NTËUWÈ LËTDSCHE COURANT VAN DINSDAG 7 JULI 1925
TWEEDE BLAD, I
Wat de bladen zeggen.
De juiste maat.
Het ligt nu eenmaal niet in dein;
aard der Antirevolutionairen, zegt de
Standaard, om bij vooruitgang
hard te juichen, of bij tegenslag ge
ducht te klagen.
iWjj nemen voor ons de vrijheid, de
dingen zo;o nuchter mogelijk te bezien.
Voor een onderschatting van het ver
lies, dat wij leden, moeten wij ons
hoeden.
LWij verloren een vijfentwintigdui
zend stemmen en één zetel. Dat ach
ten wij niet gering en in de,komende
jaren moet elr in onze partij een ge
durige krachtsontwikkeling zijn, om,
nadat de oorzaak is gepeild, de ge
leden schade zooveel mogelijk weer
in te halen.
Al zagen wij ook maar één enkele,
die volgens zijn beginsel bij ons be
hoort, verdwalen door verleiding van
Links of van Rechts, het zou ons
leecj doen. En wij gevoelen aanstonds
onze roeping om den dwalende zoo
spoedig mogelijk terecht te brengen.
Niet het verlies van een zetel, maar
wel de afdwaling van sommigen der
onzen, uit welke oorzaak dan ook,
treft ons het meest.
Maar al mogen wij dus niet vallen
in de fout de feiten voorbij te zien, het
is ook noodig ze te zien, zooals zij
zijn.
£r zijn er, die thans maar al zeg
gen: de Antirevolutionaire Partij daal
de van 16 op 13 zetels en de S.D.A.P.
steeg van 20 op 24.
De beteekenis van deze feitén zien
'wij eerst goed als wij' letten op de
werking van ons kiesstelsel. In 1922
kregen wij twee zetels meer dan ons
feitelijk toekwamen. De wijziging van
de Kieswet maakte een dergelijk suc
ces niet meer mogelijk, nog afgezien
van de vraag, of eenzelfde wijze van
doen steeds hetzelfde resultaat zou
hebben gegeven. In ons evenredig
kiesstelsel zit een element van onze
kerheid, dat nu eens deze, dan weer
die partij ten goede komt. De Sociaal-
Democraten profiteerden thans van
een wijziging der Kieswet. Zij behaal
den met één rest twee zetels. Zoo ging
ging het ook met de Christelijk-His(-
torischen en de R.-Katholieken.
Letten wij nu op de eenvoudige
waarheid, dat onze partij de verant
woordelijkheid voor het regeeringsbe-
leid in het laatste jaar in haar volle
zwaajte droeg een verantwoorde
lijkheid, waarvoor wij dankbaar zullen
blijven tot in lengte van dagen, maar
die aan de partijen der revolutie ruim
schoots gelegenheid bood voor haar
misleidende propaganda dan is er
reden tot groote dankbaarheid en mo
gen wij constateeren, dat onze partij
zich schitterend heeft gehandhaafd.
De uitslag doet ons danken voor
de groote trouw van ons leger, dat
,van geen wijken wist. De aanval der
revolutionaire propaganda, die- steun
vindt in het natuurlijke hart des men-
schen, werd algeheel afgeslagen. LWat
verloren ging, dwaalde af in goede
trouw door verkeerde voorlichting van
medebelijders. Daartegenover sta in
steeds grootere trouw de juiste voor
lichting onzerzijds. De fout ten onzent
is, dat er nog zoovele Antirevolutio
nairen zijn, die onze pers voor de z g.
neutrale voorbijgaan.
Brengen wij de feiten tot de juiste
maat terug, en zoo heeft men het
allerwege in onzen kring aanstonds ge
ivoeld, dan is er rijke stof tot dank, en
zeer veel reden tot getrouwen, onvër-
poos'den arbeid voor de toekomst.
De tevreden Vrijheidsbond.
De Maasbode herinnert aan de
groote verwachtingen die de Vrij
heidsbond blijkens de uitlatingen in
zijn orgaan koesterde.
't Was met name de heer Hans,
FEUILLETON.
Een doornig pad
(Uit het Engelsch).
26)
„Dat is goed nieuws", zeide juffrouw
Clack, den trekpot van Peggy aanne
mend en met 'n verlicht hart in hare
kamer terugkeerend. De vochtige
spaanders, die totnogtoe in den haard
slechts hadden gesmeuld en geknet
terd, begonnen nu_ helder te branden,
.en toen zij het theegoed op de tafel
bij het vuur had klaar gezet, voelde
zij zich veel beter en kalmer.
„Wel, God zorgt voor Don", zeide zij
bij zich zelve; „dat is duidelijk, nu Hij
hem naar het straiïd heeft laten gaan
om sterk en gezond te worden. En mij
ook heeft Hij dit prettige uitstapje ge
geven. Natuurlijk zal Hij dus ook wel
voor Dotje zorgen. Hij houdt zooveel
van kleine kinderen, en dus zal Hij
haar ook wel niet vergeten. Misschien
heeft mijnheer Abbott haar nu al ge
vonden. Wel, w$l, wat gaat het toch
vreemd toe in het leven"
Maar Abbott had Dotje niet gevon
den, hoewel hij van het eene politie
bureau naar het andere snelde en haar
en hare kleederen beschreef, zooals hij
die in zijn „Parlementsfilm" den moed
er in wist te houden.
De dag der verkiezingen kwam, de
barometer voor de Liberale Gedachte
stond op mooi weer.
Toch op dezen dag zelf begon H^ns
reeds te twijijfelen of de oude stam
van het Liberalisme nog wel in nieuwe
bloesems kon schieten. j
Had hij in zijn voorlaatste „Par
lementsfilm" nog sterk gesuggereerd
dat de meerderheid, ook al stond zij
op 60, best om kon vallen, het Was
immers altijd gebeurd; in zijn laatste
„Parlementsfilm", geschreven op den
dag zelf der verkiezingen, voelde hij
zich niet meer zoo zeker.
Daar schreef hij: „de slag is gele
verd. De kruitdamp trekt op. Zoo da
delijk zal de situatie te overzien zijn.
Arme Hans, zelfs deze illusie is hem
niet gebleven.
De kruitdamp is opgetrokken en 't
bleek dat de .Vrijheidsbond opnieuw
achteruit is geloopen, zelfs zijn vorig
cijfer niet heeft kunnen handhaven,
en zijn toch al niet overdadig getal ze
tels nog met één zag verminderd".
Wie het geschrijf van Hans in „De
Vrijheid" heeft gevolgd, zou zoo op
pervlakkig denken, dat Hans en zijn
;Vrijheidsbonders nu wel door dezen
uislag geweldig gedesillusioneerd moe
ten zijn.
Integendeel, de menschen zijn nog
uitermate tevreden. Nu blijkt, dat
zij inplaats van op winst, nog op er
ger verlies waren bedacht geweest.
„Het Vaderland" erkende dit reeds
in zijn beschouwingen.
Mej. Westerman zeide op de Haag-
sche vergadering, dat niemand zal
hebben verwacht, dat we nog een der
gelijke verrassende verkiezing zouden
meemaken".
Hoe hebben wij het nu? De Vrij
heidsbond was oppositie-partij; er
heerschte een algemeene ontevreden
heid tegen de huidige regeering; Hans
had precies uitgerekend, dat bij elke
verkiezing de meerderheid gewoonlijk
werd omgekegeld; en nu, na af
loop van den geweldigen strijd ver
klaart juffr. Westerman dat de Vrij
heidsbond nog verrast is, dat hij nog
geen geweldiger échec geleden heeft.
Dit getuigt werkelijk van een 'fi-
losophisclie gelatenheid.
Het meest verbijsterend intusschen
is het getuigenis van mr. Boon.
Naar aanleiding van den uitslag,
die zoo teleurstellend was voor den
Vrijheidsbond, verklaarde mr. Boon,
dat de Vrijheidsbonders wel gelukkig
in het spel zijn, maar niet ongelukkig
in de liefde. „Want nu de liberalen
zich gehandhaafd hebben, haas
ten velen zich, naar hun oude partij
terug te keer en."
Wij geven 't op, deze puzzle op
te lossen, deze reden tot tevredenheid
en blijdschap te verstaan.
't Lijkt alsof deze verkiezingsstrijd
niet tegen de regeering, maar tegen
den Vrijheidsbond ging.
Hans heeft bovendien nog een an
deren troostgrond uitgedacht. In zijn
jongste „partementsfilm" zegt hij:
„Kiezers zijn nu eenmaal als kinderen
ze willen wat in de hand hebben."
Ons dunkt de kiezers van den Vrij
heidsbond hebben ook onder dit op
zicht niet te klagen gehad. PIenri Ter
Hall heeft in ruime mate lucifers,
spiegeltjes en waaiers doen uitreiken
en nog is hij niet gekozen geworden.
Een bewijs dat ook onder dit op
zicht de laatste stelling van Hans niet
opgaat
ICERK EN SCHOOLT
Geref. Zendingsbond.
De i8de Zendingsdag van den Geref.
Zendingsbond zal D. V. 6 Aug. 1925
gehouden worden in het Rijsenburgsche
Bosch bij Driebergen.
Als sprekers hopen op te treden: Ds. J.
D. de Lind van Wijngaarden van de Bikj_
het door Hagar en juffrouw Clack had
hooren doen. Toch was zijne beschrij
ving vaag genoeg, en hij kon niets
omtrent het verloren kind te weten
komen. Eindelijk, toen hij dicht bij
huis. was, ontmoette hij een politie
agent, die een klein meisje op zijn
arm had, dat met het hoofdje tegen
zijn schouder geleund in slaap gevallen
was. Abbott hield hem staande cm 't
slapende gezichtje en het moede hoofd
je te bekijken.
„Ik heb het kind, dat ik zoek, nooit
gezien", zeide hij, „en ik ben geheel in
de war. Ik kan waarlijk niet zeggen,
of dit het is of niet. Drie jaar oud,
donkere oogjes, ik kan de oogjes
niet zien, blank, met licht krullend
haar, een rood manteltje, een bruinen
hoed, en een blauw jurkje, knooplaars-
jes, maar dit kind heeft zijn schoe
nen verloren, Hagar genaamd, maar
antwoordend op den naam Dot
Dot!" riep hij, het wangetje streelendo,
„Dot."
Maar het kind antwoordde slechts
met een slaperig gekreun en nestelde
haar hoofdje nog vaster tegen den
schouder van 'den politie agent.
„Ik heb juist mijn ronde gedaan",
zeide hij, „en als ge even met mijnar.r
het bureau wilt loopen, za! ik met u
naar Hawthorne»-sraaat gaan en het
kind meenemen, 't k maar een stnnje
Openingsrede; Ds. J. J. Timmer van Er-
melo: „Wat moeten de heidenen weten?"
Ds. S. C. Groeneveld van Leerdam: „Een
banier der volken?" Ds. B. Batelaan van
Utrecht: „Ik zoek' mijne broederen"; Ds.
P. A. Binsbergen, van Mastenbroek: „Zen
dingsdrang"; Ds. A. F P Pop van Nij-
kerk: „Het verkondigen van de groote
werken Gods"Ds. A. Luteyn van Mui
den: „Effatha"; Ds. W. L. Mulder van
Enter: „Een schare, die niemand tellen
kan"; Ds. J. C. Klomp van Westbroek:
„Al den volke"; Ds. C. H. Beekenkamp
van Leiden: Slotrede.
De Geref. Kerk van Solo. 1
Uit een brief van Ds. H. A. van Andel
van Solo, aan de leden van de Gerefor
meerde Kerken in Zuid-Holland (Noord)
nemen wij het volgende over:
Zondagmorgen 3 Mei na den Javaan-
schen Dienst, kwam de Hollandsche kring
in de zaal bij ons huis samen om het 12V2
jarig werk van de Zending te Solo en mijn
25-jarigen diensttijd te gedenken.
De resident van Solo en Mevrouw ver
eerden die samenkomst met hun tegen
woordigheid.
De Kerk van Semarang, van welke ik
consulent ben, had afgevaardigden gezon
den. Vele telegrammen en brieven van
gelukwensch waren ingekomen, terwijl de
kerk van Delft een groot bedrag aan geld
had gezonden.
Uit den brief blijkt voorts, dat de In-
landsche Kerk in zielental van 74 tot bo
ven 1000 klom.
Het met gebrekkige middelen begonnen
Ziekenhuis werd tot een pracht-inrich-
ting, drie hulpziekenhuizen en een poli
kliniek vormen een beteekenisvollen uit
bouw van het medisch werk.
In 1912 één Inlandsch schooltje met
met 40 leerlingen; thans 19 Inlandsche
scholen, negen scholen met Hollandsch
als voertaal en een Chineesche Meisjes
school in voorbereiding, ea de Hollandsch
Inlandsche Kweekschool, welke alle een
grooten invloed oefenen op den voor-
spoedigen voortgang van den arbeid in
deze residentie.
De zichtbare toename blijft geregeld
voortgaan. In de eerste vier maanden
van dit jaar werden 28 volwassenen en
19 kinderen gedoopt, in Mei reeds 27
volwassenen ,en 10 kinderen.
In Juli hobpt men een grooten Doop
dag te houden te Djenalas, waar nog geen
gedoopten zijn; in dat kleine dorpje is
voor 15 volwassenen en hun 30 kinderen
de Doop gevraagd.
Plet schrijven wijst er voorts op, dat
de Roomsche missie groote kracht be
gint te ontwikkelen.
„Enkele jaren geleden werd te Solo
de eerste pastoor geplaatst; thans zijn
er reeds drie.
De gedachte bemoedigt ons, dat wij in
onze „pastorie" spoedig met z'n vieren
zulicn zijn; wel geen vier ambtsdragers,
maar twee mannen en twee vrouwen;
voor het zendingswerk kan de arbeid van
een vrouw van evenveel beteekenis zijn,
als die van een man.
Ik geloof niet, da: Rome door haar
coelibaat in zendingszaken 1 een voor
sprong op ons heeft.
Met Juli wordt een Roomsche Euro-
peesche school geopend. Ze hebben voor
de oprichting van vijf Inlandsche scholen
vergunning gevraagd. Men kan hun. actie
betreuren en toch bewondering hebben
voor de groote kracht, waarmee zij hun
missie drijven.
Te meer verblijdt het ons, dat wij kun
nen rekenen op uw greote Zendingslief
de, die voo-r de Roomsche toch zeker niet
onder doet. Uw bereidwilligheid, om voor
den bouw van Zendingsscholen een extra
collecte te houden, was een nieuw bewijs
van uw toewijding aan de goede zaak.
De eenige collecte, waarvan het bedrag
ons bekend is, is de collecte van de kerk
van Solo; die bracht f 1250 op, en die
kerk telt slechts 100 belijdende leden.
Het moge u een bewijk zijn, dat de broe
ders en zusters, die aanschouwers zijn
van het zendingswerk, een heerlijke en
krachtige liefde daarvoor gevoelen.
Natuurlijk lean niet iedere Kerk zulk
een som bijeenbrengenniemand kan
dat verwachten. Maar indien elke kerk
ten uwent naar haar kracht het zendings
werk behartigt, mogen wij, onder Gods
zegen, er van verzekerd zijn, dat uw werk
te Solo niet door de Roomsche missie
overvleugeld zal worden".
in ■mui 1 mm Bin mm ii 11
uit mijn weg."
Het was na middernacht, toen Ab-
both met den politie-agent den hoek
van Hawthorne-straat omsloeg; al de
huizen waren donker en stil, behalve
het zijne. Hij was vijf uur over zijn
tijd en begreep dadelijk, dat die twee
angstig uitziende vrouwen op den
stoep niemand anders dan zijn nicht
enHagar konden zijn. Was het wezen
lijk haar kind, dat hij bij zich had?
Hij wist niet, wat hij beginnen zou,
als het Dotje niet was.
Hunne regelmatige voetstappen weer
klonken luid door de stille straat en
bereikten het 001* van de verontruste
vrouwen, lang voordat zij konden zien,
wie er naderden. Hagar was de eer
ste, die Abbott herkende en den poli
tie-agent zag met het kind in zijn arm.
Zij kon het krullend kopje op zijn
schouder zien rusten, terwijl hij onder
de lantaren doorging Haar hart scheen
stil te staan en plotseling was
haar geheele lichaam verstijfd, zoodat
zij zich niet kon bewegen. Maar mot
do grooicte inspanning herstelde zij
zich, en, de straat opvjiegend, kwr«.m
z:j bij hen, voordat zij het huis berei
ken konden. Zij greep het kind, haar
kind, uit den arm van den politie
agent en zonk op den grond, terwijl zij
het vast aan haar boezem drukte.
„Hagar! Hagar!" riep Abbott uit, ,ik
Uit het Sociale Leven.
INTERNATIONAAL CHRISTELIJK
VAKVERBOND.
Het Derde Internationaal Congres.
Het Derde Congres van het Interna
tionaal Christelijk Vakverbond, zal op
17, 18 en 19 September 1925 te Luzern
(Zwitserland) bijeenkomen.
Aan het congres zullen een Conferen
tie der Christelijke Vak Internationa
les en een Internatonale Conferentie
der Christelijke Arbeidsters vooraf
gaan. Beide Conferenties zullen op 16
September 1925 eveneens te Luzern ge
houden worden.
Draagt Elkanders Lasten.
Wij ontvingen het derde verslag van
het Fonds tot bestrijding der tubercu
lose „Draagt Elkanders Lasten" over
de jaren 1923—1924.
Met veel belangstelling hebben wij
van het wedervaren van deze nuttige
instelling, die reeds zooveel zegen ver
spreiden mocht, kennis genomen.
Uit bet verslag blijkt, dat het aantal
plaatselijke commissies steeg van 83
tot 94, wat een zeer geringe toename
is. Gok hei getal deelnemers kon groo-
ter zijn. Nog altijd zijn er een kleine
40.000 leden van Christelijke vakorga
nisaties, die nalaten mee hunne schou
ders te zetten onder dit werk.
Ook in deze omgeving is er nog wel
een en ander te doen.
Uil een bijgevoegd staatje blijkt toch
dat te Leiden van de 1204 bij het C.
N.V. aangesloten leden slechts 423 bij
het tuberculosefonds zijn aangesloten.
Te AJphen a. d. Rijn zijn deze cijfers
resp. 309 en 122, te Hazerswoude 24
en 8, te Hillegom 147 en 78, te Katwijk
161 en 73, te Koudekerk 38 en 21, te
Lisse 123 en 78, te Noordwijk 115 en
28 (op 1 Jan. 1923, 139) en te Oegsigeestj,
16 en 7.
Omtrent de hulpverleening wordt t
volgende opgemerkt:
Het aantal patiënten aan wien hulp
werd verleend en dat in 1922 64 be
droeg, steeg in 1923 tot 116 en in 1924
tot 129.
Behoefden wij in 1923 nog niemand
af te wijzen uit gebrek aan geldmid
delen, in 1924, toen de inkomsten uit
bloemendagen niet zoo rijk vloeiden,
hebben wij helaas enkele ahnvragers
niet kunnen helpen, omdat zij geen
rechten van voorkeur konden doen gel
den als deelnemers en de gelden in de
eerste plaats besteed moesten worden
voor hen die door hun toetreden als
deelnemers, bewezen hadden zelf ook
iels te willen bijdragen om ons fonds
sterk te maken.
Van de 116 gevallen waarvoor in
1923 hvJp werd verleend en waarvan
in 29 gevallen reeds in 1922 werd ge
steund, hadden 33 huip ingeroepen
vooi zichzelf, 34 voor de echtgenoot©
en 49 voor hun kinderen. Voor 56 pa-
tienten werden geheel of gedeelt.elijkde
kosten van verpleging betaald; 10 van
hen ontvingen bovendien of daarna
versterkende middelen; 5 van hen
werd een tegemoetkoming gegeven in
de kosten van een hulp in de huishou
ding; 47 patiënten ontvingen alleen
versterkende middelen; 1 pa,tient ver
sterkende middelen en hulp in de huis
houding; aan 12 patiënten werd alleen
tegemoet gekomen in de kosten van
een hulp in de huishouding of ontvin
gen op andere wijze geldelijke steufi.
In 1923 werd voor deze gevallen uit
gegeven f20.220.07.
Van de 129 gevallen waarvoor in '24
huip werd verleend en waarvan in G1
gevallen reeds, voordien werd gehol
pen, hadden 33 hulp ingeroepen voor
zichzelf, 39 voor de echtgenoote en 57
voor hunne kinderen.
Voor 59 patiënten werden geheel of
godeeitelijk de kosten van verpleging
weet niet zeker, of het Dotje is. „Ik
heb uw verloren dochtertje nooit ge
zien. Kijk haar toch eerst eens aan.
Niemand dan gij kan zeggen of het
Dotje is."
Zij durfde bijna niet het slaperige
gezichtje oplichten en er hare oogen op
vestigen. Hare armen zonken neer, en'
weder scheen het hevige kloppen van
haar hart stil te staan. Abbott ving de
kleine op en hield ze haar onder de
starre oogen. Hagar duwde het kind
met zacht gekreun ter zijde en viel
bewusteloos op den grond.
Het kostte Abbott veel moeite, den
volgenden morgen van huis te gaan,
voordat Hagar ontwaakt was uit den
droevigen onrustigen slaap, waarin zij
gevallen was nadat zij uit hare ver-
dooving was bijgekomen. Het viel hem
even moeielijk, als toen zijn moeder op
sterven lag. Hij moest drie dagen weg
blijven, maar er was niets aan te doen
„Mannen werken, vrouwen weenen" en
met een bezwaard hart, 'neerslachtiger
dan zijn kameraden hem ooit gekend
hadden, begon hij zijn reis.
HOOFDSTUK XIII.
Dct en Don in de wijde wereld.
Eén denkbeeld stond bij Don vast:
dat do geheele politie-macht, al de
wijkmeesters, en zelfs de wijkdokter in
'n komplot waren om baar in de treu*
betaald: 20 van hen ontvingen boven
dien of daarna versterkende middelen
of een tegemoetkoming in de kosten
van een hulp in de huishouding; 60
patiënten ontvingen versterkende mid
delen; 10 patiënten bovendien hulp in
andefen vorm.
In totaal werd in 1924 voor deze ge
vallen uitgegeven f20.837.35.
Uit deze enkele cijfers blijkt reeds
van hoe greote beteekenis dit fonds
voor de aangesloten leden is.
Laten in de eerste plaats de leden
van de bij het C.N.V. aangesloten orga
nisaties en onder allen die in de bestrij
ding der tuberculose belang stellen,
dit fonds steunen en daardoor meewer
ken aan bet „Draagt Elkanders lasten"
in de practijk van het leven tot toe
passing te brengen.
Slapie
De directie der Kon. Vereenigde Ta-
pijtfabrieken te Deventer heeft wegens
siapte in het bedrijf aan een 25-tal we
vers ontslag aangezegd, terwijl in de
smyrna-afdeeling de werktijd met drie
dagen per week zal worden ingekort.
BINNENLAND.
De direcae van den Landbouw.
In de vacature, welke ontstaat, wan
neer dr. P. van Hoek het ambt van
directeur-generaal van den Landbouw
op 1 Aug. a.s .neerlegt, zal voorloopig
niet worden voorzien. De beantwoor
ding der vraag, welke regeling voor
het vervolg zal moeten worden getrof
fen, eischt nader beraad. IrT afwach
ting van de-te nemen beslissing zal de
functie van directeur-generaal voor
den landbouw, volgens de daarvoor
bestaande voorschriften, worden waar
genomen door den oudsten der aan de
direc ie van den landbouw werkzame
inspecteurs.
De regeering heeft er prijs op ge
steld. den heer Van Hoek als adviseur
te behouden, ten einde in daarvoor in
aanmerking komende gevallen van z'n
voorlichting en ervaring gebruik te
kunnen maken.
De Duitsche voorksurtarieven
Men meldt uit Frankfort a. Main
aan de „N. R. Ct.":
Op een zeer druk. bezochte vergade
ring van vertegenwoordigers uit tiet
Zuid-Dultsche handels- en bedrijfsle
ven te Neurenberg is heftig geprotes
teerd tegen de eenzijdige bevoorrech
ting van de Duitsche zeehavens door
de uitzonderingstarieven voor het
spoorwegvervoer uit die havens. De
vertegenwoordiger van de rijksspoor
wegen verklaarde daartegenover, dat
de uitzonderings tarieven niet tegen de
Duitsche binnenscheepvaart, doch te
gen de buitenlandsche zeehavens ge
richt waren. De vergadering verlang
de, dat onmiddellijke uitbreiding zou
worden gegeven aan de speciale, lage
tarieven voor de overlading van wa
gon in schip, om de binnenscheepvaart
in het bijzonder op den Rijn, te bevor
deren.
Tarieven der posterijen.
Er beeft zich uit een aantal vereeni-
gingen een comité gevormd, dat zich
ten doel stelt bij de Regeering aan te
dringen op verlaging der posttarieven.
Die vereenigingen zijn: Nederland-
sche Maatschappij voor Nijverheid en
Handel; Centraal Industrieel Verbond.
Algemeene R.K. Werkgevers-Vereeni-
ging, Christelijke Werkgevers-Vereeni-
ging, Verbond van Nederlandsche Fa-
brikanten-Vereenigingen, Nederland
sche Middenstandsbond Nederlandsche
Dagbladpers, Nederlandsche Perodieke
Pers, Centrale Raad en Vakbonden in
het Grafisch- en Boekbedrijf, waarbij
o.m. zijn aangesloten de Nederland
sche Uitgeversbond, de Federatie der
rige gevangenis van het armhuis op
te sluiten. Hij had vreeselijke dingen go
hoord, verhalen die zijn haren te berge
deden rijzen en zijn. geheele ziel in op
stand brachten tegen de gedachte, er
ooit zelf in te gaan of toe te laten dat
iemand anders zulk een schrikkelijk
lot onderging. De hevige afkeer van
den ouden Lister had zijn eigene vrees
er voor vermeerderd. Zou hij erin toe
stemmen, dat Dotje binnen die som
bere muren werd opgesloten, en dat
haar jong vrooÜjk leventje daar go
knakt zou worden? I.iever zou hij ster
ven.
Het eerste en voornaamste, dat hij
doc-n moest, was den vervolgers het
spoor bijster te maken. Daartoe nam
hij zooveel voorzorgen, alsof al de mil-
lioenen inwoners van Londen zijn ge
zworen vijanden waren, die het er op
gezet hadden. Dotje hem te ontnemen
Hij volgde den weg naar het oostelijk
gedeelte der stad met de wonderlijkste
veranderingen van koers. Hij sloop
do\>r de nauwste stegen en de afgele-
ger.ste straten, ging over allerlei plein
tjes en door allerlei sloppen, waar zel
den of nooit een politieagent gezien
werd, en maakte het onmogelijk zijn
loop te volgen.
(Wordt vervolgd).
