iiT D£ aLflOEM ZEGGEN.
NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN VRIJDAG 18 JUNI 192t
1 W EEDje, BLAD.
De Intellectueelen.
In „He Standaard van 8 Juli 1915
tr<t' om. i-gt ..De Zeeuw de volgende
dr star van wijlen dr. A. Kuyper.
Hond 0r.1t verteld, dat uit 11 kring
van jonere mannen, dié in onze ach
terhoede meer optrekken, bet geroep
zou un opgegaan: .Wij zijn de Intel-
leclueelen', de ,,Krahnwinckler Land
storm Mt niet mee
Vee! geinoven we er niet van.
Verbeeld u. een halve eeuw lang
was dat pochen op zijn „intellectueele"'
hoogheid de misgreep van onze Libe
ralen Wii, Calvinisten, waren de
„Nachtschnol Bij hen alleen was ver
stand en inzicht. Daarom moest ook
de volksschool draagster van den in-
tellectueelen rijkdom zijn.
Van zelf liep dit op de nederlaag van
al wat Liberaal was uit.
Van het intellectueele kan geen volk
leven. Het intellectueele is een macht,
die het leven in het volk doodt.
Juist daartegen ging dan ook de ac
tie der Calvinisten in. Dat intellectu
eele zou en moest wijken voor wat het
hart verwarmen kon.
En reels van het begin dezer oeuw
af, begon men van liberalen kant zelf
den misgreep te erkennen.
Wien wil men dan nu wijsmaken,
dat in zekeren kring Calvinistische
jonge- mannen dat door de Liberalen
weggeworpen bandelier, waarop dit
Intellectueel" in goud geborduurd
blonk, zouden hebben opgeraapt, en
zich om het middel gewrongen?
We gelooven er niets van.
Bij Liberalen moge zoo iets denk
baar zijn, onze jonge mannen staan er
te hoog voor. Niet door hun intellect,
maar door 'tvuur, dat tintelt in hun
geloof.
Kan de herinnering aan dit opge
wekte Woord van den oud-hoogleeraar
der Vrije Universiteit ook voor onzen
tijd nog waarde hebben?
Eerlijk?
Er is, klaagt de Waarheidsvriend"
dikwijls zoo weinig eerlijkheid onder
de menschen. Er is dikwijls zoo veler
lei valsch-getuigenis geven; ook door
halve waarheden te spreken; ook door
verdraaiing der dingen en scheeve
voorstelling.
Wat heeft Groen van Prinsterer niet
telkens moeten klagen, dat men van
z'n woorden verkeerde uitlegging gaf,
om dan de dingen geheel valsch en
verkeerd voor te stellen!
Zoo blijft er een hardnekkig gerucht
gaan, van zekere zijde met opzet ver
spreid, dat de Antirevolutionairen
Art. 36 van de Ned. Gel. belijdenis ver
werpen; dat de Antirevolutionairen
den neutralen Staat wensoben; dat de
Antirevolutionairen scheiding van
Staat en Kerk willen in den zin van
de liberalisten en een godsdienstlo
zen Staat 1 état atheé begeeren.
Die dat zeggen, to one n. dat zij niet
de minste waarde hechten aan het
woord, door de Antirevolutionairen
gesproken en dat ze niet in 't minst
in eerlijkheid in de gedachten wereld
van de Antirevolutionairen willen in
gaan.
En dan zegt men maar wat heel
ónwaar en heel ónvriendelijk waar
bij natuprlijk hier en daar van dat
leugen-gepraat wel wat blijft hangen.
Waarom het trouwens juist die no
bele propagandisten te doen is
Wij willen nog eens, om de wille
van de zaak waarover het in het mid
den van ons Nederlandsche volk gaat,
vragen, of men niet wat eerlijker, wat
nobeler wil gaan handelen.
Om de zaak, waarom het gaat, te
x dienen.
Waarbij we intussdhen allen, die
nog steeds zulke oneerlijke beschou
wingen aangaande de Antirevolutio
nairen moeten aanhooren, willen vra
gen: werp al die leugenarti'kelen en
leugen-praat ver van u weg en onder
zoek zelf de dingen eerlijk en ernstig,
dan zult ge bemerken, dat de zaken
héél anders staan, dan men u tot nu
toe heeft willen wijs maken.
De oude Romeinen waren toch vroe
ger nog zoo dom niet!
Want ze hadden dit spreekwoord:
Mundus vult decipi, decipiatur ergol
d.w.z. De wereld wil bedrogen zijn
laat ze dan bedrogen worden!
Heeft het óns ook iets te zeggen?
En zullen wij ons langer nog laten
misleiden?
KERK EN SCHOOL,
NED. HERV KERK.
Beroepen: Te Kloetinge, J. A.
Raams te Rijswjjk (Gld.).
GEREF. KERK.
Drietal: Te Blokzijl, cand. H. Hol-
trop te Joure; cand. A. Dondorp te
Utrecht; cand. Joh. de Boer te Zwart
sluis.
Beroepen: Te Nieuwerkerk a. d.
LJssel, D. J. B. Allaart, prop. en theoL
docts. te Oegstgeest. Te Oosterend-Texel
C. v. d. Woude te Gorredjjk.
Aangenomen: Naar Velseroord,
H. Holtrop, cand. te Zandvoort.
Bedankt: Voor Anna Jacobapolder,
Houwerziil, Woubrugge, Krommenie,
Nieuwenaam, Westzaan, Raamsdonk en
Fjjnaard, H. Holtrop, cand. te Zandvoort
Voor Lopik, R. de Jager te Nunspeet
Bevestiging, Intrede, Afscheid.
De heer S. J. K os tier, beroeipen
predikant btj de Geref. Kerk te Wons
Fr.), hoopt Zondag 4 Juli intrede te
doen.
Als bevestiger zal optreden Ds. S.
Groeneveld te Terneuzen.
Ds. A. M e ft e p s nam Zondag af
scheid van de Ned. Herv. Gemeente te
's Grevelduin-Capelle met een pcedicatie
over 2 Cor. 6:1 en 2.
Toegezongen werd Ps. 71:2 (gew.).
Woensdagavond 16 Juni deed Dr.
J. Hoek, gekomen van Soest, zijn in
trede in de Nieuwe Zuiderkerk te 'sGra-
venhage-West.
Z. Eerw. had tot tekst gekozen 2
Cor. 2:1417, naar aanleiding waarvan
hij de gemeente er btj bepaalde, dat het
Woord overwint: ie. ondanks de per
soonlijke zwakheid der predikers; 2e.
blijkens zijn tweeërlei uitwerking en 3e
door ijiidclel van een zuivere bediening.
Na de predicatie richtte Z. Eerw. zien
met een persoonlijk woord tot den bur
gemeester der Residentie, tot zijn be-
vestiger, Ds.M. Schuurman, zijn andere
plaatselijke collega's, speciaal zijn vader
lijken vriend Ds. D. Ringnalda, de ver
tegenwoordigers der Classis en de Oom
missie van Beheer om met een persoon
lijk woord aan zijn gemeente te be
sluiten.
Aan het einde van den dienst zong
de gemeente haar nieuwen leeraar toe
de zegenbede uit Psalm 134.
Dr. G. Koppenaal.
In de vergadering der Classis Zaan
dam, gehouden den 16 Juni j.l. zijn
de volgende besluiten genomen.
De vergadering van de Gerefor
meerde Kerken der Classis Zaandam,
overwegend:
dat Dr. C. Koppenaal verzoekt, dat
niet de Classis met hem over zijto
gravamen zou handelen, maar dit over
felaten zou worden aan de Generale
ynode;
en dat de beslissende uitspraak over
een gravamen tegen eenig stuk der
belijdenis alleen staat bij de Generale
Synode:
gehoord de verklaring van Dr. G.
Koppenaal, dat hij aanvaardt zijn gra
vamen voor den 15den Augustus a.s.
te' zullen indienen bij' de Generale Sy
node;
gelet op het daartoe strekkend ad
vies van ae Commissie van Advies van
de Generale Synode en van de de*
putaten ad Art. 49 K.O.;
besluit
1. niet te treden in een nadere be
handeling van het gravamen van Dr.
Koppenaai, maar de beoordeelnig en
de beslissing over dit gravamen over
te laten aan de Generale Synode;
2. het Moderamen der Generale Sy
node te verzoeken binnen drie maan
den de Generale Synode weder te
doen samenkomen ter behandeling van
het gravamein van Dr. C. Koppenaal.
de oommissie van advies van de
Generale Synode uit te noodigen, om
te bevorderen, dat de Generale Sy
l node zoo spoedig als dit mogelijk zal
zijn weer samenkome.
De vergadering van de Gerei. 'Ker
ken der Classis Zaandam;
overwegende, dat in de Kerk van
Monnikendam de verhouding tusschen
den Dienaar des Woords en de Ge
meente zoodanig is geworden, dat her
vatting van den ambtelijken dienst
door dezen dienaar in de Kerk te Mon
nikendam zoowel voor hem als voor
de Gemeente zeer ongewenscht moet
worden geacht;
kennis genomen hebbende van de
verklaring van den Kerkeraad, dat hij
dringend noodig acht, dat Dr. Cl
Koppenaal ontsiag ontvange uit den
actieven dienst in de Kerk van Mon
nikendam; j
en van de varklaring van Dr. C.
Koppenaal, dat hij er in bewilligt uit
den actieven dienst van de Kerk van
Monnikendam te worden ontslagen;
gehoord het daartoe strekkend^ ad
vies van de deputaten ad Art. 49 K.O.;
besluit:
onder uitdrukkelijk voorbehoud van
de gevolgen, die eventueel zullen voort
vloeien uit de beslissing van de Gene
rale Synode inzake het gravamen van
Dr. C. Koppenaai; goejd te keuren, dati
Dr. C. Koppenaal uit dein actieveh,
dienst in de Kerk van Monnikendam
worde ontslagejn; en zulks onder de na
volgende bepalingen:
a. dat dit ontslag geschiedt salvo
honore, zoodat Dr. C. Koppejnaal den
naam en de eer van een clienaar des
Woords behoudt;
b. dat Dr. C. Koppenaal, zoolang hijl
bij de Kerk van Monnikendam die
naar des Wpords is buiten actieven
dienst een wachtsalaris zal genieten,
waarvan het bedrag naa-r billijkheid
zal worden bepaald door de classiciaje
vergadering in overleg met Dr. G.
Koppenaai;
c. dat Dr. C. Koppenaai voor zich en
zijne betrekkingen recht behoudt op
pensioen volgens de bestaande rege
lingen:
a. dat dit ontslag zal ingaan den
len Juli '1926.
Met deze besluiten, die met alger
meene stemmen zijn genomen, hebben
de afgevaardigden van de Kerk van
Monnikendam en Dr. Koppenaai hun
instemming betuigd.
Synodale voorstellen.
In verband met de op 30 Juni a.s.
te houden Classicale vergaderingen der
Ned. Herv. Kerk schrijft Dr. Locher
in het „Kerkblaadie" het volgende:
„Dezen keer hebben we in dat op
zicht niet veel te behandelen, want de
Synode heeft maar één wetsvoorstel de
Kerk i ng^zonden, en dat wetsvoorstel is
nu juist niet van zoo groot belang. Er
was meer. De Synode was aangezocht
'n commissie te benoemen 0111 het vraag
stuk der reorganisatie althans te on
derzoeken, maar zij heeft met 10 tegen
9 stemmen zelfs zulk een onderzoek
niet gewild. Het moet maar zoo blijven
als het is.
Wat ons dan wel is voorgesteld? Een
wijziging van artikel 70 Alg. Reglement
en tegeljjk van Artikel 28 Reglement
op de predikantstractementen. Er is,
zooalè het nu staat, onzekerheid in d«
rechtspraak aangaande het reglement op
de Predikantstractementen. Die wil men
wegnemen, door aan den Raad van Be
heer en dien van Beroep op te dragen
de beslissing, wanneer het geldt de toe
passing van dat Reglement, en van de
Algemeene Synodale Commissie die over
de uitlegging van dit Reglement.
Of men daarmee van alle onzekerheid
af is? Zal liet niet dikwijls moeilijk
zijn uit te maken, of een kwestie tot
de uitlegging of tot de toepassing van
dit Reglement behoort?
Naar mijn meening zou 't misschien
het beste zijn, te bepalen, dat de Raad
van Beroep in tweede instantie beslist
over alles, wat volgens genoemd regle
ment is opgedragen aan den Raad van
Beheer, maar dat men desnoods, evenals
bij andere kerkelijke procedures, van die
beslissing herziening of vernietiging kan
aanvragen wegens schennis of verkeer
de toepassing der reglementen. De Aï
gemeene Synodale Commissie zou dan,
zooals thans reeds in enkele gevallen,
tegeljjk eind-uitspraak moeten doen,
daar er geen ander college is, waaraan
die eind-uitspraak zou kunnen worden
opgedragen.
Dat is mjjn opinie. Ik geef ze voor
beter. Maar ik wil gaarne, dat ze nog
even overdacht worue. Wellicht worut
dan onze kerk voor nog meer noode-
loos geharrewar en juristisch gelief-
hebber gevrijwaard".
Kentering in Rusland.
Zooals bekend is, komt er Kentering
in de houding der bolsjewiki tegen
den godsdienst. Reeds werd het druk
ken van bijbels (en bij bel concordan
ces; toegestaan. Nu heeft de leiding
der jong-communisten aan haar or
ganisaties verboden, om anti-godsdien
stige spelen en avondvoorstellingen te
geven daar „zulke uitvoeringen te
gen de kerk zijn gericht en er toe
strekken om het gevoel der kerkleden
te kwetsen, in het bijzonder waar het
nationale minderheden geldt". De
godsdienstigheid schijnt dus in Rus
land eer toe te nemen dan uit te ster
ven.
BINNENLAND.
Nederlandsche Aannemersbond.
In de algemeene vergadering van
den Ned. Aannemersbond is met 244
tegen 27 stemmen aangenomen' het
voorstel van het hoofdbestuur tot het
nemen van een bindend besluit om
trent afschaffing der borgstelling,
waarbij de leden van den bond met in
gang van 1 Januari 1927 verplicht zul
len zijn zich te onthouden van inschrij
ving naar of zich als borg te verbinden
voor werken, waarbij den borgstelling
geëischt wordt.
Met den 'Nederlandschen R.-K. Bon 1
van Bouwpatroons is ten opzichte van
dit punt samenwerking verkregen.
Arm, maar niet zuinig.
Het bestuur van de alg. vereen, voor
Vreemdelingenverkeer heeft zich on
langs tot de pel's gewend met een jam
merklacht over den toestand, waarin
de financiën verkeeren. Slechts f 15000
subsidie geeft het Rijk. Daarbij moet
de vereeniging „naar den tefder" ten
zij er meer steoin komt, betoogt het
bestuur.
Op de te Zandvoort gehouden jaar
vergadering zou de ongunstige toe
stand scherp onder het oog worden
gezien Hoe men zich dat voorstelt te
doen, blijkt uit de volgende verkorte
congresagenda:
Woensdag: Officieele ontvangst,
Diner.
Donderdag: Vergadering!! Dejeuner,
Tramrit, Orgelconcert, Officieele ont
vangst, Autotocht, Diner, Bal, Vuur
werk.
Vrijdag: Autotocht, Dejeuner, Be
zichtiging, Diner, Concert.
Uitoefenen der volledige tandprothese
Öet Tweede-Kamerlid, mevr. De
VriesBruins heeft aan den minister
van Arbeid, Handel en Nijverheid ge
vraagd, of het juist is, dat na de be
sprekingen in de Kamer over de rege
ling van de voorwaarden tot verkrij
ging der afzonderlijke bevoegdheid
tot uitoefening der tandheelkunde en
van de daarop gevolgde aanneming
van de motie-Beumer, opnieuw aan
een tandtechniker de bevoegdheid is
verleend tot uitoefenen van de volle
dige tandprothese als beroep.
Zoo ja, is de minister dan bereid
aan de Kamer mede te deelen, op wel
ke gronden aan bedoelden persoon de
bevoegdheid is verleend, m.a.w. of in
derdaad duidelijk is gebleken, dat hij
vóór 10 Juni 1913 de volledige tand
prothese als beroep toepaste, en dat
hij een opleiding heeft J?enot-;n, die
waarborgt, dat hij bekwaam is voor
de toepassing?
Voorts vraagt mevr. De Vries
Bruins of de minister bereid is mede
te deelen, waarom nopens de aanvra
gen, die op 26 Me 1.1. nog in behan
deling waren, de beslissing niet 5s uit
gesteld tot na de behandeling van het
aangekondigde wetsontwerp.
Het Belgisch verdrag en de belasting
wetten.
Bij informatie aan een welingelicht
adres is het „Centrum" gebleken, dat
de afdeelingen der Tweede Kamer de
ze week hare zware agenda in twee
dagen hebben afgewerkt. De 3 voor
naamste wetsontwerpen, welke in het
onderzoek betrokken waren, te weten:
het Verdrag met België, het Handels
verdrag met Duitschland en de be
kende belasting-ontwerpen zijn alles
behalve gunstig ontvangen.
Naar ons werd meegedeeld, zegt het
blad, zal vermoedelijk het Handelsver
drag met Duitschland wel spoedig
door de Kamer worden bekrachtigd,
ondanks de geleverde critiek en de
ernstige bezwaren welke tegen den in
houd bestaan.
Naar de meening van onzen zegs-
AAN HET ZOEKLICHT.
Leiden, 16 Juni 1926.
Over smaak valt niet te twisten M0*
het spreekwoord en dat zal ik dan ook
niet doen.
Maai* toejuichen kan ik toch ook
niet wat in de Nieuwe Kerk te Amster
dam bij het graf van De Ruyter ge
beurde.
Daar stond een afdeeling A m e r i-
kaansch e mariniers bij de graf
tombe van De Ruyter om de nagedach
tenis van dezen roemruenten H 0 1-
landschen zeeheld te eeren.
En toen hebben de autoriteiten die
daarbij de leiding hadden, om de
plechtigheid te verhoogen, door een
soliste Duitsche liederen laten zin
gen. Heel mooie liederen, daar niet
van, maar toch Duitsche inplaats van
mooie en indrukwekkende oud-Hol-
landsche liederen, waarvan we dV ge
lukkig nog heel wat bezitten.
Ik beweer niet dat men door zoo te
handelen blijk heeft gegeven geen goe
den smaak te bezitten.
Maar m ij n smaak i9 het niet.
Wij eeren onze groote mannen,
maar wij behoeven ons voor onze
oud-Hollandsche liederen, geboren in
een heldentijd die mannen als De Ruy-
ter voortbracht, toch niet te schamen?
OBSERVATOR.
man, zou echter het Belgisch Verdrag
nog zooveel tegenstand ontmoetanf, dat
het zeer de vraag is of het een meer-
*derheid zal halen. Een verwerping
schijnt lang niet uitgesloten.
Ook de Belastingontwerpen als ge
heel bijeengenomen, zullen ingrijpen
de wijzigingen moeten ondergaan om
de aanneming mogelijk te maken. Dit
geldt speciaal de weelde-verterings-
belasting: en anderzijds de onvoldoen
de en onevenredige tegemoetkoming
aan de groote gezinnen in de voorge
stelde wijziging der Personeele Belas
ting. Bij het 'ontwerp-wegenbelasting
staat het beter. Hier zijn de bezwaren
minder onoverkomelijk en gemakke
lijker te ondervangen, zoodat dit ont
werp een goede kans maakt.
Invaliditeits- en ouderdomswet.
Blijkens het voorloopig verslag der
Eerste Kamer over de ontwerpen van
wet tot wijziging van artikel 20 der
Invaliditeitswet en tot uitvoering van
artkel 4 eerste lid der Ouderdomswet
1919, waren verscheidene leden van
oordeel, dat door dit wetsontwerp een
der ongezondste grondslagen, waarop
het Invaliditeitsfonds berust, wordt
gehandhaafd. De premie is te laag in
verhouding tot de daaruit voortspruiJ
tende risico's. De premie zou dus moe
ten worden verhoogd, of, zoo dit on
mogelijk is, behoorden de bedragen
als voorschotten te worden verstrekt,
welke het Invaliditeitsfonds uit zijn
winsten zou moeten afschrijven. Zoo
lang dit niet is geschied, blijft de over
heid, naar deze leden betoogden, in
gebreke, om hare verzekering op be
hoorlijke grondslagen te vestigen.
Wordt het vleesch goedkoop.
De mmister van Binnenlandsche Za*
ken en Landbouw heelt den volgen"
den brief gezonden aan de commissa*
rissen der Koningin in de provinciën
betreffende het gebruik van versch
vleesch
Het zal U bekend zijin. dat de En*
gelsche regeering het verood heeft uit
gevaardigd, tot invoer van versch
vleesch uit ons land. Dit verhop heeft
den afzet van vleesch belangrijk ver
minderd, en het spreekt van zèlt, dat
daardoor de Nederlandsche rundvee-
varkens- en schapenfokkers, wier be
staan voor een belangrijk deel afhangt
van de mogelijkheid van een gunstigen
afzet van versch vleesch, ernstig wor
den getroffen. Om nu het voor be
doelde fokkers dreigende verlies zoo
veel mogelijk te beperken, is liet ge*
wenscht maatregelen te nemen, waar
door het biimenlandsch verbruik van
versch vleesch wordt vergroot.
Om die reden heb ik de eer U te
verzoeken, aan de in uw provincie lig
gende gemeenten, welke daarvoor naar
uw meening in aanmerking komen, te
vragen het mogelijke te willen doen
opdat bij inkoop van versch vleesch
door inrichtingen in die gemeenten
(ziekenhuizen) e.a. zooveel mogelijk ge
bruik wordt gemaakt van binnen*
FEUILLETON.
Uit spannende dagen.
(Een Vlaamsch verhaal).
1)
Wat wij verhalen gaan, is geschied
in een dorp der Brabantse he Kempen,
dat wij om zekere gewichtige redenen
met den schijnnaam van Waldegliem
zullen "noemen.
Dit#dorp lag op eenige boogschoten
van een grooteren aardeweg verwij
derd; de plaats, waar zijn nederig
kerkje stond, vertoonde zich uit de
verie als een lustbosch van machtige
linden, waarboven slechts het kruis
van den toren uitstak, als om aan te
wijzen, dat hier een aantal menschen
onder de schaduw van Gods tempel
woonden.
Van dichter bij was het aanlachend
en vroolijk; de daken, fijner hutten
waren met mos begroeid, de gevels
niet wijngaarden omslingerd of in
stille schaduw half verdoken onder
het breede lommer der noteiboomen.
Evenwel, men kon er insgelijks eeni
ge grootere gebouwen bemerken. De
pastorij, aan haar noodkloksken ken
nelijk, stond nevens het kerkhof; in
de nabilheid de minder verhevene,
doch fraaie woning van den koster--
sclioolmeesier; verder het dorp in, liet
schoone huis van den notaris, en daar
over de uitgestrekte brouwerij met
hare stallen en stoven.
Tusschen de huizen en hutten, die
aldus van wederzijde der baan als bij
toeval gehaaid schenen, bleven ijdele
ruimten, waardoor het oog eerst over
vruchtbare velden en malsche beem
den dwalen kon, en dan ten einck op
ondoordringbare bosschen stiet, wela-*
het dorp langs alle kanten omsloten
en het deden gelijken aan een liefelijk
dal tusschen booge gebergten.
Op een zomerdag van het jaar 1793
was het jaarmarkt te Waldeghem.
Voor de kerk, onder de hooge lin-
deboomen, stonden velerlei kraam-
kens, met lijnwaad overspannen; maar
wat men daarbinnen verkocht, kon
men niet zien, dewijl de kramers, met
de armen over de borst gekruist of op
kist of bank zittend, bij hunne geslo-
tene winkels schenen te wachten,
Men zou bij den aanblik der dorps-
baan gemeend hebben, dat het gis
teren de laatste dag was geweest, en
de vermoeide bevolking uit traagheid
de overblijvende teekens der vreugde
nog niet had weggenomen.
Deze algemeene stilte hadde ver
wonderlijk mogen schijnen, daar het
nauwelijks drie uren namiddag kon
zijn, indien men, door de tusschen-
ruimten der hutten in de verte zien
de, de verklaring van het raadsel niet
hadde bekomen.
I^ngs de voetpaden, die van uit de
donkere bosschen door weiden sn vel
den kerkwaarts zdoh slingerden, kwa-
meu talrijke huisgezinnen afgezakt.
Varmün de nauwe paden slechte een
enkel menscli konden doorlaten, gin
gen al deze personen één voor éen en
dicht achter elkaar. Van verre scheen
de gang dezer lieden zeer traag, en
ware het niet geweest, dat het bonte
tooisel deo* vrouwen met zijn hoog
rood. en groen, en geel, en wit, tus
schen de donkerblauwe dracht der
mannen hadde gewemeld en dus de
beweging merken liet, men zou som
wijlen gedacht hebben, dat deze rijen
menschen gansch roerloos in de vel
den stonden.
Langzamerhand begon er weer meer
dere bedrijvigheid en vroolijkheid te
beerschen.
In de verte hoorde men reeds het
aanlokkend spel van viool en bas door
het schaterend gerucht der jonge men
schen dringen.
Eenige oudere lieden waren echter
nog in hoopjes op het kerkhof blijven
staan, om van elkander wat nieuws
te hooren, indien iemand nieuws we
ten mocht. Daar werd gesproken over
de Fransche republiek, over de Jaco-
bijnen. over dpn dood van Marat en
over den keizer van Oostenrijk; men
juichte er over den sohoonen oogst
en drukte de blijde hoop uit, dat God
het land voortaan van plundering en
strooperij zou bevrijden.
Daar stond ook nog de fiere jonge
ling, Simon, de zoon des brouwers,
een jongen, die door den vroegtijdigen
dood zijner moeder op den hol was ge
raakt en zelfs gedurende de eerste
maanden der Fransche overheersching
naar Brussel was geloopen, zonder
dat iemand wist wat hij in de hoofd
stad had verricht. Hij was met slechte
gedachten terugekeerd, en dit was
genoeg om de boeren le doen lenken,
dat hij daar met geen goed gezelschap
had verkeerd.
Wat er van zij, niemand beminde
hem in het dorp, welks inwoners hij
ergerde door zijn dwaas leven en ru
we woorden. Slechts eenigen der arm
ste boerenjongens waren alti.ïd rond
om hem te vinden en vergezelden hem
waar hij ging, om de kannen bier te
ledigen, die hij gewoon was in alle
herbergen ten beste te geven.
Het was spijt nochtans: Simon kon
wel voor een schoonen jongen dopr-
gaan. Hij was lang van gestalte, regel
matig van aangezicht en tamelijk ge
leerd; maar zijne houding was trotsch
zijn wezenstrekken hard en zijn ge
wone glimlach zuur en mispr jz -nd.
Een ervaren oog zou bij den eersten
blik ontdekt hebben, dat de jonkman,
ofschoon nauwelijks vier en twintig
jaar oud, reeds een afkeer had van
het leven, omdat hij het leven voor
zich zelven door hoogmoed en wange
drag had vergald.
Anders scheen er in Simon niets
meer over te blijven dan de eigenlief
de, de begeerte om anderen te over
treffen en zich dus over de algemeene
verachting te wreken.
Hij had vleiende denkbeelden over
zijn eigen begaafdheden: om *e zin
gen, te daneon, te buigen of zich min
nelijk of beleefd te too mm, dat kon
niemand gelijk hij; vèrstani, welspre
kendheid, ingeboren wet m^chap, dat
bezat niemand boven hein. Zijn dorps-
genooten, zoo zeide hij, waren een
hoop domme kinkels, die zich door
de geestelijkheid naar hun bed lieten
jagen en geheele nachten lagen te
droomen van hel en vagevuur.
Nu stond Simon aan den ingang
van liet kerkhof bij vijf of zes arm ge-
kleede hoer en jon gen die hem herin
nerden, dat hij beloof^ had twintig
pinten bier te geven; maar Simon
luisterde niet en was berig met zijn
kleederen losheid, en zwier te gevpn
en zijn muts op het linkeroor te leg
gen. alsof hij iemand verwachtte, op
wien de bevalligheden van zijn per
soon indruk moesten doen.
Daar kwam de notaris met zijn
vrouw, zijn zoon Bruno en zijn ouden
knecht Jan, benevens de koster-school
meester met zijn dodhter Genoveva.
Langzaam stapten de beide huisge
zinnen tusschen de koutende dorpe
lingen, die met eerbied zich v,- zijde
schikten en hunne oogen met bewon
dering op Bruno en Genoveva geves
tigd hielden. Op het aangezicht van
velen en ln de beteekenende blikken,
die er gewisseld werden, kon men wei
zien. dat de boeren ln hun binnenste
zeiden:
„Zij zijn voor elkander geboren.
Geen schooner paar op de wereldI"
f WortU vervolgd).
