NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN VRIJDAG 24 SEPTEMBER 1920
i WJC.ÜJUÜ ÜLAD.
Wil! 0£ BLADEN ZEGGEN.
De pers over de Troonrede.
Wij 'vermelden nog de volgende be
schouwingen
De Zeeuw (A.R.; maakt een ver
gelijking met het Kabinet-Colijn eni
komt tot de conclusie:
Bij het le;:_n van de Troonrede, waar
mede H. M. de Koningin de ver-
eenigde zitting der Statein-Generaal
jpende, gevoelt men opnieuw wat ons
volk in het Kabinet-Colijn heeft ver
loren en welk een ondienst zij, die dit
Kabinet ten val brachten, ons volk
.lebben bewezen.
Werd een jaar geleden kloek en
icrachtig ui-gesproken, dat zoowel' voor
wetgeving als bestuur handhaving van
de Christelijke gondslagen van ons,
volksleven richtsnoer zou. blijven, thans
vindt men, verscholen tusschen an
dere toezeggingen, omtrent de aJge-
meene politiek alleen deze opmerking,
dat in afwaclTi.-.g van het herstel van,
ïormale verhoudingen, de lijn, het vo
rig jaar uitgestippeld, zal worden ge
volgd, d.w.z. dat het Kabinet zichzelf!
ds een intermezzo-kabinet zal blijven
beschouwen en dat het dus alle vraag
stukken van meer principieelen aard'
laten rusten.
Daardoor gaat er van dit staats
stuk dan ook weinig bekoring uit, eni
mist deze Troonrede alle be:! ~"rg.
De Nieuwe Prov. Gron. Crt.
vAR.j besluit haar indrukken als volgt:
De «conclusie is: een Troonrede, die
,iiet veel zegt en in, overeenstemming
tg met den aard van het interparle-
nentair Kabinet.
Wij missen wél enkele dingen, die
jok 'in dit intermezzo muwibttenidci
zorg mochten vragen. Er wordt bijv.
geheel gezwegen van de Zondagsrust.
Èr wordt gezwegen voor een" regeling!
voor de lijkverbranding.
Het wordt meer en meer duidelïjijk,
j.at in een intermezzo inzonderheid het,
tleurlooze een goede kans heeft.
Maar dat is dan ook een reden,,
^m deze. Troonrede te zien in het)
licht van den abnormalen politieke nj
toestand, waarvan zij zelf spreekt.
Geestdrift zal zij niet wekken. Over
net algemeen is het trouwens verstan
dig, ten aanzien van Troonreden, op
getogenheid in de beschouwing verrel
ie houden.
Het mooiste bij deze Troonrede, iets
dat ons zeer dankbaar stemde, was
het feit, dat H. M. de Koningin haar
con voorlezen* Na een lange onge
steldheid mocht zoo weer Haar vol
komen herstel' blijken. En vooral dit
jedt maakt ten slotte de dag van deze
Troonrede tot een goeden dag.
„Geen sterk program", schrijft De
Volkskrant boven haar opstel, dat
>ian de Troonrede is gewijd.
Van een stevige politiek getuigt dei
Troonrede niet, stellig niet in het oog
vallend. Eer maakt ze den indruk,,
lat de zaken 'gaande zullen worden
gehouden, zooals een zaken-ministeriel
tn optima forma zou doen.
Een sterk hervormend geluid ver
nemen we niet. Niet op het terreini
der sociale wetgeving, niet op dat der
landsverdediging, waarover zelfs met
geen woord gesproken wordt.
Wat in de Troonrede misschien het
meest sympathiek, wijl mensehelijk
klinkt, is de toezegging, dat de wel
vaar tspolitiek in Indië inzonderheid
zal strekken ten bate van de inheean-
lché bevolking.
Over de Nederlandsche welvaarts-
politiek wordt weinig gezegd, en mem
krijgt niet den indruk, dat niets zal!
worden nagelaten, om de eigen indus
trie, en de industrie-arbeiders, te hel
pen.
Het blad stelt dan de vraag, „ot 'de
minister-president last beent van de
christeiijK-nistonsche opvattingen op
iddt gebied".
Het Utr. Dagbl'ad (Lib.J wil bil-
'jlijk zijn in zijn oordcel.
Het is, helaas, niet bijster veel, of
schoon er eenige verdienstelijke pro
jecten bij zjjn.
Men mag de Regeering niet beoor-
ideelen naar deze rede. Bij haar tus-
schentijdsch optreden heelt zij richt
lijnen aangegeven, thans te vol-
TTaTTfhrrn? n tllï^1'J^rrTT^r>llTl^I^lT■^,7■; -rrrnrrrrr
FEUILLETON.
Door leed en strijd.
li»
Juist op het oogenblik. toen Michaël
en Velia nader kwamen, las Okhrin
met een boosaardieen glimlach op het
gelaat, het in duidelijke woorden uit
gedrukte bevel, dat de Siarosta ver
plicht was den geestelijke van 't dorp
bij te staan, wanneer dezen alle kin
deren van Stundisten tusschen twee en
tien jaar van hun ouders zou verwij
deren, om ze over te brengen in Or
thodoxe gezinnen, waar zij in liet Or
thodoxe geloof grootgebracht zouden
worden.
Een rauwe gil van Paraska weer-
klpnk in het stille avonduur, en de
kleine Velia, die de beteekenis der
langzaam uitgesproken woorden maar
al te gc :d begrepen had, wierp zich
met e-.i luiden angstkreet aan do borst
baars vaders en klemde zich zóó
krampachtig aan hem vast, alsof geen
macht ter wereld haar uit zijn bescher
mende armen zou kunnen losrukken.
,0 mijn God!" riep Alexis, „wat
moet ik doen?"
„Doen?" herhaalde Okhrim minach
tend ..wel. wordt een goed Christen,
ga geregeld naar de kerk en betaal
wat gij aan de Kerk schuldig zijt. Ja,
drink vodka zooals de andere Christe
nen doen. Gij, Stundisten, zijt in mijn
oog de grootste dwazen die or zijn.
Dat kind moet in het Orthodox© ge-
doen aan het parlementair gebruik,
was voor haar geen gemakkelijke taak.
Bovendien bevindt zij zich voor een
uiterst moeilijke politieke situatie, en,
mag men haar erkentelijk zijn, dat zijl
in deze overgangsperiode bereid blijft
in het landsbewind te voorzien, totdat'
weer vaster lijnen kunnen worden ge
trokken.
Daad van moed.
In vrij grooten getale schrijft P. A.
D(iepenhorst) in De Rotterdam-
mer, kwam de sociaal-democratische
fractie naar de Ridderzaal
Ietwat schuchter nokte zij in het
vreemd mil-eu bij elkaar, maar volko
men coriect was baar optreden.
De dwaze raad, dien oen drietal par-
tijgenooten in „Het Volk" van Maan
dagavond aan de roode fra< tie gaf, om
na het bravo-geroep voor de Koningin
harerzijds te doen hoor en het „Leve
de republiek" werd gelukkig niet op
gevolgd.
Dat hier elke demonstratieve bui
tensporigheid misplaatst was weid te
recht door de S.D.A.P.'ers verstaan.
Ongetwijfeld vereischte het na de
jarenlange onthouding van de sodalis
ten zekeren moed om thans op dezen
historischen derden Dinsdag den
gang naar het Binnenhof te maken.
Dat heftige kritiek uit eigen kring
hun deel zou zijn, moeten de socialis
tische volksvertegenwoordigers heb
ben geweten
Dat zij niettemin- dezen forschen
stap op het parlementaire pad zette is
een daad van moed, die ook onzerzijds
moet worden geprezen.
Prinsjesdag.
De Parlementaire redacteur van De
Standaara schrijft
De derde Dinsdag in September is
de eerste dag van bet parlementaire
jaar.
In de Residentie heet die dag vanT
ouds-Priiis jesdag.
Het kan dan soms zulk een prach-
tigen herfstdag wezen, dat alles schit
tert en flonkert, en die dag veel biedt,
dat de zinnen streelt.
Het is vandaag de opening der Ka
mers, zeggen de mens enen en dan weet
men dat er in. de Ridderzaal wat te
doen is. Maar dat mogen slechts en
kele bevoorrechten zien. Wij meenen»
dat de regeling daarvan nog dateert
van 1848. tn aan is er in de Ridder
zaal óók nog verschil.
Beneden in het midden: de ledeiu
der Kamera, de Ministers en de le
den van den Raad van State. Zij zijn
de allereerst genoodiglden en senaren
zich dus om de Koningin.
Maar er zijn meerdere genoodiglden
het corps diplomatique, hooge amb
tenaren en verder de genoodiglden van
Kamerleden en Ministers.
En dan is er boven nog 'de tri
bune, waarop ook de persmenschen
een plaats wordt gereserveerd. Van
daar heeft men een goed gezicht op
het geheel beneden, dat altijd weer
imponeert.
Maar om dat tafereel schitterend en
kleurrijk te maken, zoodat het op z'n
mooist is, moet de najaarszon haar
gouden stralen door de prachtige ra
men van de Ridderzaal werpen. Dan
eerst wordt het mooi, vooral als de
Koninklijke stoet daar binnenschrijdD
eai het open gedeelte van het midden
vult.
H. M. de Koningin, te midden van
Haa*s trouwe Staten-G ene raai, het is
dan een tafereel van stille schoonheid,
dat ieder jaar weer treft, ook at heestt
men het r eeds vele malen gezien.
Dit jaar scheen het weerte zuilen
teleurstellen. Na de prachtjge zonne
dagen, die we gehad hebben, viel het
grauwe in den morgen te meer op.
Doch waar het in iede* ge'.'ai droog
bleef, daar was Prinsjesdag toch een
dag van drukte en vertier. int dei
derde Dinsdag in September behoort
bij de Hagenaars als een bijzondere
dag, waarop ze telkens weer herinnerd!
worden, dat in hun midden de Volks
vertegenwoordiging zetelt en de be
langen des lands dient.
Wat dan in Den Haaag te zien is,
ziet men zelfs nooit in Amsterdam,
de hoofdstad des Rijks. Daarom te
meer,was het voor de velen, die reeds»
vroeg van buiten in de Residence,
aankwamen, om mee van den Prinsjes
dag te genieten, minder aangenaam
dat het weer teleurstelde.
loof grootgebracht worden, en als gij
het niet wilt doen, welnu, dan moet
een ander het doen. Ik zal er mijzeif
mee belasten, en wanneer zachte mid
delen niet helpen, dan hebben wij dit
nog."
Bij deze woorden klapte hij met de
zweep,'die hij steeds'in de hand hield
en die maar al te dikwijls' in aanra
king kwam met da ruggen dergen en,
over wie hij ongestraft den dwinge
land kon spelen. Alexis veelde, dat Ve
lia in zijn armen sidderde.
„Hemelsche Vader" smeekte hij. „in
dien het mogelijk is. laat dezen drink
beker van ons voorbijgaan!"
„Nu nog mooier" zeide Okhrim met
een spottenden lach, ..alsof de Heere
God u zou hooren te -midden van Zijn
engelen en aartsengelen, die voortdu
rend lofliederen zingen, om niet eens
te spreken van dé gezegende heiligen!
Indien ik in uw plaats was. zou ik lie
ver nederig bidden tot den geringsten
heilige, die kon dan uw gebed aan de
hoogeren overbrengen, en op die ma
nier zou het eindelijk bet oor van de
Moeder Gods bereiken. Maar die zal
zich wel wachten voor een verdoem
den ketter tusschenbeide te treden. Bo
vendien za! zij den Aartsbisschop en
de Synode nooit tegenwerken."
.Wat kunnen wij doen. Vader? riep
Michaël.
„Geef mij tijd om na te denken"
zeide Alexis, den knaap aanziende met
een blik, waaruit wanhopige droefheid
sprak. „Wij hebben geen macht, treen
Reeds in de morgenuren kon men|
goed merken, dat er wat bijzondere
aan de hand was. En tegen net mid
daguur concentreerde zich de belang
stelling pp het Binnenhof eu op den
weg, dien de Koningin volgen zou biji
Haar tocht van het paleis aan het
Noordeinde naar de Ridderzaal.
Gelukkig hield het weer zich goedl
en kon men rustig kijken.
Omtrent het verloop der plechtig
heid het volgende:
Voor de Sociaal-Democraten brak
de heer Schaper de ban. Hij kwam
alleen in de Ridderzaal en was ge
kleed in rok, met zwarte das. De an
deren kwamen en hloc van het gebouw
der Tweede Kamer en de groep troka
op het Binnenhof veel belangstelling,
vooral van de photografen. Iemand)
zeiZe doen net als de Raad van
State. Zii kwamen de Ridderzaal bin
nen met den heer Albarda voorop, diei
vergezeld was van Mr. Oud. We mis
ten figuren als W.ibaut', Stenhuis, Mem
gels, Hermans, mei. Groenewegl. Ep
waren 22 roode volksvertegenwoordi
gers aanwezig.
Ze gingen bij elkaar zitten, links
van den president. De meesten deden
wat onwennig. De heer Albarda wiptej
even van zijn zetel en maakte een
grapje met Jhr. Ruys de Be:ren-
Brouck. Overigens leek het er veel op
of er een streep getrokken was, die
ze niet over mochten.
Toen de Koningin de Ridderzaal)
binnenkwam, stonden ook de Sociaal)
Democraten op, dochtoen de heer!
Duymaer van Twist riep: „Leve de
Koningin", bleven ze demonstratief zit
ten. Toen de Koningin de Ridderzaal)
verliet, gingen ze weer staan.
Ook ditmaal kwam de heer Nolens
in zijn statiekleed weer heel laat da
Ridderzaal binnen, vier minuten voor
éénen.
Zooals altijd trok zijn verschijnen
zeer de aandacht.
Hij liep voort tot aan de roode gar
de,'overzag deze eens en trok er toen
om heen en praaide den heer Scha-
Eer, waarna hu geruimen tijd met den
eer K. ter Laan stond tex spieken,
die hem later zijn plaats af stond emj
zplf rechts van den voorzitter ging zit
ten en daar dus ook alleen bleet zit
ten, toen de anderen spontaan opre
zen.
De gulte raad hun door inzenders in
Het Volk gegeven, om hunnerzijds den
roep: „leve de Koningin" te beant
woorden met: „leve de Republiek",
hebben de sociaai-democratische volks
vertegenwoordigers wijselijk maar niet
opgevolgd.
Die raad .was werkelijk ook al te zot.
Wij zijn er van overtuigd, dat meer
deren van hen van het schouwspel
in de Ridderzaal „genoten" hebben.
De troonrede was ditmaal erg lang.
Het viel ons op, dat de Konin-
fin, vooral in den beginne, moeite
ad met een duidelijke voorlezing.
Haar stem klonk toen zwak en me
de door het rumoer buiten drongen
slechts enkele woorden tot ons door.
Het geluid was in het begin heel wat
minder dan vorige keeren. Doch al
lengs werd het wat sterker en vooral
aan het eind, toen het steeds sterker
geworden was, kon men de woorden!
zeer goed verstaan.
Hoewel H. M. wel den indruk maak
te van wat vermoeid te zijn, kon tochl
niet gezegd worden, dat Zij er onwel
varend uitlag.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK
Beroepen: Te Echteld, J. W.
Pieper te -Oudega en Rolderwolde.
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Ottoland en tePae-
sens, J. Meynen, cand. te Baarn.
Bevestiging, Afscheid en Intrede.
Na des morgens bevestigd te zijn
door Ds. J. Groeneweg, directeur der
Doet. Inrichtingen, met een predikatie
over i Cor. 3 vers'9, deed Zondagna
middag j.l. de Cand. T._ G. A. van
D ij k, van Enschedé, zijn intrede bjj
de Ned. Herv. Gem. te Garsthuizen,
sprekende naar aanleiding van 2 Cor.
4 5'
Te Zaandam is Woensdagavond
Ds. C. J. ,W i e 1 e n g a, gekomen van
Zierikzee, dcor Dr. B. WieTenga -beves-
invloed, O, waarom lieb ik Velia niet
met u naar Schotland gezonden, dan
ware zij nu veilig geweest! Maar daar
zijn nog zooveel andere vaders en moe
ders. O mijn God, help ons deze be
proeving dragen!"
Voor een enkele maal in zijn leven
gevoelde Okhrim iets. dat naar gewe
tenswroeging geleek: zonder 'n woord
te zeggen keerde bij zich om en ver
dween langzaam uit liet gezicht. Ale
xis droeg Velia naar binnen en Paras-
ka sloot en grendelde de deur zóó ste
vig dicht, alsof zij zoodoende de ko
mende beproeving kon buitensluiten.
Evenals Vader Cyrillus bracht ook
Alexis den nacht slapeloos door. Een
oogenblik kwam de gedachte bij hem
op, dat hij nog den tijd zou hebben om
Velia en Michaël naar Odessa te bren
gen, ten einde aldaar den bloedver
want van zijn vrouw te verzoeken de
kinderen naar Schotland te zenden.
Maar zulk een stap zou den dreigen
den storm slechts verhaasten en in
hevigheid doen toenemen, niet alleen
voor hemzelven. maar voor honderden
zijner geloofsgenooten in het district.
Daar waren tal van ouders, zelfs te
KnishI, wien hetzelfde kruis op de
schouders zou worden gelegd. Zij zou
den niet alleen beroofd worden van
hun kinderen, maar die kinderen zou
den grtotgebracht worden in dezelfde
dwalingen, die zij zoozeer verafschuw
den. dat zii liever wilden sterven dan
voor te wenden er aan te gelooven.
Neen. op die manier mooh.t hii Velia
tigd als predikant der Geref. Kerk, met
een predicatie over Matth. 28 :20.
Begrafenis Ds. H. van Dijk.
Onder zeer groote belangstelling had
Woensdagmiddag te Den H;;ag de begra
fenis plaats van het stoffelijk overschat
van Ds. H. van Dpk, in leven pre
dikant-directeur van het Christelijk Ly
ceum te Zeist.
Onder de talrijke aanwezigen, die op
de begraafplaats waren samengekomen
werden am. opgemerkt: Mr. m 's Ja
cob, commissaris der Koningin in de
provincie Utrecht, president van het cu
ratorium van het lyceum. Jhr. Huyde-
cooer van Nichtevegte, Mr. Van Beeck
Calcoen, burgemeester van Bunnik> het
Eerste Kamerlid, Prof. Jhr. de Savor-
nin Lohman, hoogleeraar te Utrecht, Dr.
H. C. Rutgers, secretaris der N.C.S.V.,
Prof. Dr. A. M. Brouwer, hoogleeraar
te Utrecht, Prof. Dr. C. M. Mees, hoog
leeraar aan de Landbouw-Hoogeschool,
te Wageningen, Dr. J. de Lind van
Wijngaarden, Herv. Pred. te De Bildt,
en Ds. L. Wel ter, Hofprediker.
Toen allen ach rondom de groeve
geschaard hadden, sprak eerst Mr. 's
Jacob namens het college van Curato
ren.
Vervolgens trad naar voren Mr. H.
A. Weststrate, de rector van het lyce
um, die sprak namens de leeraren.
Namens de oud-internisten sprak de
heer Warners uit Amsterdam, die uiting
gaf aan de gevoelens van onuitspreke
lijke droefheid, welke thans allen ver
vult, die Ds. van Dijk gekend hebben.
Namens de vrienden van den overle
dene sprak Prof. Dr. Mees uit Wagenin
gen nog een enkel afscheidswoord, waar
na een broeder, Ds. J. C. van Dijk,
Herv. Pred. te Bloemendaal, allen dank
zegde voor de groots belangstelling en
voor de woorden bij het graf van zijn
broeder gesproken.
Centrale voor Gereformeerden.
In een vergadering van de Centrale
voor Gereformeerden in de Ned. Herv.
Gemeente te Utrecht heeft Prof. Dr.
J. A. C. van Leeuwen het doel der
Centrale uiteengezet, t.w. het invloed
uitoefenen op de verkiezing van ambts-
dragèrs en op het beroepen van predi
kanten.
Geref. Tractaatqenootschap „Filippns."
Naar wij vernemen zal de 29 en 30
September a.s. te Groningen te houden
jaarvergadering van'het Geref. tractaat
genootschap „Flippus" bij ontstentenis
van den eersten voorzitter, Prof. L. Lin
deboom van Kampen en den vice-voor-
zitter, Dr. H. Franssen van Zwolle, ge
presideerd worden door Ds. J. H. Don-
ner van Breda.
Ook Dr. H. Kaajan van Utrecht, die
refereeren zou over: „Het belang van
en ^e behoefte aan Geref. volkslectuur"
is verhinderd. In zijn plaats zal Ds.
D. v. Dijk van Groningen als spreker
optreden.
Nederl. Zondagsschoolvereeniging.
De Nederlandsche Zonüagsschoolver-
eeniging hoopt op 29 dezer haar 60ste
jaarvergadering te Amsterdam te hou
den. Den avond te voren zal Dr. M. J.
A. de Vryer voorgaan in een bidstond
in de Nieuwe-Zijdska;e), waaraan een
orgelbesp e.ing vorafgaat.
De jaar'vergadering zal te 101/2 uur
aanvangen in Bellevue. Des middags
van 3 tot 4V2 uur zal er gelegenheid
zijn om het hoofdbestuur geluk te wen-
schen met het 60-jarig bestaan der ver-
eeniging. De avond zal worden besloten
met een samenkomst met de gemeente
in het kerkgebouw der Herst. Evang.
Luth. Gemeente. Dr. J. Lammerts van
Bueren, president-directeur der Hel
dringgestichten, zal duarbij de feestrede
houden.
Een kinderhulde aan Luthex.
Op een der laatste Zondagen heeft
een eigenaardige plechtigheid te Dres
den plaats gehad.,
Ds. A. Klinkenberg schrijft daarover
in „De Wartburg":
Bij gelegenheid van het 40-jarig Jubi
leum van den Evangelisch en Bond tot
bescherming der Duitsch-Protcstantsche
belangen", dat gelijktijdig met de Ver
gadering van het „Internationaal Ver
bond tot verdediging van het Prote
stantisme" van 913 September teDres
den herdacht werd, is een treffende
hulde aan Luther gebracht. Op de Neu-
markt staat een standbeeld van Luther,
in zijn Sacksenland niets buitengewoons,
niet- redden!
Daarop dacht hij met innig medelij
den aan Tatiania, wiens echtgenoot,
Kharitou Koudraty, reeds negen maan
den in de gevangenis zuchtte. Zij zou
ook baar kleine Clava, haar jongste
kind. bet speelpopje en de lieveling
van het gansche gezin, moeten afstaan
Arme Tatiania! Zou zii kunnen blijven
volharden in het geloof, dat op zulk
een harde proef werd gesteld? Zouden
de andere moeders het van zich kun
nen krijgen niet naar de Orthodoxe
kerk te gaan. wetende, dat zij 'zoo
doende hun kinderen zouden mogen
behouden? Ja, dit was voorzeker bet
scherpste wapen uit het Orthodoxe ar
senaal. „Geef ons slechts de kinderen"
sprak de Kerk, „en de ouders zullen
vanzelf volgen."
En Vader Cyrillus was zoo goed en
vriendelijk, ljij bezat zulk een zachte
overredingsgave; hij was zoo geheel
anders dan Vader Vasili, de luie, zelf
zuchtige, verwaande dorpspriester. Die
zou het voor de vrouwen zooveel gc-
makeliiker maken om tot de Orthodo
xe Kerk terug te keeren. Langzamer
hand zouden zij weer vervallen tot
den ouden toestand van bijgeloovigen
vormendienst en het licht der waar
heid zou te Knlshi uitgedoofd worden,
gelijk reeds op zooveel andere plaat
sen was geschied.
Maar te midden van al deze over
denkingen klonk de angstkreet zijner
ziel.
..O Velia, mijfn klad! Gave God. dal
AAN HET ZOEKLICHT.
Leiden, 24 September 1926.
Onze soldaten zijn zoo kwaad niet.
Maar je moet weten, boe je met ze oei
moet gaan.
Zoo hoonde ik dezer dagen waarom
in Amersfoort in tegenstelling met
Assen en Ede allee, rustig blijft.
Toch zijn ook daar duizenden solda
ten voor herhalingsoefeningen onder
de wapenen. En ook daar is het warm
op de hei.
Maar daar wordt door de officieren
rekening gehouden met deze omstan
digheid bij het organiseeren en uitvoe
ren der oefeningen. Daar sprak de ka
pitein kalm met de mcnschen, toen zij
bezwaren hadden, en het resultaa. was
een rondedans, waarbij uit volle borst
gezongen werd: „Onze kapitein gaat
nooit verloren".
Zie, dat noem ik taét. Dat is beter
dan wanneer het „hard teg-m hard"
gaat; En op die manier kan men wat
van de „jongens" gedaan krijgen.
Het gezag komt volstrekt niet in het
gedrang door tactvol optreden, dat
moeten onze officieren begrijpen.
Tegen de roode propaganda geen be
ter middel in het leger ian vriend
schappelijke omgang, natuurlijk met
handhaving vari het gezag.
OBSERVATOR.
men vindt er meerdere. Na de goda
diens toef eningen zag men van alle zij
den reeds groepen lrinderen onder ge
leide van hun onderwijzers en onder
wijzeressen optrekken, tot er eindelijk
zesduizend voor Luthers standbeeld ver-
eenigd waren. Ditmaal was de „Kinder-
gotksdiensts-tefgezet. Reeds had over
de Markt, ingeleid door een muziek
korps, de „Vaste Burg't geklonken uft
duizenden monden. Precies 12 uur be
gonnen de drie klokken der op die
Markt staande Frauenkirche haar tonen
over de, door echte zomerwarme zon
overgoten stad, uit te jubelen.
Oberkonsistoiial-Rat Superintendent
Dr. Kultzsch van Dresden betrad toen
het opgerichte spreekges.oejte om een 1
korte rede te hóuden, waarin hp de be
teekenis van onzen Luther voor het
Protestantisme schetste. En toen volgde
het kinderdéiilé. Elke groep had een
krans of bouquet, of ook wel 1ob_-6 bioe-
men, die rondom het toch reeds met
groen en bloemen versierde standbeeld
werden neergelegd. Het was een aan
grijpend oogenblik.
STATEN-GENERAAL.
EERSTE KAMER.
Vergdering van Donderdag 23 Sep
tember, geopend 11 uur 15
Voorz.: J. J. G. baron VAN VOORST
TOT VOORST.
Veranderingen in de vergaderzaal der
Kamer.
De beer POLAK (S.D. zegt dat de
leden werden getroffen door de veran
deringen in* de zaal, die zij met genoe
gen hebben aanschouwd Het geschil
derd imitatiemarmer aan de wanden
is verdwenen. Het rijkswapen boven
het hoofd van der; voorzitter is over
schilderd. Ook de verlichting heeft een
groote verandering ondergaan. Spre
ker Constateert dit met zeer groote
veugde en dankt de huishoudelijke
commissie voor haar bemoeiingen en
welgeslaagd werk (Applaus).
De VOORZITTER dankt namens de
huishoudelijke commissie den heer
Polak voor dit waardeerend en vrien
delijk woord en de Kamer voor het ap
plaus. waarmede zij dit woord heeft
onderstreept.
De nieuw-gekozen leden der Kamer,
de heeren Colijn en Mennels worden
alsnog door den voorzitter beëedigd en
nemen zitting na door den voorzitter
met bun benoeming te zijn ^elukge-
wenscht.
Bericht van verhindering is i'ngeko
men van de heeren Dobbel man, Van
der Lande en De Witt.
Verkiezingen.
Vervolgens wordt overgegaan tot de
verkiezing van drie leden in de ge-
wij te zanien konden sterven, mijn
kind en ikl"
De morgen brak aan en droevig,
zichten verzamelden zich aan den och-
tenddisch. Michaël en Velia hadden ge
slapen, maar hun oogen waren rood
en gezwollen alsof zii zich in slaap
hadden geschreid en met tranen wa
ren ontwaakt. Paraska's oogen waivn
eveneens gezwollen; zij sprak geen en
kel woord.
Men bleef nog hii elkander zitten
alsof men er niet toe komen kon el
kaar slechts voor énkele oogenblikken
uit het oog te verliezen, toen Vader
Cyrillus op den drempel, van het woon
vertrek verscheen.
„O. ik zie het al" riep hij. „Okhrim
is mij vóór geweest Ik had gister
avond moeten komen. Arme Alexis l
Maar het bevel behoeft niet voor den
volgenden Zondag uitgevoerd te wor
den. opdat de menschen tijd zouden
hebben om zich te onderwerpen en tot
de Orthodoxe Kerk terug te keeren.
De ouders, die tot inkeer komen, mo
gen hun kinderen behouden, onder
voorwaarde, dat zii hen in het Ortho
doxe geloof zullen grootbrengen."
„Wij zullen zien. wie 9taande zullen
blijven in de hitte der vervolging"
sprak Alexis met een droeven glimlach
„Maar ik ben van plan om dadelijk
naar Kovylsk te gaan. als gij er mij
heen kunt rilden" vervolgde Vader Cy
rillus; „ik zal trachten een onderhoud
met den aartsbisschop t© verkrijgen.
(Wordt varvqi&cU.
