Dagblad voor Leiden en Omstreken.
UWE LEIDSCHE COURANT
ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDBN EN BUITEN T.EIDS3
WAAS AGENTES GEVESTIGD 33IH
PEB KWARTAAL IIM
PER WEEKIO-M
ÏBANCO PER POST PER KWARTAAL 1KS3
2de JMRGANG. - MAANDAG SO OCTOBER 1921 - No. 465
BUREAU: HOOSGRACHT 35 - LESDEM. - TELEFOON INT. 1278
ADVERTENTIE-PRIJS
PER GEWONE REGEL
DES ZATERDAGS 10,20
INGEZONDEN BECLAMES DUBBEL TAS Of
KLEINE ADVERTENTIES van hoogsteo*
moorden 50 «eat: Zaterdags 75 c«s4,
il. bij voore&üetaBas r* j
V Geen perspectief.
Ue veri.ieringsstrijd wnd Zaterdag door
«den Vrijzinnig Democratischcn Jiond inge
luid, meit liet houden van een algemeeno
Vergadering.
Het meest kenmerkende van deze bijeen
komst en de daar gehouden redevoeringen,
[was het totaal ontbreken van perspectie
ven.
Groote lijnen waarlangs naar het oordeel
van de Vrijzinnig-Democraten ons politieke
leven zich zal hebben te ontwikkelen en
Voort te bewegen, werden niet getrokken.
Bij het ontbreken van eigen stuwkracht
gevende beginselen, bepaalde men zich in
hoofdzaak tot eritiek. Critiek naar links
en naar reohts.
Bijzonder mager was wel de openingsrede
van den voorzitter Mr. Werker, die zich
voornamenlijk richtte tegen Prof. Bolland,
wiens geruchtmakende rede naair hij meende
zeer geschikt is de neiging tot reactie, welke
streeft naar handhaving of herstel van het
kapitaal overwicht te 'handhaven.
Was de rede van den voorzitter een groo
te teleurstelling, het gebrek aan inhoud zou
naar verwacht mocht worden, eenigermate
worden vergoed door Mr. Marchant, dio
naar werd aangekondigd zou spreken over
■„wat ons beginsel eisoht in de naaste toe
komst en wat de inzet moet zijn bij den
verkiezingsstrijd die ons wacht."
Maar ook de rede Yan den heer Marchant
Was één groote ontnuchtering.
De heer Marchant bepaalde zich in hoofd
zaak; tot een bestrijding van den Vrijheide
bond, waar het vrij-liberalistische individu
alisme hoogtij viert en tot een scherpe cri
tiek op de coalitie en hot huidige Kabinet.
Maar tot eon uiteenzetting van de Vrijz
Democratische beginselen en de beteekenis
van die beginselen voor de naaste toekomst
toekomst, kwam het niet.
Men wil bezuinigen op de militaire uit
gaven en front maken tegen het opdringond
kapitalisme dat ongedaan wil maken wat
iroot veel moeite veroverd werd, den genor-
nialiseerden arbeidstijd.
De taak van de vrijzinnig-democraten
aldus Mr. Marchant ia hier, den storm
loop te helpen breken.
Maar onmiddellijk daarop werd van ver
schillende zijden betoogd, dat men het juist
met d i t deel van Mr. Mairdharat's rede, het
eonige positieve gedeelte, niet
©ens is.
Door de buitenlandsche concurrentie, die
wiet aan een 8-urendag gebonden is, aldus
de een, wordt Nederland dermate bedreigd
dat in dit opzicht niet aan het pro cram
der vrijz.-demooraten kan worden vast ge
houden.
En oen ander, de heer Koster (hoofdbe
stuurslid) betoogde dat men zich ten op
zichte van den 8-urendag niet op een theo
retisch standpunt moet plaatsen.
En zoo staat de Vrijz. Democratische
■Bond aan den vooravond van den verkie
zingsstrijd met ledige handen.
Hij heeft niets aan te bieden.
Alle perspectief ontbreekt.
STADSNIEUWS.
Prof. Brouwer over Kartini.
De Leidsche afdeeling van de Vereen, van
Christ dl. Onderwijzers (essen) hield Zater
dag onder praesidium van den waarn,
voorz., clcn heer J. Holt rust van Kat-
iwi.ik, een vergadering in 't „Nut".
Nadat de aanwezigen Ps. 121 1 gezon-
gen hadden ging de voorzitter voor in ge
bed en las voor Ps 121.
Hij heette daarna allen welkom :n 't bij
zonder Prof. Brouwer van Utrecht, die 'he
denavond zijn belofte getrouw, een rede zou
houden over Baden Atjeng Kartini.
Prof. Brouwer kreeg nu het woord. Spr.
begon op te merken, dat deze rede eigenlijk
feuillefonT
STEPHANUS.
Naar het Engelsch van
M. KINGSLEY.
22)
„Dit wonder bijvoorbeeld", peinsde hij,
terwijl hij nadenkend langs zijn grijzen
baard streek, „was al een1 bijzonder onge
lukkig iets. De menigte scheen er geheel
door meegesleieplt. Indien wij geweld ge
bruikten met deze verderflijke personen, zou
het, naar ik vrees, bij het volk lang niet in
goede aarde vallen."
Hij was zto ver met zijn overleggingen
gevorderd, toen hij gestoord werd door het
geluid van een langzamen zwaren stap, wel
ke de trap op klom; de deur werl geopend
en Xajaphas trad binnen; Annas staarde
hem vol verbazing aan, terwijl hij met loe
ien afkeurenden blik zijn vervallen gelaat,
zijn verwilderd uiterlijk en zijn bevende
handen waarnam.
„Ik verbaas mij", zeido hij zijn gelaat
afwendende, toen hij de angstige gejaagde
uitdrukking in de oogen van zijn schoon
zoon opmerkte „ik verbaas mij zeer, om
niet te zoggen, dat het mij in 'het geheel
niet aanstaat, u hedenmorgen hier te zien.
Ge ziet er uit als iemand, die zich binnen
de wanden van een ziekekamer moeet bevin-
allereerst voor de dames van belang was
daar ze voor een goed deel betrekking heeft
op de positie der vrouw in het maatschap
pelijk leven.
Dit zal duidelijk worden, wanneer men
haar positie hier vei'gelijkt met die in. de
Mohammedaansohe samenleving, wat op
zichzelf reeds een aanbeveling voor de Zen
ding vormt.
Het is nu ruim 10 jaar geleden1, dat de
naam Kartini bekendheid verkreeg door :n
bundel 'brieven, door mr. Abendanon. uitge
geven, onder den titel „Yan Duisternis tot
Licht". Het doel dezer uitgave was: de
stichting eoner Hollandsche Meisjesschool
voor meer ontwikkelden op Java. Er is dan
ook een Kartini-fonds georganiseerd, met
behulp waairvan de school gesticht kon wor
den.
Spr. zou dus een rede kunnen 'houden' over
een onderwijskwestie, maar dit is zijn doel
niet, hij wil de ziel eener edele Javaansche
doen kennen en door die kennis genegenheid
voor het Javaansche volk opwekken.
Men moet zie hdaartoe eerst een ic.ee
kunnen vormen van het milieu, waaruit
Kartini voortkwam en hiertoe is eenige ken
nis der Javaansche historie vereischt.
Spr. geeft nu een vrij uitvoerig overzicht
van Java's oudste bevolking, die later na
een invasie der meer ontwikkel'le Hindoes,
onder de heerschappij dezer Hindoes
kwam.
'Zoo kwam er één Hindoeeohe vorst en tal
van vasalleu, waarvan de tegenv oordige
regenten-families afstmamen.
In verband met do otrong© Hindoesohe
Kasten'afschei'diiDg, ontstond een zeer eterlc
standsverschil. De regent voelde zich verre
verheven boven den eenvoudigen dessah-
man, die van ziin onderdrukkingen veel te
lijden gehad' hoéft. (V.g.l. Multatuli's Max
Havolaar).
Weliswaar werd het Hindoeïsme later
door den Islam verdrongen, maar de 14
eeuwen oude ovorheersching laat nog steeds
zijn invloed golden.
Dit blijkt zeer duidelijk uit taal, eti
quette en huwelijk. Wat de taal betreft, er
is een wisseltaaL
Tegenover een oudere of hooger geplaat
ste worden andere stijl, woordkeus, etc. ge
bezigd dan tegenover 'n gelijke, mindere of
jongere.
Ook de etiquette wordt door den Javaan
nauwkeurig in acht genomen, terwijl het
huwelijk eigenaardig geregeld is.
Iemand mag slechts een meisje van zijn
eigen stand huwen. De jongelui van aan
zienlijke Javaansche geslachten, beginnen
nu hun loopbaan als klerk en nemen een
dassah-meisje als vrouw. Dan 'klimmen ze
op in rang en huwen een meisje van hooier
stand, en. Soms wordt het vorige huwelijk
ontbonden, maar dikwijls ook houdt de
ambtenaar alle vorige vrouwen1.
Een meisje van goeden huize heeft vanaf
haar 12e jaar (huwbare leeftijd) geen vrije
beweging meer. Ze houdt verblijf in het
afgesloten vrouwenhuis en moot wachten
tot ze uit gehuwelijfct wordt.
Kartini beschrijft dit uitvoerig in haar
•brieven. De toestand der vrouw is dus op
Java verre van rooskleurig.
In zoo'n milieu nu groeide Kartini op.
Haar geschiedenis ie eenvoudig. Haar va
der was regent van Jeparaih, een vervallen
havenstad.
Haar grootvader had al zijn zoons een
Europeesche opvoeding, gegeven, wat in
dien tijd als zeer radicaal beschouwd werd.
Kartini'e vader liet op zijn beurt al zijn
kinderen Hollandsoh leeren.
Zoo ging Kartini naar de openb. school
waar ze veel verdriet heeft ondervonden
zooals ze in haar brieven meldt, door de
vijandigheid van niet Javaansche kinderen
Ze had het plan in Holland .naar een
Kweekschool te gaan cn zich voor onderwij
zeres te bekwamen.
Maai' toen ze 12 jaar was, werd ze
afgezonderd in het vrouwenhuis, ondanks
alle pogingen1 van Europeesche vrienden.
Ze heeft daar vreeselijke jaren doorge
bracht, in deze begrensde •ruimte en aan
grijpende briven heeft ze vandaar geschre
ven.
Haar eenige tijdverdrijf was haar corres
pondentie en lectuur uit de leostrommel.Die
was natuurlijk van zeer gemengden inhoud:
Hilda van Suylenburg, minnebrieven van
Multatuli, enz., geen enkel Ghr. boek, dan
die van Edna Spall.
Tegenover oudere menschen nam ze de
verplichte etiquette trouw in acht, maar
mét haar jongere zusjes ging ze vrij en ge
lijk om
Haar oudere zuster en haar moeder be
schouwden haar gedrag afkeuren a en de
verhouding tgissehen moeder en dochter
werd steeds érger.
Tot er een broertje geboren werd. Toen
•besefte Kartini wat een kind aan zijn moe
der verschuldigd is.
De verhouding werd nu weer hartelijker.
Haar oudere zuster was inmiddels uitge
huwelijkt en zoo kon Kartini eigenlijk allee
volgens haar inzichten regelen. Ze mocht
nu ook al een enkele keer in de buitenwe
reld komen. Haar vader nam haar enkele
malen mede, bij bijzondere gelegenheden.
Eens bijv. naar de inwijding van een
doopsgezind zendingskerkje. Dit maakte op
haar teer-religieusen ziel een diepen indruk
Zoo kwam 'het belangrijke jaar 1900.
Dan komt ze in Batavia in konnis met
hoogstaande Europeanen als Mr. Abenda-
non en zijn vróuw en den heer Adriani. Ze
krijgt zelfs toestemming daar te gaan lo-
geeresn. Ze bewerkt, dat ze naar Europa
gaan mag, vooral nadat, doer toedoen van
Y a n K o 1 op de begrooting van 1913 voor
haar reiskosten een bedrag was uitgetrok
ken.
Alles schijnt nu uitstekend te gaan.
En daar op eens wordt ze uitgehuw-
lijkt aan den Begent van Bembang.
Toch laat ze van 'haar groote opoffering
niets blijken en als edele vrouw verstaat ze
het, haar echtgenoot zelfs een gelukkig le
ven te bereiden. -
Maar haar plannen blijft ze koesteren.
Tot ze den 13on September 1904 na haar
bevalling op 25-jarigen leeftijd overleed.
Dit is de geschiedenis van Baden Atjeng
Kartini, de edele Javaansche jonkvrouwe.
Hoe klein leek de vrucht van haar arbeid,
daar zelfs haar man na een jaar weer in
't huwelijk trad.
Toch is haar ideaal verwe.'enlijkt doir
Mr. Abendanon, die op eigen initi i ief haar
brieven uitgaf en daarmee het doel bereikte.
Wat nu het onderwijs betreft, dar, Kartini
zioh voorstelde, zij dacht, dat het volk door
ontwikkeling alleen beter zou wor
den, maar haar werk meet door do Zend'ng
aangevuld worden, want ontnemen wij door
ontwikkeling den Javaan zijn Ho h ammo
daansch geloof en geven wij hem niets an
ders in de plaats, dan zal hij. miss ;hicn wol-
gesteld en kundig worden, maar geen inner-
lijken vrede hebben.
Internaten moeten we hebben. Hier
ligt een belangrijk arbeidsveld vo ir de zen
ding. „Nederland zende ms Godskinderen"
zegt Kartini ergens en 'hierin hoort men
den noodkreet ..Kom over en help ons!"
Zullen wij op dien kreet geen acht slaan?
Nadat de heer Holtrust prof Brouwer
voor zijn prachtige rede bedankt had, wer
den nog enkele punltn van huishoudelijken
aard behandeld, w.o. de verkiezingen van
eon voorzi'ter on secretaris in plaats der
aftredende bestuursleden J. Schaap Hzn. en
H. Schilp.
Naar wij vernemen zijn in hun plaats gé-
kozen do heer H. de Boer van Noordwijk a.
Zee als voorzitter en mej. N. G. Groenen
dijk als secretaris.
Een staking.
Hedenmorgen is aan Wornink's Beionfabriek
aan den Hoogen Morschwog een staking uitge
broken.
Na langdurige onderhandelingen werd op 5
October door de Ned. Vereen, van Fabrieksar
beiders aan de firma Wernink een „ultimatum"
gesteld, waarin inwilliging van de looneisclien
geöischt werd, terwijl anders een staking zou
uitbreken.
De zaak was,datds firma een loonsverlaging
van 3 cent per uur wilde invoeren en een even
redige vorlaging van het tarief werk.
Daar reeds lang en breed ondrhandeld was,
achtte de firma het niet noodig op dit „ultima
tum" te antwoorden, met het gevolg dat heden
morgen de staking is afgekondigd.
Een 25-t.al werklieden en een tiental jongens
zijn bij de-zo staking betrokken.
Het conflict is beperkt tot do arbeiders van
de betomfabriek, zoodat do andere bedrijven on
gestoord kunnen doorgaan.
i In de Zaterdag gehouden vergadering van
Dijkgraaf en Hoogheemraden van hot Hoogheem
raadschap Rijnland is in de vacature Mr. van
der Pot tot secretaris bonoeand Mr. J. Slagter,
hoofdcommies aan de Provinciale Griffie te
Zwolle. Met den benoemde stond als no. 2 op
de voordracht Mr. J. Kunst, commies ter ge
meente-secretarie te C6-Gravenhage.
f— Bij de Zaterdag gehouden, zitting van den
penningmeester voor het ,,MiII,i-oen/", werd in
totaal afgedragen f 838.73.
Door 29 bureauhoofden werden, de bijdragen
gestort; 12 bureauhoofden bleven in gebreke!
ii.l. Bureau 3, 9, 10, 12, 16,18, 23, 24, 25, 26,
36 en 38
Do totaalstand is op dit oogenblik in ronde
cijfers f 6500.-^ t l .^i
p= Uit een bij B. en W. ingediend verzoek
van de fa. P. J. Mulder en Zoon, Boek- en
Steendrukkerij Bneestraat, tot plaatsing van
boekdrukpersen enz. in het perceel Breeetraat no.
70 blijkt, dat de heer Mulder binnenkort zijn
zaak zal overbrengen naar het pand aan de
Breestraat waarin voorheen de familie Briët ge*
woond heeft.
Het perceel waarin sedert jaren de firma Mul
der haar Boek- en Steendrukkerij gevestigd had,
is naar wij vernemen, overgogaan aan de fa.
Vroom en Dreesman alhier, die met aan
koop van dit pand, luaar zaken weder belangrijk
zal uitbreiden.
f—- In do Sted. Werkinrichting zijn opgenomen,
in de week van 28 October 178 volwassen per
sonen en 20 kinderen, totaal 198 personen.
Zondagmiddag omstreeks ihalf 12.
waren de 10-jarige Sairah van Leeuwen en
de 7-jarige Pi-eter v. d. Heyden aan bet
spelen bij de Turfmarktbrug en geraakten
eendrachtelijk te water.
Zooals dat gewoonlijk gaat, geween, go
klag en veel gekerm, half Leiden liep uit
en deed niets.
Bovendien was bot brugwachtershuisje
gesloten en kom men geen dreg krijgen.
De 29-jarige W. D. Eeltjes, wonende
Vreewijkstraat alhier, begaf zich te water
en slaagde er in het meisje o.p het droge te
brengen, terwijl een zekere H. den jongen
aan een bootshaak eloeg en op'hoesch.
De jongelui, die geen letsel bekomen had
den-, begaven zich nat en wel naar huis.
waar ze vermoedelijk wel „'afgedroogd" zul
len zijn.
BINNENLAND.
De gewezen Duitsclic kroonprins.
Iemand schrijft aan „De Tijd" over een
bozoek, dat hij aan Wieringen heeft ge
bracht. De gewezen Duitsche kroonprins
"vertolde hem o.m.:
Uitsluitend uit pecuniaire gronden donk ik
to-t nader order op Wieringen te blijven.
Natuurlijk zou ik het prettiger vinden1;
op het platteland te verblijven, maar de
stand der Duitsohe valuta en ook de wo
ningnood houden mij daarvan terug. Om
precies dezelfde redenen komen mijn vrouw
en de jongens mij eenmaal per jaar bezoe
ken, Wij ooTTespondoeron geregeld met'
elkaar. Tweemaal por maand schrijven we
elkaar uitvoerig en de jongens krijgen allen
één epistel per maand.
Mijn vrouw bestuurt de huishouding en
zij doet dat met groote toewijding. Overi
gens wordt zij door do opvoeding van do
kinderen geheel beslag genomen, want de
omstandigheden oischen, dat allen later zelf
hun brood verdienen kunnen.
Mijn oudste zoon heeft mij al een paar,
maal geschreven, dat het hoog tijd begint
te worden voor mij, zelf de leiding thuis op
mij te nemen. Ik zal echter zoolang in Ne
derland blijven, totdat ik de vaste overtui
ging heb gekregen, dot mijn terugkeer geen
nadeelige gevolgen in Duitschland kan
hebben.
Tot heden heb ik nog met niemand ge
sproken, die mij wist te zeggen, wannc-er il^
als burger in mijn vaderland zal kunnen
leven, om mij aam de opvoeding van mijn
kinderen te wijden.
Jhr. mr. dr. H. A. van Karneboek.
Zaterdagmiddag i6 te 's-Gravenhage te
ruggekeerd de Minister van Buitenlandsche
Zaken, jhr. mr. dr. H. A. van Karncbcek,
vergezeld van de loden van het. secretariaat
van de Nederlandsolie delegatie ter volken-
bondsvergadering.
Rotterdamsche havenstaking.
Zaterdagmiddag is, naar de „Cou
rant" meldt, in een zeer druk bezochte ver
gadering van stakende haven ar b èers, in
de Diamantbeurs gehouden, berijen ter op
heffing de-" stai ing.
Naar het bestuur ven do Bootwerkers-
veroeniging „Hecht en Plicht'' mededeelde,
heeft dit ecr-rt eeoo uitc r. :.g gegeven
van don stand van mmfli c laan a da
vraag gesteld of mon thans aanleiding aan
wezig achtte om te roken over >pheffing
der staking. Toen de grow'.e moorderhei-i
blijk gaf tot opheffing le wi k r besluiten.,
meende het Bestuur 'net lu-vv.Mir gekomen
het advies te geven Maandag e weer aan
het werk te gaan.
Op onze vraag, op welke mo .even dit
besluit -berustte, antwoordde or.s de heer.
Posthuma,dat daarvoor goen motieven noo
dig waren, daar het zeer gold ecne- gewone
„proteststaking", die uien elk oogenblik
zonder meer kan opheffen.
Mochten de werkgevers echter blijk geyej
de derdo door hen gestelde voorwaarde, b» 1
trekking hebbende op het ontstaan van he%
die zich aan molest hebban schuldig ga
maakt., te willen misbruiken om zich te oni>
doen van door hen niet gewonschto el-emen- I
ten, dan zal opnieuw hot werk neergelegd
worden.
In elk geval zal Maandag a.s. bet werk
worden hervat.
Het standbeeld van Willem IIï.
Zaterdag 'heeft te Breda de onthulling
plaats gehad van oen ruiterstandbeeld van
Stadhouder Willem III.
Breda was in volle feeststemming. Da
huizen vlagden en waren versierd terwijl
muziekkorpsen vaderlamdsche liederen speel
den.
Het groote carrillon werd door den bei-
eraar J. Vincent uit Amsterdam bespeeld
cn cm half 12 werd er in de groote kerk 'n
orgelbespeling gegeven-, die door vele auto
riteiten werd bijgewoond.
Nadat luitenant-generaal Cool
lid van den Baad van State en voorzitter
van 'het 'hoofdcomité een toespraak 'had ge
houden, waarin hij wees op do vele moei-
ljbhedcn, waarmee het comité had gewor
steld voor het zijn doel had bereikt, werd
het standbeeld onthuld door min. Buys.
den. De bekwame hand van mijn dochter
zal in uw tegenwoordigen toestand gunsti
ger uitwerking hebben-, dan de behandeling
van staatszaken. Zal ik een draagbaar
voor u bestellen?"
„Houd op!" zeide Kajaphas, 'terwijl hij
den ouden inan bij den arm vastgreep.
„Hoor eerst, wat ik u te zeggen heb," en
hij liet zijn stem tot een 6cho-r gefluister
dalen „uw dochter is mijn vrouw niet
meer."
„Wat 'bedoel je, man? Je bent waanzin
nig!"
„Neen, dat ben ik niet', was ik het maar!"
zeide de ander moedeloos.
„Ik herhaal, dat je waanzinnig bent,"
riep Annas uit, terwijl zijn oogen toornig
flikkerden „Wat, heb je mijn dochter ver-
„Zij is nee volgelinge van den Nazarener
geworden," zeide Kajaphas somber. „Kon
zij dan nog langer mijn vrouw; blijven?"
„Waair is zij?"
,i,Zij ie tot hen gegaan."
Annas zweeg eenige «ogenblikken. „In
dien hetgeen ge zegt, geen uiting is van
waanzin," zeide hij op beslisten toon, „dan
zeg ik, hebt ge welgedaan. Niet langer uw
vrouw, zal zij ook mijn dochter niet meer
zijn. Zij is voortaan een der volgelingen
van Hem,- dien wij aan den gevloekten
boom hingen. Wat hen betreft, zal ik u
zeggen, wat er weldra gebeuren zal?"
De andere gaf geen antwoord.
„Indien do menschen graan willen plan
ten in een veld, dat een wildernis geweest
ds," vervolgde Annas met dezelfde ijzig kou-
do stem, „'ontwortelen zij het onkruid en
verdelgen het geheel met vuur. Dit zullen
wij eveneens deen mot die on'heilbrengende
•planten, welke hun vergiftige wortels stren
gelen om den eenigen steun, welke onze lij
dende natie rost: den tempol en het tehuis.
Doch laat niemand neg 'hierover spreken-,
ik bedoel over hetgeen uw vrouw be
treft; het is niet noodig dat onze naam be
klad en. bespot wordt.. Op het oogenblik is
zij vrienden gaan bezoekenlater .zullen wij
misschien een middel vinden, om ons in het
geheim te ontdoen
„Wat!" riep Kajaphas verschrikt uit.
„Zoudt go
„Zwijg, man, ik hoor do anderen komen.
Wilt ge blijven? We zullen ons van morgen
juist met deze zaken onledig houden."
*,Ik zal blijven."
En toon weldra do vergadering voltallig
was, <nam hij zijn oude plaats in aan de
rechterhand van Annas. In zijn groote
moedeloosheid verlangde 'hij naar don dood.
on tooh was het brandende verlangen in
hom, om zich te wreken op 'hen, die hij aan
sprakelijk stelde voor het verlies van zijn
vrouw en van zijn zoon beiden.
„Breng voor ons de beide mannen, die ge
gevangen hebt genomen," boval Annas, „en
don bedelaar."
„Ge ziet hier voor u," vervolgde hij, zijn
doordringende oogon op Petrus en Johan
nes (richtende, terwijl zij voor don halven
kring der ho-ogo rechters stonden, „twee
mannen, die verklaarde volgelingen waren
van den Nazarener, die onlangs ter dood
werd gebracht ten gevolge van misdaden
schadelijk voor Kerk en Staat. Verstandige
mannen zouden oen heilzame waarschuwing
geput hebben uit het lot van hun valsohen
leermeester; doch dezen volgen in de voet
stappen van Hem, die gekruisigd is, blijk
baar niet inziende, dat deze voetstappen
naar het kruis leiden. Gisteren was er een
oproer in den tempel. Een bedelaar, dien
God rechtvaardig bezocht had om do zon
den zijner vaderen, werd voorwaar genezen
door deze mannen genezen! Het is onge
hoord, dat zoo iets toegestaan is. Ik bevoel
u daarom, dat gij mij antwoordt: „Door
wat kracht of door wat naam hebt gijlie
den dit gedaan?"
„Gij oversten des volks en gij Ouderlin
gen Israels," zoide Pet.ru©, en bij den klank
zijner stem trad do bedelaar dl© onwillekeu
rig zioh angstig op den achtergrond had
gehouden, Stoutmoedig vooruit; „alzoo wij
heden gerechtelijk onderzocht worden over
■rfe weldaad aan een krank mensch geschied,
waardoor hij gezond geworden is, zoo zij
aan u allen kennelijk en aan het gans che
volk Lsraols, dat door don naam van Jezus
Christus den Nazarener, dien gij gekruist;
hebt, wolken God van do dooden heeft op
gewekt, door Hem, zeg ik, staat dezo hier,
voor u gezond. Deze is de steen, die van il
de bouwlieden, veracht is, wélke tot een;
hoofd des hoeks geworden is. En de zalig
heid is in goen en anderen; want daar is
ook onder den hemel geen andere naam,
die onder de menisohon gegeven is, door web
ken wij moeten zalig worden."
Dezelfde gevoelens, welko Annas over
meesterd hadden in dien nacht ,toen hij ge
tracht had, den Man van Nazareth te on
dervragen, kwamen nu weer over hem. Hij
trachtte te ©pieken, doch zijn stom begaf
hem. En een gemompel van verbazing waa
hoorbaar in den kring dor rechters.
„Hoo ie het mogelijk?" fluisterde er één
zijn buurman in het oor, „dat dezo onwe
tende mannen dusdanig kunnen sprekon?"
„Zij hebben het. geleerd door 'ban omgang
m«t den Galileo'ir", antwoordde de ande
re. „Herinnert "ge u niet Zijn gesprekken?*
j (Wordt vervolgd),
