NIEUWE LEIDSCHE COURANT VAN ZATERDAG 24 OCTOBER 1923
Aan het einde der Week
In de kinderkamer van Europa, op
het Balkanschiereiland is weer eens
een conflict tusschen Griekenland en
Bugarije uitgebroken.
De juiste toedracht is nog niet ze
ker te zeggen, beide partijen beschul
digen elkaar, 't eerst begonnen te zijn.
Reeds lang zijn er voortdurend kleine
geschillen, o.a. door invallen van z.g*
Buïgaarsche comitadji's. Maar zelfs
al ligt de schuld geheel bij de Bul-
gaarsche grensofficieren, dan nog is
de Grieksche regeering geheel in te
genspraak met wat zij zelf indertijd
bij het Korfoe-incident verkondigde.
Men zal zich herinneren dat toen
een Ttaliaansch officier Vermoord werd
de Italiaansche regeering zich toen
zeef dreigend tegenover de regeering
te Athene stelde, Korfoe bezette en 'n
belachelijk hooge schadevergoeding
eischte. Door geheel Europa ging een
rilling van verontwaardiging; de Vol
kenbond bemoeide er zich mee, maar
Mussolini matigde z'n eisch niet, en
de Volkenbondsmacht was niet groot
genoeg om hem te dwingen, hoewel hij
zich later bij het besluit van den
gezantenraad neerlegde. Sindsdien
hield de Grieksche diplomaat Politis
op elke volkenbondsvergadering spee
ches over de versterking van de mo
reel e macht vah den Bond en vond
veel bijval van andere staten.
En nu, 't eerste wat de Grieken doen.
is een belachelijk hooge schadeloos
stelling eischen en Bulgaarsoh gebied
bezetten. Waar blijven nu de mooie
Woorden?
'tBlijkt, diat 'troepen om de hulp
van den Volkenbond alleen maar be-
teekenis heeft als 'tgaat tegen 'n ster
keren staat, maar voor het verzwakte
Bulgarije is men in Athene niet bang.
Een en ander zal de sympathie voor
Griekenland bij de groote mogendhe
den niet versterken.
Hoe zal de Europeesche kinderkamer
ooit rustig worden, als de groote ooms
en tantes 't voorbeeld niet geven?
Maar de Balkan is nog lang niet
rijp voor een garantieverdrag.
De beoordeelingen van het verdrag
van Locarno zijn over 't algemeen gun
stig, behalve natuurlijk die van ui
terst rechts en uiterst links in de ver
schillende landen.
Voor Rusland is 't ongetwijfeld zeer
nadeelig, daar de Engelsche invloed
op 't vasteland zeer verstrekt is.
Zooals te verwachten was, hebben
ook de Duitsch-Nationalen zich Verzet
tegen 't verdrag, maar waarschijnlijk
behoeft men hun verklaringen niet ern
tig te nemen. Deze zouden, naar men
zegt, slechts moeten dienen als para-
derpaard voor de verkiezingen van d.
gemeenteraad van Groot-Berlijn, daar
anders veel patriotten wel eens
Deutsch-Völkisch konden stemmen.
Maar als de Duitsche regeering,
waarin toch ook eenige Duitsch-Nati
onalen zitting hebben, van de Gealli
eerden de ontruiming van Keulen ge
daan krijgt, zullen ze wel weer bij
draaien, want ze zijn toch nog Vel
nuchter genoeg om te zien dat 't ver
drag van Locarno de eenige mogelijk
heid is.
In een rede verklaarde Painlevé, de
Fransche premier, dat de oorlog In
Marokko vrijwel geëindigd is.
Als dit waar is, zou het voor de
Fransche financiën wel gelukkig zijn
want de daling van den frank was de
laatste dagen zeer onrustbarend. Als
de heer Caillaux zijn positie wil hand
haven, zal hij toch eindelijk eens moe
ten komen met een plan dat voor ver
wezenlijking vatbaar is. Tot nog toe
Leidsche Penkrassen.
Amice,
Zooals ge in ide bladen gelezen zult
hebben, heeft Leiden weer eens feest
gevierd en dat wel over een feit, dat
in andere plaatsen zeker geen aanlei
ding tot feestelijkheden zou geven.
Dat hier in Leiden het bereiken van
den zestigjarigen leeftijd door den bur
gemeester wel aanleiding gaf tot fees
telijkheden eh tot een huldliging waar
aan, behalve in den middag door een
groot aantal personen, des avonds
door maar even een zestig vereenigin-
gen werd deelgenomen, wijst er wel
op, dat hier de verhoudingen zeer bij
zonder, ik zou haast zeggen zeer ge
lukkig zijn.
In 't algemeen mag het toch als een
verblijdend verschijnsel worden aan
gemerkt als een burgemeester, de dra
ger van het gezag en die het gezag
ook wel weet te handhaven als het
moet, bij de burgerij zoo gezien is als
hier telkens weer het geval blijkt te
zijn.
En 'tkan ook geen kwaad, als zoo
nu en dan de tegenstellingen, die er
nu eenmaal in het leven zijn en die
er moeten zijn, voof een oogenblik eens
even naar den achtergrond worden ge
drongen en de eenheid van de bevol
king naar buiten wordt gemanifes
teerd.
Vandaar, dat ik mij, hoewel ik ove
rigens van meening ben dat er wel wat
al te veel gejubileerd wordt en dat een
beetje matiging op dit gebied nog zoo
kwaad niet zou zijn, over de huldiging
van den heer &e Giiselaar zoo van har-
waren de meeste van zijn plannen on
mogelijk uit te voeren. Reed9 Herriot
verklaarde, dat er geen verhooging
van den bankbiljettenomloop meer zou
plaats vinden Toch verhoogde Caillaux
't vastgestelde bedrag en wil het nu
weer verhoogen. Dat is evenwel de
vlugste manier om den frank nog meer
te doen kelderen!
Uit het grijs verleden.
DE STEEN VAN ROSETTA.
Zeer waarschijnlijk zou het zelfs den
scherpzinnigsten geleerden nooit zijn
gelukt het Egyptisch schrift te ont
cijferen, had niet een gelukkig toeval
ons den sleutel tot de kennis daarvan
verstrekt in de belangrijke vondst van
den steen van Rosetta.
In Augustus 1799 liet Bouchard, een
van Bonapartes genie-officieren zijn
soldaten grondwerk verrichten in de
buurt van Rosetta, toen zij op een gra
nieten tafel stooten, die een drietal op
schriften bleek te bevatten: Grieksch,
hiëroglyphen en een derde schrift, dat
wel wat op Arabisch of Syrisch leek.
De inhoud van het Grieksche op
schrift was natuurlijk gemakkelijk te
lezen en het bleek, dat men te doen
had met een decreet der Egyptische
priesterschap uit het jaar 196 v. Chr.
waarin de jonge koning Ptolemeus V
Epiphanes (205181 v. Chr.) wordt ge
dankt voor de vele weldaden, 't land
en vooral den tempels bewezen en
waarin voorts bevolen wordt, hem en
zijn beelden, welke naast die der hoofd
godheid in alle tempels van den eer
sten, tweeden en derden rang moesten
worden Opgericht, allerlei goddelijke
eer te bewijzen.
Verder bleek uit dit Grieksche op
schrift, dat de beide andere opschrif
ten hetzelfde decreet bevatten, en wel
in hiëroglyphen en in demotisch
schrift, d.w.z. het Egyptische volks
schrift.
Toen Alexandrië in 1801 door de En-
gelschen veroverd werd, werd deze
steen van Rosetta naar het Britsche
Museum te Londen vervoerd. Een af
gietsel ervan bevindt zich in het Rijks
museum van Oudheden te Leiden.
Met groote belangstelling en ijver
werden de opschriften op den steen
van Rosetta door de geleerden bestu
deerd^ en wel allereerst het demotisch
schrift, omdat dit het eenvoudigste
leek en men van meening was dat het
gemakkelijker te ontcijferen zou zijn,
dan het eigenlijke hiëroglypbenschrift.
Toch viel deze arbeid niet mee. De
Fransche orientalist Silvestre de Sacy
trachtte te bewijzen, dat het demotisch
schrift niet zooals naar men des
tijds meende de hiëroglyphen uit
symbolische teekens bestond maar een
letterschrift was en met behulp van
de Grieksche vertaling probeerde hij
allereerst uit te vinden, waar de eigen
namen stonden (Ptolemeus, Berenice.
Alexander, Arsinoë) teneinde op die
wijze tot de vaststelling van het de-
motische alphabet te komen.
Zijn veronderstelling, dat we hier
met een alphabetisch schrift te doen
hebben is later gebleken, slechts ten
deele juist te zijn. In 1802 gaf hij zijn
pogingen op.
De. geleerde Zweed Akerblad kwam
weer wat verder in de ontcijfering van
het demotisch schrift. Behalve de
eigennamen wist hij ook de woorden
„en., koning, tempel en priester" aan
te wijzen en een alphabet van 16 let-
terteekens op te stellen, dat evenwel
slechts gedeeltelijk deugde. Tot een
juist begrip van het demotisch schrift
kwam hij ook" niet.
Na deze pogingen tot ontcijfering van
het demotisch schrift wendde men zijn
aandacht tot de hiëroglyphen. De eer
ste, die zich daarbij verdienstelijk
maakte was de Engelschman Thomas
Young, die ook een zeer bekwaam na-
tuuronderzoeker was Young begun
met bij zich zeiven de zeer juiste op
rnerking te maken, dat. al was ook het
hiëreglyphenschrift een symbolisch
schrift, de personennamen die in den
tekst voorkomen niet op symbolische
wijze kunnen geschreven zijn. Daar
voor moest men ongetwijfeld alphabe-
tische teekens gehad hebben en het
was zijn streven, deze te vinden. Ook
zijn pogingen hadden echter niet het
gewensche resultaat, en pas den ge
nial en Franschman, Champollion zou
het gelukken, „het verschrikkelijk ver
roeste slot" zooals hij het noemde, te
openen.
Jean Francois Champollion. die van
1790 tot 1832 leefde, vatte reeds als elf
jarige knaap, toen hem als door een
toeval Egyptische opschrifen in han
den gekomen waren, het plan op, de
hiëroglyphen te ontcijferen; dit zou
zijn levenstaak zijn, zoo stond toen
reeds zijn besluit vast Dit ideaal hield
hij steeds in het oog. Alles wat in de
oude en nieuwe litteratuur over E-
gypte geschreven was, werkte hij
door; tal van talen bestudeerde hij en
inzonderheid maakte hij zich het Kop
tisch. de taal der Egyptische Christe
nen, volkomen meester, zulks omdat
hij begreep dat naar Kirchers geniale
vinding dit een afleiding moest zijn
van het oude Egyptisch.
Na een ontzaglijken voorarbeid van
catalogiseering en vergelijking der ver
schillende teekens was hij eindelijk
zoo ver, dat hij in het groote geheim
van het oude schrift was binnenge
drongen en op 27 September 1822 kon
hij aan de Academie te Parijs meedee-
len, dat de hiëroglyphen ontcijferd
waren.
Daarna ging de jonge wetenschap
der Egyptologie met reuzenschreden
vooruit. In 1828-29 maakte Champol
lion een reis door Egypte en bezocht
alle monumenten, die destijds bereik
baar waren. Toen hij in 1832, op 42-
jarigen leeftijd overleed, liet hij een
Egyptische spraakkunst en een Egyp
tisch woordenboek na, alsmede een
schat van aanteekeningen, die het na
geslacht met bewondering vervuld
hebben voor zijn werkkracht en ge
niaal inzicht.
UIT DE~OMGEVING.
ALPHEN a. d. RIJN.
Op uitnoodiging van de Chr. H.B.S.
vereeniging hield Mevr. M«tz-Reuling,
in het gymnastiek-lokaaJ van de H.B.S.
een lezing over het onderwerp „Een zo
merreis in Noord-Afrika.
De voorz. der Vereeniging sprak een
woord van welkom waarna mevr. Metz-
Reuling haar reisbeschrijving begon met
eenige interessante mededelingen ovér
Marseille, vanwaar de boottocht naar
Noord-Afrika werd ondernomen. Ze
sprak daarna van haar mooie reis van
stad tot stad ern vjfe idorp tot dorp
met veel enthousiasme, waardoor de
vele aanwezigen geboeid werden, 't Was
dan ook een interessante reisbeschrij
ving, waarvan de waarde belangrijk
verhoogd werd door de lichtbeelden
welke gedurende de lezing vertoond
werden.
Na beëindiging van de lezing moest
de spreekster een hartelijk applaus in
ontvangst nemen.
De voorz. sprak een woord van dank
voor het gehoorde en geziene van dezen
avond en bood mevr. Metz-Reuling als
blijk van waardcering een dameshorloge
aan, wat met een vriendelijk woord
aanvaard werd. Welvoldaan ging men
daarna huiswaarts.
OUDE WETERINO.
De collecte ten bate van het Vredes
werk van het Roode Kruis heeft alhier
opgebracht de som van f50.
Dinsdagmiddag is alhier op den
hoek van de Drecht een met Dieten
f eladen schuit gezonken. De opvaren-
en konden zich redden. De schuit zit
de scheepvaart zeer in den weg1, vooral
de schepen die vanuit de richting Ring
vaart d e Drecht willen invaren, moeten
terdege oppassen.
Tot onderwijzeres aan de Bjjz.
R.-K. School alhier is in de vacature,
ontstaan jd'oor het vertrek van Mej.
Poort, benoemd Mej. J. M. Masker uit
Groningen.
LEIDERDORP.
De Bandsring, ,JCoudeik!erk" .van J.V.
op G. G. komt DtVi Donderdag .29
Get a.s. 's avonds te 7Vs uur in „Irene"
in ringvergadering bijeen.
Zooals bekend heeft deze ring1, ge
vormd door de Geref. J.V. te Hazers-
woude, Koudekerk en Leiderdorp, ten
doel, door samenwerking de belangen
der bij haar aangesloten vereenigingen
te bevorderen pn belangstelling voor
haar op te wekken.
'tls reeds vroeger opgemerkt, echter
'gonder resultaat, dat deze ringvergade-
ringen voor ieder belangstellende, spe
ciaal ouders der jongelingen, toegan
kelijk zijn.
Het werk dat hier in inlei"dingsvorm
wordt geleverd, is steeds de moeite
overwaard, dat men er eens komt luis
teren. De waarde van het vereemigines-
leven wordt steeds duidelijk in het licht
gesteld. Zoo ook thans. Op de agenda
komt n.l. voor het onderwerp ,,De Ge
ref. J.V. en onze Nationaliteit". Een
lid der J.V. te Hazerswoude hoopt hier
in aan te toonen, van welk een onschat
bare waarde de arbeid op de J.V. is,
voor de b andhaving van ons nationaal
volksbestaan.
Dan hoopt een lid der J.V. te Koude»
|k«rk aan te geven in de tweede inlei
ding, welke manieren men er in het
vereenigingsleven op na moet houden.
Terwijl in den loop der vergadering de
tegenwoordige voorzitter de heer G.
Goedhart Hzn., die gedurende een 12-
tal jaren 'den ring "diende, afscheid
hoopt be nemen en "het voorz.schap
zal overdragen aan den heer H. van
•Hilten van Hazerswoude.
ZOETERWOUDE.
Eeii vrij ernstige botsing hhd gister
middag alhier op den Hoogen Rpndijk
plaats tussoh'en een autobus „Moda"
van Alphen a£ui den Rijn en een luxe
auto, afkomstig uit "Amersfoort. In de
autobus zaten 10 passagiers die er vrij
wel goed afkwamen. Een meisje van
13 jaar uit Alphen aan den Rijn werd
aan handen en boenen verwond door
glasscherven en twee andere vrouws
personen werden uit da bus geslingerd
waardoor de kleeren beschadigd wer
den. De chauffeur der bus klaagde over
pijn in dpi borst.
In de luxe auto zaten drie personen:
Smevr. A. uit Amersfoort en haar zoon
en de heer R. uit Leusdan. Alleen mevr.
A. werd een weinig verwond aan het ge
laat door glasscherven-
De auto's waren zwaar beschadigd
en zijn in de Bruno-garage onderge
bracht
"Dr. Passant Snoep van Leiderdorp
verleende eerste hulp aan de gewonden,
waarna zij met een volgende bus hun
reis konden vervolgen.
Do familie A. en de heer R. zijn
per auto naar Leiden vervoerd en ver
volgens per trein naar hun woonplaats
vertrokken. Ooggetuigen schrijven het
ongeval toe aan'het "woeste rr'lrder
luxe auto.
Procesverbaal is opgemaakt
Door de gemeenteveldwachter is
tegen zeven winkeliers, wier maten en
gewichten niet waren voorzien van het
goedkeuringsmerk, proces-verbaal opge
maakt en hun maten en gewichten in
beslag genomen.
Een herinnering van Paul hruger.
Do- A. Lmgbeek schrijti aan
Let iidbi.:
't.Was het jaar 1884, .Wjj jongens
waren vuur en vlam geweest, als \vu
hoprden van den .Trans vaaloor.og, do
slagen bjj. .den Langenevpas, etc. .Ueen,
wonder, dat de komst van de .Trans
valere in Amsterdam ook ons niet
kond liet. En toen een Dinsdagavond,
de dominéé op de catechisatie tegen
ons zei: „Jongens, Zondag preekt ds.
Dutodt uit .Transvaal vobr mij in da
.Nieuwe Kerk; daar ga jelui natuur
lijk allemaal heen", toen was die laat
ste aansporing waarlijk niet noodigt
De dienst in de Niéuwe Kerk zou)
om 10 uur beginnen, maar 's morgens
om 8 uur waren wij ai op den Dam'
geposteerd voor de kerkdeur, om, zoo
dra die deur openging, (wel wat pn-i
(eerbiedig I) in stormpas de kerk in|
te vliegen en een plaats te Roeken)
aan den kant van aen preekstoel.
SVant Kruger zou jn de Konings-,
bank zitten, tegenover aen preekstoel
en 't was ons nog minder om depteek)
(dan om Kruger te doen. Of de kos
ter of kerkeknecht al zei: „daar nioogt
u niet zitten; die plaats is van een'
eigenaar", daar stoorden .wij ons d.eri)
dag met aan. 't Was nu: wie eerst"
komt, eerst maalt, en dus: ,We blei
ven zitten waar wij! zaten. Twee uur
lang, voor er iets' begon.
Maar ons wachten werd beloond.;
CWant tegen tien uur, daar kwam de
breede, rijzige geestalte van Kmger;
ietwat gebogen, den Koningsbank bin)
nenschuiven, gevolgd door den nogj
forscheren zwaargebaarden generaal 1
Smit. En toen Kruger rustig gezeten
was, ajpziende naar den preekstoel,
toen kregen wij1 dat oog te zien, waaij
van wijj de uitdrukking nooit vergeten
Een groot, donker oog, dat kalm pp,
zeg, met soms iets droomerigs wee.
moedigs erin. En wat vastberaden
trek om dien mond.
Ds. Dutoit hield een PinsterpreeP
i't was dien dag Pinksterdag' over
den tekst: „De wereld kan 'den Heüi
gen "Geest niet ontvangen, want ze
kent Hem niet, maar gij kent Hem".)
Den volgenden Dinsdag op de ca.
techisatie was die kerkdienst natuur.l
lijk het onderwerp. Onze dominee had]
de o.ï. goede gewoonte, om ons maar)
niet een leer buiten het leven om t«
leeren, maar om ons in alles, wat er!
op kerkelijk en godsdienstig gebiéidM
voorviel in te leiden. En wat ikred
gen wij nu ditmaal een mooi verhaal'!
„Ik had tegen mijn rijtufeverhUurJ
der gezegd", ,zoo vertelde de domLj
nee: „Zorg voor het mooiste rijtuig!
dat ge krijgen kunt, want ik moet!
Zondagmorgen den Staatspresident 1
van de Zuid.'AfrikaanscHe 'Republiek)]
ermee van het 'AmstelHotd afhalen»!
en naar de Niéuwe Kerk rrjldew. Nufl
daar Had de man öolk goed voor geü
'zorgd. Maardaar kwata' 5k aaW]
h'et 'AhistelHotel in een groote ftam.rti]
met lichtkleurig tapijt en witsatijnetl
strekenmaar o wee. Overal m kfcl]
kamer Kaa de 'directie van die bi
op den sroiid laten zetten. Want
Transvalers pruimden. En niet all
'dat ze pruimden, maari. jullie be.
grijpt wel, die satijnen streken kou
der. daar niet tegen. Dus 'daarvoor "I*J
hakjes.
En toen wij in dat mooie rijtuig ge.'
zeten waren, zoo ging de domme
daar gingen dadelijk de raampjes
en toen was 't een kruisvuur om
heen links en rechts de ramen uit.
Pats, pats, dat vloog maar om gajj
heen".
Onze goede dominé Stond Bekend
als iemand, die nogal van odeur hieldj
Dien dag moest hij voor zijn Trans!
vaalliefde ook wat over Hebben.
De Transvalers, en vooral
hadden wel een fijn hart en een fij
geest, maar alsnog geen fijne
ren".
„Zoo 't kleed niet fijn i»,
Als 't 'Kart maar rein fe>
Dan is het goed",
mo zong eenmaal Ds. de Liefde.
to heb verheugd. Ik meen toch, dat
zoolang zulk een spontane huldiging
mogelijk blijkt, er voor de toekomst
nog wel wat te wachten is.
Overigens trof het mij en 'tkan,
dunkt me geen kwaad dit ook in het
openbaar uit te spreken dat de hul
diging zulk een ijselijk neutraal ka
rakter droeg. Ik heb hierbij vooral op
het oog de middaghuldiging en meer
speciaal de rede, die daarbij door
Prof. Blok werd gehouden.
Met geen woord werd er gerept van
de reden die zoowel de jubilaris als
de bevolking had, om God te danken
voor wat Hij gedaan heeft, voor de
zegeningen Gods, die ook op dezen ver
jaardag gezien konden worden. Stui
tend vond ik het, toen daar gezegd
werd, dat de burgemeester enkele ja
ren geleden ternauwernood den nood-
lottigen dans was ontsprongen, alsof
hier niet de verhooring lag van veler
gebeden.
Ik weet wel amice, dat het ietwat
onaangenaam is op dergelijke dingen
te wijzen. Maar onaangenamer nog is
het dat op dergelijke dingen kan en
moet gewezen worden en dat zelfs bij
zulk een huldiging waar er toch zoo
heel veel reden is om te gedenken wat
God deed, met de leiding van God niet
werd gerekend, 't Is waar, de gods
dienst bestaat niet uit praten alleen.
En vrome termen en mooie woorden
doen 'them ook niet. Maar als bij zulk
een gelegenheid gezwegen wordt,
angstvallig gezwegen van Hem, van
wien alle goede gaven afkomstig zijn
en gesproken op een manier als de
feestredenaar dat deed, dan kan ik dat
niet anders dan stuitend noemen.
Er is in de laatste dagen heel wat
over den burgemeester geschreven en
een van onze vrouwelijke raadsleden,
die 't anders met hem nogal eens aan
den stok heeft, of omgekeerd, heeft
hem zelfs aan "t praten weten te krij
gen.
Merkwaardig was daarbij wat de ja
rige omtrent zijne verhouding tot den
Gemeenteraad vertelde, 't Ideaal zou
eigenlijk zijn zonder den Raad te re-
geeren ook al, omdat door de bestaan
de wijze van verkiezing zoo zelden die
personen naar voren komen, die re-
geeren kunnen.
Daarover valt natuurlijk te praten.
Het tegenwoordige kiesrecht heeft na
tuurlijk heel wat bezwaren, al wil ik
om eerlijk te zijn erkennen, dat de
zelfde bezwaren ook tegen het vorige
stelsel werden aangevoeld.
Toen we nog hadden hert personen-
stelsel, was het van veel belang een
populair candidaat te vinden. Maar
't feit dat iemand populair ia en mis
schien buitengewoon goed kan praten,
waarborgt nog niet, dat hij ook b e-
kwaam is, terwijl omgekeerd iemand
die heelemaal niet populair is en hee-
lemaal niet voor de tribune kan spre
ken, buitengewoon bekwaam kan zijn.
En dat, zoo heeft men geleerd, was
nu het voordeel van het nieuwe kies
stelsel, dat men dan dergelijke per
sonen veel gemakkelijker dan vroeger
een behoorlijke plaats op de lijst kan
geven, en veel beter hunne verkiezing
kan verzekeren. Nu beantwoord ik
niet de vraag of van die geschonken
(gelegenheid dooi; kiesverenigingen of
andere colleges altijd een goed gebruik
is gemaakt. Misschien niet. Maar dan
voeg ik daar onmiddellijk aan toe, dat
dat volstrekt niet altijd ligt aan de
kiesverenigingen, die vaak heel veel,
maar vergeefsche moeite deden, om
personen waarvan gezegd kan worden
dat ze boven de massa uitsteken, te
bewegen een candidatuur te aanvaar
den.
Overigens geloof ik amice, dat we
met de critiek op allerlei vertegen
woordigers wel een beetje voorzichtig
mogen zijn. Persononlijk bezoek" ik al
meer dan 20 jaren allerlei raadsverga
deringen e.d. in verschillende deelen
van het land, maar ik moet eerlijk
verklaren, dat Ik nooit den Indruk ge
kregen heb, dat het „gehalte" der le
den over 't geheel vroeger zooveel be
ter wae dan nu.
Er werd, dat is een feit, vroeger min
der gepraat, er werd' heviger „ja" ge
knikt, de colleges van B. en W. hadden
het over 't geheel gemakkelijker. Maar
vraagt ge me of de raadsleden vroe
ger. toen het terrein waarop men zich
bewoog veel meer beperkt was, meer
moeite deed zich op de hoogte te stel
len en zich in de zaken in te werken,
dan nu het geval is, dan moet ik daar
op beslist ontkennend antwoorden.
Voor het overige moet het wel opval
len dat de burgemeester, die over het
instituut „Gemeenteraad" want hij
heeft natuurlijk niets onvriendelijks
bedoeld aan het adres van het Leid
sche college, zoo weinig enthousiast
is, als lid van de Eerste Kamer vol
strekt niet tot de ja-knikkers behoort
maar er wal degelijk 'n eigen megning.
op na houdt «n daarvan ook vaak op
ondubbelzinnige tvijze blijk geeft. Bn
dat terwijl de „zedelijke opgaaf van]
een volksvertegenwoordiger toch' weer,
een heel andere is dan van iemand
die tot mede-regeeren geroepen wordt.]
Ik stap hiermee van dit onde
af, echtgr niet, dan na den wensch tel
hebben uitgesproken, dat Jbr. de Gij-
se laar nog vele jaren in staat mag ge«J
steld worden onze gemeente te
ren, de raadsvergaderingen te presl-1
deoren en als Volksvertegenwoordiger,
in ons Hoogerhule werkzaam te zijn. j
Eigenlijk zon ik 't voor vandaag hier
bij kunnen laten, maar er is nog een]
'ding, waarop fk de aandacht wilde
vestigen.
De Chr. Besurenbond te dezer plaat
se houdt dezen winter weer een aan
tal propagandavergaderlngen. Die van
den vorigen winter waren slecht be
zocht. Meer dan treurig. Welnu, ia-
ten we nu eens, te beginnen a.s. Vrij
dag, beginnen mee te helpen dat hier
in verandering komt.
De Chr. vakbeweging is een schild
voor de zwakken. Zij is voor ons volks
leven van veel meer beteekenis dan
menigeen vermoedt. Alleen de roodo
organisaties, die begrijpen het, waar
om ze dan ook het onmogelijke doen
om die vakbeweging te verpletteren.
Welnu amice, laten we blijk geven
althans zoo verstandig te zijn als de
roode vakvereenigingsleiders en nanr
vermogen meewerken om de actie die
nu weer ondernomen wordt, te doen
slagen.
O-S;
VERITAS
