WrflUWE LEIDSCHE COURANT VAN DONDERDAG 29 OCTOBER 1925
TWEEDE BLAD.
WAT DE BLADEN ZEGGEN.
Mislukte bewijsvoering.
De Amsterdamsche wethouder Wi
baut, aldus de Rotterd. heeft zijn
Zondagmorgen gebruikt om den roo-
den gemeenteraadsleden uit den lan
de, die in vergadering waren bijeenge
komen, de toelaatbaarheid van winst
uit de gemeentebedrijven op het hart
te binden.
Thans nam in zijn betoog een belang
rijke plaats in de stelling, dat geener
lei gemeenschap tusschen levering bo
ven den kostprijs en indirecte ver
bruiksbelastingen bestaat.
Hij ging daarmee in tegen Piers on.
die aantoonde dat, zoo al niet naar den
vorm, dan toch in het wezen de over
eenstemming met accijnzen groot is.
Hij ging daarmee in tegen zijn par
tijgenoot Vliegen, die in zijn prae-ad-
vies voor het congTes van gemeentebe
drijven betoogde, dat „groote winst uit
de bedrijven ontaardt in de meest ha
telijke indirecte belasting."
Hij ging daarmee in tegen zijn over
leden partijgenoot P. L. Tak, die her
haaldelijk èn in de „Kroniek" o.a. in
het nummer van 21 Juni 1902, de mo
derne gemeentelijke accijnzen' in den
ban deed.
Met welke arg(umenten nu zocht de
heer Wibaut zij'p meening ingang te
doen vinden?
Hij gebruikte lezen bewijsgrond: „De
hoeveelheid de r levering van gas en
electriciteit wordt bepaald door den
verbruiker zei fVan oplegging, zooals
bij belastingen ft het geval is, is geen
sprake in dit/ opzicht. Van een indi-
vidueele oph egging van meebetaling
aan deze di misten dus evenmin. Wij
bepalen zelf; of wij het artikel wi'llen
ontvangen on hoeveel wij er van wil
len betrekt en."
Maar ei1!j.eve, is dit een kenmerkend
onderschrift met de indirecte belas
tingen?
Bepaalt niet ieder zelf hoeveel sui
ker hij, z?tl gebruiken en dus ook hoe
veel ax:ci/jns hij zal betalen?
Bep-aaH niet ieder zelf hoeveel wijn,
bier, azij/n* gedistilleerd hij zal gebrui
ken en 'dus ook hoeveel accijns hij zal
betalen^
Om z ijn vijandschap tegen de indi
recte belastingen te kunnen verdedi
gen, zo/ekt de heer Wibaut naar ver
schilpunten met de winst uit gemeen
tebedrijven, die in wezen niet bestaan.
Ten opzichte van de bedrijfswinst is
de her or Wibaut van de dwaling zijns
wegs teruggekomen.
Gel'akkig! maar zal hij zijn /en ons
gelui:! vervolmaken, dan dient hij ook
zijn 'halsstarige oppositie tegen indi-
j recte/ belastingen te laten varen.
Df^ ommekeer bij de bedrijfswinst is
zoo 'radicaal, dat ook aan beter im
zicfyt met betrekking tot de indirecte
beï/astingen niet mag worden gewan
hoopt.
De „roode" kleur verbleekt.
/Hoe de noode kleur verschiet, als
socialisten regeeren moeten, is bekend,
aldus de Res.Bode. Het feit wordt ech-
j tel* nog eens aardig geillusftreerd door
i sen Parijsch weekblad* dat allerlei
anecdotes bevat, waarvan de staats
lieden, die aan de conferentie van
Locarno hebben deelgenomen, de
hoofdpersonen zijn.
Zoo vertelt het blad, volgens de vei>
^taling in de „N. Rott., Crt." ^dat toen1
iemand t£ Locamo aa n Briand de op
merking maakte, dat hij, de vertegen
woordiger van Frank rijk, in zijn jon
gere jaren van de 'socialistische partij
was -^n dat Vander ^elde, die België
vertegenwoordigde, i jet hoofd van de
tweede International jb is geweest, Bri-
arwi, die bekend sta* it om de vele aar-
.til/ge gevallen, die b Üj, hij conferenties,
steeds uit de internationale politiek te
FEUILLETON.
■"■'f'
Het geheim van Colde Feil.
ra> x i
„Neen" antwo órdde zij, „u bent vol-
matikt een vrer #mdeling voor mij."
„Misschien v ;ol, mevrouw. Maar dat
jzult u niet me /er zeggen, als ik u ver
tel, wie ik ber 1."
Lady Arder i maakte een licht gebaar
;van minacht ing, alsof dit haar volko
men onvers' ihillig was.
„U kent jQij niet" zei hij, „en toch
gedurende Je vreeselijke week van uw
leven verli jet ik nooit de plaats, die
Ik zoo did it mogelijk bij u kon vinden"
,.Ik beg rijp u nietl" zei zij met al
haar oude; koninklijke gratie.
„Ja, d^;t doet u wel, Lady Arden. Het
zal tijd en moeite sparen, als ik dade
lijk zegj, hoe hopeloos en nutteloos het
,voor u zal zijn. om te probeeren het
te ontkennen dat gij Hester Blair
zijt."
De 'kleur week van haar gelaat, bij
;het hfooren van dien naam.
„Ik, heb het antwoord al!" zei hij.
„Indien gij niets wist van Hester Blair
waai /om zou uw gelaat dan verbleeken
ibjj Het noemen van haar naam? Het
gal tijd en moeite sparen, als u de
^afirheid erkent/I Als gij ontkent, kan
vèrtellen weet, de opmerking beant
woordde met het volgende verhaaltje:
Tijdens het presidentschap van Mil-
lerand was aan mij, als voorzitter van
den ministerraad, opgedragen, maar
schalk Pilsudski, president van de
Poolsche republiek, van den trein te
gaan halen. Met groote waardigheid
begroetten wij elkaar aan het station.
In het officieele rijtuig zeide de maar
schalk nauwelijks een woord tegen mij
maar een oogenhlik kreeg ik den in
druk, dat hij fluisterde:. ,.Ben jij het
heusch?" Ik fluisterde terug: „Ja!"
's Avonds groot diner in het Elysée.
Toasten, toespraken. De twee presiden
ten drinken, volgens het protocol, el-
kaars gezondheid. Na tafel komt de
maarschalk op mij af: „Zeg eens, zegt
hij, is 't heusch deaelfde?" en wijst op
Millerand. Ik fluisterde terug: „Ja."
U moet weten, verduidelijkte Briand
zijn verhaal, dat wij elkaar kenden:
Pilsudski had Polen vertegenwoordigd
op het socialistencongres te Amster
dam in 1904 en Millerand en ik verte
genwoordigden Frankrijk.
KERK EN SCHOOL, i
NED. HERV. KERK.
Beroepen: Te Heemstede (toez.)
J. IJzerman te Wons.
Bedankt: Voor Geldermajsen, Dr
K. Sonies te Stadskanaal. Voor,
iVég'hel c.a. T. Q. Meester te He-
•lenaveen.
Aangenomen: Naar Hoorn, H.
van Lunzen, te Peperga-Blesdijke».
GEREF. KERKEN.
Beroepen: Te Gaast en Fern-
woude, cand. J. Hoek te Haarlem.
GEREF. GEMEENTEN.
Aangenomen: Naar Sliedrecht.
ÖVI. Hofman te Krabbendijke.
Bevestiging, Intrede, Afscheid.
Met een predikatie over Hebr. 13:8
heeft 'Zondag Ds. J. v. d. V li les.
die eervol emeritaat heeft verkregen,
afscheid g enomen van de Geref. kerk
van Ottoland.
Ds. T. B i e b e r i c he r wieh eer
vol emeritaat werd verleend, zal op
15 Nov. afscheid nemen van de Nea.
Herv. Gemeente te Heerlen.
Ds. J. C. Prins nam in verband
met bekomen emeritaat, j.l. Zondag
afscheid van de Ned. Herv. Gem.
te Geldermalsen niet een predicatie
over 2 Cor. 13:13.
Ds. A. G. Oost er huis van
Oudemirdum werd Zondag in de Ned.
Herv. Gem. te Ernst bevestigd. Des
nam. deed Ds. Oosterhuis zijd in
trede met :een predicatie over Micha
2:12 en 13.
Theologische Studenten.
In heit album der hoogleeraren van
wege de Ned. Herv. Kerk zijn aan
lonze Openbare Universiteiten ingeschre
ven 119 studenten, waarvan 41 voor
de eerste ,maal. Vorig jaar waren er
slechts 99 Theologische studenten, waar
van 24 voor tie eerste maal.
Een protest.
De heer J. C. van Woerden te Delft
heeft bij het classicaal kerkbestuur pro
test aangeteekend tegen de nieuwe kié-
aerslijst van 'de Nea. Herv. gemeente
te Delft op grond van liet feit, dat er
18 personen niet op de lijst voorkwamen
van welke 10 hun bewijs van lidmaat
schap der Herv. Kerk konden overleg
jgjejn. De overige 8 personen waren
reeds in de Kerkbode als lid vermeld.
Heit classicaal bestuur, zal moeten be-
oordeelen, of deze namen alsnog bij-
(geycegd kunnen worden.
De zaak-Geelkerken.
Naar aanleiding van het bericht in
de bladen, als1 zouden de hoogleeraren
in de Theologie aan de Vrije Univer
siteit verklaard hebben, geen prijs te
stellen op een samenspreking met af
gevaardigden van den Kerkeraad der
Gereformeerde Kerk van Amsterdam-
Zuid, schrijft Prof. Grosheide aan de
„Rotterd.'':
Bedoelde Kerkeraad had gevraagd
hem te hooren, vóór de hoogleeraren
advies aan de classis gaven. Dat ver
zoek bereikte mij des Zaterdags, nadat
des Donderdags reeds advies gegeven
ik u van uw eigen identiteit overtui
gen, met bewijzen."
Hij zag met triomfantelijke oogen
hoe zij schrok en beefde. Hij haastte
zich er bij te voegen:
„Als u wijs bent en voorzichtig, als
u uw rang en positie wilt behouden,
dan zult u naar mij luisteren en u
door mij laten leiden."
Het feit zelf, dat zij naar hem luis
terde, zei hem voldoende, hoe zij zich
in zijn macht voelde.
„Ik ben zeker" vervolgde hij, „dat
uw onbekendheid met mij niet voorge
wend is. U kent mij niet, ofschoon ik
u meer keeren heb gezien dan ik kan
tellen en ofschoon ik u goed heb ge
diend. U herkent mij niet? Adam Ram
say! Maar u iou zeker mijn meester
wel kennen, Dudley Ross van Athole.
die uw verdediger was bij de terecht
zitting in Ardrossan."
Zij had wel gaarne willen ontken
nen. Zij zou haar hoofd hebben willen
opheffen in wilde verontwaardiging,
in vorstelijke minachting, maar zij ion
niet. Deze woorden deden haar weer
verbleeken en verstommen.
„Dudley Ross" ging hij voort, „do
knapste advocaat in Schotland en ik.
Adam Ramsay, was zjjn klerk."
„Zijn klerk?" herhaalde zij zwakjes.
„Ja mevrouw, zijn klerk. Ik ging ie-
was. E11 de hoogleraren hebben dan
ook geantwoord, dat liet advies reeds
gegeven was, alsook, dat eon advies
geien rechL rlrjko uitspraak is, jdoch
steeds o nzedig wordt verstrekt aan de
partij, die aanvraagt op de gegevens,
die deze wenscht te verstrekken.
Van een niet prijs stellen op een sa
menspreking in het algemeen, is even
min sprake geweest als van het vragen
er om.
„Fiiippus".
Gisteren werd te Ereda de 32ste
algemeene vergadering gehouden van
het Geref. Tractaatgenootschap „Fi
iippus".
Daar de voorzitter Prof. L. Linde
boom van Kampen verhinderd was
stond de vergadering onder leiding
van Dr. H. Franssen te Zwolle.
Aan het jaarverslag van den se
cretaris den heer J. ter Borg, to
Apeldoorn, is het volgende ontleend:
In 1923 gal het genootschap voor
namelijk geïllustreerde lectuur uit in
verband met het Regeeringsjubileum
van H. M. de Koningin en in 1924
hoofdzakelijk traktaten. "In 1923 ver
schenen 7 nieuwe uitgaven en in ^924
30, een en ander résp. in totaal 311.520
en 353.417 ex. Van de feestuitgaven
werden den leden van het Kon. Huis
ieder een gebonden op oud-HollandscK
papier gedrukt ex. aangeboden.
In totaal zijn gedrukt: 16.300.000
boekjes en traktaten; 1.130.000 scheur
kalenders en 153.500 kalenderpremies.
Het contact met verschillende Geref
Evangelisatieorganisaties kwam nog
niet t ot stand. Het genootschap heeft
10 afdeelingen. Het bestuur vergader
de 7 maal. Als penningmeester trad
op 'inplaats van 'Mr. H. v. d. Vegte,
Ds. J. Mulder van Leeuwarden. Dn
Waterink van Amsterdam nam als
estuurslid ontslag.
De aftredende bestuursleden, de
heeren Dr. H. Franssen en J. ter
Borg werden herkozen.
In de middagvergadering refereer
de Ds. J. de Vries van Tilburg over*
de beste wijze van tractaatversprei-
ding.
Een laatste woord.
De Samenwerkende Zendingscorpora
ties verzoeken ons hel volgende op te
:njeimeh,1 l'H U*f
Is dit Jaatste woord - vóór de Zen-
idingsweek 18 November nog noodig?
Als wij 'gevoelen de heerlijkheid van het
Zendingswerk, om iets te zijn voor de
bewoners van ons Indië, tegenover wie
wij 'toch eein zedelijke verplichting heb-
hek, zal 'dit niet noodig zijn.
Een ieder waet nu, da; ook in deze
Zenaingsweek op de hulp .van Neer-
land's Christenheid wordt gewacht voor
het groote Zendingswerk m Indië.
En ;nu is het laatste woord: wij re
kenen op u. U beschaamt ons niet.
Daarvan mogen wij zeker zijn. Het is
toch een voorrecht voor u en ons, te
mogen medewerken hieraan. Wij verze
keren u, dat ook onze menschen in
Indië rekenen op luwe hulp. Wij trekken
dus nu samen op naar de Zendmgsweek
met het vaste besluit onszelf, elkander
en vele anderen op te wekken, in de
Zendingsweek zoo alle krachten in te
spannen, dat het jaar zonder tekor
ten sluiten kan en het werk kan wor
den voortgezet e'n onze werkers in In
dië steeds gevoelen gedragen te wor
den door de sympathie en het gebed
van velen in Holland.
Na ons laatste woord is nu aan u
de daad.
Uit het Sociale Leven.
I>3 48-urige werkweek.
Door den heer Schaper wordt in
„Het Volk" gewezen op het bedenke
lijke feit, dat er zooveel arbeiders zijn
die de 48-urige werkweek saboteeren.
vooral onder de bouwvakarbeiders, de
huisschilders en de electricie-ns.
Er zijn er, zóo zegt hij, die na hun
8-urendag bij particulieren karweitjes
opknappen, waarmede zij dien dag tot
een 10 a 12-urige maken en onedele
concurrentie aandoen aan patroons.
Ook dit is af te keuren. De vrije tijd
moet worden gebruikt voor ontwikke
ling, huiselijk leven, familieleven, ont
spanning enz. Daarvoor is hij bevoch
ten en veroverd.
deren morgen met hem naar uw cel.
terwijl uw verdediging werd voorbe
reid en ik ik keek naar uw schoon
gelaat, tot 't mij krankzinnig maakte.
Zij hief haar hand op met een ge
baar van een beleedigde vorstin.
„Als ik naar u moet luisteren" zei
zij met Jtalme minachting, „wees dan
zoo goed dergelijke beleedigingen te
vermijden."
,.Ik heb geen plan om u te beleedi-
gen" zei hij langzaam. „U bent zeer
trotsch en zeer schoon. Toch is het
waar. Ik heb zoolang naar u gekeken,
tot het mij gek maakte."
Zij legde zichzelf op om te zwijgen,
zij dwong zich om he£ te dragen.
„Ik stond vlak bij u in de rechtzaal
zoolang de terechtzitting duurde" zei
hij. ,-,Laat de wereld zeggen wat zij
wil, ik zou kunnen zweren, dat gij
nooit uw eersten man hebt vergitftigd.
nooit. „Ik weet" ging hij voort, „dat
ik toen minder voor u was dan de
houten vloer onder uwe voeten. Maar
ik vond u de verhevenste, de schoon
ste vrouw, die ik ooit had gezien."
In dat oogenhlik van diepe verne
dering gruwde zij van die zeldzame
schoonheid, die de aandacht van de
zen man had getrokken. Zij- haatte die
nu, zoo als zij nog kort geleden er be
hagen in had geschept.
Het ergste maken het echter an
deren.
Op sommige plaatsen werd ons ver
zekerd, dat reeds terstond na de in
voering van den 8-urendag, en althans
later meer dan eens, arbeiders in het
huisschildersbedrijf baas werden en
zelfstandig karweien aannamen.
Op zich zelf is dat niets verwonder
lijks en abnormaals.
Maar erger is, dat deze personen
terstond den 8-urendag schromelijk
overschreden en den vrijen Zaterdag
middag verwaarloosden. Het gevolg
daarvan was, dat zij een moordende
concurrentie aandeden aan de pa
troons, die pas den 8-urendag en een
daarmede overeenstemmend loon had
den moeten invoeren. Zoo werden door
deze laatsten klanten verloren aan die
deserteurs, doordat zij één vierde of
twee vijfde goedkooper konden werken
dan de gevestigde werkgevers.
Dit is. ronduit gezegd, een schande.
Daar komt bij, dat de^e arbeiders
soms zwoegen met een of twee zoons,
die zij voor de wet gemakshalve niet
beschouwen als „arbeiders" en met
deze zoons naar evenredigheid voor
een prikje werken. Doch met overtre
ding van de normen der Arbeidswet
brachten zij dan nog een redelijk loon
naar huis.
Men kan zich "de gevolgen voorstel
len. Sommige werkgevers, terecht ge
beten op de sociale wetgeving en op
die gewezen gezellen; de 48-urige
werkweek gesaboteerd, en eenige
lieden tot patroon gepromoveerd
die ten volle den naam van scharre
laars en onderkruipers verdienen!
Bovendien is het voor deze lieden
zelf slechts schijnbare winst. Ze ver
dienen in totaal niet meer dan vroe
ger, werken er echter .veel langer voor
en loopen steeds gevaar in grootere
armoede te vervallen dan anderen.
Dit laatste waarom?
Omdat dit bestaan van keu terbaas je
mooier schijnt dan het is en nog al
risico meebrengt.
In de eerste plaats storen ze zich
dikwijls niet meer aan de In
validiteitswet. Zij vallen er uit en heb
ben ook maling aan de vrijwillige ze
gels. Voorts plakken ze ook dikwijls
niet voor hunne zonen. Deze zijn mis
schien over een paar maanden weer
elders in dienst, plakken niet dóór en
verliezen aldus later beduidend aan
pensioen.
In de tweede plaats moeten die klei
ne bazen krediet geven.
Schrijver dezes heeft gehoord van ge
zinnen dezer beunhazen, waarvan de
vrouw in den winter zat te schreien
van verdriet over den honger van
haar kinderen, terwijl de nu werklopze
„baas" eenige honderden guldens te
vorderen had van onsoliede of in ieder
geval niet betalende klanten!
Met schade en schande zullen deze
lieden leeren, dat zonder behoorlijke
middelen om „het uit te zingen" het
allerminst voordeelig is om maar
„baas" te worden.
Bedenkt men dan, dat er onder de
ze personen zijn, die als voorzitter of
secretaris eener vakvereeniging het
proletarisch bestaan in den steek lie
ten om hetzelfde bestaan (en erger)
te voeren als patroon, dan moet men
wel hartgrondig deze desertie van den
8-urendag afkeuren.
Uit de textielindustrie.
De moderne textielarbeidersbond „De
Eendracht" heeft aan de vier fabrikan-
tenvereenigïngen in Twente zijn ei-
schen voor het nieuwe contract-tijd
perk toegezonden.
Naar „Het Volk" meldt, wordt een
onderhoud gevraagd, ten einde te
trachten omtrent onderstaande pun
ten tot overeenstemming te komen:
le. Herstel der 48-urige werkweek.
2e. Een verhooging van de uur- en
stukloonen met 10 pet; voor de laagst
betaalden 15 pet.
„Vergeef mij" voegde hij er bij, „als
ik zeg, dat u mij krankzinnig hebt
gemaakt."
„En toch" viel zij hem haastig in de
rede, niet beseffende hoeveel zij met
haar woorden erkende, „en toch wilt
u mijn leven verwoesten."
„Neen, dat doe ik niet. U beoordeelt
mij verkeerd. Ik ben een gebroken
man en ik verlang slechts den prijs
voor mijn geheim, of liever het uv^e.
Ik moet u alles vertellen" ging hij
voort en zijn stem was heesch van
aandoening. „Heb geduld, mevrouw!
Luister naar mij wat mij hiertoe heeft
gedreven. Mijn geest was in die da
gen zoo verward, dat mijn meester
Dudley Ross mij uitlachte en mijn ka
meraden mij bespotten. Ik was ver
liefd, zeiden zij op de schoone Izebel.
Ik trok mij er niets van aan.
Ik zwoer en ik zou het ook heb
ben gedaan dat als zij u ter docxf
hadden willen brengen, Hester Blair,
dan zou ik tusschen beiden zijn ge
sprongen en u gered hebben, ondanks
allen, of ik zou vechtende voor u zijn
gestorven. ïk zou dat een roemrijken
dood hebben gevonden den dood van
een held! U heeft zwaar geleden, ge
durende het proces" zei hij, „maar uw
lijden was niet zwaarder dan het
mijne."
AAN HET ZOEKLICHT.
Leiden, 29 October 1925.
„Poëzie is overal, overal m'n vrin
den" heeft een bekend dichter gezegd
De vraag is maar of men de poëzie
weet te vinden.
Zoo las ik in een verslag van een
door Dr. de Hartog gehouden lezing,
dat deze wijsgeer betoogde, dat de re
delijkheid ons tot de al-betrekking der
dingen brengt.
Deze redelijkheid, zoo ging hij ver
der, is toe te passen in een kruide
nierszaak, waar men een grootboek
heeft, dat als een zon stralen uitgiet,
door journaal en kasboeken.
Als het niet een groot wijsgeer was.
die dit vertelde, dan zou ik zeggen, dat
deze vergelijking toch wel een beetje
mank gaat en dat dit zinnetje aardig
rammelt. Dat durf ik nu niet zeggen,
gen.
Liever neem ik aan, dat Dr. de Har
tog het goed zag en zei, en spreek ik
de hoop uit dat onze meer zakelijk"
aangelegde winkeliers, die het allicht
anders zeggen de dingen toch ook zoo
mogen zien.
- Het grootboek als een stralende zon!
Maar hoe komt het dan dat zoovelen
met zoo'n zorgentrek op het gezicht
hun grootboek bestudeeren?
OBSERVATOR.
3e. Het invoeren eener loonregeling,
die ook van arbeiderszijde te contro
leeren is en waarhij behoorlijke mi-
nimumloonen verzekerd zijn.
4e. Invoering van een vacantieweek
met doorbetaling van het loon.
5e. Het toestaan van eenige verlof
dagen voor dringend verzuim en af
schaffing van het stelsel van verplich
te plaatsvervanging.
De staking bij P. Smit Jr.
Gisteren is na breedvoerige bespre
kingen besloten de staking bij P. Smfc
Jr. te Rotterdam op te heffen. Door de
fa. waren enkele concessies gedaan,
waartegenover echter staat dat de di
rectie zich het recht voorbehoudt aan
ongeveer 1-0 arbeiders ontslag te ge
ven. Dit laatste werd natuurlijk als 'n
groot bezwaar gevoeld, maar tiaar de
directie geen verdere toezeggingen wil
de doen, werd besloten het werk te
hervatten.
GEMENGD NIEUWS.
Het page-kopje in de recht
zaal. Een nog minderjarig meisja
te Dijon, ook al bezield door het alge
meen mode-verlangen naar bobbed
hair, zag dit vervuld door monsieur,
Soret, den Dijonschen kapper, dieha^r
de vereischtè kunstbewerking deed on
dergaan.
Nog een anderen staart, dan dp
staartjes van zijn jonga cliënte, had'
dit geval echter voor hem.
IW.ant 'smeisjes papa, ten hoogste,
verbolgen, was van oordeel, dat de
kapper zich aan zijn wettig eigen
dom had vergrepen," en bracht de zaak;
voor het gerecht.
Dezer dagen kwam de zaak voor.
,De vader wilde vastgesteld zien, dat
geen barbier het recht heeft, het haar
van een minderjarig kind, at te knip
pen zonder toestemming van haar ou
ders. Deze kwestie houdt echter ook
de vraag in, of het pagekopje de
schoonheid van de jeugdige Verhoogt,
dan wel vermindert. .Vandaar dat zij[
eerst haar hoofd aan een gerechte
lijk onderzoek moest onderwerpen,
waarna een foto uit haar langhari-
gen tijd de serieuze aandacht van de
rechtbank mocht ontvangen.
Het Hof beraadslaagde ernstiglijk
over deze niet slechts ongewone, maar,
ook zeer moeilijke zaak. Is het won
der, dat het niet tot een uitspraak
kon komen, en het twee weken noodig
zal hebben, om te kunnen concludee-
ren?
Zij maakte geen enkele opmerking,
zij uitte geen woord.
„Ik kon niet eten,' slapen, rusten,
ik was half krankzinnig. En toen de
uitspraak kwam, zou ik alles hebben
willen geven om naar u toe te gaan
en u geluk te wenschen. Als ik rijk
was geweest, zou ik tot u zijn geko-,
men en mij zelf met alles wat ik haó
aan uw voeten hebben gelegd. Maar
nu durfde ik niets te zeggen. Mijn
meester lachte en spotte met mij. Ik
moet hem recht doen, dat hij nooit
uw naam lichtvaardig uitsprak, maar
hij lachte mij uit. En toen zei men
mij, dat u naar Amerika was afgereisd
onder den naam van Annie Malcolm,
leerares in muziek. En het volgende
wat hij mij van u mededeelde was.
dat het schip gezonken was met a!
de opvarenden en dat u zich daaron
der ook had bevonden. Toen ik dat
hoorde, viel ik bewusteloos op den.
grond. Ik herinner mij niet veel meer
van wat volgde. Het ging mij slecht.
Maar het was uit liefde voor u, Hester
Blair, die ik dood en verdronken waan
de. Ik zou u dingen kunnen vertellen,
die ik heb gedaan en die u zouden ver
schrikken, ontzetten, maar het was
alles ten gevolge van de blinde, krank
zinnige liefde voor Hester Blair."
(Wordt vervolgd).
