tnweleiiisciieCorat
Abdijsiroop
Stop dien hoest...
Tweede Blad
Zateraag <3 December 1924
Jezus op het schip.
.,En nederzibtende. leerde
Hij de scharren uit heb schip.**
Luka-s 5: 3.
Het ia daar aan den oever van Genne-
sareth's meer, in den morgen, een druk
tooneel.
Zoo straks zijn een paar schepen terug
gekeerd van hun nachtelijken tocht ter
vïschvangst, en de visschers heibhen hun
pinken gedeeltelijk op het strand getrok
ken.
Maar de mannen zijn niet naar huis ge
gaan om te rusten; neen, er was werk te
dóén.
Ze hébben hun netten opgehaald, en z\jn
nu druk berg die te reinigen, te herstel
len en uit te spoelen.
Want ze moeten straks weer uit, het wa
ter -op En al1 es moet voor den volgenden
tocht in gereedheid gebracht. Hunne buïs-
genooten zün uitgelopen om «te zien of
de vangst gehikt is en bieden hun hij het
werk de behulpzame hand.
Een tooneel, ee'iik de aankomst van een
êc'trn -n uen visschersdorp te zien geeft.
Wij z'en daar het leven, het bedrijvig
leven; een s'ukie maatschappij: een tafe
ree1 tje uit den strijd om het bestaan.
Altüd be'angweklmnd! Of het daar in het
Oosten phuris vond. eeuwen geleden, of
hier in het Westen, in. onzen tijd; of het
plaats vindt b;i een schip of in een fa
briek altijd belangwekkend!
En wat geschiedt nu volgens dit ver
haal?
Daar komt nu Jerus. de ChrisHlë, en Hij
gaat» recht op da* tooneel af. Hi j' komt tot
die menechen dear druk in 'h(m werk,
daar in hun dageh'lksch Wen en Hij gaat
er midden in s'aan. H'j klimt in hun
schip en gaat van daaruit, van uit dat da-
ge'Hk&oh ^ven urediken tot de wereld.
Jezus is de Zoon van God, de Za'igma-
ke- der wereld Hij openbaart het Evan
gelie, bet eeuwige leven, de Goddelijke,
geestelijke dingen.
Nu dan :s' Zijn plaats op het spreek-
ges'oebe :n de synagoge, of in de gewij
de zalen van d"n Tempel?
Daar hoort H'j. Hoogstens op een stil
grasveld of oene eenzame berghelling, ver
van het d~nk fewoe1 der wereld.
Zekm*. dAAr hoort Hij en daar heeft H;j
oo> gepred;kt.
Maai* nu is dit b°t schoone*
Jezus heeft óók gepredikt op een
schip.
Hii is ingegaan in het drukke, bezige,
dagélijkeche *even'.*'Ks5! leven van broodwin
ning en strijd: H:j is gègaan op een
schip, in een werkidaais der mense-ben.
Hij heeft Z'ch n!et afgezonderd gehouden,
maar is enen staan nrdden in het leven
van e,r°n da«r.
En Hij is daar niet wat gaam Enken en
heeft niet n;enwsg'erig daar rondgewan
deld. maai* Hij heeft van d'e vissehers-
-werkpiaa's Zün werkplaats gemaakt.
H;j heeft v*»n da* bedrijf daar Zün tri-
bu n e gem^ikt, om te spreken, om te ge
tuige." van God en de eeuwige diumn, om
Zijn Woord daar t« brengen en Zijne ge
nade daai* te one-nbaren. Jezus is midden
in het levon, nrdden ondeT hét volk ge
gaan.
Wij le^en: ..en iWevzit*end©. Teerd* Hij
de ccb^Tpn van uit het schip".
Zoo d°ed d« Holland.
Zoo doet H'i nog.
En wii. wet-hebben tv ij to doen?
Wij hebben te doen gelijk S;mon Petrus
deed Zié. daar nadert Jezus den vissclior,
en Hij vraagt hem of Hij gébruik mag
maken van z'in schip. En Petrus staat het
hem gaarre foe.
Zoo kom* Jezus bij elk onzer persoonlijk
Wii hebben niet allen een kansel, ©f een
spreekgestoelte, of een blad om in te
schrijven.
Dat behoeft ook niet
Jezus wil ook spreken van een schip.
En een sahip hebben wij allen.
Ons schip, dat is voor ons, geb'jk voor
Simon, de plaa's waar wij e'ken dag leven
er arhe:den. Onze dagebjksche positie.
Uw schip -7- dat is uw huiskamer en uw
winkel, uw kan'oor en uw karwei.
Daarvan wil de Christus gebruik maken
i Hij komt tot u, gorijk tot Petrus, en
vraagt u, of gij Hem vergunnen wilt uw
schip te gebruiken als een middel tot pre-
dik'ng.
Moet g'j daar dan gaan staan preeken?
Volstrekt niet! Het kan zijn, dat ge in 't
geheel niets behoeft te zeggen, en dat
Jezus tóch predikt.
Ge moet Christus alleen binnen
laten, zooals Petrus Hem op zijn schip
liet; en dan komt liét andere vanzelf.
Dan hebt ge verder geene aanwijzing
noodig. Als wij Christus maar waarlijk
toelaten op do plaats, waar wij eiken dog
leven en arbeiden, dan spreekt Hij veel
meer dan wij denken.
Dan spreekt Hij eenvoudig en onge
zocht; door onze houding, door ons ge
drag, door ons correcte werk, door een
woord op zijn pas. door heel onze levens
openbaring; en zóó spreekt Hij 't beste.
Laat Christus dan toe op uw schip!
Ziet, er was in Jezus' dagen eene breede
sohare. die Hij in den Tempel1 en in de
synagoge niet meer bereikte.
Er waTen tollenaren en ongeloovigen,
Romeinsche solda'en en Samaritanen.
Die kwamen niet in de kerk. Die hoorden
den Heiland daar met preeken.
En daarom ging Jezus op een schip.
Daar hoorden zij Hem.
Er was ook in ons verhaal eene schare,
d'e daar om Hem heen kwam staan. En
zóó bere-'kte Hij hen.
Is het niet als voor onze dagen ge
schreven?
Zijn er niet velen in uwe omgeving, in
uw bedrijf, die naar de kerk. niet meer
omzien?
Er is aHe eeuwen door, ook nu nog, eene
-schare, d;e op Jezus aandrïngt«om het
Woord Gods te hooren, (vs 1), maar die
van don kansel niet meer »'s te bereiken.
En is 't eeen schoone gedachte, da' Jezus
hen bereiken wil vanaf uw schip?' Daar
hooien en zien ze Hem nog we'.
Welnu, chris'en en christin, Jezus komt
eiken dag bij u, om u te vragen of Hij van
uw schin mag gebruik maken.
Laat Hem toe op uw schip, en laat door
u eene stille voortdurende spTake van Hem
uitgaa.n, waardoor de dienst van don He:-
land wordt aangeprozen als een Kef d'e -
d:enst, die nooit verdriet.
WINTER.
Natuur lei weer haar siersels af,
Haar tooi van bloemen en van blaren,
Haar diadeem van korenaren.
Haar groen omwoelden tooverstaf
Zij geeft geen vruchten meer te rapen,
Zij legt geen blos meer op het fruit,
Zij sprengt geen geur meer op het kruid.
Zij ligt vermoeid en vast te slapen.
En rust van d'arbeid uit
Zie, met ©en warm en wollig laken
Is ze overspreid in veld en boscb:
Zoo sluimert ze in den winterdos,
Tot weer het uur slaat om te ontwaken.
Maar ook al slaapt ze, marmerkoud
En zonder polsslag, zonder leven,
To oh is zij heerlijk en verheven.
Toch is het schoon in 't naakte woud
En in dé dorre dreven.
Ja, 't is een schouwspel, treffend,
grootsch,
Dat open veld, die naakte hagen,
Dat witte kleed, haar omgeslagen,
Dat indrukwekkend beeld des doods
Het grijpt mij aan met wond re
krachten,
't Vermengt in d'afstand van mijn oog
Den aardbol met den hemelboog;
Het wekt gepeinzen, 't geeft gedach
ten
En voert den geest omhoog.
De schemer valt. de nacht genaakt.
Vaartwel, landouwen! rust in vrede'
Ik neem een zielszucht van u mede,
Een heimwee, dat naar boven haakt.
Zie! de aangestoken starren weemlen:
't Is of het flikkrend licht mij groet
Hoe prachtig is die zilvren gloed!
Ontvang mijn handkus, hoog© hoeinlen
Die zooveel hopen doet!
TOLLENS.
KEtfK EBi SCHOOL
NED. HERV. KERK.
Aangenomen. Naar Zoelmond: A.
H. de Wit te Mitwijk; naar Oo3t-Vlieland
W. G. P.eddingius, cand. te Soe3tdijk;
naar Brielsch-Nieuwlandcand. H. Stolk
te Utrecht
Bedankt. Voor Purcnerend: J. D. v.
d Ve-en te Enkhuizen.
FEUILLETON'
De Zegepraal van het Krnis.
45)
Helena gevoelde het nog smartelijker.
Zij trachtte zich te onderwerpen te ge-
looven te vertrouwen! maar elke po
ging om den schrik, die haar overmeester
de, te verdrijven, was vruchteloos. Zij gaf
den verschrikkelijken slag, die haar tref
fen zou.
Edith, die zij nu als het aan den dood
dus hare ziel aan God over, alsof zij eene
doodelijke wond moest ontvangen, terwijl
haar hart, aan de menschelijke zwakheid
toegevende, onder den angst bezweek van
gewijde slachtoffer beschouwde, durfde zij
niet meer aanz'en, en zoodra de gebeden
geëindigd waren, begaf zij zich naar hare
kamer, waar zij den vrijen loop liet aan
de bitterheid, we'ke haar hart vervulde, en
die zij tevergeefs had trachten te onder
drukken.
De öcherpe tonen van den horen, welken
men flauw tusschen de naburige rotsen
hoorde weergalmen, trok aller aandacht,
en bracht bij ieder der aanwezigen eene
'zeer verschillende reden tot belangstelling
ieweég, want zij kondigdon de aankomst
van den brievenbesteler in het kleine dal
ftan. Een hooge blos overtoog het ziekelijk
ge'aat van Edith, d'e weldra, door eene
doodelijke b'eekJieid vervangen werd, naar
mate de schéVe tonen duidelijker en
naderbij gehoord werden.
Er is mischien geen toestand, waarin de
geheel natuurlijke gewaa^gord'ngen zich
duidelijker openbaren dan bij de aan
komst van een brievenpost in een afge
zonderd dorp gelijk Glencairn, waar men,
van de wetten der etiquette en mode be
vrijd zich niet schaamt over de belang
stelling welke men elkander betoont.
Een ieder is verlangend de brieven te
ontvangen, die voor» hem bestemd zijn, en
in de blijdschap of de droefheid van zijnen
naaste deel' te nemen. Men verzamelt z'ch
rondom den nieuwsbode.
De bedrijvige l>estcTer vertelt dadelijk
bet nieuws van den dag, zonder zich over
de gevo'gen van zijn verhaal te bekomme
ren; hij vertrekt zoo spoedig mogelijk om
het elders weder te gaan ver tel'en, en, on
verschillig voor het goed en het kwaad
dat hij, om zoo te zeggen, met milde hand
uitgestrooid heeft, laat hij de harten van
anderen in belangen verdiept, waaraan het
zijne geheel vreemd blijft.
Maar helaas! wie zal ons zeggen aan
welk een angst, harten, die weinige ©ogen
blikken te voren zich nog aan- de ^jdsriiap
overgaven, nu ter prooi zijn.
Zoo wordt oen gélukkige echtgenoot?
GEREF. KERKEN.
Beroepen. Te Meppel: D. de Wit te
Berlicum.
Praep examen.
Door de classis Apeldoorn der Geref.
Kerken werd praeparatoir geëxamineerd
en beroepbaar gesteld in de Geref. Kerken
de heer G. Ubbink, theol cand. aan de
Vrije Universiteit.
Een -Dalton-cfag.w
De ,.Bond van Scholen voor Bijzonder
Neutraal Onderwijs", waarbij «en 40-tal
„schoolvereenigingen" zijn aangesloten
heeft een buitengewone ledenvergadering
uitgeschreven, die op 20 December te
Utrecht zal worden gehouden. Het zal een
Dalton-dag worden, want bet is de bedoe
ling dat de onderwijsleerkrachten uit de
practijk elkaar op dien dag zullen verteb
len van hun proefnemingen met hun on
derwijs op de lagere school volgens het
Daltonstelsel De heer Lynch uit Londen
zal zijn ervaringen op de West Greenr
school te Tottenham meedeelen.
Actie tegen het Tooropraam.
Het oomité van actie tegen het Toorop
raam en tegen de heerschende toestanden
in de Ned. Herv. Kerk te Utrecht heeft
een brief aan Kerkvoogden en Notabelen
der Ned. H©tv. Gemeente gezonden, waar
in het verzoekt om èen onderhoud op e>en
der eerstvolgende vergaderingen van het
College, teneinde het in te dienen petition
nement, waarop 8329 handteekeningen
voorkomen, nader toe te lichten
Het ccmitó heeft verzocht, voor 24 De
cember antwoord op zijn schrijven te mo
gen ontvangen. In een uitgebreide com
missievergadering werd deze brief met al
gemeen© stemmen gcedgekeuid, terwijl
tevens werd besloten cm 29 December
wederom een vergadering te beleggen, ten
einde de actie dooT te zetten.
Wij hebben den Heere gezien.
Een Amerikaan8che zendingszuster.
Mej. C Holmes, verstrekte interessante
inlichtingen omtrent het leven der Chris
tenen in en rond Turkije.
Mej. Holmes verzekerde, dat bun aantal
zeer groot is, en dat zij onderling zelfs
een zeker© organisatie hebben en beschik
ken over een geheim herkenningsteeken,
zoodat Christenen elkander kunnen leeren
kennen, ook al wisten ze te voren van el
kanders bestaan niets af, en zoo broeders
vinden kunnen. Opdat zij zoo elkander
kunnen sterken en steunen en samen wan
delen en werken voor Jezus' aangezicht
in afwachting van den dag. wanneer de
term godsdienstvrijheid" ook in bun land
beteekenen zal, wat bet woord zegt
Eenmaal woonde mej Helmes een hun
ner geheim© samenkomsten bij. Ze geraak
te daar in gesprek met een handelaar, en
nadat die man zich had overtuigd, dat
ook zij verstond de beteekenis van het
schoone lied, dat deze lieden samen ge
zongen hadden, riep hij uit met blijdschap
in stem en oog: „6, zeker, gij zijt onze
zuster!"
Want zoo ergens, dan heeft het in de
landen daar beteekenis een breeder of
zuster in den Heiland te ontmoeten.
Daai' te midden van die kleine groep
geloovigen. samenkomende achter j geslo
ten deuren, vond mej Holmes een warmte
van gelooven, een bl'jdschap van Jezus
toe te behooren. zoo dat zij nauwelijks ge
looven kon, dat werkelijkheid was. wat
zij ervoer.
Zij zongen daar liederen door hen zei
ven vervaardigd, en getuigden daar van
de groote liefde van Jezus Ook waren
vrouwen onder hen, vrouwen aangesproken
als zusters" en ongesluierd
.,Zijn er velen zooals gij?" vroeg «k wei
felende.
„Velen", was het antwoord.
,,En waar dan?" vroeg ik weer.
Overal zijn zij!" weid gezegd.
Ik kende één hunner, zoo gaat mej. Hel
mes -dan voort, een gouvernementsambte
naar, een Turk was het Hij was verban
nen uit een hunner heilige steden, omdat
bij niet naar aller' voldoening zijn gods
dienstplichten waarnam.
Jaren geleden was dat gebeurd; liij had
zijn Heiland gevonden ver weg in Turke
stan, waar hij heen gegaan was om do
roepstem te ontvluchten, maar hijj kon
hem niet ontloopen: Jezus won het ten
laatste.
Elkê week kwam hij naar den zendings-
post en sprak daar met hen over zaken,
den Bijbel en den Heiland belangende, en
mej. Holmes had zich verwopderd, omdat
deze man van zoo vele dingen zoo goed
op de hoogte was. Maar dat was. Vóór zij
deze verborgen discipelen" haxl ontdekt
tot wier geheimen kring ook hij behoprde
door een schrikke1 ijken slag getroffen bij
het bericht van don dood van hem, dien z:j
bemint; eene moeder wordt het hart van
angst toegenepen over het lot van haar
kind, en de schitterende verwachtingen
van m/mig jeugdig hart worden voor altijd
verwe]kt; zoo zeker, hé'a&s! beroofd het
zwaard van huilen, en aöeudt dood en
droefheid tehuis.
Maar het leven is afwisselend: dezelfde
band die over den een bitterheid uitgiet,
•stort over den ander blijdschap uit; op
hetzelfde ooger.hlik dat de eene hittere
tranen stort over het treurig bericht van
den onverwachten slag die hem getroffen
•heelt, verzame'ea lachende mesjes zieh in
eone groep, om naar de beschrijving van
vermakelijke toonoelen te luisteren. Hare
jeugd*'-go harten schijnen voor een oogen-
folïk do betooveronde beschouwing, te ver
wezenlijken van het leven, zooals het haar
door de vroo'ijke pen van hen d'e zij be
minnen, afgeschilderd wordt.
Edith, niet in staat hare ongerustheid
langer te verbergen, verzocht hare moeder
eens to gaan zien of er ook brieven voor
haar gekomen waren.
Mevrouw Stuart gaf sti1 zwijgend hier
aan gehoor, en terw'jl zij de kamer ver
liet, wiefp zij een veellWeekonenden h1:k
on den heer He ard, om hem te verzoe
ken, niet op hare terugkomst te wachten,
Een handelaar in suikerwerken was
daar in die stad lovend© te midden der
kinderen aan wie bij zijn lekkernijen ver
kocht. ^Nooit", zegt mej. Holmes, ,,noodt
zal ik vergeten zijn woorden, hoe hij met
zijn heldere, doordringende stem vroeg als
om zich t© overtuigen, dat ook ik een op-
lecht geloovige in Jezus was: ^Zuster,
hebt gij Hem werkelijk gezien?"
t,Wien bedoelt gij?" vroeg ik hem.
Jezus! Hebt gij Hem ooit gezien?"
Ik wist, dat ik hem teleurstelde, toen
ik antwoordde: ,,Ne>en. alleen met de
oogen dea geloofs."
„Neen. neen. zoo bedoel ik bet niet!"
riep hij uit: „Met oogen. met deze oogen
heb ik Hem gezien!" En dat riep hij uit
met zoo volle en vaste overtuiging, met
zoo innerlijke zekerheid, dat ik bet gevoel
had, iets wondervols gemist to hebben in
mijn ervaring als Christin.
voordat Uw verkoudheid ontaardt
in een ernstige en moeilijk te
genezen boretaandoening. Neem de
kleine oorzaken weg en voorkom al
dus de groote gevolgen met de ver
zachtende en genezende Akker's
Ook is hij niet de eenigo. die er va.st
van overtuigd is, dat Christus lichamelijk
gezien wordt door deze verborgen geloovi-
gen. Ieder van ben zal u vertellen van het
visioen, dat hij van den Heiland heeft
gehad. En wie b©n ik. dat ik zeggen zal:
Het is niet waar??
Een hunner vertelde mij, hoe hii aanwe
zig was op een samenkomst, die in oen
naburige stad regelmatig scheen gehouden
te worden, en hoe niet een van de zeven
tien beüjder3 des Heeren, daar vergaderd,
behoefde te klagen Hem niet gezien te
hebben.
GEEN VERDEELDHEID.
Het kan niet genoeg worden betreurd,
zegt de Waarheidsvriend.' dat er
nog zoovelen z'jn, die, omdat zij niet on
middellijk de volle hevred;g"aig kunnen
krijgen van hunne staatkundige verlangens
zich de weelde veroorloven om een zelf
standige po'itieke act:e te voeren.
Zooa's vanze'f spreekt, keuren wij een
derge'ijk optreden niet af bij hen, die in
de fundamenteel stukken van het staats
beleid een .andere overturn» hebben of
van wie men bij den eersten oogops'ag
zeggen kan, dat zij niet bij elkaar be
hooren.
Van dr?zcn te eischen, dat zij om der
wille van de eenheid hunnen beginselen
het zwijgen zullen Opleggen, of wel- van
hen-'te vragen dat zij, om de gcwenschte
"saamwerking te verkrijgen, de verschil
len van eigen portiek inzicht wegdoeze
len, daaraan denken wij niet; dit zou lel
den tot een kuiLStmat:g bijeenbrengen
van wat niet bij elkander behoort, en waar
van 't eind den last zou dragen.
Maar wat niét goed te keuren maar te
bejammeren valt, is de afwijkende mee-
nmg, dié difcmaa's hét gevolg is van ge
ms aan een jn:st inzicht in de dingen
of z'n grond vindt in verschil van ge
voelen bij de practische toepassing der
beginse'en, zóó op de spits te drijven,
dat uit hoofde van een soort van mis
noegdheid tot een eigen partij /or ma tie
wordt overgegaan.
Welke schade 'men daarmede aan de
zaak. die men voorstaat en aan v de be-
om haar arm kind de waarheid m:d© te
deolen.
Helena kwam op hetzelfde oegonbLik
binnen; zij bad besloten de zwakheid welke
zich voor -een oogenbKk bij de gédachte
aan deze beproeving van haar had menster
•gemaakt, te overwinnen; maar haar bleek
gelaat en de gezwollcnc oogen wekten ter
stond de vermoedens van Edith op. d:e,
hevig ontsteld, niet zoodra hare zuster zag.
of zij riep mei een ernstig vragende blik
uit: ..o Helena! ik ben verzekerd dat er
sléchte tijdingen z;jn: ik bid u, zeg mij
al!e9 wat gij weett" HeVna drukte toedér
hare hand. en trachtte haar tot bedaren
te brengen. doch vermeed haar recht
streeks op hare vragen te antwoorden,
want haar e'gen hart was.op het punt om
van droefheid t* bezwijken b;j de gedachte
aan het bericht, dat zij niet langer kon
vchergen.
De heer Howard zag hei der verlegenheid
en daar hij zelf verlangde aan deze -span
ning een eir.de te maken, bereidde hij
Edith langzamerhand voor, om do lijdin
gen 1e kunnen ontvanrpn, d'e h'j haaT
morst mededec'en Hij begon'met haar de
voorneméns te herinneren, die zij eeflige
nvon te voren plechtig be'oofd had te ver-
vul'en.
..Tracht dnn nu. lieve Edith!" ze'de hij,
,.nwe ziel be n de tijdelijke dingen tc'vcr-
ONZE WEEKAGENDA.
De bedoeling van dee© agenda is t© voog'
komen dat twee vergaderingen op éóc
avond vallen en daardoor mislukken.
All© Christelijke vereenigingen uit Lei»
den en omgeving kunnen hiertoe me»
dewerken, door zoodra een openbare ver*
gade ring is vastgesteld daarvan aan onz©
redactie kennis te geven en bij het vast
stellen van vergaderingen met deze agen
da rekening te houden.
15 December. Verga-dering Hulp*
vereen. Geref. Zend. Bond „Leiden."
10 December. Java-Comité. Zendinga
bidstond Oosterkerk.
17 Dec. Ned. Chr. Reis-Ver. te Leiden.
Film van Noorwegen.
18 December Vergadering Chr Best,
Bond Leiden. Lezing en demonstratie ra»
dio-telefonie.
26 Dec. Uitvoering Chr. Zang-Ver-*
een. „Zingt den Heer" in de Geref. Kerk
te Noordwijk a. Zee.
510 Januari Leiden- Week dof
gebeden
12 Januari Leiden. Vergadering Ge»
ref Zendingsbond. Spreker Ds. W. Bies»
haar.
13 Januari Vergadering ..Patrimoni
um" Sassenheim.
15 J a n u a r i. Vergadering Chr. Be
sturenbond, Spr. de heer J B. H. Groteu-
huii
21 Januari Comité voor winterlerio-
gen, Leiden. Spreker Ds. J. Domna van
's-Gravenhage.
23 Januari „Con Amore" Leiden.U it
voering: Jefpta unct seine Tochter.
29 Januari Leiden. Lezing Ds vu ei
Nes met lichtbeelden
30 Januari. Concert Rosé Kwartet.
9 Februari. Vergadering Chr. be
sturenbond. Spr. de heer R. ZuiBcma.
10 Februari. Vergadering ..Patrimo
nium" Sassenheim.
12 Februari. Comité voor vrinterle-
zingen. Léidfen. Spreker Ds. D. A. v. d,
Bosch van 's-Gravenhage.
20 Februari. Concert Harriet v n
Emden.
20 Februari. Vergadering Chr. H >-
sturenbond. Spreker Ds. P. N. Krurswrlc
van Voorschoten.
10 Maart. Vergadering .,Patrimon um"
Sassenheim.
19 Maart. Comité voor winteriezin-
gen. Leiden. Rrrr^er P* G. W:sse vau
Arnhem.
g'nsolen d'e men 1 iet heef i. fo 'h engt,
daaraan wordt in vele gevallen niet ei»
dacht Sommigen laat het zelfs koud ai?
eiecn haam maar koning kraait.
Nu zou in gewon? tijden en bij nor
male omstandigheden het bewandelen
van een eigen weg nog te verklaren zi;n,
misschien zeils voor het politieke leven
prof:jtelijk kunnen zijn, maar in den
grootcn strijd van onze da^en. waar n
de nood der lijden het bij dün dag nood-
zakeUjker maakt eendrachtig on Ie trok
ken. lijkt ons -e'ke verdeeldheid- uit den
booze.
Natuur'ük behoort de levensbeschou
wing, welke men is toegedaan, het uit
gangspunt te zijn, cok :n het staalkun
dig leven.
Zoo openbaart zich do A -R part'j a's
de politieke groep, d:e wortelt in do
levens- eij wereldbeschouwing van het Cal
vinisme.
Haar beginsel komt uit in twee din
gen: in de erkentenis van Gods souv •-
re:no majesteit en in Z in voor hMe 1 -
romen des levens geldend souverein
zag en in de erkenning, dat are crea
tuur gerorT>*n tjt gehoorzaamheid aan
's Heeren Voord.
Tot w^'ke Kerk format ie men behoort,
doet er niet toe.
De beide prondbe'rinselon, we'ke wij
hier aaueaven, maken het priacipêel
onderscheid uit.
Én staat d't onderscheid eeunv al
vast, dan behooren de Staalkundig f>-
roformeerdep en heel wat Chrjsfe,;:k
Hiatpriw.hén en voorstanders v?n do
Herv. (GereformoeTdel Staatspartij zieh
mc: de Antirevolutionairen één te gevoelen.
Z'j, di.e zich van de inspireer end©
kracht van. het Calvinisme bewust t :n,
mogen n:et lan?er verdeeld optrokken.
Verdeeld!»e:d breekt tk kracht.
Het Calviirsnie heeft in de.-his'o^©
van ens volk een gewichtige plaa's i«?c-
nomen en om zijn invloed onder ons ro'k
ook voor de toekom*! een ruime baan te
maken, heeft ons vo'k zich om z in hau rr
te vergaderen
Vau deze noodzak^iikheid m w J
ons k'aar bewust zijn
De tijn dringt
heffen, en de kracht van uw geloof ie
toohon, .door uwe eigene wenschen aan
wrjshe:d van God op Ie geven, want ge
lijk uwe dagen zal uw? sterkt^ zijn. en
voor hen die God liefhebhen. zuVcp e' n
dingen medewerken ten goed indien i
.slechts op Z'jne genade verlrouv. t. 1 i,
arme Edith! wacht geduldig, en Hii zal <K
oneffene paden voor u vlak maken: w t
slechts op den Heer?!"
Hier zweeg de hec* Howard, want j. 'i
medelijdend lnrl was te diep m?t de e
beid van anderen bewogen, dan dal ij
niet hevig aangedaan zou geweest z'j a ru
hij Edith zulk een dien© wonde mees' 1
brengen; ziine st"m haperde ca .-.m t.
vloeide lanes zijne wang. en v el op de
hand van Ed'fh.
Zii voride d'e traan en on'v
kle.ns uit den gevoel'©ozon tors vl. v 'n
de onzeko hejd haar cvbrachf had; il t l e-
vrijs van d'op m©d?'ij«l n ze-de haar re f
n! te dufdo'ljk dat KjYro vrees hewaarl" d
was.
Zij leunde haar hoofd togen den s mi-
dor van den hoor Howard, en hare ©o n
met haT.o brandende hand brflehl ende, a a
wild? zij ze voor altrs wat haar omgaf
sluiten, zei de z.ij:
(Wordt vervólgd.)
