Dagblad voor Leiden en Omstreken.
ABONNEMENTSPRIJS
IK LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
EER KWARTAAL 12.50
PER WEEK10.19
FRANCO PER POST PER KWARTAAL 12.90
3de JAARGANG. - VRIJDAG II AUGUSTUS 1922 - No. 714
Bureau: Hooigracht 35 - Leiden - Tel. Int. 1278 - Postrekening 58936
ADVERTENTIE-PRIJS.
PER GEWONE REGEL 4 t f 0.221
DES ZATERDAGS p f0.30
INGEZONDEN RECLAMES BIJBRFT TARIEF
KLEINE ADVERTENTIES van hoogstens
30 woorden 50 cent; Zaterdags 75 cenÉ
bij vooruitbetaling.
V Militaire bezuiniging.
Wij bedoelden eigenlijk iels te zeggen
over bezuiniging op de militaire uitgaven,
maar het hierboven geplaatste kopje is
toch niet misplaatst.
De militairen hebben toch wij be
doelen niet bepaalde personen een
eigenaardige manier van bezuinigen.
Op de kleintjes wordt gepast.
Over allerlei onbeteekenende dingen
worden gewichtige orders rondgezonden,
maar tegelijkertijd worden de groote din
gen over het hoofd gezien.
De Maasbode geeft daarvan een
paar treffende staaltjes.
„De ministerieele beschikking No. 350,
bij duizenden gedrukt en verspreid ie ge
wijd aan het onderhoud van schrijfmachi
nes. Een autoriteit, zoo heet het in dit
officieele stuk, heeft rijkstijd besteed,
omdat hij zooveel voor de bezuiniging
voelt, om den minister te berichten, dat
te zijnen bureele het onderhoud der
schrijfmachines geschiedt door een der
schrijvers. Voor dit onderhoud, bestaande
in het geregeld afstoffen en het oliën van
-!e rollende en wrijvende doelen, is slechts
oodig een kwastje van pl.m. 0.60gld. en
1 fleschje olie van pl.m. 0.55 gld.
Op vele andere bureelen zal op dezelfde
'"o gehandeld kunnen worden, waardoor
i aanzienlijke besparing wordt verkre-
zegt de- minister.
J !cn autoriteiten, wien zulks aangaat,
v ;dt verzocht, na te gaan of ten opzichte
van de op hunne bureelen aanwezige
schrijfmachines op gelijke wijze kan wor
den gehandeld, en den minister voor 1
September daaromtrent te berichten.
Een bezuinigingsmaatregel is weer ge
troffen, en het departement, of de autori
teit staat gereed om de hulde in ont
vangst te nemen van St. Bureaucratie,
terwijl op hetzelfde oogenblik door dit be
zuinigende departement eenige duizenden
guldens geheel onnoodig worden uitgege
ven.
Bijna gelijktijdig met- deze aanzienlijke
besparing op 's lands financiën belovende
ministerieele beschikking, teelcent de mi
nister een besluit, waarbij geheel onnoo
dig twee kolonels bevorderd worden tot
generaal-majoor, alleen om de gevoelig
heid der hoeren te sparen, omdat een an
der even te voren ook bevorderd is. Deze
totaal overbodige bevordering kost meer
dan het geheele onderhoud van alle tot
het leger beheorende schrijfmachines."
Do Maasbode merkt verder op, dat
*t korps rijdende artillerie is gehandhaafd,
dat volgens de memorie bij de dienst
plichtwetten zou vervallen.
„Aan het hoofd van dit in vredestijd
uit slechts een schooibatterij bestaande
korps 6taat behalve den commandant van
de batterij een luitenant-kolonel of ma
joor aan wien zijn toegevoegd twee luite
nants.
Bij den staf van een artilleriebrigade en
van de daaronder ressortoerende staven
van de twee regimenten zijn de officieren
niet te tellen en dat terwijl de twee tot
ieder regiment behoorende schoolbatte-
Ti.'cn nog staan onder een majoor-instruc
teur, die dus voor de opleiding zorg moet
dragen.
Behalve de officieren van administratie
en den veterinairen dienst bestaat de 6taf
van een brigade uit een kolonel, twee ka
piteins en twee luitenants en van een regi
ment uit een luitenant kolonel, twee kapi
teins en twee luitenants, totaal drie
hoofdofficieren, zes kapiteins en zes luite
nants, die vöor het grootste deel bureau
werk verrichten en hun paard afrijden.
Deze luxueuse encadreering van de staven
van een artilleriebrigade komt het rijk
aan traktementen per jaar op pl.m. 70.000
gld. Van bezuiniging is hier geen sprake."
Met ontstemming en weerzin hebben wij
van deze opmerkingen kennis .genomen.
Wij gaan niet uit den weg voor hen die
het „geen man en geen cent" in hun
vaandel voeren.
Wij erkennen den plicht om ons vader
land te verdedigen en onze zelfstandigheid
te handhaven en we durven daarvoor zelfs
in dezen tiid c f f e r 6 te vragen, persoon
lijke en financieels offers.
Maar dan moet daartegenover ook
staan de zekerheid, dat voor de militaire
uitgaven geen cent meer wordt uitgege-
ven, dan beslist noodzakelijk is.
Het land moet verdedigd.
Maar niet minder noodzakelijk i6, dat
aan de lanterfanterij en de lijntrekkerij en
de verkwisting een eind wordt gemaakt.
„Militaire-bezuiniging" is niet voldoen
de om op do militaire uitgaven tot bezui
niging te komen.
STADSNIEUWS.
Tentzending.
Tot in alle hoeken was ook Donderdag
avond de tent weer gevuld, met een zeer
belangstellend publiek.
De leider Ds. Couvee opende "het sa
menzijn met gebed en het lezen van Je-
saja 53, nadat eerst gezongen was Psalm
89:7 en 8.
Een zangkoortje onder leiding van Mej.
E g g i n k zong nu het bekende lied
„Kalm op mijn Verlosser leunend, heb ik
vreê, ja vreê."
Vervolgens was het woord aan D s.~
Lindhout van Dordrecht, die er op
wees hoe reeds onder het Oude-Testa-
ment, Jesaja 53, de zegen van het N. T.
doorbrak. En toch moest de profeet kla
gen: Wie heeft onze prediking goloofd?
Israël was wederspannig. 't Stierf van
honger bij de volle voorraadschuren. In
onzen tijd zien we vaak hetzolfde. Europa
gaat onder in geestelijke armoede, omdat
er niet is een kinderlijk aanvaarden, dat
Jezus is gekomen om zondaren te redden,
omdat er geen geloof is.
Maar wat is nu 't geloof? 't Is niet oen
bijzondere gave, in een bijzonderen tijd
voor bijzondere menschen, maar een daad
der ziel, of zooals Dr. Gunning, dio overal
een lichtend spoor heeft nagelaten, het uit"
drukte: 't Geloof is het ademen der ziel.
Het geloof is de vaste band. tusachen
Christus en den armen zondaar, het is de
sleutel van 't geluk.
Maar nu gaat heb velen als Bunyan, in
de gevangenis. Hij twijfelde, worstelde,
vocht met zichzelf, beukte de muren en
had tenslotte de sleutel in den zak.
't Is zoo eenvoudig. Door de zonde
moeten wij sterven, maar God heeft Zijn
Zoon gezonden en nu hebben wij niets an
dere te doen, dan in Hem te gelooven, en
zondaar te worden voor God.
Als wij komen tot het geloof, dan komt
Jezus de Heiland, om ons te verlossen.
Alle roem is uitgesloten
'k Roem in vriie gunst alleen.
Nu werd gezongen het geloofslied van
Ds. de Jonge en daarna door het zang
koor: „Er is nog plaats tot ank'ren."
Daarna trad als 6preker op D s.
Bouwman die de menigte bepaalde bij
het krachtige geloof dat bij Rachab open
baar werd.
Ook voor diepgezonken zondaren is er
redding en zaligheid. Rachab was niet
.godsdienstig opgevoed en zij was diep ge
vallen en toch is zij opgenomen in den
Hemel. Omdat zij geloofde. Zij ge
loofde dat Jericho zou vallen en gaf in dat
geloof alle® prijs. Zoo moeten wij ook
doen. Wij moeten partij kiezen voor Je
zus, een ieder op zijn eigen manier en in
zijn eigen kring.
Rachab dacht niet alleen aan zichzelf,
maar zij vroeg ook het levensbehoud voor
hare familie. Ook hierin is zij ons ten voer
beeld. Wanneer iemand het aan kan zien
dat zijne familieleden in ongeloof ten on
dergaan en niet biddend worstelt om hun
behoud, dan is zijn geloof niet echt, maar
dood.
Het geloof van Rachab werd rijk geze
gend.
Zoo zal het ook ons. gaan, indien wij
ons aan Jezus overgeven, Wie tot Hem
komt zal niet verloren gaan, maar het
eeuwige leven hebben.
Kom tot uw Heiland, toef langer niet
Kom nu tot Hem, die redding u biedt,
werd nu gezongen.
Ds. Couvee 6prak nog een slot
woord en daarna ging do heer v. d..
Horst in dankzegging voor.
Met groote aandacht en onder zichtbare
ontroering werd geluisterd.
Een uitstapje.
Ten besluite van de 'herdenking van bet
55-jarig bestaan der Christelijke Knapen-
vereeniging „1 Kon. 18:12b." (onderafdee-
ling van „Prediker") maakte deze ver-
eeniging deze week een uitstapje naar
Arnhem en omstreken.
Woensdagmorgen te half zeven, kwa
men de leden, een 50-tal in „Prediker" bij
een.
De Voorzitter, de beer L. Questroo
Jr., opende de vergadering niet gebed en
heette allen hartelijk welkom. Hij wees
er den knapen op dat ook deze uitgaans
dagen moeten dienon om in do natuur den
Schepper te loeren zien.
Nu ging het onder belangstelling van
vele ouders en vrienden naar het station
waar een extra-wagon gereed stond.
De reis werd bekort door "t zingen van
vaderlandsche en andere liederen, zoodat
Utrecht bereikt werd voor men er aan
dacht.
Hier werd een boterham gegeten en
daarna ging het weer verder.
Gedurende het tweede gedeelte van de
reis kwamen de jongens oogen te kort;
met verwondering werd gestaard naar de
hoogten en diepten, de bosechen en de hei
de.
Precies te half elf, werd Arnhem, het
doel van den tocht bereikt. Nadat eerst
een wandeling door de stad was gemaakt
ging het per boot langs den Rijn naar het
„Huis ter Aa".
Van daaruit werd gewandeld over Ita-
liaansche weg, tol Wolfhezen, Kasteel,
Doorwerth, Italiaansche berg en weer te
rug naar „Huis ter Aa" waar de boot al
weer gereed lag om de wandelaars naar
Arnhem te vervoeren.
Na een kort oponthoud., dat gebruikt
werd om ansichten enz. te verzenden, ging
het weer verder naar 't park Sonsbeek
met z'n Hertenkamp, vijvers, watervallen,
grot, Belvédère, enz.
Inmiddels begonnen de magen te jeu
ken en begonnen de beenen van al 't klim
men en dalen wat moe te worden, zoodat
één groot gejuich opging, toen Hotel „de
Waterberg van het Ned. Openluchtmu-
seum"in 't zicht kwam.
Hier 6t.onden, als gold het een officieele
ontvangst de tafels keurig gedekt en "het
behoeft geen betoog, dat het kostelijk
middagmaal met de pudding zich uitste
kend liet 6maken.
Het bleek een uitstekende gedachte, dat
niet een hotel in1 de stad was besproken.
De jongens waren nu echt vrij. Ze behoef
den zich in geen enkel opzicht Ln de plooi
te houden, zoodat de avond veel vlugger
om was dan menigeen verlangde.
Te kwart voor 10 naar bed en slapen?
O neen, nu begon het lieve leventje pas,
zooals we dat kennen uit de kampen, zoo
dat het niet ver van middernacht was,
toen de slaap de overwinning behaalde.
's Morgens een stevig ontbijt en na de
noodige hoera's voor den Heer Verpoort,
pachter van het Hotel, wien zeker alle lof
toekomt voor z'n goede zorgen, werd de
reis weer aangevangen. Nu was Roozen-
daal met z'n kettingbrug en bedriegertjes
het doel; ook hier werd volop genoten.
Vervolgens ging het naar Kluizenaars-
berg, Emma-pyramide en Velp en per
tram terug naar Arnhem.
Nadat hier nog even was getoefd, was
de tijd weer aangebroken om de terugreis
met z'n noodige afwisselingen aan te van
gen.
Donderdagavond te kwart voor tien
stoomde do trein met een blijde en wel
voldane Knapenver. Leiden binnen. Onder
vroolijk gezang en de noodige hoera's voor
Voorzitter en overige bestuursleden en ge
leiders werd naar „Prediker" gewandeld
om daar hartelijk afscheid te nemen en
God te danken voor het vele wat genoten
was.
Do Knapenver. mag met. groote vol
doening terug zien op deze uitgaansdagen.
Dat men had genoten, bleek wel uit' het
feit dat er op de terugreis reeds waren
die maar alvast voor het volgend jaar
wilden beginnen te 6pnren.
Op Donderdag 14 September a.s. zal
de Classis Leiden dor Gorcf. Kerken in
'het Evangelisatiegebouw alhier vergade
ren.
Voor het cersle gedeelte van het.
Notarieel examen is geslaagd de heer J. G.
Hoorée alhier.
BINNENLAND.
Kortinklijk bedoek aan Groningen.
Over het Koninklijk bezoek aan Gro
ningen in het laatst van deze maand kan
thans het volgende worden meegedeeld:
Do Koningin, de Prins dor Nederlanden
en Prinses Juliana zullen Zaterdag 26
Augustus, 's middags 5 u. 40 min., te
Groningen aankomen. Zondag zal ELM.
de godsdienstoefening in een van de Ned.
Herv. kerken bijwonen; in den namiddag
zal zij een bezoek brengen aan hét Groene
Weeshuis en voorts een rijtoer onderne
men. Maandagc chtend zal H. M., na een
rijtoer door de stad te hebben gemaakt,
een bezoek brengen aan het. stadhuis.
6 Middags zal Zij in de Martinikerk
waar prof. Brugmans een rede houdt, aan-
wedig zijn en daarna een bezoek brengen
aan de landbouwtentoonstelling.
Do Koningin-Moeder heeft het voorne
men, op den gedenkdag van Gronigcn's
ontzet eveneens te Groningen te. komen.
Zij zal Maandagochtend aankomen en bij
het. bezoek aan het raadhuis, de plechtig
heid in de Martinikerk en het bezoek aan
do landbouwtentoonstelling tegenwoordig
zijn.
De Koningin naar Kristiania?
Draadloos wordt uit Kristiania aan de
N. R. Cr t. gemeld:
De bladen melden dat de Koningin der
Nederlanden de volgende maand, na haar
bezoek aan Kopenhagen, Kristiania zal
Sp oorwg personeel.
Naar de Haagsche correspondent van
„de Tijd" uit goede bron verneemt, zijn
de plannen tot loonsverlaging van spoor
wegpersoneel voorloopig opgeschort, ten
ten einde af te wachten do beslissing, of
oen algemeeno loonsverlaging van het
Rijkspersoneel door de omstandigheden
noodzakelijk zal moeten worden.
Tegen loonsverlaging.
De Neutiale Bond van Spoorwegperso
neel deelt mede, dat het bestuur bij
het Comité voor neutraal georganiseerd
Overheidspersoneel, waarbij ruim 33.000
ledon zijn aangesloten, het voorstel aan
hangig gemaakt heeft om alle organisa
ties van Rijks- en Spoorwegpersoneel van
alle richtingen bijeen te roepen en een
plan van samenwerking tegen loonsverla
ging, zooals blijkbaar door do classifica-
tiecommissie van Regeeringswege bedoeld
wordt, voor te leggen.
Verzocht werd dit voorstel op de verga-
dering van genoemd Comité, die Zaterdag
12 dezer in Den Haag plaats vindt., in be:
handeling to nemen, opdat zoo spoedig
mogelijk uitvoering aan het voorstel kan
gegeven worden.
De staking in de Rijnsleepvaart.
In de gisteren gehouden diverse leden
vergaderingen van den Gentralen Bond is
bij meerderheid van stemmen (468 tegen
231 en 11 blanco) besloten de staking
op te heffen. Hierdoor wordt het be
sluit van het hoofdbestuur geannuleerd*
hetwelk reeds besprekingen met de Com
missie van werkgevers was begonnen en
de staking had opgeheven onder voor
waarde, dat in do gisteren te houden le-
den-vorgadering hiertoe eveneens zou
worden besloten.
Blijkens de cijfers van de afdeelings-
vergadcring te Rotterdam, waar de meer
derheid (met 165 tegen 134) zich voor op
heffing uitsprak, moeten degenen, dio
voor doorzetting der staking hebben ge
stemd, vooral in Dordrecht en Ruhrort
gezocht worden. In Rotterdam meende
men dan ook te mogen rekenen op eene
zij het niet overgroot® meerderheid voor
het. voorstel van het hoofdbestuur.
De Rijnsleepvaart-staking, welke na de
besprekingen van Woensdagmiddag als
geëindigd viel te beschouwen, zal dus
thans worden voortgezet tegen de leiding
en do verwachting van het hoofdbestuur
van don Centralen Bond in.
Een bezuinigingscommissie uit de
burgerij.
Bij Kon. besluit is geschorst het besluib
van den Raad. van Oudewater, strekkende
tot erkenning van een bezuinigingsoommis
sin uit de ingezetenen dier gemeente als
commissie, met welke de raad en het Col
lege van B. en W. ter zake van maatrege
len, waarmede de geldelijke toestand der
gemeente geacht kan worden betrokken
te zijn, zullen samenwerken. In de over
weging, dat het wensohelijk is om han
gende het onderzoek naar de vraag, of
dat besluit in strijd is met de wet of met
het algemeen belang het in werking tre
den daarvan te voorkomA, is de duur der
schorsing bepaald tot 1 December 1922.
EEN AFZONDERLIJK MINISTERIE
VAN LANDBOUW?
De Rotter ammer acht een afzon
derlijk Ministerie van Landbouw niet ge
wenscht en schrijft:
„Vroeger werd met de afdoeiing Land
bouw loelijlc gesold en kon men blijkbaar
geen geschikt tehuis voor haar vinden.
Van 1898 tot 1901 was landbouw inge
lijfd bij het. departement van Binnenland.-
sch® Zaken; daarna werd bet overge
bracht bij Waterstaat.
In September 1905 werd eindelijk een
ministerie vun Landbouw, N ij ver
heid en Handel geschapen, waarvan
Mr. Veegens de eerste dignitaris wa6.
Thans wil men verdere 6pec.ialiseering
en voor Landbouw alleen een departe
ment inrichten.
Wij voegen onze stem bij hen, die te
gen dit plan bezwaren ontwikkelden.
Dorgelijke splitsing, die wederom ver
schillende aparte diensten in het leven
moet roepen, zal belangrijke uitgaven met
zich brengen.
Ook schuilt waarheid in het argument
door het „Nederlandsch Landbouwweek
blad" aldue ontwikkeld:
„Landbouw en Handel hebben elkan
der noodig en do derde in dit nauw ver
band is de Nijverheid. De Landbouw is de
voortbrenger van producten, die door mid
del van handel verspreid worden over de
gebieden van afzet of die als grondstof
dienen om te worden verwerkt in de fa
brieken van nijverheid, om dan in den
vorm van verwerkte producten te worden
verkocht. Daarenboven leiden en dwingen
de omstandigheden den landbouwer er
toe niet alleen landbouwer, maar ook han
delaar en industrieel te zijn.
Daarom dient de zorg voor de drie
hoofdbronnen van onze volkswelvaart:
landbouw, nijverheid en handel in één
hand te worden gelegd. Bovendien zal er
dan geen sprake zijn van bevcordeeling
van den eenen tak van volksvlijt boven
den anderen en deze zullen zich naast el
kander harmonisch kunnen ontwikkelen."
Landbouw moet met Handel en Nijver
heid blijven een drievoudig snoer, dat niet
verbroken mag worden."
FEUILLETON.
De Germaansche gevangene
Een verhaal uit de eerste eeuw onzer
jaartelling.
1 Sprak vanzelf.
Socrates en Plato hadden 't, als
't ware, voorzegd. De Joden, geloovende
dat hun Rechtvaardige onrechtvaardig
l as, hadden kunnen aanzien dat hij ge-
li jnden, gepijnigd, gekruisigd werd. En
daarom luisterde hij nu naar de weerden
van dien Eenige, dio hem meegedeeld wer
den, zonder te pogen aan te toonen dat ze
waardeloos waren of dat een ander reeds
't zelfde gezegd had.
Onias gevoelde bij 't hooren van 't
nieuws droefheid, maar nog meer gemak.
Eindelijk hadden Sanhedrin en Romeinen
en dus ook de Voorzienigheid een
einde gemaakt aan zijn lastigen twijfel.
Hij erkende dat hij zulk een einde niet
voorzien had. Maar dat was nu het gemak
«r van dat men schriftgeleerden had om
uit te leggen, en landvoogden om uit te
voeren. De verantwoordelijkheid viel op
hen. Hij was blij dat hij toen niet in Je
ruzalem, of ook maar in Galilea geweest
was. Veel van zijn (tekenen en wonderen
waren overbluffend. Zijn onderwijs, (uit
genomen zijn heftig uitvaren tegen Pari
zeen en Schriftgeleerden) was den ouden
profeten waardig. En, Onias 'meest toe
stemmen, menige aloude profetie had
merkwaardig in hem vervuld geschenen.
Dat was, tusschen twee haakjes, opnieuw
een bewijs hoe gevaarlijk het is als onge
leenden de profeten verklaren. De Schrift
geleerden en Farizeën hadden ongetwij
feld, zoo ale men van hen -verwachten ken,
't heele ding van 't begin af doorzien. En
de Romeinen hadden er wel wat ruw
een eind aan gemaakt, 't Verwonderde
hem wel dat het Sanhedrin den landvoogd
zoover had. laten gaan. Ze hadden niet
moeten toestaan dat een vrijgeboren Jood
den Romernschen slavendood onderging.
Maar daar kon de overheid beter over
oordeelen dan hij. Zij zagen misschien
dat het heele volk gevaar liep verleid te
worden. Natuurlijk had het Sanhedrin
goed gehandeld. Was de zaak uit God ge
weest, dan was ze zeker niet zoo geëin
digd. Mislukking is 't beste middel tegen
misleiding. En misschien was de mislei
ding zoo algemeen geweest, dat er een
straf moest volgen, die ieder kon begrij
pen. Toch moest hij erkennen dankbaar to
zijn dat hij zijn plaats in Antiochië en
niet te Jeruzalem had. Hij was toch blij
dat hij niet mee had behoeven te beslis
sen.
Esther en Siward waren 't meest neer
gedrukt. In Siward was alle yertrouwos
op God en menschen uitgedoofd. In Esther
was de hoop voor Israël gestorven. Indien
hij al de Messias niet ware, toch was zij
overtuigd, dat hij, die zoo te Jeruzalem
geleden had, een was die God en men
schen had liefgehad meer dan iemand vroe
ger.
Voor de Romeinen had men geen andere
beschuldiging tegen hem kunnen aanvoe
ren dan dat hij zich koning dor Joden ge
noemd had. Voor het Sanhedrin kon hem
niets verweten worden dan dat hij gezegd
had Gods Zoon te zijn.
Was dat geen vam beide waar, toch wa
ren zijn wondoren werkelijkheid; die jar
ren van geduldige voorziening in ieders
behoeften en van heilig onderricht kon
niemand ontkennen. Geen koning van Is
raël kon ooit meer macht, wijsheid en
vaderlandsliefde getoond hebben. Indien
al wat haar werd verhaald waar was, kon
geen menschenkind meer op God gelijken
dan hij „lankmoedig, gaarne vergevende,
zonde verzoenende maar den schuldigen
geenszins onschuldig 'houdende."
En indien do beide getuigenissen waar
op hij voroordeeld was, waarheid bevat
ten, wat zou dan het lot van Israël wor
den?
Geheel haar vrouwelijk hart en Jood-
sche vaderlandsliefde werden door dat
denkbeeld geschokt. Ze zat urenlang van
vree» te zuchten en te weenen, Niemand
onder al de duizenden, die hij gered en ge
zegend had, was hem te hulp gekomen!
Dan woder werd het modelijden ver
drongen door een vree&elijk vermoeden.
Van ouds had haar volk do profeten
verworpen: Mozes voortdurend tegenge
staan; Jeremia gekerkerd; rondom het
gouden kalf gedanst toon de wet^nog door
door Gods eigen vinger op Sinaïs top ge
schreven werd; op de hoogte van den
Olijfberg de lage en wreedo afgoden ge
diend in 't «gezicht van. den tempel waar
de Schechnah woonde en nog kort geleden
vuur van den hemel de offers verteerd
had. Wat zou het zijn, indien zij, die God
altijd tegengestaan hadden, nu ten laalste
den Beste en Hoogste verworpen hadden
en, met de verlossing en den Verlosser
voor oogen, voor goed zich gebogen had
den onder-het dubbele juk van eigen zon
de en Romeinsche overheersching.
Dag en nacht vervolgde haar het
schrikbeeld van die groote misdaad, alsof
haar eigen handen mot bloed bevlekt wa
ren. Uiterlijk toonde ze geen rouw. Wat
hielpen haar zak en ascb?
Had Israël zijn Verlosser aan den spot
en moordlust der Romeinen overgegeven,
wat bleef dan over anders dan vreeselijke
wraak? Een Iweode Roodo Zee, zonder
vuurkolom, zonder Goddelijke hand om 't
pad te banen! Een andere Sinai. zonder
Mozos om in de bres te staan en den blik
sem op zijn schild op te vangen!
Maar van Cloelia Diodora week de vre
de niet, die op do terugreis over haar ge
komen was.
Zij was aan de zijde, niet der Joden
en Romeinen, maar van den lijder, van
den doode.
De wereld had haar edelste gedood; Is
raël zijn koning verworpen. Was dat zoo
vreemd? zoo onbegrijpelijk?
Zooveel als do arme, blinde, zichtbare
wereld had verloren, zooveel had do Hades
do onzichtbare, gewonnen. Daarheen waa
al die wijsheid, macht en goedheid ge
gaan.
Zijn a 1 s hij was, kon in haar lieve zus
ter niet kwaad zijn. Zijn waar hij was
moest onuitsprekelijk heerlijk wezen. Zn
was tevreden nu haar zustor de stom hoo
ren en 't gelaat zien kon, dat zij gaania
gehoord en gezien had om daarna te ster
ven.
Eens zou ook zij 6terven en tot hom
gaan. Onderwijl kon zij geduldig wach
ten, want nu ware.i wachten en duisternis
haar deel en niet dat haver zuster.
Kort wachten, eindeloos verzadigd wop-
den! Dat was draaglijk.
Ze kon zelfs nu en ecuwig iovrodvn
wachten, indien ze zoo zek-T mocht zijn
van Gods goedheid als deze kruisoling
was geweest. jx j
(Wordt vervolgd), j
