Dagblad voor Leiden en Omstreken.
Het onrecht gewroken.
ABONNEMENTSPRIJS
In Leiden en buiten Leiden
waar agenten gevestigd zijn
Per kwartaal f2.50
Per week ....10,19
franco per post per kwartaal f2.90
4üe JAARGANG. - WOENSDAG 28 NOVEMBER 1923 - No. 1100
BureauHooigracht 35 Leidsn - Tel. Int. 1278 - Postrekening 58936
ADVERTENTIE-Pui.»
Gewone advertentiën per regel 22K e<
Ingezonden Mededeelingen, dubbel ta
©ij contract, belangrijke reductie.
Kleine advertentiën bij vei-
ling van ten hoogste 30 ^voor
daselüks -1 ro c-
Dit nummer bestaat uit twee
bladen»
v Rechtsche samenwerking.
Van den lieer T. S. Goslinga te Leiden
ontvingen wij het volgende schrijven:
„Naar aanleiding van uw mededeeling
dat U van verschillende zijden instem
ming ontvangt met het denkbeeld „naar
onze tenten" terug te keeren, wilde ik
toch even vragen of men de consequen
ties daarvan wel beseft. Het beteekt vol
gens U dat wij ons „op eigen erf terug
trekken" en „op eigen gelegenheid en vol
gens eigen marschroute opmarcheeren".
Nu wilde ik even vragen of men wel
beseft dat, wanneer onze partij dat doet
in de l&ndspolitiek hetzelfde zal moeten
gebeuren in de Staten en Raden.
Dat dus alle A. R. Gedeputeerden en
Wethouders hun zetels verlaten en als ge
wone Staten- en Raadsleden voortaan de
zuivere A. R. beginselen gaan verdedigen
Want immers 't gaat niet op om in de
landspohtiek een scherpe beginselpolitiek
te voeren en tegelijkertijd in Staten en
Raden met de vroegere eoalitiegenooten
genoeglijk voort te regeeren.
Wij krijgen dan dezelfde tweeslachtige
positie als de S. D. A. P. die in de Ka
mer tekeer gaat tegen maatregelen die
door Wethouders van eigen kleur precies
eender worden voorgesteld en verdedigd.
(Wihaut en de werkloozen, Wibaut en de
verlaging der salarissen, Wibaut en de
winsten uit de bedrijven, enz.). Neen, als
wij in de oppositie gaan, dan brengt de
consequentie mee dat wij dat doen over
de geheele linie.
Zoo was 't vroeger ook. De partij vocht
in de Kamer, in de Staten en in de
Raden tegen den zelfden tegen
stander.
Durft men dit aan?Ik leg deze vraag
aan ieders consciëntie voor. Dan zal de
geestdrift om „naar onze tenten" terug
te gaan wel wat bekoelen."
Dat er tegen verbreking van de recht
sche samenwerking en en terugtrekken
op eigen erf ernstige bezwaren beslaan is
ook onzerzijds herhaaldelijk in het licht
gesteld.
Dat daaruit de consequenties zouden
volgen 'die de inzender aangeeft, kun
nen wij echter niet toegeven.
De practijk heeft toch gelieerd, dat in de
Staten, maar vooral in de Raden de sa
menwerking veel minder hecht was dan
in de Staten-Generaal.
In den Leidschen Gemeenteraad b.v.
beperkt de samenwerking zich in hoofd
zaak tot het verkiezen van wethouders,
terwijl daarna hoewel niet alle con-
tact verbroken is iedere partij op eigen
gelegenheid opereert.
In andere plaatsen is de band nog los
ser en komt het voor dat een deel der
rechtsche leden met de vrijzinnige en
soc'alistische groepen samenwerkt b.v. te
gen de Anti-Revolutionairen.
Krijgen we een naar rechts georiën
teerd extra-parlementair Kabinet, zooals
toch in de bedoeling schijnt te liggen, dan
zullJen we dus allicht een toestand krij
gen, die met de verhoudingen in diverse
Gemeenteraden eenige overeenkomst ver
toont.
Want al is er geen officieele samenwer
king, daaruit zal toch, naar vertrouwd
mag worden, niet volgen dat de rechtsche
•partijen vijandig tegenover elkaar komen
te staan. Het bloed zal' ook hi et kruipen,
waar 't niet gaan kan.
Overigens merken we nog op, dat er,
evenals in de Staten-Generaal, steeds ge
daan werd, ook nu voor onze mannen in
Staten en Raden volop gelegenheid be
staat de zuivere A. R. beginselen te ver-
Al onderschrijven we dus niet in alles
de argumenten door den inzender aange
voerd, dit neemt niet weg dat wij blijven
bij wat wij reeds vroeger hebben uitge
sproken, dat. bij het aanheffen van de
leuze: „naar onze tenten", hoeveel a;*.-
trekkelijks daarin ook mag gelegen zijn,
toch de noodige voorzichtigheid dient te
worden betracht.
Wanneer we de voor- en nadoelen van
samenwerking, zooals we die de laatste
jaren gezien hebben, legen elkaar opwe-
j gen, dan moet worden erkenid, dat de na-
deelen tegen de voordeelen niet opwegen,
en dat door die samenwerking de lands
belangen in niet geringe mate werden ge-
d iend.
Daarom kan het ook niet anders dan
betreurd worden, dat die samenwerking
door een tiental R. IC. Kamerleden om
bezwaren volgens hen van onderge
schikte beteekenis voorshands onmoge
lijk is gemaakt.
Dat dit niet altijd gedaan wordt, mag
niet aan de samenwerking met andere
partijen worden geweten.
STADSNIEUWS.
Oudervereeniging op Geref. Grondslag
Na geruimen tijd van inwendige voorbe
reiding heeft de ruim een jaar geleden
alhier opgerichte oudervereeniging op G.
G., het besluit genomen, een aanvang te
maken met het zich op de. hoogste stellen
van den gang van zaken in het leven van
de Knapen- en Jongelieden-vereeniglngen
,,Mijn Zoon geef mij uw hart", en „Timo-
theus", welke vercenigingen in samenwer
king met de beide J. V. op G. G. te Lei
den, het vooropgezette doel was, waarmede
de oudervereniging werd opgericht.
De eerste vergadering, in liet. officieele
plan opgenomen, zal worden gehouden op
Woensdag 12 December, met de Jongelie-
den-ver. ,T,imotheus", na afloop waarvan
do oudervereeniging een vergadering denkt
te houden, waarin de heer R. Zuid erna
over een paedagogisch onderwerp zal refe
ree ren.
De Koningin komt!
„Het verbond, blijft vasthouden aan zijn
belijdenis, dat'het God is, die ons regeert
en dat in de trouw en liefde" voor het
Koninklijk stamhuis van Oranje het ce
ment van ons volksbestaan ligt".
Die extract uit het program van „Pa
trimonium" genomen, en ook een regle-
mentsa.rtikel waarin aankweeken van de
befde voor Vorstenhuis en Vaderland
wordt aanbevolen, gaf een antwoord op
de vraag hoe de afdeeling Leiden van het
Nederlandsch Werkliedenverbond er toe
is gekomen een filmvoorstelling te geven
onder den titel: „De Koningin komt!"
En de Koningin is gekomen en met
haar het warme enthousiasme dat alle
oranjeavonden kenmerkt.
Van het eerste oogenblik af, waarop
de ooievaar-hofleverancier van het nest
daalde en aan de bel van het paleis trok,
tot hèt laatste oogenblik bij de hiddehc-
toogingsfilm is de opgewekte stemming
gebleven en wij durven beweren, dat er
niemand, tenzij dan dat er personen van
het vergissingskaliber in de zaal zijn ge
weest. sp;jt heeft gehad van het bezoek
aan de Stadsgehoorzaal.
De voorzitter, de heer R. Zuidema, die
in den aanvang met een kort woord en
met gebedde bijeenkomst opende, kon
dan ook aan het einde met recht van een
welgeslaagden avond spreken.
Ons volk kent zijn Koningin, omdat
Haar hooge verschijning ziet nergens on
betuigd laat" maar op welfce wijze dan
ook de Koningin komt al is het op een
rolprent telkens weer blijkt er een
kern in ons volk te bestaan die Haan hul
de en trouw wil bewijzen.
Wij vergeten zoo spoedig, de tijd gaat
zoo snel.
Maar .het groote van de film is ook
hier, dat wij weer doorleven wat wij
vroeger zagen gebeuren.
Hoevelen, vooral onder de ouderen heb
ben gisteravond het hart niet sneller voe
len kloppen bij het klokgelui en den don
der van het geschut dat in 1880 aankon
digde dat God aan Nederland geschonken
had een prinses, reedt; voor Haar geboor
te door duizenden bemind.
Hoovele jongeren en ouderen gedenken
weer de bezielende dagen van 81 Augus
tus en 6 September van dit jaar.
Films als deze moeten vertoond
worden, en we zijn er dankbaar voor dat
„Patrimonium", handelende in don geest
van zijn reglement, voor Leiden het ini
tiatief nam.
De faam van den avond van gisteren
gaat die van hedenavond vooruit. Het was
een prachtavond.
Dat dan ook heden, en vooral in den
middag de Gehoorzaal vol worde.
Het traject LeidenDen Haag.
Naar gemeld wordt, zal de indienststel-
ling van het traject LeidenDen Haag,
wat de electrische beweegkracht betreft,
eenige vertraging ondervinden.
Oorspronkelijk Mg het in het voorne
men, in den loop dér maand Januari e.k.
een proefrit te houden. Geideken is ech
ter, dat de wijzi"ineen, welke het stati
onsemplacement te Leiden moet onder
gaan, van grooter omvang zijn, dan aan
vankelijk verondersteld werd. Ten be
hoeve van bet goederenvervoer zullen
eenige nieuwe sporen moeten worden ge
leed, daar anders ten behoeve van het
goederenvervoer te lang van de noodbaan
gebrirk moet gemaakt worden.
Voorts zul1 en perrons worden aange
bracht, ten einde het in- en uitstappen
'uit de electrische treinen te bespoedigen.
Op de baan zelf wordt eiken nacht met
bekwamen spoed gewerkt, waardoor voor
het goederenverkeer, 's nachts op het
baanvak LeidenDen Haag slechts van
één spoor gebruik gemaakt kan worden.
Ditzelfde was, ook wat de personentrei
nen l>etreft, gisteravond in liet station
Den Haag het geval. Daar op het empla
cement, even buiten het station, werk
zaamheden moesten verricht worden ten
behoeve van het -plaatsen der masten,
voor de geleidingsdraden werden alle
treinen welke na 10 uur. des avonds van
de richting Amsterdam kwamen, óver het
„afgaande" spoor geleid.
Voorloop!g zal de electriische beweeg
kracht on het traiect Leiden—Den Haag
uitsluitend voor de locaaltreinen gebe
zigd worden, totdat ook de trajecten Am
sterdamLeiden en Den HaagRotter
dam geëlectrificeerd zullen zijn.
Wanneer de route AmsterdamRoller-
dam geheell voor gebruik gereed zal zijn,
zullen de volgende baanvakken voor elec
trische beweegkracht in gereedheid wor
den geibracht: AmsterdamUtrecht (via
Hilversum): AmsterdamUitgeest (via
Velsen), VelsenIJmuiden.
Een jongen, die gistermiddag op het
Kort Galgewater aan 't sclr'eten was met
een catapult zag op één oogenblik dat h:j
het eigenaardig? wapen niet met de noo
dige voorzichtigheid afschoot, zijn pro-
jectiel verd-Hjneu in het kantoorraam der
fa. Gcbrs. B. aldaar.
't Zal hem waarschijnlijk een tientje
kosten.
Voor het examen Vrije- en Ordeoefe-
ningen zijn te 's-Grsvenhage geslaagd de
dames H. A. Offringa en J. G. van
Muiswinkel, beiden ^erlingen van de
Chr. Kweekschool alhier.
GERBEN DE JONG Ezn.
1893 1 December 1923.
't Rampjaar 1918 met zijn bange dagen,
waarin de griep woedde verlr'nderde de
herdenking van het feit, dat de heer G.
de JongEzn., vijf en twintig jaren
aan de welbekende school voor Chr. L. en
M. U. L. O., a. h. Noordeinde, hoofd de
heer J. B. Meijnen, was verbonden.
De school was gesloten, een der onder
wijzers leed ook aan de schrikkelijke
ziekte en zoo verstomde in dat jaar de
feesttoon, welke Bestuur, leerlingen en
collega's zoo gaarne hadden willen doen
hooren.
En al is ook thans na 5 jaar het feest
vieren wel bijna een»%il te scherpe tegen
stelling met de tijdsomstandigheden, toch
kan nu niet zonder meer de dag pas
seerden, waarop de heer De Jong dertig
jaren aan bovengenoemde school was ver
bonden. Er zal! spontaan worden gefeest,
want de jubilaris is met zijn verdiensten
en gebreken niet een gewone collega.
Haast noemden we hem een singulier
man op meer dan één terrein, als collega,
als kindervriend, als mensch.
't Was nog maar een school t j e aan
den Stillen Rijn, teen de lieer De Jong
in 1893 als jong onderwijzer daar zijn
arbeid ip Leiden begon. De christelijke
scholen leefden nog in druk en de gelijk
stelling was nog verre. In die dr gen
waarin de oude schoolstrijd nog voor een
groot deel moest worden gestreden bleek
spoedig, dat de jeugdige onderwijzer zijn
beste krachten daaraan ook wilde geven.
Met een warm haTt voor school en leer
lingen heeft hij dat gedaan en zoowel de
toename van het aantal leerlingen, als do
goede naam der school a.d. Stillen Rijn
zijn voor een belangrijk deel aan zijn
volhardend werken te danken.
En als 'i eindelijk zóó ver kwam, dat
naar een ander grooter schoolgebouw
moest worden omgezien, dan was 't weer
de heer De Jong, die ook, wat het finan
cieel gedeelte betrof, de uitvoering van
den schoolbouw aan het Noordeinde voor
een zeer belangrijk deel wist mogelijk te
maken.
Andere tijden mogen 1hans andere ze
den op schoolgebied gebracht hebben, de
heer De Jong moge een dagje ouder ge
worden zijn, toch .is de liefde voor de
school, bij hem niet verflauwd en zoo
komt liet, dat 't niet maar een plichtmati
ge, maar eene spontane feestviering is,
welke op 1 December in de. school Noord
einde zar gevierd worden, door een aan
tal leerlingen, als zelfs deze ijverige wer
ker voor de uitbreiding der school) nim
mer had durven droomen en door een
grooten kring van collega's, welke wel
een groot contrast vormt met hot kringe
tje, dat in 1893 am de school arbeidde.
Er zijn natuurlijk al heel wat leerlin
gen van den heer De Jong, die de school
banken al lang achtov zich hebben, maar
als ze hem nu nog ontmoeten, kan men
den uitroep nog al eens hooren: „U bent
nog precies dezelfde als vroeger, toen we
bij u zaten."
Is dan ook uiterlijk de heer De Jong
haast niet veranderd, innerlijk zeker niet.
Dezelfde opgewektheid van voorheen is
hem bijgebleven, ook zelfs al gingen voor
gezins- en persoonlijk leven zware dagen
voorbij. En dat maakt hem ook voor zij
ne omgeving, vooral voor zijne leerlingen
een man, die daar een bijzondere plaats
inneemt.. Dat heeft hem ook toegang ver
schaft tot het hart van menigen leerling,
die anders wellicht gerangschikt ware
onder du, met welke niets te beginnen is.
We meenen te weten, dat we hier wel een
zeer bijzondere verdienste van den jubila
ris aanstippen en dat komt, omdat hij
vertrouwen en liefde der leerlingen wist
te winnen.
Dat blóek ook in de dagen van zijn ern
stige ziekte ir *t begin van dit jaar tben
met blijdschap de betere berichten na
spannende dagen in de school werden
vernomen.
En toen hij eenmaal hersteld was weer
gekeerd, werd abas duidelijk, dat zijn
karakter er niet onder had geleden en de
zelfde vroolijkheid en opgewektheid,
waarmee hij steeds zijn werk had gedaan,
hem nog niet hadden verlaten.
Buiten de school ook geen onbekende,
Aan het Zoeklicht
Leiden, 28 November l.
Nu begrijp ik toch niet de houumg
van den Le:dschen Gemeenteraad. En
heelmaal niet de houding van de Soc. De
mocratische leden.
Daar wordt me zoo waar een riolee-
ringsplan voorgesteld, dat in totaal onge
veer twee m-'lioen gu'den zal gaan kosten
Twee millioen gulden!
Dat is nóg meer dan de opbrengst van
den Hoofdelijken Omslag.
En in plaats van nu protestmeetings te
houden en een adresbeweging op touw fc
zetten en het publiek duidelijk te maken,
dat nu de belasting verdubbeld moet wor
den, en dat voor de armen en de wo-k-
loozen en allerlei andere zaken oren rent
meer kan worden uigegeven, stemmen zj
er gemoedereerd voor.
Waarom nu niet aan de arbeiders dui
delijk gemaakt, dat zij den last zu'eir
hebben te dragen en dat nu al het be*
schikbare geld en veel meer dan da! :n
den grond wordt gestopt"?
Waarom? Wel zal men zeggen, ar lat
het de grootste onzin en de grofste volks
misleiding zou zijn.
Evenals het onzin was en vclksmislei-
ding, toen we de massa met nrecies de
zelfde argumenten tegen dp Vlootwet in
het vuur brachten.
Zoo veroordeelt men door de practijk
zijn eigen optreden.
OBSERVATOR
weet menigeen hem een goed vriend in
dagen van druk. We kennen hem reeds
van jaren terug als iemand steeds gereed
anderen te helpen, 't Is zijn vreugde, wat
voor anderen te kunnen doen en we we*
ten, dat meerderen, dan we kunnen na*
gaan, dit feest hem van harte gunnen en
instemmen met de goede wenschen, dio
hem Zaterdag zeker' in grooten getale zul-.
len toekomen.
Op kerkelijk en politiek gebied verrl'rui
de hij mee zijn sporen, zoowel' plaatselijk,
als in meer wijden kring en we twijfelen
niet, of deze feestdag wordt voor den ju*
bilaris een dag, onvergetelijk door de be*
wijzen van ymttdschap en waardeering,
waarop hij terecht aanspraak heeft.
Was het leven en den arbeid vaak zwaar
en moeilijk, dit alles weet hij naast zon
nige levenstijd gekomen uit de hand van
zijn God, Die hem steunde. De levens-, de
arbeidsjaren, die wij hem toewenschen
voor zijn schoolwerk en voor zijn per
soonlijk leven mogen verlicht worden
door de vriendelijke nabijheid van zijn
Heiland, voor Wien liefde in het kinder
hart te mogen wekken een der schoonste
idealen van zijn
EXTRA-PARLEMENTAIR.
Gevraagd mag worden wat eigenlijk
een extra-parlementair Kabinet is?
Het antwoord daarop is niet zoo een-»
voudig.
Men komt niet ver door alleen te zeg
gen: extra-parlementair is een Kabinet,
wanneer het niet parlementair kan ge-»
noemd worden. Daarmede is alleen een
negatieve eigenschap aangegeven.
Ónder een parlementair Kabinet wordt
in Nederland tegenwoordig verstaan een
Kabinet, dat door z^jn oorsprong uit een
parlementaire meerderheid, en door zijn
voortdurend verband met die parlemen
taire meerderheid verzekerd geacht mag
worden van .den noodzakelijke» parlomcn*
lairen steun.
Extra-parlementair is dus een Kahincf
bij uitnemendheid, wanneer het met par
lementaire groepen geen onkel verhand
heeft; wanneer het bestaat uit parlijloozo
mannen, die zich dan ook aan geen enkel
partijprogram gebonden gevoelen. Eon.
FEUILLETON
17)
Zij heeft natuurlijk vrienden en
bewonderaars, zooveel als ze maar
wil; voor ons zou er in haar hart allicht
geen plaats zijn, zooals bij u, omdat wij
weten, dat u eenzaam bent en ons noodig
hebt." Èn een oogenblik liet ze haar ge
zicht tegen mijn schouder rusten, terwijl
ze fluisterde:
„Ja, kind, ik heb jelui noodig!"
Zooeven heeft Max mij verteld, dat er
een picnic gehouden zal worden in de
volgende week. Het zal een heel feest zijn.
De Harrison Todd's hebben 't plan op
touw gezet en verscheiden aanzienlijke
families uit den omtrek genoodigd. 't Is
een wonder, dat ze ons ook gevraagd
hebben! Emma is wanhopig, over onze
ileeren. Wij hebben eigenlijk geen fat
soenlijk stuk om aan te trekken, en Ida
zal er natuurlijk keurig uitzien.
18 Augustus.
Daar is iels wonderlijks gebeurd. Van
morgen kwam er een doos, geadresseerd
aan Emma en aan mij. .Wij maakten haar
open, bevend van nieuwsgierigheid en
sprongen sprakeloos van verwondering
achteruit. Er lagen twee allerliefste ja
ponnen in van fijn, zacht mousseline,
rose met wit, keurig opgemaakt met witte
kant en lint-, en dan nog hoeden, die er
hij hoorden. Nooit, nooit van ons leven
hadden wij zooiets moois in ons bezit ge
had! Om dat te dragen
„Het is zeker een vergissing," riep
Emma uit, „een vreeselijke, plagerige,
ellendige vergissing! Ze zullen niet voor
ons zijn, maar voor de Harrison Todd's
natuurlijk! Hoe konden wij een oogenblik
iets onders denken?"
Maar neen! Op elke japon was nog een
briefje gespeld: „Voor Emma Todd van
tante Kendle", een andere „Voor Marie
Todd van tante Kendle".
Toen vlogen wij in eikaars armen en
dansten de kamer rond van pleizier
want woorden waren te weinig zeggend
om aan ons gevoel uitdrukking te ge
ven terwijl do andere kinderen en
Bernard er bijna even blij omheen ston
den te kijken.
„Nu," zei Emma, terwijl ze in de rich
ting van de groote villa wees, „laat nu de
picnic maar komen! Nu ben ik in slaat,
juffrouw Ida Hanison Todd, om je op
gelijken grond te ontmoeten. Doe nu je
best maar!"
[Wij plaagden ons aalf af met er over
te denken, hoe tante Kendle er toe geko
men zou zijn, om ons op zulk een heerlij
ke manier te helpen en hoe ze zoo precies
had kunnen raden, wat wij noodig had
den, maar wij konden het geheim onmo
gelijk oplossen.
21 Augustus.
De picnic is voorbij, en ik ben er niet
eens heen geweest.
Het kwam zoo. Wij kwamen samen bij
do groote villa, zooals afgesproken was,
en o, het was zulk mooi weer en de ja
ponnen stonden ons zoo goed. Emma had
er nog nooit zoo aardig uitgezien en, wel,
van mij zeiden ze hetzelfde.
Maar nicht Harrison Todd was eenvou
dig onbeschoft en zei, dat Emma een be-
lachtelijke, opgeprikte pop was en dat wij
een beteren smaak zouden getoond heb
ben, als wij iets hadden aan gehad, dat
meer paste bij onze eenvoudige middelen.
Ik was erg belecdigd, maar Emma deed
niets dan lachen en zei haar, dat er niets
cenvoudigers bestond dan mousseline cn
dat het ons heel ge.ed stond.
Wij gingen juist naar beneden wij
hadden die bejegening in de kinderkamer
aangehoord toen ik mijn naam hoorde
roepen door een vermoeide, klagende
stem:
JiMies, Mies!" j'_*
Het was de stem van den armen, kreu
pelen Leo. Ik liep zijn kamer binnen en
ging naast zijn rustbank zitten. Zijn ge
zicht was vertrokken van pijn en ik zag
dadelijk, dat hij een van zijn ergste aan
vallen had.
„Arme jóngen," zeide ik, „ben je hier
heelemaal alleen?"
„Ze gaan allen naar den picnic," zeide
hij, „niemand wil bij mij blijven. Ze zijn
zoo opgewonden, dat ze niet eens oven
naar mij willen luisteren en de nieuwe
meid kent mijn pijnen nog niet. O, Mies,
Mies, wat een dag zal ik weer hebben!"
„Maar je mama zal jo toch niet den
heelen dag alleen laten!"
„Mama!" riep hij op bitteren toon, „zij
moet rijden met barones Simmons, een
nieuwe grootheid, met wie ze kennis ge
maakt heeft. En als ze niet uitging, dan
was ze toch niets waard. Haar zenuwen
kunnen niet tegen een ziekenkamer."
Die arme, arme jongen! Wat had ik
een medelijden met hem, d e overgelaten
was aan de genade van zoo'n zelfzuchti
ge. hardvochtige familie!
j Eu toen had ik een korten strijd met
mij ze-f een kotren, maar zwaren
strijd. Want, o, ik merkte, dat ik toch
ook heel, heel zelfzuchtig was en dat ik
dien picnic pas na een bitterer., hitteren
strijd kon opgeven. Ik bedekte mijn ge
zicht met mijn handen en vroeg den
Heere mij le helpen. Ik vroeg Hem om
mij lust te geven om bij dien armen, lij
denden jongen te blijven, in plaats van
naar dat feest te gaan, waarin ik zooveel
zin bad. En toen overwon ik mijzelf,
holde naar beneden, fluisterdo Ida even
een paar woorden in, juist toon ze wilde
weggaan en een oogenblik laloT stond ik
weer boven aan het raam te kijken naar
het vertrekkende gezelschap. 1
Sommigen zaten in rijtuigen, anderen
in kleine wagentjes, maar Max stond bij
een mooi, zwart paard. Ik had hem dien
morgen nog niet gezien en ik zag nu, hoe
hij talmde en telkens omkeek.
Toen ging hij naar hel rt.:'.nig, waai'U|
Ida zat en zeide iefcrwTfr Hij luister-* J
de met eenernstig daarop keer-^
de hij om, sprong m t«m*1 on reed we*
zonder ook maar ootw om te kijken. En^
ik Tvel ik moest eerst een beetje uit
schreien. Want, o, ik was er zoo graag bij»
geweest, cn vooral met Max! Hij kon toch_
wel even boven gekomen zijn om mot ecn^
enkel woord te zeggen, dat ÏÏ$t hem
dat ik niet mee kon gaan.
(Wordt vervolgd).
