m
m
m
m
m
m
m
m
M
m
m
NIEUWE LEIDSCHE
COURANT VAN ZATERDAG
20 MAART 1920
Aan het einde der Week
De week van de groote mislukking,
zoo mogen we de afgeloopen week wel
noemen. Nog lang zal de wereld met
schaamte terugdenken aan het fiasco,
dat de zevende Volkenbondsvergade
ring te Genève geleden heeft.
Het had zoo geheel anders kunnen
en moeten zijn. In deze week zoo
was de verwachting zou Duitsch-
land als lid van den Volkenbond toe
gelaten worden en zou daarmee een
van de grootste stappen gezet zijn op
dén weg die leidt naar de verbroede
ring der eertijds vijandig tegenover el
kaar staande volken. Dan zou de
groote volkerengemeenschap, waaraan
vooralsnog f de Vereenigde Staten van
Amerika ontbraken, doch ook dit was
dan wellicht maar een kwestie van
tijd, tezamen kunnen beraadslagen
over den politieken en economischen
wederopbouw van Europa, het door
den grooten oorlog wel het meest ge
teisterde werelddeel. En wellicht zou
de wereld dan weer een tijdperk van
meerderen vrede en welvaart kunnen
tegemoetgaan
Het heeft zoo niet mogen zijn. Men
is het te Genève niet eens kunnen
worden en onverrichter zake moesten
de verschillende delegaties naar hun
land terugkeeren. Nu zal in September
de toelating van Duitschland opnieuw
aan de orde worden gesteld.
Dit échec der Volkenbondsvergade
ring is daarom zoo ernstig omdat het
een symptoom is van het groeps-ego-
isme dat onder de natiën nog veelszins
heerscht. Er is nog steeds geen spra
ke van dat de internationale gedachte
de onderlinge geschillen zou overheer
schen.
Dit is ook eigenlijk weer niet zoo erg
verwonderlijk, als men bedenkt hoe
het in de landen zelve gesteld is. Ook
daar geen eenheid, doch verdeeldheid
en onderlinge tegenwerking. Hoe sterk
is in Duitschland niet de oppositie van
de Duitsch-nationalen alsmede van
uiterst rechts en uiterst links tegen
Luther en Stresemann. En de positie
van Chamberlain in Engeland is er
ook niet steviger op geworden sedert
de gebeurtenissen der laatste weken.
Om van Briand in Frankrijk nog maar
te zwijgen.
Het nieuwe kabinet-Briand is Don
derdag met een weinig zeggende re-
geeringsverklaring voor den dag ge
komen die in het parlement op koele
wijze werd ontvangen. Ze komt eigen
lijk in 't kort hierop neer:, de zaak zal
op den ouden voet worden voortgezet.
gMet name geldt dit van de Xinancieele
politiek. Voor de positie van den Fran-
schen franc v**wspelt dit weinig goeds
al moeten we ons er voor hoeden, dit
al te tragisch op te nemen. Want zeer
dikwijls is de welvaart der bewoners
van een land omgekeerd evenredig
met den rijkdom van het land zelve,
zich manifesteerend in de valuta. Men
denke aan „arme" landen als België,
Frankrijk en Italië, doch waar geen
werkloosheid heerscht, tegenover „rij
ke" landen als Engeland. Nederland
en thans ook weer Duitschland waai
de munt op peil staat doch die midden
in een ernstige en langdurige econo
mische crisis zitten.
Overigens is in de huidige verhou
dingen, nu de Hollandsche gulden,
dank zij het werk van den heer Colijn
gestabiliseerd is en we daar de na
doelen alsmede de voordeelen van
hebben (de laatste zijn vooral van be
lang voor de ambtenaren en de rente
niers) de verstandigste financieele po
litiek die, welke de zaak op den ouden
voet voortzet. De hèer Nolens heeft dit
op zeer geestige wijze uitgedrukt door
den minister-president, tevens minis
ter van financiën, toe te roepen, op de
wijze van 'n zakenman tot zijn jongen
vriend: „Je voorganger heeft de zaak
er boven op gebracht, houd ze zoo."
Uit het grijs verleden.
DE PAASCHMAALTIJD.
Het Pascha werd en wordt ook thans
nog bij de Joden gevierd van den 14den
tot den Sisten der eerste maand, die
oorspronkelijk Abib (de arenmaandj
en sedert de ballingschap'Nisan heet
te. Zeven dagen lang mochten zij geen
zuurdeesem in hun huizen hebben,
maar zij moesten al dien tijd ongezuur
de brooden eten (de z.g. Matses). Op
den avond van den 14den aten zij liet
Paaschlam, wat evenwel na de ver
woesting- van den tempel niet meer ge
schiedde. Thans wordt daarvoor in de
plaats genomen een been, waaraan
nog wat vleesch zit; dit moet op kolen
gebraden worden en stelt het Paasch
lam voor. Ook ontbreekt de bittefe
saus niet, deze wordt reeds genoemd
in de inzetting van het Pascha in Ex.
12, zij bestaat uit bittere kruiden en
een brij, charoseth genoemd, samen
gesteld uit de volgende bestanddeelen:
het is een massa, uit stukjes gesne
den appels (of vijgen) en noten (of
amandelen) bereid, die met wat wijn
samengekneed worden. Ook wordt wat
kaneel en gestooten gember daarover
gestrooid, waardoor de brij gelijkenis
vertoont met stroo, met leem ver
mengd, een herinnering aan den sla
venarbeid der Israëlieten in Egypte.
Ieder der huisgenooten heeft een
beker met wijn voor zich, terwijl op de
tafel een bokaal staat, waaruit de be
kers in den loop van den avond vier
maal gevuld worden.
De Paaschmaaltijd is het hoogte
punt van het Joodsche familieleven;
zij noemen dit den Seideravond. Alle
leden van het gezin hebben dan hun
beste kleederen aan en de kostbaarste
tafelgereedschappen worden voor den
dag gehaald.
De ritus van den Paaschmaaltijd
zooals de Joden dien thans vieren
komt nog in hoofdzaak overeen met
de wijze, waarop Christus en Zijn dis
cipelen dit deden.
Deze ritus vinden we in het Misch-
natractaat Pesach. De Mischna vormt
met de Gemara tezamen den Talmoed;
neemt men in aanmerking dat de
Mischna het oudste deel daarvan is en
omstreeks 200 na Chr. werd afgeslo
ten dan blijkt daaruit wel dat het
Paaschfeest al ongeveer 2000 jaren bij
de Joden op in hoofdzaak de volgen
de wijze gevierd wordt.
Bij den eersten beker dankt de huis
vader voor den wijn en den heiligen
dag. Over de volgorde daarvan streden
ten tijde van Jezus de beide Rabbijnen-
scholen van Hillel en Schammai met
elkaar; de laatsten spraken eerst den
zegenwensch over den feestdag en
daarna dien over den wijn uit.
Daarna volgde het eten van bittere
kruiden (selderij of peterselie), die ge
doopt werden in zoutwater of azijn.
Hierna werd het ongezuurd brood, de
brij charoseth, het lam en het vleesch
van de chagiga, d.w.z. het feestoffer
(als het lam niet toereikend was) op
tafel gebracht.
Na het eten van het tweede deel der
bittere kruiden die in de charoseth
waren gedoopt, volgde het mengen
van den tweedeó beker.
Dan vroeg de jongste van het gezel
schap: „waarin onderscheidt zich de
ze nacht van alle andere nachten?"
De huisvader gaf het antwoord en ver
haalde de geschiedenis van den uit
tocht uit Egypte en de instelling van
het Pascha.
Hierna zong men gezamenlijk het
eerste deel van het Hallel (Psalm 113
en 114), een instelling van de school
van Hillel; nadat nog een gebed door
den huisvader was uitgesproken, volg
de het drinken van den tweeden be
ker. De vader waschte vervolgens zijn
handen, nam twee brooden, brak er
een in tweeën en leide de stukken op
het ongebroken brood, loofde God voor
het scheppen van het brood, wikkelde
een stuk van het gebroken brood in
bittere kruiden, doopte het zoo in de
charoseth en at na gedankt te hebben,
iets van de chagiga. Was dit geschied,
dan kon het maal met allerlei spijzen
worden voortgezet.
Na den maaltijd nam de huisvader
een laatste stuk van het lam en dan
mocht niemand meer eten. Hij waschte
zich de handen; de derde beker werd
ingeschonken en de dankzegging uit
gesproken alsmede nog eenige andere
gebeden, die eindigden met de woor
den: „De Heere geeft Zijn volk kracht,
De Heere zegent Zijn volk met vrede
Na nog een zegenspreuk werd de
derde beker gedronken, waarna men
het tweede deel van het Hallel zong
(Psalm 115118). Ten besluite zeidet
men in later tijd, toen de Joden reeds
uit hun land verdreven waren: „Het
volgend jaar in Jeruzalem".
Na liet drinken van den vierden be
ker werd soms nog een vijfde gedron
ken, waarna men Psalm 120137 zong.
In Matth. 26 1730 en ook bij de
andere evangelisten, lezen we hoe de
Heere Jezus met zijn discipelen het
laatste Pascha at. Verschillende trek
ken van dit verhaal worden ons dui
delijk wgnneer we weten op welke
wijze de Paaschmaaltijd gehouden
werd.
Zoo is er in vers 23 sprake van Ju
das die met Christus de hand in den
schotel indoopt; hiermee wordt ge
doeld op het doopen van bittere krui
den in de brij charoseth. En de lof
zang die volgens vs. 30 gezongen werd
is het z.g. groote Hallel, de Psalmen
113—118.
De Instelling van het Heilig Avond
maal moet gesteld worden bij deu
laatsten beker. In de plaats van het
feest ter gedachtenis van de verlos
sing uit het diensthuis van Egypte,
kwam de sacramenteele maaltijd des
Nieuwen Verbonds. Christus is het
ware Paaschoffer: ons Pascha is voor
OU9 geslacht, namelijk Christus, 1 Cor
5:7.
MAART.
De wind is nog wel vinnig koud,
Hij blaast en giert en fluit,
En jaagt soms in een booze bui
Den hagel voor zich uit.
Dat 't klitst en kletst en kettertikt,
En hoe je ook draait, de deugniet mikt
De korrels in je snuit.
En toch, en toch, je weet niet of
En hoe en waar het komt.
Maar d'r is iets in dien dollen baas
Z'n hollen waai z'n bolleblaas
Dat zachter bromt.
Nauw zendt de zon d'r jonge gloed
De natte straten door.
Of plots daar pletst de regen neer
Zoo vlak het windje voor.
Hij zingt met bulderbaas een lied
Van pijpesteel lawaai muziek
In kletsend, klatsend koor.
En toch en toch, je weet niet of
En hoe en waar het komt,
Maar d'r is iets in dat boos lawijt
Dat fluistert van een milder tijd:
De lente komt.
Ik mag jou wel, jou wildebras,
Je bent net als m'n hart.
Dat robbedoest, en ligt zoo vaak
In raadselen verward.
Daar jaagt ook wel een wilde wind
Den hagel voor zich uit.
Of schijnt een lentezonnetje
M'n zieleruitjes uit.
M'n hart is ook wel eens onwaar;
Net als jouw Mdartsche gril.
't Is zon en hagel door elkaar
En 't weet niet wat het wil.
OPWAARTSCHE WEGEN.
DAMRUBRIEK.
Redacteur: J. VERSTOEP Jzn. Fred.
Hendrikstraat 37, Delft.
De tweede beslissingspartij.
VosDam me.
Om het kampioenschap van
Nederland.
We laten hier volgen het verloop
van de tweede beslissingspartij Vos
Damme.
Wit: A. K. W. Damme. Zwart: J. H.
Vos.
1 32—28, 17—21 2 31—26, 19—23
3 28x19,14 x 23 4 26x17,12 x 21
5 33—28, 23 x 32 6 37 x 28, 7—12
Men kan hier niet spreken van een
bepaalde spelopening, eigen initiatief
wordt de voorkeur gegeven aan het
betreden van de plat-geanalyseerde
paden der theorie. Men is al heel spoe
dig in het middenspel aangeland en
beiden zijn aangewezen op dezelfde
tactiek: een attaque met den rechter
vleugel. terwijl links met zoo weinig
mogelijk materiaal wordt verdedigd.
7 39—33, 11—17 8 36—31, 21—26
9 44—39, 26 x 37 10 41 x 32, 6—11
11 34—29.
Voor den aanval op den rechtervleu
gel worden thans hulptroepen vanuit
het centrum gerequireerd en wit speelt
zoo, dat hij geen raud.schijven be
houdt.
11 20—24 12 29 x 20, 15 x 24
13 40—34, 18—22 14 34—29, 10—15
15 29 x 20, 15 x 24, 16 39—34, 5—10
17 34—29, 10—14
Na 10—15 en 15 x 24 zou Wit op dit
punt blijven aanvallen. Toch blijkt
hier, dat de zet 20—24 geen bevredi
gende uitkomsten geeft.
18 29 x 20,14 x 25 19 45-40, 13—18
20 50-45
4034 is hier ongetwijfeld sterker.
De verwijdering van schijf 25 diende
vermeden te worden.
20 16—21.
Stand na den 20en zet van Zwart.
21 35—30,25 x 34 22 40 x 29,19—14
23 45—40, 1—6 24 46—41, 8—13
25 41—37, 2—8 26 43—39, 21—27
27 32 x 21, '17 x 26 28 28 x 17, 11 x 22
29 37—32, 22—27 30 32 x 21, 26 x 17
31 33—28, 17—22 32 28 x 17, 12 x 21
33 40—34, 13—19 34 39—33, 8—13
35 42—37, 14—20 36 38—32, 4—9
37 48—42, 21—26 38 42—38, 6—11
39 49—43, 3—8 40 32—28, 19—23
41 28x19, 13x24.
Zoowel wit als zwart zijn in hun
zetmogelijkheden vrij beperkt, zonder
dat van voor- of nadeel kan worden
gesproken.
42 38—32, 9—13 43 32—28, 20—25
44 29 x 20, 25 x 14 45 43—38, 14—20
46 34—29, 20—24.
Daar op 20—25 witi 29—24 zou spelen,
welk stuk de zwarte schijven 13 en 25
vasthoudt.
47 29 x 20, 18—23 48 28 x 19, 13 x 15
49 33—29, 15—20 50 38—33, 8—13
51 33—28, 11—17 52 47—42 Remise
Een studie van Dr. Molimard.
m
Hf
'fy,
HJ
-
int
if
pp
HÉ
ié
Ut,,,..,
v
e
Hl
Stand: Zwart (10): 3, 9, 13, 14, 16, 18,
19, 21, 23, 24.
Wit (10): 25, 27, 28, 30, 32, 33,
34, 35, 38, 48
1 3—8
Natuurlijk heeft Zwart hier het
■dreigende gevaar niet gezien, anders
zou hij hier 21—26 hebben gespeeld
om op 4842 naar dam te gaan met
26—31, 18—22, 23—29, 19x48. Zwart
denkt integendeel in dezèn stand Wit
tenslotte tot 'n schijnoffer te dwingen.
.2 4842 8—12
3 42—37 12—17
Zeer begrijpelijk, dat Zwart zoo
speelt, want hij meent dat Wit nu ge
dwongen is tpt
W. 34—29, 20 x 39, 33 x 24, 35 x24, 27—18
Zw. 23 x 34 24—29, 19 x 30, 18—22,
13 x 32.
Wit heeft hierop echter gerekend en
speelt verrassend
4 27—22 18 X 27
5 34—29 23 x 34
6 30 x 39 27—31
Gedwongen, want 13—18 kan niet
wegens Wit 2822 enz. Op 2429 of
24—30 behoudt Wit den winststand.
7 37 x 26 17—22
Wederom gedwongen, daar op 13
18 Wit door gaat naar dam.
W. 28—23, 38—32, 33 x 4.
Zw. 19 x 37, 37 x 28.
8 26x170 22x11
De beste manier om te slaan.
9 32—270 11—17
Gedwongen, 13—18 gaat niet we
gens Wit 2823 enz.
10 27—22.
Wit wint nu een schijf, daar 17—21
gevolgd wordt door 2218 van Wit en
speelt Zwart niet 1721, dan is hij tot
het offeren van een schijf gedwongen.
Een schitterende positiestudie, waar
in Wit een schijf offert om er later
één te winnen.
UIT DE OMGEVING,
NOORDWIJK AAN ZEE.
Predikbeurten. Ned. Herv. Kerk.
Voorm. io uur, Ds. Hermanisdes van
Valkenburg; nam, 5 uur, Ds. Troelstra
van Den Haag.
Geref. Kerk. Voorm. 10 en nam. J
uur, Ds. Koere.
NOORDWIJK.
Bij het alhier gevestigde corres
pondentschap voor arbeidsbemiddeling
zijn deze week als werkzoekende inge
schreven 50 personen, n.l.: 7 losse ar
beiders, to landarbeiders, 2S visschers,
1 chauffeur (vrachtauto), 2 kantoorbe
diende, 1 huisknecht en 1 kamermeisje
(hotel).
LEIMUIDEN.
Predikbeurten. Ned. Herv. Kerk.
Voorm. 9.30 en nam. 7 uur, Ds. v. d.
Flier.
Geref. Kerk. Voorm. 9.30 en nam.
2.30 uur, D3. D. Ringnalda.
HUN Sb URG.
Het móóie woer draagt er niet toö
bij, om het voor de trekkers beter te
maken. Zooais zulks in den regel het
geval is, is het ook nu in het laatst der
week met den bloemenhandel wel iets
beter. Lit js echter van weinig be tee-
kenis.
Betaald wordt thans per 100 voor
iste soort: Cramoisie Briliant 2,80—
2,90, Titiaan 33,60, Couronne d'or
f 33,io, Murillo 22.50, Duchesse
de Parma 4,204,30, Gele Prins 3
3,20, Prosperity 3,904,10, Prins van.
Dostenrijk 3,403,70 La Reine 2
2,30, Herman Schlegel f 2,803, Ele-
onora 3,303,50, Flamingo 3,603,70
Wapen van Leiden 3,904,10, Farln-
combe Sanders 3,303,60, William Cop
iand 3,304, Prof. Rauwenhoff 6,So
7, Narcis Sion 0,650,70, Golden Spur
0,65 gulden.
KATWIJK AAN DEN RIJN.
Predikbeurten. Nod. Herv. Kerk.
JVoorm. 9.30 en nam. 6- uur, Ds. Bollea
Geref. Kerk. Voorm. 9.30 en nam.
6 uur, Ds. Mejjering-.
LISSE.
Burgerlijke stand. Géboren,: Johan
na Willemke, dochter van L. v. d. Wou
de en J. W. erduijn. Gijsbracht, zoon
van J. Spaargaren en Ar v. Nieuwkoop.
Maria Comeha, dochter ran T. G. Kers
bergen en N. Bjjkerk. Cornelia Anna,
dochter van hf. v. d. Putten an C. El-
fering. Johannes Framciscus, zoon van
J. van Oosten en vain E. v. Alkmaar.
Johannes Roelof, zoon yari H. v. d.
Voort en J. M. v. d. Lans.
Gehuwd: M. v. d. Stelt en M. de Graaf
J. Goudkade en A. van Blitterswijk.
Ondertrouwd: R. v. d. Aar en J. M.
v. d. Berg. J. Th. v. Turennout en A.
v. Vliet.
Leidsche Penkrassen.
Amice,
Een interessante discussie vond ik
dezer dagen in „Het Volk" het bekende
orgaan van de S.D.A.P. De afdeeling
Leiden heeft n.l. voor het Paaschcon-
gres een voorstel ingediend, waarin
wordt uitgesproken, dat partijgenoo-
ten niet moeten deelnemen aan plech
tigheden of feestvieringen van publie
ke lichamen, wanneer die deelname
leidt tot* handelingen, welke het soci
alistische gevoel kwetsen, zooals bv.
het mede-aanzitten aan kostbare maal
tijden.
Dat een dergelijk voorstel werd in
gediend verwondert mij niet. Wel kan
het verwondering wekken dat een
soortgelijk voorstel niet veel eerder
aanhangig werd gemaakt, daar het
toch bekend is, dat dezelfde dingen,
waarmee men steeds weer tracht op
een heel goedkoope manier de massa
van het kapitalisme afkeerig te maken
in het socialistische kamp volstrekt
geen afkeuring vinden. Heel veel men-
sc.hen, die altijd den mond vol hebben
van het kapitaal en het kapitalisme,
•zijn van vette baantjes en van fijne
maaltijden volstrekt niet afkeerig. En
we hebben hier in Leiden onlangs nog
het geval gehad, dat er bezwaar tegen
gemaakt werd dat te Boskoop een
glaasje champagne werd aangeboden,
lerwijl een socialistische bouwvereeni-
fciug precies hetzelfde deed en nog wel
'met veel meer vertoon. Dat de afdee
ling Leiden nu eens in eigen tuin wil
beginnen te wieden, kan ik dan ook
niet anders dan prijzenswaard noemen
De redactie van het roode hoofdor
gaan is echter over het voorstel tame
lijk slecht te spreken. Zij houdt wel
van een lekkeren maaltijd, haar socia
listisch gevoel verzet zich volstrekt
niet tegen lekker eten, en zij ziet in
het voorstel Leiden veelmeer een cal
vinistische dan een socialistische ge
dachte tot uiting komen. Wat als een
bewijs zou kunnen gelden, dat de Volk
redactie van het Calvinisme toch een
bitter beetje afweet. Zij zou minder be
zwaar hebben als we al in de socia
listische maatschappij, waarin naar
het heet de tegenstellingen veel min
der scherp zijn, waren. Maar nu dat
niet het geval is, nu is er ook onder
socialisten ongelijkheid van bezit, en
dus ook ongelijkheid van genotsmo
gelijkheid.*
•Ge gevoelt wel amice, dat men het
nog zoo kwaad niet vindt in deze
maatschappij en dat is niet te verwon
deren, want het schelden op de „ver
rotte toestanden" en het in de hoogte
steken van het proletariaat is een ta
melijk -winstgevend bedrijf.
Natuurlijk zit er nog wat meer ach
ter het voorstel Leiden, 't Gaat niet
alleen om hetlekkere eten" maar veel
meer om het deelnemen aan plechtig
heden of feestvieringen van publieke
lichamen.
Er is een tijd geweest dat de roode
heeren daarvan schijnbaar niets moes
ten hebben. De opening van de Ka
mers werd door hen niet bijgewoond
en bij plechtige gelegenheden bleven
ze, vooral als de Koningin in de buurt
kwam, afwezig. Maar dat is nu een
beetje anders. De heeren zitten in col
leges van Ged. Staten, ze aanvaarden
benoemingen tot wethouder en burge
meester en ze wachten nu slechts op
de geschikte gelegenheid om zich in
den ministersrok te steken. Zoover is
het nog wel niet, maar ze hopen toch
dat het zoover zal komen en daarom
beginnen ze zich alvast een beetje voor
te bereiden. Vandaar dat de Amster-
damscbe wethouders onlangs met
Prins Hendrik aan een maaltijd aan
zaten, dat ze evenals alle anderen op
stonden, toen het Wilhelmus gespeeld
werd en dat de partijleiders ook al
hebben trachten aan te toonen, dat
men toch eigenlijk zonder bezwaar de
Kameropening zou kunnen bijwonen.
Dat is het wat onze Leidsche vrien
den hindert en waarover ze nu in het
Volk tot de orde worden geroepen.
Hun wordt duidelijk gemaakt dat in
wat zij willen een rest van sekte-ka
rakter tot uiting komt, zooals men dat
naar het heet ook bij de antirevolutio
nairen vindt, maar dat de S.D.A.P.
daarmee heeft gebroken, dat zij juist
aanraking met andersdenkenden zoekt
om hen allengs met de eigen toekomst
verlangens te doordringen.
Zoo heel lang is men met dat zoeken
van aanraking blijkbaar nog niet be
zig, want vandaag aan den dag is er
altijd nog verschil over het bezetten
van wethouderszetels, terwijl men
over het aanzitten aan kostbare maal
tijden en het bijwonen van de opening
der Staten-Generaal volstrekt niet een
stemmig denkt. Blijkbaar zitten daar
in den rooden hoek nog heel wat res
ten van het secte-karakter.
Toch twijfel ik niet amice, of het zal
wel gelukken ze uit te drijven. Wat
Leiden wil is in de S.D.A.P. zoo lang
zamerhand. een overwonnen stand
punt. Men praat nog wel over de nieu
we maatschappij en zoo hu en data
laat men, als er zoo gauw geen andere
leuze bij de hand is de menschen nog
weieens voor „socialisatie" of iets der
gelijks demonstreeren. maar intus-
schen tracht men 't zich in de bestaan
de maatschappij gemakkelijk te ma
ken. Men tracht de plaatsen der eere
te bezetten en tegelijkertijd houdt men
de menschen nog zoo'n beetje opstan
dig, maar van harte gaat dat niet
meer.
Dat blijkt ook wel uit de benoeming
van den heer Drees tot partij-voorzit
ter, voorzoover ik weet evenals de heer
Vliegen een heel kalme en zelf ietwat
burgerlijke figuur, die veel minder
doorslaat als b.v. een Marchant en
wiens kostje het wethouderschap
geeft een aardig pensioentje straks
gekocht is.
De Leidsche afdeeling kan zich in
al dat nieuwe nog niet zoo goed schik
ken, maar 'tzal er toch van moeten
komen. Er is hier ook al een vrij ster
ke strooming die wel een wethouders
zetel wil aanvaarden en die deze maat
schappij mit9 een beetje opgelapt, of
liever, mits met wat andere heeren
aan 'troer, heusch nog zoo slecht niet
vindt.
Dat er niet de minste kans is dat het
lekkere-maaltijden-voorstel wordt aan
genomen, spreekt tvel vanzelf en als
ik een goeden raad mocht geven
maar vrees, dat men dien van mij niet
zal willen aannemen dan zou ik zeg
gen: laat men het voorstel intrekken.
Misschien amice, ben ik met een goe
den raad aan de eigen partijgenooten
gelukkiger, n.l. deze om ai. Woens
dagavond de jaarvergadering van de
Kiesvereeniging te bezoeken. Dat is
heusch wel de moeite waard ditmaal.
Om te beginnen zullen de jaarversla
gen worden uitgebracht, die ons met
den toestand der Vereeniging op de
hoogte stellen. Verder zullen eenige
bestuursleden gekozen moeten worden
wegens periodieke aftreding, terwijl
een der bestuursleden Leiden verliet.
Dan komt aan de orde de verkiezing
van leden der Staten-centrale, mede
een belangrijke zaak, vooral in ver
band met de komende Statenverkie
zing. En verder zal, voorzoover de tijd
dit toelaat, gelegenheid worden gege
ven den politieken toestand te bespre
ken.
Er is dU9 wel aanleiding amice, om
de leiden op te wekken nu eens niet
thuis te blijven, maar door te komen
aan het welslagen der vergadering
mee te werken.
En dat is temeer het geval omdat de
politieke toestand nog altijd onzeker
blijft. De Kabinetscrisis is nu opgelost,
maar bet conflict dat tot de crisis aan
leiding gaf is gebleven. De verboudng
van de rechtsche partijen is niet meer
wat ze vroeger was en het zou me vol
strekt niet verwonderen of de linker
zijde maakt daarvan op een gegeven
oogenblik gebruik, om den boel nog-
eens weer in 't honderd te jagen.
In elk geval is het noodig dat we
niet indutten, maar dat we ons op alle
gebeurlijkheden voorbereid houde».-.
Daaruit volgt vanzelf de plicht
dat is toch niet te sterk uitgedrukt!
om de vergadering van a.s. Woens
niet te verzuimen.
.VERITAS.
