Kb
NIEUWE LEIDSCHE
COURANT VAN ZATERDAG
5 DECEMBER 1925
Mi DE BLADEN ZEGGEN.
Persoonlijk element.
Het is zeer opmerkelijk, aldus de
„Stand." hoe sterk de partijen der lin
kerzijde in den politieken strijd tel
kens het persoonlijk element, en dan
nog wel in den meest hatelijken vorm.
in ons politieke leven doen overheer-
schen.
Men kent de hetze tegen Dr. Kuyper.
Thans klinkt boven alle politiek ge-
druisch de hetze tegen Colijn weer bo
ven alles uit.
Ook thans wreekt men in zijn bit
terheid over de mislukking van den
opzet der „democratie" zijn teleurstel
ling op den leider der Antirevolutio
naire Partij. Het is voor en boven al
les: tégen Colijn. van wien men niet
te veel kwaad zeggen kan en wien men
allerlei verwijt, waarmede hij in wer
kelijkheid niets te maken heeft.
Wie de redevoeringen leest van de
heeren Marchant en Albarda, wordt
tèlkens weer getroffen door een zeker
vertoon van wrok, die steeds meer een
persoonlijken kant dreigt te verkrijgen
Het ware^te wenschen, dat men ook
in dit opzièht eens een lesje nam bij
de Engelschen.
De partijstrijd kan daar fel zijn. Maar
deze strijd, werd slechts zeer zelden
door persoonlijke bitterheid ontsierd.
Wij zagen daarvan nog een dezer da
gen een treffend bewijs in de houding
van een politiek linksch orgaan tegen
over de huidige Ministers in het con
servatieve Kabinet.
De Manchester Guardian van 21 Nov
j.l. wijdde een kort artikeltje aan het
cucces, door Ghamberlain behaald in
het Locarnoverdrag. Het blad schreef:
ons volk heeft er steeds roem op ge
dragen, dat het zoo weinig „rancour"
zoo weinig wrok en bitterheid kent in
het politieke leven.
De goede toon in het persoonlijk ver
keer lijdt in den hartstocht van den
politieken strijd, waarin men vaak
kwade motieven zoekt bij dengene, met
wien men het niet eens is. zoo licht
schade.
Maar de eere, die men thans Minis
ter Chamberlain van allen kant bracht
had niets van dat alles. Zij was zelfs
opmerkelijk in een land, waarin een
goede vriendschappelijke verhouding
tusschen politieke tegenstanders niet
zeldzaam is..
Men was er op uit, om hem de eere
te geven die hem toekwadi.
Wij zelf, zegt het Engelsche blad,
behooren tot degenen, die met zorg en
zelfs met tegenzin den arbeid van den
Minister tot voor korten tijd volgden.
Maar in hetgeen hij nu in Locarno
wist te bereiken, verdient hij aller be
wondering.
Zonder eenige restrictie voegt deze
tegenstander van Chamberlains poli
tiek zich bij degenen, die hem niets
willen onthouden van den lof, die hem
toekomt, en die zijn werk ten volle
kunnen waardeeren.
Zulk spreken eert den politieken
strijder en ontneemt zeer stellig niets
aan de kracht van zijn oppositie, waar
hij die noodig acht. Integendeel.
Het ware goed, als men ook ten on
zent zich tot die hoogte van den po
litieken strijd kon opwerken.
Men zonk hier wel ver beneden het
goede peil.
GEMENGD NIEUWS.
Knaapje overreden. Gis
terennamiddag reed op den Melkweg
op den Trompenberg bij Hilversum
een luxe auto, van Oud-Bussum, toen
leen 4-jarig knaapje plotseling den
iweg overliep. De chauffeur gooide het
stuur om, doch het knaapje geraak
te niettegenstaande onder den wagen.
'Ernstig aan het linkerbeen gewond,
is het ventje naar de Majellastichting
vervoerd'.
Jonge moordenaar. Een
nieuw geval van een abnormale mis-
claad onder dé moderne jeugd heeft
zich te New York voorgedaan.
Daar heeft de 20-jarige Gordon
Pirie aan de politie bekend, dat hij
zijn 18-jarigen vriend George Nye met
een bijl heeft gedood, „alleen maar
om te voldoen aan een plotselinge
ingeving".
De jongens waren van kind af aan
speelmakkers geweest. De misdaad
werd in de kamer van Pirie gepleegd.
Deze is blijkbaar driftig, terwijl de
jonge Nye goedaardig en verdraag
zaam was. Pirie schijnt zijn vriend van
een bedrag tier waarde van twaalf
gulden te hebben bestolen en bracht
8de rest van den dag met meisjes in
een bioscoop door.
Pirie's 16-jarige zuster ontdekte het
lijk onder het bed, toen zij de slaap
kamer van haar broer deed. Zij kreeg
een zenuwtoeval en verloor het gé
bruik van haar beenen.
De misdaad had Zondagmorgen
plaats; »Maandagavond laat_ gaf Pirie
zich bij de politie aan. Hij «was ver
gezeld van een 16-jarig meisje, die
hem smeekte de waarheid te zeggen.
Zij geloofde, dat hij onschuldig was,
en dacht, dat hij zou ontkennen doch
ïnplaats daarvan bekende hij.
De vrienden sliepen in hetzelfde
huis. Pirie was vroeg opgestaan, had
de Zondagsbladen gekocht en na er
de humoristische gedeelten uit gele
zen ce hebben, ging hij kalm naar de
keuken, haalde er een bijl en ver
moordde zijn vriend in, zijn slaap.
Vliegongeluk. Te Pretoria
is een Zuid-Afrikaansche militaire vlie
ger mei zijn passagier ten gevolge van
de neerstorting van zijn vliegtuig ge
dood.
Rare kostganger. Toeneen
mijnwerker te 'Geleen van "de mijn
huiswaarts keerde, vond hij "de
ren gesloten. Hij kon niet in zijn wo
ning daar een kostganger de deuren
op slot hield. De mijnwerker rappor
teerde het geval aan de politic, die
spoedig binnen was en den kostgan-
ger mee naar het bureau nam. Daar
leek (d^t hij slechts vier maal ge
signaleerd stond in het Algemeen Po
litieblad. Hij had geweldig het land
aan zijn kostbaas en vertelde de po
litie, d;at deze verschillende kleine
diefstallen had gepleegd. Toen werd
de kostbaas gehaald en hij bekende
al Spoedig. Bovendien wérd gecon
stateerd, dat hij zich nog niet had
laten inschrijven als inwoner der ge
meente.
Sneeuw en ij's. Door den vorst
en hevigen sneeuwval ondervindt het
scheepvaartverkeer in het Noord-Wes
ten van Duitschland gróo-te 'belemme
ring. Op de Ems en de Leda bevindt
zich veel drijfijs. De binnenscheep
vaart is zoo goed als geheel gestaakt.
Twee lichters die van Embden met
erts naar Dortmund onderweg waren,
hebben hun toevlucht in 'de haven
van Laer gezocht.
De waarde van een zieken
zuster. Eenige maanden geleden
werd te St. Quentin een ziekenzuster
door een automobiel overreden, tenge
volge waarvan zij 'nbeen brak en ge
opereerd moest worden. Zij bleef ech
ter invalide.
Senator Touron, aan wien de aute
toebehoorde, wilde het slachtoffer scha
deloos stellen door de assurantie-
maatschappij.
Deze bood aan de onkosten van
dokter en apotheker te betalen, doch
wilde van een verdere schadeloosstel
ling niet weten, wijl de zuster de ge
lofte van armoede had afgelegd.
De civiele rechtbank van St. Quen-
tie oordeelde echter anders. Zij was
van oordeel, dat het leven van een
religieuze, die zich geheel aan werken
van naasteniiefde wijdde, nog al wat
waarde hacf. Dienovereenkomstig werd
de aan de zuster betalen schadeloos
stelling vastgesteld op 30.600 "frs.
De nieuwste wandelgezel.—
Het wekt ai lang geen opzien meer
in Parijs, wanneer daar iemand over
de boulevards kuiert met een aap op
zijn schouder, of met een alligator
op zijn arm.
Als ge tóch opvallen wilt, moet ge
wat anders kiezen. En liefst iets, dat
ni,ei dileen bijzonder is, maar dat ook
schrik verspreidt en bewonderende ver
wondering: „Hoe durft-ie!" Dan moet
ge minstens doen, wat een paar da
gen geleden de keurig gekleed© dikke
meneer deed, die de boulevards over
drentelde met een leeuw aan een
touwtje.
Geen reklame-leeuw, geen speelgoed
leeuw, geen jong leeuwtje zelfs, maar
een volwassen exemplaar van het
wilde dierensoort, dat in het latijn leo
heet, een gewone, echte, levendé groo-
te leeuw
Veel bekijks had de meneer, en hij
scheen daar zeldzaam trotsch op tp
zijn; met werkelijk genoegen keek hij
naar de verbaasde, verschrikte en be
wonderende gezichten; had werkelijk
in de gil van een vrouw, die plot
seling op een straathoek tegenover
hem en zijn wandelgezel kwam te
staan.
De vrouw echter was woedend en
wendde zich tot een agent: „M5g dat
maar zoo? als 'tbeest eens losbreekt;
de catastrophe zou vrééselijk zijn!" De
agent wendde zich tot den meneer,
op een eerbiedig afstandje echter: „Me
neer, wat moet dat met dat beest?"
„Nou, zei de meneer, hij heeft al
een heelen dag in huis gezeten, nu
wil hij óók wel eens Wat frissche
lucht "happen!"
„Ja maar, hij; is een gevaar voor
de voorgangers.
„Toch niet ik ken hem daar
'veel te goed voor! De voorbijgan
gers zijn'bang voor hem, dat is waar,
ja, dat zïe ik! en, om u de waarheid
te zeggen, dat wou ik nu eigenlijk
maar eens even constateerenZe 'vlie
gen allemaal op rij', zoodra ze mijn
goede Leo in de gaten krij'gen. En
dat is prachtig. ,W,ant, dóarom was
het me eigenlijk te dóen. Als u wist,
hoe vervelend ik het vind, te wande
len door drukke strate.en, mannetje
(aan mannetje, met. menschen binks
vlak naast je, rechts vlak naast je,
vlak vóór je, vlak achter jeZóó
heb ik de ruimte ten minste!Kom
JLeol
En verder trok het st§l, vrij zich
voortbewegend over den tjokvollen
boulevard, in volkomen isolatie!
Van knoeien en bedrog.
De bekende Brusse schrijft in de N.
R C. een serie artikelen over „Knoeie
rijen in den Schilderijen-handel", die
onwillekeurig de vraag doen.opkomen,
óf er nog wel „echte" schilderijen zijn.
Hij verhaalt o.m. de volgende verma
kelijke geschiedenis:
„Een kunstliefhebber reisde in Italië
Bij een schilderijenhandelaar in Vene
tië ontdekte hij een Pérugin, gejaar-
merkt 1520, dien hij kocht voor een ba
gatel6500 lire. Men weet echter,
dat een Italiaansche wet verbiedt om
werken van oude meesters de lands
grenzen over te laten g&an. Wat te be
ginnen? Want de douanen zijn onver
biddelijk.
Hij laat over het oude schilderij heen
het portret schilderen van Victor Em
manuel III. De brave grenswachtera
brengen hun saluut en laten het con-
tei'feitsel van liun vorst trekken.
Te Parijs wordt het stuk onmiddel
lijk met spiritus afgewasschen: de
trekken van den monarch verdwijnen,
en de list is gelukt
Geenszins Want tegelijk met de nieu
we verf, ziet men de oude, die van
Pérugin, 1520, verdwijnen en daar
onder verschijnenhet portret van
Garibaldi".
Natuurlijk was de Pérugin valsch.
En de kunstkooper 'n bedrieger.
Maar de „liefhebber" ook, want hij
wist van te voren, dat hij 'n „echte"
niet uitvoeren mocht en hij was dom,
door te meenen, dat-ie-voor zulk een
prijsje een echte Pérugin koopen kon.
't Lijkt me toe, erger dan de paarden
markt.
Land- en Tuinbouw.
De Nederlandsche Tuinbouwraad.
De Nederlandsche Tuinbouwraad
iheeft zich, naar aanleid; ig van een
missive d.d. 11 November j 1. van de
Directie van den Landbouw, betreffen
de het Directoraat-Generaal van den
Ldanbouw met hét 'Vólgend schrijven
gericht tot den Minister van Binnen-
landsche zaken en Landbouw:
Met erkentelijkheid voor de gelegen
•beid, (die den Raad geboden wordt, zijn
meening te zeggen of het ambt van Di
recteur-Generaal van den Landbouw
gehandhaafd moet blijven, spreekt het
Bestuur als zijn vas/teovertuiging uit,
dat een persoon die als deskundig
Hoofd van de verschillende takken
van dienst, als Leider van de onder
scheiden afdeelingen, ter bevordering
van de zoozeer gewenschte éénheid
van de Directie van den Landbouw,
niet kan en niet mag gemist worden.
In den persoon van den Directeur-
Generaal ziet de Nederlandsche Tuin-
bouwraad het centrale punt, waar alle
draden tezamen komen. De Directeur
Generaal is het die eenheid brengt in
het veelzijdig werk, dat vóór de goede
ontwikkeling van land- en tuinbouw
verricht moet worden.
Hij is het die overleg pleegt met de
organisaties welke voor' bepaalde on-,
derdeelen van land- en tuinbouw zich
interesseeren.
Hij zal het moeten zijn die de ver
schillende meeningen cte^kundig naast
elkander plaatste en deze objectief aan
Uwe Excellentie ter beoprdeeling voor
legt. f,.;
Ontkend kan niet worden dat hooge
persoonlijke eischen, daarvoor gevor
derd worden.
Dat mag echter g^ea. beletsel zijn
voor de vervulling van een ambt, waar
bij het geldt de behandeling van een
der belangrijkste takken van volkswei
vaart.
Het is Uwe Excellentie bekend, dat
het Bestuur van den Nederlandschen
Tuinbouwraad zich pp het standpunt
gesteld heeft, dat da Directie van den
Landbouw zich vrij moet kunnen ont
wikkelen, niet thuis behoort onder een
Departement van meer. administra-
tieven aard en dat een andere samen
stelling der Departementen, in het be
lang van land- en tuinbouw alleszins
gewenscht is.
Wellicht ware thans het oogenblik
gekomen te bevorderen de instelling
van een Departement van Volkswel
vaart, waarin Land- en Tuinbouw
naast Arbeid, Nijverheid en Handel sa
mengebracht worden, elk met een zelf
standig deskundig Directeur-Generaal
als Leider.
Mocht echter daartoe nog niet kun
nen worden overgegaan, evenmin als
de instelling van een afzonderlijk De
partement van Landbouw, dan nog
zou de handhaving van het ambt van
Directeur-Generaal van den Landbouw
naar de overtuiging van den Raad, alle
aanbeveling verdienen.
Het Bestuur van den Nederlandschen
Tuinbouwraad is erkentelijk voor de
wijze waaróp door de Directie van den
Landbouw steeds het contact met de
organisatie gezocht is.
Het Bestuur vertrouwt, dat het over
leg met de organisaties, ten minste
even sterk als thans het geval is, in de
toekomst zal worden gehandhaafd, on
geacht de beslissing over 'de al dan
niet handhaving van het Directoraat-
generaal.
Amerikas' invoerverbod van Narcissen
Voor Holland's zoo belangrijke
bloembollencultuur zoo wordt uit Was
hington aan de Maasb. gemeld, wa
ren Maandag en Dinsdag, TB17 No-
vemo«?r, twee héél-gewichtige dagen.
Want het invoer-verbod op narcissen-
bollen, hetwelk de Federal Horticul
tural Board van het ministerie van
Landbouw op 1 Jan. a.s. meent van
kracht te maken, is gedurende deze
paar dagen he heftig-gedebatteerde,
onderwerp geweest voor een staats
enquête der F. Hort. Board, toe
gankelijk zcoweï voor belangstellen
den, als voor tegen- en óórstanclers
van bedeeld invoerverbod.
De flinke gehoorzaal van her nieu
we nationale museum te Washington
was beide dagen goed gevuld. ak
en haqdelslui, evenzeer als afgevaar
digden van de Garden Club van Ame
rika, van de' Federated Clubs van
New York, en van andere machtige
organisaties van blr»am&avrienden, en
nog verschillende dames en heeren
uit de hcogere society-kringen van
New York, "Boston, Philadelphia, Was
hington en andere grootere steden,
vormden het talrijke publiek. Vele or
ganisaties en bonden waren er boven
dien óók door rechtskundige advi
seurs vertegenwoordigd. Daar was o.a
Nederlands energieke consul-generaal
voor San Francisco, mr. H. A. van
Co-enen Torchiana, die hier niet in
zijne officieele kwaliteit, doch eer-
(der als zaakgelastigde voor den Ne-
Ideriandschen Bond van bloembollen-
exporteurs optrad. Vlak bij hem was
gezeten de heer H. J. Arentshorst, van
de firma Baartman Koning uit Sas-
senheim, die speciaal uit Holland was
overgekomen, om in T belang van den
bond tegenwoordig te zijn bij de zittin
gen dezer enquête-commissie.
Mr. Alexander T. Vogelsang, uit
Californië, een voormalige onder-staats
secretaris van landbouw, leidde de op
positie tegen het invoer-verbod. Hij
scheen een oneindig aantal getuigen
a décharge in de zaal te hebben,
waaronder experts, importeurs, kwee
kers van Amerikaansche bóllen, hoof-
Iden van groiQte bloembollen handels
huizen, vrouwelijke secretarissen, som
migen vergezeld, door president en an
dere leden van het bestuur der onder
scheiden© garden-clubs.
Het was opmerkelijk, hoezeer het
debat over het invoer-verbodd zoowél
.vóór als tegenstanders spoedig tot een
heftige woordenwisseling dreef, waar
bij zelfs persoonlijkheden niet wer
den gespaard. Afkeuring of bijval
wetd vaak luidruchtig geuit; er werd
flink gefloten en ^eapplaudiseerd aan
weerskanten. De Horticultural Board
en vooral zijn hoofd, dr. Marlatt, had
den héél wat kritiek te verdragen,
wegens hun houding in zake het door
drijven van het invoerverbod.
Het grootste gedeelte van den Maan
dag hadden de tegenstanders van het
verbod een kans, om hunne argumen
ten te plaatsen en hunne redenen door
bewijzen zoo mogelijk te staven, waar
om (net invoerverbod, zoo niet zou
moeten vervallen, dan toch zeker dient
uitgesteld te worden. Van den ande
ren kant hadden eenige experts en
entomologisten yan het ministerie v.
landbouw de gelegenheid, om op een
groot wit doek, door middel van een
tooverlantaarn, afbeeldingen te_ ver-
toónen van meerdere plantenziekten
welke men door dit verbod meent be
ter te kunnen bestrijden.
Vooral was het ditmaal de aahvorm
in uit Europa geïmporteerde bloem
bollen. welke, volgens de sprekers van
het ministerie, het voor Amerika nood
zakelijk maakten, het invoerverbod op
narcissen te handhaven.
Deze aanklacht is natuurlijk niets
nieuws voor onzen bloembollenexport-
handel. Mrs. Pratt, van New York, se
cretaresse van een der Garden Clubs
van Amerika, toonde zulks aan in een
'krachtige, zeds strijdlustige rBde. ter
bestrijding van "het invoerverbod.
Door fiéél het Tand groeit het 1&
vendige gevoelen", zeide de dame, „bij
bloembollenliefhebbers en het groote
publiek, dat we hier worden blootge
steld aan een schromelijke onrecht
vaardigheid. Het gaat hier over een
véél grootere kwestie, dan eenvoudig
die der narcissen. De kwestie, waar
van het huidige onderwerp slechts een
phase is, kan als volgt gesteld wor
den: zal dit land een politiek van
geleidelijke stremming tegen allen bui-
tenlandschen import gaan voeren, een
politiek van complete isolatie, in plaats
van samenwerking met andere naties
der wereld in een politiek^ van on
derlinge inspectie en protectie?'
Mevr. Pratt gal uitvoerige verkla
ringen van andere 'dames, die in den
strijd tegen onrechtvaardige restrictie
van bloembolleninvoer aan hare zijde
stonden.
liTdien, zoo zeide zij, deze planten -
pest in de narcissenbollen inderdaad
zulk een'gevaar is, als de Fed. Hort.
Board zegt, waarom werd dan ons
land blootgesteld gedurende deze laat
ste drie jaren aan het risico van zulk
een nationaal gevaar? Waarom wer
den deze bollen niet direct verboden,
zoo gauw men zékerheid had omtrent
hun gevaarlijken aard, vatiaif Decem
ber 1922.
Wat is er in de laatste drie jaren
febeurd, om den invoer van narcis-
ollen uit Europa gevaarlijker voor
Amerika's landbouw en tuinbouw te
maken, dan de import gedurende tiie
afgeloopen periode?
Waarom is het verkoopen van Ame
rikaansche narcisbollen, gekweekt in
de verschillende staten der Unie, waar
van sommigen officieel, door planten
ziekten geteisterd heeten, en welke! bol
len niet 'de minste kan!s hebben op
een gezondheids-certificaat van de Fe
derale, ot van staats-overheid, géén
grootere bedreiging voor de van-ziekte
vrije Staten, dan Europeesch-gekweek-
te bloembollen, die immers uit stre
ken komen, waar bollencultuur en
planten-hygiëne véél beter begrepen,
en toegepast worden, dan in welke an
dere streek der wereld?"
Een komische noot werd aangesla
gen door mevr. Harriet Harrison, van
Washington: „Maar ik ben aan 't
boeren in Iowa, wanneer dc thuis
ben", voegde ze er bij, onder gelach
En 'tbleek. dat ze eventjes 35 jaar
in Uienst bij het ministerie van land
bouw was, en meermalen naar Europa
is geweest tot het „inspecteeren van
bloembollen".
„Waarom laat de Board de bloem
bollen niet door een of ander' labora
torium in Nederland onderzoeken,
vóór hei verschepen, in plaats van
nadat ze hier aankomen? Waarom, in
's Hemels naam, behandelt men die
bollen met nog grootere hardheid, dan
men iv- op Ellis Island, immigran
ten Lr handelt? Méér dan de bollen
waard zijn zou een weinig goede wil
ten opzichte van Holland kunnen gel
den". De spreekster gaf een uitvoerige
beschrijving; van héél de zorgvuldige
behandeling, welke een ervaring van
tientallen jaren den kweekers van
Hollands bloembollenstreek geleerd
heeft aan bollen te geven.
„Holland was al druk aan 'tbol
len kweeken. lang voor ik geboren
werd", riep de oude dame, onder groo
te vroolijkheid uit, „en de Hollanders
daar weten waarlijk méér van "bloe
men, bollen en bollen-ziekten af, dan
éépig man in Amjerika als ik ten
iminsie de Amerikanen ken. Holland-
sche tuinen zijn 100 pet. reiner dan
de onze, ik "weet dat van mij n tuin.
Eén greintje goede wil ten opzichte
van Holland en andere landen zou
zoo'n hoop doen, om héél deze kwes
tie van ae baan te krijgen. 'En, u
weet, dat ik aan het ministerie van
landbouw vérbonden ben; en toch
heb ik Dr. Marlatt wei aangedurfd"
Dit laatste verwekte groot applaus,
waarin Dr. Marlatt zelf de grootste
schik scheen te hebben.
Ons Babbelhoekje.
Beste jongens en meisjes,
't Is nu volop winter en uit de brief
jes die ik kreeg begreep ik wel, dat
er door de meeste jongelui heel wat
genoten wordt. Sneeuwballen, sleeën,
gffiden, en wat niet al. En op dit oogen
blik begint bet al aardig te vriezen,
tttodat jullie de volgende week nog
schaatsenrijden kunt ook.
Nu ik hoop, dat jullie veel zult ge
nieten, maar denkt er wel aan, niet
onvoorzichtig te zijn. 't Ijs blijft, voor
al in het begin, altijd gevaarlijk.
Jullie moet nu je oogen maar goed
•den kost geven. Jongens, wat kan het
mooi zijn langs de wegen en op de
velden. Wat kan alles blinken en
schitteren en wat is alles mooi als
's avonds de maan het witte landschap
beschijnt.
't Is goed dat jullie glijdt en rijdt
en pret maakt, maar vergeet niet ook
eens om je heen te zien en te genieten
van de mooie natuur.
En als je dan thuis komt, moet je
maar eens lezen Psalm 147 en 148'
waarin ook over de sneeuw en het Ijs
gesproken wordt, maai- alleen om daar
m God te loven, die van dat alles de
Schepper en de Formeerder is.
Ik was in 't begin van de week een
beetje bang, dat 't met ons babbel-
hoekje heelemaal mis zou gaan, deze
keer. St. Nicolaas is in aantocht, en
dan de winterpret, ik dacht: ze ver
geten mij allemaal.
Maar 't is me nogal meegevallen.
Jullie bent natuurlijk allemaal nieuws
rig, wie een prijsje zullen krijgen,
vertel het zoo dadelijk, nlaar ik
ga toch eerst even de briefjes beant
woorden.
„Pionier", Leiderdorp. Je hebt blijk
baar flink je best gedaan en 't niet
gauw opgegeven. Nee gesneeuwbald heb
ik niet, maar ik heb wel last gehad van
de sneeuw bij het loopen.
„Waterlelie", Lisse. Ik geef je groot
gelijk hoor. De sneeuw is er nu en wie
er van genieten wil, moet het niet uit
stellen. Je gaat nu zeker al aan de
schaatsen denken.
„Boschviooltje", Lisse. Je wensch is
wel vervuld. Hier in Leiden is er ten
minste gelegenheid in overvloed om van
de slee te genieten. Je zus was zeker
wel erg in haar schik.
S. en C., Woubrugge. Wat leuk dat
jullie zoo'n sneeuwpop hebt gemaakt
Ja, ik denk, dat het nog wel mee zal
vallen. Schrijf me maar eens, hoe het
afgeloopen is.
„Tommy", Leiderdorp. En heb je ook
al veel van de sneeuw genoten? Pas
maar op, dat je niet te vroeg op het
Ijs komt
„Wilgenroosje", Warmond. Ja, het is
wel eens een beetje lastig, maar de
winter geeft toch ook veel genot Flin
ke jongens en meisjes zijn niet bang
voor een beetje koude.
„Junior". Nu heb je niet alleen de
verlangde sneeuw, maar ook de vorst
't Vriest hier tenminste flink, esn als
het zoo doorgaat, kan er gauw gereden
worden.
„Zangeresje", Leiden. Ja, het is nu
een prachtige wereld. Vooral 's avonds
als de maan het witte landschap ver
licht.
„Hessie", Leiden. Wat leuk van die
verjaardagen. Ja, nu begrijp ik, hoe je
aan dien naam bent gekomen. Ik denk
dat 't nog wel mee zal vallen en dat St
Nicolaas je toch niet zal vereeten.
„Heidebloempje", Leiden. Een beet
je gevaarlijk is het weL vooral nu de
jeugd overal aan het glijden is. Maar
er wordt ook heel wat genoten.
„Wilgenkatje", Leiderdorp. Dat was
nog eens een flinke brief. Wel bedankt
hoor. En hoe is het met je sneeuwpop?
Je moet hem met water begieten en dan
laten bevriezen.
De oplossing der raadsels is:
1. De steenkolenmijnen in Limburg
vormen een rijke bron van inkomsten.
Onderdeelen: Rottum, IJsel, Lonneker
-Mijnen, Beek, Monnikendam, Vlissingen
Amerongen, Veen, b, r.
2. Hooge boomen vangen veel wind.
Onderdeelen: Olm, Boog, Divan, Wee-
nen. Gom, Neven, Ha-
De volgende prijzen konden worden
toegekend:
„Heidebloempje'', een doosje postpa
pier.
„Hessy", een speL
Zangeresje", een spel.
..Pionier", een kwartetspel.
„Tommij", een spel.
„Wilgenkatje", een spel
„Junior", een postzegelalbum.
0. en S. W„ een doosje post.
Boschviooltje", een kwartetspel.
„Waterlelie", een doosje post.
Wilgenkatje", een spel.
Nu, jongens en meisjes, ee:: -pr '..ig'
Si. Nicolaas en
Vele grootea.
00M Li
