lerolfiiittCiraiit
Tweede Blad
j\ Dikke keel
Zaterdag 15 November 1924
Uit zwakheid kracht.
Maar hij zelf ging henen in
de woestijn eene dagreis, en
kwam, en zat onder eenen je-
f neverboom; en bad-, dat zijne
ziel stierve, en zeide: Het is
genoeg, neem nu. Heere, mijne
ziel, want ik ben niet beter
dan mijne vaderen.
1 Koningen 19: 4.
V Van levenszatheid hoort imen telkens
fweer en gedurig meer. Dat behoort zoo
thuis in een tijd, die meer dan menige an
dere zich kenmerkt door een jagen naar
genot.
Als dan de laatste druppel is uitgezogen
uit den zwijmelbeker van genieting en wel
lust, dan wordt de heker zelf, die nu niets
meer biedt, stukgesmeten.
Want het was niet te doen om den beker,
maar om zijn inhoud. Niet om het leven
zélf maar om wat er in dat leven viel te
genieten.
O, dat geslacht, dat zoo arm is aan
waarachtigen moed, en zoo groot is in zijn
pretentiesl Wat heeft het zichzelf al on
noemelijk veel kwaad gedaan, en hoe loopt
het dezen weg tot het einde af.
Wie brengt het nog tot stilstaan, tot in
keer, tot bekeering?
I
En toch, wie zou het durven te ontken
nen, dat deze tijd aar de menschenkrach-
ten zware eiscben stelt?
Zoo dringt het kwaad van twee kanten,
en drijft den mensch van onzen tijd in de
engte. H:j wil genieten, en er is zoo
weinig, wat waar'ijk genieting biedt, den
mensch waardig. Hij moet strijden, en
hij mist den moed en kracht ertoe. Is het
dan te verwonderen, dat telkens weer in
die bange worsteling de een na den an
der het opgeeft?
Zeker, met huivering en afschuw moet
het u vervullen, dat dit geslacht, dat onder
geen plicht zich wil buigen, en in zijn
eï sell en zelfs God in zijn hoogheid en ma
jesteit met ontztot, ten slotte geen andere
oplossing weet dan in een laatste stap
van Godverzaking, waarmee het zich in
het onherroepelijk en eeuwig verderf stort.
Maar h|j) toch mededoogen met degenen,
die het lot zoo onuitsprekelijk zwaar
drukt.
Mededoogen met die veto vermoeiden,
die gebogen gaan onder den last des lij-
dens. Want het lijden is veel! Mededoogen:
onze He'land had het immers ook; en Hij
heeft het nog. Zijn woord blijft onveran
derlijk: Komt herwaarts tot Mij. allen
die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u
ruste geven.
Levenszatheid, is de wraak van
den cenotzoeker tegen het leven, dat z"'n
roekeloozen eisoh niet kon inwilligen. En
die levenszatheid haalt over z'ch het recht
vaardig oordeel van dton God, die het Le
ven is, maar daarom ook de God des
levens, de Schepper, de Eigenaar, de Wet
gever en Rechter.
Maar levens moeheid is toch wat
anders: het is het niet langer kunnen, al
was het willen oprecht. Het brengt in de
diepte, maar doet ook uit de diepte zuch
ten om hulp en uitkomst tot Hem, Mie bo
ven alle dineren staat, en die alleen machtig
is om te verlossen.
Dat niet-meer-kunnen, dat bezwijken on
der den last, ge v'ndt het niet bij de zwak
kelingen, de genotzoekers, die nog nim
mer tot ernstigen arbeid zich hebben
aangegord. Maar ge vindt het telkens weer
bij die heldenfiguren van ons menschelijk
geslacht, die toch zoo teeder waren van
gemoed, zoo gevoelig van ziel.
Het overvalt hun, soms na een tijdperk
van hoorn spenn'ng, en groote krachts
ontwikkeling. E& dit hangt wel samen*met
het zenuwleven; daarin heeft het zijn
stoffelijke zijde. Want in ons aardsche
bestaan zijn ziel en lichaam, geest en stof,
.zoo nauw met elkaar 'verbonden.
Maar de dieper ligge.ide oorzaak is toch
wel te paeken in de zielskrachten, die plot-
sel'ng inzinken.
Zie het, om bii dit eene voorbeeld maar
"te blijven, aan El:a, waarlijk geen genot-
mensoh, hij, de man met het kemelsharen
kleed]
Elia, hoe heeft hij als een held ge
staan tegenover den weeken, genotzuchti-
gen, onmanneüjken Ac-hab en de godde-
looze, wreede Izebel, wier willoos werktuig
Achab was. Als een held gestaan, hij al
leen, tegenover heel de bende van de
Baalsprofeten, en het weifelende volk, dat
onder de tyrannie van Izebel, de heiden-
sche vrouw u;t Sidon, zich hoog in erger
lijke gedweeheid.
En hij heeft overwonnen. Overwonnen
niet voor zichzelf, want hij zocht niet zich
zelf: hij heeft" zichzelf voor zijn God ver
loochend. Ik heb zeer geijverd voor den
Heere, den God der heirscharen, zoo kan
hij zeggen. Niet roemende zeggen tot men-
schen; maar zeggen tot Godzelf, klagende
en weenende zeggen. Tot tweemaal toe;
want de Heere weet het, en zijn consciën
tie geeft hem hierin getuigenis voor God.
En toch, na die heerlijke overwinning,
waarin de Heere verheerlijkt is, in de
oogen van heel het volk, in de oogen ook
van Achab, overvalt hem, als hij vluchten
moet voor een vrouw, voor de ombekeer-
lijke Izebel, opeens de inzinking, de krach
teloosheid: Neem nu, Heere, mijne zielt
Neen, zij die Eli a's strijd niet kennen,
zij die buiten deze dingen staan, ze ver
staan dit niet. Zij zien tegen zulke helden
Gods op, ze bewonderen èn vreezen
zulke kracht-figuren. Maar ze weten niet
van hun innerlijken strijd Ze weten het
niet, dat hun kracht de hunne niet is, maar
van „Isrels God, die krachten geeft, van
wien het volik zijn sterkte heeft".
En dat is juist voor wie zich aan den
Heere heeft overgegeven het bange en be
nauwende. Want waarvoor is dan de lange
en bange strijd gestreden, waarvoor zelfs
de overwinning behaald, als degenen dien
het aangaat niet inzien, wat er eigenlijk
op het spel stond?
In zulke zielseenzaamheid welt dan de
bede wel uit het hart: Neem nu, Heere,
mijne ziel. Het is toch alles tevergeefs:
er is toch ntots meer te verwachten. Ik
blijf toch met U a'leen staan. O, neem mij
dan in Uwe zaligheid.
Welk een geheel andere toon hoort ge in
zu'k een zie1 ski acht.
Hier is ook teleurstelling. Maar niet de
teleurstelling van de zelfzucht. Neen, hier
is de tetourgestelde hope, die deze trouwe
knecht des Hoeren J.ad gekoesterd om do
eer en de zaak van zijnen God en om het
heil van zijn volk.
Hier is geen verbittering:, maar verbre
king des harten. Hier is geen verlaten van
God, maar een zoeken van zijn aangezicht.
Hier is geen rofpon tot een onbekenden
God. maar een uitstorten van zijn hart
voor dien God, dien hij altijd heeft ge
diend.
Daarom is het einde dan ook niet de
wanhoop, maar het toev'ucht nemen tot
den Heere. Niet e'genwillige trots, dia er
zelf een e:nd aan maakt, maar het oot
moedig smeekgebed, of de Heere het wil
doen.
Maar hier rijst dan ook uit zwakheid
kracht, uit vors"agenhe: d des harten her
leving van den moed. Want hier komt de
Heere. met zijn vertroosting de smart ver
zachten. Hier is een antwoord van den
Heere op het lclagen van zijn knecht.
Neen, de Heere neemt zijn ziel ntot van
hem. Zijn levenstaak Is nog ntot ten einde,
zijn strijd is nog niet volstreden. Maar de
Heere kent ook zijn moedeloosheid en
zwakheid, en Hij bereidt hem een wonder-
spijs: Sta op, eet; want de weg zou voor
u to veel zijn.
Dan, gesterkt, gaat hij in de kracht van
deze sD'jze veertig da^en en veertig nach
ten. Hij. de machtelooze, d:e begeerde te
sterven En aan den berg Gods, aan Ho-
reb, daar spreekt de Heere met hem.
Daar krijgt hij zijn moed terug. Daar
komt hij te weten, dat de Heere nog zijn
zeven duizend in Israël over heeft.
Dto God van Elia leeft nog; Hij is De
zelfde.
Gij vermoeide van kracht, zoek bij Hem
uw sterkte. Zoek, ra gij zult vinden. Hij
is immers ook uw Golf
EEUWIGHEIDSLICHT.
Ik droomde 't Leven als een Lentepracht
Vol zonneschijn en fijne, teed're kleuren,
Als 't ochtendgloren na den langen nacht:
Een, zee van goud en gloed in glans en
geuren
Maar nu de Herfstwind huilt, in ba.nge
klacht
De blad'rentooi door 't natte slijk gaat
sleuren,
En al die schoonheid schendt, ze ruw
verkracht,
Al wat ik liefde uit m'n hart doet scheu
ren.
Nu schreit mijn ziel het uit: m'n groot
ste schat,
't Genieten van de schoonheid^ ging ver
loren:
Een kale tak, symbool: gestorven vreugd!
Tot 'k plots een knop. waar eens een
blaadjen zat,
Ontwaar, en nieuwe Hope in mij wordt
geboren,
Die meer nog dan 't Bezit mijn hart
verheugt.
KEKK EN SCHOOL
NED. HEEF. KEEK.
Beroepen Te Ouddorp (Z.-H.)P.
Kuijlman te Houten
Aangenomen. Naar 's-Gravenhage
S. van Dorp te Utrecht en J. Ravesloot te
Driebergen.
Bedankt. Voor Polsbroek: G. van
Montfrans te Sommeladijk; voor Hattem:
R. Bartlema te Hoogeveen.
GEREF. KERKEN.
Beroepen. Te AarlanderveenP.
Prins, cand. te Hilversum; te Doorn: H.
Hummelen te Bedum.
Bevestiging, Intrede, Afscheid.
Cand. R. B Evenhuis, zal Zondag
30 November door Ds. L. H. K. Bleeker
worden bevestigd bij de Ned. Herv. Evan
gelisatie te Winschoten.
D s. C. B. Holland van Kampen
hoopt 21 December intrede to doen bij de
Ned. Herv. Gemeente te Huizen, na te
zijn bevestigd door Dr. A. H. J. G. van
Voorthuizen,
D s. A. v. Griethuysên, te Oud-
Vossemeer, hoopt Zondag den 7en Decem
ber afscheid te nemen van de Herv. Ge
meente te Oud-Vossemeer, en Zondag den
14en December d.a.v, zijn intrede te doen
bij de Ned. Herv. Gemeente te Zuid-Beijer
land na bevestigd te zijn door ds. J. A.
ben Bokkel Huinink, van Numansdorp.
Ds. G. Hornstra. Ned. Herv. pred.
te Bellingwclde en Oudeschana, zal we
gens vertrek naar Warmenhuizen, Zon
dag 7 December afscheid nemen.
Cand. A. G. B. ten Kate, hulppre
diker te Haamstede, is voornemens 30
Nov. a.3. zijn intrede te doen bij de Ned.
Herv. Gem. te Hansweert, na bevestigd
te zijn door zijn vader, Ds. B. ten Kate,
em-pred. van Rotterdam, te Velp.
Beroepbaar
Door bet Prov. kerkbestuur van Over-
ijsel is toegelaten tot de Evangeliebedie
ning in de Ned. Herv. Kerk, de beer J.
Ch W ICruishoop, theol. cand. aan de
Rijksuniversiteit te Utrecht, woonachtig
te Kampen.
Het provinciaal kerkbestuur van Gelder
land heeft tot de evangeliebediening in de
Ned. Herv. Kerk toegelaten de heer L J.
Cazemier te Ooster-bierum. cand. aan
de Rijksuniversiteit te Groningen.
De heer S. J. Popma, theol cand. te
Den Haag. is door de classis Den Haag,
na praeparatoir examen toegelaten, om te
staan naar den dienst des Woord3 en der
Sacramenten in de Geref. Kerken.
De Geref. Kerken van 's-Gravenhage.
De classis 's-Gravenhage der Geref.
Kerken heeft in haar gisteren gehouden
vergadering het voorstel van den kerlce-
raad van 's-Graver.hage, om de Geref.
Kerk aldaar te splitsen in 's-Gravenhage-
Oost en 's-Gravenhage-West, met alge-
meenö stemmen goedgekeurd.
Protestantisme boven geloofsverdeeldheid.
De Kerkeraden der Ned. Hervormde Ge
meenten te Velseroord en IJmuiden. der
Chr. Geref. en der Doopsgezinde gem. te
IJmuiden, het bestuur der Oud-Katholieke
Kerk te IJmuiden en de afd. van de
Evaiig. Maatschappij besloten gedurende
den komenden winter in de Herv. Kerk en
in de Oud-Katholieke Kerk te IJmuiden
een serie lezingen te organiseeren als te
genactie tegen de Conferenties der Domi-
nicanenpaters en tegen de vergaderingen
van ,,De Dageraad."
Om, is de Oud-Katholieke bisschop van
Haarlem, mgr. van Vlijmen, als spreker
aangekondigd.
Friesche preek
Ds. G. A. Wumpkes zal Zondag in de
Groote Kerk te Haarlem een preek hou
den in de Friesche taal op uitnoodiging
van de vereeniging ,,Gysbert Japiks."
De N. C. S. V.
De N. C. S. V. telt thans 913 leden,
verdeeld over de volgendie afdeelingen:
persoon van Jezus Christus vervu'd is, ter-
wijd gij Z'jne godheid en zending ontkent,
en nog altijd de verlossing verwacht, welke
reeds vervuld is. Doch het zij verre, dat de
Christenen de werken van uwon grooten
wetgever Mozes zouden willen ontkennen,
daar zij allen typen waren van die, welke
later het werk der verlossing bezegelden.
Do zondoffers van Israël; waren slechts
zinnebeelden van dat eerne offer, dat voor
de zonden van alle mensohen geslacht is
door het b'oed van ons onbevlekt Lam. Zij
werden aangeboden en aangenomen als
waarborgen van het ge'oof in de be1 ofte
Gods, maar zij hadden in zich zeiven geen
verdienste of kraoht. Overeenkomstig de
profetie hebben zij opgehouden sedert de
komst van Jezus Christus; een treffend be
wijs voorwaar, dat Hij waarlijk de ver
wachte Messias is
Het verwondert mij inderdaad, dat gij
dit feit loochenen kunt."
„Om de zand© en de ongerechtigheden
onzer vadaren," antwoordde Mirjam,
.moest Jeruzatom tot eenen smaad wor
den, en om deze reden zijn wij zeker zon
der altaren en offeranden.
Daarop vroeg zij Helena, hoe rij hare
meening, dat Christus de Mes-si as was,
kan overeenbrengen met de belofte, dat
Z'jne komst de gevangento gevankelijk
zou wegvoeren, en vreugde over Israël
Liengéu zou; Verheug u zeer, gij dochter
Amsterdam (132). Vrije Universiteit (39),
Breda (7), Delft (109), Groningen (63), Kam
pen (20). Leiden (208), Rotterdam (43),
Utrecht (239), Wageningen (26), terwijl
buiten eenige afdeeling staan 27.
De Unie van Chr. Onderwijzers.
Aan het jaarverslag 19231924 van de
Unie van Christelijke Onderwijzers(essen)
in Ned. is het volgende ontleend:
Het getal leden daalde opnieuw van on
geveer 1100 tot 944; het aantal donateurs
liep terug van 290 op 259, getal afdeelin
gen bleef stationair, waarvan sommige „in
de dut" zijn geraakt.
Het bureau der vereeniging gaf dit jaar
203 adviezen, betreffende diensttijd, sala
ris, pensioen en wachtgeld, mogelijk ont
slag wegens opheffing der betrekking,
ziekte- en militieverlof en kleine „moei
lijkheden", akte van benoeming, instructie
en schoolvergadering, studie en andere
gevallen.
Van de ontslagkwesties betroffen vijf de
opheffing van de betrekking, als gevolg
van de nieuwe wetswijziging.
De begrooting voor 1925 loopt in inkom
sten en uitgaven tot een bedrag van
f 14.370.
Prof. Dr. Henri Bois. t
De Fransche kerk heeft een groot ver
lies geleden door het overlijden, slechts
62 jaar oud, van prof. dr. Henri Bois, hoog
leeraar in de theologie te Montpellicr,
vroeger te Montauban. Systematisch (dog
matiek) en religieus© psychologie waren
zijn hoofdvakken.
Hij behoorde tot de orthodoxe richting.
is 't begin en een bronchitis
kan 't eind zijn van Uw gewone
verkoudheid. Genees daarom
Uw dikke keeL direct met
Waarom ze Christen wenton.
Broeder Van Dalen verte't in de Timor
Bode, hoe -op Ator een aantal lieden zich
liefen bekeeren.
Op zekeren- dag werd broeder Van Da
len een kip ten geschenke gébracht door
een dorpshoofd. Hij liet, na de kip door
zijn bediende te hebben laten bereiden,
zich het beestje goed smaken, maar on-
midde'lijk daarop voe'de hij ztoh onwel.
Aan vergiftiging denkend, probeerde h'J
zooveel moge'ijk de maag leeg te maken.
Den volgenden morgen was hij nog wel
ntot geheel opgeknapt, maar kon hij toch
het bed verlaten, om de liederf te woord
te staan, die z:ch voor zijn woning bevon
den. Het dorpshoofd kwam op hem toe
met de verktering, dat men nu gezien
had, dat de Heere met hem was, daar hij
er anders niet meer zou zijn.
Het matoehe kippetje was met een ver-
gift'gde pijl doodgeschoten en wanneer
men een wild zwijn zoo'n boutje voorzet, is
het in tien m'nuten dood.
„Nu wi'den wij eens zton of uw God u
helpen zou. W;j hebben het nu gezien en
willen thans Christen worden."
Or.derwijzers-overvloed.
Over d?i onderwerp schrijft men aan de
Rotterdammer:
Dezer dagen hooren wij onder school-
nieuws gedurig van „stortvloeden" van sol
licitanten. En het schijnt wel, dat er bui
tenstaanders rijn, die in zuur overdenken
schik hébbon in al dat jonge volk, dat tel
kens vergeefs stormloopt en met leege hand
terugkeert.
Het zal wel steeds een minder mooi
schouwspel gevonden worden als men-
schen van meerder jaren de teleurstellin
gen van jong-volk zonder eenige compassie
aanzien. Eén broeder had zelfs de aardig
heid, al die sollicitatie-brieven te gaan
wegen. En het vol gewicht de envelop
pen woog de vriend er zeker bij schreef
hij in de krant. Zoo'n leuk resultaat mo3st
ieder weten, 't Was verrassendII
Voor den inzender dezes zijn die „stort
vloeden" noch leuk, noch verrassend. Maar
een gewoon, goed verschijnsel.
Wat toch is hat geval?
In Februari van dit jaar kwam er een
tekort aan onderwijzers. De achteraf plaat
sen werden daarvan de slachtoffers. De
nooden van dat slachtofferschap zijn niet
gering.
Wat was de oorzaak? Deze, dat het aan
tal cand'dafen in Mei 1923 toegelaten, niet
Zions! juich, gij dochter Jeruzalems! Ziet,
uw Koning zal tot u komen. Laat de k'n-
deren Israels verblijd zijn in hunnen Ko
ning.
„Evenwel," voegde zij er bij, werd Is
raël bij de komst van Christus niet her
steld, maar integendeel verstrooid; groot
geween werd in Barna gehoord, Christus
wbrd sleöhts door d© He denen ontvangen
en Hij heeft de verwoesting over ons on
gelukkig land gebracht in plaats van
vreugde."
„Omdat," antwoordde Helena, „het volk
Israels Christus niet als hunnen koning
wilde ontvangen, niettegenstaande Hij zoo
du'delijk deze voorspelling bevestigde, dat
Hij tot hen komen zou, arm, ©n rijdende
op eenen ezel, en op een veulen, een jong
der ezelinnen.
De vriendinnen scheidden, en spraken
met elkander af den volgenden dag weder
bijeen te komen, om de (geschilpunten ver
der te bespreken. Mirjam begaf zich naar
den Rabbijn, om hem hare aanteekenin-
gen te laten zien, en Helena keerde lang
zaam huiswaarts vol1 vrome verwachting,
dat de Zon der gerechtigheid, die gene
zing brengt., over de ziel van MiTjam zou
opgaan, en do duisternto van het Joden
dom en de vooroordeelen die haren geest
benevolden, zou verdrijven.
Zij was met dankbaarheid vervuld bij
dc gedachte, dat zij tot het werktuig verko-
ONZE WEEKAGENDA.
Evenals den vorigen winter hopen wij
ook nu weer in heb Zaterdagnummer een
weekagenda op te nemen.
De bedoeling is op deze wijze te voor
komen dat twee vergaderingen op één
avond vallen en daardoor mislukken.
Alle Christelijke vereenigingen uit Lei
den en omgeving kunnen hiertoe me
dewerken, door zoodra een openbare ver
gadering is vastgesteld daarvan aan onze
redactie kennis te geven en bij het vast
stellen van vergaderingen met deze agen
da rekening te houden.
Eventueele opgaven worden gaarne spoe
dig ingewacht, opdat ze per eerste gele
genheid kunnen worden geplaatst.
17 November. Openbare vergadering
van den Geref. Bond, gebouw „Nathanaël"
spreker Ds. Zandt.
18 November. Zendingsbijeenkomst
„Rehoboth-kapel" te Oegstgeest. Licht
beelden. Spreker Dr. K. P. Groot.
18 November. Vergadering ..Patrimo
nium" Oude-Wetering. Inl. J. W. Lager-
wey.
19 November. Vergadering A.-R,
Kiesvereeniging Leiderdorp.
19 November. Vergadering A B.
Kiesvereen. Oude-Wetering Inl. de heer
D. Ham over het Vaccinevraagstuk.
20 November. Jaarverg. Hulpvereen.
Geref. Zend. Bond. Spreker Ds. G. H,
Beekenkamp.
20 November. Openb. Turnavond
„Jahn."
21 November. Vergadering A R.
Kiesvereeniging. Spr. Mr V. H Rutgers.
21 November. Openb Vergadering
Chr. Hist. Kiesvereeniging Leiden.
24 .November. Vergadering Chr. Be
sturenbond. Spreker de heer W. Strijbis.
27 November Openbare vergadering
Chr. Landarbeidersbond. Spreker de heer
L. van Vliet, in „Prediker."
28 November. Mengelberg-concert.
9 December. Vergadering „Patrimo
nium" Sassenheim.
11 December. Comité voor winterle-
zingen. Leiden. Spreker Ds. L. D. Poot
van Amsterdam.
12 December. Concert Kathleen
Parlow.
15 December. Vergadering Hulp*
vereen. Geref. Zend. Bond „Leiden."
16 December. Java-Comité. Zendings
bidstond Oosterkerk.
18 December Vergadering Chr. Best*
Bond Leiden. Lezing en demonstratie ra-
dio-telefonie.
13 Januari Vergadering ..Patrimoni
um" Sassenheim.
15 J a n u a r i. Vergadering Chr. Be
sturenbond. Spr. de heer J B. H. Groten
huis
21 Januari CombV voor winterlerin-
gen, Leiden. Spreker Ds. J. Douma van
's-Gravenhage.
23 Januari ,,Con Amore" Leiden. Uit
voering: Jefpta und seine Tochter.
30 Januari. Concert Rosé Kwartet
9 Febru ari. Vergadering Chr. Be
sturenbond. Spr. de heer R. Zuidema.
10 Februari. Vergadering „Patrimo
nium" Sassenheim.
12 Februari. Comité voor winterle-
zinpen, Leiden. Spreker Ds. D. A. v. d,
Bosch van 's-Gravenhage.
20 Februari. Concert Harriet var
Emden.
20 Februari. Vergadering Chr. Be
sturenbond Spreker Ds. P. N. Kruiiswiik
van Voorschoten.
10 Maart Vergadering ..Patrimonium*
Sassenheim.
19 Maart. Comité voor winterlezin-
gen. Leiden. Spreker Ds. G. Wisse van
Arnhem.
toereikte tot Juni 1924. Nu is dat beter,
't Schijnt wek dat het aantal ges1 aaeden
in 1924 voldoende zal zijn om a'le open-
komende p'aatsen tot Juni 1925 'te vervul
len. Dat moet ook. Alleen is 't wel verdrie-c
tig voor hen, die achteraan komen. Dto
kunnen een klein jaar telkens vergpefs m e
so'iciteeren.
Hier is een strijd van belangen: aan de
eene zij van de scholen, dto ntot zonder
hulp kunnen er. mogen zitten; aan den an
deren kant van een deel der jonge onder
wijzers. wtor geduld op zoo zware proef
wordt gesteld.
En dan komt die nobe'e weger ze nog
tarten daartoe
't Is nu November. Natuurlijk is do
markt nog overvoerd. Maar wij mooter
wachten tot Mei, voordat voor dit jaar eea
oordeel kan worden geve'd.
Intusscl en wenscht inzender den wach-j
tendon geduld. En wat minder gctel en ee-
wceg van hun te'eimstellingen
zen was geworden om de aandacht van
Mirjam op de gewtoht;ge vraag: Zijt gij
de Christus die komen zou? gaande te
maken.
Maar daar zij in hare eigene krachten
ntot veel vertrouwen stelde, zocht hij zich
tevergeefs eenige geschrevene wedor'eg-
g'ngen te binnen te brengen, die. haar zou-t
den kunnen helpen, do zwarigheden dio
zioh mochten voordoen te overwinnen. Ge
heel met deze gedachte vervuld bereikte zij
hare woning; zij was dus zeer verheugd or
den heer Howard te vinden, die op hare
terugkomst zat te wachten: want zij was
verzekerd dat hij haar helpen zou. en haar
met ijver en belangstel'ing de nvdde'en zou
verschaffen, om met goed gevote haren
redetwist te kunnen voortzetten. Zij ver
haalde hem dus alleswaf er gesproken
was, en vroeg hem toen. of hij haar n et
een hoek kon geven, om hare taak gemak
kelijker te maken. i
„Ja," antwoordde de lieer Howard gbm-
lachende, „ik heb een boek, waarmede ik
al de Rabbijnen en de Talmuds van de
wereld zou kunnen uitdagen! Ik zal het u
morgen medebrengen, indien gij denkt,
dat Miss Durvan mij in den strijd als
uwen medehelper wil toelaten!"
(Wordt vervolgd)
i
FEUILLETON
De Zegepraal van het Kruis
28)
Dit plekje scheen uitsluitend voor rust
en overdenking gemaakt te zijn. Van alle
•zijden door het weelderigste loof, dat in
frissohe guirlandes neder hing, voor be
spieding bedekt, kon niemand den ingang
naderen zonder dat de eenzame, die zioh
daar binnen bevond, bijtijds gewaar
schuwd werd. Eene fontein van het zuiver
ste marmer was smaakvol aan den ingang
geplaatst, en hare opspringende stralen
vermengden zich, zoodra zij uit de betoo-
verende bron opwelden, met de kalme
Avona, d'ie aan den voet der rots zachtkens
voortgleed; verderop lag het vruchtbar©
dal, een altijd welkom gezicht voor Mirjam
Het inwendige der grot- was versierd met
clles wat slechts strekken kon tot genoe
gen van Mirjam en haar het verblijf aan
genamer kon maken. Hier wijdde zij zich
aan de studie der letterkunde, terwijl zij
•ook wel, om ziek te verpoozen, de harp
nam, om hare liefelijke stem bij het zingen
van een treurig Med van Zion te begeleiden
afgezonderd plekje was nu door Mir-
i*ni en Helena tot hare godsdienstige rede-
•tw sten gekozen.
De eci,^ verdiepte rich in de tegenstrij
digheden en verwikkelingen van den Tal
mud, trwijl de andere, standvastig in hare
eenvoudige overtuiging der Christelijke
openbaring, hare vriendin trachtte te be
wijzen, dat Jezus het onbevlekte Lam is,
vóór de grondlegging der wereld voorge-
kend en de eenige offerande voor de zon
den der menschen, waardoor wij kunnen
behouden worden. „Maar, Helena," riep
Mirjam uit, „dan zouden naar uwe mee
ning de schuldoffers van Mozes en de ge
wijde profeten tevergeefs opgezonden zijn
en alleen d'e vroeger geleefd hebben, en
wier altaren niet besprengd geweest zi;jn
met het bloed van iemand, wien de Chris
tenen hunnen Verlosser gelieven te noe
men, zouden dan van de gunst van God
uitgesloten rijn? Gij kunt dus de Schriften
van Mozes en de profeten ook niet geloo-
ven, daar gij de kracht dier typen en cere
moniën ontkent, waardoor het verbond van
eenien Messias tusschen Jehova en ons
goddelijk bevestigd is geweest."
„Ik geloof ze zeer zeker," antwoordde
Helena ernstig, „en ik beschouw ze vol
strekt niet als in tegenspraak met het ver
bond dat im onzen Verlosser vervuld is.
Wij verschillen niet in onze ztonwijze over
de beloften van God, maar wel grooleüjks
in de wijze waarop zij vervuld zijn. Wij
gelooveu om honderden onwedersprekelijke
en klaarblijkelijke bewezen, dat de komst
van den Messias, toen voorspéld, in den
