren er aanvankelijk ookj
hier, vooral in leidende industrieel©!
kringen, wie tegl&nstanders van hetJ
Tractaat, menigeen is thans van mea
ning veranderd. Deze wijziging is voor
al te danken aan „De Maasbode" en
aan de motie-MarchantImmers men,
was hier vooral tegen dit Tractaat
om de gewoonlijk aangevoerde bezwa
ren, behalve het bezwaar van het Ant
werpen - Moerdijk - kanaalDaartegen
had men jmst geen bezwaar, integen
deel, men begreep ten volle, van hoe,
f root belang voor de ontwikkeling van
Vest-Brabant dit kanaal zou kunnen
zijn.
Nu echter „De Maasbode" aantoon
de, dat 't eenige bezwaar gelegen was
in het Antwerpen-Moerdijk-kanaal,
werd men hier van tegen-, voorstan
der van het Tractaat.
En men werd daarin nog versterkt
door de motie-Marchant, Immers ook
deze voerde als serieus bezwaar tegen1
het Tractaat alleen aan: het Antwer
pen-Moerdijk-kanaal.
Zoo heeft men hier ©enigermate het
gevoel gekregen, dat men er met de
agitate tegen dit Tractaat eigenlijk)
ingelojpen is. Allerlei geweldige poli
tieke staatsrechtejijke en economische
bezwaren werden aangevoerd, en
achteraf blijkt nu, dat er eigen ijk maar
één bezwaar was: het kanaal, dat juist
ook vcór de economische ontwikkeling
van Noord-Brabant van groot belangl
zal zijn.
De oogen zijn ons opengedaan. Blijk
baar hebben wij nog iets langer ge
slapen dan vólgens mr. Knottenbelt
de Rotterdammers. Maar wij zijn nu.
geheel wakker, en dit zal ook wel
spoedig blijken".
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV KERK.
Drietal: Te Feyenoord (vac. W.
Voors), M. G. Gerritsen te Amersfoort,
)D. Kuilman te Borne en G. B. Westen
burg te Beverwijk.
Beroepen: Te Nieuwe Schans, J. A.
Swart te Dokkum.
Aangenomen: Naar Vlaardingen
A. Lutein te Muiden.
Bedankt: Voor Zandeweer (Gr.), J.
P. Snoep te Gaast en Ferwoude.
GEREF. KERKEN
Aangenomen: Naar Rottevalle, H.
Smit, cand. te Nieuw Weerdinge.
GEREF. GEMEENTEN.
Beroepen: Te Sliedrecht, J. Over-
duin te Werkendam.
EVANG. LUTH. GEMEENTE.
Bedankt: Voor VeendamWilder-
vank, M. G. Wegeling te Boertange.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
Beroepen: Te Zaandam-Oostzijde,
J. G. Frenchs, te Aaruenburg.
Ds. S. P. VERMEER GESCHORST.
De Chassis Workum der Gereformeer
de Kerk.n nam het volgende besluit:
De Classis Workum der Gereformeer
de Kerken in voortgezette vergadering
bijeen ter behandeling van de zaak Ds.
S. P. Vermeer, dienaar des Woords bij
de Ger. averK van Uudemirdum, gehoord
't advies van de deputaton der Generate'
Sj node heeft b.s ote aan de kerk van
uuuenurdum e.a. ie b,.richten, dat er
naar haar oorueel genoegzame reden be
staat, om, #op grond van art. 79 en 8a
der Kerkenorde met den Kerkeraai der
genabuurde kerk tot schorsing van Ds.
S. P. Vermeer in zija ambt ais dienaar
des Woords bij de Geraf. Kerk van Oude
mirdum over te gaan. totdat hij aan den
wensch der classis, dat hij zal aanvaar
den hetgeen de synode heeft uitgespro
ken omtrent Gen. 2 en 3 en zal beloven
dat ten grondslag te leggen aan het
geen hij leert, voldaan heeft.
ZENDINGS-ZONDAG.
Sedert 1911 heeft het Comité voor
de Algemeene Zendingsconferentie aan
de Kerken in Neder,and verzocht den
ge dame, die het laatste bod gedaan
had, een juweelkistje van fijn leder en
granaatsteen, van binnen gevoerd met
satijn en ivoor, dat een gouden arm
band inhield, bezet met kostbare paar
len. Met dezen koop eindigde d© pu
blieke verkooping bij opbod, die had
plaats gegrepen vamvege het faillisse
ment van Piet Lenooy.
De menigte verwilderde zich: de een
droeg een paar massief zilveren kan
delaars, zuiver stijl Lodewijk XV, ge
kocht voor een bespottelijk prijsje, een
ander was verrukt over z'n gouden hor
loge met acht robijnen, betaald met
nog geen kwart van de waarde: weer
een andere beschouwde met zichtbare
voldoening, haar briljanten-halssnoer,
reeds maanden lang vurig begeerd,
maar tot nu toe steeds onbereikbaar
gebleven voor haar betrekkelijk be
scheiden beurs. Overigens waren al
len totaal ongevoelig voor de wan
hoop de ellende, die na den gerechte-
liiken verkoop het huis van Piet Le
nooy waren binnengedrongen.
De advocaat maakte zijn portefeuil
le dicht en maakte zich gereed te ver
trekken.
Hij was geen hardvochtig mensch.
Toch had zijn dagelijksch ambt, dat
hem telkens met allerlei ellende in
aanraking bracht, hem althans schijn
baar ongevoelig gemaakt. Zoo dikwijls
had hij de faillieten van vandaag mor
gen j handel weer op uitgebreider
sch z-en hervatten, dat hij, volgens
eersten Advents-Zondag tot Zendings-
.Zondag te maken.
Gewezen werd dan op het nauwe ver
band tusschen Advent eri Zending.
In de laatste jaren dreigt er eenige
verwarring te komen, jomdat de Zendings
Zondag een paar weken lator komt dan
de week van gebed, toewijding en offer,
door de Samenwerkende Zendingscorpo
raties georganiseerd.
Thans heeft het comité voor de Alge-
lmeene Zendingsconferentie besloten, in
het vervolg den Zendingszondag te iateu
samenvallen met deze Zendingsweek.
Dit jaar valt de Zendingszondag dus
nog op den eersten Advent, maar 't vol
gend jaar op den tweeden Zondag van
de Zpndingsweek.
BOND VAN KERKELIJKE ONT
VANGERS.
Volgens de Ned. bestaat het plan om
te komen tot oprichting van een „lan-
deljjken" bond van (gesalarieerde) ker
kelijke ontvangers in de Ned. Herv.
Kerk.
Het initiatief namen de heeren M.
Zweedpk, kerkelijk ontvanger te Alk
maar en P. Vinken, kerk. ontv. te Leeu
warden, 21.
R.K. KLOOSTERS EN KERKEN IN
DE MIJNSTREEK.
Met de snelle uitbreiding dgr bevol
king houdt de aanbouw van kérken eh
kloosters in de mijnstreken gelijken tred
Successievelijk vestigden de franciska-
nen zich in de mijnkolonies te Heerlen,
Ophoven (Sittard), en Bleijerbeide (Kerk
rade), t Conventueelen te Hoensbroek,
Koolheide en bh Staatsmijn Emma Laza
risten te Rumpen. Missionarissen van
het H. Hart te Overhoven, Sittard.
Thans zullen zij te Kerkrade en Heerlen
er wederom een nieuwe Kerk bij krijgen
waarvan de laatste aan de zorgen aer
Franciscanen wordt toevertrouwd.
WET EN LEVEN.
Een emer. pred. schrijft:
Zoo iemand, dan moet toch zeker een
predikant de wetten van zijn kerkge
nootschap eerbiedigen en tot de promp
te naleving daarvan medewerken.
Toch gebeurt dat in de Herv. Kerk
wel eens niet.
Ten eerste is daar, gelijk men weet,
het verboden maar toch wel voorkomen
de „preeken op beroep", door dienstdoen
de predikanten.
En dan, als een predikant binnen de
twee jaar van zijn verblijf een beroep
naar een andere gemeente aanneemt,
moet hij volgens de kerkelijke wet de
voor hem bp zijn komst gemaakte on
kosten aan de gemeente, me hij verlaat,
terugbetalen.
Om hierop iets te vinden, geeft men
dien predikant toezegging van beroep
een handeling, die in de wet niet
wordt genoemd en beroept hem, na
enkele schijnberoepen te hebben uitge
bracht, eerst als de twee jaren vol zijn,
waardoor de geldkwestie in orde is.
Ten derde. Een beginnend predikant
moet twee jaar in zijn eerste gemeente
gevestigd zijn, eer. hp in een andere ge
meente beroepbaar is. Een zeer nuttige
bepaling, waaraan in vroegere jaren dan
ook steeds gestreng te hand gehouden is.
Maar nu is het onlangs in het Noor
den van ons vaderland gebeurd, dat een
jong predikant, die nog enkele maan
den van die twee jaren af was, toezeg
ging van beroep naar een andere gemeen
te ontving en die aannam, maar dood
eenvoudig met zjjn overeenkomst wacht
te, tot de twee jaren vol waren en ge
meente no. 2 op hem een wettig beroep
uitbrengen kon.
Ook dit is wetshandhaving op zijn
smalst.
Uit het Sociale Leven.
MIDDENSTANDS-BELANGEN.
Vanaf 1917, toen d© veresniging] v.
Christelijke Patroon's werd gereorga
niseerd en in drie organisaties ge
splitst: n.l. een Christelijke Boeren-
en Tuindersbond, een Vereeniging van
Christelijk© Groot-Werkgevers en een
Vereeniging van den Christelijken Han
deldr ij vonden en Industrieelen Midden
stand, vanaf dien tijd is< da Vereeni
ging van den Christelijken Handeldriji
venden en Industrieelen Middenstand
Ihaar eigen weg gegaan en in den
loop der jaren in groei en bloei toe ge,
nomen. Al is dit niet algemeen be-
zijn meening, zijn leven niet door kon
brengen met zich over al die lui bet
hoofd te breken.
Maar vandaag stond de man van
bet gerecht tegenover een dier slacht
offers der fortuin, zooals men er altijd
zal aantreffen, die werkelijk medelij
den verdienen en wier houding eer
bied inJboezemt. Toen bij dan ook te
genover den nog jongen man stond,
wiens ingevallen gelaat duidelijk
sprak van de geldzorgen, die de laat
ste maanden vóór zijn faillissement
zijn nachten slapeloos gehouden had
den, werd zijn hart week en harteijk
reikte hij den juwelier zijn groote,
open hand.
„Mijn vak is wel een beetje hardvoch
tig" zeide hij, „als ik, zooals vandaag,
tegenover een eerlijk man sta, die door
het ongeluk getroffen is. Het is een
verschrikkelijke beproeving voor u,
beste vriend. Echter, verlies geen
moed; op uw leeftijd heeft men nog
een lange toekomst voor zich, de for
tuin zal zich, naar ik hoop, niet al
tijd zoo onrechtvaardig tegenover u
toonen."
De juwelier stamelde een bedankje
op die deelnemende woorden.
En daarna bleef Piet Lenooy alleen
in dat groote huis met de leege plan
ken, de leege vens-teretalage. Hij liet
zich op een stoel nedervallen en met
zijn ellebogen steunend op het kleine
bureau, waarvoQr hij zoo dikwijls de
balans van zijn te<eoed en tekort had
opgemaakt, met sombere oogen, zijn
hoofd gewrongen tusschen zijn han
den, gaf hij zich over aan zijn diepe
neerslachtigheid. En hittere tranen
begonnen te stroomen over zijn ver
magerd gezicht. Krampachtige snik
ken deden zijn borst ineenkrimpen,
terwijl een woord, altijd hetzelfde, zon
der ophouden in zijn ooren dreunde:
geruïneerd! Totaal geruïneerd!
De naam- Lenooy, tot nu toe zoo
smetteloos en eervol, was voortaan de
naam van een gefailleerd man. Na zoo
hard gewerkt te hebben, hiertoe te
moeten komen!
„O, mijn arme kinderen!" jammerde
hij. Langen tijd zou hij misschien zich
hebben overgegeven aan die wanhoop-
crisis, maar de deur, die in verbin
ding stond met een klein vertrek, dat
hun tegelijk tot salon en tot eetka
mer diende, ging open onder den druk
van een kinderhand. Een blond hoofd
je, met sierlijk verwarde lokken, stak
zich door de opening.
„Pa, u moet eten, Dini hoeft honger
en moe wacht op u."
Deze geliefde stem trok Piet Lenooy
uit zijn overpeinzingen. Hij streek de
hand over zijn voorhoofd, alsof die
beweging de vreeselijke gedachten,
die hem bestormden, kon óp de vlucht
jagen en antwoordde eindelijk aan het
kleine meisje, dat op eenigen afstand
van hem stil bleef staan, zonder voor-
of achteruit te durven wijken.
„Ga heen, beste kind. zeg aan moe
dat ik dadelijk kom."
Voor een pogenblik moest hij de
zorg, die hem drukte, van zich afzet
ten en een voorbeeld nemen aan den
moed van zijn geliefde vrouw; zijn ge
liefde kinderen, die in zijn oogen de
•gevoelens van zijn liart lazen, mocht
hij niet al te vroegtijdig het lijden
leeren. Hij veegde zijn tranen wreg,
stond werktuigelijk op en volgde het
kind. Hij was plotseling gesterkt dooi
de zuivere, gezegende atmosfeer van
zijn huiselijk geluk, door het bewust
zijn van de innige liefde der zijnen.
Vijf kinderen hadden de Lenooy's
gehad, twee alleen waren er overge
bleven, Walter de oudste, ongeveer 8
jaar en de kleine Dini, het benjamin-
netje, die haar.vierde jaar intrad, het
troetelkindje van haar ouders en ook
van 'Walter, die trotsch was als een
prins op de paar jaar, die hij ouder
was dan zij.
In het smakelijk gemeubileerde ver
trek, jaren achtereenvolgens verfraaid
dioor de cadeaux, die Piet Lenooy en
Cihristien elkaar wederkeerig geschon
ken hadden, heeiteohte een rustige wel
stand.
Piet had zulke heerlijke uren door
gebracht in <lat kleine vertrekle
deren avond, na den harden dagar-
beid, was het zoon genot voor hem
geweest, rich te bevinden bij Chris
tien en hiin kinderen, te spelen met
Dini, ai te zien naar Walter, ais hij
ziin schoolwerk maakte.
