Aan het zoeklicht.
NIEUWfc' LEfDSCHE COURANT VAN DINSDAG 21 JULi 1925^
TWEEDE BLAD.
Wat de bladen zeggen.
De onverbeterlijke hansworsten
Deze kwalificeerende woorden, zegt
jde Maasb. zijn niet van ons. maar
I van „Het Volk."
Het blad bedoelt daarmede een ges
tie te signaleeren van de heeren van
,.De Tribune", maar meteen teekent
ihet daarmee, beter dan wij 'tzelf zou-
iden kunnen, de houding van de S.D.
j A.P. zelf.
Wat toch' is 't geval?
In het nummer van Zaterdag 18 Juli
publiceert „De Tribune" een oproep tot
eenheid van alle arbeiders tegen een
eventueele regeering van Colijn.
j „De Tribune" publiceert dezen op
roep in haar nummer van Zaterdag
avond, maar zooals blijkt uit een bij-
schrift, is deze oproep als circulaire
namens de Communistische Partij al
dagen te voren verzonden aan de na-
Ivolgende organisaties:
De S.D.A.P.; het Ned. Verbond van
Vakvereenigingènhet Nat. Arbeids
secretariaat; den Bond van Vakorga
nisaties van Hoofdarbeiders; het Alg.
Neutraal Vakverbond en de Roomsch-
Katholieke Volkspartij.
Dus ook de S.D.A.P. kreeg deze cir
culaire in handen; het Partijbestuur
werd mobiel.
Slimme kerels die communisten, ga
re jongens, zij zagen kans een bewe-
j ging op touw te zetten, waar wat in
I zat.
„Tegen de reactie, tegen Colijn!"
Wat 'n leus, wat 'n wachtwoord-
Daar zat iets in als in het petition
nement tegen de Vlootwet.
Muziek v-ooral.
Wat beteekende de „socialisatie", de
ontwapening" tegen zoo'n prachtcrv
als nu „Tegen Colijn! Tegen de re-
actie!"
I Moest de S.D.A.P. zich zulk een re
clame laten ontnemen, en dat nog wel
door de ga-.re jongens van „Do Tri-
j bun»", die de kans waarnamen om in
i één slag populair te worden?
Den partijbonzen van de S.D.A.P.
'sloeg de schrik om 'thart.
Neen, zij mochten zich zoo op een
onverwacht moment niet den wind uit
de zeilen doen nemen.
Goede raad was duur, hier mocht
niet gewacht worden, geen dag en geen
nacht.
'tWas nu maar de zaak", wie 'teerst
aan de markt kwam. Tijd was hier
geld.
Voor overleg was er niet veel rulm-
te meer
IDe versehi ckken hoofden konden
zich nog amper bezinnen.
Maar daar vóór hen lag in elk geval
bet manifest der communisten.
I Dat kon een leidraad zijn ,de idee,
de gedachte-was er, nu nog slechts.
,»ein Bischen andere Worte."
Het manifest der communisten richt
te zich officieel tot de S.D.A.P. zoowel
als tot de Katholieke Volkspartij.
Toen schreef 't Partijbestuur der S.
D.A.P. boven zijn manifest: „Aan alle
arbeiders en democraten!"
Prachtig, de oplossing was gevonden
En zoo verscheen tegelijkertijd als in
..De Tribune" ook in „Het Volk" en
de „Voorwaarts" van Zaterdagavond
de ongeveer gelijkluidende proclamatie
tegen Colijn.
Wat 'n bof! Zij startten tegelijk", en
nu zou niemand merken dat het prach
i tige initiatief niet van de S.D.A.P. was
uitgegaan.
Meteen kwam er op de laatste pa
gina van „Het Volk" nog een klein
berichtje met als titel: de onverbeter
lijke hansworsten, waarin werd ver-
meld, dat ook het Partijbestuur der
j Communistische Partij zich met een
manifest tot het Nederlandsche volk
had gericht om het op te roepen tot
een scherpe actie tegen Colijn..
FEUILLETON.
Een doornig pad
(Uit het Engelsch).
38)
Na ,eenig nadenken besloot juffrouw
Clack, dat het maar het best zou zijn,
als zij Abbott ging raadplegen en Dot
je naar hare moeder hracht, voordat
zij deze treurige gebeurtenis aan ie
mand anders vertelde. Het was geen
erg koude morgen, maar de wolken
hingen laag en de lucht was grijs, toen
juffrouw Clack en Dotje het Kensing-
tonpark doorgingen. Het kind liep van
haar af en verstopte zich dan tus-
schen de boomen en riep dan vroolijk,
dat zij moest gezocht wordera door de
treurige oude vrouw, wier geheele hart
I vervuld was van ontsteltenis èn droef-
heid. Maar deze trachtte niet hare
vroolijkheid tegen te gaan, want had
Don niet zijn leven opgeofferd om
Dotje te redden? en Don zo,u haa'-
0 graag zien lachen en pleizier hèbbCn
Hij zou niet willen, dat zij zelf-i om
lièm schreide en treurig was.
•j De kerkklokken begonnen voor het
eerst te luiden, toen zij het. huis he-
reikte, waar Abbott nog steeds het
1 sousterrein en Hagar het -"^derka-
„Onverbeterlijke hansworsten" noemt
„Het Volk" hen.
Wij zullen niet zeggen dat de soci
aal-democraten zeldzame clowns zijn,
maar waar zij vooral moeten leven
van publieke vermakelijkheden als op
tochten en protestmeetingen, lijkt het
ons toch dat zij hier een nieuw num
mer op hun repertoire hebben geno
men, dat minstens van andere hans
worsten is afgekeken.
Ongeacht het compliment dat wij
hun hierboven meenden te mogen ma
ken.
EERBIED VOOR DE DEMOCRATIE.
In een bespreking van de rumoerige
manifesten van de Communistische
partij en de S.D.A.P. merkt het libe
rale Hdbl. o.m. op:
De heer Colijn zelf heaft laten ver
luiden, dat hij de dingen rustig wilde
doen, hij heeft blijkbaar den weer
klank van het bericht, dat hem de
kabinetsformatie was opgedragen wil
len hooren alvorens te beslissen.
•Indien echter iets geschikt is, om
den heer Colijn er toe te brengen
alle moeilijkheden te trotseeren, dan'
moet het dit malle kabaal zijn, dat
thansde revolutionaire pers maakt.
.Voor zooiets kan een man, die zich
zelf eerbiedigt, niet uit den weg gaan.
Dat is de psychologische four in dit
kabaal, .die de heeren Alex \Vins en
L. Seegers, bestuurders der Neder
landsche filiale van Moskou straffeloos
kunnen begaan, maar die een partij
als de S.D.A.P. toch niet behoorde te
maken. Te minder in de week, waarin
ze den indruk vestigde den goeden
kant op te willen door de benoeming
van den lieer Albarda tot fractievoor
zitter in de Tweede Kamer.
Of moet men beidé feiten in één
lijn zieri? Dan zou de aanwijzing van
den heer Albarda tot fractievoorzitter
zijn, wat men in de Duitsche poli
tiek noemt „kalt stellen'", onder den
schijn van ^eerbetoon den werkelijke»
invloed beteugelen. Dan zou de logi
sche derde daad zijn de vervanging
van den heer Vliegen als voorzitter
der partij door den man, die reeds
lang doet blijken van de verwachting
dat Troelstra's profetenmantel zijn
bree.de schouderen sieren zal, den heer
Stenhuis."
Na dan gewezen te hebben op de
revolutionaire uitingen van den heer
Stenhuis, vervolgt het blad:
„In het licht van deze dingen krijgt
de „massa-actie" tegen de opdracht
aan den heer Colijn een zeer eigen
aardig karakter. Een zeer gevaarlijk
karakter ook. Men heeft den leider
der anti-revolutionaire partij hier en
daar gaarne gestempeld tot een soort
jMussolini. Als hij niet sterk' in zijn
scnoenen stond, zou de methode van
de massa-actie bij hem de voorstelling
kunnen wekken, dat hij toe éen der
gelijke taak "geroepen zou kunnen zijn
als de Italiaansche dictator.
Wij twijfelen echter geen seconde,
of de heer Colijn heeft te veel ge
zond verstand en constitutioneeien zin
om zich een haarbreed dien weg op
te laten drijven door een kabaal, als
thans op gang wordt gebracht."
Het feit, dat onze sociaal-democra
ten blijkbaar niet voldoende eerbied
hebben voor de democratie, om zich
neer te kunnen leggen bij het resul
taat van een verkiezing, die hun wel
groote stemmenwinst, maar niet de
gehoopte democratische overwinning
bracht, moge als verschijnsel niet
zonder belang zijn, op den gang van
zaken kan het natuurlijk geen in-
vloéd oefenen en mag het geen in
vloed oefenen.
De vraag, of de heer Colijn, do
kabinetsformatie definitief aanvaardt,
wordt natuurlijk beantwoord in over
eenstemming met de resultaten van
het overleg tusschen de partijen, die
de nieuwe regeering zullen moeten
schragen. Lawaaiige manifesten en
mertje bewoonde. Zij aarzelde een
oogenblik, daalde toen met Dotje de
keukentrap af, en klopte aan Abbott's
deur. Hij deed onmiddellijk open, daar
hij te huis was en gereed stond om
uit te gaan, zoodra hij zijn nichtje en
Kagar de voordeur hoorde uitkomen.
Juffrouw Clack schoof Dotje naa»- vo
ren, en voor het eerst sprongen haar
de tranen in de oogen en brak zij in
hevig snikken los.
„Hier is Dotje", riep zij uit; „maar
ol Don is dood, van honger omgeko
men. Hijheeft zich verhongerd om
maar voor baar te zorgen, en nu is hij
dood.'
„Don dood?" herhaald» hij; „ver
hongerd? En Dotje hier? Stil, daar
komt Hagar naar beneden. Hagar",
riep hij haastig onder aan de trap, ,ga
nog niet heen; wacht totdat ik bij u
kom."
Ilij plaatste juffrouw Clack in den
oiuten armstoel zijner moeder, en nam
Dotje in zijne armen, beraadslagende
boe hij Hagar het -blijde nieuws zou
mededeelen, dat het kind gevonderj
was, nu zij juist alle hoop hadden op
gegeven. Maar zelfs in die eerste oogen
blikken van vreugde was het hem dui
delijk, dal hiermede een zeer droevige
omstandigheid verbonden was, die er
voor altijd een schaduw over werpen
klinkende moties, blijven daarbij bui
ten beschouwing.
Dat eischt de eerbied voor |de, demo
cratie, die op 1 Juli aan, het woord
was".
BINNENLAND.
De kabinetscrisis.
Naar het zich op het oogenblik laat
aanzien, aldus de N.R.Ct., is de oplos
sing van de kabinetscrisis binnen be
trekkelijk korten tijd, 12 a 14 dagen, te
wachten.
Hoewel de. vergadering van de R K.
Kamerfractie op j.l. Zaterdag, in welk»
het concept program van den formateur
is behandeld, nog niet op alle punten
tot een definitief besluit is gekomen, is
(naar ons door iemand, die uit den aard
zijner positie zeer goed op de hoogte van
den stand van zaken geacht mag worden
werd verzekerd) overeenstemming om
trent dit zakelijke gedeelte van de onder
handelingen zcoal niet bereikt dan toch
zeer spoedig te verwachten.
Meer moeilijkheden schijnt voorals
nog de keuze van de personen voor
eenige der belangrijkste ministeries op
te leveren.
Netiezl. Weikl. Verb. „Patrimonium."
In de Zaterdag te Utrecht gehouden
vergadering van het bestuur van net
Verbond Patrimonium waren alle Ge
westelijke organisaties door twee be-
bestuursleden vertegenwoordigd.
Nadat de heer P. v. Vliet de vergade
ring op de gebruikelijke wijze had ge
opend, werden allereerst de subsidies
voor de Gewestelijke organisaties vast
gesteld.
Voorts werd gehandeld over de pro
paganda. Er zal door sommige Gewes
telijke organisaties krachtiger moeten
wórden gewerkt voor het bondsorgaan.
Sommige provinciën komen zeer goed
uit, andere bijzonder slecht. Het blad
„Patrimonium" wordt in N.-Holland
het best, n.l. door 86 pet., gelezen, ter
wijl hét blad in de provincie Gronin
gen door 5 pet. der leden wordt ontvan
gen. Daarin moet verandering komen.
In Friesland, waar 't blad ook zeer
slecht wordt gelezen, was 'tcijfer 22 pet.
Getracht zal worden om de zwakke
afdeelingen te sterken, o.a. door het uit
ruilen van inleiders, het zoeken van
meerder contact met de onderscheiden
Jongelingsvereenigingen, studenten en
jiredikanten, terwijl aan een commissie
van drie personen, de heeren J. Hollan
der te 'sGravenhage, C. Groote te Vee-
nendaal, en J. Kraak te Leeuwarden,
werd opgedragen om nog voor de ko-
mencle wintercampagne met een rap
port te komen inzake leiddraden vöor
het behandelen van onderwerpen, die
beteekenis hebben en voor de afdeelin
gen in de steden en voor de afdeelingen
op het platteland.
Aan 't eind der vergadering deelde de
Voorzitter als zijn neening mee dat 't het
Verbondsbesluur tamelijk goed gelukt
is om naar voren te brengen datgene
wat het zich had voorgesteld. Allerlei
opmerkingen zijn er gemaakt en hij*
constateerde met dankbaarheid, dat de
besprekingen een bevredigend resul
taat hebben afgeworpen. De laatstgehou
den verkiezingen voor de Tweede Ka-
mier hebben ons, aldus de voorzitter,
weer getoond, hoe groot de onkunde bij
talloos velen nog is ten opzichte van het
maatschappelijk leven. Die onkunde
weg te nemen, verheldering aan te bren
gen, is de taak van Patrimonium. Spr.
besloot met den wensch. dat deze verga
dering mag dienen tot verderen bloei
van het Verbond.
Schippcrsscholen.
Gisteren had in het stadhuis te Am
sterdam een vergadering plaats van de
afgevaardigden van gemeenten waar
schippersscholen of klassen zijn geves
tigd. Het doel was te komen tot een een
heidsleerplan voor het onderwijs aan
schipperskinderen.
De heer Ed.. Polak, wethouder van
zou. Hij had nooit Don gezien, maar
hij had veel van hem gehoord, en hij
wist hoeveel juffrouw Clack van nem
hield En jiu zat zij daar zoo bitter te
schreien en te snikken, omdat hij dood
was.
„Gisteren-avond kwam hij met Dot
je bij mij", zeide zij, „en van morgen
vond ik hem dood in zijn bed, met "n
glimlach op het gelaat; en ik ben da
delijk naar u toe gekomen, zonder het
aan iemand te vertellen. En daar ligt
hij nu nog, juist alsof hij slaapt"
„Waar is hij?" vraagde Abbott.
„Hij ligt op de matras, waarop hij
altijd placht te slapen", antwoordde
zij, „en het is nu bijna net alsof hij
leeft en alles in orde zou zijn, als ik
naar huis ging en hem wakker maak
te. Maar hij is dood, in zijn slaap ge
storven; en ik heb geen geluid of snik
gehoord. O, wat zal ik beginnen?"
„Donnetje slaapt erg vast" zeide Dot
je. „Ik riep hem, maar hij zei niets.
Hij wou ook zijn oogen niet open doen.
Stoute Donnetje." o
„Juffrouw Clack," zeide Abbott', „ik
n;oet Hagar beneden roepen en haar
haar kind teruggeven. Zij heeft Don
nooit gekend, en gij moet het haar
niet kwalijk nemen, als zij in het eer
ste oogenblik nergens aan denkt dan
aau IX<je alleen. Gij weet even goed
Onderwijs te Amsterdam, leidde de bij
eenkomst. In zijn openingswoord bracht
hij hulde aan den heer Harm Smeenge,,
die de vergadering bijwoonde, als vete
raan voor het onderwijs aan schippers
kinderen.
Hij deelde mede, dat B. en W. van
Amsterdam besloten hadden, de nieuwe
schippersschool „Harm Smeengeschool"
te noemen.
De heer Polak ging de historie na van
de pogingen om liet onderwijs van de
schipperskinderen te verbeteren. Daar
toe behoorde ook 'de vaststelling van een
uniform leerplan.
De heer J. C. Wirtz, voorzitter cler leer
plancommissie gaf daarna een uiteenzet
ting over het nieuwe leerplan. Dit con
cept-leerplan werd ten slotte na uitvoe
rige discussie vastgesteld en aangeno
men.
De commissie werd dank gebracht
voor haar arbeid.
Niet rooken en niet pruimen.
De directie der Nederlandsche Spoor
wegen heeft de volgende dienstorder
aan het. personeel uitgereikt:
„In art. i sub 4 van het „A. R. V."
wordt het personeel verboden te rooken
wanneer het in dienst met het publiek
in aanraking is. De hem tot plicht ge
stelde betamelijke houding tegenover
het publiek brengt mede, dat in zooda
nige gevallen ook het pruimen Wordt
nagelaten.
Voörts bereiken ons klachten,, dat c!e
perrons door spuwen van personeel ver
ontreinigd worde». Met leze onzinde
lijke gewoonte dient gebroken te wor
den, niet alleen op de perrons, doch ook
in alle overige inrichtingen en dienst-
lokalen.
Aan het personeel wordt derhalve tot
plicht gesteld het rooken en het prui
men na te laten,, wanneer het in dienst
met het publiek in aanraking kan ko
men, med9 tg werken tot het in zinde
lijken staat houden van de perrons, enz.
en dus niet o.a. door spuwen veront
reinigen".
Toepassing van art 55 d. woningwat.
De Gedeputeerde Staten der provin
cie Zuid-Holland, hebben bij circulai
re van 25 Mei aan B. en W* der ge
meenten in de provincie het volgende
bericht.
De Inspecteur van de volksgezond
heid, voor de volkshuisvesting schrijft
ons, dat meerdere gemeentebesturen
art. 55 der Woningwet in verband met
het Ketenbesluit 1924 (Stbl. no. 117),
aanwenden om vergunning te geven
voor den bouw van zoogenaamde nood
woningen, zonder dat bij de vergun
ning wordt melding gemaakt van de
omstandigheden, waaruit de tijdelijke
bewoning zou kunnen volgen. Wordt
dan gevraagd om nadere inlichtingen
dan gebeurt het meermalen, dat met
den bouw reeds is aangevangen, en
bestaande keten of schuren zijn ge
kocht, enz.
Het bouwen van noodwoningendoor
particulieren is door de wet uitgeslo
ten; er zijn slechts twee mogelijkhe
den, of bouwen volgens de gemeente
lijke bouwverordeningen of volgens 't
ketenbesluit.
In het tweede geval behoort in de
eerste plaats het gemeentebestuur na
te gaan, of inderdaad de tijdelijkheid
der bewoning aannemelijk is gemaakt
Met een verklaring van den aanvra
ger, hetzij schriftelijk of mondeling,
dat hij na vijf jaar de bewoning zal
staken, kan geen genoegen genomen
worden omdat deze verklaring n,g
geen jekerheid geeft.
I« I-u eenmaal een dergelijk gebouw
gesticht, dan zal een gemeentebestuur
er bezwaarlijk toe overgaan ontrui
ming en afbraak daarvan te gelas
ten.
In verhand met het bovenstaande
vestigen wij er, voor zoover noodig,
uwe aandacht op, dat bij elke aan
vraag om vei gunning behoort tewo~
den nagegaan, op welke gronden de
als ik, hoe zij.naar haar heeft ge
smacht; en nu had zij bijna alle hoop
opgegeven. Ik zal haar gaan halen."
Hij vond Hagar bij de open deur
staan wachten, zooals hij haar ge
vraagd had. Zij begreep niet hoe hij
op Zondagmorgen zoo laat kwam. Hij
bracht haar naar beneden, naar#- de
deur van de keuken, waar juffrouw
Clack met Dotje waren, zonder nog
te weten wat hij zeggen zou.
„Hagar", zeide hij eindelijk, gejaagd
en toch aarzelend, „juffrouw Clack is
hier; zij heeft iets voor u meegebracht.
„Iets voor mij meegebracht!" her
haalde Hagar.
Ja, iets waarnaar ge lang verlangd
hebt, „waar ge om hèbt getreurd, en
waar ge aan hebt gewanhoopt", ant
woordde hij. „Iets zonder hetwelk ge
niet gelukkig kunt zijn. Kunt ge het
niet raden, Hagar?"
Zij bleef onbewegelijk' staan met de
kruk van de deur in de hand. Haar
gelaat werd doodsbleek, hoewel hare
oogen bijna onnatuurlijk begonnen te
schitteren. Zij scheen geen woord te
kunnen spreken, maar eindelijk bracht
zij met moeite uit:
„Toch niet mijn Dotje?"
„Ja", zeide hij.
Hij opende de deur voor haar, want
zij kon het niet zelve. Alle kracht be-
Leiden, 21 Juli 1925.
'1 Schepsel beeft en staat verwon
derd, als de God der eere dondert.
Zóó was het gisteravond toen na een
dag van drukkende hitte een geweldig
onweer losbarstte.
Een oogenblik werd het stil onder
de- menschen.
Het schepsel zWeeg.
Want: da stem van den Schepper,
;,de stem des Heeren, is met kracht,
de stem des Heeren is met heerlijk
heid."
Van die geweldige en onweerstaan
bare kracht werd iets gezien en ge
hoord toen de verblindende vuurstra
len langs het zwerk schoten, de mach
tige donder alle andere geluiden over
stemde en toen bleek dat zoomin het
schepsel als wat de schepselen voort
brengen aan het hemelvuur weerstand
kan bieden.
En van die heerlijkheid werd een
klein stukje openbaar toen heel de
schepping als verniewd en verfrisclit
ademde en toen het vogelenkoor op
nieuw zijn schoonste loflied zong.
't Schepsel beeft en staat verwonderd
maar in zijnen tempel zegt Hem een
iegelijkEere.
OBSERVATOR.
vergunning kan worden gegeven en
verzoeken wij u, van die gronden te
vens mededeoüng te doen aan voor
noemden inspecteur bij de toezending*
van de afschriften der vergunningen
teekening.
Uit het Sociale Leven.
Het conflict aan de Nieutoe Waterweg.
De staking aan de Rotterdamsche
Droogdokmaatschappij, waarvan het per
soneel in een Donderdag gehouden ver
gadering* besloten had. geen besmet
werk van de Nieuwe Waterweg af te
maken, 13 gisteren vrijwel beperkt ge
bleven tot de afdeeling klinkers. Er
zijn slechts eenige werkliêden van een
andere afdeeling niet op het werk ver
schenen.
Naar men van de zijde van de Droog
dok Maatschappij mededeelt, staakt
ruim 50 pet. van de klinkers. De overige
arbeiders zijn aan den arbeid gebleven.
Een pensioenfonds voor typografen.
Er zijn den laatsten tijd verschillen
de berichten geweest over de pogin
gen. die aangewend worden tot het
stichten van een algemeen pensioen
fonds in de grafische vakken. Mr. dr.
A. A. van Rhijn, secretaris van de Fe
deratie van Werkgeversorganisaties in
het BCekdrukkersbedrijf, wiën wij om
inlichtingen ter zake vroegen, heeft
ons daaromtrent eenige mededeeüngen
gedaan
Allereerst, dat van de patroons het
initiatief tot dezen socialen maaregei
is uitgegaan. Weliswaar hebben ver
scheiden ondernemingen in het bedrijf
haar eigen fonds, maar toch lang niet
alle; een algemeen fonds zou daarom
toch een niet onbelangrijke verbete
ring breng-.n In de vergadering der
patroonsorganisaties van Juni 1923 is
een commissie benoemd, onder praesi-
dium van den heer H. Diemer te Rot
terdam, om de zaak voor te bereiden,
en deze b>acht rapport uit in het na
jaar van 1924. Het ontwonen pensi
oen was gebaseerd op een wekelijksche
uitkeer; ng van f 12 per week op 65-
jarigen iefftijd; na aftrek van 't Rijks
ouderdomspensioen zou er dus f9 uit
gekeerd moeten worden.
De commissie begon met een onder
zoek na£r de, leeftijdsindeeling der ge
zellen, en concludeerde, na deskundig
advies te hebben ingewonnen bij den
heer A. J. A. Kros te Rotterdam, dat
de wekelijksche premie voorloopig f2
per week zou moeten bedragen, wan
neer men de pensioneering ook van do
gaf haar. Maar toen zij daar Dotje
zag, haar dochtertje, dat zij zoo lang
geleden had verlaten, dat zij zoo had
gemist, en waarnaar zij zoo lang wan
hopig gezocht had, uitte zij een door
dringenden kreet en viel voor haar op
de knieën, terwijl zij bijna niet ver
mocht haar in hare bevende armen te
sluiten.
0„ mijn lieveling, mijn kindje, mijn
eigen klein Dotje! Nu weet ik einde
lijk", snikte zij, „dat God mij vergeven
heeft."
„Ga weg", zei Dotje, haar terugdu
wend, terwijl zij zich uit hare omhel
zing trachtte los te maken. „Ga weg.
Ik moet Don hebben. Ik moet Don
gaan wakker maken."
Dit was een plotselinge en weldadige
bekoeling voor Hagar's blijdschap. Het
kind, dat zij verlaten had, had haar
vergeten. Dotje beschouwde haar al9
een vreemde en schreide om den jon
gen, dien Hagar slechts bij naam ken
de Ze stond op van den grond en zonk
op een stoel neder, terwijl zij droevig
Dot aanzag. Het was doodstil in het
vertrek; niemand 9prak tot haar, en
toen zij verwonderd de oogen opsloege,
bemerkte zij dat juffrouw Clack bitter
weende, en dat Abbott meewarig keek.
Wordt vervolgd).
