NIEUWE LEIDSCHE
COURANT VAN DINSDAG
vrij als vogels in de lucht, als hot keu
terboertje in zijn sta!. Geen dogma
tische vlieg heeft zij ooit kwaad ge
daan, geen kettersche malaria-roug
ooit doodgeslagen.
Daarom haten haar de confessionee-
len met 'n doodëlijken haat. Meh spre
ke mij niet eenzijdig kwaad van de
mannen der confessie. Deze strijders
branden van een liefde voor de kerk
der vaderen, en voor de eeuwige schat
ten, die zij in aarden vaten draagt, wel
ke wij ethischen slechts eerbiedig te
constateeren en te bewonderen hebben.
Maar de fout hunner deugden is
groot. Zij zijn mij te paedagogisch en te
hygiënisch aangelegd.
Jantje, denk om je melk!
Jantje, geen onrijpe appels eten!....
Doch Jantje stoort zich aan moeder
lijke vermaningen niet. Daarom geloof
ik met de Camera, dat er uit hem nog
wel een flinke Hollandsche kerel kan
groeien.
Er zijn vele stoute Jantjes op kerke
lijk gebied. Geheel de (ongeorganiseer
de) kerk is eigenlijk één stoute Jan.
In den loop van zijn meditatie komt
Ds. H. tot de slotsom, dat de Herv. Sy
node geen angstige moedér en geen
streng vader is, maar een Montessori
„ten voeten uit".
Vacantie.
Een em.-predikant schrijft aan het
„HbkL": J
Terwijl nu langzamerhand haast
iedereen een langere of kortere vacan
tie krijgt en aan den anderen kant dei
behoefte daaraan algemeen gevoeld
wordt, is het toch eigenlijk meer dan
erg, dat de meeste Herv'. pedikanten.
in vele Remonstr. en Geref. ge
meenten schijnt in deze de toestand)
veel beter te wezen het zonder een
„echte" vacantie moeten stellen.
Zeker, ze mogen wel uitgaan en ook
eenige weken hun catechisaties stil la
ten staan. Toen ik pas predikant was,
heette het zelfs algemeen, dat een do
minee recht op zes weken vacantia
in 'tjaar had. En ja, misschien mocht!
hij ook wel zoo lang van huis gaan.
Maar dan moest hij zelf in den dienst)
voorzien. En dat dit niet zoo gemakk©
lijk valt en vaak met vrij groote gel
delijke offers gepaard gaat, weten,
vooral dorpspredikanten, die voor al
les alleen staan, beter dan ik.
Vacantie zou er alleen beslaan, wanl
neer een predikant in den zomer eeni
ge weken volkomen vrij af krijgt en in»
den dienst vanwege de Kerkvoogfdij zij
ner gemeente wordt voorzien. En waar
om zou dat in honderd andere be
trekkingen wel en in de predikanten)
wereld niet kunnen Waaróm stuit dat
zelfs bij de anders in vele opzichten!
zoo strenge gereformeerden op geeri
enkel bezwaar?
Of zou het dan toch misschien waar
zijn, zooals weieens beweerd wordt,
dat vele dominé's zelf in deze geen
verandering willen? Want en nu
(gevoelen velen „voor wat moet!
wat". En worden, zooals wij al jaren
lang zoo vurig gewenscht hebben, da
ambtsplichten van den predikant gere
glementeerd, dan krijgt hij wel op ge
regelde. tijden vacantie, maar is het
ook met zijn absolute vrijheid voori
goed uit. En dat nu juist zou ik een
grooten zegen achten."
Het is verkeerd, dat een predikant!
een geheel jaar op dagen en uren,
volkomen zooals hij het good acht, kam
catechiseeren en in hel' najaar met:
zijn lessen beginnen en fn het voor
jaar daarmee eindigen mag, als hem
dat schikt. Neen, dat alles moest in
iedere gemeente, m overeenstemming
met de daar bestaande behoeften en
heerschende toestanden, in een door
den predikant bij de aanvaarding vanj
zijn ambt te teekenen instructie staan
omschreven, terwijl het dan, evenals»
bij de gereformeerden, de taak van
den kèrkeraad zijn moest, toe te zien,
dat aan die instructie de hand werd]
gehouden en verder den voorganger
der gemeente behulpzaam te zijn in het
nakomen van zijn verplichtingen.
In het oog der gtemeente zat de waan
de van het ambt er door stijgen, en
liet directe voordeel zal zijn: de moge
lijkheid van een echte vacantie.
C. L. J. Waanders.
Te 's-Gravenhage is plotseling over
leden de heer G. L. J. Waanders, hoofd
der Moll-school van do Diaconie der
SEPTEMBER 1926
Ned. Herv. Gemeente, thans Jan van
Nassauschool geheeten.
De thans overledene begon zijn loop
baan bij het Christelijk onderwijs aan
de Chr. School te Overschie. Van 1 Mei
1901 tot 30 September 190-1 was hij
werkzaam aan de Chr. M.U.L.O -school
te Leid en, van 1 October 1904 tot 31
Maart 1909 aan de Chr. School te He-
teren (Betuwe), van 1 April 1909 tot 31
Januari 1911 aan de Chr. School te
Wassenaar, van 1 Februari 1911 tot 31
Augustus 1916 aan de Chr. M.U.L.O.-
school te Middelburg en van 1 Sept.
1916 tot 31 October 1917 aan een derge
lijke school te Groningen. Op 1 Novem
ber 1917 verbond de heer Waanders
zich aan de Mollschool te 's-Graven
hage, toen nog gevestigd aan den Z.-O.
Buitensingel, welke school op 17 Sep
tember 1923 werd verplaatst naar de
Gouwestraat en herdoopt in Jan van
Nassauschool.
BINNENLAND.
TWEEDE KAMER.
De bslasiingcntwerpen.
De voorgestelde wijziging der Perso
neel© belasting, voor zoover deze de
verhooging der liuurwaardegrens en
de daaraan onafscheidelijk verbonden
verhooging der aftreksom betreft,
houdt, zegt de minister, in den grond
der zaak niet anders in dan een recti
ficatie der in 1919 lot staiid gekomen
herziening. Omtrent den iniioud dier
herziening heeft de minister zich aan
gesloten bij een tot de Kroon gericht
adres van den R.-K. Bond voor groote
gezinnen van Augustus 1925, waarin
werd verzocht een verdubbeling van de
bedragen van artikel 12, zooa's die van
1896 tot 1919 hadden gegolden.
Het gevolg voor de provinciën en ge
meenten van dezen maatregel zal zijn,
dat zij voortaan geen opcenten meer
zullen kunnen heffen beneden de huur
waardegrens, zooals die nieuw door de
Rijkswet is aangegeven. Een soortge
lijk gevolg als zij in 1919 in mindere
mate ook reeds ondervonden hebben.
Zij zullen desgewenscht t gemis kun
nen goedmaken door e?n verhooging
van het te heffen aantal opcenten. Er
bestaat geen bezwaar, haar daarbij
meer vrijheid te laten dan cle Gemeen
tewet haar tot dusver toestaat. Voor
die verruiming van vrijheid bestaat bij
aanneming van dit ontwerp ook nog
een principieele reden. Een hoogere
huurwaardegrens beteekent een hoo
gere aftreksom. En deze» laatste betee
kent een sterkere progressie. Nu alzoo
in de hoofdsom der Personeele belas
ting de progressie meer clan tot dusver
tot. uiting zal komen, bestaat er aan
leiding, de imperatieve progressie in
de opcentenregelng der gemeenten te
doen vervallen, en te vervangen door
een facultatieve.
De Minister heeft daarom, in over
leg fnet zijn. ambtgenoot van Binnen
landse!^ Zaken en Landbouw, bij not?,
van wijziging een nieuw artikel aan het
ontwerp toegevoegd, waarin de bevoegd
heid der gemeenten tot het heffen van
opcenten in den aangegeven zin wordt*
verruimd.
Een soortgelijke verruiming is aan
gebracht voor de provincies.
In verband met ae gemaakte opmer
kingen inzake de aanvulling zegelwet,
ontkent de minister niet, dat het notel-v
restaurant- en cafébedrijf vrij zwaar be
last is, maar hij wijst er op, dat een deel
van die zware belasting n.l. op het
personeel juist bij ditzelfde ontwerp
bij wijze- van compensatie aanmerkelijk
wordt verlaagd, en bovendien, dat ae
thans voorgestelde heffing gemakkelijk
zal kunnen worden afgewenteld op de
bezoekers, terwijl juist dezen het zijn,
die men door ö*vè verteringsbelasting
wil treffen. Door deze matige belasting
zal het vreemdelingenverkeer, naar de
meening van den minister, niet ernstig
worden geschaad.
Over voldoend betrouwbare gegevens
om de opbrengst der voorgestelde be
lasting anders dan globaal te ramen, be
schikt de regeering niet.
De minister acht het niet raadzaam,
een vrijstelling te scheppen, voor kleine
verteringen, gemaakt in inrichtingen v.
meer eenvoudigen aard. Hij vrees';
dat allerlei greote verteringen dan in
kleinere zouden worden gesplitst.
f TWEEDE BLAD.
WAT DE BLADEN ZEGGEN.
De geforceerde marsen.
Wij ontveinzen ons niet, aldus de
„Ne»d." dat wat bij den marsch van
het 13e regiment infanterie is gebeur."!,
uns zeer beeft teleurgesteld.
Wij leven in een tijd, waarin alles
wat op de nationale defensië betrek
king heeft, ernstig wordt aangevoch
ten en het geringste wordt aangegre
pen om het leger en de vloot in mis-
crediet te brengen. Vooral in ons tand
vindt dergelijk streven maar al te dik
wijls een toebereiden akker, omdat ons-
volk immer traag was in liet brengen
van offers voor de landsverdediging.
En terwijl bet nu net ernstig stre
ven moet zijn van ieder, die de onmis
baarheid van ons leger op dit oogen-
blik nog gevoelt, om èn dit met de be
schikbare krachten zoo goed mogelijk
te maken èn de populariteit er van in
de hand te werken, begaat de leger
aanvoering zulke fouten ten aanzien
der manschappen, dat men zich af
vraagt of men in sommige dier krin
gen ziende blind is en niets, totaal
niets van zijn tijd-begrijpt.
Op een Maandagmorgen wordt, toen
langzamerhand het warmste deel van
den dag begon, eerst om 10 uur opge
marcheerd; op dien dag wordt bij klim
mende hitte 7L uur (natuurlijk met
kor.e rustpoozen) geloopen; niettegen
staande de troep buitengewoon ver
moeid was, wordt de nachtoefening
niet afgelast; gedurende den tijd dat
men slapen kan, blijken er geen temen
voor de rust aanwezig te zijn. Het uit
geven der tenten aan de compagnieën
was wel gelast, doch door een misver
stand niet uitgevoerd. Toen op den
terugmarsch de buitengewone ver
moeidheid van velen zich in ietwat
ontevredenheid uitte, werd dit door on
der-commandanten met ruwe wooraeu
beantwoord. Gevolg van dit alles is
geweest dat, volgens den officier van
gezondheid, een onnatuurlijk groot aan
.tal zieken moest worden opgegeven.
Dit zijn volgens het officieel© rap
port van het Departement van Oorlog
de feiten.
Wij erkennen^ dat de leiding bij de
.tegenwoordige mentaliteit van velen,
hoe' langer zoo moeilijker wordt. Maar
daarom juist (kient te meer beleid te
worden gebruikt. En dit heeft ditmaal
ontbroken. Van paedagogiek was geen
sprake. Het brute moeten trad in de
plaats van het taktvol leiden; het ruwe
woord in de plaats van welwillende
'kracht. Dit alles 'doet ons zeer leed.
Vooral tegenover zoovelen onzer jon
gens, die vaderlandslievend gezind zijn
en op deze wijze met wrevel in hun
binnenste naar hunne haardsteden
terugkeeren
Vooral onze tijd heeft dringend be
hoefte aan legerhoofden, die niet alleen
"boven de manschappen weten te staan,
maai1 ook toonen met hen mede te
leven.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Aangenomen: naar Domburg,
J. W, Swaan te Vollenliove.
GEK.EF. KEK.ft.EN.
Tweetal: te Ho.om: P. Bos, te
Stadskanaal en A. B. W. M. Kok, te
Wommels.
Aangenomen: naar naar Be-
dum: A. Wijngaarden te Baarland.
GkiK. Gi.liEF. KERK.
Tweetal: Te Lisse: J D. Barth, te
Alphen a. d. Rijn; en J. L. de Vries, te
Rijnsburg. Te 's-Gravenliage: K. G.
van Smeden, te Kampen; en H. Visser,
te Leeuwarden.
Beroepen: Te Biezelinge: T. A.
Bakker, te IJmuiden.
Bedankt Voor Haarlem: (2de
pred. plaats), L. de, feruyne, te Zwolle
GEREFr. GEMEENTEN.
- Bedankt: Voor Borsselen, B. van
Neerbos, té Terneuzen.
Bevestiging, Afscheid en Intrede.
Ds. D. P. Brans nam Zondag,
avond afscheid van de Ned. Herv.
Gein. te Soest met een preek over 1
FEUILLETON.
Door leed en strijd.
t)
..Uk sou Velia naar u toe willen stu
ren. o£n baai- hier vandaan te hebben
zoo schreef hij, „indien ik vreesde, dat
OkJirim verder zou gaan dan ons on
rechtvaardig te beboeten. Maar hij is
geldzuchtig en kan niet meer doen dan
onfs scheren; wanneer de schapen ge
dood zijn, is er niets meer van te ha
len. Velia is mij het dierbaarste, wat
ik bezit, mijn eenige aardsche vreug
de, nu gij en Michael niet meer bij mij
zijl En toch, indien God het offer vaii
cfflls eischte, gij en ik, wij zouden be-
réid zijn onze kinderen aan Hem af te
staan, hoe lief zij on£> ook zijn. Mijn
beste Gatharina, dit leven is slechts 'n
reis en niet eens een lange reis. Wat
dipet het er toe of wij het eind wat
vroeger of later bereiken? Of wij wat-
korter of langer reizen? Of de weg ef
fen of ongebaand is? Laat ons werken
terwijl het dag is; de nacht komt,
waarin niemand werken kan. En wan
neer de nacht komt dan gaan wij allen
naar huis. en worden vereenigd met
!ien, die ons lief zijn."
Dat was zijn laatste brief; hij lag on-
der haar hoofdkussen.
Michaël was van zijn knieën opge
staan en had zich van het bed zijner
moeder naar het getraliede venster
begeven, waardoor.liil de naburige ber
Tliess. 5:9 en 23. Ds. Ivleyweg sprak
namens de predikanten van den
Ring. Verder nog de Burgemeester van
Soest, ouderling Veennendaal, A. En
dendijk namens het Chr. Oïiderw., Ds.
Gerritsen van Amersfoort en Da. Gun
ning van Lage Vuurscho.
Geref. Traktaatgencorschap „Filippus"
Donderdag 30 September a.s. wordt
in het Concérthuis te Groningen de
jaarlijksche algemeen© vergaclerng ge
houden van Flppus.
Woensdagavond om 8 uur heeft in
de Parklaankerk een bidstond plaats.
Inleider is Ds. H. v. d. Elskainp, van
Groningen; voorganger Ds. J. P. Taze-
laar van Weesp.
Donderdagmorgen 9 uur wordt den
deelnemers een gratis boottochtje naar
Haren en Paterswolde aangeboden,
•waarna om half elf in het Concerthuis
de algemeene vergadering aanvangt.
Aan de orde komt o.in. verkiezing
van twee bestuursleden. Aftredend,
doch herkiesbaar, zijn Ds. J. J. Berends
en Z.Exc. Mr. H. v. d. Vegte. Het be
stuur stelt de volgende dubbeltallen
voor: Ds. J. J. Berends en Ds. J. de
Vries te Tilburg; Z.Exc. Mr. H. v. d.
Vegte en Mr. A. J. L. van Beeck Cal-
koen, te 's-Gravenhagê. De volgende
bestuursvoorstellen zuljen in behande
ling worden genomen: le. In 1927 wor
de geen algemeene vergadering gehou
den. 2. Art. 6 van het H. R. worde al
dus gewijzigd: „De contributiën wor
den zooveel mogelijk vóór 1 Dec. geïnd
In de middagvergadering hoopt Dr.
H. Kaajan, van Utrecht, te refereeren
over ,Het belang van en de behoefte
aan Gereformeerde volkslectuur". Ds.
J. Gispen, te Groningen, zal de be
spreking inleiden van het onderwerp:
.Filippus en de Olympische Spelen
Geref. Kerk Boedapest.
Gisteren is te Boedapesi Bela Hay-
pal als predikant van de Geref. Kerk
bevestigd.
De Nederlandsche oud-minister H.
Colijn brcht bij die .plechtigheid de
groeten over van de Nederlandsche
broeders. Hij hield daarbij een rede,
waarin hij zei de, dat godsdienst en po
litiek wel is waar niets met elkaar te
doen hebben, omdat de kerk nooit aan
politek doet, maar de. leden der gere-
formerde kerken als staatsburgers een
poltelce overtuging kunnen hebben,
waarvoor zij dan moeten uitkomen.
Het gereformeerde Christendom in
Hongarije moet tot nieuw leven ge
wekt worden, opdat de geest van het
Calvinisme zich die plaats verovert,
die het in Hongarije toekomt.
De bisschop Ravasz dankte den heer
Colijn voor zijn rede, die een diepen
indruk maakte.
Hoe de Ethischen de Hervormde
Synode zien.
Als tegenstelling tot de vele confes-
sioneele anti-synodale stemmen ih de
Hervormde Kerk moge hier een stuk
volgen uit de jongste Kerkelijke Kro
niek van Ds. W, A. Hoek (eth.) te Am
sterdam, in het „Alg. Weekbl. voor
Christendom en Cultuur'
Het toeval, de goed bedoelde
willekeur van Koning Willem 1 en zijn
adviseurs is onze kerk niet ongunstig
geweest.
„Niet uit de gemeente ontstaan".
Laat ons, zoolang de gemeente nog niet
de onwankelbare Gemeente der Heili-
gen en der in alle waarheid geleiden is
dankbaar zijn, dat wij ook een insti
tuut bezitten, dat niet uit haar is opge
bloeid.
Beter het despotisme, dan de demo-,
de plebo-, de ochlocratie. Ik wensch
geregeerd te worden. Daarom is mij
mijn synode, de uit de getrapte verkie
zingen, dus buiten mijn. toedoen ont
stane, lief boven alle kerkelijke bestu
ren. Ik vereer haar zooals een eenvou
dige Geldersche keuterboer den heer
van het kasteel vereert.
En zij heeft het ons waarlijk niet
moeilijk gemaakt,' haar onze eer te
brengen. Zij is een verlicht en ruim
hartig despoot.
De Synode reglementeert, admini
streert, bestuurt, spreekt recht en wat
al niet meer. Maar een ding doet zij
niet Zij geefr-geeri leiding in «logmati
cis. Onder haar régime zijn wij, wat
ons eigen geestelijk gedoente betreft,
gen kon zien, wier toppen nog met
sneeuw bedekt waren. Voor het huis
strekte zich een lieflijke vallei uit: hei
toevluchtsoord der Cónvenanters in
lang vervlogen tijden, toen zij hun God
slechts in het verborgen konden die
nen. Ja, in de kamer daar beneden
»bevond zich ter zijde van den grooten,
open haard een kleine kast, slechts
vier voet in het vierkant vernuftig
achter het beschot aangebracht.
- In 'deze schuilplaats was menige
vrome Convenanter verborgen geweest
terwijl zijn vervolgers de vreedzame
boerenwoning doorzochten, of bij den
haard gezeten toornig vloekten over
hun vruchtelooze pogingen om hem (c-
vinden. De geheele plaats en de gan-
sche omtrek was vol van herinnerin
gen en verhalen betreffende de Cónve
nanters.
Michaël had daar natuurlijk alles
van gehoord, en gedurende de laatste
twaalf maanden had hij er zich met
de grootste belangstelling in verdiept.
De knaap verlangde om weder
thuis te zijn bij zijn vader en bii Velia.
vooral thans, nu er nieuwe vervolgin
gen dreigden. Hij had Rusland, zijn
vaderland, lief met al den gloed van
zijn jeugdig bloed. Hoewel hij zijn best
had gedaan om zijn heimwee voor zijn
moeder verborgen te houden, toch viel
de lange verbanning hem hard. En nu
die weldra geëindigd zou zijn! Bij die
gedachte rolden de tranen hem langs
de wangen, want slechts nadat zijne
dierbare moeder zou heengegaan zijn
door de poorten des doods, die zich
reeds voor haar schenen te openen,
zou hij vrij wezen om naar zijn vader
land terug te keeren.
„Michaël!" riep eensklaps zijn moe
der op blijden toon en met krachtige
stem. Hij ijlde naar haar toe. Zij zat
op in haar bed en op haar gelaat lag
een uitdrukking van stralende vreug
de, zooals hij daar nooit op had aan
schouwd.
„Ik sterf! O. Michaël, alles is zoo
heerlijk! Zeg uw vader, dat sterven
heerlijk isEn ik ben niet alleen
neen, niet alleen!"
De Russische Stundisten.
Drie weken later aanvaardde Mi
chaël de terugreis aan boord van een
vaartuig, dat van Glasgow naar Odes-
sa zeilde. Sandy Gardon. zijn oom,
bracht hem naar Gla-sgow. Het ging
den goeden man aan het hart afscheid
te nemen van den knaap, die de liefde
zijner Schotscbe verwanten had weten
te winnen. Zij hadden er bij hem op
aangedrongen in hun midden te blij
ven, maar daar wilde hij niet van hoo-
rc-n. Zijn heimwee was na den dood
zijner moeder hoe langer hoe sterke**
geworden, hij had een onbedwingbaar
verlangen om zijn vaderland terug te
zien, om over de onafzienbare steppen
te dwalen, om daar de met bloemen
geuren beladen lentelucht in te ade
men. Hij snakte er naar. den beken
den klank van zijn moedertaal te hoo-
ren, en de liederen, die door zijn volk
gezongen werden. Maar op den bodem
van deze natuurlijke liefde voor zijn
eigen land lag het even natuurlijk ver
langen van den knaap om de gevaren,
die zijn vader en zuster dreigden, te*
mogen deelen.
„Neen, Oom S'andy" zeide hij, met
zijn armen om Sandy Gordon's hals
geslagen en zijn bruinen krullekop te
gen diens grijze hoofd geleund. „Neen!
ik ben een Rus, jk moet in mijn eigen
land leven en mijn eigen volk helpen.
„En als ze uw vader naar Siberië
zenden, mijn jongen" zeide Sandy Gor
don, zooals uw neef, Paul Rodenko,
wat zult gij en Velia dan beginnen?"
,AVij zullen doen wat vader zegt"
antwoordde Michaël; „wanneer hij
gaat, dan zou ik het liefst met hem
meegaan."
Maar de kleine Velia is er ook nog.'
„Ja. dat moet vader maar zeggen.
Het is zulk een teer poppetje, onze
kleine Velia."
„Mijn jongen" sprak Sandy op ern-
stigen. toon, „vergeet niet, dat gij en
Velia bij ons ten allen tijde een tehuis
vindt. Ter wille van Catharina. maar
ook om uzelfs wil, Michaël. zult gil
ons altijd welkom zijn Verder woont er
iemand van ons eigen geslacht te O-
dessa, een welgesteld man, een koop
man in koorn. John Gordon is zijn
naam. Wanneer gij in moeilijkheden
komt. denk dan aan hem. mijn jon
gen; hij is in staat u te helpen en zal
dat gaarne doen.'
Sandy Gordon gaf Michaël tegelij
In verband met de gemaakte opmer
kingen inzake de Weeldeverteringsbe-
lasting, merkt de minister nog op, dat
de kosten, die, naar men vreest, de
invoering der wet voor de ondernemers
zal veroorzaken, niet groot kunnen zjjn^
daar zij in hoofdzaak beperkt blijven
tot die,veroorzaakt door het stellen vaa
zekerheid yoor de belasting en die van
het doen inschrijven in een eenvoudig
register van alle belastbare leveringen
De verdere boekhouding kan onveran
derd blijven. Overigens is als com-
ensatie van de lasten, die de wet dea
innenlandsehen ondernemer kan berok
kenen, de belasting bij invoer 2 pet.
hooger gesteld.
De neiging van den groothandel tot
het afschuiven van de verplichting tot
het aanhouden van voorraden, lijkt den
minister een verschijnsel te zijn van
voorbijgaanden aard, dat nauw verband
hield met het opzeggen van 'talrijke bank
kredieten na het intreden der malaise
Deze belasting moge op den terugkeer
.van normale omstandigheden in dit op
zicht misschien eenigszins vertragend
werken, tegenhouden zal zij dien terug
keer niet.
Tegen de smokkelarij zal dienen te
worden gewaakt Erkend moet worden,
zegt de minister, dat de in het verslag
genoemde artikelen zich er meer dan
sommige andere toe eigenen om óns
land frauduleus te worden binnenge
bracht, doch daarom behoeft nog niet
te worden ondersteld, dat die smokke
larij niet kan worden tegengegaan en
een omvang zal aannemen, waarvan de
industrie schade zal ondervinden.
Inderdaad is van een heffing aan^de
bron bij gelijk percentage van hefting
de opbrengst geringer dan van een hef
fing bij aflevering aan den consument
Aangezien de druk der belasting met
haar opbrengst afneemi, ligt hierin ech
ter geen bezwaar tegen de^ belasting
voor hen, die .hlaar met eenige angst
valligheid bezien.
Eveneens is het juist, dat er bij ge
lijken winkelprijs meer belasting van
een artikel komt, indien de grossier brj
de levering* wordt uitgeschakeld. Tegen
deze incidenteele bate voor den fiscüs
bestaat echter, zegt de minister, geener
lei bedenking.
Tot- het weder op algemeen verzoek
instellen van prijsgrenzen meent de mi
uister niet te moeten overgaan. Wel
heeft hjj in dien zin besloten, een spe
heeft hij in dien zin besloten in een
paar speciale gevallen (aardewerk en
corsetten), waarvoor daartoe bijzondere
aanleiding bestond.
De wet te doen omwerken tot een
extra belasting op geïmporteerde weel
deartikelen, gelijk in het verslag aan
de hand wordt gedaan, zou, naar te
vreezen staat, beduiden het prijsgeven
van een aanmerkelijk deel van de op
brengst.
Een uitzondering ten behoeve van de
beoefening der kleurenfotografie is bij
Nota van Wijziging in den post aange
bracht. Deze tak van fotografie is nog
in een beginstadium: alles dient, zegt
de minister vermeden te worden, wat
de ontwikkeling daarvan zou kunnen
belemmeren.
Staten-Ganeraal.
De beide Kamers der Staten-Gene-
raal zijn in vereenigde vergadering
bijeengeroepen in het gebouw der Twee
de Kamer tegeif Zaterdag 18 Septem
ber, des middags te kwart voor drie
(sluiting van het zittingjaar).
Een vondst.
Bij het afbreiden van de oude Schalk
wijkerbrug to Haarlem heeft men een
grooten sleutel gevonden, die vermoe-
lijk afkomstig is van de oude Schalk
wijkerpoort, die daar omstreeks 14^9
gebouwd en in 1866 afgebroken is. De
sleutel is van gesmeed ijzer en is goed
gaaf gebleven. Hij weegt ongeveer één
kilogram.
De zaak Sheel—Vlesslng Co.
In verband met een kuur, welke Mr.
D. v. Houten thans ondergaat, zullen
de pleidooien in de be kende zaak tus-
schen den Estlandschen bankier Slieel
enrte firma Vlessing Co. over de
levering van 200.000 uniformen aan
Rusland, welke pleidooien aanvanke
lijk waren bepaald op 6 October a s.
thans gehouden worden in de tweede
helft van Februari 1927.
kertijd een brief aan het adres van
zijn bloedverwant te Odessa. Hij zou
in de gelegenheid zijn dien te bezorgen
zooctra hij voet aan wal had gezet,
want hij moest in die stad eenige uren
wachten voordat hit met den trein
verder kon reizen naar het omtrent
vijftig mijlen van Knishi verwijderde
station, waar hij zijn vader zou vin
den. De enkele uren. dhe hij te Odessa
moest vertoeven, stelden zijn brandend
ongeduld op een harde "proef. De be
jaarde koopman daarentegen schepte
behagen in het gezelschap van den
knaap, die hem tijding uit Schotland
kwam brengen. Hij beloofde Michael,
dat deze op zijn hulp kon rekenen, in
dien de moeilijke tijden, welke Alexis
Ivanoff voorzag, mochten aanbreken.
De korte Russische lente prijkte in
al haar schoonheid, toen Michaël liet
station bereikte, waar zijn vader hem
met een rijtuig kwam afhalen, getrok
ken door de ou'de merrie. 'Re hij zoo
menigmaal uit ziin hand had laten
eten. De koude winter met ziin sner
pende winden, die achter hem »ag,
was thans geheel vergeten, en de ver
zengende hitte van den naderenden
zomer scheen nog verre. Het hart van
den jongen reiziger werd door tegen
strijdige aandoeningen vervuld.
Hij was nog altijd bitter bedroefd
over den dood ziiner moeder, maar de
blijdschap over zijn thuiskomst en het
terugzien van ziin vader en van elia
was thans even groot als z'n droefheid
'Wordt vervolgd,K
