INÏEUWE LE1DSCHÉ COURANT VAN VRIJDAG f4 AUGUSTUS 1929
TWEEDE BLAD.
Wat de bladen zeggen.
De „overwinning" der S.D.A.P
In een serie artikelen over den stein-
jbusuitslag in de r.k. „Maasbode" wordt
van de „overwinning"" der S.D.A.P. ge
zegd:
De overwinning van de S.D.A.P. bij
deze stembus is hierin gelegen, dat zij
er in slaagde, hier en daar de stellin
gen der Katholieken binnen tp drin-
jgen en in niets anders. De zetel-
;-\vinst der partij moge, oppervlakkig
,l)eschouwd, pleizierig lijken: zoolang
een partij geen regeeringspartij wor
den kan en zioh niet ten volle schik
ken kan in haar rol van oppositie,
maakt zetel winst de politieke positie
jeerder lastig, dan gemakkelijk. Nu de
'eerste geestdrift over de overwinning
'wat geluwd is, beginnen de esdeapee
sche kringen de moeilijkheden van de
(situatie terdfege in te zien. Men is dan
de groote overwinnaar bij de stembus;
er móet iets gebeuren; er moet iets ge
daan worden, maar niemand weet wat.
In die onrustige stemming begint de
partij maar vast te protesteeren: tegen
Colijn, tegen Stenhuis, en dan weer te
gen Coljjn. Het singuliere van den
staat van zaken is wel, dat ieder pro
test tegen Colijn het minderwaardige
van de esdeapeesche overwinning in
het helderste licht zet, want Indien die
overwinning ook in den invloed op de
politieke verhoudingen iets beteekende
dan ware er geen protest tegen Colijn
noodig, want Colijn ware geen minis
ter. Inmiddels zijn de snuggersten in
de partij bezig met het smeden van
een sleutel, die in de toekomst op-alle
sloten past. Wordt Colijn de reaction-
na-ire wildeman, die zelfs de eigen kin
deren verslindt: de sociale maatrege
len, door de rechterzijde tot stand ge
brachtdan is dit in strijd met den
uitslag van één Juli, en dan wordt de
esdeapeesche stembuspolitiek voortge
zet, zoolang er nog zijn, die zich ïn de
luren laten leggen. Wordt Cölljn een
wijs en verstandig vader, die wil trach
ten eigen kroost zóó te versterken, Jdat
't ook op eigen beenen kan gaan, dan
roert de trommel weer voor <de esdea
peesche tent en wordt den volke ver
kondigd: ziet, wat we hebben gewon
nen op één Juli, in de democratie is
van ColijnSaulus een ColijnPaulus
geworden, door onzen invloed.
Zoo vindt iedere pot een deksel en
iedere deksel een pot, wat ook in de
politieke keuken buitengemeen plezie-
jtig is.
KERK EN SCHOOL.
NED. HERV. KERK.
B e roe pen: Te Moordrecht, B. Nieuw
'Öurg, em. pred. te Boskoop. Te .Waar-
der (toez.) G'. Alers, te Nieuw-Lekk'er-
land.
Bedankt: Voor Abbenes, EL. dé
Witt, cand. te Noordwijk.
GEREF. KERKEN.
Tweetal: te Eottevalle, cand. Ger-
fitstna te Enumatil en cand. Smidt te
Uithuizen.
Aangenomen: Naar Oosthem (Fr.)
C. J. Sikkel, cand. te Oegstgeest.
Bedankt: Voor iWestzaan, Marken,
;Hijlaard en Wons, O. J. Sikkel, cand.
te Oegstgeest.
GEREF. GEMEENTEN.
'Beriepen: Te Aagtekérke, M. Hof-
Tttan, te Krabbendijke.
Bedankt: Voor Herkingen J. Fraanje
te Barneveld.
Ds. P. Zandt.
Naar gemeld wordt, heeft Ds. P. Zahdt
van Delft, Tweede Kamerlid, de benoe
ming tot voorganger bij de Herv. (Geref.)
Evangelisatie te Zwolle, aangenomen.
Beroepbaar.
De heer, C, Stam, theol. cand. te IJs-
selsteln deelt mede, dat hij gaarne een
eventueel beroep bij de Geref. Kerken-
in overweging zal nemen.
Een negatieve Synode.
De „N. R. Crt." wijst er op, dat de
node Algv, Synode .'er Ned. Herv. Kerk,
in tegenstelling met vroeger, toen soms
meer dan 30 zittingen noodig had, dit
jaar met 19 zittingen kon volstaan.
De oorzaak, zegt het blad, is niet ge
legen in de wijze van behandeling, maar
in gebrek aan 's^tof. Er is .weinig in de
synode binnengekomen en er is weinig
van de syno'de uitgegaan. Maar toch,
heeft ook de wijze van behandeling wel
invloed uitgeoefend. Hetgeen nog bin
nengekomen is, heeft weinig belangstel
ling en nog minder instemming gevon
den.
De node synode heeft een record be
haald ook ten opzidhte van het ver
werpen vah voorstellen. Er is heel weinig
van gedachten gewisseld, heel Weinig ge
pleit; er bestond wel zeer groote over
eenstemming en zeer spoedig bereikte
overeenstemming omtrent de meeste on
derwerpen meestal unaniem en in elk'
geval met sterke meerderheid besloot
men, in dezen ook alweer conform1 aan
de rapporteerende commissies, om' de
vruchten van het particulier of classi
caal initiatief te verwerpen of ten hoog
ste vobr kennisgeving aan te nemen.
Vond deze vlotte weigerachtigheid haar
grond in de omstandigheid, - dat de in
gekomen voorstellen van vrijzinnige zijde
kwamen? Velen hadden gehoopt op een
principiële synode, want ditmaal was de
synode wel zeer sterk overwegend ortho
dox. Zij k'on als orthodoxe synode op
treden in de volle macht, die de kerk
haar gegeven had.
Maar ook' deze voorstelling Is onjuist.
De enkele principleele voorstellen, die
inkwamen, waren juist van .de orthodoxie.
Daar was het stereotiepe voorstel tot
degradatie van de Waalsche vertegen
woordiging en het nog stéreotieper re
organisatie-voorstel. Beidé verwierp de
orthodoxe synode zonder veel - vorm' van
proces-. Zij tartte het alarm' van de reor
ganisatiemannen, die juist met zooveel
ophef te Utrecht hadden gedemonstreerd.
Secundus, dig in het orgaan der Confes-
sioneele Vereeniging brieven uit de sy
node schrijft geeft de schuld aan.
de modernen, die „een mooie gelegen
heid om royaal te zijn, hebben laten voor
bijgaan", maar kan toch niet verkrop
pen, dat „de orthodoxen die tegenstem
den, de tegenstelling binnen den kring
der orthodoxie hebben toegespitst." Zelfs
geen studie-commissie. „Wat is er toch
een vrees", aldus klaagt Secundus, „om
maar iets principieels onder de oogen te
zien".
„Zelfs bij de keuze van een secundus
lid", zoo klaagt hij, „hebben enkele or
thodoxen de voorkeur gegeven aan een
vrijzinnig man boven een predikant, die
lfcl is 'van den Gereformeerden Bond.
Om er niet meer van te zeggen: het is
bedroevend".
Tegen den Raad van Beheer.
Den Kerkeraad der Ned. Herv. ge
meente te Maartensdijk heeft tot gods
dienstonderwijzer benoemd den heer W.
van Leeuwen te Dordrecht.
De gemeente van Maartensdijk is tot
dusverre weigerachtig gebleven, den aan
slag vari den Raad "van Beheer,te voldoen.
Als gevolg1 hiervan k'an het Classicaal
Bestuur van Utrecht het verzoek om
handopening niet doorzenden en mag het
op een eventueel uit te.brengen beroep
geen approbatie verleenen.
In navolging van de gemeente Leerdam
heeft de Kerkeraad van Maartensdijk nu
een godsdienst-onderwijzer benoemd.
Neemt deze de benoeming aan, dan heeft
hij er eiken Zondag" een Bijbellezing of
Bijbeloefening kunnen houden. De offi-
cieele verkondiging van het Evangelie
of Bediening des Woords en der Sa
cramenten evenals" de huwelijksinzegenin
gen blijven aan de predikanten van den
ring opgedragen.
De Hervormde gemeente van Maartens
dijk, die ruim 1000 zielen telt en vroe
ger bij een vacature immer weder spoedig
een eigen predikant had, zal dus nu va
cant blijven. Door velen wordt gevreesd
dat op meer plaatsen eerlang dezelfde
methode gevolgd zal worden.
Een Jan de Bakker-raam.
De kerkvoogdij der Ned. Herv. Gem.
te Woerden vraagt per omzendbrief aan
predikanten en kerkeraden steun voor
de plaatsing van een gedenkraam in
Woerdens oudste kerk. Wij lezen o.m.:
„Het mag in ProtestantscKe kringen
als bekénd worden verondersteld dat er
in Den Haag een comité is opgericht,
hetwelk zich ten doel stelt, gelden bijeen
te verzamelen om te komen tot plaatsing
van een gedenkraam: in de Groote Kerk
aldaar, ter herdenking van den matei-
dood van Jan Pistorius, meer bekénd als
Jan de Bakker van Woerden.
Het streven der commissie om te ko
men tot stichting, van zulk1 een monument
verdient den Mteun van gansch protes-
tantsch Nederland. Het college van kerk
voogden en notabelen der Ned. Herv.
Gem. te Woerden meent echter met alle
bescheidenheid, dat zulk een herdenkings-
raam in de allereerste plaats te Woerden
thuis behoort en niet in Den Haag.
Woerden toch is de plaats waar Jan de
Bakker'geboren is en jarenlang geleefd en
gewerkt heeft. In Den Haag liet deze
man om des geioofs wille zijn leven.
Ons college méendè eerst uit beschei
denheid. niet te moeten ingaan tegen de
plannen van het Haagsche comité, maar
zich tevreden te stellen met de toezegging
dat wanneer genoemd comité nog geld
mochtover hebben, ook Woerden daar
van een deel zou ontvangen1. Op deze
wijze bestond er althans een mogelijk
heid, dat er in Woerdens oudste kerk
ook een gedenlcteeken kwam. Bij nader
inzien meent .ons college toch dat deze
bescheidenheid te".vér gaat en Woerden
in de allereerste plaats het recht bezit om
gelden te vragen tot plaatsing van een
gedenkraam van Jan de Bakker in zijn
eeuwenoude ikerk."
De zegen van het geven.
De Annalen der. St. Joseph's Congre
gatie van; Mill' -Hill, vermelden o.m'. het
volgende veel?eggende verhaal
„Een jongmensch, die te zwak was,
om als zendeling naar, Congo te gaan,
gaf binnen ;io jaar-,25.000 pond sterling
(300.000 gld.). voor het Missiewerk van
de Baptisten in den Congo. Door den-
dokter afgekeürd voor Congo-land, zeide
hij: „Mijn geld zal voor mij werken".
Hij begon een zaak; gaf het eerste jaar
900 gld., en in zijn trouw-jhar bedroeg
de inzending meer dan 40.000; gld.
Er schijntzegen te rusten op z-n zaken
het geheim van - krijgen is geven, wordt
er gezegd.
De Doopsgezinden in Rusland.
Aan het jongste nummer van „MeiXno-
nitische Blatter" zijn de volgende bijzon
derheden over de Doopsgezinden in Rus
land ontleend:
Het blijkt dat de gemeenten zich- be
ginnen te herstellen yani dedoor den
oorlog en de revolutie toegebrachte sla
gen. Nadat de régeering eindelijk toestem
ming had gegeven, is in het begin van dit
jaar een Bondsconferentie in Mbskóu ge
houden, waar alle doopsgezinde groepen
in Rusland vertegenwoordigd waren en
die een week duurde.
Aangedrongen werd o.a. op 'leekenar-
beid in de gemeente. De gevaren die
vooral de jongeren bedreigen werden on
der de oogen gezien én godsdienstige
en apologetische lezingen aanbevolen. Uit
drukkelijk werd geconstateerd dat benoe
ming tot voorganger niet wil zeggen dat
de gekozen broeder in .bijzonderen stand
is verheven. De gemeente echter, die op
den tijd. en de werkkracht van den pre
dikant beslag legt, verstrekkè hem ook
demiddelen tot onderhoud van zijn gezin.
Verder werd erkend dat éen speciale op
leiding tot predikant gewerischt-'is.
Ook is een referaat gehouden óver:
het christelijke huwelijk'. Na lange dis
cussies is ten slotte een resolutie opge
steld waarin o.a. gezégd wordt: „Het
begin van het christelijke huwelijk is de
heilige akte" der trouwliandeling, die direct
na de registratie van het-burgerlijke hu
welijk moet worden voltrokken. In ge
hoorzaamheid aan God beslist de ge
meente, wélk' huwelijk; zij christelijk mag
inzegenen of niet". Geen andere schei-
dingsgrond wordt erkend dan" die van
Matth. 19.
Aangedrongen werd vóórts óp verhef
fing van het gemeentegézang. Ook1 zal
men trachten zich weer meer voor de
zending te interesseeren.
Bij de regeering was een memorandum
ingediend, o.a. betreffende de godsdien
stige kinderopvoeding. Oprichting van
bijbelklassen en het instellen van kinder-
godsdienstoiefeningén werd- echter niet
toegestaan.
H. A .Derksen f
Te Nijmegen overleed gisteren de heer
H. A. Derksen in den ouderdom van
59 jaar. De heer Derksen is aan de gem.
H.B. S. 30 jaar werkzaam geweest. In
Juni j.l. nam de thans overledene wegens
gezondheidsredenen eervol ontslag.
De heer Derksen was de bekende schrij
"ver - van een série wiskundige werken,
die hij uitgaf in samenwerking met den
heer De Laive.
Het onderwijs in Zuid-Afrika.
E(mous) schrijft in ^.De School met
den Bijbel":
Den 8sten Mei -j.l. Is in een gezamen
lijke zitting van denSenaat en den
Volksraad - het besluit gevallen, dat het
Hollandsch, in art. 137 der Uniegrondwet
genoemd, het Atrikaansch-Hollandsch in
sluit. (Daarmede is ook de wettelijke be
lemmering tegen de erkenning van het
Afrikaansch als legislatieve taal uit den
weg geruimd. Als gelijkgerechtigd (met
het Engelsch treedt dan voortaan ook
het Afrikaansch-Hollandsah op. Het Ne-
derlandsch wordt een vreemde taal, uit
welker woordenschat het zich ontwikke
lende Afrikaansch echter nog putten zal.
Toch lette men er op, dat voorshands
het Nederlandsch niet uitdrukkelijk bui
tengesloten is. De nieuwe interpretatie
van art. 13^ verklaart het Afrikaansch
slechts voor ingesloten. Maar practisch
neemt dit de plaats van het Nederlandsch
in.
.Voor onderwij zers(essen) uit Nederland
is er alleen dan uitzicht op plaatsing
bij het ondèrwijs in Zuid-Afrika, indien zij
het Afrikaansch en het Engelsch machtig
zijn. Om van een' aanstelling verzekerd
te zijn, is het wenschelijk, dat zij daar
een of twee jaren den cursus volgen aan
een normaal-college, wat reeds met een
drietal in Nederland gediplomeerde on
derwijzeressen) het geval is, maar voor
een meer massale toepassing niet geschikt
is. ,Het maakt bovendien eènige uitgaven
onvermijdelijk, al is het ook, dat voor
enkele belanghebbenden een belangrijke
tegemoetkoming mogelijk is.
LWij deelen dit mede, nu de geweldige
overvloed van onderwijzers (essen) hier te
lande velen hunner het oog doet richten
naar Zuid-Afrika. De guristigte tijden uit
het laatst der. vorige eeuw,zijn geheel
voorbij.
Het algemepn kerkelijk congres,
te Stockholm.
Gemeld wordt, dat de dertien commis
sies van het congres thans zijn benoemd.
Zij zullen zich bezighouden met de vol
gende vraagstukken: Christenliefde en
economische en industrieele vraagstukken,
Kerk' en moreele en sociale problemetn,
Kerk en internationale betrekkingen, Kerk
en .Christelijk' onderwijs, samenwerking tus
schen de Christélijké gemeenschap.
De deken van Worchester dr. Gillie,
Rev. Mc. Cymont, dr. Mansie, dr. Fle
ming, dr. Patrick, de Lordbisschop van
Wincester dr. Garvis, Miss Lucy Gardner,
allen uit Engeland, prof. Cramer, prof.
Slotemakér de Bruine, prof. Aalders Uit
Nederland, Bisschop Janösk'a en prof.
Zilka uit Tscheciho Slowakije, prof. Comba
uit Italië, Aartsbisschop Germanof be-
hooren tot de leden van de verschillende
commissies. De pers van een groot aan
tal landen zal het werk der conferentie
volgen.
De Vereeniging van Zweedsche journa
listen zal op 20 dezer de buitenland sche
journalisten een diner aanbieden.
DE ARBEIDSLOONEN IN DE
SOVJET-UNIE.
De volkscommissaris van arbeid heeft
bij de regeering der Unie een rapport
ingediend over den tóestand van de ar
beidsmarkt in het -land.
De arbéidsloonen bedragen vólgens den
volkscommissaris 76 pet. van de voor-
oorlogsche. In sommige takken van de
industrie (bijv. op de" fabrieken van voe
dingsmiddelen, van papier, leerwaren, op
chemische fabrieken) zijn de loonen zelfs
hoo'ger dan voor den oorlog, maar daar
tegenover zijn de loonen in andere takken
zeer laag: 50 pet. en nog minder van de
voóroorlogsche.
Het slechtst is de toestand in de mijnen.
Het zou echter verkeerd zijn te denken
dat de loonen in de bedrijven, waar zij nu
meer dan 100 pet. van de vooroorlogsche
zijn, werkelijk hoog zijn, want de loonen
in deze fabrieken waren voor den oorlog
zeer laag.
De volkscommissaris erkent, dat, of
schoon de industrie zich goed ontwikkelt
(volgens hem, draagt deze ontwikkeling
zelfs een „onstuimig karakter"), de werk
loosheid voortdurend toeneemt, vooral on
der de ongeschoolde arbeiders, meeren-
deels arme boeren, die naar de steden
zijn gekomen, in de hoop er werk te vin
den. Meer dan 50 pet. van de werldoozen
zijn dan ook ongeschoolde arbeiders.
En terwijl het leger van werklopzen
AAN HET ZOEKLICHT.
Leiden, 14 Augustus 1925.
Er is een zuinigheid die de wijsheid
bedriegt, maar er is ook een wijsheid
die de zuinigheid bedriegt.
In liet belangwekkea.12 jaarverslag
der Vereeniging tot Christelijke Ver
zorging van Krankzinnigen over 1924
trof mij de volgende uitspraak van den
penningmeester
lk schrijf: die gelukk'ge bezitters
onzer obligaties, omdat, hoewel onze
effecten behooren tot de z.g. incouran
te fondsen, zij tot heden steeds de toe
gezegde renten hebben opgebracht en
ook bij uitloting a pari, dat is voor
het volle bedrag van 100 pet. zijn in
gewisseld.
Zij daarentegen die eertijds meer
vertrouwen stelden in de courante.
Russische- of Oostenrijksche- en an
dere fondsen, hebben in de laatste ja
ren geen rente ontvangen en hun ka
pitaal is verdwenen."
Dat noem ik den spijker op den kop
slaan.
Er zou heel wat financieele narig
heid zijn voorkomen als de beleggers
voor de z.g.' incourant* fondsen (Ker
ken, scholen, stichtingen enz.) meer
belangstelling hadden gehad.
Aan schade en schande heeft het niet
ontbroken.
Of men nu echter ook wijsheid hoeft,
geleerd?
OBSERVATOR.
steeds toeneemt, lijdt de industrie ge
brek aan geschoolde arbeiders. Bijzonder
sterk is dit tekort in de metaalindustrie,
de chemische fabrieken en op de fabrie-
ken van leerwaren. Het tekort is zooi
groot, dat vele fabrieken zullen geslote^
moeten worden, omdat zij niet over der
noodige geschoolde arbeiders beschikken.
De volkscommissaris moest zelfs erken
nen, dat, als de toestand zoo zou blijven,
de regeering, ondanks de groote werk
loosheid in het land, arbeiders uit het
buitenland zal moeten importeeren.
Dit perspectief lokte bij' velen protest
uit, want een immigratie vajn vreemde ar-
beiders in een land, waar meer dan ,tyi
millioen arbeiders werkloos zijn, zou on
vermijdelijk tot onlusten en tot het tctóé
nemen van de anti-bolsjewistische stent*'
ming in het" land leiden.
De .volkscommissaris beloofde daarom,
dat hij maatregelen zou treffen tot de>
opleiding van Russische arbeiders, opdatf-
de Import van vreemde arbéidiers over
bodig zou worden. Of dit echter zou luk-*
ken, is de vraag en de meeste bolsjewie-'.
k'en gelooven zelf weinig aan de moge-,
lijfcheid, duizenden ongeschoolde ar.bei-\
ders in geschoolde te veranderen.
Het contrast tusschen den toestand bij
de geschoolde en ongeschoolde ar bei- J
ders maakt het vraagstuk van de regeling",'
der arbeidsloonen nog möéilijkèr dan hetTk
reeds is. j
De aanwezigheid vah eenr,groot leger.
werldoozen leidt tot een vóort'durendö da-,?,
ling der loonen, hetgeen onvermijdelijk 1
is, al zou de regeering nog zulke dras-1'
tische wetten aflcóndigen.
Het gebrek a an goed geschoolde^arbei-
ders leidt echter tot een voortdurends;'
stijging der loonen van deze categorie'
arbeiders. Het verschil tusschen de po
sitie van twee soorten arbeiders wordt aus'
met den dag grooter, hetgeen tot een ver-
wijdering, ja zelfs tot een vijandschap'
tusschen .deze twee groepen leidt.
De bolsjewisten zouden willen, 'dat Öe
Iqphen van alle arbeiders gelijk of onge
veer gelijk zouden zijn, dat er geen „ara-
tocratie" zou ontstaan, maar de volks-
commissaris moest toegeven, dat de zSw
geering onder te tegenwoordige /Omstan
digheden machteloos is.
De volkscommissaris erkende ook, dat
de vele kortingen (vppr alle mogelijkèf
bolsjewistiscihe instellingen) een zwareni
last vormen vóór de arbeiders pn dat dei
loonen der Russische arbeiders een' der-
gelijke, vermindering niet toelaten. Hij
eischt daarom' dat er een einde zou ge
maakt worden aan den tégenwoorc&geri'
toestand, waarbij een gróót gedeelte van
het loon afgehouden wordt voor verschil
lende doeleinden en dat men de ar,'bei<
ders zou vrijstellen van al deze „'Vrij
willige" bijdragen.
FEUILLETON.
Het geheim van Colde Feil.
15);
Wij zwegen. Voor mijn vaders oog
verrees weer het visioen van 't werk
huis; hij keek mij aan en er was een
smeekgebed in zijn oogen. In één
oogenblik doorzag ik alles. Daar ik
geweigerd had met hem te trouwen,
wilde baron Blair niet langer op zijn
geld wachten; maar na alles wat er
gebeurd was, wilde hij zelf geen stap
pen nemen in deze zaak, maar wilde
'het laten in handen van een zaakwaar
nemer, tegen wien niets zou helPen-
Toen baron Blair dien avond op
stond om afscheid van ons te nemen,
zei mijn vader tegen hem met bevende
stem: „U bent heel vriendelijk voor
ons geweest, mijnheer Blair ik dank
u voor uw geduld. God alleen weet,
hoe het zal eindigen. Voor mij in een
armengraf."
„Er is één uitweg uit al uw moei
lijkheden", zei baron Blair kalm, met
zijn hoofd in mijn richting knikkend.
„Een weg, dien wij niet kunnen in
slaan", zei mijn vader treurig. „Zult
u nog eens terug komen voor u weg
gaat?"
-Ik zal komen om u allen goeden
dag te zeggen" antwoordde hij en toen
hij heenging wist ik, dat hij het leven
van mijn vader in zijn hand had.
„Een maand 1' riep ik om hem op
te vroolijken! „Een heele maand, va
der I Denk eens aan wat er niet kan
gebeuren, in één maand."
„Ik weet wat er in een maand met
ons zal gebeuren", zei mijn vader.
„Armoede, ontbering en zelfs honger
zal ons deel zijn, maar geen enkel for
tuin.".
Zijn woorden kwamen goed uit; voor
dat er een week voorbij was, wisten
wij wat het was honger te voelen en
niet genoeg te eten te lièbben; wij wis
ten wat ontbering beteekende. Intus-
schen kwam een aanzegging van den
zaakwaarnemer, mijnheer HeWson,
dat als het geld, dat Andrew Carol
schuldig was aan Angus Graham Blair
niet op den bepaalden datum betaald
was, al het huisraad zou worden m
beslag genomen en verkocht.
„Wij kunnen het wel als afgedaan
beschouwen", zei mijn arme vader.
„Flora Hester, als het oude hui?
leeg is, waar zullen wij dan heengaan
wat zullen wij doen? Wij zulien
hier niet mogen blijven, zelfs geen uur
nadat 'de verkooping is afgeloopen. De
nieuwe huurders zullen er dadelijk in
komen .wonen. Eu dan te denken
dan te denken" ging hij voort, „dat
het huis van mij had kunnen "zijn, als
Hester maar van den man had kun
nen houden Tfc
„Maar Hester zou nooit van hem
hebben kunnen houden,-vader" zei lk
en hij wendde zich van mij af en barst
te in hartstochtelijk snikken uit.
Niemand kan zich voorstellen wat ik
leed. Alsmijn vader het meest wan
hopig en het meest van streek was,
kwam tante Flora bij mij en zei:
„Eén woord van jou kan dit alles
veranderen, Hester, maar jij kunt dat
natuurlijk niét spreken."
Tot op dien tijd h'ad ik nooit, zelfs
niet in mijn eigen fantasie, er over ge
dacht, dat ééne woord te spreken. Nu
liet ik de gedachte in mij opkomen.
Als ik met hem trouwde zou Firmanse
met een vast inkomen voor mijn vader
zijn, mijn tante zou een geriefelijk te
huis hebben en ik, de vrouw van een
rijk man, kon veel doen om hen te
helpen.
Al deze gedachten werden mij door
tante Flora ingegeven. In het begin
had ik zelfs geweigerd, ze in mijn ziel
toe te laten, nu kwamen ze herhaal
delijk bij mij op.
„Denk eens" ging zij ®p zochten toon
voort, „aan al den druk, dien zij op
mii uitoefenden denk aan de tranen
van mijn vader, aan de smeekbeden
van mijn tante en ik was nog maar
zeventien
De maand verliep. Op den bepaal
den tijd kwam de brief van den heer
Hewson. Het leek een bespotting om
ons te vragen of wij die som gelds ge
reed hadden, terwijl wij nog niet zoo
veel stuivers in huis haidden.
Toen werd de inventaris opgenomen
en twee mannen werden tot bewakers
aangesteld in het oude huis. Toen
scheen het, dat mijn vader zou ster
ven, hij rilde van koude en boog het
grijze hoofd op de horst.
„Ik kan het niet dragen, Hester" zei
hij, „het is te veel. Als zij komén om
mij uit vhet oude huis te zetten, zullen
zij mij dood vinden."
„En jij, Hester, kon dit alles met
één woord verhinderen," zei tante
Flora.
Of hij wist hoever het gekomen was,
kan ik niet zeggen, maar dienzeïfden
avond kwam baron Blair afscheid ne
men. Tante Flora ontving hem in tra
nen. Mijn vader was naar zijn kam ai'
gedragen.
„Neen", zei hij, zijn hand ophouden
de met een gebaar om stilte, „vertel
mij maar niet wat er gebeurd is; lk
wensch het niet te weten. Er was een
uitwee, die geleid zou hebbeA tot ge
luk en voorspoed, maar men heeft itflet
gewild."
Plotseling kwam er een nieuwe ge
dachte in mij op. Ik zou een beroè^
doen op zijn vriendelijk hart en edel
moedigheid om mijn vader van schuld
en ellende te verlossen.
„Mijnheer Blair', zei ik plotseling,
„mag ik u enkele minuten spreken?"
„Ik hen zelfs voor even zoovele uren
tot uw dienst" antwoordde hij en wtj
gingen samen de salon binnen. Ik keek
niet op naar zijn gelaat, want ik wilde
daarop geen triomf lezen triomt
over het trotsche meisje, dat hem had
afgewezen met hooghartigheid.
Hij zat in mijns vaders geliefden
stoel en dat gaf mij moed. Ik ging
naar hem toe en stond naast hem. Ik
kan mij niet alles herinneren wat ik
zei, maar ik smeekte hem onder snik
ken en tranen mijn armen vader te
sparen.
Ik beloofde hem, dat ik werk zou
vinden om te doen en dat ik als een
slavin zou werken om mijns vaaers
schuld te betalen; mijn arme vader,
die nog maar zoo korten tijd had te
leven en die zou sterven op hetzelfde
uur, dat men hem uit zijn huis zou
verdrijven. Hij luistérde naar mij met
een glimlach.
CWordt vervolgd).
