Dagblad voor Leiden en Omstreken.
ABONNEMENTSPRIJS
"j In Leiden en buiten Lelden
waar agenten geveitlgd zijn
Per kwartaal .....{2.50
Per week ....{0.10
(Franco per post per kwartaal 2.90
40e JAARGANG. - VRIJDAG 21 DECEMBER 1923 - No. 1120
Bureau: Hooigracht 35 - Leiden - Tel. Int. 1278 - Postrekening 58936
ADVERTENTIE-PtiIJS
Gewone advertentiën per regel 22H eenfc
Ingezonden Mededeelingen, dubbel tariefi
'Bij contract, belangrijke reductie.
Kleine advertentiën bij vooruitbeU*
van ten hoogste 30 woorden, wordeS
dflcMnVs P-onliiï+Kt n.rl pn
Qit nummer bestaat uit twee
bladen*
V Medezeggenschap.
Aan diit onderwerp werd door den. heer
H. J. Klein, Soc. Democratisch wethou
der te Schoten, een artikel gewijd, dajt
behartigenswaardige opmerkingen bevat.
Op den voorgrond wordt door hem ge
steld, dat een gemeentebestuur, hetwelk
■trots alles, in weerwil van slechte finan
ciën het gemeentepersoneel boven andere
arbe-'ders bevoordeelt geen stand kan
b ouden.
Vervolgens wordt er de aandacht op ge
vestigd, dat bdj het stelten van den eisch
der medezeggenschap meer gedacht wordt
aan de voordeden, welke daaraan
voor bepaalde groepen van werkers in
de bedrijven vastzitten, dan aan de mo
gelijke lasten, welke met dien eisch
nu eenmaal moeten samengaan.
In tijden van hoogconjuctpur worden
die beziwaren uiteraard minder gevoeld.
Maar dit wordt anders in tijden als we
Ibans heieven en 'die bezuiniging nood
zakelijk maken.
Dan, aldus de heer Klein, ei sekt de
consequentie van den eisch medezeggen
schap, dat waar die inderdaad wordt ge
geven, de minder prettige kanten der
zaak., zoo de economische mogelijkheid
(onmogelijkheid is misschien duidelijker)
dit noodzakelijk maakt, worden aanvaard
Of er- nu bezuinigd moet worden en in
weilk opzicht, dat laten wij hier rusten,
omdat in de eene gemeente de zaak an-
ders kan liggen, dan in de andere. Ech
ter staat voor mij vast, dat zeer goede
arbeidsvoorwaarden ver uitstekende bo
ven de arbeidsvoorwaarden van andere
arbeiders en zeer zeker in 'n armlastige
gemeente, ten zeerste 't prestige der orga
nisatie die dat tolereert, ten 'zeerste scha
den; ten tweede nadeel zu'fflen brengen
.aan de gemeentearbeiders zelve., en ten
derde de reactie in do hand werkt".
De moeilijkheid is hier, om de. juiste
grens aan te gewen.
De gemeentebestuurders mogen niet
zonder meer de arbeidsvoorwaarden ver
slechteren, maar daarnaast staat, dat de
vakbonden niet, trots allés de looncn mo
len handhaven, zelfs al zou daarvan het
verlies van leden het .gevolg zijn.
Hoever gaat nu do verantwoordelijkheid
der vakhonden voor de uitkomsten van
het bedrijf, of concreet gesteld van do
gemeen/tebegroo'ting?
En dan luidt het antwoord van den
heer Klein:
Nemen wij een concreet voorbeeld.
Te Schoten is in de verordening op
het georganiseerd overleg "tusschen het
gemeentebestuur en het personeel het
volgende opgenomen:
„Er wordt, ter voorlichting van B.
f en W., en/of de hoofden van takken
van dienst, overleg georganiseerd met
I het. personeel der gemeente, betreffende:
r a. Wat de productiebedrijven -aan-
I gaat, de toepassing der economisch
i meest practische werkmethoden, waar
door de gunstigste bedrijfsresultaten
bereikt kunnen worden, en verder de
hedrijfsteiding en het bedrijfsbeheer;
b. de arbeidsvoorwaarden van bet ge-;
I meente personeel in ha$r ruims ten. om-
vang;
r c. den toestand vaö den tak van
f dienst, waarbij een zeker deel "van het
I* personeel werkzaam is, in het hijzonder
wat de organisatie daarvan aangaat."
f Men ziet, er is 'Zoover gegaan als
krachtens de gemeentewet maar even
f mogelijk was. Tot mijn^verdriet
moet ik c on s t at eer en, dat 'de
o r g a n i sa t i e s van overheads-
personeel zorgvuldig hebben
f nagelaten, van lyi n J)^«egd<-
l heden, omschreven in punt a.,
f gebruik te maken. Do arheids-
Voorwaarden 'hebben alleen
T hun aandacht ge'trokken."
r Dit is een zeer belangrijke mededee-
Jing.
Do theorie luidde ailtljd ook au den
(Leiidschen Gemeenteraad hebben we dilt
herhaaldelijk kunnen beluisteren dat
er van medezeggenschap een groote op
voedende kracht zou uitgaan.
De werklieden zouden met meer opge
wektheid hun arbeid vervullen en meer
'aandacht schenken aan do belangen van
hot bedrijf. v
Maar nu komt de practijk. 1
Eu nu moet de heer Klein klagen dat
5de organisaties blijk geven hunne tv e r-
a n t w o o r d e 1 ij k h e i d niet te gevoe
len.
Zij laten zorgvuldig na., aan de be
drijfsbelangen aandacht te schenken.
Zij willen wel mede-'zeggen'schap, maar
geen m e d e^v e r a ntw o o r d e 1 i j k-
h e i d. i
Alleen aan de arbeidsvooraarden en
het belang van de organisaties werd aan
dacht geschonken,
i Het spreekt vanzelf dat hiermede het
I vraagstuk van de medezeggenschap niet
is opgelost.
Bekend idb.v. dat de Christelijke orjga-*
nisaties wel degelijk blijk hebben gegeven
hare verantwoordenjkhei'd' te 'gevoelen,
ook al kwam die soms op verlies van le
den te staan, omdat daarvan door de mo
derne organ'saties op „handige" wijze
gebruik werd gemaakt.
Maar het is eveneens duidelijk dat nog
altijd de grootste voorzichtigheid gebo
den is.
Do heer Klein zegt tenslotte dat we over
den tijd heen zijn dat zaken als delze
met wat dikke woorden worden opgelost.
Dat mag waar zijn iai Schoten, in Lei
den zi'jn we dat stadium nog niet voorbij.
En daarom is hier dubbele voorzichtig
heid eisch.
STADSNIEUWS.
Weer een vergissing?
Bi'j de talrijke vergissingen die in on
zen tijd op po.litiek gebied worden be
gaan bleek meermalen onvoldoende en
eenzijdige voorlichting oorzaak, dat ook
de groote massa grootdeels onbewust, bij
een dergelijke vergissing werd betrokken,
wat als vanzelf tot gevolg hacl, dat do op
zichzelf reeds ernstige vergissing van
een enkele demagoog een zoodanige om
vang kreeg, dat er de juiste verhoudingen
in het politie keieven ernstig door wer
den geschaad.
Het gewicht daarvan beseffende heeft
dan ook de A. R. Kiesver. Nederland en
Oranje gemeend op andere wijze dan
tot dusver word gevolgd, de groote
ma's sa van voorlichting te moeten dienen,
n.l. dcor terug te keer on lot de van ouds
bekende openbare debatvergaderinlgen.
Gisteravond werd daarmee een proef
genomen deer hot houden van een open
bare vergadering in de groote Stadszaal,
waar D s. H. J. van Lummel van
Zuidland, sprak' over: Weer een vergis
sing?
Do voorzitter van de Kiesvèreeniging,
do heer R. Zuid o m a, opende met ge
bed cn het uitspreken van een kort ope
ningswoord, waarin hij o.a. do reden
noemde waarom 'dergelijke vergaderingen
in discrediet zijn geraakt, n.l. door het
heelal minder ordelijk verloop. Spr. re
kent er op dat daarvan bi'j het nemen
van dezen proef niets zal' worden be
speurd. Dén spreker in te ledden of voor
te stellen is niet noodig, hij is voor de
anti-revolutionairen een goede oude be
kende (applaus), waarom spr. hem dus
direct maar het woord geeft.
Langen tijd geleden, aldus de spreker,
toen in het politieke leven do Liberalie
UnLo nog een partij van groote beteekenis
was, werd door de overzijde een politiek
gevolgd, waarin telkens veronderstellen-
derwijs werd gesproken.
Die tijd is voorbij.
Nu zijn onze tegenstanders wel zoo
vriendelijk geweest, om medelijden met
ons te hebben, en, hoewell we het toch
reeds niet kwaad haddep, werd de strijd
ons nog wat gemakkelijker gemaakt.
We hebben nu te strijden tegen een
politiek vpm vergissingen.
In 1918 werd Nederland onthaald op
een kolossale vergissing, en nu, in het
vijfde jaar daarna, na de vergissingen
van de tu^scliengelegen jaren, weer een
kolossale vergissing.
Juist zooals de studenten die spreken
van een lustrum jaar.
Toen de Vlootwet verworpen, en daar
mede de huidige crisis 'geboren was,
heeft men dit van de overzijde genoemd
•een weldaad voor het Vaderland, een
deugd van het parlement, een strop voor
den Minister der A. R. partij, den heer
Golijn, en de dood van de coalitie.
Alweer 'n kolossale vergissing.
Spr. is blij, dit in een openbare debat
vergadering te kunnen aantoonen; mocht
hij zich dan eens vergissen, dan kan men
hem op de hoogte brengen. (Gelach).
Wat nu 'diie eerste bewering betreft, als
zou de verwerping vaai de vlootwet een
weldaad voor het land zijn, spr. zal niet
llang stil staan bij de dwaze redeneerin-
gen zooals die zelfs door een knap man
als Dresselhuys in een ernstige verga de-!
ring als de Tweede Kamer is, wérden ge
houden inzake de kosten van het vloot-
plan, en waarbij men tot een cijfer van
de jaarllijksche kosten kwam, dat 3 maal
zoo hoog is als thans de geheelo Marine-
en Oorkxgsbegrooting bij elkaar aanwijst.
Een onverdacht getuige ten deze is toch
wel Min. de Geer die verklaarde dat ver
werping van de Vlootwet geen gulden
meer in de schatkist zou brengen.
Wanneer men desondanks toch derge
lijke dwaasheden op papier durft zetten
en bij 100.000'en gedrukt, door het land
laat verspreiden mag de bewering aan
gaande die „weldaad" tooh wel van een
vergissing worden gesproken.
Of de bezuinigingsplannen dan wel
deugden en niet wat ondoordacht waren
samengesteld?
Daar zou hier mooi over te pralen ziju,
maar er is geen schepsel ter wereld die
met f 1000 inkomen er f 2000 kan blijven
uitgeven. Bezuinigd moet er worden.
Slechts zou men recht van spreken hebv
ben als men het tooverkunstje kende om
te bezuinigen en toch alle menschen te
vreden te stellen.
Bij a'lle obstructie was er slechts eeu
partij die tegenover belt plan van Golijn
een ander stelde, n.l. de S. D. A. P., doch
daarop kwamen zooveel nieuwe uitgaven
Voor, dat van de bezuiniging, waarom
het begonnen was, niets zou zijn terecht
gekomen.
't Ging dan ook om iets anders.
Niet om de vlootwet.
Maar het rechtsche ministerie waarin
ook GoMjn zitting had, moest weg.
Was een dergelijke handelwijze een
weldaad voor bet vaderland?
Ons land zelf geeft het antwoord.
Er is niemand die het wil opknappen.
Acht men aan de linkenzijde elk ver
dwijnen van een rechts kabinet op zich
zelf reeds een weldaad, welnu het zij zoo,
maar dan kome men met betere maatre
gelen.
En hier wil spr. mtet alleen de S. D.
A. P. te lijf gaan, hoewel dat anders
nogal een kwaal van hem is (gelach)
maar alle tegenstemmers, ook do Room-
sche dissidenten.
Of is het soms wel een weldaad oen
rechtscli ministerie als dit was, in dc war
te sturen?
Gevoelt men niet dat op deze wijze de
parlementaire rëgeeringsvorm in discre
diet geraakt?
Andere landen geven een waarschu
wend voorbeeld.
Of de. A. R. partij dan toch wel een lee-
lijke deuk heeft gekregen, als zijnde ver
antwoordelijk voor het ontstaan van de
cri.s's.
Wij weten beter.
Van het begin af hebben do A. R. te
genover dit Kabinet hun zelfstandigheid
Pateoi blijken en~er den nadruk op gelegd,
dat zij geenerM verantwoordelijkheid
behoefden op zich te nemen.
Echter zijn we in den aard een goed
soort menschen, die graag iemand steu
nen, ook een Kabinet, vooral als ct van
onze eigen menschen inzitten.
Maar waren we dan tijdens het korte
poosje van Coliijn's ministerschap
dan tooh wel verantwoordelijk?
Dat is voor spr. volstrekt nog niet uit
gemaakt.
Het is duidelijk genoeg dat C.olijn aan
het indienen van .da vlootwet part nog
deel had,, zooals hij zelf meermalen heeft
aangetoond: niet" in een krant, waar je
naam niet boven staat, maar in een ver
gadering van duizenden menschen.
De voorstellingen van Golijn's aandeel in
het doordrijven van het vlootwetplan,
zijn dan ook onwaarachtig van 't begin
tot het eiin'd.
Mini ster Golijn was en is er van over
tuigd dat ons land broodnoodig heeft een
deugdelijke regeling van zijn financiën.
Ons land vroeg een minister van finan
ciën, on GoMjn heeft zich gegeven. Niet
om er de vlootwet door te jagen, maar
die werd door hem aangetroffen als zijn
de aan do orde -en is als Min. v. fin. door
hem te verdedigen.
Hoe kan men daar nu van vlechten oen
strop voor Golijn?
Hij wast dat 't eon heet hangijzer was,
maar zei: 'k zal het aanpakken, al was
het gloeiend heet (applaus).
Wat waren die A. R..'en blij dat hun
leider Minister werd, en wat zakbe Golijn
toch geweldig toen hij minister-af werd;
zoo redeneeren do linkscke menschen,
zoo redeneer en 'do lin.ksche menschen.
Nu, 40 jaar geleden, toen wo nog niet
konden „denken", zou 'dat zijn to plaat
sen geweest, maar sinds zd'jn wo ook een
beetje op school geweest en hebben leo-
ren denken. Zou men meenen dat wo zoo
onnoozel wamn om to zeggen: nu komt
alles weer in. orde, toen Coifjn Minister
>verd?
Geen hefeo in ons Vaderland heeft op
ons partijverband! zoo gunstig gewerkt
als deze drie woordjes: Golijn moot
hangen. (Daverend applaus).
'Het besef dat GoMjn om des beginsells
wil zich heeft blootgesteld aan den smaad
der linkerzijde, heeft do liefde van do
partij" tot haren leider buitenge woon.
versterkt, en joijn prestige kennelijk ver
hoogd.
De oudoren in de partij, waartoe spr.
■ook zachtjes aan gaat behooren, hebben
in hun. hart ook wel eens mot weemoed
gedacht aan den prachttijd onder Dr.
Kuyper, toen zijn hand: tegen allen, en
do hand van allen tegen hem was.
't Zij eerlijk gezegd, do gedachte rees
wel eens: die tijd komt nooit terug.
Het werd al stiller en stiller In de par-*
tij. God nam Dr. Kuyper weg, en gaf er
ons Golijn en Idenburg voor, flinke man
nen, maar... die oude bezieling achtte
men niet meer mogeM'jk.
Maar nu, nu zien wo de morgen weer
dagen.
Spr. zou er hot jonige volk wel aan do
haren willen bijsleepen', en zeggen: doet
mede in dien heertijken strijd waarin
God onze partij zoo machtig heeft geze
gend.
't ïs in de politiek nu eenmaal heel
anders 'dan hier in do zaal', waar men u
een stoel aanbiedt, en zegt: kom bij me
zitten.
Zoo deed men jegens Dr. Kuyper ook
niet, toen hij voor 't eerst plaats nam
in de Tweede Kamer, evenmin als men
hem hartetijk als „collega" begroette,
toon hij op het terrein van do pers ver
scheen met zijn „Standaard".
Men krijgt nu eenmaal! dn do politiek
geen plaats als men er niiet om vecht.
't Is wel vreemd dat spr. dit zegt, maar
't is toch zoo.
Er is wol een tijd geweest dat hot
scheen alsof 't vanzelf ging. Maar nu
gaat 't er om, to zijn of niet to zijn: do
beginselen tot heerschappij te brengen en
daartoo onze pairtij een plaats van be
teekenis te geven.
In ons politieke leven bewust te zijn
van onze verantwoordelijkheid voor God.
Dan geeft God zi'jn volk "genade om het
te doen hegrijpen waarom het gaat dn den
ouden schoonen strijd voor de beginselen.
(Daverend applaus).
Met al haar leugenachtige obstructie
had do tegenpartij niet anders behoeven
te manoeuvreeren om precies het tegen
overgestelde te bereiken van wat zij be
doelde.
De coalitie is dood, zegt men.
Niets meer van te verwachten.
Als spr. dat hoort kan hij niet nalaten
'n beetje te lachen!
Men zegt dat het gilde van de groefbid
ders klaagt als er ni'et veel to doen as.
Daar kon ook die briefschrijver van
„Het Vaderland" wel een toe behooren,
die voor do zooveelste maal met plecht
statig gebaar en 'n uitgestreken gez:cbt
kwam vertelibn dat de coalitie dood was.
't Is wel niet netjes er om te lachen,
maar 't wordt zoo moeitijk er het tragi
sche van te gevoelen. (Gelach).
d'r Zijn van die teere wichtjes, zulke
fijne poppetjes, waarvoor men bij 't eerst
liet beste slootje dat ze krijgen, z'n hart
vast houdt.
Met de coalitie is 't echter anders.
Dat is een frissohe jongen, een flinke,
stevige knul. Valt wel eens liter of daar
tegen aan, zelfs wel eens 'n arm uit het
lid of een been stuk, maar dan zeg je,
ocli, 't is een gezonde jongen, hij kan er
tegen. (Gelach).
Spr. heeft de coalitie zien geboren
worden. Ook al in dien prachttijd van Dr.
Ivuyper en Dr. Scliaepman, de doktor
zeiden do Roomschcn toen.
Diie beiden hebben goed gezien waar 't
in Nederland naar toe moest. Dat 't moest
komen tot samenwerking tusschen allen
dte do geopenbaarde waarheid Gods stel
len boven de menschelijke rede.
Beide mannen hadden in eigen kring
ontzettend veel bezwaren te overwinnen
eer 't zoover was.
Aan de eene zijde de ketterjagers, aan
de andere kant de anti-Papistische ele
menten.
Eindelijk, na veel hoofdbrekens is men
er in geslaagd te deen begrijpen van hoe
groote beteekenis deze samenwerking is.
Sommige menschen praten net over dat
„stoelen op een wortel dos geloofs, alsof
't Latijn is.
't "VVordt soms voorgesteld als of dit ge
zegde do menschen moet wijs maken dat
wie in den. grond van do zaak toch het
zelfde gelooven.
En is dat ooit onze bedoeling geweest
met de coalitie, vraagt spr.
We weten heel goed dat do Roomschcn
hot anders be "ij den dan wij, en op kerke
lijk gebied zullen zij ons steeds tegen
over zich vinden.
Maar op staatkundig terrein gaat het
voor of tégen Gods openbaring.
De Bijbel of het verstand des men-
f>chen.
Die twee machten moeten tegenover
elkander worden gebracht in het volks
leven.
Noch dr. Kuyper noch Dr. Schaapman
heeft zich ooit zijn kerkelijke overtuiging
geschaamd. Geen oogen' /lik.
Maar zij hebben de noo.dizakelijkheid
van het bestaan van die coalitie begre
pen en haar ingang doen vinden in het
hart des volks.
Zoo is de coalitie geboren. Niet als iels
kuns/matigs, maar als iets plichtmatigs
dat zijn grond vindt in 't Geloof.
De coalitie, een vrucht van zooveel ar
beid en zooveel! gebed, kèn niet sterven.
Een buitengewone zegen bezitten wij
in haar.
Nergens ter wereld vindt ge zulk 'n
.groepeering van het volk.
't Kan zijn dat de coalitie een tijdlang
ontaard is geweest.
Ook op spr. heeft zij wel eens den in
druk gemaakt vau een Vennootschap,
welke het om sucoes te doen was.
Maar dat vermag niet haar waren aard
er onder te houden.
't Is geen bewijs dat het op een einde
loopt.
In plaats van toezien dat de coalitie
zou wegkwijn/en, zal men zich meer re
kenschap geven van haar beteekenis.
Een van twee.
De openlijke samenwerking komt terug
ol niet.
Maar de ooaUtie btijft bestaan.
In het laatste gevaD zal ons do linker
zijde tegenover 'zich vinden. Ieder op
eigen terrein, gezond, en krachtig ten zij
zou in elk geval ervaren dat het er voor
haar niet beter op is geworden, en moeten
erkennen: wat hebben we ons deerlijk
vergist toen we dachten dat die coalitie
was o' erleden.
Noch van een weldaad voor het land,
noch van een deuk voor de partij, noch
van een. strop voor Golijn, noch van den
dood der coalitie is sprake.
't Is een groote vijfjaarlijksche vergis
sing. (Applaus).
Laten we als partij oppassen, dat we
niet vervloeien, zegt spr. Niet toegeven
aan die enkele stem die ple't voor een
beetje schipperen of plooien in de huidi
ge crisis.
Een goed accoord maakt op den duur
de zachtste scheiding, en met menschen
die als 't puntje bij 't paaltje komt ons
de hakken laten zien, is niets te berei
ken.
Dat dan woord en daad bewijzen dat
de strekking en de groote beteekenis van
samenwerking in 's lands belang wordt
begrepen en doorvoeld als eisch van onze
roeping voor het politieke leven. (Ap
plaus).
Hier volgt pauze, gedurende welke
eventueele aanwezige debaters zich kun
nen opgeven.
Als eerste spr. geeft zich op de heer
Veldman.
(Wordt vervolgd)
Passen voor Duitsch'and.
De Kamer van Koophandel deelt ons
mede, dat van den. Duitschen Consul-Ge
neraal) het volgende bericht werd ontvan
gen:
Het Consulaat-Generaal heeft de eer U
mede te doelen, dat ingevolge de wette'ijk
geboden inkrimping, het Du'tsche Pas
senbureau in den Haag opgeheven moet
worden. De werkzaamheden van het Pas-
senbureau Den Haag zullen vanaf heden
door het Passenbureau van het Duiische
Consulaat-Generaal in Amsterdam en.
Rotterdam overgenomen worden, en wel
zal het deel, van het gebted van het P
senbureau, dat tot nu toe ten Noord
van de spoorlijn AlphenLeiden—dval-
wijk (benevens de plaatsen Leiden en
Katwijk, evenals de overige aan do spoor
lijn gelegen dorpen) gelegen is, aan het
Pasoenbureau wvan het Duitsche Con
sulaat-Generaal te Amsterdam komen,
het deel ten Zuiden van deze lijn, aan het
Passenbureau im Rotterdam.
Vanaf 1 Januari van het eerstvolgende
jaar, moeten daarom alle schrifte'ijke
aanvragen voor het uitreiken van passen
en visums aan de Duitsche Consulaat-Ge
neraal dn Amsterdam of Rotterdam ge
richt wordan.
Om evenwel de overgang voor het pu
bliek to vergemakkelijken zal voor do af
wikkeling van de loopende aangetegenhc-
den en het geven van inlichtingen even
als het aanemen van nieuwe aanvragen
tot het uitreiken van passen en visums
in het Passenbureau, hetwelk tot nog too
in den Haag is, nog tot 31 Januari van
het eerstvolgende jaar een hulpdienst ge-
ha ndhaafd worden.
Zooals in don Gemeenteraad is mede
gedeeld, zal in den ougereselden tram-
dienst verbetering worden gebracht.
Tegen half Januari zal voor de stal
worden ingesteld een zes-minuten-dienst
voor de lijn LeidenOegstgeest oen tien-
minuten-dienst. Op deze laatste lr** zal een,
proef worden genomen met cén-mans-
wagens, hetgeen geheel is in overeenstem
ming mot. de concessievoorwaarden. Al
leen voor de stadslijn heeft de gemeento
n.l. zeggenschap.
Bij den penningmeester van hel?
Rood© Kruis alhier kwam binnen voor
Noodlijdend Duitschland:
Mej. Joh. Sa-r. R. f 25.— Mevr. Woel.
Dr. L. J. 8. M. f 10.—; Prof. Dr. J. H.
Z. f 5.—; I. P. S. f 2.50; Mevr. C. 8.
R. f 2.50; D. B. f 2.50; H. D. f 2.50; Wed.
Prof. Dr. T. Z.-S. f 2.—; L. J. H. f 1,^.
Woensdagavond, trad in do Gcrcf.
Kerk alhier op Prof. Kally uit Hongarijo
om te sproken over den nood in zijn video»
land. Hoewel de opkomst gering was,
bracht de oollecte toch nog oen bodras
van f 160.— op. Een mooi bewijs van offer-
vaardigheid en meeleven.
De bode Vlasveld uit Hazerswoude had
gistermiddag een doos met hoeden neer-*
gezet op een stoep van een perceel aan
den Nieuwe-Rijn. Even later was de doos
verdwenen.
BINNENLAND
Deutschland, Deutschland, über alles
Hoe worden onze belanetingpenningen
besteed? Daar is veel over geredetwist.
Maar ieder is het er over ecu?, dat zin-*
nigheid hoven alles gaat! Ook dc Haag-
sche overheid gaat tan dat standpunt
uit. Daarom lieeft zo (voor de ..goedl.oop-
te" moet je weten) in Duitschland rubber-,
slempels laten vervaardigen, waarmede
op het belastingbiljet de datum kan ge-*,
stempeld worden. Zoo krijgen do
sche belastingbetalers dezo maand biljev*
ten tliuia waarop gestempeld ss Uw.
26slo letter van het alphabet).