ftwtlflteCwf
Abdijsiroop
I Tweede Blad
Zaterdag SS October 1924
I Door lijden geheiligd.
K F Heb betaamde Hem, om wel
ken alle dingen zijn en door
welken alle dingien zijn, dab
Blij, vele kinderen tob de heer
lijkheid leidende, den oversten.
Leidsman hunner zaligheid
door lijden zou heiligen.
Hebr. 2: 10.
Be wereld leert ons niet, dat lijden
I heiligt.
Het leed maakt de kinderen dezer wereld
fctoto en zielig, afgunstig en Inkrompen,
i Het kruis verbittert hun gemoed, en ver-
'duistert alle licht, dat i(n hen is, zoo dat zij
- heel bun omgeving verdonkeren en ver-
i Ipomheren.
j He Hemel heeft ons laten zien, hoe lij-
1 'den heilagt.
Hij, die heerlijkheid had bij den Vader,
eer de wereld was en die in de gesslalte-
öbis Gods zijnde 't geen roof behoefde te
achten Gode even gelijk te zijn, is gewor
den vleesck van ons vleesch en been van
ons boen om als onze kruisbroeder dein
last te dragen, dien zonde en schuld te
'dragen gaf.
Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij
nochtansgehoorzaamheid geleerd uit het
geen Hij heeft geleden, opdat wij bij Hem
de kracht zouden vinden- om aan God
vast te houden en om onder alle tegenhe-
idenden eri bënauwenissen te kunnen getui
gen: „"Mij aangaande, het is mij goed na-
b'.i God te wezen".
Weinig mewschen kunnen zeggen, dat zij
verzoend zijn met het leven, maar wie-in
de liefde van Christus den vasten .grond
heeft gevonden, waarin- zijn anker eeuwig
rust, die heeft het licht, hetwelk verlicht
een iegelijk -mensch, komende in de we-
rfeid.
In ons aardsche duister sch'jnt het. licht
van de liefde van Christus. En als wij het
licht ran deze liefde opvangen/ met ons
meedragen, en in deze wereld uitdragen,
dan zien wij deze wereld vol donkerheid
overwelfd door een hemel vol glans en
heerlijkheid.
Hat is de zegen van Christus' gekrui-
s-ode liefde: z;j reinigt en heiligt!
Z j neemt den vloek weg eai doet een
bron van vertroosting ontspringen. Zij
brengt b'cht, waar de wereld niet anders
dan duisternis z:et. Zij toont God, waar
nie's anders dan verschrikking de ziel in
•beroering schijnt te brengen.
Doze zegen gaat verloren wanneer toen
1 den weg: van -het kruis niet gaan wil.
_Een rijke jiongehtoigvoelde oven 'al den
reikdom van d:en zegen, ma-ar kon ten slot
te van zijn e;gen rijkdom toch nóót schei
den.
•Judas Tskarioth he§ft getracht zootang
motoüik en zoover mogelijk met Jezus
mede te gaan. Maar groot worden door de
m nste te z\in, de eerste te wezen, door
dienende liefde. z:jn leven fe behouden
door lmt te verliezen, dat begreep hij niet.
He wet van ho't tarwe .graan was voor
hem te zwaar om te aanvaarden.
Dn nog zijn e-r ongohikkigen, drie egoïs
tisch en egocentrisch hun eigen weg blij
ven Taan.
D i gaan zoola&ig mogelijk en zoover
mogelijk met Jezus Christus, naar Wiens
Naam zij zijn genoemd, maar a's z\j niet
jkiijgeTi, wat hun hart begeert; dan hande
len zij soms o zoo verraderlijk met. de din
gen die hun boven alles heilig moesten
zijn.
Hoe moeilijk de weg van loutering, lie;-
«rng en volmaking is. blijkt uit het leven
<aer voornaamste discinelen.
P torus wil den lijdensweg niet op. Als
Jezus spreekt over hetgeen hem te wach
ten staat in Jeruzalem, roept hij uit:
„Wees u Ten ad m. Heer! dat zal u geens-
z-"'-s geschieden!"
F if kan zitoh niet voorstellen, dat hi'j den
jgtoipfden Meester oo.it in don steek zou la
ten
Wanneer Jezus gevangen wordt geno
men, slaat hij onbesuisd op de bende in.
Zoo wil hij tonnen, dat hij het verwijt
niet verdien': „Kunt gij niet "één uur mët
flr'.i waken?"
Als het op bel:jden .aankomt, is Petrus
Vurig en dapper. Vechten voor Jezus is de
Just van 7'ju hart. I
FEUILLETON
Da zegepraal van het Kruis
Ï2)
O Mendez! kendet gij de bitterheid der
'Smart, die zich somtijds van mijne ziel
meester maakt, wanneer ik aan het toe
komstig lot van deze eenzame en schoone
duif denk, gij zoudt met meer zachtheid
eeno snaar aanroeren, die altijd een ver-
scbrikkelijken angst in mijn vaderhart
doet ontwaken!
Ik heb Mirjam reeds sedert lang den
'Heere toegewijd, en ik vrees geen zwak
heid van eenen geest, die met zulke gevoe^
'lens als de bar.e gewapend is."
„Mijn zoon," hernam de oude Rabbijn,
door de treurige woorden van Imlah ver
nederd, „de menschelijke gevoelens be
zwijken voor de menJscbeÜijke zwakhe
den,, anders zou de eer van Israël niet dn
het sombere graf hegraven zijn, waarin zij
- lot op dit oogenblik ligt.
En indien Mirjam ooit tot deszeifs schan
de mocht bijdragen, herinner u dan, Imlah,
dat ik mijne banden'waiscb van de-schuld
van baren afval!"
„Ik geloof dat wij niets te vreezen heb-
mijn goede Rabbijn," zeide Imlah,
f Maar hij valt in s'aap, als het aankomt
0]) hidden met Jezus,
i Ach, de mensclien, die Jezus wel belij
den willen en ook wel voor Jezus strij
den wilden, maar niet met Hom bidden
kunnen, verloochenen Hem, voordat zij 't
zelf goed weten, juist alis het er op aan
komt voor Hem uit te komen.
„Kunt gij den drinkbeker drtoken, dien
ik ^drinken zal, en met den doop gedoopt
worden, waarmede ilc gedoopt word?"
vroeg de Hei la c-d, toen. de zonen van Ze-
bedeüs de eorepkiats in zijn Koninkrijk
begeerden.
„Wij kunnen" was het fiere antwoord
der beide discipelen. Kunnen wij* het ook?
Hnrven wij het aan met drinkbeker en
kruis? i
Schrikken wij niet terug van den Lij—
densdoop?
Daardoor en daardoor alleen kunnen wij
geleid worden tot de heerlijkheid van
Gods liefde, die zoo aan "Gods kinderen ge
openbaard wordt, dat zij ook weer door
Gods kinderen wordt geopenbaard.
„Door lijden geheiligd" wil zeggen, dat
het bloed van Christus' gekruisigde Liefde
al onze woorden en daden teekent.
„Hoor lijden geheiligd" wil zeggen, dat
ons geloof den nardus der liefde aan
draagt, waarmede de Heiland gezalfd moet
worden en waarvan de geur heel het huis
van Gods Gemeente doortrekt.
Hr. Bernardo, die zijn leven heeft gege
ven aan den arbeid der dienende liefde en
die voov ontelbare verwaarloosde kinderen,
in Engeland een zegen is geweest, verloor
zijn eigen kind door den dood en stond in
diepe smart bij het graf van'zijn zoon.
Het stormde in zijn hart en hij miste den
troost van Gods Verborgen omgang, want
zijn ziel was in opstand.
Terwijl hij daar stond, kwam een ancjere
lijkstoet op het kerkhof.
Het waren maar enkele dragers, die een
wees begroeven, een armen knaap, om
wien niemand treurde. Bij het zien van die
begrafetos ging er een schok door zijn le
den. Hij richtte zich op, na.m de schoon
ste bloemen, die de lijkbaar van zijn zoon
bedekten en legde die op de ruwe kist van
den armen verlatene.
Op datzelfde oogenblik werd Hr. Bernar-
- do weer de man, die hij vroeger was. Hij
voelde zijn roeping, begreep zijn taak,
en nog lieflijker dan voorheen scheen het
licht van Góds vertroostende liefde uit zijn
woord en uit zijn werk in de wereld om
hem heen.
He overste Leidsman onzer zaligheid, die
door lijden geheiligd is, geeft aan ieder
kind van God een doorn uit zijn doornen-
kroon.
Welgelukzalig is de mensch, die daar
mede begenadigd wordt, want: volgQind iin
aija voetspoor,
ook onder strijd en kruis,
vorm't ons de groote Koning
voor 't heerlijk Vaderhuis.
Reizigers uit Vóór-Indr'ë verbalen van
een eigenaardige struik, die „de boom der
droefenis" word'tgenoemd.
Bij zonsondergang is er niog.geen enkele
bloem tusschen de bladeren te ontdekken,
maar nog geen uur later is de struik vol
b'oesems, die een lieflijken geur versprei
den.
Gaat de zon weer op* dan vallen zij af
of sluiten zij toch. Zoo bloeit-die plant bet
geheels jaar door enkel in den nacht.
Veel meer in den donkeren-nacht der be
proeving dam in de, zonnige uren van den
voorspoed word't de kracht en de vrucht
van waarachtig geloof gezien.
Er is geen geloof zonder strijd en er is
geen geloof zonder smart, maar
een kracht gaat uit van Christus' kruis
om 't kruis Hem na te dragen,
te deelen in Zijn smaad en hoon,
Zijn spotkleed en Zijn doornenkroon,
geen Christen zal versagen!
s HEMELREIS.
Wij gaan naar Vrederijk!
Hat land, zoo schoon gelegen.
Heeft nergens zijns gelijk
In overvloed van zegen-
Hoe heerlijk zijn de wegen,
Hie leiden naar dat oord-,
't Welk door hen wordt verkregen.
Wien 't ziel ëm zin bekoort.
Elke avond telt al af,
Hoevele reeds voer dezen
Zijn wij in 't slapend graf
Gedaald en weer verre zén!
Gods goedheid nooit volprezen,
Hoe ons ééns, vroeg of laat-,
Ontwaken tot dat leven,
Wiaar 't dicht nooit ondergaat.
„want Mirjam is volkomen boven de be
krompen. redeneeringen der dweeperij ver
beven, daar ben ik zeker van; daarenboven
kunnen die domme boeren geen. invloed
uitoefenen op eenen geest, die zoo ver bo
ven den bunnen verheven Is.
Wanneer zij dus, door zich somtijds
met een. lief klein meisje te vermaken,
eenïge afleiding kan hebben in de eento
nigheid van een leven, dat even. als het
onze treurig daarheen gaat, dan kunnen,
wij zulk een onschuldig vermaak immers
toch niet afkeuren.
Mirjam zal gewis van hare uitspanning
terugkeeren mét meer vastheid in hare
overtuiging^ wanneer zij de feilbaarheid
van hen, die wij zoozeer schijnen te vree-
zem, meer van nabi j gezien zal hebben.
Waarlijk Mendez! bet is beneden ons,
voor een riet te beven, want de drogredenen
dier dwaze Heidenen zijn even zwak."
„Hat God en de profeten er ons voor be
hoeden, en gevén dat de herstelling van
Zion spoedig kome!" zeide de Rabbijn.
Wij leven waarlijk in een allerver-
'schrikkelijksten tijd, en mijne oogen zijn
bijna door de tranen verteerd, terwijl ik
met reikhalzend verlangen naar de komst
van onzen grooten Verlosser uitzie!"
He grijsaard stond op, als wilde bij den
inwendigen strijd verbergen, die zijn fle
ren moed dreigde te doen verflauwen; want
Mijn reisgenootcn! mag
In dorre zandwoestijnen^
Op onzen levensdag
Be zon soms brandend schijnen;
Die hitte zal verdwijnen;
Vergeten is bet leed,
Als God ons met de Zijnen
Eens vriendlijk welkom beet.
O, Paradijs van vreugd!
O, Volheid van Gods wezen!
O, woonplaats van de^ deugd,
Waar alle smart genezen,
En niets meer is te vreezen.
O, Henielheerlijkheid
Wie heeft uw heil volpi-ezen?
Wie schetst uw zaligheid?
JAN LUIKEN.
KERK m SCHOOL
NED. HERV. KERK.
Beroepen. Te SchoonhovenW. Deur
te Zegveld; te H. I. Ambacht: E. J. van
Voorst te Kootwijk.
Bedankt. Voor St. Annaland: E. V. J.
Japehen te Hei en Boeicop.
GEREF. KERKEN.
Beroepen. Te MeppelP. N. Kriu'js-
wijk te Voorschoten.
Kerkeraadsprotest
Naai* aanleiding van het protest van den
Kerkeraad der Geref. Kerk te Leiden
f,teigen -de God-onteerende, onwaardige en
onstichtelijke vertooning in de Stadsge-
hoorzaal van den z.g. hongerkoning" merkt
de Bot terd. op:
Zeker best bedoeld. Een waarschuwing
aan kijklustig© Gemeenteleden is mis
schien wel noodig.
Maar is het wel de meest aangewezen
weg, om zulk een waarschuwing te doen
uitgaan in den vorm van een ingezonden
stuk in een dagblad, gelijk nu geschied
de? Een enkel woord op den kansel en in
de Kerkbode is o.i. toch meer ter plaatse.
Bovendien^ wanneer men tegen alle God-
onteerende, onwaardige en onstichtelijke
zaken por ingezonden stuk meent te moe
ten protesteeren, hebben de Kerkeraad en
zijn scriba nog wat t© doen: schouwburg,
bioscoop, 3 October-uitspattingen degen
slikkers, eportmaniakken, waarzeggerij t
kroegloopcrij enz., enz. Waar zal het ein
de zijn?
Vereeniging van Gereformeerden.
Over dit onderwerp schrijft Da. G. Wis
se, Chr. Geref. Pred. te Arnhem, ,in ,,De
Wekker" o.m. het volgende:
In verband met mijn artikel van onlangs
over Vereeniging, bepaald met d© Geref.
Gemeenten, is mij opgemerkt., of ik niet
©veneens moet voelen voor Vereeniging
met alle Gereformeerden, ook in andere
kerken.
Ik antwoord hierop: zeer zeker; maar
de kerkelijke toestanden, laten m. i, al
thans tegenwoordig- niet toe. dat we over
eon totale vereeniging in kerk ©lij ken
zin kunnen dénken.
Wel wil ik bier gaarne iets anders be
tuigen. "We moeben. waar het kan, al is er
geen algeheele kerkelijke vereeniging
voorshands mogelijk toch toezien, dat we
elkaar niet langer noodeloos afstooten;
op al die terreinen waar het niet kerkelijk
in engeren zin toegaat. Laten we over en
weer het pijlenschieten op elkaar nalaten.
We hebben over en weer op dit punt
zeker onze onjuistheden, fouten en zelfs
zonden, te belijden.
In mijn ongesteldheid en afzondering de
zen zomer, is er veel in mijn ziel omge
gaan, waarover ik hieT nu niet kan uit
wijden. Niet alles behoort in de courant.
Wel mag ik besckeidenlijk uitspreken, dat
zulke tijden van afzondering, waarin de
Heere ons wel eens als „onder vier opgen
neemt", o zoo noodig en uitnemend
voor de ziel kunnen zijn. Ik beken het.
En dan ziet men ook wel eens, welke af
goderijen wè moeten wegdoen, welke zon
den moeten beleden en bestreden!, hoe we
meer naar God en minder naar de men-
schen moeten vragen; dan zien we soms
zooveel, waar w© in 't gewone leven onze
oogen voor sluiten.
En toch wil de Heere, dat er een vlak
veld kome. Zalig is het dan, om schulde
naar te worden, om t© lëeren afstand doen
van onze terafito, om ook te wilLen bui
gen onder Gods liefde-ei schen. Dan valt
er naast veel-te-belijden ook veel te be
luisteren; o.a. dat we nog meer met allen,
die Christus' verschijning liefhebben, moe
ten staan naar bet liefdeleven naar Gods
Geest.
#ijn hart was niet gewoon aan zulke
zwakheden toe te geven.
Hij veegde schielijk een traan weg, die
langs zijn gerimpelde wang vloeide; daar
op wendde hij zich tot Imlah, en zféide op
een gedwongen en gcmelijken toon:
„Is het ook uw begeerte, dat Mirjam
hare jeugd til ijdele vermaken zal door
brengen, en zij de edeler bezigheden ver
geten zal, waarvoor men zich jaren ach
tereen zooveel moeite en zorgen getroost
heeft? Als dat het geval is, dan is Mendez
slechts een last, een onnutte grijsaard in
het huis van zijnen mees ter 1"
Imlah trad naar hem toe, en zijne hand
in de zijn© nemende, antwoordde hij met
eerbiedig© aandoening:
„Heitoez! mijn vriend, mijn vader, ver
sta mij tooli niet verkeerd. Ik zou inder
daad uw© -achting, die ik zoozeer op prijs
stel, onwaardig zijn, zoo ik ongevoelig kon'
zijn voor do vaderlijk© goedheid, waarmede
gij mijn dierbaar kind hebt opgevoed.
Wees nog haar gids, haar raadgever, de
bestuurder van haren geest en hare op
voeding; ga voort met dien teederen ijver,
waarmede gij haar tot dusverre tot de be
oefening van de edelste takken der weten
schap ge'eid hebt.'
Gij hebt altos van baar gemaakt wat ik
slechts wen schen of begeeren kon; en juist
omdat ik zie hoe haar geest tot cene be-
Over mijn kerkelijk standpunt ben ik
geen o ogenblik in twijfel gekomen, versta
mij daarin wel.
Maar toeb ik wil bet eerlijk hier neer-
schi'ijv-sn, we dienen nog meer over en
weer zooveel mogelijk het goede in elkaar
te zoeken en te waardeeren; en dat we
ons al verder moeten houden van al wat
scherp en onbroederlijk is.
Eerst tegen elkaar sceiis giftige pijlen in
krant of brochure richten en dan Avond
maal vieren, bet is niet goed in de oogen
des Heeren.
Vernedering onder God, ze is mij en u
waarde lezer, ja ons allen die God lief
hebben noodig, maar dan tevens, daarom
ook de band gereikt aan allen, die naar 't
inwendige leven onze medebroeders en
zusters zijn; ook al behooien zij bij
een andere kerk.
voordat kt te Iaat is!!
Hoesten is een verschijnsel van den
strijd, dien het lichaam voert tegen
alles wat de ademhaling belemmert.
Zuiver Uw luchtwegen en kom
de natuur te hulp met de slijm-
oplossende en ontsteking genezende
Het Evangelie in Spanje.
Onder voorzitterschap van dr. E. L. Smit
nit Zalt-Bommd is Donderdag te Utrecht
een vergadering gehouden van de Vereeni
ging: Het Evangelie in Spanje.
Bij de opening werden enkele woorden
gewijd aan de nagedachtenis van dr. H.
T. Oberman uit Rotterdam en diens liefde
voor de zaak van bet Evangelie iii Spanje
in berinnering gebracht.
In het jaarverslag worden verschillen
de bijzonderheden van den arbeid in Span
je medegedeeld. Het werk komt onder lei
ding van ds. Carrasco. Diens werk werd
geprezen. Op verschillende plaatsen wor
den uitstekende resultaten bereikt, al drei
gen nog velerlei moeilijkbeden, omdat
„geld en de arbeiders ontbreken.
SUNNEHLAi«!Di
Het spoorwegpersoneel en de duurte.
G'tsteren is te Utrecht een vergadering
gehouden van de hoofdbesturen der erken-
J© organisaties van spoorwegpersoneel, (er
bespreking van de maatregelen die geno
men moesten worden om bet personeel te
vrijwaren tegen de nadeelige gevolgen van
de stijging van de prijzen der levensbe
hoeften. Behalve het hoofdbestuur van de
Nederlandsche vereeniging waren alle be
sturen aanwezig. De Nederlandsche ver
eeniging had 'bericht gezonden, door een
belangrijke vergadering verhinderd te
zijn.
Algemeen kwam in de vergadering naar
voren, dat algeheel© samenwerking in deze
in het belang van het personeel is. Even
eens was men algemeen van oordeel dat de
stijging van de levensmid-delenprijzen het
nemen van maatregelen noodzakelijk
maakt. Omtrent de te volgen gedragslijn
kwam men in 'beginsel tot overeenstem
ming. De inzichten van de wergadering zul
len aan de Nederla'.dsche vereen1 ging
worden meegedeeld, waarna een nieuwe
bijeenkomst voor de vijf organisaties zal
worden uitgeschreven
sÜS'theid van grondbeginselen gerijpt is,
gelijk men slechts zelden op d:en leeftijd
ziet, wilde ik haar nu vrij laten, en haar
ontheffen van het gezag eens meesters en
de tucht, eener leerkamer, om haar naar
de raadgevingen van haar eigen- onbene-
ve'd en juist oordeel te laten handelen.
Zij behoeft geen aansporing tot den ar
beid, en ik heb dikwijls gedacht, dat hare
gezondheid door een© al te groote vlijt in
diepzinnige studie wel eens kon benadeeld
worden.
Nu en dan een wandelrit naar het dorp
zal haar verfrisscben en goed doen; en
het is misschien minder gevaarlijk, zulk
een natuurlijk en, onschuldig verlangen toe
te staan dan er ons tegen te verzetten.
Geloof mij, Mendez! dit is het resultaat
van metogen slapeloozen nacht en angst-
vollen dag; want ik zou nimmer mijn dier
baar kind, alleen uit vaderlijke zwakheid,
aan het gevaar willen blootstellen."
He Rabbijn liep met on geduldge schre
den de kamer op en neder; hij 'had besloten
geen aoht te geven op aUes wat Imlah
zou kunnen zeggen ter verontschuldiging
van iets ,dat een© in hét oogloopende
zwakheid scheen te zijn.
Hij haalde de wijde plooien van zijn
kleed nauwer om zich toe, sloeg de armen
kruiselings over zijne borst, hetgeen bij
hem alt:j'd oen teeken van verdriet of on-
ONZE WEEKAGENDA.
Evenals den vorigen winter hopen wij
ook nu weer in het Zaterdagnuminer een/
weekagenda op te nemen.
De bedoeling is op deze wijze te voor
komen dat twee vergaderingen op één
avond vallen en daardoor mislukken.
Allo Christelijke vereenagingen uit Lei
den en omgeving kunnen hiertoe me
dewerken door zoodra een openbare ver
gadering is vastgesteld daarvan aan onze
redactie kennis te geven en bij het vast
stellen van vergaderingen met deze agen
da rekening te houden.
Eventueel© opgaven worden gaarne spoe
dig ingewacht, opdat zo per eerste gele
genheid kunnen worden geplaatst.
22 October. Openbare vergadering
van den Geref. Jeugdraad t© Leiden. Spre
ker do beer J. Schouten.
23 O c t o b er. "Vergadering Patrimonium
afd. Leiden.
30 October. Comité voor Winterle-
zingen, Leiden. Spreker Ds. K. Schilder
van Delft. Onderwerp: Mefisto of Satan.
3 November. Vergadering Chr. Be
sturenbond., Spreker de heer W. Strijbis.
6 November. Uitvoering ,,Sursui»
Corda" Leiden.
11 November. Vergadering Patrimo
nium" SassenbeinL
2-1 November. Vergadering Chr. Be
sturenbond. Spreker de heer W. Strijbis.
9 December. Vergadering „Patrimo
nium" Sassenheïm.
11 December. Comité voor winlerle-
zingen. Leiden. Spreker Ds. L. D. Poot
van Amsterdam.
13 Januari Vergadering ^Patrimoni
um" Sassenkeim.
23 Januari. Comité voor winterlezin-
gen, Leiden. Spreker Ds. J. Domna van
's-Graveniiage.
23 Januari ,,Con Amore" Leiden. Uit
voering: Jefpta und seine Toch ter.
10 Februari. Vergadering Patrimo
nium" Saasenkeiui.
12 Februari. Comité voor v. /nteBe
zingen, Leiden. Spreker Ds. D. A. v. d,
Bosch van 's-Gravenhage.
10 Maart. Vergadering .,Patrimotomn"
Sassenheim.
19 Maart. Comité voor winterlezin-
gen. Lei-denspreker Ds. Gr. Wisse vatL
Arnheri-
ü-2 Postcheque- en Girodienst.
De directeur-generaal der Posterijen en
Telegrafie maakt bekend, dat, t°n einde
de heropetong van den postcheque- en
girodienst voor alle rekeninghouders te be
spoedigen, na 22 October a.s. bij de com
missie voor de uitbetaling van ge'dcn op
postrekeningen aanvragen om v >orwaar-
delijke uitbetaling van tegoed der posire-*
keningen boven 8999 niet me' r in behan
deling worden genomen.
Op genoemde reketongén zullen na 25
October a.s. door de vorengenoemde
conntossie geflatteerde bedragen niet meer
worden uitbetaald. He betrekke^'jke reke-
ntoghourers worden uitgenoödigdniet dan.
in zeer dringende gevallen nog aanvragen
bij de oómmisto'e in fe dienen.
De opbreng:} der P V. en T. over
September 1924.
Blijkens de Staatscourant van gisteren
bedraagt de opbrengst der Posterijen,
Telegrafie en Telefonie over do maand
September van d:t jaar rosp. f3.585.110
-f f579.419 f1 086 951. .Totaal
f5.251.480. Over dezelfde maand van het
vorige jaar waren deze bedracren resp.
f3 151 279 f447.328 f867 957. To
taal f4.496 564.
He opbrengst over September van dit
jaar bedroeg dus f754 916 meer dan in do
overeenkomstige maand van 1.123.
Bij een "gelijkmatige verdeel'ng over de
toaanden van het jaar van ongelijk
vloeiend? inkomsten luiden de ciifeus over
September van dit jaar resp. f3.899.911;
f 602 067 en f 1 618 454
Inwisseling van zi'verbons.
De mitoster van Financiën brengt ter
kennis, dat, to gevolge het K. B van 29
April j.l. (Staatsblad no. 215). de inge
trokken zilverbons van f2 50 (model 1915)
alsmede de ingetrokken zilver bons van f 1
(model 1916), als iog tpj en met 31 Decem
ber as ter inwisseling kunnen warden
aangebodenten kantore van het Agent
schap van het Ministerie van Ftonucien te
Amsterdam (Heerengracht 344/46).
„De Hoop."
Na zes dagen in de haven van Umuiden
te hebben vertoefd, aldus het Hbld.. ia
het hospitaal-kerkschip ,,De Hoop" giste
ren wederom van daar naar de Noord-/po
vertrokken voor een kruistocht onder de
haringvisseheTs.
genoegen was, en mompelde:
„Altemaal dwaasheid! drogredenen! nieto
dan woorden eeneT dwaze redeneering!
Dat is sleohts de bespottelijke redeneering
van een eigenzinnigen en halsstarrigén
geest!"
Doch Imlah hoorde deze bittere woorden,
niet, want daar hij wist, dat het nutteloos
zijn zou, de inzichten van den Rabbijn I©
bestrijden, had hij de kamer verlaten, ora
een einde aan dit voor hem zoo pijnlijk
gesprek te maken.
He eerwaardige grijsaard had weldra
zijne gewone kalmte terugbekomen; want
hoewel hij driftig was, wanneer men hem
tegensprak, en hij zijn eigen z enswi.ize
standvastig volhield, zoo was hij echter,
wanneer hij bespeurde dat hij tevergeefs
eens. anders meening trachtte te wederleg
gen, spoedig geneigd de beleediging der
1 tegenspraak te vergeven.
Hij troostte zich alsdan met de ge-i
dacht©, dat hij zelf volkomen gelijk had;
want allen, wier gevoelen in cén enkel punt
van het zijne verschilde, hadden in zijne
oogen ongelijk. 1
Hij zette zich dus weder neder ei\ ze'de,
gelijk hij gewoon was te doen, wanneer hij
oen storm in zijn binnenste tol bedaren
zocht te brengen: „Ach! Mozes, sta mij bij
to deze vree-selijke oogcnblikkcn!"
(Wordt vervolgd.) j
