Tweede Blad
Vrijdag li Mei 1923
De 'Rotterdamsche burgemeesters-vacature.
Inzake cle conferentie van hot college
van 13. en W.van Rotterdam met minister
Buys betreffende de Rotterdamsche bur
gemeesters vacature zegt de Tele gr. te
kunnen bevestigen dat zeer ernstige be
zwaren tegen de candidatuur-van IJssel-
sleyn naar voren zijn gebracht en het ze
ker is dat Rotterdam voor deze benoe
ming gespaard blijft.
Tevens staat vast dat ook over andere
randidaten is gesproken. De heer Baars,
dien wij gisteren noemden, heeft echter
geen ernstige kans. Het zoeken naar eén
geschikten candidaat, die genegen is de
c-rfenis van mr. Zimmerman te aanvaarden
wordt voortgezet. Het meest waarschijn
lijk is nu wel de benoeming vim een man
uit christelijk historische kringen.
Steunverleening aan werkloozen.
De heer Braat heeft aan den Minister
van Binnenlandsche Zaken en Landbouw
de volgende vragen gericht:
Is het den Minister bekend, dat in Am
sterdam vele duizenden gesteunde werk
loozen zijn, cn in do om Amsterdam lig
gende polders buitenlandsche arbeiders te
werk gesteld moeten worden, omdat in-
landsche werkkrachten zich niet beschik
baar stellen?
Is de Minister bereid te bevorderen, dat
in Amsterdam de steun aan werkloozen
ophoude, opdat zij het werk in de ge
noemde omgeving van die stad opzoeken
cn aanpakken?
Spoorwegpersoneel.
Woensdag is le Utrecht een algemeene
vergadering gehouden van den Protes-
tantsch-Christelijken bond van spoor- en
tramwegpersoneel, ter herdenking van het
SO-jarig beslaan van den bond, onder
voorzitterschap van den heer J. Augu-
steyn.
Medegedeeld werd, dat een briefwas
ingekomen van het Christelijk syndicaat
van spoorwegpersoneel in Belgic, dat ver
hinderd was de vergadering bij te wo
nen, zoomede een telegram van de Duit-
êche zusterorganisatie met bericht van
verhindering en een gelukwensch met het
4de lustrum.
Prof. dr. J. R. Slotemaker de Bruine
sprak de feestrede uit. Spr. schetste uit
voerig het ontstaan van den bond in het
bekende jaar 1003, het jaar van de spoor
wegstaking; stipte aan den groei van den
bond, welks ledental tot 5000 klom, om
daarna te wijzen op de roeping van den
bond.
Do heer W .Belgen uit Utrecht bood
vervolgens namens een vrouwencomité een
vaandel aan, dat de voorzitter namens
den bond onder dankzegging aanvaardde.
De heer Van der Kooi, tweede bonds
voorzitter, bracht hulde aan den heer
Augusteyn in verband met het feit, dat
deze 10 jaren geleden als bondsvoorzitter
werd gekozen.
Daarna hebben nog verschillende aan
wezigen het woord gevoerd.
KEflK EgS SSHSfjL
NED. HERV. KERK.
Beroepen. Te St. AnnalandD. Plan-
tinga te Elburg; te Nijega-ElahuizenH.
Mondt, cand. te 's-Gravenhagete Wilnis:
W. J. Kolkert te Eemnes-Buitente Tien
hoven (U.): H. W. Lovink te Gelselaar.
Bedank t. Voor Oldeberkoop c.a.F.
C. de Vries le Weidiun; voor Birdaard cn
Janum (toez.):' R. Dijkstra te De Krim.
GEREF. KERKEN.
Aangenomen. Naar Nieuweroord
(2e maal beroepen)S. van Dijken te
Zweeloo.
CHR. GEREF. KERK.
Tweetal. Te Zaamslag: K. Green te
Z wij ad recht en A. H. Hilbers te Enschedé.
DOOPGEZ. GEMEENTE.
B e r o e p c n. Te Balk-Woudsend"W.
Luikinga te IJmuiden.
FEUILLETON
Van booger Orde.
Naar hef, Engelsch.
„Hartelijk wolkom, Lord
„Neen neen niet dien naam, me
vrouw Halifax. Noem mij. zooals men
mij te St Omer gewoonlijk noemde
hroeder Ansclmo!"
Do moeder was op 't punt be glim
lachen; maar John lachte nooit om
iemands godsdienstig geloor, hoe dwaas
ook.
En zoo was voortaan „hroeder Ansel-
mo" bijna ?ea lid van 't huisgezin op
.Rose-Gofctage."
Wat zou de graaf hebben gezegd, in
dien een vogeltje naar hem gevlogen was
te Londen en hem verteld had, dat zijn
eenige zoon, de erfgenaam van zijn titel
en politieke meeningen, geregeld en open
lijk want geheime vriendschap was te
gen al onze wetten en regels verkeerde
met John Halifax, den fabrikant, John
Halifax den radioaal, gelijk hij nu en
dan werd genoemd.
Bovenal, wat zou dit adellijke vader wc?
gezegd hebben, als hij geweten had, dat
^Jn eenige zoon, voor wien, ah; ;refc ze•-
hij reeds een schiv
EVANG. LUTH. KERK.
Beroepen. Te Nijmegen: W. W.
Duyker te Tiel.
Bevestiging, Intrede en Afscheid.
De heer J. H. Sillevis Smi11,
beroepen predikant bij de Geref.Kerk le
Laren (N.-H.) hoopt 20 Mei a.s. des nam.
intrede te doen, na des morgens beves
tigd te zijn door zijn schoonvader. Ds. C.
B. Bavinek van Rotterdam.
T- Cand. J. van Amstel, van Zeist
deed Zondagmiddag intrede bij de Nod.
Herv. Gemeente te Oosterwoldo (G.) na
des morgens bevestigd te zijn door Ds. J.
de Bruin van Rotterdam.
Toegelaten tot de Evangeiebediening.
Het Prov. kerkbestuur van N.-Holland
heeft den heer H. M. Sasse, thcol. docts..,
tot de Evangeliebediening in de Nod.
Herv. Kerk toegelaten.
Praeparatoir examen.
Dc classis 's-Garvenhage heeft na praep.
eenamen den heer E. Douma beroepbaar
verklaard in de Geref. Kerken van Neder
land. Naar wjj vernemen is de heer E.
Douma, theol. cand., Galileistraat 46 Den
Haag, bereid de Geref. Kerken des Zon
dags te dienen, terwijl hij een eventueel
beroep gaarne in overweging zal nemen.
Eveneens geslaagd voor het praep.
examen in de classis 's-Gravenhage der
Geref. Kerken de heer W. H. Gispen
W.IIzn., thecl. cand., die voorloopig we
gens voortzet"1:' zijner studie geen be
roep in c ig lean nemen. Wel zal
hij gaarne oicf. Kerken des Zondags
dienen. Zijn adres is: Badhuisstraat 101,
Scheveningen.
De heer Wiersinga te Medan.
Cand. H. A. Wiersinga heeft zijn intrclc
gedaan als predikant der Geref. Kerk te
Medan (Sumatra.) De „Sum. Post" geeft
daarvan het volgende verslag:
„Tob tekst koos spr. de woorden van
Lucas 10 vs. G2: „Niemand die zijne hand
aan den pleeg slaat en ziet naar 't geen
achter (hem) is, is bekwaam tot het ko
ninkrijk Gocls." In den loop zijner rede
toetste de predikant zijn eigen plichten
bij zijn overkomst naar dit land aan do
strekking van deze zoo veel eischende
woorden, daar immers ook hij zoovolen
die hem in Holland lief zijn, hoeft moeten
vaarwel zeggen om hier een nieuwe le
venstaak aan te vangen.
Aan het slot der eerste rede riep Ds.
Wiersinga voor zijn komenden arbeid den
steun in van Overheid en. gemeenschap.
Hij herinnerdo aan dc woelden van dank,
door Dr. Harrensttir. bij zijn heengaan
gericht tot den gouverneur cn zcide, ook
zijnerzijds hopen <p raed en bijstand
van hem die dit gewest bestuurt. Ook den
burgemeestor vroeg hij, do belangen de
zer gemeente in 't oog te houden, waai
dit pas zou ^cven, zeggende,-dat de Chris
telijke religie van den Christen eischt,
dat hij ook c»en goed burger zij. Zich
richtende tot Ds. Kostelijk, sprak de nieu
we predikant d verwachting uit dat zij
beiden, ieder werkende op het eigen ter
rein, zich zouden verheugen in elkanders
arbeid. En den vertegenwoordiger der
Rijnsche Zending, den heer Guillaume,
beloofde hij, zich met volle liefde te zul
len openstellen voor den Zendingsarbcid.
Ook de Christelijke .School zal op heel
zijn hart kunnen rekenen, dat vanouds
aan het Christelijk Onderwijs heeft gehan
gen. Van een eensgezinde samenwerking
met den Iverkeraad, wc-lks hulp on voor
lichting hij vooral in dezen eersten tijd
zoozeer van noode zou hebben, hield hij
zich van te voren volkomen verzekerd,en
ten slotte verzocht de nieuwe nog jonge
leider om de liefde der Gemeente, in wier
midden hij God hoopt te dienen."
Diaconale Conferentie.
De Provinciale Diftconale Conferentie
dér Geref. Kerken in Zuid-Holland wordt
D.V. gehouden op Woensdag 30 Mei a.s.
te Gouda (Noorderkcrk.)
Des morgens komen ter tafel de volgen
de vragen:
van Maassluis B: Is het niet wen-
schelijk te komen tot oprichting van e»en
Provinciaal Diaconaal Tehuis voor verzor
ging van hulpbehoevenden en zwakzinni
gen, met name van die personen, welke
niet opgenomen of verpleegd kunnen wor
den in een Rusthuis of in huiselijk ver
keer?
van Gouda: Is een Diaconie verplicht
gemeenteleden, die nooit of bijna nooit
ter kerk komen, te ondersteunen?
van Nieuwland (bij Leerdam)Hoe
moet de Diaconie handelen met reizende
broeders, die plotseling ziek worden. Ko
men die voor rekening van de Diaconie
ter plaatse v/aar zij ziek worden?
van L e i d s c h e n d a mHoe oordeelt
de Conferentie over:
a. het zitting nemen van Geref. Diake
nen in een College van heb Burgerlijk
Armbestuur
b. het ontvangen (of geven) van steun
van (of aan) het Burgerlijk Armbestuur?
Daarna heeft verkiezing van Comité-le
den plaats.
Des middags komen nog in behandeling
vragen
van Loidschcndam: Hoe moeten
ondersteunden der Gereformeerde Diaco
nie, zich houden tegenover steunaanbie-
dingen van het Burgerlijk Armbestuur?
van N.: Hoe moet een Diaconie hande
len, ingeval een broeder, die een bedrijf
uitoefent (een boerderij b.v.), als gevolg
van hooge huurprijzen en drukkende las
ten niet bij machte is zijn gezin van het
allernoodigste le voorzien?
D s. G. W. Akkerhuis, van Maas
sluis, hoopt een referaat te houden over
de vraag: „Welken invloed hebben de
tijdsomstandigheden op den Diaconalen
arbeid?"
Gereformeerd Schoolverbond.
Onder voorzitterschap van Prof. dr. A.
Noordtzij is .Woensdag te Utrecht een
algemeene vergadering gehouden van hel
gereformeerd schoolverband.
De voorzitter deelde mede, dat oen vol
gend jaar de heer A. Jonkman uit Am
sterdam een inleiding zal houden over het
nut van dc paedagcgischen leerstoel voor
onze gereformeerde scholen.
De jaarverslagen werden goedgekeurd.
Aan de orde kwam het volgende voor
stel van da commissie van uitvoering:
a. Do algemeene vergadering van het
Gerei. Schoolverband machtigt de com
missie van uitvoering, nadere stappen te
doen ter bevordering van de stichting
van een leerstoel voor do paedagogiek aan
de vrije universiteit;
b. De aangesloten scholen aanvaarden
in beginsel de verplichting cm tot een
maximum van f 3000 do finaneieelo lasten,
die door de stichting van zulk oen leer
stoel op het Gereformeerd Schoolverband
kernen, gezamenlijk te dragen.
De voorzitter merkte in zijn toelichting
tot dezo voorstelling op, dat de gedachte
om een paedagogischen leerstoel te ves
tigen cm daardoor den arbeid van dr.
Bavinek voert te zetten, uit de noorde
lijke provincies kwam. Het is, zeide hij,
vooral dr. Bavinek geweest, die er nadruk
kelijk op heeft gewezen, hce gemakkelijk
het is op dit terrein bij anderen, leentje
buur te spelen.
Hij toch achtte het hoogst noodzakelijk,
eigen lijnen tc trekken en te kemen tot
oen eigen christelijke paedagogiek. De
conferentie met de directeuren van de
vrije universiteit had tot resultaat, dat
van de f 0000 kesten van dezen leerstoel
f 3000 door ons zou worden bijgedragen.
Met Chr. Nat. Schoolonderwijs is wel over
leg gepleegd cm le zamen dit bedrag op
le brengen, maar een resultaat is nog niet
bereikt.
De bijeenbrenging van dit geld zou kun
nen geschieden uit de stlioolkas en door
een speciaal fonds van de schoolbesturen.
De commissis van uitvoering meende in
den geest, van Gereformeerd Schoolver
band te handelen, door voor te stellen
dat deze eigen leerstoel niet zou komen
aan oen staatsuniversiteit, doch aan de
vrije universiteit.
Na e-enige verdere beraadslaging ver-
eenigdc de vergadering zich met op een
na algemeene stemmen met het voorstel
van cle commissie van uitvoering.
Verder werden uitvoerige besprekingen
geveerd over een ander voorstel van de
commissie van. uitvoering, n.l. om over te
gaan tot do instelling van eigen inspec
ties, waarbij ook Ier sprake kwam cven-
tucelo samenwerking in deze met het
Christelijk Nationaal Schoolonderwijs. De
vergadering nam ter zake ten slotte het
volgende voorstel van prof. dr. T. Hoek
stra, aan:,
„Do vergadering, gehoord de bespreking,
besluit de eigen inspectie ter hand te ne
men en dat bij eventueel© samenwerking
met het Christelijk Nationaal Schoolon
derwijs de zelfstandigheid en het Gerefor
meerd Schoolverband tan volle gehand
haafd blijven, brengt dit besluit ter ken
nis van Christelijk Nationaal Schoolon-
dex-wijs en draagt aan do commissie van
uitvoering op niet het Chr. Nat. School
verband van uit dit uitganspunt te onder
handelen, .wanneer het Chr. Nat. School
onderwijs aan do commissie van uitvoe
ring daartoe voor 1 September haar
wensch kenbaar maakt."
Tot lid van do commissie van uitvoering
werd gekozen de heer J. van Andel jr., te
's-Gravenhage.
Ten slotte werd besproken, het referaat
van den heer T. van den Kooy uit Vlaar-
dingen over: Het typeerende van de Gere
formeerde SchooL
De waarde van opstellen.
Het Educ. Suppl. van The Times van
28 April 1.1. geeft een hoofdartikel over
de waarde van het opstel voor het bepalen
van do kunde van e>en leerling. Schr. acht
die waarde zeer problematiek, al staat
het opstel-maken vooral in Engeland bij
de examinatoren nog in grooten gunst.
Hij wijst or op, dat zij, die het rijkst aan
ideën zijn en het meest critisch dat
zijn dus de meest intelligenten juist bij
het examen-opstel de grootste moeite zul
len hebben met hun gedachten te ordenen,
te beginnen en te eindigen. De minder cri-
tischen, die het al gauw heel mooi vinden,
daarentegen schrijven er maar op los en
geven de zoogenaamde „vlotte" opstellen,
die den prijs wegdragen. Als intelligentie-
proef acht schr. het opstelmaken dan ook
van geringe beteekenis.
Kerkvisitatie per vliegtuig.
Do bisschop van SzéSibathely (Honga
rije) mgr. Mikes, besloot zijn reis naar
Rome, waar hij een bezoek ad limina
brengt, dezen keer per vliegtuig te doen.
Via Oostenrijk en Tirol is de bisschop
met een Hongaarsch vliegtuig dezer dagen
naar Rome vertrokken.
Over vingerafdrukkon en gelatine.
Toen ik vorig jaar in München was. ver
telt Dr. van Ledden Hulsebos in „de Po
litiegids", en daar een kijkje mocht nemen
bij de centrale recherche, maakte ik ken
nis met een nieuwe uitvinding van den
hoofdinspecteur Rubner.
Tot nog toe gebruikt men om vingeraf
drukken te nemen zwarte gelatino-f oliën
die beslaan uit een op zwarten ondergrond
aangebrachte, kleverige laag gelatinemas-
sa, welker oppervlakte beschermd wordt
door 'n blaadje helder celluloid. Vingeraf
drukken, door bestuiving met aluminium-
pocder zichtbaar gemaakt, worden met
dit kleverig gelatineblaadje in contact ge
bracht, waarbij de aluminiumdoeltjes in
hun onderlinge ligging zich daaraan vast
hechten, de daktyloscopischo figuur in zil
verwitte lijnen en in spiegelbeeld op het
stukje „folie" kemt te staan en met het
beschermende celluloidblaadje bedekt
wordt. Om van dit spiegelbeeld van witte
lijnen op zwarten grond een voor dakty-
ioskopischo vergelijking geschikte rechte
foto te verkrijgen, waarbij de papillairlij-
nen zwart op witten grond verschijnen,
had men doorgaans een glasfoto (diaposi
tief) onder omkeering v.tjl hot beeld te
vervaardigen, hetgeen dubbele kosten aan
fotoplaten en een aanzienlijk tijdverlies
beduidde.
Do heer Rubner nam geen zwarten on
dergrond maar een zwalcmatbcn, waardoor
de foliën doorzichtig worden. "Wanneer
deze tusschen twee glaasjes gelegd wor
den, kunnen ze onmiddellijk in een pro-
jectielantaarn gebruikt worden. Worden,
op de plaats des misdrijfs z.g. negatieve
sporen gevonden, b.v. in een stofiaagje,
waaruit de vingerlijnen van den dader
plaatselijk stofdeeltjes wegnamen, dan is
tot dusverre zulk esn spoor slecht te folo-
grafeeren. Onoverkomelijk waren dc moei
lijkheden wanneer deze negatieve vinger
afdrukken voorkwamen op een gefigureer
de onderlaag, zooals gebloemd zeil, japan-
lak, enz. De Rubner-foliën brengen ook
hier uitkomst. De kleverige folio neemt
het geheele stofiaagje op en waar de vin
gerlijnen reeds stofdeeltje 3 wegnamen,
verschijnen op de folie stoflooze lijnen.
Bij vergrooting krijgt men onmiddellijk
oen recht beeld in zwarte lijnen.
De heer Rubner vertoonde nog méér toe
passingsmogelijkheden zijner foliën en
schreef met potlood iets op het tafelblad
en op den steenen muur. Dergelijk schrift
is vooral wanneer de kleur van den
ondergrond donker i3 uiterst moeilijk
te fotografeeren en men zoude in zulke
gevallen over bijzondere verlichtingsmid
delen, lichtfilters en platensoorten moeten
kunnen beschikken. Een stukje Rubnerfo-
lie, met de kleverige zijde op het schrift
gelegd en met het weeke deel van den
vingertop ruggelings krachtig aangedrukt,
nam echter de grafische lijnen schitterend
over!
Vorige maand had ik nog een aardig
geval, waarbij ik dit nieuwe hulpmiddel
met succes kon toepaB&en. In eoen arbei
dersbuurt had een huisvrouw den gan-
schen namiddag haar woning alleen gela
ten; na haar thuiskomst bemerkte rij,
dat een horloge met ketting, zoomede zes
Alpacca-lepeltjes verdwenen waren en ze
bedacht had even schitierend in finan-
tieel opzicht als dat, wat hij voor zijn
dochter had klaar gemaakt dat Lord
Ravenel vaderlijk en halfverliefd omging
met John Halifax' dochtertje, de blinde
Muriel!
Hij zefde, „dat zij hem zoo goed maak
te" ons kind van vrede. Hij kon naar
haar zitten kijken, als ware zij zijn
schutsengel zijn beschermheilige.
En de kleine meid hield erg veel van
hem, verheugde zich in zijn gezelschap
als haar vader weg was. Maar haar vai
der ging haar boven alles. De voornaam
ste band tusschen haar en Lord Ravenel
of „Anselmo" als hij wilde, dat wij
hem zouden noemen was de muziek.
Hij leerde haar het orgel bespelen in de
leego kerk, welke dicht bij was. Geduren
de de lange zomer-avonden zaten zij bei
den uren op het orgel, terwijl ik beneden
luisterde; terwijl ik haast niet kon geloo-
ven, dat zulke hemelsche klanken door
die kleine kinder-vingers konden worden
voortgebracht. Juist in dezen tijd zag
haar vader haar minder dan gewoonlijk.
Hij had 't erg druk met zijn zaken.
Slechts tweemaal in de week kon men
het groote waterrad, de vreugde van on
zen kleinen Erwin, gelijk 't eens die van
zijn vader was geweest, zich langzaam
zien bewegen.
Muriel miste 't geluid van net water
j het geschrei van de waterhennen en *t
j geruisch van 't riet; maar bovenalles
I miste zij haar vader, die het te druk had
I om uit zijn molen hij ons te komen en
I bijna nooit een vrij oogenblfk had, zelfs
I niet voor zijn kleine dochter.
Hij maakte die verwonderlijke nieuwig
heid een stoommachine. Hij was reeds
in Manchester en elders geweest en had
gezien hoe de nieuwe kracht aangewend
werd door Arkwright, Hargreaves en an
deren; zijn eigen genie en mechanische
kennis deden 't overige. Hij werkte vroeg
en laat dikwijls met eigen hand ge
holpen door de mannen, die hij medege
bracht had uit Manchester. Want 't waa
noodig 't geheim, te houden - - vooral in
ons primitief dal totdat do zaak klaar
was. Het domme, eenvoudige molen-voUt
als zij Zaterdags om hun loon kwamen,
stonden den hoop ijzer en steen aan te
gapen en waren benieuwd waaraan „cro
meester" bezig was. Maar hij was zoo
geheel „do meester", met al zijn vriende
lijkheid, dat niemand durfde te vragen of
er zich mee in te laten.
HOOFDSTUK XXVII.
De zomer liep ten einde. De morgens
werden koud en mistig. .We hielden er
I mee op om Muriel op onze morgenwan
delingen mee te nemen. John nam nu de
gewoonte aan haar eiken dag om twaalf
uur naar den molen te halen en haar
rond te dragen in zijn armen. Vaak zag
ik de ruwe vrouwen in den molen, met
hun blauwe schorten voor, stilstaan en
ernstig „den meester en de kleine, blinde
juffrouw" na zien.
Ik denk, dat het volk in don molen te
Enderley daarom zoo rustig aanzag, dat
de nieuwe machinerie werd opgezet, om
dat zij zoo sterk onder den indruk ver
keerden, dat mijnheer Halifax een goed
vader was.
Het begon vervelend te worden te En
derley en wij begonnen te verlangen naar
den gezelligen haard te Longfield.
„De kinderen zullen naar huis gaan,
terwijl zij er allen veel beter uitzien dan
toen ze hier kwamen, denkt gij 't ook
niet, oom Phinoas? Vooral Muriel?"
Op dezen VTaag kon ik slechts een zwak
toestemmend antwoord geven, waarna ik
wel moest opstaan en wogloopen, don
kend hoe blind liefde was. Elke liefde,
behalve de mijne, welke de gave had om
ook de droevigste kant van do dingen te
zien. Toen ik terug kwam vond ik moeder
en dochter geheimzinnig met elkander
spreken. Ik giste waarover 't was, want
ik had Ursula hooren zeggen, dat zij 't
deed van deze vermissing t enspoedigst©
aangifte bij de politie. Dezo vond op den
voorrand van het bruine zeildoek, dat een
divan bedekte, een stoffigen afdruk, waar
in eenige streepjes zichtbaar waren en be
greep weldra, dat dit spoor verband zoudo
houden met een broek van Manchester-
stof. Hoe echter dit spoor, zich bevinden-,
de op de kromming van het glanzende
zeildoek, naar behooren te conserveerent
Men riep mijn hulp in en zooals de le^J
zer thans begrijpen zal legde ik hier-
oen Rubner-folio aan, die het spoor volle
dig opnam en het divandek plaatselijk
keurig schoon maakte! Bovenop het di-
vanvlak lagen korrels en stofdeelen, die
uit kalk- en cementachtige materie en fijn
steengruis bleken te bestaan. Deze over
tuigden mij, dat hier een metselaar op
bezoek was geweest en wel een metse
laar, die aan het afbreken niet aan hefc
opbouwen bezig was; hefc was namelijk
droog, uitgewerkt materiaal en geen voch
tige stof. De grootte van enkele "korrels
leidde tot de conclusie: die metselaar is
met zijn sloopwerk niet op grooten af
stand bezig; immers dan zoude hij, op weg
hierheen, reeds veel eerder deze korrels
van zijn klceren verloren hob ben; nu di©
hier bij het bukken over den divan heen,
zich van do kleeding losmaakten, volgt,
dat die metselaar in de onmiddellijke om
geving- met ©en sloop-karweitie bezig is
geweest. De recherche had al vermoeden
gekregen op een metselaar, die bij de bu
ren bezig was oen keldermuur te voorzien
van een opening, uitkomende in den kei-
dor der benadeelde vrouw, en dezen man
voorloopig opgeborgen. Bij onderzoek van
's mans broek vond ik evenals in het
stofspoor veertien lijntjes op 145 milli
meter breedte; overeenkomst in de stof
deelen op die broek, die van den divan en
die, welke de rechercheur mij in den be-
wusten kelder verzamelde en weldra had
de man volledig bekend dezen diefstal ge
pleegd te hebben.
Hel gevaar van den electrischen stroom.
Twee staaltjes van het gevaar van den
electrischen stroom deelt de electro-tech-
nische adviseur bij de arbeidsinspectie
mee, welke z.i. verdienen onder de aaa-i
dacht te worden gebracht.
Een paar weken geleden bevonden
zich op do houten stelling rond een in
aanbouw zijnd huis twee opperlieden.
In hun nabijheid liepen langs de stel-1
ling drie blanke electrische geleidingen
met een onderlinge spanning van 380
volt, wejke dienden voor den stroomtoe
voer van een kalkmolen.
Daar de draden door het booger wor
den van do stelling langzamerhand bin-»
nen handbereik waren gekomen. wa\r-
schuwde de patroon de werklieden niet
aan die draden te komen.
Eén der opperlieden zei echter lachend
dat dit heusch geen kwaad kon. en hij
pakte één van de draden vast, hetgeen in
verband met zijn gced geisolcerde stand
plaats op de kurkdroge houten stelling
geen gevaar opleverde.
Tegelijk pakte hij echter met de andere
hand een tweeden draad; hij kon toen
natuurlijk niet mer loslaten en bleef be
wusteloos aan do draden hangen. Zijn
patroon riep twee werklieden loe, dat zij,
op een ladder staande den getroffene bij
het vrijkomen moesten opvangen en ging
toen den electrischen stroom uitschake
len.
De man viel en werd opgevangen.
Gelukkig kwam hij, nadat korten tijd
kunstmatige ademhaling op hem was
toegepast, we8r bij. Hij had aan boido
handen vrij ernstige brandwonden gekre
gen.
Een ander ongeval, dat blijk geeft van
groote onvoorzichtigheid, of een nog
maar te zeer verbreide moening, dat een
electrische stroom van 220 volt spanning
niet gevaarlijk is, gebeurde eenige dagen
geleden.
Een arbeider in een kleine gemeente
met een bovengrondsch elcctrisch net
was bezig met het reinigen van de dak
goot. Hij stond op een ladder. Toen hij
de dweil uitwrong kwam deze in aanra
king met een in de nabijheid liggende
blanke electrische leiding.
Dar de natte dweil een zeer goede ge
leider vormde, kreeg hij een schok, viel
van den ladder en brak centgo rug wer
vels.
De electrotechnisclie adviseur voor-'
onemd, geeft den raad nimmer te werk°ti
in de nabijheid van onder spanning
staande leidingen en ueze nooit aan te
raken.
maar liever aan 't kind moesten zeggen
't zou zoo iets wezen voor haar om er
naar te verlangen iets om haar den
volgenden winter mee te amuseerc-n.
,,'t Is een groot geheim, hoor!" fluister
de de moeder, nadat zij 't verteld had.
„0 ja!" en het kleine goziclit, kleiner
dan ooit, naar 't mij voorkwam, kleurde
vroolijk.
„Maar ik zou veel liever een kleine
zuster hebben als 't u belieft! Alleen"
en 't kind werd plotseling ernstig „zal
zij zoo wezen als ik?"
„Mogelijk wel; zusters lijken vaak op
elkaar."
„Neen, dat bedoel ik niet; maar n
weot?" en Muriel raakte haar eigen oogon
aan.
„Ik kan *t niet zeggen, mijn dochter.
In alle andere opzichten, bid God, dat zo
op je gelijken mag. Muriel, mijn lieveling
mijn kind van vrede!" zei Ursula*
haar met tranen in de oogen omhelzend.
Na deze vertrouwelijke modedeeling, op
welke Muriel erg trotsoh was, sprak zfj
gedurig over de zustor, die op komst was#
totdat „kleine Maud" dat was de
naam, welken zij voor Ivaar had gekozen,'
een werkelijkheid was geworden in do'
huishouding,
(Wordt vervolgd.)
