ieiweleiiscfieCoiiranl
Tweede BSad
van den lwensfen God, dEscipe&en; rail
Christus, geroepenen om moe te helpen
aan' den opbouw van den tempel Gods
en al bekoren, ze misschien menigeen met
hun valseh -eenheidsideaal in den
grond der zaak dragen zij etcienen aan
voor den BabeWcoren van het ongeloof en
branden tidhelon voor de echateteden der
haters Gods.
En laten wij nu maar ootmoedig bid
den dat mi zelf er niet bij Iboorem.
Dat gevaar dreigt.
Als we de vastigheid van het Woord
Gods loslaten en ons gebroken® bakken
uithouwen, die geen water kunnen bevat
ten.
Als we niet bij alles bidden om de
kracht en leiding dos H, Geeetes, opdat
wij do waarheid liefhebben, de leugen ha
ten en in waarachtige bekeeriaig en heili
ging des levens vruchten dragen Gode tot
eer.
Ale wo niet voorzichtiglijk wandelen in
de wreeze dos Hoeren.
Als we wijsheid der mensohen veimen-
gon met de ware wijsheid die van bo
ven fe.
Als we 't zelfgemaakte verkiezen boven
't van God gegeven©.
Als we niet door genade alleen zalig
willen worden.
Als we er iets van ons bij willen voe
gen.
Als de eenheid' en saambinding door ons
cement moet komen.
Als wij in plaats van „sfcecnen" bouw
meesters willen zijn.
Als wij den toren verkiezen boven den
tempel.
Monechembouw boven Geestosbouw.
Dan zouden wij ons misschien veel ver
beelden van het „opperste dat rijzen zou
tot in den hemel".
Maar hot zou omgekeerd zijn.
Hot onderste zou dalen in de hek
De Babelsfjoren wordt nooit voltooid.
De tempel dos Goestes alleen.
WEDERGEBOORTE.
De gouden© harpen dos hemels,
ze klinken nauw schoon genoeg
om al het heil te bezingen
dat mijn Wedergeboort in zich droeg!
Mijn govartgen ziel kan niet denkon,
dat 's Hemels oneindige pracht
het heil nog zal overtroffen
dat mijn Wedergeboorte mij bracht!
fa hooger beroep.
Het algemeen college van toezicht op t be
heer der kerkelijke goederen heeft afwijzend be
schikt op 't hooger beroep, door do predikant der
Ned. Herv. gem. te Renkom tegen den door 't
pcroT. college van toezicht verleende goedkeuring
van een besluit der kerkvoogdij, bepalende dat
kerkeraadsleden niet verkiesbaar rijn tot kerk
voogd of notabel.
Kerkbouw.
Onder groots belangstelling heeft Donderdag
te Steenrijk de eerste steenlegging door ds. C.
W. E. Ploos van Amstel plaats gehad van de
nieuw te bouwen G.eref. Kerk, die aan 750 per-
eonen plaats zal bieden an verrijzen zal op de
plaats waar vroeger de kerk der Chr. Afgeschei
den, later kerk A. stond en die voor dat doel
werd afgebroken.
Zwakke gemeenten.
In de close is van Maastricht met zestien Her
vormde gemeenten hebben niet minder dan negen
gemeenten aan het classicaal bestuur gevraagd,
in aanmerking te mogen lconven voor eene toes
lage trit het fonds voor schraalste predikante
traktementen. Van de*ze negen gemeentpn tellen
de meeste geen honderd zielen, waardoor zij van
de voordeden krachtens het nieuwe reglement
der predikanten niet mogen genieten.
Theologische School te Apeldoorn.
De installatie van Docent J. J. van dor
Schuit zal D.V. gesohie«Jen op Maandagavond
30 October, in het kerkgebouw der Chr. öcrof.
Gemeente te Apeldoorn. Als voorganger zal op*
treden de pracsee van het Curatorium, Ds. B.
van den Berg van Snoek.
Dinsdagmorgen 31 October zal Docent Van
der Schuit zijn arbeid aan de School aanvangen
met hot uitspreken ©ener rede in de aula vsrn,
het Schoolgebouw.
Moord op een Zendeling.
Het Padangeche blad „Perobohan*- meldt, dat
onlangs op de Mentawei-eilandea, doeeoen Ma-
tobe Sikakap, een zendeling-onderwijzer aldaar
door 4 Pogaloezen werd vermoord.
Uit een nader gehouden onderzoek bleek de
moord te zijn gepleegd op aanstoken van eon
z,g. doekoen, die de moordenaars had wije go-
maakt, dat het Christendom hetwelk door ge-
noamden zendeling werd gepredikt, voor de be
volking een gevaar zou opleveren.
De vermoorde woonde roods geruimen tijd
temidden der bevolking en laat een vrouw met
nog drie kleine kinderen achter.
De moordenaars werden door het hoofd van
Matobe goaresteerd. Zij legden oen volledige bo*
ken tenia af, waaruit ook die rol bleek, welke - do
doekoen had gespeeld. Zij zullen bon gerecht©
straf niet ontkomen, zogt het blad.
Zaterdag 21 October 1922
Torenbouwers.
En een toren, welks op-
v perste in den hemel zij
Gen. 11: 4.
Zd zijn er nog do bouwers aan den
Baboleto-ren!
Go vindt ze in hot wereldleven.
Mannen van grootsche denkbeelden., dio
hun eenheidsideaal nastreven tei midden
van do uiteengeslagen eai verbrokkelde
yolfceKBL
Pjiaehtig zijn hun plannen.
Zij zullen saambinden wat uiteengaat.
•Zij zuliion hun tTotecbe® toren bouwen,
welks opperste rijzen zal in don hemel.
Aller oog moet daarop zien. Het zal het
middelpunt worden van den levenscirkel,
de poolctei, waar alle beweging zich om
concentreert-, de as waar het zich al om
wentelt.
Die bouwlieden hebben don hemelsche®
Kunstenaar en Bouwheer niet vam noode.
Luide roepen zij: geen nood, wij red
den 't zonder Hem!
Zij versmaden die wijsheid die van bo
ven ie.
Zij zoeken niet de gerechtigheid Gods,
die alleen ordening, saambinding, vrede,
welvaart, zou kunnen geven.
Zij achten zichzelf de nieuwe wereld-
scheppens.
Zij zeggen: daar zij licht!
Maar het blijft duisternis.
Deernis vervult ons als wc zien op het
wenden en werken dezer nietige men-
schen, die met den moed der wanhoop
worstelen om een andere en betere we
reld.
Ach, wyat is hun Babettoren klein. Kin
derspeelgoed!
Do groote God komt en belacht hun
raad, verdeelt hun spraak, en hun naam
vergaat. Vergeefs op bouwen toegelegd,
zoo God Zijn hulp aan 'het werk onrzegd.
Ze zijn er nog de bouwers van den
Babelsfcoren.
Ge vindt ze ook in het kerkelijk leven.
De gemeente van Christus is voor hen
niet de tempel des H. Geestea, waarin de
geloovigen levende eteenea zijn, gebouwd
op den hoeksteen Christus.
Wekteen geen tempel, maar een
t oren)
Niet om God te dienen en ia verhoerlij-
kon
Maar menec hen werk, opdat de aardsche
bouwmeesters zich naam zouden maken.
Niet het neerdalen Gods in genade en
liefde.
Maar het opstreven van den menech, in
hoogmoed en trots.
Niet het opklimmen lange de ladder der
genade, die uit het venster des hemels is
uitgelaten.
Maar het oprijzen langs eigen gemetsel
de toTentrappen, om zoo te stijgen tot
God.
En dan: niet do organische een
heid door den H. Geest Gods.
Maai- de mechanieche van hun
voegwerk, steen bij steen.
Als gij ze hoort spreken over hun plan
nen om de velen één te maken, om de uit-
eenloopecde lijnen oaam te grijpen in de
lijn van hun ruslig-rijzenden toren,
ora zoo te streven van' de aarde tot den
hemel, en van den menseh tot God. dan is
het u alsof ge in het land Sinear do ruïne
van Babels toren zaagt, het teeken van
machfcelooze wanhoop.
Ei» ai in architecten bij en steen-dragers,
teefceaaare en tichelbranders, geleerden en
eenvoudigen.
Maar hierin zijn ze één: 't is al hun
werk, 't gaat al van beneden naar
b o v o ii, 't is al 'n gemaakte eenheid.
Ja, 't is in allee hot omgekeerde van
hoi. werk Gods, al spreken die Babelbou-
wers nog vrome taal en. al bedienen zij
zich nog van de oude formules, en al spre
ken zij van de streving t-ot God.
Ach, wat, zijn zo arm met hun knutsel
werk.
Hun toren is zoo hoog ais 'n epel-do-
knop in den aarbol.
Ze zijn er nog de bouwers van den
Babolstoren.
Al. noemen ze zich misschien belijders
FËUILLEÏÖN.
Vervolgd en bevrijd.
Historisch verhaal
uit den Napoleontischen tijd.
28)
Hot was Johan van Hoornebeko.
De arme Jonker; de tegenstelling was
ook zoo scherp! Slechts weinige dagen
geledon achtte hij zich de gelukkigste uit
heel Haarlem, zijn vrienden waren vo-or-
loopig beschermd voor alle gevaar, en hij
zelf het knapste en liefste meisje uit
tie stad !had hein zoo good ede haar ja
woord gegeven en hij was zoo vrij als oen
vogel in de lucht. Daar viel opeens de
zwarte beschuldiging op hem dat hij de
hand had in de ontsnapping dor dosor-
teurs ca> dat hij met -opzet de gelegenheid
voorbij had laten gaan om Hendrik ge
vangen ie nemen; eindelijk, wat het
zvraaifste woog: dat hem de schuilplaatsen
der broeders bekend zou wezc,n. Wie hem
beschuldigd had wist Jolhan niet; wel be
greep hij dat Kees Volders in deze de
voornaamste getuige was. De slag was
zwaar, en Johan had niet het veerkrach
tige karakter van Leo, dat, zich tegen al-
ujs inzette on eiken etroohalm aangreep,
die kans op redding gaf; hij zag bij zijn
Gods vreugd is soms boo ov-erwold'gc-nd,
dat het hart er schier onder breekt
Zoo geeft Hij z» ook slechts zelden,
hoezeer er do menseh om smeekt.
Moest geeft Hij eon stralende blijdschap
als Sabbats-stemmïng van 't hart,
en daarnoven den stillen vrede j 1
die Amenzegt ook onder smart'.
Maar ik wéét nu hoe t -éénmaal dédr rijn zal
waar de ziel voor Gods Aangericht loeft,
en van 't logge Rchaatn ontbonden,
Hem op vleugion der liefde omzweeft.
Neen, de gouden© harpen des hemels,
ze klinken nauw schoon genoeg
©m al hot heil te beringen
dat do Wedergebo-OTt in zich droeg f
(Stamelifigen.)
KERK EN SCHOOL
NED. HERV. KERK.
Beroepen. To Bennobroak; J. G. Lekkere
korter te Nieuw-Veniiepte Burum (Er.): P.
Sioinelink te Ga asteneer; te Sleeuwijk: E. A.
Lazonder te Trictatte Urk (toez.): R. Schrik
lenbiTg, cand. t© Ameterdamte IJsaektein: F.
F. J. v. d. Plasscho te Krimpen a. d. Lek.
GEREF. GEMEENTEN.
Tweetal. T© OpbeusdénH. AMindor-
jnan t© Dirkeland en M. Hofman t© Rijssen.
Beroepen. T© Opheusdon: H. A. Mindore
man te Divksland.
Ds. J. F. H. Remme.
Naar bij informatie bleek is do toesband van
Ds. J. F. H. Re-mm© redelijk wel.
Ds. Boerendans.
Naar hot HdbL verneemt hoeft Da. T. Doo-
veadans Wzn., predikant bij dé Nod. Hcrv.
Gom. te Amsterdam rijn ontslag gevraagd.
D3. C. Woiitmaa.
Da. 0. Woutman, Ned. Herv. predikant t©
Hilvareubeek, hooft ©moritaat aangevraagd, in
te gaan 15 Januari 1923, wegens volbrachten
40-jarigcn dienst.
ovori^O'Oziiigen slechts de donkere rawo
zijd-en van het gcuvil. Men was sinds de
lontenapping der br-oedars vo-orzicktiger
en nauwlettender geworden; de officieren
zouden nieis door de vingers zien, en, het
v-oorboeld zijner vrienden volgen. daar
op was minder dan -ooit kans. Ynicbteloos
trachtte hij uit te vorsdien wie hem v-er-
radem mocht hebban, doch zoo hem al
oeiiige zijner kennise®n, met, wie hij op
minder vriendsch appelijlvon voet verkeer
de, voor den geest zweefden, hield hij
toch geen van hen voor zoo vijandig die
hom do doodstraf op den hals zou halen.
Misschien was het hom duidelijk gewor
den zoo hij naar buiten 'had gekeken in-
Plaats van in de flikkerende c-n spattende
kaarsvlam. Daar toch stond onbeweeglijk
en^ zwijgend de forse lie gestalte van een
officier, en staarde door het raam naar
den gevangene. Het regerde.en woei: de
schildwacht had in de gang beschutting
gezocht, t<n zoo stond !hij daar onge
stoord, cai zich op zijn baart niet storende
aan de vinnige regendroppels die hem in
't gelaat sloegen. Had Johan zich omge
keerd. hij zou den officier herkend heb
ben, 't was Gerrit van Stralen.
De luitenant haatte den Jonker. Hij
zou z-olf moeieliik voor zijn haat gegronde
redenen hebben, kunnen opgeven, maar
evenwel, het was zoo. Om de oplossing
hiervan to vinden moeten wij een schets
Unio van" Chr. Onderwijzer».
Aan het jaarverslag 1921—1922 van de Unie
van Chr. Ondonvijsers(ossen) in Nod. ia het
volgend© ontleend:
Hot ledental ia van 1446 (op 1 Oct. 1921)
gedaald tot 1304 (op 30 Sopt. 1922), in totaal
ging het ledental dit jaar 140 leden achteruit,
tegen 300 hot vorig jaar. Het aantal donateurs
klom van 262 op 283. Ik zijn two® nioHwe af
delingen bijgekomen, n.L Arnhem en Ridder
kerk; in 't g-chool rijn or 44 afdoelingen. Het
afdoelingsleven verto-ont over het algemeen een
inzinking.
D© vrijgesteldo der Unie v. C. O. trad in oen
14-tal propaganda-vorgaderingen op.
Het getal boofdbosluursl-oden werd na afire-*
den van een 2-tal leden,van 9 op 7 gebracht.
,.Do Christelijke Onderwijzer", het orgaan der
vereeniging, verscheen geregeld wekelijks. "Wan
neer de financiën het toelaten, zal in de nasate
toekomst uitbreiding van dit orgaan plaats hete
bon.
In twee ontslagzaken en twee sehorsingkwee-
ties werd hulp geboden, in deze en verschillend©
ander© kleinere zaken trad do Unie op in 't be
lang van in moeilijkheden verkeerende coUoga's,
daarin bijgestaan door haar rechtskundigen ad-*
visour, mr. Bruch te Haarlem. Bijna zonder uit*
zondering mocht het bestuur er in slagen, een
bevredigend© oplossing to vinden. In totaal wore
den 144 adviezen verstrekt inzake peneioenen en
wachtgelden, verlofregeling bij ziekte of militie-
plicht, acte van benoeming en instructie, ver
volgonderwijs enz.
Do uitgaven worden zooveel* mogelijk beporkt;
de begrooting voor 1923 zal aanmerkelijk lager
zijn dan die van 't vorig boekjaar. Als contri
butie zal gevraagd worden 3/5 pet. van het sa
laris. De rekening sluit in ontvangsten en uit
gaven met een bedrag van f 25.064.651or is
oen kae-saldo van f 186.58$.
Stichtiiigsdng V. U.
Op den stichtingsdag der V. U. werd door den
recl-or-magnificus, Prof. Mr. P. A. Diepenhorst,
Vrijdagmiddag in hot Gebouw voor den Were
kenden Stand cene rede gehouden, waarin hij
handelde over het kwaad gerucht, waarin tegen
woordig politiek, en parlement geraakt zijn.
In het eerste dool rijuor rode gaf Spr. een
overzicht van de anti-politieke strooming ïn de
onderscheidene landen. Amerika werd daartoe
geven van Gerrit'a leweoegescHróenas.
Hij was de zoon van ®en Frieserhett dag-
looner. Zijn vader werkte op hot land-
good van een der rijkste grondbezitters uit
die streek, een hardvodhtigen vorsten
man. Zolf groote ©ommen schromelijk
verkwistende perst© hij zijn pachter© de
Huur tot--den laatste® penning af; Gerrite
vader, eerst een vrij vermogend man, had
langzamerhand zijn geërfd land stuk v-oot
stuk zien overgaan in de haaiden zijns
hcopen. De wie hearen-dieostm beletten
hem veel voor zichzelf te verdienen; zoons
die hem konden helpen bezat hij slechte
één, verder was zijn echt gezegend met
eon -drietal dochters. De lan-dlh'oer had
zoons, die hij, om niets ergere te zeggen,
niet opvoedde, noch in de vreeze des Hoe
ren, noch in de vroeze van iemand anders,
zichzelf niet uitgesloten, alleen voor zijn
geweldige lichaamskracht hadden zij oer-
biod. Die jonge he oren veikoerd'On. in het
wonderlijke 'anachronisme, dat de wetten
van hot lijfeigenschap nog in volle kracht
bestonden, en op dit beginsel afgaand©
meenden zij dat de menschcn, welke van
hun vader afhankelijk waren, in 't geheel
geen eigendom modhten hebben. Deze eer
biedwaardige stelling trachtten zij nu to©
te passen op het duurste eigendom van
Gerrit.'s vader, namelijk ddens dochters;
doch deze was vam ©en andere meaning,
en toen d© baldadige Jonkers het hem te
aangevoerd, en daarna een aantal grepen ge
daan uit do Europeesche literatuur on verhou
dingen.
In het tweede gedeelte werd een© ontleding
en beoordeeling geboden van do factoren, welke
dit proces beheerechen. Op d© vraag: van waar
dit onlustgevoel, dat velen de politiek© efeor
doet ontvlieden?werd vierderlei moment naar
voren gebracht.
Daar is ontevredenheid over de gedragingen
van de Kamerleden, die door het gemis aan
waardigheid het prestige der politiek ondermij
nendaar rijst klacht over do slecht© werking
van hot kiesstelsel dat aan ©one waarachtig©
volksvertegenwoordiging in den weg staatdan
roept de toenemend© etaat&bemoeaiiig met haar
bureaucratiechen rompslomp een gloeiend verzet
wak-ker en eindelijk wekken d® ongerechtigheden
van de op principieelen grondslag berustende
partijgroepeeringen ergernis.
Elk dezer bezwaren werd door Prof. Diepen
horst besproken en in den breede werd stil ge*
staan bij het vierde gravamen, dat gewaagt van
het kwaad, hetwolk het partijwezen afwerpt.
Heet wat ©nwiivere elementen schuilen vol*
gens spreker in de ©pgeechroefdo klachten over
het immoreel© der partij politiek. Zij vertolken
niet zeiden heimwee naar de oude dagen, (oen
een Heine cëteri© van districle-magnaten haar
„sic volo, sic jubee" uitsprak. Bovendien wordt
maar al te zeer afkeer tegen het partijwezen
geïnspireerd door teleurstellingen in een bepaald^
partij opgedaan. Zoo verloopt het requisitoir van
Michols in een „chronïqu© scandaleuso" van
de sociaal-democratie, welk© zelfs het huiselijk
leven der leiders niet spaart.
In den diepsten grond, zoo betoogde Prof.
Diepenhorst aan het ©inde van rijn betoog,
wordt politiek door velen gehaat, omdat rij
niet voelen voor beginselen en daarom ook
onbewogen 6'taan tegenover de geestelijke tegen
stellingen, wélke in hot volksloven werken. In
d© liefde voor d© beginselen ligt de oorsprong
en waarborg van het politjek partijwezen. Met
©ene krachtig© opwekking tot liefde voor de
beginselen en waardoecring voor de politiek be
sloot spreker rijn© rede.
GA NIET ALLEEN DOOR T LEVEN.
In „De Ster" doeflt J-obwruna Br&ewxxrt
tie vclgiendl© bijz-cwad'erhcd'en medo over bet
oritste an van liet bdkenide Beul, Ga niet ui
teen door 't teven.
Wie kent Gunniwg's lied ïaet:
Gia naet aïleen. door teven,
Dae fast is u te zwaar.
In „O. T." van 1902 -vertelt dfe dnoMer
ibo© dit vere, diat zooveel dnissenldé baiften
boeft verteooot en vegvkwifah, ter wereld
kwaan. In zajn stu-dénttonfcijd (1877) vond bij
©en Durt&ch götiiobitie, di»t li©m later Moek
%ian Ds. Eanü Qrrandtt te zijn. In ©ene over
moedig© bom maakte de jonge Gtstmiog
van dit geestelijk geddclut een mónueèiedie
en zond bet «nder peoudkwuiem Johan
nes naar den Stodeniten-Aknamaik. Toen
Inidlde bet zoo:
Ga niet stilteen door 't lewn,
Die test is n te zwaar.
Laat oen u stonlote geven»
Of la-ever sterfefc eiknar.
Da-ar is zooveel t© Magiew,
Da,air is zooveel geween,
En zooveel tec.db te dmagen,
Ga niet aMeen.
Gia niet alleen doo-r 't leven»
't Is u alleen t© rijik.
Door anderen mee te geven,
Ontvangt gij tegelijk.
Zo-n 't taart zijn rijke gaven
Voor zffleb bdlioaidten? Neen,
Noodt blijve een schat begraven;
Ga ntefc alleen.
Ga niet afteec. door 't leven,
Ntet dian een meneohélfijk taart,
Verstaat uw wensehen, streven,
ITw baijdïscbap en uw smiart.
En zulk een barts het is er,
Naar u atedhte gaat bet heien.
Geen woord i» er gewisser.
Dan'dit: gia niet afteen.
Men ztet- en voeltdö vpoelijko student
aa hier aam 't woord. Sinda wemd <fe stn-
d-erJfc predökant en de predikant gmoead©
•uit lot een gelieM' volksschrijver Hij%6
hoefde voor zijn dimt 8 zijdjes -groot
was, coipïe. BSad-erend irnd en ouden Stn-
deniten-Alimanak vond hij zijn mnmneltedie
„en diaar de rijm/geest over ham vaardig
wewE', beproefde bij er weer een gecsteflijik
Ued-éke van te maken.
De verrijking van het oonsiïroiakelijke
Du-iteelie gedkohb en bet. zeer vrij ve-rts-aM©
en om-gewerkte is zeker MardcweldoeniA.
GniiEan-g's Ga niet alleen is
ook weer rn bet. Duit-sok vert-aaM' è-n door
Fraulealn Dora Haganan èn dioor den beer
Pauil Kiimpfer. Mevr. Grcanimedin--van-Die-
len gaf een Engeüsotae en ©en Fransëh©
veirtaflaing van dliifc graag gezongen lied.
lastig maakten, gaf hij op zekeren dag
een van h-en zoo duidelijk zijn tegen-zin te
kennen dat. de Jonker met oon paar blau
we oogesn thuis kwam. Do lafaards zwoe
ren wraak, maar dewijl zij hem niet aan
dorsten, lokten zij Gorrib in 'fc boech en
takelden hem z-oo toe, dat- bij bewuste
loos bloef liggen. Daar bloef het niet bij;
de werkman word met allerlei kleine din
gen achteimitgezet en benadeeld, zoodat
hij al dieper tot armoede verviel. Einde
lijk zeido hij tot zijn zoon: „Jongen, je
moot de deur uit; ik kan je niet langer
ondoriiouden. Zoek je fortuin, maar ont
houd wat hi-er gebeurd is."
„Ja vader ,ik zal!" was de afscheids
groet van Gerrit geweest, hij had daarop
zijn armelijk bundeltje bijeengepakt en
ging de wijde wereld in. Hij was toen zes
tien jaren oud. arm, onwetend en zonder
oonige aanbeveling, maar hij ging hoen
met hot onverzettelijk voornemen zich
vooruit te werken en daarbij niemand te
ontzien; hij ging heem met oon gloeionden
wrok tegen alle adellijke hoeren in het al
gemeen, en tegen den landheer van zijn
vader in 't bijzonder.
Hij hield woord. Hij was twaalf jaren
ouder; hij 'bad zich door vleien on kruipen
tot luitenant, opgewekt en wiet dat de
eerste ka-piteineplaate, die openviel, voor
hem was; hij bezat ©enig verrao-gen.
naar 't heette bij erfenis gekregen, men
Ho© de melodie ontstond varteit De.
Gunning op zijn eigen smakelijk» manier.
Op zekeren dag heeb ik de sboutigü»©^
gehad oen blad noten voor mij neer te leg*
gen en er op mijne manier een© „ooanp©-
skte" op neer te schrijven.
Dab ging met potüood en heel primitief
want ik heb nooit theorie les gehad ©a
we-et van harmonie zoowat niets ntemenh
dal af.
Maar ik had van kindsbeen ai ©en wei
nig mwti'kaal gevoel en blijkbaar gehikt©
deze eerste proeve nogal goed. Want toen-
Dik esr mede naar mijn. vriend, den heer
Gerhaidit, oompontefc en muskus te Lei
den, gegaan was en hem van mijn biaadj©
de mdtetHe voorgespeeld en vooaTgezonge®
liad, was deze er zóó mede iuigeu-omen,
dat hi] ze dad-eKjk belangloos voor mij
lieeft overgeschreven, de ma-at en karmo-
niseering (diie zeker in mijn le-ekenwerk
wel wat te werischen overlieten) voor mij
ih oirde bracht en den hee-r Los, uitgever
van mijn „Pn-iëir', mededeeüid-e, dat hij ge
rust <te ratagavo van dat Strikje kon onder
nemen.
HELDENMOED DES GELOOFS.
D© heldenmoed van den voornamncte®
gccotelijke in <1© Rueeische Kerk, den par
fcnarch Tilchon, zegt- de Standaard,
verdient al lei- opmerkzaamheid ©n stemt
tot. rijken dank.
Te midden van het klcinmeoso hc lijk go-
doe, te midden van het woolen van het
wreode ongeloof blinkt zijn figuur uit
d-cor zijn geloofstrouw en goloofsho-
poïeme.
Bekend ie, wij wezen daar roods oen en
ander maal op, hoe deze Tilthoo geen
oogenblik weck voor het communietiecSl
wreed geweld, waar het gold de handha
ving van de rechten der Lork. En tot nu
durfde de vijand van de Kerk ham niet
aan.
Aan tègénrov 0 lu tióaaire bewogiagen
deed de patriarch mot mee. Hij wil ze'f«
den communieti&ch^i wroeden regeerder
arkennem, maar hij ötaat voor het recht
der Kerk en van den geloovige en wijst
volk e® regering op hot bedreven kwaad.
Door gee® bedreiging liet hij zich van
zijn plicht afhouden. Nimmer week hij
voor het gevaar. En tot in zijn verban
ning naar een klooster bleef hij getrouw.
Thans werd de brief publiek gemaakt,-
dien hij durfde richten tot de onderdruk
kers van het Huesteehe volk. Hij bevindt
zich in hun macht. Hij weet. dat menige
priester, die getrouw bleef, gedwongen
weid zijn eigen graf te grave®, waarna
hij werd neergeschoten.
Maar dit onrust de® patriarch niet. En
in krachtige bewoordingen brengt hij den
huidigt n heorschors hun kwaad onder do
aaudadht e® vraagt van hen vervulling
van, hun beloften waarop het volk hoeft
betrouwd, ©n vrijheid voer de Kerk. Me®
zegt, dat rijn lot beslist is en dat do ge
weldhebbers zich thans sierk genoeg ge-
Toefen om ook den moedigen Tikhon nee®
te slaau.
Maar da<t is hun zedelijke neerlaag.
Overwinnaar in dit. geding blijft do uiaa
van het. gelo-of, die in vertrouwen op rijn
God to midden der grootst© gevaren ooo-
voudi-g zijn heilige» plicht doet.
Hier zien wii de grootheid van den hel
denmoed des geloofs.
Eene sombere bekentente.
Bismarck, de bekende Diri-tsdh© rijks
kanselier, heeft zich tegen het- eind va®
zijn loven eens aldus uitgelaten:
„Gedurende al de jaren mijns levcaw
ben ik maar zelden gelukkig geweest. Al»
ik die weinige gelukkige» uren optel, be
reik ik ternauwernood het getal vier-cn-
fcwintig. Wat mijn politieke loop baar be
treft, heb ik nooit don tijd gehad, geluk
kig ie zijn. Wanneer ik na lange on zware
worsteling een overwinning had behaald,
kwaan de zorg, hoe ik van die overwin
ning het meest© profijt, kon trekken.
„Wat. betreft mijn private leven, heb
ik wel ©ogenblikken van geluk gekend:
oens in mijn jeugd, toen ik mijn eerste
haas had geschoten e® later toon ik mij
met d© landbouw bozig hield. Ook héb ik
gelukkige uren gesmaakt met mijn vrouw
cai kinderen. Maar van het. geluk I© kun
nen genieten is een bijzondere save;
daartoe moet me® flegmatisch zoowel als
sanguinisch va® temperament zijn."
Inderdaad een sombere bekentente.
Zou Bismarck niet. geweten hebben waf!
or in een oud boekje, in zijn eigen land
ruim 350 jaren geleden onr*Gsteld, to lo-
zon staat: „dat wii in alten tegenspoed
geduldig, in voorspoed dankbaar zijn mo
gen, en in alles, dat ons nog toekomc®
kon, oen goed tocvoorzkht hebben op on
zen getrouwe God cn Vader."
begon met hem te rekenen. Maar va® welk
oen geschiedenis van lijden cn ontbering,
vernedering en krenking gotuigden do die
pe groeven in *t voorhoofd ©n om dom
mond! Gerrit yam Strak® haatte Johan,
omdat deze oen aristocraat was; omdat
bij, hoewol lager in rang, geen omgang
niet hom wilde hebben, maar donreniegen
zich twee pachters zonen tot vrienden,
verkoos; hij haatte Johan omdat hij in
aijn oogon d© verachting Jas welke deze
gevoelde voor zijp gewetenloos kruipen:
an bandeloos leven waaraan hij don bij
naam „de vleermuis" to danken hrte, on
in den laatston tijd haatte hij hen» om
nog oen andere reden, d>o al de vcrige im
kracht overtrof. Gerrit, van Slralon bad
namelijk -een hevige® hartstocht opgevat
voor Margaretha de Wilde. Zij bezat oon
ontzaglijken invloed op hem, en wanneer
hij in haar tegenwoordigheid was, dan
verfoeid© hij zichzelf en zwoor, wanneer
bet hom mocht, gelukken haar hand te
verworven een beter leven t© leidon,
en da&CPOtn haatte hij Johan het vurigst
als zijn mededinger, en wel oen die bo
ven hem begunstigd word.
(Wordt vervplgdX
