WINTERPANTOFFELS
NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN WOENSDAG 29 SEPTEMBER 1926
besloten om geen schoollokaal aan de
Geref. Evangelisatievereeniging af te
ft taan.
De schoolkwestie in Frankrijk, j
In de „Victoire' vestigt Gustave
Hervé de aandacht op de schoolkwes
tie in Frankrijk. Er zijn in Frankrijk
120.000 onderwijzers. Daarvan zijn
15.0000 georganiseerd in communisti-
schen geest. 80.000 behooren tot de
uitgesproken socialistische Verceni-
ging van Onderwijzers en Onderwijze
ressen, terwijl de overigen voor het
grootste deel georganiseerd zijn in con-
fessioneele of uitsluitend vakvereeni-
gingen. Van de ongeveer vier mitlioen
kinderen bezoeken circa 80 pet. staats
scholen, de overigen de bijzondere
scholen. In enkele departementen, spe
ciaal in Bretagne, is het leerlingenaen
tal der bijzondere scholen grooter dan
dat der staatsscholen.
Hervé meent, dat de godsdienstlooze
school de ontvolking van Frankrijk in
de hand werkt en daardoor het vreem
denelement versterkt, en vraagt om
.wettelijke maatregelen, die het den
vrienden van het bijzonder onderwijs
gemakkelijk maken zal scholen op
confessioneelen grondsag op te richten
Daarvan verwacht hij een tegenwicht
tegen de jacht naar genot en de zelf
zucht, welke een karakteristiek is van
de nieuwe generatie van Frankrijk in
de eeuw van het één-twee kindersteï
sel.
Hervé besluit zijn artikel met «ie
verklaring, dat de oplossing van Je
schoolkwestie alleen gevonden kan
worden door het voorbeeld, dat Ne
derland in dezen gaf.
BINNENLAND.
Verstoring der Zondagsrust.
Op de schriftelijke vragen van het
lid van den Haagsehén gemeenteraad,
den heer V. Vrolijk, betreffende liin-
der, door kerkgangers ondervonden,
gedurende de betooging op 10 dezer
voor ontwapening en medezeggenschap
heeft de burgemeester geantwoord:
Inderdaad zijn vele kerkgangers in
hun kerkgang belemmerd ten- gevolge
van de betooging van de S.D.A.P. en
het N.V.V.
Ook de stoornis van de namiddag
godsdienstoefening in de YVcstduin-
kerk is mij bekend.
Tijdens mijn afwezigheid, is het ver
zoek ingekomen tot het houden van
een optocht met ontplooide banieren
en muziek, met een aantal deelnemers
dat geschat werd op 30.000. Dergelijke
optochten zijn meermalen toegestaan,
ook op Zondag, en hebben nimmer aan
leiding gegeven tot ernstige klachten
De voorwaarden plachten stipt te wor
den opgevolgd.
De aangenomen gedragslijn volgen
de. heeft de waarnemende burgemees
ter dezen optocht toegestaan daarbij
o.m. als voorwaarde stellende dat
geen muziek zou worden gemaakt in
de nabijheid van gebouwen, waar gods
dienstoefeningen werden gehouden.
Berekend was, dat op het uur, waar
op de godsdienstoefening in de West
duinkerk aanving, de gehcele optocht
reeds zou zijn ontbonden geweest. De
ze berekening is onjuist gebleken, om
dat het aantal deelnemers in plaats
van de geschatte 30.000 ongeveer
80.000 bedroeg.
Dientengevolge is de optocht ver
scheidene uren. later voorbijgetrokken,
en is ook de godsdienstoefening in de
\Vestduinkerk, hoewel niet opzettelijk,
door het rumoer der voorbijtrekken-
den gestoord. Dit is vooral het geval
geweest, nadat de agent, die volgens
de voorschriften vóór het kerkgebouw
moest staan en daar ook gedurende
een deel der godsdienstoefening heeft
gestaan, was vertrokken en, om een
nog niet opgehelderde reden, niet door
een ander was vervangen
Ten gevolge van de intrekking van
alle verloven, bedroeg het aantal poli
tiedienaars, aanwezig om de orde bij
de betooging te bewaren: 1 commissa
ris, 5 hoofdinspecteurs, 13 inspecteurs,
202 brigadiers en agenten.'27 bereden
agenten, 86 rechercheurs. Bovendien
waren, buiten het gewone personel, in
reserve 3 inspecteurs en 80 agenten.
Het gebeurde wordt door mij en
door de politie in hooge mate betreurd
De vraag is, of met de mogelijkheid,
dat het aantal deelnemers de schat
ting ver zou overtreffen, geen rekening
had moeten zijn gehouden. Als veront
schuldiging meen ik te mogen aanvoe
ren, dat de omvang, welken de betoc-
ging heeft aangenomen, zoo buitenge
woon groot is geweest, en dat de poli
tie onder die omstandigheden een zeer
zware taak heeft geha l.
Feiten als bij de betooging van Zon
dag 19 September zijn voorgevallen,
moeten in de toekomst zeker worden
voorkomen. De verzekering, dat in het
vervolg geen vergunningen meer ver
leend zullen worden voor betoogingen
op Zondag, zou ik echter niet willen
geven. De Zondagswet verbiedt dit
niet. en voor velen is de Zondag de
eenige dag, waarop het hun mogelijk
is, daaraan deel te nemen. Wel heb
ik met den hoofdcommissaris de maat
regelen besproken waardoor storing
van godsdienstoefeningen on hinder
als Zondag 19 September ondervonden,
voortaan zijn buitengesloten.
Heropening tramlijn Eede-Maldeghem.
Op 1 November a.s. wordt weer in
exploitatie genomen de tramlijn Eede-
Maldeghem door de Stoomtrammaat
schappij Bréskens-Maldeghem. Gedu
rende de oorlogsjaren en ook daarna
heeft deze lijn stilgelegen. Eerst in '24
begon men de lijn in reparatie te ne
men, en na moeilijkheden te hebben
overwonnen, die gepaard gaan met „in
ternationale tramweg-aanleg" is het
werk nu geheel voltooiid, zoodat met
genoemden datum Zeeuwsch-Vlaande-
ren West althans met België, weer zijn
vooroorlogsche verbindingswegen zal
bezitten.
De tijden zijn veranderd.
Den laatsten tijd komen buitenge
woon veel Duitschers de grens over
om op Nederlandsch gebied verschil
lende goederen in te koopen. De ne
ringdoenden zijn op deze inkoopers
uiteraard bijzonder gesteld. Vooral Ze
venaar krijgt thans een druk bezoek
van Duiftsche grensbewoners, die voor
al kruidenierswaren komen halen,
daar deze hier. veel goedkooper zijn
dan bij ben.
RECLAME,
FINALE LEEGVERKOOP
30% PRIJSVERLAGING
L. v. ESCH Wzn., Donkerst. 5
Uit het Sociale Leven.
Verslag von het N. V. V.
Verschenen is het verslag 1924'25
van het Ned. Verbond van Y'akvereeni
gingen. De inleiding herinnert eraan,
dat met de publicatie van dit stuk het
twintigjarig bestaan van het N.V.V. is
afgesloten: op 1 Jan. 1906 is het Ver
bond in werking getreden, na in 1904
te zijn ontstaan uit het initiatief van de
he eren Bruens, Foiak en Verdorst.
De „inleiding" vervolgt met een uit
voerige beschouwing over den econo-
mischen toestand, somt de fata van.
het Vakverbond op, en wijst daarbij
o.m. met nadruk op de wencioosheids,
uitkeeringen dezer organisatie, die in
1924 f 2.825.901 bedroegen, en in 1925
f 2.832.844, waaruit hec versiag af
leidt, dat de bewering, alsof de uitkee
ringen aan de werkiooze arbeiders ge
heel of bijna geheel uit overheidsgeld
worden uitbetaald „eenige mijlen be
zijden de waarheid" is.
Als „zwakke plekken" van het N%
V.V. vinden wij gememoreerd het ge
ringe aantal vrouwelijke leden (op 1
Jan. 1926 slechts 10.892J, volgens den
schr. te betreuren, omdat de vrouwen
arbeid als goedkooper dan mannenar
beid voortdurend toeneemt, en ten
tweede in het kleine aantal adspirant-
leden (2736 op 1 Jan. 1926J. Gewezen
wordt eindelijk op de vermindering der
werkloosheid gedurende de laatste ja
ren, blijkens de aantallen van inge
schrevenen bij ^le Arbeidsbeurzen: zoo
bedroegen deze aantallen bijv. begin:
Januari 1921 53.560, id. 1922 76.128,
id. 1923 107.417, id. 1924 108.056, id.
1925 79,300, id. 1926 82.400.
Ook andere gunstige economische
verschijnselen worden gememoreerd,
waarna deze passage volgt over de
werkgevers-organisatie
„AI is de economische toestand dus
beter dan een paar jaar geleden, dat
wil daarom nog niet zeggen, dat da
vakbeweging er zonder scherpen strijd
in zal slagen, hetgeen in voorgaande
jaren verloren is gegaan, weer te her
winnen en de verder liggende eischen
van onze vakbeweging" te verwezenlij
ken. Veeleer is het tegendeel aan te
nemen. Het valt niet te ontkennen, dat
de reactionnaire elementen in de werk
geversbonden steeds meer de over
hand krijgen. De eenigszins sociaal:
aangelegde werkgevers worden meer
en meer uit de leiding verdrongen.
Hun plaatsen worden door scherpslij
pers ingenomen. En in de meeste weric
geversbonden zijn de jonge advocaten,
die de functie van secretaris vervui
len, nog een paar graden meer reac-
tionnair, dan hun onmiddellijke citers
Hierna herinnert, net versiag aan dé
samensmelting van de Ver. van Ned.
.Werkgevers en het erbond van Ned.
Fabr. ereenigingen en het Centr. indi
Verbond tot het Verbond van Ned.
erKgevers, en zegt daarvan:
„Dit werkgeversverDona is het
blijkt uit al zijn publicaties tegen,
alles wat gaat in de richting van wet
teiijke arbeidersbescherming. Natuur
lijk is het ook een verwoede tegenstaa*
der van loonsverhoging. Op net te
gendeel wordt als het ware dag in,
dag uit aangedrongen ten einde tot
lagere prouucdeKOS-en te geraken.
„Met deze werkgeverscentraie 2al,.
het is wel naast zeker, gezien de men
taliteit die bij de leiding heersent, 01120
vakbeweging nog menig stuk stnjdj
moeten voeren.. En daarbij is de mo
gelijkheid volstrekt mee uicgesioten,
dat een staking in een bepaaia oednjl,
met een uicsxuiiing in andere bedrijven
beantwoord zal worden.
„In het buitenland heeft zich eenj
zoodanige situatie reeds meer dan.eens
voorgedaan. Het laaist iiog in 192o
in i^enemarken. Het is niet waarschijn
njk, dat de ontwikkeling der werkge-
ersvakbeweging in ons iand langs an
dere banen zaï gaan. De oeenscne»
mcntai.ei. ontbreeKt o..zen wczugevera
met, wat hun nog ontbreekt, is de
noodige eensgezindheid. Maar die zal
wel komen, de werkgevers zien meest
al sneller in, op welke wijze zy hun
belangen hec doelmatigst kunnein be
hartigen, dan de arbeiders.
De vruchten van ue invaliditeitswet.
Telkens weer blijkt, dat de meening,,
als zou de verplichte inva.iai-euüwec'
niet meer voordeeien bieden dan
slechts f 3 per week ouderdomsrente
op 65-jarigen leeftijd, algemeen Ver
breid is. Dat deze meaning echter ge-
heei onjuist is moge blijken uit liet
volgende geval, dat zich bij den Raad
van Arbeid te 's-Gravenhage voorge
daan heeft.
Op 1 Januari 1921 overleed een in
gevolge de invaliditeitswsc verplicht
verzeKerde. Deze verzekerde -éefde ge
scheiden van zijn vrouw, Het huwenjk*
was echter niet wettelijk ontbonden.
Op 16 Februari j.l., dus ruim 5 jaar
na het overlijden van den man, werdi
door de vrouw weduwenrente aange
vraagd. Deze had reeds op 19 Febru
ari 1921 den leeftijd van 60 jaren be
reikt en dus vanaf laatsigenoemden.
datum recht op de aangevraagde reiuei
De rente werd toegekend op 1 April!
1926 en wel met ingang van 19 Fe
bruari 1921 tot een beurag \an f 198.90
per jaar. De vrouw pntvmg dus een
bedrag van ruim 5 X1189,9J ot ruim
f 1000 in eens. Bo dien hc'::v.dt zij
vanaf 1 April '26 recht op een rente»
van 1/52 X f 198,90 t 3.8Z',2 p. week.
De vrouw had op deze uitkeering
recht, nie.tegenstaande voor baar echt
genoot slechts een bedrag van f 10.20
in het geheel aan zegels oetaaid was.
Bovendien was de weduwe zelf ook
verplicht verzekerd en kon bij het be
reiken van haar 65-jarigea leeftijd vol
doende zegeis in rekening brengen
voor ouderdomsrente. Ooi: deze remo
werd haar toegekend en wel tot een
•bedrag van f 3 per week. Zij ontvangt
dus thans, behaive de uitkeering van
TWEEDE BLAD.
Op de Raadstribune.
Het was wel eenigermate in te zien.
dat de raad JJ. Maandag twee zittin
gen zou noodig hebben om tot de ge
vraagde beslissibgen te komen.
Een voorstel tot verstrekking van
goedkoop© cokes aan werkloozen, de
kaasmarkt-kwestie en last not least
bet tarief voor bijdragen in de kosten
van gem. ziekenverpleging. Ziedaar een
gerecht dat den raad voor onbepaal-
den tijd zou kunnen bezighouden.
De bespreking van het eerstgenoem
de voorstel maakte aanvankelijk een
zeer onbehagelijken indruk, 't Scheep
inderdaad alsof het gilng over Y mud
cokes meer of minder, of liever of liet
ging over de benoodigde hoeveelheid
cokes. En daarom ging het toch niet.
De heer Wilbrink legde zeer juist den
vinger op de wond toen hij erop wees
dat B. en W. zelf deze steunverleenilng
een verkeerden vorm hadden gegeven,
door de gratis cokesverstrekking.
Begrijpelijk, maar toch ten onrechte
had men daaruit aan de overzijde ge
concludeerd, dat het gem. bestuur zich
aansprakelijk gevoelde voor het ge-
•heele verwarmings-vraagstuk. En aan
die gedachte werd door het loven en
bieden van enkelen wel eenigszins
voet gegeven. Gelukkig bracht het slot
van het debat de zaak weer tot baai-
juiste proporties terug, zoodat de raad
aan het door den heer Wiilbrink gea
mendeerde voorstel van B. en W. zijn
goedkeuring gaf, waarmede de zooveel
ste poging van de SDAP. om B. en W.
den volke voor te stellen als „krente
rig" tegenover de minder gesitueerden
faalde.
In de gedachtenwisseling over liet
voorstel tot verplaatsing van de kaas
markt zat ook, niet bijzonder veel
„lijn." Men kreeg zoo den indruk, dat
er meer dokters waren dan medicijnen
En bij al die onzekerheild over het
wenschelijke van de voorgestelde op
lossing bracht het haast-argument vaji
den voorzitter nu juist geen volkomen
bevrediging. Dat de voorbereiding zou
lang heeft geduurd, kon immers de
raad ook niet helpen. Trouwens, wctli.
Sanders liet uitkomen, dat B. en W.
i)n het algemeen deze kwestie nog niet
als afgedaan beschouwen en ter gele
gener tijd een betere oplossing gaarne
zal worden overwogen.
In elk geval zullen we nu binnenkort
de kaasboeren belangrijk beter kun
nen ontvangen. Zij kunnen zelf dan toe
stand helpen verbeteren door vertrou
wen te stellen in een nieuw systeem
van wegen..B. en W. zullen dan wel
spoedig de waag op'het nieuwe terrein
doen plaatsen. Waarschijnlijk is de
heele waag-kwestie reeds in orde voor
dat het Invalidenhuis zal zijn afge
broken. t
Over het ,,Niieuwe"(?) tarief v. Zie-
kenhuisverpleging zou men lang kun
nen napraten. Wij zullen het niet doen
In het uitvoerig verslag heeft men
duidelijk kunnen zien waartegen het
bij de linksche tegenstanders ging. Te
gen de particuliere verzekering, hoe
voordeelilg ook, tegen de christelijke
opvatting over den plicht dien de ge
zinsleden jegens elkaar moeten nako
men, tegen B. en W. en tegen het B.A.
Weth. Meynen legde de onverdiende
verwijten aan 't adres van B. en W.
naast zich neer, en liet, evenals dhr.
Schoneveld zien, hoeveel de gemeente
reeds van het part. initiatief heeft
overgenomen. Maar zelfs van een be
drag a f341.000 per jaar schrilkt men
aan zekere zijde niet meer*
De critiek zou voor een deel reden
nebben gehad, wanneer werkelijk na
deel te vreezen was voor de volksge
zondheid, zooals het met dikke woor
den in het adres van den LBB. heette.
Maar het beleid van den geneeskundi
gen dienst bleek wel van dien aard,
dat goedwillenden bun belangen vol
doende zien behartigd.
Het wachten is nu nog op een beslis
sing inzake het onderzoek naar de
draagkracht. Van harte hopen wij dat
B. en W. een weg zullen willen gebrui
ken, die de mensc.hen niet onnoodig
met het B.A. in aanraking brengt.
FEUILLETON.
Door leed en strijd.
15)
De kinderen boven de tien iaren had
den, behalve de gedwongen scheiding
van hun jongere broertjes en zusjes,
nog op verschillende andere wijzen te
lijden. Wanneer zij door het dorp gin
gen of de ossen van hun ouders naar
de bron dreven om gedrenkt te wor
den, werden zij met steenen en modder
zegooid, en wanneer zij yich vereenig-
den, ten einde bescherming in hun aan
tal te vinden, dan. vormden de Ortho
doxe kinderen eveneens kleine benden
en legden zich in hinderlagen om ze
aldus te overvallen.
Op zekeren dag waren twee meisjes
ilkcn in hare afgelegen woning ach
tergebleven, terwijl hare ouders op den
gemeente-akker arbeidden. Een groep
jeugdige vervolgers wilde van deze
omstandigheid gebruik maken, om
haar te overvallen. Toen zij echter de
deur gesloten vonden, stapelden zij
jnder de vensters^ 'die niet met glas
gesloten waren, ri'et en kwalijk rieken
de planten, en shaken die in brand.
Het gevolg v.as, dat de arme meisjes
bijna het leven, verloren tengevolge
van den verstikkenden rook/
Het zou volkomen nutteloos geweest
zijn zich bij (Yen Starosta over derge
lijke hapcleliAgen te beklagen: zelfs
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Bedankt: voor Ylst: W. M. A
Kalkman, te Werkendam.
GEREF. KERKEN.
Tweetal: Te Apeldoorn: W. H.
den Houting, te Huizum; en J. Wij-
menga t,e Charlois.
Beroepen: Te Hoineroord: J.
Meynen, cand. te Baarn Te Bic-a mm
(Gr.): G. Wiersma, te Musselkanaal.
Bedankt: Voor Houwerzijl, D. B.
v. d. Meulen, te Oostermeer.
GEREF. GEMEENTEN.
Beroepen: Te Grand-Rapids (N-
A.): H. Kieviet, te Veenendaal.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
Bedankt: Voor Aalsmeer: O. L. v.
d. Veen. te Wielingen.
Bevestiging, Afscheid en Intrede.
Ds. A^Dekker, na door Ds. Dek
king, van Ulster met een pred, over
1 Cor. 1 26 te zijn bevestigd, deed t
Zondag bij de Ned. Herv. Gem. intrede
mer een pred. over Ps. 55 9.
Met e enpredicatie over 2 C.or. 13
vers 11 heeft Zondag Ds. H. VV. F e 1 -
d e r h o f afscheid genomen van de
Geref. Kerk van Zevenhuizen. Ds. F.
heeft 32 jaren het woord bediend en
gaat zich als em.-pred. vestigen te
Driebergen.
Algemeene Zendings-Conferentie.
Van 2527 October zal in „Park
zicht" te Amsterdam «ie Algemeene
Zendings-conferentie worden gehou
den. In verband met het bezoek, dat
Dr. Mott als voorzitter van den Inter
nationalen Zendingsraad aan Ned.
Oost-Indië gebracht lieeft, zal deze
Conferentie inzonderheid worden ge
wijd aan bespreking van den toestand
der opgroeiende jeugcl in onze dagen,
en van de problemen en de taak. waar
voor zij de zendingsgemeente stelt.
Op Maandagavond zal de voorzitter
de heer L. J. van Wijk, een openings
woord spreken. De andere sprekers
zullen zijn: Ds. C. L. Laan: „In memo-
riam Ds. P. van Wijk"; en Ds. Joh.
Rauws: „Indrukken van «le Afrika-
Conferentie te Le Zoute".
Dinsdag 26 October vangt Ds. Joh.
Rauws, zendingsdirector te Oegstgeest
aan met een overzicht van net zen
dingswerk in O. en YV.-Indië. Daarna
spreekt Ds. D. Grommelin, zendings
consul met verlof, over: ..De huidige
toestand van Incliê en de opgroeiend©
jeugd". Des namiddags: Dr. J. H. Ba-
vinck, Geref. predikant te Bandoeng,
over: „De Europeesche j;ugd in onze
Oost", en de heer D. van der Meulen,
Controleur B. B. te Djeddah, over: „De
jeugd, in de Bataklanden
Dinsdag-avond heeft er een openba
re samenkomst plaats in de Nieuwe
Kerk te Amsterdam, waarin als spre
kers optreden Ds. J. P. van Bruggen,
Herv. pred. en Ds. H. L. 3oerlijst. Luth.
pred. te Amsterdam. Het Zangkoor
der Hervormde Stadszending, onder
leiding van den heer M. Hasselaar,
verleend medewerking.
Woensdag 27 October spreken: Dr.
C. Roy er, oud-zendeling-arts, over:
„Nieuwere Westerschc methoden op
Javaanschen bodem"; Dr. H. yan der
Veen, taalgeleerde te Ranto Pao, over:
„Christendom en jeugd onder de Sa-
dan Toradja's; de heer G. J. Staal, oud
Gouverneur van Suriname: „De jeugd
van Suriname enhet werk der Broe
dergemeente". waarna Ds. C, Ferguson
pred. te 's-Gravenhage, het slotwoord
zal spreken.
Vredelievend.
De Geref. Evangelisatievereeniging
te Oostzaan vroeg aan den gemeente
raad een schoollokaal te mogen ge
bruiken om te evangeliseeren.
De meerderheid van B en W. stelde
voor om het verzoek toe te staan, doch
wethouder mevrouw Hofman (V.B.)
was er tegen op grond dat tegenstan
ders van openbaar onderwijs geen ge
bruik van de openbare school behoef
den te maken.
De soc.-dem. ffractie was er tegen
omdat de vereeniging de beschikking
over een kerkgebouw heeft.
Met 6 tegen 4 stemmen werd toen
Vader Cyrillus was machteloos om in
dezen staat van zaken verandering te
brengen.
De moeders durfden hare dochters
niet naar den winkel zenden ombood
schappen te doen, en alleen de groote
jongens, zooals Michaël en Sergius,
waagden het water te halen en het
vee naar de drenkplaats te leiJden.Dit
geschiedde steeds onder een regen van
scheldwoorden en menigen goed ge-
mikten steenworp. Over het geheel
echter waren de jongens van het dorp
bevreesd voor Michaël.
Op zekeren avond, toen hij zich naar
de rivier begaf om naar eenige viscli-
fuiken te zien, die hij onder water had
verborgen, zag hij een meisje op den
weg, welke naar de algemeene vvasch-
plaats voerde. Een groote jongen hield
haar bij den arm vast en zwaaide met
zijn zweep boven haar hoofd to ue
lucht. Voordat Michaël het tweetal
kon bereiken, kwam de zweep met
snelle, snerpende slagen op de gebo
gen schouders en de naakte enkels van
het meisje neer. Het arme kind stond
onbeweeglijk, geen geluid ontsnapte
aan hare lilppen, zij hield het go laat
met de handen bedekt. De kleeiler-. n
die zij gewasschen had, lagen vert
in de modder. Het was Marfa, n «G
knaap, die haar sloeg, Okhrims kldn-
zoon, een boosaardige jongen om i
lafaard bovendüen. Michaël had j t
gelezen hoe Mozes. ziende, dat èen zij
ner broederen in Egypte mishand-'
werd, den verdrukte te hulp was geko
men en den verdrukker op de plaats
zelf had gedood.
Hij geloof© niet beter t© kunnen doen
dan het voorbeeld van Mozes te volgen
„Laat dat!" riep hij, trillende van
verontwaardiging, en den iongen de
zweep uit de hand rukkende, brak hij
die in tweeën. „Lafaard!" vervolgde
hij, „wanneer gij vechten wilt, vecht
dan met mij. lage. geniepige, ellendige
lafaard, die ge zijt!" Maar dat durfde
de knaap niet. Een oogenblik staarde
hij de anderen als verwezen aan, toen
spuwe hij naar Marfa en maakt© zich
daarop zoo gauw als hij kon uit de
voeten. Michaël wilde hem nazetten,
maar Marfa hield hem bij den arm
terug.
„Neen, Michaël, neen, dat hadt gij
niet moeten doen" zeide zij, haar be
traand gezichtje tot hem opheffende.
„Ik kon het wel verdragen. Ja, ük kon
het verdragen. Ik zeide tot mijzelve:
„Het is om Christus' wil. En ik heb
niet geschreeuwd» heb ik wel, Mi
chaël?"
„Neen" antwoordde deze. „Gij hebt
geen geluid gegeven, maar ik kon het
niet dulden u zoo te zien slaan. Neen,
Marfa, ik heb niet verkeerd gehan
deld, en als het weer gebeurde, zou
il: hetzelfde doen.
„Het zal ons beiden duur te staan
kernen" antwoordde Marfa. de bemod-
derde kleeren oprapende en naar de
waschplaats teruggaande-
Michaël bleef in d© nabijheid tot zij
met haar werk gereed was, en verge
zelde haar toen naar haar woning;
daarop keerde hij naar zijn eigen huis
terug, doch vermeed zorgvuldig den
weg door het dorp. Alexis keek zeer
bezorgd, toen zijn zoon hem meedeel
de wat er gebeurd was.
„Zoo gauw als het donker is. £al ük
naar Vader Cyrillus gaan" zeide hij,
„en hem alles vertellen. Zoo iemand,
dan kan hij ons helpen, indien hij er
toe in staat is. Gij hebt goed gehan
deld, maar niemand kan zeggen welke
gevolgen deze daad zal hebben. Maar
zeg het mij/mijn zoon, was er in uw
hart groote bitterheid jegens den
knaap?"
Michaël wilerp het hoofd achterover,
een donkere gloed bedekte zijn gelaat.
„Ik was zoo woedend als een wild dier
en als ik de zweep in mijn eerste op
welling van drift niet in tweeën ge
broken en weggeworpen had, dan zou
ik hem zeker half dood "«slagen heb
ben" antwoordde hij oprecht.
„God zij. gedankt, dat gij het niet
deedt" antwoordde Alexis, „maar 0,
Michaël, mijn jongen, gij zult het nog
moeten leeren: Hebt uwe vijanden
lilef; zegent ze die u vervloeken; doet
wel dengenen, die u haten; en bidt
voor degenen, die u geweld aandoen,
en u vervolgen! Dit is het .gebod des
Heer en."
„Het is nog te zwaar voor mij, va
der" moest Michaël eerlijk bekennen.
„Ik'zou den jongens van harte, willen
vergeven en weer goed met hen zijn,
wanneer ze dat verlangden. Maar ze
willen niets liever dan met ons in vij
andschap te leven. Sommigen hebben
er nu evenveel pleizier in om op de
loer t© liggen en ons met steenen te
gooien als zii vroeger hadden om met
ons te spelen. Ik zal echter mijn best
doen om de geboden van den Heer te
houden ,ja, ik zal mijn uiterste best
doen, maar een jongen kan niet zoo
dadelijk volmaakt zijn."
„En een man evenmin" antwoordde
Alexis met een gFilmlach en een zucht.
„Het is een moeifijk gebod, maar Hij,
Die het gaf, zal oïis de genade schen
ken het te kunnen volbrengen. Heb
Hem slechts lief, Michaël, en langza
merhand zult gij lieren allen lief
hebben, voor wie Hi)j gestorven is."
Tegen het vallen van den avond be
gaf Alexis zich naar de woning van
den Batoushka. Ditens huis was een
weinig grooter dan het zijne, het had
een leien dak en glas in al de ramen.
Het stond in de onmiddellijke nabij
heid van de kerk en niet ver van het
kerkhof, waar. tot voor korten tijd, al
de dorpsgenooten na d«n zwaren ar
beid een rustplaats hadden gevonden
voor hunne vermoeide en afgetobde
lichamen.
Maar thans was het don Stundisten
verboden hun dooden naavst hun voor
vaderen te begraven.
(WarAt vervolgd).
