lieuiLeiilsÈCourit
Tweede Blad
Woensdag 29 October 1924
EEN REVOLUTIONAIRE PERIODE?
Als -wij, alldus het Handelsblad,
den voorzitter van het zeer talrijke Ned.
Vak Verbond, den heer Stenhuiis, mogen
gelooven, dan leven wij in den aanvang
eener revolutionaire periode.
Dat woord werd door hem neergeschre
ven in een polemiek, die hij im „Het Volk"
voerde. Het is een argument, dat hij begint
in zijn pleidooi voor een gewijzigde ver
houding tusschen de politieke partij en de
vakvereeniging. Een van de weinige ar
gumenten in dit pleidooi, die de buiten
wacht interesseeren.
Belangwekkender evenwel dan de be
weegredenen, die de heer Stenhuis aan
voert voor zijn meening, is voor de buiten
staanders de omstandigheid, dat met de
verkiezingen in het zicht een principieel
geschil tusschen den revolutionair Sten
huis en democratische intellectueelen in de
S. D. A. P. aan den dag treedt.
Het vraagstuk van de verhouding tus
schen partij en vak vereen1'ging is slechts
een der facetten van dit politieke dia
mantje, dat zeer scherpe kantjes heeft.
Wat ons meer belang inboezemt dan de
vraag, of wij in het beg:n van een revo
lutionaire periode zijn, zooal's de heer
Stenhuis die formuleert, ils een andere
quaest:e. Wij zouden wel eens wilten we
ten, of de S. D A P werr eens een revo-
luf-onaire periode ingaat.
Hot is zeer wel morelijk, dat de opvat
ting door den heer Stenhuis verkondigd,
een malaise-verschijnsel is. De sociaal-
democratie heeft van het door haar heftig
begeerde algemeene stemrecht voor man
nen en vrouwen niet het profijt verkregen,
dat zij er van verwacht had. De oorlog en
zijn gevolgen beloofden baar een tijdlang
winsten, die haar ten deete door de dwin
gende kraCht der economische wetten zijn
onthouden. Zij gevoelt, dat ook het alge
meen kiesrecht geen panacee is 'tegen ale
maatschappelijke kwalen.
Dat wekt zekere teleurstelling.
Teleurgeste1de menschen doen wel eens
dwaze dingen en daarom -is het niet on
denkbaar dat de stentorstem van den revo
lutionair Stenhuis. d'e met de iïzeren vuist
der macht op tafel wil sïaan. (getuige zijn
rede van Zaterdag 1.1. :n Den^Haatr) bij
zijn m ede-sociaal -■democraten meer indruk
maakt, dan de vertoogen van democrati
sche partijgenooten. Deze vertoogen en
wij denken hierbij in het bijzonder aan
een sor:e artikelen van den-heer Th. v d.
Waarden in „Het Volk" doen blijken
van een zekeren afkeer van de ..directe
acW' zooaTs de heer Stenhuis, bij wen
„■alles geweldig" is, d'i© verstaat.
Dot is van belang voor de vraag, die wij
hierboven stelden: zal de socïaal-demoora-
fie zich door de macht van het getal ge
noopt zien, een meer revolutionairen koers
te varen, dan hare intellectueelen itn
meerderheid schijnbaar wemsohen?
Het is niet eenvoudig hier een prog
nose te geven.
Er zijn evenwel symptomen, dr'e wijzen
ïn de richting van een bevestigend ant
woord op deze vraag.
Wij willen maar eens herinneren aan
3e omstandigheid, dat de heeren Frank
Van der Goes en Rudolf Kuiper in het par
tijbestuur weiden vervangen door vakver-
een'.gingsfigurenDe vakvereeni ging heeft
een geweldige materieele oorlogswinst ge
maakt Z\j is van materialistische overwe
gingen geenszins afkeerig. Haar lieider
heeft in het Enschedesche conflict prac-
iisr'h de sfcellilng verdedigd, dat wie een
zaak financiert alVen het 'laatste woord
behoort te hebben. De groote kapitalen die
'de vakvereeniging vergaarde, komen voor
een groot deel uit die bronnen, waaruit de
middelen voor de politieke bewegvng plach
ten te worden geput.
Het is onder deze omstandigheden aller
minst ondenkbaar, dat tenzij de partij den
vakvereenigingen, dat w'l zeggen den heer
Stenhuis. tegemoet komt. de fondsen voor
do verkiezingen niet al te ruim zouden-
Vloeien. Het is voorts waarschijnlijk, dat
de heer Stenhuis in de vakvereeniging over
meer stemmen beschikt dan de intellec
tueelen.
Tegemoetkoming aan den heer Stenhuis
nu beteekent stellig een wijziging van
koers in revolutionaire richting.
FEUILLETON
De Zegepraal van het Kruis
18)
„Zeer ff&l," hernam Edith, „iedje-r heeft
jsijn snraak, en moet doen zooals hij wil.
Ik voor mij vind er geen smaak in altijd
l&an dood en eeuwigheid te denken, den
Bijbel te lezen, en aan morsige kinderen
eenige teksten en den catechismus te on
derwijzen. Voor u is het wat anders, Hele
na! gij houdt van al die dingen; maar er
kan toch gewis geen kwaad in steken, om
meer van iets andera te houden ,of zich te
verblijden met het vooruitzicht om een
Vervelend dorp voor eene mooie en vroo-
lijke stad te verlaten."
„Maar Is het niet gevaarlijk," riep He
llena uit, „eene schaduw na te jagen, en
'daarvoor datgene te verlaten wat men wer
kelijk bezit?
Lieve Edith, het doet mij leed te moeten
fcien, hoe gfj u tegen alles wat goed iis
Verzet, en te gevoelen hoezeer onze wegen
jfrU elkander zuilen Toopen; want ik durf
niet van den rechten weg afkeeren, in
[welken mijn Zaligmaker mij leidt; en gij,
Ediithl wilt zijne heilige weide verlaten,
Waar gij zoo gelukkig zoudt kunnen zijn,
toowel hier als hier namaallsl"
i. »»Och/' antwoordde Edith achteloos, „ik
Beziet men de dingen zoo, dan wordt
het ook meer begrijpelijk, dat de vrijzin
nig-democraten itn Nederland zoo stout
moedig epeouleeren op een aantal stem
men, die een revolutionaire sociaal-demo
oratie op zich zou uitgebracht zien. De
vrijz.-democraten althans houden reke
ning met een bevestigend antwoord, op de
vraag, waarop wij een antwoord zochten.
Wij gelooven, dat wij de zaak juist ia-
zien.
De macht der „moderne" vakvereeni
ging, dwingt het sociaal-democratische
schip voorshands een revolutionairen
koers te kiezen.
KERK EM SCHOOL
NED. HERV. KERK.
Beroepen. Te Rhenen (Utr.): P. de
Bruijn te Aalsmeer.
GEREF. KERKEN.
Tweetal, te Doorn: H. Hummelen te
Bedum en Dr. J. Thijs te Meppel.
Beroepen. Te SuawoudeH. Bos
wijk te Gaast.
GEREF. GEMEENTEN.
Beroepen. Te Grand Rapids (Noord-
Amerika): A. de Blois te Vlaardingen.
Bedankt. Voor Dirksland: A. de
Blois te Vlaardingen.
EVANG. LUTH. KERK.
Beroepen. Te Groede: V. W„ F. B
Smidt, prop. te Amsterdam.
Prof. Dr. G. H. J. W. J. Geesink.
Zondag herdacht prof. dr. G. H. JW
J. Geesink. hoogleeraar aan de Vrije Uni
versiteit te Amsterdam, den dag waarop
hij voor 45 jaar te Schipluiden bij de
Ned. Herv. gem. het predikambt aanvaard
de. De jubilaris diende ook nog de Ned.
Herv. gem. van IJlsfc en van. Rotterdam,
waar hij met de Doleantie meeging en
daarna 6 jaar de Geref. kerk ter plaatse
diende.
In "1890 werd dr. Geesink benoemd tot
hoogleeraar aan de Vrije Universiteit te
Amsterdam.
Kerkelijke zending.
Ter gelegenheid van de Algemeen© Zen-
dings-Conferentie zijn gistermiddag te
Amsterdam de vertegenwoordigers der
classical© zendingscommissie in de Ned.
Herv. kerk samengekomen. Voorzitter was
D 8. G. H. Wagenaar. predikant te
Rotterdam.
Aan Ds. Joh. Rauws werd. op zijn
verzoek, ontslag verleend als secretaris
van het centraal comité, onder dankbetui
ging voor wat hij als zoodanig gedaan
heeft sedert het overlijden van Ds. Linden
born. Tot secretaris wordt benoemd D s.
B. J. C. R i j n d e r s, zendingsdirector te
Rotterdam, die meer in het bijzonder be
last is met de leiding van de binnen
land sche actie.
De voorzitter gaf verslag van de bespre
kingen, die sedert de vorige vergadering
zijn gehouden, met do daartoe door de Sy
node benoemde commissie. Allerlei mis
verstanden omtrent de houding van de
Synode zijn uit den weg geruimd. Vanwe
ge de Synode is aangedrongen op meer ge-
presiceerde voorstellen betreffende den
oentralen zendingsraad, en wel zoodanige
voorstellen waarmee de - zendingscorpora
ties zich vereendgen kunnen. Na enkele
besprekingen is besloten een poging te
wagen, tot het formuleeren van voorstel
len te komen. Het is de vraag, hoe de ker
kelijke zending moe-t worden geprojec
teerd.
Hierover ontspon zich een breede dis
cussie. Enkele leden betreurden het. dab
de Synode niet is overgegaan tot het vast
leggen van wat er aan zendingsbelasg-
s telling in de kerk Jeeft, om dan af te
wachten wat daaruit verder kan groeien.
Anderen daarentegen vonden heb verklaar
baar, dat men weten wil waarheen de
weg leidt. Eenerzijds vreest de kerk, dat
zij slechts gevraagd wordt om hand.- en
spandiensten te verrichten; anderzijds
vreezen de corporaties, dat de kerk do
leiding der zending schaden zal.
Besloten werd, in het begin van heb vol
gend jaar in breeder kerkelijken kring
deze zaak aan de orde te stellen, liefst
©enigszins voorbereid door het pro en
contra in de pers te behandelen. De oom
missie vanwege het comité werd gemach
tigd, do bespreking met do commissie van
wege de Synode voort te zetten.
p Verbrokkeling.
„Praktika" geeft de volgende staaltjes
van verbrokkeling op kerkelijk gebied.
denk niet, dat God ons meer liefheeft, wan
neer wij treurig zijn, noch minder, wan
neer wij aan vroolijke menschen en ver
makelijke dingen de voorkeur geven Hij
is te goed om ons te straffen, wanneer wij
de vermaken die Hij ons aanbi'edt, bemin
nen en genieten"
„Pais op, Edifchl" zeide Helena, „hoe
durft gij aldus de edelste eigenschappen
van God aanvallen, en Hem lichtvaardig
en oneeerbied'ig vaar dwaasheid beschuldi
gen Ja, Hij heeft ons vermaken geschon
ken, en gebiedt ons zelfs, ze vrijelijk te
geieten; maar moeten wij, omdat wij ons
zeiven misleiden, en datgene vervelend
noemen wat geluk ie, of omgekeerd geluk,
wat eigenlijk een vloek is, moeten wij,
zeg ik, aan God de ongerijmdheid toe
schrijven, waaraan wij alleen schuldig
zijn?
De Bijbel is ons richtsnoer, en indien
wij zijne voorschriften en geboden opvol
gen, 'zoo zullen wij gewis blijdschap in
Christus en geluk in don hemel vinden.
Maar wanneer wi'j ons vermeten zeiven
ons lot te bepalen, en den weg te bewan
delen, welken Hij ons bevolen heeft te ver
mijden!, waar zal dan de onrechtvaardig
heid onzer straf zijn?
Neen, Edith! God is getrouw, en Hij is
te heilig, om een enkele letter van Zijn
Woord af te doen; laat ons dan op geene
andere hope bouwen dan die, welke Hij
Deventer telt (globaal) 30.000 inwoners,
van deze zijn een 20.000 protestant, van
deze zijn een 2000 min of meer rechtzin
nig. Dit 1/15 deel der bevolking is in tien
groepen verdeeld: reebtz. in de Ned. Herv.
Kerk, in do Luth. Kerk, in de Doopsgez.
Kerk Geref. Kerk A, Geref. Kerk B, C'hr.
Geref., Evangelisatie, Stadszending, Bap
tist, Leger des Heils, Apostolisch.
Amsterdam telt globaal 300.000 Her
vormden. Van deze zijn een 30.000 stemge
rechtigd. Van deze namen een 3000 aan
een der meest spannende kerkelijke stem
mingen deel. En dit één© procent wordt
door zes kerkelijke kiesvereenigingen be
werkt: Vriendenkringen, Evangelie, Gere
formeerden, evenredige vertegenwoordi-
ging> vrijzinnig-hervormden, eh een groep,
die afwisselend een geref., een conf., een
Kolhlbr. predikant wil beroepen zien.
Deze, elkaar vaak heftig bestrijdende,
vertegenwoordigen samen één procent der
Hervormden van Amsterdam l
Ontaarding.
Kerkelijk beginsel, kerkelijk standpuntt
besef van kerkelijk leven, daarmede wordt
heb in de breede kringen onzes volks al
jammerlijker.
Om dit te typeeren geeft de redacteur
van de „Zondagsschool", die, onlangs met
een heer een onderhoud had, hiervan heb
volgende weer:
„Zeker"t zeide hij op een vraag, door
mij gedaan, „wij zijn Christelijke men
schen» Wij loepen de kerk nu juist niet
plat, maar wij gaan toch des Zondagsmor
gens nog wel ter kerk. Wij gelooven na
tuurlijk niet alles, wat onze ouders ge
loofden, maar dat waren ook ouderwet-
sche menschen. De tijden zijn in alles zoo
veranderd I"
,,En hoe staat het dan met uw kinde
ren?"
„Nu; die gelooven niet meer allee, wat
wij gelooven. Naar de kerk gaan ze heel
weinig. Maar ze passen toch goed op. Ze
komen steeds fatsoenlijk voor den dag."
„De godsdienst heeft in uw familie dus
veel weg van een zandlooper, die hoe lan
ger hoe meer leegloopt, tot er ten laat-
Bte niets meer over is. En 't zal moeilijk
gaan hem om te keeren, zoodat hij weer
vol wordt."
Gelijk het in deze familie is. zegt onze
R o 11 e r d. zoo is heb in honderden an
dere. Een gestadige, al meer jammerlijke
ontaarding en inzinking op godsdienstig
en kerkelijk gebied valt allerwegen waar
te nemen.
Deze treurige karaktertrek onzes tijds
brengt nadrukkelijk den eisch mede voor
hen, .die de ordinantiën des Heeren nog
eerbiedigen, om voor hun Kerkelijk be
ginsel ernstig uit te komen.
De hoogleeraarsbenoeming te Amsterdam.
Het Luthersche Weekblad ,.De Wart-
burg" schrijft onder „Mededeelingen"
Naar aanleiding van de benoeming,
waarover in een vorig nummer werd be
richt, deelt men ons mede, dat de Konink
lijke goedkeuring nog niet is verleend en
dat volgens het nieuwe academisch sta
tuut een oplossing van de moeilijkheid en
ook van de dwaasheid, dat een Israëliet
aan Christelijke jongemannen onderwijs
zou geven in heb O. T., kan gevonden wor-
dien hierin dat men aan zekere faculteit
hoogleeraren assumeeren kan, die aan een
andere faculteit verbonden zijn. Boven
dien is het Godgeleerd deel van de O.
studie mi reeds opgedragen aan Prof.
Hackmann.
Er maar niet op los bouwen,
E(mous) schrijft in De School met den
Bijbel:
„De wet maakt het nu gemakkelijk om,
zonder onmiddellijk groot risico voor de
besturen, schoolgebouwen te verkrijgen of
te stichten.
Gaat het elders gelijk in de hoofdstad,
dan zouden we eene algemeen© waarschu
wing moeten loten hooren om toch wat
maat te houden en er maar niet op los te
bouwen.
Zeker, het is wijs bij heb aanmeten of
aankoopen van kleed of schoeisel voor
den snel groeiende er bedacht op te zijn,
dat hij er spoedig zal uitgroeien, maar
verruiming van maat blijve toch binnen
zekere grenzen. Er zijn nu reeds enkele
scholen, die allesbehalve vlug het aantal
barer leerlingen zien rijzen tob eene rede
lijke schoolbevolking. Ex zijn nu reeds
scholen zoo dicht bij elkander, dat zij
slechts ten koste van elkander leerlingen
verkrijgen.
Wel is waar moeten de aanvragen om
medewerking van het gemeentebestuur tot
het verkrijgen van schoolgebouwen van de
noodige handteekeningen van belangheb-
zelf tot onze troost geopenbaard heeft".
„Goed, goed, hernam Edith ongeduldig,
„als ik oud hen dan zal ik den Bijböl 'le
zen, en ge'heel en al eene heiliige worden!
Maar laat ons nu niet meer over die ern
stige dingen spreken, want wij behoeven
niet met elkander te twisten, al denken
wij niet eenstemmig."
Daarop met teederheid hare zuster om
den hals valltende, voegde zij er hij:
„Lieve Helena! gij zijt zoo goed en
zacht, dat ik u altijd zall liefhebben, en
zeer dikwijls naar u 'zal verlangen, wan
neer gij niet meer bij mij zijt Maar ik
kan niet zooveel van den godsdienst hou-
deu als gij, zij is zoo vervelend, en maakt
mij altijd slaperig; gij moet mij echter
niet haten, Helena, omdat ik uwe gevoe
lens niet kan deelenl"
„U haten!riep Helena met een diepe
zucht uit, ik zou met vreugde voor u ster
ven, zoo mijn dood u tot Hem kon bren
gen, wiens liefde alleen de mijne over
treft! Ik u 'haten, Edith! zijn wij niet
te zamen opgegroeid, hébben wij niet te
zamen geleefd en geleerd, en op hetzelfde
kussen geslapen van onze kindschheid af?
En waar zal ik, wanneer gij vertrokken
zijt, eene gezellin vinden, d'ie zoo met mij
nen leeftijd overeenkomt, waar een hart,
dat mij zoo zoo wel verstaat?
"Waarom rijn dan onze verwachtingen
niet dezelfde, en maken zii zulk eana treu^
bende ouders vergezeld gaan, doch de ze
kerheid ontbreekt maar al te zeer, dab de
toegezegde leerlingen ook opkomen zul
len wanneer de toegewezen localiteit. wat
afstand of veilige bereikbaarheid betreft*
niet gunstig gelegen is.
Eeno schoolstichting is alleen geslaagd,
wanneer na niet te langen tijd het aantal
leerlingen zes of zeven klassen vult en in
totaal zoo groot is, dab voor elke klasse
eene Heerkracht kan aangesteld worden.
Laat men zorgen, dat de molen niet
door de vang loopt.
Laat men ook denken aan heb hinkende
paard, dab achteraan kan komen.
BiHMOjLAHD
0E ZIEKTEVERZEKERING.
Stemmen uit de Tweede Kamer.
Volgens het Voorl. Verslag van het be
handelde in de afdeelingen der Tweede
Kamer, verklaarden sommige leden, dat
zij met leedwezen hadden kennis genomen
van de mededeeling in de Troonrede, wel
ke betrefckrng heeft op de Ziektewet. Zij
waren van oordeel, dat de bestaande Ziek
tewet zoo spoedig mogelijk behoort te wor
den ingevoerd, bij voorkeur gewijzigd in
den zin als door minister Treub in zijn op
i November 1915 ingediende wetsontwerp
was voorgesteld.
Andere leden verklaarden echter zich
met de plannen te dien aanzien van dezen
Minister zeer goed te kunnen vereemigen.
Gèvraagd werd, wanneer de indiening
van het ontwerp ziekte- en ongevallenver
zekering kan worden tegemoet gezien.
E e n i g e leden vestigden de aandacht
op het door eenige werkgeversorganisaties
verdedigde denkbeeld om de wettelijke
verplichte ui'tkeering bij ziekte te regellen
ill het Burgerlijk Wetboek onder de be
palingen betreffende de arbeidsovereen
komst. Met een enkel wetsartikel zou don
op zeer eenvoudige wijze deze moeilijke
quaestie kunnen worden opgelost.
Andere teden voerden daartegen aan,
dlat een zoodanige regeling nadeelig zou
ziitn voor vele losse arbeiders en voor ar
beiders in dienst van kleine patroons, op
wie weinig of geen verhaal van kosten zou
kunnen plants liebben.
Verscheidene leden waren echter
van oordeel, dat het ge tol) mét de ziekte
verzekering lang genoeg geduurd heeft en
dat, nu weldTa een wetsontwerp bij de Ka
mer zal worden ingediend, niet weer een
nieuw systeem moet worden aangeprezen.
De Hoo^e Baad van Arbeid heeft ook hot
nieuwe denkbeeld van de werkgevers be
oordeeld en kwam tot de conclusie, dat do
rechtzekerheid deT arbe:ders daardoor in
gevaar zou worden gebracht.
E e n i g leden hadden ernsti.tr bezwaar
tegen het voornemen om de ziekte-verze
kering wettelijk zoodanig te regelen, dat
aan particuliere ziekenkassen het bestaan
onmogelijk wordt gemaakt.
Sommige I?den drongen aan op de
spoedige indiening van een wetsontwerp,
dat ten aanzien van de uitvoering der In
validiteitswet deze1 fde beginselen zou hul
digen als voor" de Land- en Tuinbouwon-
gevaFewwef gelden en wePke de minister
zich voorstelt ten aanzien van cLe ongeval
len een ziekteverzekering in te voeren.
Het eerste Kamerlfd van Kol
Naar „Het Volk" mededeelt is de heer
H. H. van Kol voornemens, dezer dagen
het lidmaatschap der Eerste Kamer neer
te leggen.
De heer van Kol zal, naar het blad
meldt, geen rust gaan nemen, hoezeer
hem zijn ruim zeventig jaren daarop het
recht zouden geven, maar hij trekt zich
terug om tijd te vinden voor het maken
van studiereizen, het schrijven der herin
neringen tiit zijn leven en ook om op in-
ternationaal-socra.il stisch terrein zijn ar-
heid voort te zetten.
Als opvolger van den heer van Kol als
lid van de Eerste Kamer komt in de eer
ste plaats in aanmerking de heer Fr. Os-
sendorp, voorzitter van den Bond van
Ned. Ond. en oud-lid van de Tweede Ka
mer.
Vloekverbod
Do Kexkeraden dor Geref. Kerk een der
Geref. Gemeente te Müd'delburig hebben een
adres tot den Raad gericht met het ver
zoek een vloekverboi in te voeren. Vroe
ger heeft de Raad 'n desbetreffend voor
stel verworpen voornamelijk op formeele
gronden. A dross anten meenen echter dat
beteugeling van het kwaad niet alleen ge-
eischt wordt door God en in het belang der
goede zeden, maar ook in het belang van
de openbare orde. Zij meenen voorts dat
een redactie Wél te vinden zal zijn en dat
de vraag van de uitvoerbaarheid een kwes
tie voor den rechter is.
xtigo scheiding tusschen ons?
Helaas! kunnen wi'j wol verwachten el
kander in den hemel weder to zien, indien
wij niet beiden die reine vreugde bemin
nen, die ons daarboven moet vereenigen?
En echter is het daar, Edith, dat wij el
kander kunnen wederzien, om niet meer
te scheiden."
Edith was een gevoeli'g meisje en door
de teedere bezorgdheid van Helena getrof
fen, wlierp zij zich snikkende aan hare
borst
Op deze wijze eindigden bijna altijd die
gesprokken, en het was ongelukkig tever
geefs dat Helena over dat on'deTwerp
sprak, het eenige misschien waarover de
ze zusters het nooit eens waren, en dat
nochtans van ihet hoogste gewicht was.
Edith eindigde doorgaans met de belofte,
zich te zullen verbeteren, maar dat was
slechts eene voorbijgaande opwelling; hare
lichtzinnigheid nam altijd de overhand, en
weldra vergat zij de treurigheid, die haar
havt eenige oogenblikken vervuld had.
Do tijd snelde schielijk voorbij, en na
verloop van eenige weken verliet Edith het
stille verblijf barer kindschheid, en helaas!
gelijk zij later bekend heeft, hot tooneel
der gelukkigste dagen van haar leven!
Maar de liefde tot vermaak verblindde
haar, en hare tranen vloeiden niet voor
dat hare moeder haar met teederheid ze
gende, en da bleeke en zwijgende Helena
Dr. J. P. Cannegieter, vrijzinnig pre*
dikant bij de Ned. Herv. Kerk, heeft zicti
met een adres gericht tot den Raad. waarin;1
hij mededeelt, dat een minderheid van 9
personen in dien Kerkeraad zulk een ver-**
bod onuitvoerbaar acht.
K
De postcheque- en girodienst
De directeur-generaal der posterijen eü
telegrafie maakt bekend, dat voor de post-*'
rekeningen, behoorende tot de 8ste en 9d$'<
groep, bedoeld in lid III, onder b. van del
beschikking van den minister van waters!
staat d.d. 24 September (de nummers i
70.000 t/m. 89.999) de postchèque- en
girodienst weder wordt opengesteld met'
ingang van 3 November. [j
i'
De R, K. Staatspartij
In^ verband met de oprichting van deil
R. K. Democrat:®chen Bond is het bestuur
van den Algemeenen Bond vaaiR. K. Rijks-
kieskringorganisaties iu Nederland door
den Bondsvoorzitter samengeroepen ter
vergaderiug op Vrijdag 1 November a.6. te
Utrecht ter bespreking van de houding
door het Bondsbestuur in te nemen tegen-*
over de personen, die als lid der R. K.
Staatspartij in die partij een actie tegen
die partij trachten te ontwikkelen.
De Tabakswet.
De besturen van den Eersten Ned. Bond
van Klein-fabrikanten in de Sigarenindus-*
trie te Amsterdam, den Ned Bond van.
Klein-fabrikanten te Rotterdam, den Bond
van Klein-fabrikanten te Dordrecht en
omstreken en het Comité van Actie van
Klein-fabrikanten in de sigarenfabrieken
te Utrecht, hielden een gecombineerde ver
gadering, op Maandag 27 October in hotel
Terminus te Utrecht. Besloten werd, naar
aanleiding van het dezer dagen ingedien-*
de wetsontwerp tot verlenging der machti
ging van art. 88a der Tabakswet met 1
jaar, een audiëntie aan te vragen bij den
Minister van Financiën, het verzenden van
een adres aan en het bezoeken van de
Tweede Kamerleden, waarbij zal worden
aangedrongen de bepalingen vervat in art.
88a te doen wijzigen.
Wil de regeering de klein-industrie te
hulp komen, dan dient zij het huidige
art. 88a te doen wijzigen in dien geest dat
de artikelen 23, 24 en 40 der Tabakswet
niet van toepassing zullen zijn voor da
fabrikanten, die vóór 1 Januari 1921
waren gevestigd Een en ander zou moeten
gelden voorloopig tot 1930, meende dc ver
gadering.
Ten slotte werd besloten binnen veertien
dagen een groote nationale betoogïng. ge-'
volgd door een straatdemonstratie, in Den
Haag te houden, waarop het huidige
systeem aan eritiek zal worden onder
worpen.
DIKKE WOORDEN EN EEN MAKKE
MOTIE.
Het Zaterdagmiddag gehouden demon-*
stratief congres van het Overhe'dsperstH
neel geeft de N. H. Cr t. aanleiding tot
■het maken van de volgende opmerkingen!
Er zijn voel zinneloosheden gezegd
en toegejuicht.
In felle taal werden do aanwezigen op-*
gehitist tot onverantwoordelijke daden. De
vergaderden geraakten in een bepaalden
staat van opwinding.
Maar het slot?
Een moliie, wel met dema TOg'sche over-»
wegingen, maar in haar conclusie zoo mak
en slap, dat het begrijpelijk was, dat uit
de vergader-'mg geschreeuwd werd om
scherper formuleering.
.'t Gebeurt niet, verklaarden loon de hel-*
den aan de bestuurstafel: met dikke woor-*
den wordt toch niets bereikt.
Eerst dus ophitsen en agitatie verwek-»
ken, maar terugdeinzen voor de conse*
kwentie van zulk optreden.
Dat is niet moedig, maar laf. Volks-*
bedrog en met andere.
De verklaring van dit verschijnsel, dat
op zich zélf allerminst nieuw is, l'igt voor
de hamd.
De heeren willen, aTs zij nog eens ter
conferentie komen bij de autoritenten, van
een scherpe motie geen last hebben. Bin-»
non de wanden der vergaderzaal zijn
loozo beweringen moeilijk te verdedigen.
Daar spelen dezelfden, die in meetings de
meest onverantwoordel'jke, gemeene din-i
gen zeggen, in den regel „chapeau bas".
Daar is niet de roede of het scherpe
zwaard hun wapen, maar toonen zij zich
niet zelden „ridders van de stroopkwast"
meer dan andeion, op wie zij later hun
giftige pijlen afschieten.
Dat weten de „bewuste" volgelingen
niet zoo precies. En. als men het hun ver-»
telt, gelooven deze goedgeloovige zielen het
niet.
Maar de feiten z:jn zoo en niet andere.
haar voor de laatste maal aan het hart
drukte.
De aandoeningeai van haar die zij ach-*
terliet, waren niet zoo voorbijgaande als
hare eigene, ofschoon er niet veel woorden
gewiseld werden om zo te uiten.
Helena bleef aan de kléine deur staan,
met Jessie naast haar, totdal zij Edith
niet meer konden onderscheiden; daarop
de tranem wegkussende, die langs de wan-<
■gen van Jessie vloeiden, wischto zij hare
eigene tranen weg, en haren arm om den
hals van het kind slaande, keerden zij
beiden zwijgend naar huis terug.
Het was weldra tijd om thee te drinken,
en Mevrouw Sluart hield zich om den tijd
door te brengen, ijverig bezig met de toö«
bereidselen tot den maaltijd.
Het gewone getal kopjes was op de tafel
'gezet, en met een zucht nam do weduwe
er een van weg, en zette het eene plank
hooger in de kast.
De thee was gezet, en men zette zich aan
tafel; doch er werd weinig gegeten, en de
stilte dio in de kamer en in ieders hart
heerschte, zeide duidelijk genoeg, dat eone,
dio hier vroeger nooit ontbroken had, hiei
niet meer was.
(Wordt vervolgd).
