ÏJr E RL A NDSCtt ROODE KRUIS,
"proep aan hei Nederlandsche volk.
Det Nederlandsche Roode Kruis, in het
^erirouwen, dat hét Nederlandsche Volk,
7n diepste ontroerd door de ontzettende
Camp, welke Japan heeft getroffen, begee-
-jg zal zijn van zijn mededoogen en naas
tenliefde te doen blijken tegenover de tal-
Soze ongelukkige slachtoffers, heeft op 4
september telegrafisch zijn Zusterver
eniging in Nederlandsch-Indië verzocht
Sappen te overwegen om aanstonds
^iadwerkelijke hulp aan Japan te bren-
vn. Het heeft daarnaast aangeboden zelf
die hulp deel te nemen.
Dit is geschied, omdat vanuit Indië in
weinige dagen -Japan te bereiken is met
jersonen en goederen en het van het
grootste belang is onmiddellijk spoedig
:iulp te bieden.
Tegelijkertijd is door het Nederlandsche
Roode Kruis alle hulp aan onze Regeering
aangeboden.
Van het Nederlandsche Volk mag wor
den verwacht, dat dit het Nederlandsche
Roode Kruis ruimschoots in staat zal
stellen de dringende taak van menschlie-
vendheid in deze te vervullen.
Gelden voor dit doel worden gaarne in
gewacht aan het Hoofdbestuur van het
Nederlandsche Roode Kruis Princesse-
gracht 27 den Haag (Gironummer 22120)
onder aanduiding: „Japan".
.Voor liet Dagelijksch Bestuur van het
Nederlandsche Roode Kruis.
PRINS HENDRIK, Voorzitter. v
H. G. DRESSELHUIJS, Secr.-Gen.
H. LÖUDON, Eerste Ondervoorzitter.
A. W. G. VAN RIEMSblJK,
Penningmeester.
UIT DE OMGEVING
KATWIJK AAW DEK RIJK.
Met buitengewoon veel
geestdrift zijn hier de jubileumfeestenl ge
vierd.
Geen wonder ook, waar de Oranje-Ver-
eeniging voor een schitterende voorberei
ding van een en ander had gezorgd, zoodat
een dermate riik programma kon worden
opgesteld, dat den geheelen dag doorloo
pend feest werd gevierd.
Reeds te half negen nam het feest 's
morgens een aanvang met het samenstel
len van een optocht van versierde wagen
tjes en rijwielen, waarvoor prijzen waren
uitgeloofd en waarvan de beoordeeling
plaats had op de Turfmarkt. Dank zij de
weersgesteldheid, die gaandeweg beter
werd, liep alles goed van stapel. De uitslag
van deze beoordeeling was dat toegekend
worden voor versierde karretjes le prijs A.
van Rijn Thz. en zijn zusje N. van Rijn;
2e prijs het dochtertje van C. Zwaan. Voor
versierde rijwielen "de dames Rika Zwaan
le prijs; Annie van Rijn 2e prijs; Pietje
de Lange 3e prijs; N. van Rijn 4o prijs.
Voor Jcngens: le prijs W. v. Beelen;
2e prijs M. Mareijnen; 3e prijs S. J. Varke-
visser; 4o prijs S. Meijering
Voorafgegaan dcor de Katwijksche Har
monie trok men vervolgens naar het feest
terrein, waar vervolgens meerdere spelen
tegelijk werden gehouden, en waarbij de
verschillende jury's druk werk hadden.
Van do oudere jongens won de prijs
Cor Wijsman bij het ringsteken per fiets.
Van de jongens van 12 tot 16 jaar won
nen 0. v. d. Gugten de le pr.: Ant.
Schaap 2do pr., P. Grimbergen 3e pr.; Cor
Zuyderduin 4e pr.; G. v. Delft 5e pr. Idem
voor meisjes: J. Hagemaker le pr.; Marie
Fennes 2e pr.; Maria Schaap 3e pr.; N.
Wassenaar 4e pr.; Annie van Rijn 5e pr.;
.Van muiltje loopen was de uitslag: G. Ra
ven sbergen le pr.; H. v. d. Does 2e pr.;
G. Hoge woning 3e pr.; P. Schaap 4e pr.
Ringrijdeni op het losse paard: W. Wagter
le pr.; H. Hoek 2e pr.; R. van Delft 3e pr.
Na afloop toog men gezamenlijk naar
bet Kerlqplein, waar de verschillende groe
pen werden ontbonden en tevens verver-,
sehingen werden uitgereikt-, wat met de
noodige hoera's gepaard ging.
Een belangrijk punt van bet programma
vroeg echter aller belangstelling, zoodat
zich de feestvierende menigte haastte
naar het terrein aan den N. Commandeurs-
.weg, waar de keuring plaats van versierde
rijtuigen. Ook aan dit nummer was veel
zorg besteed, zoodat de Jury, bestaande
uit de beeren dr. v. Gruting, dr. Heuting,
Jac. Wassenaar en! Jac. Meijer, geen ge
makkelijke taak had.
Het resultaat was dat toegekend wer
den: le prijs aan Tb. v. d. Lubbe en M.
Lange; 2e pr. J. 'Aanbane en Cor v. d.
Linden; 3e pr. aan C. Ravensbergen en 'A.
V. d. Gugten.
Nog frisch en onbeschadigd prijkende
trokken de prachtig versierde dogkarren
en tilbury's door het dorp, en vervolgens
paar het feestterrein, waar door een groot
aantal deelnemers het nummer ringrijden
met paard en tilbury werd uitgevoerd.
Den len prijs wonnjen! Mien Meijer en
M. Duinisveld; 2e pr. Mien v. d. Valk en
L. Lange; 3e pr. Anna de Ridder en Cor
van Tol; 4e pr. Bertha Lange en G. v. d.
Horst. i
Bij het tonnetje-steken, waarvoor bui
tengewone belangstelling werd aan denj
dag gelegd, werd de eerste pr. gewonnen
'door Piet Lange; 2e pr. J. Grimbergen;
3e pr. J. v. d. Voort; 4e pr. Ant-, van Schie
5e pr. J. v. Rijn.
Het geheele dorp, eri in t bijzonder de
omtrek van het feestterrein was vervuld
van een gezellige drukte, die zich ten
«lotte verplaatste naar het Kerkplein, al-
iwaar de stoet van deelnemers werd ont
bonden, nadat de dappere Harmonieman-
ncn zich nog ettelijke- malen hadden laten
hoorei*.
In afwachting van het slotnummer „Gon
'delvaart" dat met veel animo was voor
bereid, bewogen zich honderden en nog
eens honderdén in de kom van het dorp,
'die vooral bij het vallen van den avond,
een rcebt feestelijkenj aanblik bood.
Honderden lampions (men sprak zelfs
van ren paar duizend) maakten een verhe
ven indruk, dio niet licht zal worden
jcrget.cn. .Ook etalage-versiering, illumina
tie en gevelversiering ontbraken met, en
waren het voorwerp van de voortdurende
bewondering der feestgangers.
Eindelijk sloeg het half negen, het uur
waarop de Gondelvaart een aanvang zou
nemen. Slechts één roep van lof en. be
wondering. En alleszins verdiend ook. De
indruk die de lange sleep van prachtig
versierde en artistiek afgewerkte vaartuig
groepen maakte, langzaam voortgetrok
ken door een motorboot, valt niet weer te
geven. Het succes was overweldigend. De
belangstellenden hadden zich op den. wal
geschaard langs de route die de vaartui
gen namen, n.l. van het Veilingterrcin door
het dorp en terug. Prijzen werden voor dc
groepeering toegekend: lo pr. de heer T.
Noort met „Indisch woonhuis"; 2e pr. „On
bewoonbaar verklaarde woning" van Gebr.
Slingerlandt; 3e pr. L. v. d. Valk, ver
sierde boot; ,4ep r. Schoneveld met idem.
Ten slotte verzamelden zich allen op de
Turfmarkt waar dc Burgemeester een slot-
.woord sprak, en de heer Raadsveld als
voorzitter van de Oranjevcrcen. dankte
voor alle medewerking die een. waardige
feestviering mogelijk maakte.
Het spreekt bijna vanzelf dat de feest
viering "werd beslóten met de noodige
hoera's en uitroepen van Hulde en geluk-
wtensch aan het adres van H. M. de Ko
ningin die het middelpunt van de feest
viering wa-s. Eeni woord van dank aan de
Oranjevereen. voor haar krachtige voorbe
reiding, ovenals aan de jury's en de Har
monie, wier medewerking door allen werd
gewaardeerd.
VOORSCHOTEN. -
De Jubileumfeesten.
Het middagfeest op den 2den dag is goed
geslaagd. Heerlijk weder, en bij de bur
gerij een ware feesFstemming. De Volks
spelen nemen een aanvang en een onge
kend schouwspel voor onze gemeente ver
toont zich voor onze oogen. Immers, een
ringrijderij in nationale kleedcrdracht zal
heden plaats hebben, waarvoor zooveel te
doen geweest is. Men was namelijk be
vreesd, dat deze ringrijderij een fiasco
zou worden; doch zij, die een tegenover
stelde meening waren toegedaan en hun
plannen hebben weten door te zetten,
zijn in het gelijk gesteld. Want schitte
rend is deze gekostumeerde ringrijderij
geslaagd! Keurig zagen de paartjes, die
aan dat zoo geliefd volksspel deelnamen,
er uit. Het was een lust voor de toe
schouwers. Voor de best gekostumeerde
paren waren prijzen uitgeloofd. De prij
zen werden toegekend voor de kostuums
aan de volgende heeren: lcte prijs Jac.
van Haaster; 2de prijs J. Zonneveld; 3de
prijs W. Dijkman Jz.; 4de prijs W. Olie
man; 5de prijs C. Zwetsloot.
Gedurende de volksspelen gaf het har
moniegezelschap „Benvenuto" een concert
onder leiding van den directeur, den heer
G. Verheij.
Ringrijderij met sjees in nationale
kleederdracht: 1ste prijs H. Bos en mej.
F. de Graaf; 2de prijs F. van Vliet en
mèj. M. Grundeken: 3de prijs P. Rooden-
burg en mej. Van Geest.
Fietsrijden met hindernissen voor jon
gens en meisjes boven de 16 jaar: 1ste
prijs L. Noort; 2de prijs P. v. d. Peet;
3de prijs B. Lubach; 4de prijs L. van
Abswoude; 5de prijs D. van der Giesen;
6de prijs Mej. Annie Pieron; 7de prijs G.
van Bemmelen: 8ste prijs H. Schippers;
9do prijs D. Kuneken; 10de prijs H. Hoo-
gervorst; 11de prijs J. v. d. Bos; 12de
prijs mej. "A. Waayer.
Knipje steken voor jongens van 13 tot
16 jaar: 1ste prijs J. Bekker; 2de prijs
J. v. Leeuwen; 3de prijs P. Zonneveld; 4do
prijs C. Nell; ,5de prijs P. van Leeuwen;
6de prijs A. van Santen: 7de prijs J. W.
Bakker; 8ste prijs J. v. Brecht; 9de prijs
W. de Jong: 10de prijs J. A. de Vlieger;
11de prijs A. Kneyber; 12de prijs R. van
Kooy; 13de prijs W. Geitenbeek; 14de
prijs W. van Brecht.
Een brief posten, voor meisjes van 12
16 jaar: 1ste prijs Lena Meijer; 2de
prijs Marie van Manen; 3de prijs Mies
Duymaer v. Twist; 4e pr. G. Bergman, 5e
prijs Marie van Vliet; 6e prijs Bosje Zwij-
nenburg; 7de prijs Dora Krogt; 8ste prijs
Bertha van der Burg; 9do prijs Jansje
Kuik; 10de prijs Dina Pompeus.
Volksspelen. Groot schietconcours,
wedstrijden met de buks. 1ste afdeeling,
personeelo baan: 1ste prijs W. Werkho
ven, 2de prijs J. Vreeken, 3de prijs E. v.
d. Giesen; 4de prijs A. Oudshoorn; 5de
prijs A. G. J. Elskamp6de prijs W.
Meyer; 7do prijs G. J. Iperlaan; 8ste prijs
D. Limburg; 9de prijs G. H. Eggink; 10de
prijs J. Noord.
2de afdeeling. Vrije Baan. 1ste prijs W.
Werkhoven; 2de prijs D. Limburg; 3de
prijs M. Romein; 4de prijs W. Meyer;
5de prijs G. Geitenbeek; 6de prijs H. J.
Breukink.
3de afdeeling. Rozenbaan: lsle prijs W.
Werkhoven; 2de prijs G. Bolle; 3de prijs
G. Zwaan; 4de prijs G. van Bemmelen;
5de prijs G. Vos; 6de prijs C. Eggink Jr.;
7de prijs M. G. Emeis; 8ste prijs H.
Teske.
Vogelschieten: 1ste prijs J. Smoren-
burg; 2do prijs J. Hakker; 3de prijs R. v.
Mulligen; 4de prijs R. van don Ende; 5de
prijs G. Knijnenburg; 6de prijs G. J. Iper
laan; 7de prijs A. Oudshoorn; 8ste prijs
J. Luynenburg; 9de prijs C. Zwaan.
Do Jubileumfeesten zijn besloten met
een lichtstoet door het dorp, waaraan
velen deelnamen met een lampion in do
hand. Met genoegen kan do feestcommis
sie terugzien op de door haar georgani
seerde feesten. Waardig en vreugdevol is
het Regeeringsjubileum van H. M. de
ningin Wilhelmina door onze gemeente
en oor geheel do burgerij gevierd.
De bekroningen van de huisvlijtlen-
toonstelling zijn:
Afdeeling A (vaklieden): 1ste prijs G.
Knijnenburg; 2de prijs I. Vermaak; 3de
prijs Joh. de Graaf; 3de prijs Otto Schül-
ler.
Afdeeling B. lsle prijs: Meisjes van de
R.-K. Naaischool; 2de prijs Lena de
Graaf; 3de prijs Maria Geldorp; 4de prijs
M. A. Mens: 2de prijs (jongens) Gebroe
ders Baily; 3do prijs (jongens) L. Schrij-
'Afdeeling C. 1ste prijs Joop van Damme
Jalinck; overige inzendingen „eereprijs"
Afdeeling C. Dames-handwerken, lsle
prijs dames Werkhoven; 2de prijs Mej.
N. Bakker; 3de prijs Mej. P. van Veen;
4de prijs Mej. Annie Pieron; eervolle ver
melding Mevrouw van Wensen.
Afdeeling C, voor heeren eb eenige
dames (houtwefk snijwerk). 1ste prijs A.
Pos; 2de prijs J. Vreeken; 3de prijs Mej.
Eskes; 4de prijs Willem Huge; eervolle
vermelding aan de dames Ovcrdevest en
J. Limburg, en den heer H. Mulder.
Afdeeling G. Schilderstukjes en teeke-
ningen. 1ste prijs G. F. Meijer; 2de prijs
I. van der Walle; 3de prijs Joh. van Os;
4de prijs Joh. van Houten.
GEMENGD NIEUWS
In een beerput gevallen en verdronken.
Woensdag is de alleen wonende J. IJ. te
Bergen op Zoom uit den zich bij zijn huis
bevindenden beerput levenloos opgehaald.
De dag daarvoor was hij nog in de nabij
heid van zijn woning. Woensdagmorgen
bleef het huis gesloten en verscheen IJ. niet
op zijn werk. Men is, toen des middags de
woning nog steeds gesloten bleef, door over
klimming bij een buur, op het erf van IJ.
doorgedrongen. Men vermoedde toen di
rect, daar de beerput openlag, dat er een
ongeluk moest zijn gebeurd. Het vermoe
den bleek juist, want na enkele pogingen
werd IJ. daaruit opgehaald.
Doodelijk ongeluk.
Te Meijel geraakte het 7-jarig zoontje
van den landbouwer Verstappen, onder een
door kinderen spelenderwijs voortgeduw-
den tramwagen. Het kind werd overreden
en gedood.
Zweefmolen afgebrand.
Te Hoogland, nabij Amersfoort had men
ter gelegenheid van de Oranjefeesten een
kennis georganiseerd. Op die kermis had
iemand de roekelooze aardigheid om een
brandende voetzoeker op het dekzeil van
de zweefmolen te werpen, waardoor de mo
len in brand geraakte. Aan blusschen viel
niet te denken. De geheele zweefmolen
brandde tot den grond toe af. De eigenaar
afkomstig uit Wageningen, leed daardoor
groote schade.
Verbrand.
Een arbeider aan de Tapijtfabriek der
firma Van den Brink aan de Huygens-
straat te Hilversum viel dezer dagen door
uitglijden, in een groote kuip, gevuld met
een heete vloeistof. Met ernstige brandwon
den overdekt, werd de ongelukkige naar
de R.-K. Ziekenhuisverpleging overge
bracht, waar hij gisteren is overleden.
Een mislukte poging tot sabctage der
feestverlichting.
Naar de „Gooi- $n Eemlander" meldt,
heeft men, klaarblijkelijk met de bedoeling
gedurende de feestdagen te Amsterdam de
verlichting te doen mislukken, getracht
het hoogspanningsnet den bekenden
Gooikabel gedeeltelijk (e verbreken. Don
derdagmiddag kwam men n.l. op de Hil-
versumsche Meent tot do ontdekking, dat
twee houten palen van het hoogspannings
net middendoor waren gezaagd. Zij zijn
echter niet omvallen, omdat zij door
de draden in evenwicht werden gehouden
Onmiddellijk is de politie gewaarschuwd
en zijn maatregelen getraffen om ongeluk
ken te voorkomen. Thans wordt door dc
gemeente- en Rijkspolitie de geheele lijn
van Hilversum tot Amsterdam bewaakt.
Indien de poging was gelukt, zou Am
sterdam gedeeltelijk en Hilversum geheel
in duisternis zijn gezet.
BLIND.
In de gang kwam ik hem juist tegen,
den ouden grijzen dokter, en hij schudde
meewarig het hoofd. „Ja ja, misschien
zou 't dit keer nog beteren, daar was veel
kans op, maar 't zou binnenkort weer te
rugkomen en de jongen zou blind blij
ven."
Toen ging ik de trap op en kwam de
bijna geheel donkere kamer binnen. Hij
deed quasi-opgewekt, praatte aan één
stuk: „Natuurlijk, hij zou beter worden
dit was geen doen, beweerde hij: gezond
in je bed liggen in 't donker. Of ik be
grijpen kon, hoe een idioot kinderachtig
gevoel je kreeg als je je aardappel niet
aan je vork krijgen kon cn hoe al je eet
lust weg was als je telkens wat anders
proefde, dan je dacht, dat je in je mond
stopte." De groote jongen lachte kort en
heesch. „Neen, thee wou hij niet, gek,
li ij vond thee niet lekker meer." (Maar
jk wist, dat hij geen onhandige beweging
maken wou, waar ik blij om was.) „Hoe
het toch kwam dat elk geluid zoo hard
leek in die donkere duisternis. Hij be
greep er niets van, maar als do deur
openging, en even kraakte, kreeg hij een
schok door z'n lichaam. Had ik al iets
van de lente gezien buiten?" „Zeg",
zei hij vertrouwelijk, „'k gaf een kwartje,
ai3 ik even naai buiten kon; natuurlijk
zijn er al crocussen en mooi zijn de hoo
rnen nou"
Neen, neen, nu kon ik er zelfs geen
tcespeiiug op maken, het was al donker
genoeg die vroolijke, luidruchtige,
geestige jongen mcl z'n Minue oogen daar
in het donker, ik praatte vroolijk mee.
Zeker, hij wérd beter en hij was de
oude weer 't middelpunt bij alle spe
len de vroolijke lawaaimaker zonder
zorg.
Tot ik plotseling de dingen zag, zooals
ze waren. Als niemand op hem lette,
zag ik hoe hij proneerde eerst 't eene
oog dicht scherp kijken of hij door
't andere nog zag en dan 't tweede.
Als niemand keek, kwam .op z'n gezicht
een trek van onuitsprekelijke angst.
Midden onder het spel stond hij soms
en oogenblik stil, nam de omgeving op
streelde die als 't ware met zijn oogen
was "daarna nog drukker dan anders.
Toen wist ik, dat hij wist, dat hij met dc
fijne intuïtie, sommige kinderen eigen,
voorvoelde wat komen zou. En dat hij
deed, wat wij groote menschen allen
doen: we vertellen wel veel maar 't
ergste, dat verzwijgen we liet wordt
een te tastbare werkelijkheid, als we 't
uitgezegd hebbeR in woorden.
Een paar weken later kwam ik hem te
gen bij de "roote boschlaan en ik wist
m'n taak. M'n hand rustte zwgtar op z'n
schouder en ik zei: „Nu moeten we het
uitpraten m'n jongen tot het moeilijk
eind uitpraten."
Toen barstte hij los en m'n hart stond
bijna stil. Hij wist 't wel hij wist |t,
dal hij blind worden zou. Maar of ik
dacht, dat hij dan leven kon, hij die
de bloemen liefhad en de zon en de vogels
en de wijde heide. Of hij hij een hand
je geleid kon worden afhankelijk van
't medelijden van de menschen. Of hij
of hij hij struikelde over z'n woorden,
schokte van ingehouden snikken.
Toen werd 't stil de wind ruischte
door de hoornen de zon schitterde op
den boschweg we werden op den voet
gevolgd door den angst, die schuifelde
achter ons aan, gloeiende, heete, verzen
gende angst' voor de toekomst.
Maar naast ons en evenzeer nabij ging
de Man van Smarten. Hij kende dien
angst en Hij-zelf hond den strijd met
hem aan.
Toen we twee uur geloopen hadden
hadden we alles uitgepraat tot het moei
lijk eind, den ouden vijand achter ons
wared we kwijt, volkomen rustig liep de
groote jongen achter den Man van Smar
ten aan, die den weg zou wijzen, door
zelf vooraan te gaan.
Zes weken later is hij gestorven aan
loneontsteking.
Op 't laatste oogenblik zei hij met schit
terende oogen: „Ik zie alles!"
Gcd is barmhartig en ~enadig. Maar
niet halverweee den berg Moria werd
Abraham gezegd, dat zijn offer niet noo-
dig was.
Eerst toen hij dat volkomen en vrijwil
lig in den geest gebracht had.
A. M. EMOUS.
I Ons Babbelhoekje.
Beste jongens en meisjes.
Ik was eerst van plan deze week weer
raadsels op te geveni, maar 't komt mij bij
nader inzien beter voor nog maar ^écn
weekje te wachten.
In verschillende dorpen moeien do hul
digingsfeesten nog gehouden worden enk
waar dat niet het geval is, daar lezen
we toch nog graag van de feestelijkhe
den.
We hebben mooie dagen beleefd vinden
jullie ook niet?
Ik was zoo gelukkig dat ik in Den Haag
kon z»jn do vorige week. toen dc Konin
gin haar intocht deed. We moesten wel
wat lang op eene plaats staan, wat wel
oen! beetje vermoeiend was, maar ik heb
er toch geen spijt vaD.
Wat mooie oogenblikken waren dat,
tceii de Koninklijke stoet voorbij kwam
en toen later de Vorstelijke familie op
het balcon van het paleis verscheen om de
hulde van de voorbijtrekkende vereenigin-
gen in ontvaDgst te nemen!
Maar mooier en indrukwekkender moet
dunkt me nog geweest zijn de huldigipg
te Amsterdam.
Eerst Woensdag al toen die duizenden
H. M. toezongen „Dat 's Heeren zegen op
U daal", en' daarna Donderdag toen al zin
gendc plechtig het verband tusschen Ne
derland en Oranje werd vernieuwd.
Ik was niet in de gelegenheid daarbij
tegenwoordig te zijn, maar ik heb er van
gelezen en ik vertrouw dat jullie dat ook
wel gedaan zult hebben-
In de briefjes die ik binnenkort weer
hoop te krijgen, hoep ik daar wel meer
van te hooren.
't Is namelijk mijn plan om de volgende
week weer raadsels te geven»
In deze vacantieweken heb ik een heele
verzameling ansichten ontvangen. Overal
kwamen ze vandaan. Ik zal de afzenders
(sters) maar niet allemaal opnoemen,
maar wel wil ik jullie allemaal bedanken
voor de gezonden kaarteni
Ik vond het echt prettig, omdat daar
uit bleek dat jullie mij nog niet hadden
vergeten.
De volgende week gaan we dus weer aan
't werk waarbij ik er natuurlijk op reken
dat alle neefjes en nichtjes weer present
zullen zijn.
Hartelijke groeten van:
Oom FELIX.
CLARA MARTENS.
Mevrouw Dijkstra ging heen en had wel
dra het huis van liaar zuster bereikt.
Hartelijk werd zij door de geheelo fa
milie verwelkomd, want dokter Martens
cn Adolf waren ook juist thuisgekomen.
Maar Josien, vroeg Mevrouw Martens,
toen zij gezéllig in de huiskamer zaten,
waarom heb je toch niet geschreven met
welken trein je kwam? Nu konden wij je
heel niet afhalen.
O, dat beteekent niets, antwoordde haar
zuster, je herinnert je toch wel dat ik je
over een verrassing schreef? Ik wilde niet
dat je die dadelijk zien' zou.
O, is het daarom, zei Mevrouw Mar
iens, die dacht dat haar zuster gekheid
maakte. Maar, nu in ernst, vertel maar
gauw wat je ons te zeggen hebt, want
vooral door het slot van je brief heb je
ons heusch erg nieuwsgierig gemaakt.
Mevrouw Dijkstra wist bijna niet hoe
zij beginnen moest.
Zij schraapte haar keel eens en vroeg
toen, met de deur in huis vallend:
Hebben jullie binnenkort nog iets van
Clara gehoord?
Neen, antwoorddo do dokter en Me-
i vrouw beiden en Mevrouw voegde er aan
toe: is aat t&csch je verrassing, ifcct
iets van haar?
Luister zei Mevrouw Dijkstra, dio haar
kalmte had herwonnen en zag dat zij Let
voorzichtig moest vertellen, dat anders de
schok te groot zou zijn.
Jo weet, dat het verleden week in mijn
dorp jaarmarkt was. Als gewoonlijk ston
den er weer allerlei kramen en spellen,
en was het een drukte van belang. Laat in
den avond, ik wildo reeds-naar bed gaan,
werd er aan mijn schel getrokken. Toon ik
opendeed zag ik twee meisjes, keimiskin-
deren waren het, voor mij staan.
Wisten zij iets van Clara, vroeg Me
vrouw Martens, die zich niet langer slil
kon houden.
Ja, antwoordde Mevrouw Dijkstra, meer
nog, het was...
Nu sprongen de dokter en zijn vrouw
beiden overeind. Mevrouw Martens greep
haar zuster bij den arm. Zeg mij, stamel
de zij, waswas het Clara zelf?
Ja, antwoordde Mevrouw Dijkstra*
En waar is zij nu, waar is Clara? riep
Mevrouw Martens.
Nu werd de deur opengeworpen.
Vader, Moeder, hier ben ik, riep Clara
die niet langer had kunnen wachten, toen
zij haar Moeder hoorde roeper-
Dat was een wederzien, waarvan de
vreugde zich niet beschrijven laat. Dokter
en Mevrouw Martens konden hun kind bij
na niet lc sla ten en ook Adolf hield stijf
zijn zusje's hand vast.
Anita was verlegen op drn achtergrond
blijven staan. In de vreugde van het we
derzien dacht niemand aan haar. Mevrouw
Dijkstra bracht haar in de kamer.
Wie is dit meisje, vroegen nu dokter en
mevrouw Martens
Nu sprong Clara op Anita toe en greep
haar bij de hand.
Vader, Moeder, zei ze, dat is Anita.
Zij is ook bij haar ouders weggenomen,
en niemand weet nog waar ze zijn. Al dien
tijd is zij mijn zusje geweest, mag zij nu
mijn zusje blijven, tot haar Vader en
Moeder ook gevonden worden?
Zeker Clara, zeiden haar ouders, die
hun weergevonden kind dit eerste verzoek
niet konden weigeren.
Hierop kusten zij Anita en. zeidenV cl-
kom hier mijn kind, wij zullen alles vcor
je deen wat wij kunnen.
Nu heb ik twee zusjes, zei Adolf, terwijl
•hij Anita een hand gaf.
Dien dag verspreidde zich als ©en loo
pend vuurtje de tijding door Bet dorp, dat
Clara Martens weer terecht was, en 's
avonds stond er een groot getal van de
dorpelingen voor het huis.
Laten we maar even naar buiten gaan
Clara, zei dc dokter.
Samen stonden zij op de stoep voor het
Luis.
Vrienden, zei dokter Martens, rij hebt
het reeds 'gehoord. Mijn dochtertje dat
zoo lang is weg geweest, is heden in haar
ouderlijk huis teruggekeerd.
Hiep, hiep, hoera riepen de menschen,
terwijl zij met mutsen en doeken zwaai
den.
Den volgenden dag toen de eerste op
winding van het wederzien voorbij was,
deelde Mevrouw Dijkstra in allo bijzon
derheden mede, hoe Clara en Anita in
haar woning waren gekomen.
Ook dat Stefano en zijn vrouw gevangen
waren en welke bekentenis Stefano, voor
al aangaande Anita, had afgelegd.
Ook Clara en Anita vertelden van hun
leven in do kermiswagen.
Willem, zeide Mevrouw Marians tot
haar man, Stefano en zijn vrouw hebben
ons wel veel verdriet berokkend, maar zij
hebben ons kind niet mishandeld. Zullen
wij aan de rechtbank verzachting van huD
vonnis vragen?
Dat is goed Amelie, zeide de dokter, zoo
toonen wij meteen dat wij hen vergeven
hebben.
Nog dcnzelfden dag schreef dokter Mar
tens aan de rechters. En oenigen tijd daar
na werd bekend dat Stefano en zijn
vrouw, die eerst vijf jaar gevangenisstraf
hadden gekregen, maar twee jaar opge
sloten behoefden te blijven.
Onderwijl ging het leven in het dorp
weer zijn gewonen gang.
Mevrouw Dijkstra was weer vertrokken,
nadat zij eerst de geheele familie m de
aanstaande vacantie had gevraagd.
Clara en Anita bezochten de dorps
school.
Clara had er al haar vriendinnetjes weer
gevonden, en daar Anita een vriendelijk
lnnd was, en altijd als Clara's zusje be
handeld werd, was zij er ook spoedig
thuis. li*.
Wel waren zij in het loeren heel wat
achter bij de andere kinderen daar Clara
in zoo langen tijd, en Anita nog nooit een
school had bezocht.
Zij waren echter vlug van begrip, zoodat
dio schade wel was in to halen.
Op zekeren dag kwam dokter Martens
thuis. In plaats van zooals hij gewoon was
naar de huiskamer te gaan, ging hij zijn
studeerkamer binnen, en riep daar zijn
vrouw bij zich.
Een langen tijd duurde dat onderhoud.
Toen werden de kinderen geroepen.
Anita, zei dokter Martens, terwijl hij
déh arm om haar heen legde, ik heb een
droeve tijding voor jo mecgbracht.
Vragend zag het kind hem aan. Van
mijn ouders, was alles wat zij over de
lippen kon krijgen.
Ja, Anita, zei dc dokter, het onderzoek
dat naar jo ouders is ingesteld heeft aan
het licht gebracht, dat zij beiden reeds
lang geleden zijn gestorven. Nu willen wij
je echter vragen, wil je ons dochtertje en
Clara en Adolf's zusje zijn?
Zacht schreiend wierp Anita zich in do
armen van Mevrouw Martens die naar
haar waren uitgestrekt»
Mag ik dan Moeder tegen u zeggen,
vroeg zij en ben ik dan echt uw kind?
Tot antwoord drukte mevrouw haar oen
kus op het voorhoofd.
Clara en Adolf grepen haar ieder bij een
hand en terwijl Anita glimlachte door
haar tranen heen, zeiden zij
Nu ben je ons eigen zusje, nu ga je nooit
meer heen. FRANCES E.
