Tweede BSad
Zaterdag li üctoDer 1924
Het hart gesterkt door
genade.
want het is goed, dat het
hart gesterkt worde door ge
nade
Hebr. XXII 9
Wij moeten vooruit.
Ni-et in de allereerste plaats in de rich
ting van geld verdien en, luxe-auto's, dure
restaurants, modieuze costuums voor onze
vrouwen en meisjes, fijn© jassen en dikke
sigaren voor onze mannen, weelde en ver
maak voor verwende en genotzieke kinde
ren.
Wij moeten vooruit.
In de riiditihg van nobeler levens, hoo-
ger levensopvattingen, wij moeiten eer
geestelijken en moreelen uitbouw najagen
'dan stdffelijken. Hoofd en hart ziljn
van oneindig meer belang dan mond en
buik.
Hot bovenstaande is een uiting van de
Haagsohe Post.
Wij zijn het daarmee eens.
Wij verblijden ons hartelijk, dat de
stemming der geesten omgaat; dat hoe
langer hoe meer protest komt tegen en be
strijding van den materialistischen geest.
Wij verblijden ons, dat de ziel weer bo
ven het lichaam gesteld word't en de vraag
naar onzienlijke dingen als van waande
boven de zienlijke.
Het blijkt ook hier gelukkig aan het le
ven zelf weer waar: Hij brood alleen kan
'de mensch niet leven.hij heeft meer
noodig Et is spijze die vergaat, er is ook
spijze die blijft.
He ziel des menschem, onze onsterfelijke
geest heeft behoefte aan godenspijs, niie't
'aan vergankelijke dingen: zilver en goud.
He spijze, waarmee we onzen geest voe
den moet ons passen, gelijk de spijze,
■welke dienen moet om ons lichaam tb on
derhouden.
'Alle spijs voegt niet ieder. Haar is spijs,
waar de een tegen kan, terwijl het voor
'den au der bes-list verderfelijk is. Er i-s ook
verschil van smaak. Toch dienen we voor
zichtig te zijn met onzen- smaak: het mag
jonze persoonlijke smaak blijven, maar
bij moet zedelijk gevormd, hij moet ver
edeld en gekuischit worden.
Wij kunnen onze ziel bederven door aan
Va.t we onzen smaak noemen toe te gelven.
'Wij kunnen ook onzen smaak bederven
'door dien te eenzijdig te houden of al te
lzeer in een of andere bepaalde richting t|e
ontwikkelen.
Haar zijn mensphen, die voelen,veel voor
dit en zijn dol op dat, of ook omgekeerd;
fee voelen niets voor dit en hebben een he
kel aan dartZou het ook kunnen eirin,
Vhat ze da.n maar eens remmen moesiten en
feich - beperken in die zeer begeerde din-
'genzou het kunnen weizen, dat ze, bij
bet zich moeirte geven voor wat hen nirit
'aantrekt, daarin doordrongen en het nu
loerden kennen, en waardeeren, en er voor
koelen?
Zou dat niiet misschien een voordeel,
'een vooruitgang voor hen kunnen beteeke-
Inen?
Ik geloof, dat er bij vele mensc-hem. een
£ebrek schuilt in hun geestelijk dieeit of
gebrek daaraan.
Ik geloof, dat ze een massa zielevoedsel
-opnemen dat hun niet past.
Ik geloof nHet dat ze dat opzettelijk doen,
ïuaar toch vergeten ze van hoeveel bedui-
Vlcnïs ook hert onwillekeurig opgenome-
'ne is.
Haar zijn er, die lezen van alles en nog
fwat: bet een ma het ander, zonder orde en
'gezet doel. Zij lezen voor ontspanning of
Vermaak, zij ïtezen uiit behoefte om op de
hoogte te zijn. Zij lezen wat aan de orde
is, d.i. in de kraait staat, dn de portefeuille
ligt.
Zij zeggen: het doet me geen kwaad, als
'lr f nv'nder verkiieseiLijke lectuur is.
En dat geloof ik ook wel. In dien posi
tieven zin, waarin zij het bedoelen, doet
ihe< hun geen kwaad.
Maar i'n dienzelfden zin doet ook het le
izen van goede lectuur hun -geen gobd. Zij
'nemen hbt kwade niet op, evenmin als hert
goeie. Zij nemen eigenlijk niets op. En alls
jge hun vraagt naar hun oordeel, dan we
ten ze weinig «te antwoorden.
FEUILLETON
Da Zegepraal van het Kruis
iï)
Het dal was in het weelderigste groen
leenor vroege lemite getiooliid, terwijl ihÜietr en
jdaar heesters met het heerlijkst gebladerte
de afbellende hamken verrijkten, en tevens
het gansche tooneel eene onbeschrijfelijke
schoonlheild bijzetten.
Ook het vee, dat ito. de bebloemde weide
graasde, scheen zijn aandeel in het lan
delijk feest te hebben, en droeg het zijne
bi j, om aan het geheel een voorkomen van
algemeen geluk te geven.
He bezoekers wandelden nu weder voort,
en na eenige velden doorgegaan te zdjn, om
het dal langs eenen karteren weg te ibe-a
reiken, bevotndem zij z:dh eindelijk in het
imidden van hert dorp.
Hier was alles vroolijkheid en harmo-i
.ui ;o. Zelfs de bejaarden en de armen sche-;
li en in de algemeen© vrooli'jkheid te dee-»
tten, terwijl zij voor de deur hunner hut
ten gezeten, of op hunne lange stokken ge
leund, hij het aanschouwen der dartele
Spelen, waaraan zij geen deel kondten ne>-;
men, glimlachten.
h kinderen waren in twee kringen *ver-
tfeeld, de eene scheen uit de hoogere klas.se
Waf al leerlingen, verscheiden én
vi ccmd, waren er in de volken rond, war-
rei n er in vaag herinneren uit om in on
ze verbeelding. Wij worden er door omge
voerd. Als in een doelloazen ommegang,
zonder zijn, Zonder doel, zonder richting.
"Wat voor nuttigheid bekomen wij dan
door 'die spijzen, d'ie ons alom em van al
lerlei zijden aangeboden worden, als voed
sel voor den geest, voor onze ziel?
Wij hebben er geen voordeel van.
Wij bekomen er geen nuttigheid door.
Want ons hart wordt er niet door ge
sterkt.
óns hart wordt er niiert door gesterkt.
En dat is toch noodig.
Ja, het is onmisbaar.
Haarom moeten wij voedsel opnemen
door en met onzen geest. Maar het moet
- good voedsel zijn. Spijze die ons past. Hie
innerlijk s-terkt.
Wat is de spijze, die het hart sterkt?
In de eerste plaats datgene, wart tegen
over het vele kennen en welen, waar het
hoofd mee wordt gevuld, ons hart weer
raakt, ons innerlijk beweegt.
Verder wat tegenover de overmacht van
het zinnelijke en zienlijke ons pplieft naar
hteoger sfeer, naar de onzienlijke krach
ten van den geest en den goeden wil, naar
de te eerbiedigen krachten der eeuwig
heid.
Wij moeten bevrijd worden van onze
lagere tochten en getrokken worden door
'hoogere driften.
Wij hebben er behoefte aan, dat de we
reld van het ideaal weer voor ons open
gaat. Het doet er voorloopig niet toe, wart
Voor ideaal, van de kunst, van de waar
heid. van de liefde, van het mensohelijk
karakter, van sociale gerechtigheid, van
anti-alcoholisme of wat ook indien slechts
waarlijk niet een. maar ht ideaal daar
in tot ons spreekt en doordringt.
Eerst ontgloei© onze ziel doör en voor
'heilig idealisme.
Ons hart zal dan weer gaan lieven, het
izal weer opwaken en spreken gaan. Wij
weten dan weer dat we -een hart hebben.
Wi j voelen weer onrtvonkiing voor wat rei.n
en hoog en edel is. Verrukking doorsid
dert ons weer: ontzag vervult ons binnen
ste. Wij weten weer wat heilig is, de eer
bied is in o-ns teruggekeerd.
Hat mangelt tegenwoordig vele zMen:
.zij hebben het ontzag verloren.
Eerbied, ontzag, piëtieat staat aan het
begin vin iederen weg, dlie omhoog, die
ten leven leidt.
Zonder dit, wordt het leven laag en
ruw.
9 Zonder dlit, wordit uw hart zwak, gaat
uw ziel kwijnen, lijdt uw innerlijk leve-n
schade.
Uw hart moert gesterkt worden
Hoor spijze, die ons past.
Heeds noemden we iets.
Maar het voornaamste, het eigenlijke
bleef onuitgesproken.
Toch liag liét er reeds i-n. achter.
Geen idealisme zonder geloof.
Geen ontzag z inder godsdienst.,
Ik ga me nlitert inlaten met de waag
wélke?
Ik' wil' me hiiert opbonden met die vra'gg
van den voorrang der Christelijke Retligiie
als den eenigen universeelen wereld-gods
dienst hoven alle andere.
Eenvoudig belijd ik hier mijn geloof in
het Evangelie van God, namelijk bet
Evangelie van Jezus Olrrsfu-s, den Zoon
Van God.
Veel i-s er getwii-st over de vraag naar
het wezen des Christendoms; oneindig bet
geharrewar op de kampplaats dér rich
tingen over den eigenlijken kern van het
Evangelie.
Ik las dat wezen, die kern aangegeven
'door zeker schrijver in deze drie markante
stellingen. Hen eigen stempel van Chris
tendom en Evangelie ziet hij in aansÖuii-
ting aan Oud-Israël, dalt het
ten eerste, ons de zonde ontdekt,
ten tweede, ons God ontdekt^
ten derde, ons den naaste ontdekt.
Een ander noemde als zoodanig „een in
tuïtieve ervaring van contact met God in
:het gezag, dat Jezus heeft over de men-
söhélijke ziel."
Luther heeft het Christendom eens ge
noemd den godsdienst der schuldverge
ving; tra de heilige Apostel Paulus spreekt
samenvattend van Jezus Christus en dien
gekruisigd.
Hat is Paulus' Evangelie.
Hat Is ook Petrus' Evangelie.
Het Evangelie van al de Aposbelén en
van h'eéll de Christenheid.
Want het is het ^vangöüe van zonde en
genade.
Hat is een kracht Gods cien iegelijk die
gelooft.
Een kracht. Gods in de ziel tolt iz'aMg-
heid.
der dorpelingen samengesteld. te 'zijn, ter
wijl de andere, ofschoon niet minder ge
lukkig, die der geringere scheen uit te
imakeai.
He eerste was in kleine groepen rondom
een hoogeoi meiboom geschaard, d'ie
smaakvol met guirlandes van uitgezochte
bloemen bekran'sd was.
Op het oogenbTik d'at Imlah onder hen
verscheen, zatetn zij op .bet gras, als wil
den zij van hunnen vroolijken arbeid uiit-
rusten, terwijl zij mét de gewone leven
digheid der onbezorgde kindsheid zaten
te praten en te lachen. Maar zoodra zij de
bezoekers gewaar werden, stonden 2iij al
tten, als door een zelfde gevoelen beziettd,
'op, en schaarden zich in eerbiedige hou
ding, en zoo, dart hunne bloemen beter kon-;
den gezien wordten.
Op deze Heine stoornis volgden eenilgö
oogenbïikken van stilte, rtoen eene der kin
deren, waarschijnüjk de voor dien dag
gekozen koningin, een. fraaien krans van
den meiboom nam, dm bemosten hehivel,
'op w'elken hli'j geplant was, af snelde, en
hem Mirjam, toen 2d j voorbijkwam,
inert een' vriendo'lijken, doch eerbiedigen
glimlach van herkenning aanbood.
Op eiken aJnderen tijd zou waarschijn
lijk niemand; helt hebben durven wagen,
de aandacht van zulk een trotscb en ge
vreesd man te storen; maar dn't wa's een
dag, waarop allen vereeni'gd en pp hun
Hoc anders dus. dan door genade zou
het hart des menschem gesterkt kur.nen
worden.
Hoor genade.
Hit is een kracht Gods een iegelijk die
gelooft in Christus.
Eet gij dit; brood? (Joh. VI:58).
Kent gij deze spijze? (Joh. VI: 27).
Het is goed, dat het hart gesterkt worde
door genade, niet door spijzen door
weüke geen nuttigheid bekomen hebben
degenen, die daarin gewandeld hebben.
GELOOFSVERTROUWEN.
Heb geduld en hoop, mijn har tl
Ook uw bloemen zullen Moeiten;
God bepaalt de maat dier smart,
Hie uw tranen vaak doet vloeien.
En Zijn Vaderharte let
Op 'het kinderlijk gebed.
Wolken komen, wolken gaan;
Hoop gij slechts op 's Heeren zegen;
Tot d'er vreugde zonnebaan
Voert God u langs donk're wegem,
Maar zijn trouw houdt altijd wacht,
Vrees dus niet in storm en nacht!
Klem aan de eeuw'ge Rots u vast,
Werp u aan Gods Vaderharte,
Met geheel den zwaren last
Van uw droefheid, van Uw smarte;'
God is goed, en Hij verkwikt
't Lijdend kind, dat opwaarts blikt.
Vat geloovig nieuwen moed.
Kracht zal u uw Helper zenden;
Melt die hand, die wondren doet,
Za' Hij eens uw 'lijden enden;
God bepaalt de maat der smart,
Hoop en heb gedirid. mijn hart!
KEiÜK EN SCHOOL
NED. HERV. KERK.
Beroepen. Te Den BommelC. J. v.
d. Graaf te Kockengen; te Parrega ca.: J.
Visser te Aalsum ca.; te Koebange: A.
Steenbeek cand. te Woudsend; te Ter
Heijde (Z.-H.) (toez): H. IJzenbrands,
hulppred. te Hekendorp; te Lunteren: W.
J. v. Lokhorst te Bennekom.
Dr. A. W. Bronsveld.
De toestand van Dr. A. W. Bronsveld is
steeds vooruitgaande. Zoo de beterschap
in die mate toeneemt, dat verpleging thuis
mogelijk is zal hij het Hiaconessenhuis te
Utrecht, waar hij thans nog vertoeft, ver
laten.
Ds. A. v. Dijken.
Ds. A. van Dijken, pred; te Amsterdam-
Zuid (Overtoom) ontving van den kerke-
raad voor een jaar vrijstelling van het
bijwonen en leiden van wijk- en kèrke-
raadsvergaderingen, zulks met het oog op
zijn gezondheidstoestand.
Emeritaat.
Het Provinciaal Kerkbestuur van Zee
land heeft aan Ds. A, J. Seulijn, predikant
der Ned. Herv. gemeente te Aagtekerkö
(classis Middelburg) op zijn verzoek, we
gens gezondheidsredenten, eervol emeritaat
verleend, na een diensttijd van ruim der
tig jaren_ met- ingang van 1 Januari 1925.
Peremptoir examen.
De classis Leeuwarden der Chr. Geref.
Kerken lieeft gister, na peremptoir exa
men, toegelaten tot de bediening des
Woords en der Sacramenten., cand. J. Ho-
vius van Kornhorn, beroepen predikant te
Sneek.
Cand. J. Hovius zal 2 November a.s. zijn
intrede deen bij de Chr. Geref. Kerk t©
Sneek, na bevestiging door Ds. H. Visser,
van Leeuwarden.
Kerkstichting.
De Chr. Geref. predikanten Salomons en
Kroese resp. te Amersfoort (vroeger te
Bussum) en Bussum hebben te Huizen een
Chr. Geref. gemeente gesticht; het ligt in
de bedoeling later «te komen tot den bouw
van een eigen kerkgebouw; reeds gerui-
men tijd leidde ds. Salomons eenmaal
per week de godsdienstoefeningen der
Chr. Geref. groep te Huizen.
Dr. Beets en de Chr. Geref. Kerk.
Eenigen tijcl geleden schreef Ds. Broek
s t r a te Rijnsburg over de verhouding
tussclien de Chr. Geref. Kerk hier in Ne
derland en de Amerikaansche Kerk.
Ds. Schilder nam dit artikel in de Ba
zuin over en vroeg in verband met wat de
Wekker hierover schreef nadere •ophelde
ringen.
Naar aanleiding daarvan ontving Da.
Igemak schenen te zijn, alsof de natuur
niet wildé gedoogen, dat de menschelijke
hoogmoed -de vrijhelid, welke die kttite op
dezen dag ower de schepping tierugge-
[bracht had, aan ketenen zou leggen.
Zelfs bet hart dat met eene ijskorst van
menschenbaat omgeven was, scheen ijn
eens tot overeenstemming geneigd te zijn,
.en Imlah kon zich niet aan de onverwach
te vriendelijkheid van een eenvoudig kind
.onttrekken, ofschoon zij hem door eene
Christenlhamd werd aangeboden.
Haarom glimlachte hij toestemmend,
tioen Mirjam hem aanzag, niet wétende of
felij den aangeboden krans mocht aanne
men; en op een vriendelijker toon dan hiij
Igewoon was, dankte h?lj het kleine meisje,
Stn wie hij de ombekende gunstéliin'g zijner
dochter herkende; daarop vroeg hij naar
Iharen naam.
„Ik heet Jessie Stuart," antwoordde zij
beschroomd.
„En waar woont gij?" vroeg Mirjam,
„In dat witte huisje", antwoordde Jcssde,
op eene niet ver van daar gelegene wening
wijzende, „en indien gij vermoeid zijt, dian
Iben ik verzekerd dat gij. welkom zijn zult,
.Wanneer gij er heen gaat om ni't te rus-
Item."
Dirt weigerde Mirjam echter; doch een
armband van kleine paarlen, waarmede zij
rijkettij'k versierd was, van haren arm ne
mende, gaf zli'j dien aan hare jonge gunste-
ScluIJer van Dr. H. Beets bet volgende
schrijven:
In ,J)e Bazuin" 2 Aug. '24, las ik zoo
even van eene begeerte om eenig licht in
zake mijne aanwezigheid, in 1911, ter sy
node der Chr. Geref. Kerk in Nederland.
Dat was volgens opdracht onzer synode
van 1910^ die besloten had om te pogen
om correspondentie aan te knoopen met
de Chr. Geref. Kerk in Nederland, „na
tuurlijk zonder zich in te-laten met of uit
te spreken over het rechtmatige van het
optreden dier kerk." Dat laatste werd spe
ciaal gestipuleerd- Wat de Synodale Com
missie onzer Amerikaansche Kerk leidde
om deze zaak voor onze Synode te bren
gen, was het feit, dat zoo nu en dan leden
der Nederlandsche Chr. Geref. Kerk hier
kwamen met lidmaatsattestaties. En om
nu alles in goede baan te leiden werd ge-
po ogd> (met bovengenoemde stipulatie),
om correspondentie te beginnen. Doch do
Syncde in Nederland gaf weigerend ant
woord hoewel in broederlijken zin gegeven-
Zij kon op het voorstel der Amerikaansche
kerk niet ingaan, wijl deze in de leer één
was met de Geref. Kerken in Nederland-
Tot voorkoming van mogelijk misverstand
zag ik dit bericht gaarne in ,J)e Bazuin".
Broedergroetend, de Uwe,
HENRY BEETS.
Grand Rapids, Mach-, 17 Sept. 1924.
is de vastzittende slijm het
grootste gevaar. Geef daarom
Uw kleine de slijmoplossende
Een opstel van Tjoa Bok Hian.
In „Ons Kerkblad", orgaan van de Ge
ref. Kerk van Hillegom schrijft W. V. over
een opstel van een 15-jarigen jongen uit
Indië van een school van ons zendings ter
rein het volgende:
Verleden week mocht de heele klas een
vrij opstel maken. Dan zit een Holland-
sche jongen op een Lagere School vaak
met de handen in 't haar. Meestal moeten
ze dan aan een onderwerp geholpen wor
den.
Maar een inlandsche jongen is in zoo'n
geval in zijn element. Tm Titers nu kan
hij fantaseeren en liegen, zooveel
als hij wil! Onderwerpen als ,.Een
D r o o m" zijn zeer geliefd. Dan kuut ge
immers onmogelijk de waarheid ontkennen
of er ook maar aan twijfelen. Altijd is het:
„Ik heb het toch gedroomd,- juffrouw."
Tjoa Bok Hian had als onderwerp ge-,
kozenHet hoofd van Johannes
den Dooper.
Hior volgt zijn opstel, niet gecorri
geerd, en dus nog vol fouten.
Op een dag vierde Koning Herodus feest.
Alle koningen van alle landen kwamen en
ook de groote heeren mochten binnen. Als
zij koning Herodus gefeliciteerd hadden,
gingen ze om de tafel zitten. Ze drinken
een glas sterke wijn. Niemand ging in de
zaal te dansen.
Een. meisje, met prachtig gekleed, ging
naar de zaal en zij danst. Wat kan 't
meisje mooi dansen! Dat is het dochtertje
van den koning. Toen riep koning Herodes
Haar en hij vroeg Wat wil je hebben
kiest dan maar al is het de helft van mijn
koningkrijk en de helft van mijn land en
de helft van mijn geld en wat wil je heb
ben kiest dan maar en wat je hebben wou
zal ik geven!
En Salmome ging naar haar moeder en
vertelde wat. haar vader zei. „Ik zal jou
zeggen, wat je kiezen moest." zei het wijf.
In dit bord moet ik het hoofd van Johan
nes do dooper hebben.. Maar haar vader
zei neen, dat krijg je niet.
Zijn visite keelc hem aan. Toen moest do
koning het wel doen. Hij riep een soldaat
en die mag Johannes do oden. Hij maakt
de deur van do gevangenis open. En de
soldaat zei: Nog 5 minuten en dan ga jo
dood, Johannes. Lust je nog wat rijst? Eu
moet je nog wat doen 2
Johannes zei niks. Hij ging in de hoek
knielen en bad tot god: „Heere wil u mij
als 't u belieft in den hemel brengen.' Jo
hannes deed zijn oogen open en zei: Nu
Jling als een tegengeschenk voor den
bloemkrans.
Jessie, die waarschijnlijk nog nimmer
(te voren z»ulk een versiersel gezien had,
(Scheen maar nauwelijks te kunnen geloo-
,ven, dat dit werkelijk voor haar bestemd
was; maar toen zij npgmaals verzocht
werd hean altijd te dragen, schitterden
bare blauwe oogen van den oprechtsten
dank, en hem om haren arm doende, wist
bet opgetogen meisje nauwelijks waarover
zij het meest verheugd zou zijn over
het geschenk, of over de eer dat zij het van
Miss Durvan gekregen had.
Menigo vraag zou er waarschijnlijk
door Mirjam zijn gedaan geworden, die
verlangde iets meer van het kind. cn hare
familie te weten, indien niet het luiden
eener bel hare .aandacht getrokken had.
Zij vroeg Jessie, wat dit beduidde, en
ontving ten antwoord, dat het was om de
dorpelingen tot een middagmaal, dat dien
dag aan de pastorie zou gegeven worden,
jb'jeen te roepen.
Zooiira Imlah dit hoorde, verzocht hij
Ihaar, dat zij zich niet langer door hen
zon laten ophouden, en was gereed het
dorp te verlaten, toen een jonge man, van
oen innemend voorkomen, naar hem toe
trad, cn zich eerbiedig verontschuldigen
de, de bezoekers uitnoodigde in do pasto
rie te komen, er bijvoegende dat Miss Uur-
■vaai er wellicht behagen in vinden zou, do
ONZE WEEKAGENDA.
Evenals den vorigen winter hopen wij
ook nu weer in het Zaterdagnummer eeq'
weekagenda op te nemen.
De bedoeling ia op deze wijze te voorko
men dat twee vergaderingen op één avond
vallen ©n daardoor mislukken.
Alle Christelijke vereenigingen uit L o i-
den en omgev ing kunnen hiertoel
medewerken, door zoodra een openbare
vergadering is vastgesteld daarvan aan oo
ze redactie kennis te geven en bij het vast
stellen van vergaderingen met deze agen
da rekening te houden.
Event ueele opga ven worden gaarne spoe
dig ingewacht, opdat ze per eerste gelegen
heid kunnen worden geplaatst.
15 October. Vergadering A.-R. Pro
pagandoclub, Leiden.
16 October. Vergadering Chr. Be
sturenbond. Spreker Ds. Goedhard.
22 October. Openbare vergadering
van den Geref. Jeugdraad te Lei Si ro
ker de heer J. Schouten.
30 October. Comité voor Win-
lerlezingen, Leiden. Spreker Ds. K. Schil
der van Delft. Onderwerp: Mefisto of Sa
tan.
3 N o vember. Vergadering Chr. Be
sturenbond. Spreker de heer W. Strijbis.
24November. Vergadering Chr.
Besturenbond. Spreker de heer "W. Strijbis.
11 December. Comité voor winter
lezingen, Leiden, Spreker Ds. L. D. Poot
van Amsterdam.
2 3 Januari. Comité voor winterle-
zingen, Leiden. Spreker Ds. J. Douma vaa
's-Gravenhage.
12 Februari. Comité voor winter
lezingen, Leiden. Spreker Ds. D. A. v d.
Bosch van 's-Gravenhage.
19 Maart. Comité voor winterlezin-
geu. Leiden. Spreker Ds. G. Wisse van
Arnhem
nog je wel soldaat. Die ging naar bin
nen en sloeg Johannes op zijn hoofd. Dat
ging in het soepbord. De soldaat brengt
het hoofd naar koning Herodus. Salmome
mag hot aan moeder brengen. Ze kan 't
hoofd niet zien. Maar Herodias zei. Nu
lean je je mond niet meer open deen. En
nu kan je niet meer zeggen, dat ik hier
niet hoor.
Geref. Zsndir-gsbor.d.
De jaarvergadering van den Geref. Zeu-
dingsbond zal 30 October a-s. gehouden
worden in hat. gebouw voor Ch-isv' :!c So
ciale P-H
ER WAREN GEIN KINDEREN.
Ds. H. Jansen de legerpredikant, mok*
te onlangs een oefeningsreis mee met een
onzer oorlogschepen.
Ook aan Bordeaux wer^ een baz.oek ge
bracht, waarbij D«s. J. zich met de hem
vergezellen do «soldaten verwonderde over
de voorbeeldige orde dn ©en der parken.
Geen baldadigheid werd ©r gezien, geen
ibloom werd .vernield, geen .hoerapjp ge
schonden
Maar >o vavet Ds. Jansen i.u <en
der bladen er waren ook-geen kolderen.
In helt kleine plantsoen, dat in den
Haag voor mijn huis ligt, zijn des mid
dags meer kinde-rwagens te zJicn. dan 'k
dn het park Bordeloise gezien heb. 't Was
(zoo in 't oog vallend, dat een van onze
matrozen zieide: .Dominé hebben de men-
ischen hier geen kinderen?"
Indeidaad, men heeft er geen kinderen.
Er waren duizendvin en nog eens duizen
den menschem in dat park, maar men had
er geen 500 kinderen bijeen gekregen. Wij
.hebben er twee uren m gewandeld en wij
(Ontmoetten één "k'-nd^rw""~n Ts hrt
mii et versehri'kkeM jk
Neen. als dan ons volk eer? een dagio
Jiaar Salievemimgen of Katwijk of Zand-
voort gaat! Wat een kinderen! Wat een
toekomst! 't Neymt wel at De propagen-»
da. die er ook ten onzent voor gêboorte-
beperkang gemaakt word't mist haar uit
werking niet. en vooral bij ons opkomend
.geslacht is er duidelijk een streven merk
baar, dart fn die r;cht:ng wrist, maar met
Fram.kr.ijk ver^eVken #in wri tto^ rijk be-
weldadiffd
AOeen zou ik ons volk hier vri'em toe-»
roepen: zie in deze naar Frankrijk waar
de kinderzegen in de oogen des volks lot
een vloek is geworden, met al de ontzetten-
do gevolgen, die daaraan voor een volk
yerbondein ziijr. en latcm w;j niet alleen
waken voor de instandhouding, maar ook
voor de heiliigheHd vam het huwelijk, want
er is niets, dat het huwelijk meer onthei
ligt dan een bonerk'n.g' van d^ gpbooj^n.
um iiMHiipi11■■iiarow.i■iMiiin iimiiH i.j
kinderen in de laan liet middagmaal Ie
zien gebruiken, daar het geheel een aan
genaam gezicht oplewer.de
Imlah gaf trotsch, ofschoon beleefd, te
kennen, dat het hem onmogelijk was lan
ger in het dorp te blijven, doch Mirjam
Irachtibe hem zoo ernstig en vriendelijk 'e
.overreden, dat hij e:ndelijk zrldh liet over
halen, dem heer Howard naar de pastori?
te vergezellen, waar hij Mitrjam vcr'aten-
de om hare nieuwsg-erigheid te bevredi
gen, op een koelen toon goeden morgen
wensdhte. zeggende dat hij liever wat orw
der de hoornen op en neer zou wandebn,
totdat Miss Durvan gereed zou zijn naar
;hu'«s terug te keeren.
Mirjam zag haren vader 9mcekemd vn,
én was half geneigd een vermaak, dat hij
'niet dee'cm wide, op te geven: maar hij
'was reeds heengegaan, en het toonee' dat
'zich aan haar voordeed, verdreef weldra
elke andere gedachte.
In oen vlakke haan. door hoe-Iers be-
schaduwd. die nu in hun volle -r ïoonh "«L
waren, stonden verscheidene Uric s
'dekt, eenigen door de arme kinderen i.'U
het dorp bezet, terwijl aan do andere de
teuden en zwakken zaten, en dqzen werden
balend door dezelfde jon gel i den. de
rondom den meiboom gezeten hadden.
(Wordt vervolgd). J
