lüileiilsclieCoiiraiil
Tweede Blad.
CUR. GEREF. KERK.
Bedankt, V-oor Liaso: G. Salomon» te
Bussum.
WAALSCHE GEM.
Boroopon. Te Amsterdam: C. la Cornu to
Middelburg.
Do. R. Brouwer te Baarland Koopt Zon*
dag 4 Juni afscheid to nemen van do Gorof.
Kerk aldaar en Zondag 11 Juni zijn intrede to
doen bij do Gcref. Kork to Her vrij oen, na be-
vcetigd to zijn door Da. H. Brouwer von Bora-
scl o-Drie wegen.
Da. J. A. van Sclma to Ded«nsvaart. Koopt
18 Juni afscheid te nemen van zijn Gemeente en
25 Juni bij da Ncd. Herv. Gemeente te Nijmea
gen intrede te doen, na bevestigd te tijn door
De. W. C. Poethumea Meijee van Nijmegen.
Beroepbaar.
Naar de Noderl. meldt, etelt do boer C. Ferguson
candidaat tot den Heiligen Diénst sedert 1906,
en vanaf 1903 als zendeling in dienst van het
Sangir en Talaud Comité op de Sangir oilandon,
alwaar hij werkzaam was als theol. docent aan
de Kweekschool voor Inlandecho onderwijzers en
voorgangors, zich in de Ned. Hervormde kerk
beroopbaar.
Naar he>t predikambt.
Da classis Tholen dor Goref. Kerken heeft in
haro Vergadering van 3 Mei mot algemeono storno
mon besloten aan den heer B. W. do Graalf, to
Rilland-Bath, een gunstig'attest af to geven om
op doeerstvolgende Prov. Synode examen to
doen op art. 8 D, K. 0.
Wijlen Da. P. A. Veenliuizen.
Woensdagmiddag hoeft to Groningen op do
Zuiderbegraafplaats do plechtige overdracht
plaats gehad van liet grafmonument van wijion
Ds. P. A. Vconhuizon, laatst emeritus-predikant
van do Gereformeerde Kork te Almolo.
Hot moniunont is oen geschenk van do Gepef.
kerken te Lagoland, Workum en Almolo, en
eenige vrienden van den overledene.
Straatprcdiking.
Vandaag zal te Amersfoort oen begin mot
straat prediking op verschillende plaatsen der
stad gemaakt worden. Als sprekor zal optreden
do heer N. Baas, van Amsterdam.
Niet naar Amerika.
Dr. J. C. de Moor deelt in „De Heraut" mode,
dot hora uit mededoclingon van Prof. Dr. H. H.
Kuypor on Dr. V. Hopp goblokeo is da onjuist
heid van bet bericht, van „The Banner" over oen
Amerikaansche reis dezer hoeren.
De wonderdoende turf.
Ds. do Bruin doelt in ,.Bo Wekker'- mede, dat
Ds. Lcdeboer eens een turf op don rand van tien
kansol noderlegdo en tot de gemeen to zohle:
„Deao turf zal hedenmiddag wonderen doen.'4
Degenen, dio anders sliepen onder do bodiening
des Woorda, bleven thans uit nieuwsgierigheid
wakker. Aan hot einde van don dienst wees toen
Ds. Ledeboor ernstig erop, dat dus oen stoffelijk
voorwerp, dat do nieuwsgierigheid opwekt, meer
uitwerking had dan bet Woord Gods.
Christelijk onderwijs in het buitenland.
Het „Oorr.bl.", orgaan van do Vereen, voor
Chr. onderwijzers, deelt, het volgende mede;
Naar den' wonsch vanGerei Schoolverband-,
neemt ons Hoofdbestuur het initiatief om (e
komen tot één organisatie voer steun aan het
Chr. Onderwijs in het buitenland, en zal daartoe
een vergadering samenroepen.
Een voor ons niet groot bedrag (2000 Mark)
wordt toegestaan ter verbreiding van een be
knopt Flügblatt.
Waar do weinige Chr. onderwijzers in Duilsch-
Ooetonrijk véél minder salaris bebbon dan hun
collega's, en daarom véél meer steun behoeven
dan dezen, is besloten uit te treden uit bet Ai*
gemeen Comité, on in samenwerking fnet do
Unie van Chr- Onderwijzers eeu landelijke
actie tot steun onzer Oostenrijkscbe collega's te
organiseeron.
Voor groote scholen.
In ..Do School met don Bijbol" schrijft
E(mous)
„De wettelijke bepaling, die bot hoofd ooner
openbare school den gebóden schooltijd met.
zijne klasse in een lokaal opsluit, welko rege
ling uiteraard tot orneüge misstanden aanlei
ding geven kan on in elk geval cene school in
hét leven 'roept, die geen eenheid is, maakt liet
voortbestaan van twaalf- on veortienklassige
scholen onmogelijk. En juist dio 6cholen met
hare halfjaarlijkse!te cursussan heffen vrij wat
nadcelon vnn liet klassikaal onderwijs op. Do
vruchten van haar onderwijs blijken boter te
zijn dan van dio met jaarklassen.'
„En zie na uit die bopafrng do noodzakelijk
heid geboren om de scholen met 12 of 14 klas
sen to splitsen en er tweo 6cholen mot 6 of 7
klassen van to maken. Dat gaat dan ook maar
voort te gebeuren. Zulk et-no splitsing mot aan
schaffing van leermiddelen voor do nieuwe
school, met benoeming van hoofden, met hot ma-
kon van afscheidingen, trappenhuizen cn uitgam
gen verslindt tionduizéndon guldons voor hare
inrichting. I)o kosten ijn moeilijk na lo gaa^
dewijl in den Raad wal het voorat*! tot split»
cing bohandcld wordt, maar de gemeente raak!
de materieel© uitvoering in eigon beheer houdt.
„En waarera splitst men eigenlijk?
„Wel, enkel om het dusgenaamde ambulant»
hoofdschap, aogge het dook leidend© doek con*
trolcorende hoofdschap, t© doon verdwijnen, tee*
wijl bet toch nooit een volstrekt amLulantism»
gc-wecst is, daar de hoofden ook eon vtetgesteid
aantal lesuren hadden on hun immers tot plichf
kon gestold worden, bij ontstentenis van dw
klasse-onderwijzer diens plaats in te nemen.
„Om het aangerichte kwaad weer good te nuvt
Icon en do verspilde sommen weer terug to krij''
gen, komt de technisch© herziening in elk go rad
te laat. De honderden onnoodige hoofden lij*
or dan al on de verbouwingen rijn reeds ge»
echied.
„Slechts dat wonderlijk instituut van rose©*
To-ondorvijrora zou goeddeels kunnen verdwlf*
neo."
Minister de Visser z^l Vrijdagmiddag 12 Mei
de nieuws Ambachtsschool to Haarlem openoi^
Toenemende onkerkelijkheid in Zuid-Holland.
Bon Ncd. Herv. predikant 6chrijft aan dw
Rotterdammer:
Bij het lezen van dit opschrift denkon mis
schien velo lezers aan bot ongeloof, dat van God
on Zijn Woord niet moer weton wil. Velon ook
in odö Vaderland, die nooit moor d« 6chrede»
naar Goda huis richten.
Toch donken we hier aan andere onkerkolij*
'Uien, aan monschen die allesbehalve onverschillig
zijn, veeloer aan menecbon nog ,goroformccrdor'®
dan Galvijn. Zij zijn govangon in zulk een oog
subjectivisme, dat ze zich zelfs minaclitend uit*
laten over ©Cn voorwerpelijk zuiver Gorcformoep*
de prediking.
Hoo men tot onkerkelijkheid komt, kan mie*
schion do geechiodoaifi van een stuk van het Kerw
kelijke loven uit Woerden u koren.
Er waren in Woerden velen, die zich met
do Confession cole pred iking niet vereenigen kon*
den. Temeer waar een der predikanten nogal
eens scherp ageert togen de vertegenwoordiger»
van liet- Gereformeerd beginsel.
Mon begon toen eon verkooplokaal te huren
en liet van elders Gerefornvcord© predikanten
uit de Nod. Herv. Kork optralon. Mon sprak'
van rijken zegen.
De uiterst subjectieve geesten hadden evenwel
„wat andera" gehoord, waarbij het gehoorde «n
hot niet wegzonk. Ds. Paauw© en Ds. Koek moe»*
ten voortaau optreden. Voor do andoren was geen
plaats meer. Dat waren maar „letterknechten".
Ook dit ovenwei vorliep. Ook do genoemd»
predikers mooston da gunst dar uiterst subjec*
tieve goostcn in Woerden vorliozen. Dn.
Fraanje en Ds. van Oordfc werden daarop d»
goviordo sprekers.
En op dit oogenblik ziet mon woer uit of er
misschien nog andere geesten zullen vorschij*
ncn, *want oen feit is hot, dnt men telkenmal»
wat nieuws wil.
Een andere "groep in Woorden kwam nog woer
„verder". Dio daartoe behooron achten het zelf»
niet moer do moeifco waarcl öin al de genoemd»
predikers te gaan hooren. „Zelfs voor Ds.
Fraanje zouden ze goen 6tap doon!"
Op do periode va li ecfh ovOrdrovon govoolsle*
ven volgde zooals altijd, oon inzinking en ver»
slapping. wat zeer goed te begrijpen is. Zichzelf
0 zoo dor gevoelend cn o zoo. klagende, (waren
't maarecklo „lovend klachten" 1) wagen, zo hot
ovcnwel nu maar ook andoren voor zoo geestelijk
dor to vorklaren. „Do Gcost dos Hoeren is ge*
weken. En daarom beteekent het ook mot d»
prediking van Ds. Fraanjo eigenlijk niets" hoo»
wol ze zelf moeten erkennon, dat dio prediking
in liet verkooplokaal hun vroegor ton zogon was.
Wat wo nu gaan zeggen., spreken wo niet uit
haat of verachting, maar hot moot er tocli uit,
dat wo dit standpunt der onkcrkclijken vorba*
zond hoogmoedig vindon. Dit standpunt der oth
kerkdijken vindt. 6teods moer aanhangers. Bij
velen van hon zijn die kinderen Gods, dio nog
onder de zuivoro prediking opgaan, eigenlijk niet
meer in tel. Men zoekt steun bij do „oud»
schrijvers", dio evenwol nergens in hun goschrif*
ton steun biodon aan zulk oen onkerkelijk lo*
ven. Brakel en Lodonsteyn dachten or hooi an*
ders over. Maar het eng gedreven «objectivism»
is ook voor Brakel en Lodenstoyn blind.
Do gevolgen zijn droevig. Allereerst moorder»
vordoddheid. Een verdeeldheid des to droeviger
omdat zo juist hearscht ondor Gods kinderen.
Gok voor -het huiselijk leren trhet racósfal" van
d© droevigste gevolgen. Schrijver dezes kende
vijftien jaren geleden eon mart.' nti al Overledon,
dio nooit tor kork ging. Ook zijn vrouw en kin*
doren gingen niet. Zelf bezocht bij het gozd*
schap". Zfjn kinderen, vervreemd van .'Gods hui»,
zijn nu do 'best© voorwerpen gewórden van pró-
1 aganda van ongeloof cn socialisme.
Dio honger hooft, smaakt, al wat goed is. De
smulpapen hebben immor aanmerkingen. War»
er oen oprechte honger, den zou hier en daar
ondor de zuivero prediking nog wol wat to sma*
kon vallen. Maar mon is kittelachtig van gehoor
geworden on veracht wat God hedon nog schonk.
Zaterdag 6 Mei 1922
Aan den dorpel.
ik koos liovor aan don dorpel
in het Huis mijns Gods to wozon,
dan lang te wonen in do tonton dor
goddeloosheid.
Pe. 84:11.
Roods in do portalen van hot Huis dos
Hoeren is ons do omecbaduwing vam Zijn
rró o-gezicht..
Zooals oen bloem haar nabijheid ver
raadt door den geur die van haar uitgaat,
zoo is het de „reuk© des Hoeren" die ons
in gewijde hoven doet neerknielen; ons
doet weten: do Eeuwige ie nabij!
En waar zal do mensch dan beter ver-
koeren, dan daar waar de sohaduw Gods
valt: dan daair, waar do hoogste vredes-
gedachten hem omzweven, liefelijk als
rozenaxlom, dio beur stille droomen
windt om wifc-anarmeren tempelzuilen. Hij,
d© dichter van den vier-en-tachtigsten
psalm hbeft. dit verstaan; weet dat één
dag in de voorhoven des Eeuwigen boter
is dan duizend elders. En daarom kiest
Ihij liever den dorpel van het- Huis Gods
zich! ter woonstede, dan lang te toeven in
de ijdele woreld-woAn, waar do God-loos
heid is.
De dorpel, dat is do laagste plaats.
[Aan don dorpel woont de slaaf, die straks
hefc lichaam strekt, opdat de meester het
vortrede.
Aan den dorpel woont de bedelaar, die
hunkert naar een bete, 'n aalmoes.
Aan den dorpel woont toch niet de
mensch, de tot koning geroepene, de naar
macht grijpende, de heerscher?
En als daar nu ©ene is die liever be
geert te wonen aan die laagst© plaats, den
dorpel van het Gods-Huis, dan te verhoe
ren in het hart-, in de binnenkamer en dor
wereld; Wat moet dat wereTd-huk dan wel
voor droefs bergen?
Pas als de mensch tot kennis komt wat
eigenlijk d© wereld ie; pas als hij al hare
rijkdommen, al hare vastigheèn ziet der
vergankelijkheid ton prooi, rijpt in hem
de vraag: wat heeft dan eeuwige waarde?
Post deze vraag zich in de ziel, als eene
die niet meer te verdringen is, dan werkt
zij daar de bewustwording van datgene
wat- boven de vergankelijkheid' uitgaat en
zij wekt het verlangen -om voor wan
kelen levensvoet aan dit h'oogor© oen
punt te vinden.
En eenmaal zoover, iis don monscli oen
©lip der Eeuwigheids-mantel moer, dan
het. volle, riijke, juwcel-bodekl© konings-
kleed dor wereld.
Zooals de schipbreukeling de rond
drijvende plank grijpt, omdat, deze: hora
al is zwakke zekering va.n behoud; hoe-
voel te meer grijpt de mensch, dio m
goceteli'ken zin de wereld zich onder
den-voet voelt verglijden, naar een steun
punt dat eeuwige behoudenis zekert.
Dit is tevens hét moment, waarop alles
van de wereld hem onverschillig wordt,
on gaarne wisselt hij wereld-troon en
scepter voor slavendienst ©n bedelaars-
plaats aan den dorpel van het Gods-huis:
de behoudenis.
Maar do wereld blijft, hem niet onver
schillig, want indien dit zoo ware, het
opsohriiden naar do Heiligdommen Gods
zou zender strijd gaan; zou evolutie zon
der meer zijn.
Hot verloden de wereld doet zijn
rechten golden; zijn spijzen lokken en
zijn tooverspToukon omfluisteren het oor.
Tot don behouden© komt de valscho
slom van de Duisternis, dio zegt: „Daar
zit ge nu, gij die het vrije loven, hot le^
ven dor lusten gekend hebt niet in hot
Heiligdom, zelfs niet in do voorhoven,
maar aan den dorpel, on in de macht van
dim God, die u met duizend banden kne
velt".
„Daar zit ge nu „prins dor festijnen".
Weg is uw vroolijke bellen-kap; weg do
wulpsche deernen, die uitgelaten dansten
om uw zege-kar, en als een bedéleaar
schouwt ge mot. hongerigen blik naar d©
voorhoven uws Gods-huis, hunkerend naar
oen broksko genade! Want „genade" is
de armzalige smeck-spijze ml, voor u, dio
do weelde van den vorsten-disch der we
reld gekend hebt".
„Keer wéér, keer wcêr, „prins dor fes
tijnen"!
Zoo lekt de Duisternis, cn zij 6pant
FEUILLETON.
De Germaansche gevangene
Een verhaal uit do eerste eeuw onzer
jaartelling.
1°)
Toen hij daar op de zegekar stond, iu
den bloed zijner kracht, van zijn kinderen
omringd, in de rijk© toga., met soepter en
'lauwerkrans, doden do Romeinen er wél
aan elkander eiken duimbreed gronds te
IjotwÏBten in do straten on op do treden
vdn do tompels langs den Heiligen Weg,
om hem t© begroeten er voor zijn welzijn
den wierook op alle altaren aan to stc-
ken.
Hij stond voor hen als oen aandoenlijk
beeld van wat zij, temidden van al hun
ontaarding, in hun innigst hart wisten
<lat good was en dat iedere Romein be
hoorde fo zijn.
Achter do zegekar volgden d© soldaten
hun „Io Triumphe!" galmend en sehert-
&ondo.
Zoo trok de 9talelijkc stoet langs den
a. Heiligen Weg. voorbij hot Forum, met
zijn leger van standbeeldon, den heuvel
>tui hot Kapitool op, langs do lempêls,
waarvan do breede trappen met toeschou-
waren. De Meizon bestraalde
witte toga's met purper- en saffraan-
haar 6trikken, en logt hare lagen; tracht
door alles den geredde weer inodo to voo-
i>en tor feestelijke Hello-vaarll
Do strijd is daarom don niouw-goboor-
no zoo zwaar, omdat hij arm en rijk in
©onon is.
Hij is bohoudan! dat is zijn rijkdom;
maar hij is nog arm aan kracht om zijn
bezit t<j verdedigen; nog arm aan gcoste-
liiko kennis. Hij is noch geschoold, noch
gehard. Zijn wapentuig is nog zoo nieuw.
Onhandig pareert hij de slagen, gebrek
kig 6tuurt zijn hand de lans. Zijn boog is
nog niet ingcechoten; zijn pijlen treffen
buiten het wit!
En schouwt hij naar de zwaar gehar
naste krijgers, die altijd paraat tot don
strijd, verhoeren in de voorhoven, dan
weidt hij twijfelmoedig, en de Duisternis
weet dit, en treft hem de zwakke plek;
wondt hom daar keer op keer.
Zoo moet al strijdend opwaarts wor-
dott gegaan, en in dien strijd leert d© ver
jongde mousoh al meer zijn wapenen
niet in „eigen", maar in Gods kracht go-
bnriken. Al moer ontworstelt hij zich aan
den greep dOr wereld, en van slaaf voelt
hij zich tot „vrije"van bodelaar tot ko-
nings-kind worden, totdat hij komt waan'
do geschoold© kinderen Gods zijn, daar,
waar d© zacht© vuren glo©ien op de alta
ren; waar de met kostelijke olie gevulde
gouden lampen branden; waai* do liefde-
aroom Gods hangt als teer© sluier ovor
bruid&-gólaat.
En nu, van hier uit, do wereld in haar
volle armoede ziende, verstaat hij hot
woord van dien Zanger uit hot „Oude
Verbond", eu hij maakt het. tot hot zijne:
„ik koos liever aan den dorpel van hot
Huis mijns Gods te wozon, dan lang t©
wonen in de tenten der goddeloosheid!"
Maar wil alles Waarlijk verstaan wor
den voor onzen tijd, dan moeten we we
ten, dat de „dorpel des beheads" in Je
zus Christus gestalte heeft verkregen.
Aan dos Hoilands voelen 36 den zon
daar behoudenis gezekerd!
We moeien wotOn dat de „voorhoven
Gods" ons in Jezus Christus zijn tegen-
get roden.
Aan des Heilands borst, aan Zijn stra
lend liefde-hart, daar is ons do omecha-
duwing van Gods eeuwig Heil; daar de
wierook-gouran van de altaren dee Eeuwi
gen; daar de pure vrcde-verwerkelijking!
En meer neg: in Jezus Christus is ons
geschonken de spiegel in g van het „Hei
lige der Heiligen" waar Cherub-omstoot
de Vader troont!
MOEDELOOS.
fk bon mijn zonde nwo en Hiija berouw,
Ik ben mij zeiven moede en ik ben
Hot zooken moo naar God, Dien ik niot kon,
En Dion ik tocli zoo gaarne kennen zou.
Ik ben mijn zwakhoid moo ®n mijn verdriet,
Mijn arbeid en mijn hoop en mijn genot,
Maar bovenal hot zoeken naar mijn God!
Ik bon het zooken mo<xle maar God niet.
Hij ziet en kent mijn zonde on vergeeft
Zo zovonlig maal zeven maal en meer
Hij wil niot dat mij'n ziele sterft maar loeft.
O, wonderbare goedheid van den Heer
Die naar zoo moedeloos een ziel nog vraagt,
Dle.nile dingon en ook mij verdraagt.
Jacquelino v. d. Waals.
Uit de Pers.
Absolutisme.
Wij lezen in „Patrimonium":
Mon heeft dezer dagen kunnen lozen,
dat het Bolsjewistisch Rusland in Genua
door „gewiekste diplomatda" wordt ver
tegenwoordigd.
Ook in het binnenland weten de Bolsje
wistisch© bostuurdeiV3 wel ep eon -ge
wiekste" manier het oude workgevers-ab-
solutismo aan de arbeiders op te loggen.
Men stelt hot thans voor, alsof in Rus
land het communisme wordt vervangen
door een zeker „Staatskapitalismo". In
verband daarmede heeft de Russisclie
Communistische partij onlangs gehan
deld over de taak der Vakverenigingen.
Merkwaardige conclusies zijn daar
vastgelegd. Geheel in ovoroenstoraming
met de theorieën van het Fransche syndi-
calismo werd gezegd, dat het einddoel van
den -workstakingse.1.rijd binnen de kapita
listische orde gericht is op de omverwer
ping van het Staatsapparaat." Natuur
lijk wordt door ons, di© het „recht van
werkstaking" om sociaal-ocononiische re
denen ten volle erkennen, deze syndicalis
tische theorie zoo beslist mogelijk ver
worpen. Maar daarover spreken wij nu
niet. Wij willon er thans slechts op wij-
kleur bedekt, en Schitterde op Öe koperen
speren en schilden. Langzaam bewoog hij
zich, den alouden, heiligen heuvel ep,
door de lucht, di© bezwangerd was van
den geur,dor ontelbare bloemkransen on
den wierook van duizenden outers, eu
weergalmde vam de zegekreten en wel
komstgroeten van geheel Roroo.
Langzaam ging het opwaarls, tot op
zeker punt do gcheele optocht plotseling
stilhield. De Germaansch© gevangenen
hadden de staatsgevangenis op hot Kapi
tool bereikt.
Daar werden, volgens oud-Romeinsch
gebruik, uit do groep geboeiden, cenige
van de voornaamst© gevangenen verwij
derd om nooit weder terug to kooroii.
Jong, in don bloed der jeugd, zonder an
dere misdaad dan dat ze vijanden van
Romo goweest waren, worden ze uit. het
midden hunner medegevangenen wegge
voerd. weg uit do feestvierende meuigtc
©n don stralonden zonneschijn, door de zij
deur do gevangenis in. Én daar, in de
duisternis van de kei'kerholem, werden de
ollondigon onmeedoogend geslacht, terwijl
hooi Rome feestvierde.
Die vroeselijke pauze duurde zeer lang
in de sr.hattmg van drie der gevangenen.
Doodsbleek Irok Siguna haar dochtertje
Hilda dichter tot zich. Siward kleurde van
toom ©n hij zag rond of ook ergens ©en
toekoü ym modeiüdea te bekennes jraa.
ingezonden Mededeelingen
An Vanlnor- *n Cw woonhuis, in Uur fabriek
Up nullttJtJT, behoort Gij in deze tydeii de
Abdijsiroop bjj de hand te heb- lhdijphnnn
ben. Koop dadelijk een flesch WUUIJdll ÜÜ|J.
zen, hoe men in Rusland aan de coii6%
q non ties van deze theorie tracht te ontko
men.
Rusland zoo hoot, het In de couclueice,
is geen kapitalistische slaat. Het is „oen
staat vam het overgangstype".En in zulk
een staat behoort het doel der axbeidor6-
actie te zijn „do Yonstorking vam den pro-
Ie tarischon Staat".
Is het niet mooi gevonden?
De taak dor Vakvoroenigingen. m een
zoodamigen staat moet zijn mede te wer
ken aan ©en „snelle en pijnlooze oplos
sing van de conflicten". Hun werk moot
beoordeeld worden naar de mate van hun
succes bij het voorkomen van arbeidscon
flicten."
Kostelijk al weer!v Buiten Rusland
moeten, men hoere slechte de Holland-
sche communisten, moeten d© organisaties
conflicten bevorderen. -In Rusland behoo
ron zij conflicten te voorkomen.
Maar er is moer.
In do oonclusios wordt ook gezegd, dat
de stijging dor arbeidfiproductiviteit in
verband met het- woer-epbtoeien van do
groot-industrie eischt „een onvoorwaar
delijke concentratie van de macht in han
den der fabricksleidiiig."
Dozo leiding behoort zelfstandig de
hoogte der loonen te bepalen, op grond
van mot de vakvereenigingem gesleten
contracten. Hierbij moet evenwel aan de
leiding d© grootst mogelijke vrijheid van
beweging gelaten worden". Inmenging
der vak vereen! gingen in de leiding van de
ondernemingen „moet als schadelijk en
ontoelaatbaar worden beschouwd."
Wel heel kras vindt hier het oude be-
drijfgabsolutism© verdediging.
Maar het geschiedt onder dom schoon en
schijn, dat Rusland een „arboideraetaat"
is. Evenwol: 9 ch ij n bed r ie g i.
Immers wordt in Rusland al moer hot
communistis oh-socialietie ch principe i n
do practijk vorloochcod.
BabJxden en kwaadspreken.
Het was te verwachten, zegt de Stan
daard, dat bij hot naderen vap do ver
kiezingen het oude liberale spelletje, o«n
verdeeldheid to wekken onder do partijen
dor rechterzijde, herhaald zou worden.
Een van d© kwade teekenen voor onze te
genstanders is, dat zij wol gewagen van
©en nieuwen tijd, maar in weerwil daar
van altijd do oude deuntjes blijven aan
heffen, zelfs zonder een nieuwen wijs.
Het is vooral de man van „Het Var
dorland", die het oude liedje wear dag
aan dag neuriet, daar hij kans meent to
zien, thans den Roomschen politicus op te
zetten togen den Antirevolutionair.
Het is onbegonnen werk, maar hij
waagt het er maar ©ene weer op. Allicht
omdat hij geen kans ziet het lied der een
heid van do linkerzijde 'aan te heffen.
Wij vinden het oen onschadelijk spel.
Voor ons en voor de rechterzijde name
lijk. Hot staat alleen nog niot bij ons
vast, dat de man van „Het Vaderland"
zich zelf er niet moe schaadt
Hij vertelt thans n.l„ dat de Antirevo
lutionairen tot hun houding bij de Grond
wetsherziening kwamen, omdat zij straks
oen Roomschen premier onmogelijk wil
len maken, om zelfs hot torentje te vra
gen.
Dit nu ontlokt© reeds aan „De Neder
lander" de vraag, of het. genootschap
voor Zedelijke volkspoli tiok niet wat
voor dozen schrijver zou kunnen zijn.
Hij zelf vindt dit een sanatorium,, dat
geen baat belooft. Wij kunnen dat ook
zoo inzien.
En wij bepalen ons daarom alleen, tot
het karakteriyesrse van dit gestook.
Do „N. R. Cour." sprak dezer dagen
van don politieken babbelaar van „Hot
Vaderland". Het wil ons voorkomen, dat
hier nog iets meer is dan gebabbel.
Babbelen ontaardt trouwens licht tot
kwaadspreken.
KERK EN SCHOOL
NED. HERV. KERK.
Two o tal. To IJselmuiden on Grafhorst:
J. G. Dekking to Keoteren on C. Bouthoorn to
Dordrecht.
B o r o o p o n. To Kampen on te RijöfienB.
X. B. Bouthoorn to Wapenveld; te Locrdam: J.
Bus to Ouddorp (Z.-H.); to Driesum: A. Mcijera
to Woubuiggo; to Staphorst: H. J. v. Schuppen
to Groot Ammers; to Nieuw-Boijorland: W.
Deur lo Zegveld.
Daar was korte stilte, wat meer gedrang
om goed te kunnen zien dat wae al
les.
De knaap hoorde van man noch vrouw
een loon van medelijden; zag geen onke
len blik van deernis.
Ja toch! Een klein mismaakt meisje,
dat toevallig door de menigte tot dicht
bij hem gedrongen was, hoorde hij vra
gen. aan een ouden man, die voor haar
zorg droeg, wat men met die schoen©
jongelingen doen ging.
„Zo gaan hen in de gevangenis doo-
den", antwoordde hij. v
„Maar 't is feest," hernam ze. „Kan dat
niet wachten."
,,'t Is een deel van 't feest," was 't
antwoord. „De Romeinen houden van
scherpe tegenstellingen. Ze hebben ©en
andc.ro opvat Ling van 't drama dan wij,
Grieken, hadden. Hun treurspel moet
werkelijkheid zijn."
Het kleine meisje koek verward. Daar
was verborgen bitterheid in den toon van
den ouden man, die maakte dat Siward
©cn uitlegging in zijn gelaat zocht. Dat
gelaat was niet bitter. Een sarcastischo
lijn speelde om zijn lippen, maar do don
kere ©ogen zagen den knaap aan met ©en
vriendelijkheid zoo verschillend van do
uitdrukking dor andere gczichlen die
hem omringden, dat Siward zijn uiterlijk
goed onthield.
't Geen volgde versterkte nog dien in
druk.
Er ontstond een oploop om do ten
dood© gedoemde .gevangenen te zien. In
het godrang weid het kleine meisje van
den oudon in an gescheiden en midden tus-
echon de groep gevangenen gestuwd. Zij
liep gevaar onder den voet te geraken.
God roven door een onweerstaanbaren
aandrang om het zwakke 1© beschermen,
hief Siward, geketend als hij was, haar
©p ©n droeg haar naar oon voilige plaats
op een der trappen. Daar vond de oude
man haar 6poedig terug; ©n juist begon
hij een paar woorden van dank to spre
ken, toon do knaap met ruwe woorden en
slagen t.oruggodrevcm werd naar don op
tocht, dien hij verstoord bad.
't Wae h©t werk van een oogenblik,
maar voor Siward een oogenblik van ver
kwikking. Gedurende enkele minuten werd
het drukkend gevoel van d© hem omrin
gende pracht en van het onrecht-, dat hij
zelf onderging, van zijn hart genomen;
nu hot zich tot andere monschenbarton na
der gebracht zag.
Dus ook in Route, onder di© feestvie
rende on bclcodigendo menigte, ware®
zwakheid, lijden ©n medegevoel.
D« groote. zachte ootgen in dat lij»k»ndo
gezichtje hadden, lwni gedankt, en do
woorden van don oude® Grieks oh on slaaf
i acheuea hem «te uit oen ywcfllijkea
droom to doen ontwaken.
Hij had groote behoefte aan ccn tl nip-
polkon troost; do dag was zwaarder dan
hij gedacht had!
't Was niet zoo gemakkelijk zich to
verheffen boven don spot en, do verach
ting van een geheel volk: voortgedreven
on gestuwd te worden in ketenen en sla
vernij; aangegaapt door duizenden vijan
delijke ooigen; hij, zijn© moeder ©n zijn
hulploozo klein© zuster- Hoe wenachto hij
gedurende die lange gevangenschap ia
hot legor aan den Rijn do latijnsche taal
niet zoo goed geleerd te hebben! Het «(Hl
betor geweest zijn die woorden van vol-
daiwsi wraaklust, van verachtenden spot,
of erger nog, van verlagende waarde©-
Ting, alsof ze mooie bonden of paarde®
geweest warm, met_ te verstaan! H3
hoopte maar dat zijne moeder ze niet
hoorde;-haar gelaat 6cheen kalm.
't Was zwaarder dan hij gedacht had.
Voor zijn volk te vechten en dan ©erli»
krijgsgevangen gemaakt te worden, dat
was to dragen. Maar 't was onduldbaac
als ongedierte gegrepen c® dan als eat-
lijjc overwonnenen tentoongesteld te wo^
den, zonder tot de opgewonden menig*T
t© kunnen zeggen: „We zijn T®T3'V«ki
niet. overwonnen! Hadt ge ons rkkkrUH^
in '1, opan veld bestreek®, dan zouden wij
of zoudt gij op do plaate gebleven rijt*
Dan zouden, yniet hier «W J
