NIEUWE LEIDSCHE
COURANT VAN MAANDAG 14 DECEMBER 1925
TWEEDE BLAD.
WAT DE BLADEN ZEGSEN.
De nieuwe opdracht aan
Dr. de Visser.
De nieuwe opdracht aan Dr. de Vis-
"ser tot ide vorming van een Kabinet,
geeft de Maasbode (R.K.) aanlei
ding tot het maken van de volgende
opmerkingen
„In den zin van rechtsch Bewind
zou thans alleen nog maar denkbaar
zijn een minderheidskabinet van het
nog hecht aaneengesloten deel der Co
alitie: Anti-Revolutionairen en R.
Katholieken, dat alsdan op wehvillen-
den steun der christelijk-historischen
zou moeten kunnen rekenen.
Hopen wij, dat zulk een combinatie
niet wordt beproefd vóór dat de noo-
dige zekerheid is verkregen van de le
venskansen. Trouwens bekend is, dat
van A. R. zijde tegen zulk een Kabinet
nogal bezwaren bestaan. Intusschen
zijn wij zoover nog niet, en zal dr. de
Visser de mogelijkheden peilen van 'n
niet-parlementair Kabinet.
'Wij geven hem weinig kans.
Welke man van eenige beteekenis
zal zich aan zoo hachelijke onderne
ming wagen? Immers zien wij in de
opdracht, hem gegeven, een poging
tot vorming van een zakenkabinet. En
alle politici van beteekenis hebben dat
soort van kabinetten reeds afgeschre
ven als doodgeboren. Men beproeve ge
rust het eene zakenkabinet na het an
dere.
Er is in de politieke situatie wel iets
veranderd. Onder meer is komen vast
te staan, dat nog iets anders, hetgeen
de Katholieke Staatspartij in uiterste
noodzaak kiezen zal, mogelijk is. Moet
dus een regeering steunen op een wis
selende meerderheid in deze omstan
digheden, dan moet zij al zeer ver
gaan in de richting van de meerder
heid, die eventueel zulk een parlemen
tair Kabinet zoude vormen.
Onze Katholieke fractie zal ongetwii
feld tegenover een zakenkabinet steeds
zakelijk handelen. Maar er zijn andere
partijen, welke de gelegenheid zullen
gebruiken, nu eenmaal in de verte
iets anders wenkt, indien eenig ont
werp den steun der Katholieke Staats
partij niet zou kunnen erlangen. Dit
is het gevolg van de veranderde situ
atie, waardoor elk zakenkabinet anist
de eenige kracht, die het hebben kon.
namelijk de laatste en eenige oplos
sing te zijn.
„Welke verwarringen wij aan do
hardnekkigheid der ohristelijk(-histo-
rische partij nog verder te danken zul
len hebben, zoo besluit het blad, is nu
nog niet te overzien.
Edoch, indien 'daarna een rechtsch
minderheidskabinet niet zoude slagen,
ivreezen wij met groote vreeze, dat de
crisis ons gaat voeren naar de weinig
begeerlijke, ook door de christelijk-
historischen niet gewenschte situatie,
waarin een parlementair Kabinet „van
uiterste noodzaak zal moeten worden
beproefd."
Het Handelsblad (lib.) meent,
dat het nu voor de hand ligt, te den
ken aan een extra-parlementair Ka
binet.
Dat Zou dan na de verkiezing van
|Juli l.L de signatuur behooren te dra
gen van die coalitie, die niet hecht ge
noeg blijkt om een parlementair kabi
net te schragen, maar als coalitie 'de
verkiezing overleefde.
Voor de onderstelling pleit vrij veel.
Het is zeer wel denkbaar, dat aan dr.
De Visser bij zijn conferentie met man
nenban rechts de waarschijnlijkheid
is gebleken, dat men van roömsch-ka-
tholieke zijde zulk een kabinet het le
ven niet al te moeilijk,zou maken.
Een rechtsche Cort van der Linden
zou dus het experiment van 1913 kun
nen herhalen. Als hij er in slaagt zoo
veel capaciteit in het kabinet bijeen te
krijgen als de heer Cort v. d. Linden
in het zijne, dan is de mogelijkheid
allerminst uitgesloten, dat hij links
althans bij vrijheidsbonders en vrijzin
nig-democraten een eVen behoorlijke
bejegening zal genieten als van rechts
aan het kabinet-Cort v. d. Linden ten
deel viel. r
Maai* talrijk zijn de Cort v. d. Lin
dens niet in ons land, rechts" telt
evenmin als „links" vele figuren, die
óók bij den tegenstander a priori aan
spraak kunnen maken op hoffelijk ver
trouwen. Dr. de Visser is een dier wei
nigen. Maar zijn positie is door het
geen de kabinetscrisis veroorzaakte,
toch eenigszins anders geworden, al
heeft hij niet voor het amendement-
Kersten gestemd en al heeft hij deel
uitgemaakt van het kabinet, dat het
gezantschap bij liet Vaticaan zeven
jaren bestendigde."
Het blad geeft toe, dat dit geen ide
ale beëindiging van de crisis zou zijn,
maar ook hier kan het betere de vij
and zijn van het goede.
Het U t r. Dag b 1. (Lib.) acht het
niet uitgesloten, dat nu een rechts-
getint ministerie optreedt, dat de pijn
lijke geschillen' omzeilt en als een mi-
nisterie al hoe optreedt.
„Een parlementair ministerie is ge
bonden niet alleen aan parlementaire
meerderheden, maar ook aan parle
mentaire beslissingen. En indien de
Katholieken het gezantschap hij het
Vaticaan integraal, dus zonder de
pleister der accrediteering, willen
voortzetten en de christelijk-histori
schen zich tegen dat gezantschap blij
ven verzetten, dan is het voor een par
lementair ministerie onmogelijk zon
der opnieuw in moeilijkheden te ko
men, de quaestie op te lossen en zich
zelf te handhaven.
Indien echter de heide twistende
partijen ter rechterzijde zich op het
standpunt hebben gesteld, wij zullen,
nu de democratisch-Roomsche combi
natie is mislukt, in 's lands belang 'n
regeering steunen, die, op christelijke
basis gefundeerd, zaken van actueel,
belang afhandelt, daarbij de quaesties
van geschil terzijde latend (of wellicht
uitstellend?) dan is dat standpunt al
leen in te nemen#tegenover een regee
ring, die den hand met de gebeurte
nissen, welke aanleiding tot de crisis
hebben gegeven, verbreekt. Op deze
wijze zijn de partijen van rechts niet
meer gebonden aan afgelegde verkla
ringen.
Het is niet ondenkbaar, dat door de
ze tweede opdracht aan dr. de Visser
zoodanige vernuftige uitweg wordt ge
plaveid. Koe het kabinet er uit zal
zien? Het kan zelfs wel een voortgezet
kabinet-Colijn zijn, dat in nieuwe ge
daante optreedt. Alleen: het officieel
verband met de groepen (en dus met
verklaringen is verbroken. Het za'
moeten zeilen op het kompas van recht
sche welwillendheid.
Welwillendheid, die een verscherpte
verantwoordelijkheid in zich draagt
voor de regeling van nationale belan
gen. Zoo zien wij, voorloopig, de betee
kenis der jongste feiten in de ontwik
keling der Kabinetscrisis."
De T ij d (R.K.) merkt op, dat de
houding der Katholieken tegenover de
nieuw te vormen combinatie nog
steeds in de eerste plaats wordt be
paald dooi* de verklaring van onze
fractie in den nacht van Kersten. Welk
kabinet <er 90k optreedt, het zal al
licht moeten komen met een begroo
ting van huitenlandsche zaken of
een voorloopige credietwet waarop
een zeker artikel 10, gezantschapspos-
ten, voorkomt. De fractie zal dan heb
ben te overwegen, of zij aan die be
grooting haar stem kan geven. Indien
het gezantschap bij den H. Stoel niet
blijft gehandhaafd, zal van een stem
men voor de begrooting van huiten
landsche zaken door 'de Katholieke
fractie geen sprake kunnen zijn."
Aan een beschouwing van de R e s i-
dentiebode (R.K.) is het volgende
ontleend:
„Dat deze opdracht aan dr. De Vis
ser is verleend wijst ons inziens naar
de vorming van een extra-parlemen
tair kabinet, maar dan rechts getint.
Er zou meer dan één reden op te noe
men zijn om dr. de Visser met de vor
ming van een dergelijk kabinet te be
lasten. Een dergelijk kabinet zou bo
vendien de voorkeur verdienen boven
een zakenkabinet, wijl er ondanks al
les een rechtsche meerderheid in de
beide takken der volksvertegenwoor
diging aanwezig "blijft en dus op prin
cipieel gebied vruchtbaar werk ver
richt kan worden, zender dat het op
bepaalde parlementaire groepen
steunt
De Nieuwe Roti. Ci't. (Lib.) is
van oordeel, dat Dr. de Visser nu in
de eerste plaats op vorming van een
christelijk historisch anti-revolutio
nair ministerie bedacht zal moeten
zijn.
„Stuit dit op onwil van de anti-re
volutionaire partij en uit de anti
revolutionaire pers viel wel af te lei
den, dat dit het geval zal zijn dan
zal Dr. de'Visser niet anders overblij
ven, dan vorming van een kabinet van
eerlijke, opofferende mannen, die bui
ten het politiek steekspel gebleven zijn
en thans 's lands belang willen doen
gelden We zouden dan een rechtsch
georienteerd extra-parlementair kabi
net kunnen verkrijgen in den geest,
als in 1913 Cort van der Linden er een
met linker tendenz heeft gevormd.
Mogelijk is het ook wel zoo iets ge
weest, 'dat de Koningin voor oogen ge
zweefd^ heeft, toen zij aan Dr. de Vis
ser de nieuwe opdracht verstrekte. En
waarlijk, wanneer men zich de ge
schiedenis van het kabinet Cort van
der Linden en hetgeen dit in het be
lang van het land heeft kunnen ver
richten, in het geheugen terug roept,
kan men het verstaan, zoo, bij geble
ken onmogelijkheid, een parlementair
kabinet te vormen, in dien geest naar
de oplossing van de crisis gestreefd
wierd."
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
Beroepen: Te De Cocksdorp, cd..
H. Dekker te Middelburg.
Bedankt: Voor Halle (tcezJ, H'.
'Boften, cand. te Voendanr. Voor
iOudewater, H. Japchen te Ede.
GEREF. KERKEN.
Tweetal: Te Rijhsburg, S. W].
Bos te Dokkum en J. de Waard, te
Bunschoten.
Bevestiging, Intrede, Afscheid.
Ds. G. Lans is voornemens D.V.
17 Tan. 1926 afscheid te nemen van
de Ned. Herv. Gemeente te Ouder
kerk d. IJssel en 24 Januari in
trede te doen te Suawoude-Tiet jerk.
Ds. B'. G. C. S(.■eenbeek1,.. .van IWierdeni
zal als bevestiger optreden.
Ds. N. van Schouwenburg.
Nader vernemen wij, dat de toe
stand van Ds. N. van Schouwenburg
Ned. Herv. predikant te Amsterdam
nog hoogst zorgelijk is.
De zaak-deelkerken.
Naar wij' vernemen, heeft de kerke-
raad der Geref. Kerk van Leeuwar
den het volgende besluit genomen:
De Raad van de Gereformeerde
Kerk van Leeuwarden kennis 'geno
men hebbende van de acta der laatst
gehoudeft Particuliere Synode van N.-
iHolland, met de bijlagen, overwegen
de, dat de zaak ar. Geelkerken bij
dit alles in ieder geval niet in over
eenstemming met de Kerkordening ter
Generale Synode worde gebracht, aan
gezien zij althans nog niet behoort
tot de zaken, die naar art. 30 K. O.
niet op de mindere vergaderingen heb
ben kunnen afgehandeld worden, be
sluit
le. de Generale Synode in ern
stige overweging te geven, de zaak op
grond van art. 30 K.O. bij haar nog
niet ontvankelijk te verklaren en naai
de classis Amsterdam terug te wijzen.
2e. Eveneens walmeer mocht blijken,
dat- met deze zaak andere kwesties
in verband staan van algemeen belang,
rakende b.v. het gezag en de uitleg
ging der H. Schrift en daarmede art.
57 der Ned. Geloofsbelijdenis, dan
in deze kwestie geen b verijl de be—
slissing te nemen, maar haar om prae-
advies aan een commissie op te dra
gen, opdat na vooraf gaande toezen
ding aan de kerken daarover dan op
een volgende Generale Synode mqge
geoordeeld worden;
3e. Van dit besluit aan de vergade
ring der classis Leeuwarden en de
Particuliere Synode van Friesland me-
dedeeling te doen, met het verzoek,
£00 mogelijk, hei over te nemen en.
door te zenden.
„Bethsaida" te Dieppe.
De arbeid van Dr. E. D. Kraan,
van Vlaardingen, werd door Ds. F'.
Tollenaar, van Pernis, overgenomen.
De vloot voer uit.
Enkele zieken bleven echter achter.
Onmiddellijk heeft Ds. Tollenaar zich
daarmede ingelaten.
Eén jongen was zelfs zóó erg, dat-
zijn ouders uit Amsterdam moesten
getelegrafeerd worden. Toch wendde
de Heere eenigszins de ziekte en be
staat er weer hoop op herstel. De
andere maken het ook wel, naar wij;
vernemen.
Daar het getij dezen Zaterdag nier.
zoo geschikt viel als andere weken,
was reeds verwacht, dat er wat min
der Hollandsche schepen zouden zijn.
Toch was het aantal kerkgangers
nog bevredigend, ongeler een 100-tal
die luisterden naar het £oed: Woord
,Gods.
Tevens hi6ld Ds. Tollenaar nog
tweemaal een Bijbellezing in het Zee
liedentehuis voor ongeveer 40 mannen.
Neemt men in aanmerking, dat
Dieppe juist in dezen tijd zijn. hoogtij
viert door kermisvermaak, en bios
coopbezoek ook al niet tot de zeld
zaamheden behoort, dan zal men het
met onze zeelieden eens zijn: de ar
beid van „Bethsaida" in Frankrijk,
vinde waardeering en worde algemeen
gesteund.
De praktijk der eenheidsschool.
„Het Onderwijs," schrijf 1 in zijn slot
artikel over: „De eenheidsschool in
de praktijk", dat de eenheidsschool
niet zoo consequent wordt doorge
voerd, als aanvankelijk gevreesd werd
en dat daardoor niet vele neutrale
bijzondere scholen zijn opgericht.
Ze kwamen er evenwel hier en daar
toch, o.a. te Leeuwarden, Rotterdam
Amersfoort, Amsterdam, Delft.
In Amersfoort, „waar de eenheids
school 't brutaalst optrad, was een da
ling van 't openbaar onderwijs te zien
van 22%» maar Wapeningen, waar
alles bij 'toude bleeii had een vei-
mindering van 29 Blijkbaar hebben,
tiaar andere factoren nog krachtiger
i 11 vloed gehad'/.
D-a conclusies van het ardkel luiden
aDat de eenheidsschool hoofdschul
dige zou zijn bij de xiiet-aansluiting
van lager- en middelbaar onderwijs
valt niet vol te houden.
b. Zij bevordert de wegvloeiing bij
't lager onderwijs, maar er zijn te dezen
nog machtiger factoren.
c. Zij veroordeel 1 zichzelf door bij
de uitvoering haar eigen principe te
verloochenen.
d. Haar voorstanders veroordeelen
haar, door zich in de piactïjk van
haar af te wenden.
e. Zij bevredigt de billijke eischen
niet van de besten onder de school-
ouders.
De redactie eindigt het artikel al
dus:
„"Wij' willen ook differentiëeren,
maaranders. Niet naar 't maat
schappelijk bezit der ouders, maar
naar de maatschappelijke bestemming
der leerlingen. Eén categorie van scho
len,. bestemd voor leerlingen, die aan
zes, zeven jaar onderwijs voldoende
zullen hebben. Een andere voor hen,
die langs den weg van 't U. L'. O. een
ietwat hoogere plaats in de maat
schappij zullen trachten te bereiken.
Een derde voor hen, die door het
doorloopen van H.'Bt S. of 'Gymna
sium zich voorbereiden om de leiden
de posities in onze maatschappij te
gaan innemen. Noemt men dit stan
denschool, ons goed, maar dan on-
der dit voorbehoud, dat de onze in
tegenstelling met haar oudere zuster
worde erkend als een „geestelijke stan
denschool".
Leger des Heils.
Naar de Ned. herneemt, wordt in
Februari in Amsterdam een nationaai
congres van het Leger des Heils ge
houden, waarbij de openbare congres-
meetings in het Concertgebouw al
daar gehouden zullen worden. Bij deze
gelegenheid zal de echtgenoot© van
generaal Booth, den leider van hec
Leger des Heils,' Nederland bezoe
ken. Mevrouw Booth, die juist een
groote campagne in de Canadeescho
Territories achter den rug heeft, zal
Zondag 14 Februari a.s. in de groote
Dierentuin-zaal drie samenkomsten lei
den. Maandagavond d.a.v. spreekt zij
in Amsterdam in eene soldatenbijeen-
komst. Dinsdagsmiddags en -avonds
hebben meetings plaats in het Con
certgebouw; Woensdags en Donder
dags worden algemeene officierssa—
menkomsten gehouden.
Uit het Sociale Leven.
„Draagt elkanders lasten".
Wij ontvingen de zakagenda voor
1926 van het Bonds tot bestrijding der
tuberculose „Draagt elkanders lasten",
afdeeling van het "Christelijk Nationaai
Vakverbond in Nederland.
Meermalen hebben wij reeds op <D
gezegende werking van dit Fonds do
aandacht gevestigd.
De baten van deze zakagenda komen
het Fonds ten goede. Dat alleen is reeds
een voldoende aanbeveling. Daarbij
komt, dat deze keurig uitgevoerde age t
da zec-r practisch is ingericht en aan
alle eischen, die men aan zulk een boek
je kan stellen, voldoet. Meelevendcn in
de Christelijke vakbeweging mogen niet
(nalaten, uien een exemplaar aan te
schaffen.
De broodvraag.
In „Het Volk' heeft de heer Mans-
holt, lid van Gedep. Staten van Gro
ningen, die in Frankrijk een bo rderij
exploiteert, enkele cijfers genoemd
die, naast elkaar gelegd, een nie: /co
heel gemakkelijk op te lossen vraag
stuk raken. De Fransche boeren, ^o
deelt hij mede, ontvingen voor roo-c
tarwe per 100 kilo in de maanden
Augustus tot October van f 13.13 tot
113.32. De hoogste noteering or> de
zelfde data was aan cle Groninger
beurs van f 12.25 tot f 11.50. De ge
middelde prijs was voor Frankrijk,
113.67 en voor ons land f 11.51.. In
Frankrijk dus 18% hooger.
Maar de broodprijs was -er v&cl L>
ger, zelfs 18 cent'per K.G. Terwijl dus
de tanveprijs 111 ons land 18% hg~r
was, is de varwebroodprijs hrr 5
hooger.
De beer Manshoit berekent, dat een
Nederlandsch gezin jaarlijks om en
bij 40 a 45 gulden meer a".n broocl
mc.et betalen dan een Fransch g:-
zin. En. dat terwijl 111 Nederland
graaninvoer vrij is en Fratikrije \r.j
hcoge rechten heft, die zich vner-
spiegelen in de bovengenoemdt prij
zen.
De broodvraag in engerea zin kom.
hier wel in frappanten vorm naar vo
ren.
Wij zullen er t.z.t. op terugko nen,
zege de „Maatschappij' waaraan Wij
deze cijfers ondeenen.
Dreigende strijd.
Donderdagavond vergaderde te En
schede de Christelijke Textielarbeider
bond „Unftas". De vergadering spr ik
zich unaniem iegen de voorstellen der
fabrikanten uit.
UIT DE OMGEVING.
SOUDEKEP.7L
Tengevolge der gladheid had Don
derdagmorgen in de Hondsdijk onder
deze gemeente een botsing plaats tus-
schen een vracht-auto van de Coöp.
Graanmaalderij „de Hoep" van den
Hoogen-Rijndijk le Hazerswoude met
een auto van de firma Niemeijer te Al
phen aan den Rijn. De auto van de fir
ma Niemeijer liep hierbij belangrijke
materieele schade op en moest dienten
gevolge op sleeptouw worden genomen
naar de plaats van bestemming te Al
phen aan den Rijn.
FEUILLETON.
Kathlyn Barrington.
10)
Hij richtte zich tot zijn gezelschap
en leidde het naar een groot huis,
waai* het licht door de vensters scheen
Dr. Burritt bleef achter met zijn an
deren bezoeker.
Binnengekomen, stelde Forsyth voor
„Liberty Hall!" Daarna wendde hij
zich tot Kathlyn Barrington: „Ik hoop
dat u zich hier thuis zult voelen." -Zij
glimlachte tot antwoord en zette zich
bij een houtvuurtje dat in een haard
brandde.
Pas was hüj aan het vertellen, dat
Burritt een vrijgezel was, die volhield,
dat de gewoonten uit het vaderland
gingen bov-fljn alle Chineesche gewoon
ten, toen -de besprokene haastig bin
nentrad.
„Ik heb je hulp noodig, Forsyth. Het
is van 'tgrootste belang. De man, dien
je aag, is een mandarijn van grooten
invloed, in deze omgeving. Meer clan
eens heeft hij op allerlei wijze cle zen
ding tegengewerkt; nu brengt hij mij
zijn eenig kind. het licht zijner oegen.
zijn Zonnestraaltje. Haar voeten zijn
Üoor het langdurig gebonden zijn vree-
selijk ontstoken. Als we, niet Gods
hulp, haar in 't leven kunnen hou
den
Laat ons onze beste krachten in
spannen en zegene God onze-pogin
gen!" voegde Forsyth er aan toe, ter
wijl hij zich naar cle deur wendde.
„Ik hoop, dat de dames ons veront
schuldigen."
„Misschien kunnen we u 'heipén" ant
woordde een der zendingszusters.
- Kent u Chineesch?" vroeg Burritt.
„Ik" antwoordde Kathlyn Barring
ton rustig.
Dr. Burritt keek haar verbaasd aan
en zei dan kortaf: „Dan kunt u hel
pen. Misschien kunt u de kleine wat
kalmceren, terwijl wij onze voorberei
dende maatregelen treffen. Komt u
dus mee."
Met de twee dokters kwam ze in een
als z.iekenhuis ingerichte zaal, waar
vier kribben stonden. Op een daarvan
lag cle kleine patient, kreunende van
pijn. Burritt wees naar haar en fluis
terde tot Kathlyn: „In Gods naam, doo
uw best, praat met haar. Zij lijdt ver
schrikkelijk en is bang voor ons. In
tien minuten zijn we klaar."
Alleen gelaten met de kleine liep
Kathlyn op de teenen naar hei, kribje,
waarop het natientje lag. Ket kincl lag
met gesloten oogen. Haar donkere wirn
pers waren nat van tranen en iederen
keer, als ze ademhaalde, kreunde ze
zachtjes.
Een oogènblik stond Kathlyn stil,
vervuld met médelijden, daarna ging
ze zitten op een stoel en streelde zacht
de hand van 'het kind.
„Mijn lieveling!" zei ze rustig. De
oogen van de kleine openden zich en
Kathlyn zag daarin zoo'n pijn als geen
sterveling vermag te beschrijven.
Het meisje staarde -haar met donke
re oogen aan, vervolgens bewoog ze
eventjes haar hand, maar dit werd ge
volgd door een étuipachtigen ruk en
een half onderdrukten kreet van pijn.
toen ze weer een aan aanval van pijn
kreeg.
„Mijn voeten" fluisterde ze vertrou
welijk. Ze branden zoo." „Ja hoor,
dat weet ik. Maar cle dokter komt. En
hij zal de winsels losmaken en dan zal
het branden minder worden. Je moet
niet bang zijn, hoor liefje!
„Neen, c!atrzal ik ook niet, als u niaar
•bij me.blijft. Ik ken u niet,, maar toch
houel ik van u."
Zacht drukte ze de hand van Ka.h-
lyn en sloot daarna weer de oogen.
Zonder te spreken bleef ze zitten cn
hield de hand der kleine vast. Vol me
delijden keek ze naar het kleine schep
seltje daar vóór haar met haar arme.
gebonden voeten, verminkt, als offer
aan een barbaarsche gewoonte, dio
jaarlijks aan duizenden kinderen het
léven kostte, de jeugd van een halve
natie in een tijdperk van pijn veran
dert en honderden voor hun leven ver
lamt.
Terwijl ze zoo zat te peinzen, kwa
men de twee dokters binnen; en toen
Dick Forsyth haar zag, met medelijn
den vervuld over de kleine, lichtten
zijn oogen met een bijzonderen glans,
die ook voor haar niet verborgen
bleef. Een zacht rood kleurde haar ge
laat, maar toen ze tot hem sprak, was
ze zichzelf geheel meester.
„Ik heb beloofd, dat ik bij haar zou
blijven" zei ze. „Ik onderstel, dat daar
tegen geen bezwaar is?"
„Zeker niet" antwoordde Dr. Burritt
„tenminste, als u er niet van bezwijmt.
Het is een tamelijk ijselijke geschiede
nis. Ik heb wel gezien, dat, wanneer
liet verband werd losgemaakt, de voet
afviel of alleen bij de pezen bleef han
gen."
Het meisje rilde onwillekeurig.
„Ik zal niet bezwijmen. Ik beloofde
hei kincl, dat ik bij haar zou blijven en
ik zal mijn best doen. U zult haar toch
zeker verdooven."
„Ja, als baar hart 't tenminste verdra
gen kan. Als dat niet gaat...:" Hii
boog zich over de kleine patient, die
hem met angstige oogen aankeek.
Kathlyn voelde, hoe de kleine hand
zocht. Zachtjes drukte ze die en sprak
kalmeerend tot haar. „Wees niet ban;-,
lieveling."
Na een kort onderzoek knikte cle
dokter en terwijl Kathlyn neg steed*
de pols van het kind vasthield, veelde
Forsyth de pols van de kleine. Daarna
legden zij het kind op een tafel en toen
zij van den armen, verminkten voet
het verband begonnen af te wikkelen,
draaide Kathlyn de oogen af. Zij hoor
de Dick Forsyth zeggen, dat het geluk
kig was, dat de windsels niet zoo strak
zaten, ze hporde het geluid van water,
toen Dr. Burritt de lange linnen zwach
tels doorweekte om te voorkomen, dat
het vleesch meegerukt werd met de
zwachtels. Na eenigen tijd. waaraan
voor haar gevoel geen einde kwam.
hoorde ze weer de stem van Dr. Bur
ritt, die met een sympathieke veront
waardiging zei: „Al de teenen van den
rechtervoet en twee van den linker.
Arm klein ding. God vergeve de dwa
zen, die dat gedaan hebben!"
1 Wordt vervolgd).
