I Dagblad voor Leiden en Omstreken. BUREAU: HOOIGRACHT 35 LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278 ABONNEMENTSPRIJS IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN J WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN 1 PER KWARTAAL 12£9 PER WEEK10.19 FRANCO PER POST PER KWARTAAL 12J0 Y 2de JAARGANG. - VRIJDAG 10 JUNI 1321 - No. 364 ADVERTENTIE-PRIJS I'EE GEWONE REGEL 10.01/» DES ZATERDAGS 10JO INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TAMS» KLEINE ADVERTENT03 van Wjatw 30 «cordpB 30 cent: Ziterdsga 73 bij vooruitbetaling -ï De Dienstplicht. In de Tweede Kamer is thans aan de orde etjecn wetsontwerp tot nieuwe regeling van den dienstplicht. Over dit voor heel ons volk belangrijke [vraagstuk zal in de komende dagen mis- yi j&chien weer voer vele jaren worden beslist.. Waar de woordvoerders der verschillende lartijen thans aan het woord zijn geweest vandaag is het de beurt van den minis- 315 ter meenen wij goed te doen met. even «i, aan te geven, hoe op dit oogenblik de stuk- •J-'ï km Jiiï ken staan. Het ingediende ontwerp handhaaft de sterkte der jaarlijksclie lichting op 2 3.0O O man, Het verdeelt deze echter in kern- troepen (14.000), reserve troe pen (8000) en zeemacht (1000). De eerste oefentijd van de kerntroepeu heb deel van het leger dat in oorlogstijd y ijdon eersten stoot, moet opvangen, bedraagt "i maanden voor de infanterie en 'onbereden artillerie, 12 maanden voor de bereden ar tillerie en 18 maanden voer de cavalerie; de erste-oefentijd van de reserve-treepen be jaagt 4 en die van de zeemacht 8 maanden Vóór hen echter, die voldoen aan de lischen van voorgeoefendheid, wordt de oefening 4 maanden kor t o r, ioodat zij, tot. de kerntroop en beh oorend. Hecht s 2. maanden behoeven op te komen bij de .reserve troepen na de indeeling di eet met verlof kunnen gaan. De vinrolg-(herhalings)-oefeningon duren van 20 tot 46 dagen. In dit. stelsel vormen de kerntroepen i-maandens) de spits van het. leger, ter- jjvijl de roservetroepen (vier-maanders) in •rlogstijd nog moeten worden geoefend om oorlogsverband te kunnen, optreden. Dc kansen van dit ontwerp, staan niet •ngunstig. De Roomsch-Katholieke fractie toch, zal >r con-amore voor stemmen en na de rede an den heer Drion, is het wel duidelijk dat i>ok de Vrijheidsbond met dit ontwerp mee- gaat, W Als besliste tegenstanders heb- be )cn zich aangediend do revolutkmnaire el racties, die zich gelijk bekend uit poli- be ticke overwegingen op het. dogma van de :e9 fclgomec-ne ontwapening hebben vaslge- hl Wel wordt door Troeklra, Ilugenhollz en anderen volmondig toegegeven dat het in zonderheid aan ons leger te danken is, dat "Rij buiten den oorlog zijn gebleven, maar met. het oog op de kiezersvangst acht men arf bet beter thans „geen man en geen cent" [voor het leger beschikbaar te stellen. De heer v. d. Laar plaatst zich prac- tisch op hetzelfde standpunt en ook van de del Vrijzinnig-Democraten is voor dit ontwerp, ha flat h. i. niet. genoeg bezuinigt, geen steun IWpe verwachten. De heer van W ij k, de man van de Democratische Weermacht, zal waarschijn lijk tegenstemmen, omdat, naar hij meent. 1c weerkracht van ons land door dit ont- irorp wordt, verzwakt. Blijven nog over de Christelijk-Histo- rischen en de Anti-revolutionnairen. Eerstgenoemden hebben tegen het voorstel ernstige bezwaren. Het voorgestelde kornleger achten zij te klein, waarom zij voorstellen in plaats van 14.000 man kerntroepen, die zes maanden en 8000 man reserve-troepen die vier maanden dienen, de g e h e e 1 e lich ting tot eèn k e r n leg e r t e maken, maar dan met een eersten oefentijd van rijf maanden. Wordt, aan deze wenschen niet tegemoet jajgekomen, dan, zoo verklaarde de heer Van Veen, zou zijne fractie ernstig overwegen =4of zij haar stem nog aan het o n t w e r p z o u kunnen geven. De Anti-revolutionairen plaat teen zich vrijwel op hetzelfde standpunt. Ook zij vreezen dat. het voorgestelde kern- leger onvoldoende zal zijn om in geval van oorlog den eersten 6toot af te weren, waar om ook door hen een algemeenen eersten oefentijd van vijf maanden wensehelijk wordt geacht.. De heer Duvmaer van Twist die dit denk beeld verdedigde, sprak zich echter minder beslist uit dan zijn Christelijk-Hislorische collega. Vandaag is de Minister van Oorlog aan het woord. Van zijn optreden zal ten opzichte van het. lot van dit ontwerp zeer veel afhangen. STADSNIEUWS. PREDIKER 12: la. Do bi oscio'opvioiors tol 1'i n g. Als Moeder feestviert, dan mogen de kinderen niet overgeslagen worden! Zoo dacht Prediker ©r ook over en ze besloot Donderdagmiddag om half vijf een bioscoopvoor stelling te geven aan de leerlingen dc-r Zondags school en Zangschool en do leden der Knapen- en Jongelieden vereeniging. We zullen maar geen gissingen maken omtrent liet aantal mogelijko af- kouringen dat gistermiddag op school is uiige-; deeld. Maai' daar een onweer altijd een poosje broeit voor het uitbarst, zullen dc symptomen van 't oorverdovende lawaai dat er om lialf vijf heersckte, al wol lang hoorbaar geweekt, zijn. Valt or dan ook wat prettigere to bodenken dan om zoo vlak na schooltijd aan 't feestvieren te gaan. En dan nog wel met. vader of moeder, want vele ouders waren met de kinderen meege komen. Het. was middag en dus lichtEn voor een bioscoopvoorstelling moot hot nu eenmaal donker zijn. Geen nood. Do Leidsc-he glazenw.isnchers plakten onder halsbrekende toeren do bovenlich ten der Stadszaal dicht. Eindelijk was alles voor do voorstelling gereed. De heer C. A. AJlers Jr., voorz. van Prediker, opende de vergadering met. gebed en sprak een kort. woord van welkom. Hij herinnerde aon het feit waarom dit feestje gegeven werd en hoopte dat de kinderen zich zouden amuseeren. Toen dan ook do heer Weier, ondernemer der Excelsior-Bioscoop to Rotterdam mot z'n voor stellingen begon, brak een rechte orkaan los. Eerst word do Koninklijke familie vertoond, vervolgens onz© Prinses alleen. Even later word bij een lêege plaat hartolijk geapplaudiscerd. het ge-en wellicht als een ietwat achteraankomende hulde viel op te vatten. De eerste manuekes op het doek, die hun beo- nen wol wat al te rap bewogen, werden met een onbedaarlijke lachbui bogroet. En die lachbui is gebleven, slechts onderbroken door het classikaal oplezen der opschriften, hetgeen, dank zij hier de school, buitengewoon was van toon en rytbme. De kinderen hebben zich bijzonder vermaakt! Do Avondvergadering. Aangenaam deed de zaal vol feestvierende men- schen aan. Het podium was rondom in hot groen gezet en weerszijden stond een vaandel geplant. De heer Hüner opende do vergadering door te laten zingen Ps. 103: 1 en mot gebed. Voorts was het. spreker een aangename taak allen hartelijk welkom to mogen hoeten. Ieder Leidenaar zou thans wel weten dat Prediker ju bileert. De pers en de wapperende vlag in de Janvossensteeg hebben daar wel voor gezorgd. De heer H. herinnert aan het woord van Dr. Schokkiug dat het wel eigenaardig is dat oen Jon- gelingsveroeniging oud wordt. Dat Prediker oud werd is wel bijzonder, daar de vereeniging bij haar oprichting eerst een tijdelijk karakter zou diagen. Maar ze is blijven bestaan en mocht hoe langer zoo meer belangstelling ondervinden. Vooral van ouderen. Hierop wilde do vereeniging speciaal aansturen, n.l. dat ze zich laat voor lichten door lien die roods in staat zijn leiding te geren. Ook dezo vergadering geeft daarvan blijk, daar niet do leden zelf maar onderen ren avond hier zullen optreden. Spr. riop vcreenigin- gen en sprekers een hartelijk welkom toe on we zouden ondankbaar zijn hot niet te vermolden, ook de pers. Inzonderheid begroette hij den ouden oprichter, den heer Burger en den heer Pera, in zijn functie als loco-burgemeester (hartelijk ap plaus.) Ds. Le Ro.v nam hierna het woord tot hot houden van zijn „feestrede" zooals vermeld was. Ds. Lo Roy wildo echter geen feestredenaar zijn. Do woorden waren hem niet gevlooid, uit do vulpen en bij de studeerlamp, maar recht uit hot hart. Wc zijn hier allen ter dankbare her denking bijoen, aldus spreker. Zijt ge allen echter wel dankbaar? Want als er werkelijk zooveel clank ba ro menschen waren als hier zitten dan zou het iu Leiden goed zijn om te leven. Om werkelijk dankbaar te ziju, dn; moet er zijn de Heilige Geest. De dankbaarheid is alleen vrucht van den Heiligen Geest. Échte dankbaarheid wordt zoo weinig gevonden; eb mcnscli is zoo ondankbaar tegenover zijn God. Zijl ge allen menschen die nu zeggen leunt: Vader ik clank U. De moeders moesten het kunnen zeg gen. Zooveel dankbare menschen, dat wil zeggen: zooveel biddendo menschen. Dankbaar zijn en bidden; dat vloeit samen als de kleuren van den regenboog. Dc dankbaarheid wordt gedragen door het gebed en ook omgekeerd. Vader en Moeder hebben ons bidden geleerd! Maar op dat pad mpeten we voort blijven loe pen. Dat leert ons de H. G. De Geest leert voor zichtig bidden. Er moet oen voorarbeidzaamheid zijn om den afstand te verminderen tusschen don heiligen God, dien wo naderen en ons. Zulke biddende menschen moeten er vooral zijn in onzen tijd. Wel begint het te groenen over den wijdon akker der wereld, maar toch is er nog zooveel ongeloof. Gij, jonge mannen, moet leeren bidden door den H. G.; ge moet daar kunnen heengaan als oen stil gebod. Al uw behoeften opdragen aan God. Dan kunt ge ook werken! Werken is lief hebben! Ook werken leert u alleen de Geest. Hij die werkt zonder dien Geest, is als het groote wiol eenor machine, vypar do drijfriem is afge vlogen; zonder dool raast het voort. Werkt ook in Gods Koninkrijk. Laat. een ander. Jezus Chris tus. in u wonen en werken. Werpt op aanwijzing van den Opgestane uw net aan de andere zijde van het schip. Het zal vol worden! Dan zal het altijd feest blijven. Het is feest in mijn ziel want de Heiland kwam in. Hem te volgen is moeilijk, maar zoudt gij liet makkelijk villen hebben, terwijl Hij bet voor u zoo zwaar had? Vrienden., laat ons ziju medear beiders Gods en zien naar Jezus Christus die het kruis hedt godragen en de schande veracht. Zoo zal God uw werk zegenen en gehoorzaamheid in JiaI itr rl_ £,ov„n iu» «I. Hicrop zong het zangkoor Ledagoh, directeur de heer Snel, Ps. 150 van Cés ar Frank. Hoewel het koor niet groot is, was het geluid toch vol en krachtig. Jong Holland verscheen hierop ten tooneelc met zich brengend een sfeer van gezelligheid en vroolijkheid. Het is ondoenlijk alles to memo- roeren wat ten boste word gegeven. Do beide vioolsolo's door oen der leerlingen uitgevoerd, wiorden zuiver en met. vasten hand gespeeld. Den heer Polman mot zijn strijkorkestje viel oen warm applaus te beurt. "Na de pauze en na nogmaals optreden van Jong Holland declameerde Ds. Lo Roy eenige verzen van Jacqueline van der Woal3 en Guiclo Ga zelle. Ds. Le Rov kan niet alleen ons zijn eigen hart doen gevoelen maar verstaat ook de kunst het hart van een dichter warm en hoorbaar voor ons 1© doen kloppen! Ds. Thomas maakte nu een aanvang met zijn opwekkings woord. FeestgenootenFecstgcnootenSpre ker kwam voorloopig niet verder. Het verging liem, volgens zija eigen zeggen als oen zeker dia keu, die het den dominee wel eens in preken ver beteren zou, maar niet verder kwam dan het: Broeders en Zusters. Maar toch had die man voel, zoo niet alles gezegd. En wanneer spr. het woord feestgenooten bezigt, dan hoort hij - in feest het wapperen van de vlaggen in de Jnu- vosseusteeg, en in het genoot en worden open baar clo banden reu broederschap. Want hij was geen „vroomde eend in de bijt". Na de meest duizelingwekkende goocheltoeren met de namen der sprekers van beide avonden toonde Ds. Th dat op verrassend-logische wijze aan. Spr. was hior als Gcref. Predikant. En nu lag het niet in do bedoeüug om van over dc traditioneel© kerk muren heen elkander slappe handen te geven Want of clie-kerkmuren zijn laag en zwak en dan moeten zo maar met oen fermen oud-Holland- schen schop onderste boven of ze zijn hecht en l oog en dan zou het. een to koude liefdesge schiedenis worden. Neen, maar er is blijdschap! Omdat we ons allen één voelen. Eéu in den Vader. Blijdschap e ver de «r.o algemeen© christelijke kerk. Dat wo dezelfde vann laten wapperen in den storm v n bet leven. Nu or feest is. au moet de liefde hoogtij vie ren en moeten we niet debatteeren over grond slag of doel. Hoewel verschil gerechtvaardigd is' Nu Prediker jubileert moet ze van harte ge- iukgewenscht worden. Het is een verblijdend toe ken- dat zooveel jonge mannen do kiiio voor Baül nog niet gebogen hebben. Laten we als David uittrokken, den slinger voorzien van de gladde 6teenen van Gods woord. Houdt u aan dat woord vast. Dan kunt ge den strijd ingaan. Uw leven voor God moet echter een uitvloeisel zijn van uw leven met God. Dat alleen sterkt om des noods stervend het roer ren ons levensschip nog omkneld te houden. Houdt goeden mood! Houdt koers! De zangvereeniging Ledagoh gaf nog enkele stukken ten gelioorc. Do heer Hüner bracht don directeur den welverdienden dank der vergade ring over. Ook we rel een woord van dank gespro ken aan alle aanwezigen waarop Dr. Los met dankzegging eindigde. Vrijdagmorgen. Ach, dat het nu op den verjaardag zelf regenen moest Maar toch leverde dc Janvossensicog ec-n fees telijk gezicht op. Bij vriend en huur was de vlag uitgehangen. Het gebouw zelf prijkte met een oerepoort en tie gang en lokalen waren door eenige leden der vereeniging in een keurriiken feestdos gestoken. Als er de goedé feeststemming maar is. dan kan het wel wat regenen. Om kwart over negen schaarden de talrijke aanwezigen zich aan de met frissche bouqu.-ft n versierde tafels. De Voorzitter. heer Hüner opende hierna dc vergadering door i laten zin gen Gez. 3: 1 en met gebed. Voorgelezen wercl Pred. 12. Met oen kort woord heette de voorzitter oJtlon welkom. Ook hij -meende dat. hel slech! ;- wet-r niet goede stemming was. wanneer er slechts dank baarheid was. En die dankbaarheid kan ner gens anders tot uitgaan dan tot God. Hierna werden alle aanwezigen i-.i:genoodigd om zich in optocht naar de Middelste Gracht te begeven. Aan de Middelste Gracht gearriveerd bleken slechts een 40-tal personen naar binnen te kun nen gaan. Langzaam worstelden we den nauwen ingang binnen.. Angstig veel kwamen er. Niet alleen Pred., maar ook de vloeren waren zoetig jaar geworden. De heer Burger dc eenige die van de op richters nog is overgebleven sprak v e volgens- Vrienden ik heet n welkom aan dit historische plekje. Hier hebben in alle eenvoudigheid G jon gelui Prediker opgericht. Hier is gebeden en ge streden. En nu is liet de tijd om God te danken voor den zegen aan onze - vereeniging bewezen. Dank aan God en menschen. Hoewel sproker droevig gestemd is bij 't her denken van zijn vele vrienden dio zijn heenge gaan, is er toch een danktoon voor wat thans God aan hem en de vereeniging heeft bewezen. Daarna las de oude voortrekker: Een lied van Mo zes, cK-n man Gods. Spr. hoopte dat alles in dezen Psalm uitgespro ken door God over de vereeniging bevestigd mocht worden. Gezongen werd: 'k Zal gedenken hoe voor de zen ons de Heer heeft, gunst bowezen. Buiten wachtte nog een talrijke schare en zong hot aangeheven lied mode. Hot was een ontroerend oogenblik. Hierna ging do heer Burger iu gebed r.or. Zijn hart ging uit naar zijn vclo vrienden die in Jezus waren ontslapen. De heer Al Iers sprak enkel© woorden van ontroerde dan aan God en ook- aan den heer Burger die mede een middel in Zijn hand was om Prediker tot zoo grooten bloei te brengen. God werd daarna gedankt in het: „Zijn naam moet eeuwig eer ontvangen." Hierna kregen de buitenstaanders gelegenheid ook even het historische plekje te gaan bezien. Tenslotte werd de geheel© groep door een- ver tegenwoordiger van het Foto-persbureau Holland gekickt. Na een korte wandeling in het gebouw terug gekeerd vond het bestuur een prachtig bloem stuk op zijn tafel, aangeboden door hel dames comité, bouwfonds Pred. 12: la. De vergadering werd voortgezet onder leiding van den heer AUers. Gezongen werd het eerste veis van liet* Vereenigingslied. Onder hartelijk applaus werd kennis genomen van hot aange boden bloemstuk. Namens de oud-leden voordo nu hot woord do heer P. Mazurel. Spr. herinnerde aan de vele vrienden die kor ter of langer tijd lid van Pred. zijn geweest. Inzonderheid aan hen die eens lid waren maar nu juichen voor Gods -troon. Wjanneer hij aan al die jonge heengegane vrienden dacht, werd zijn hart. door weemoed aangegrepen. Als stoffelijk blijk van dö trouwe vriend schap der oud-leden had men besloten de be stuurskamer keurig in orde to laten maken. Een prachtige voorziüersstoel, waar volgens den he<v Mazurel minstens nog 9 voorziters op kunnen zit ten, werd er o.a. in geplaatst. De voorz. bedankte cn gaf het woord aan den heer J. Boomer, voorz. der Zondagschool, welke zijn hartelijke grtuk- wenschen der vettteniging aanbood. Spr. stond niet alleen als ou<l-lid en oud-be stuurder dor veerenaging ir.rir tovers als voorz. dér Zondagschool. Gp dal uin heeft Pred. goed gezien. Wie dc jeugd heeft, heeft de toe komst. Dit is in don loop d<v lijden bewezen. Ook de Zondagschool w ilde haar gohikwenscfcen doen vergezeld gaan van .-n cadeau, en ze ging over tot het niet in lot tori ijkenzin aanbieden van e?u groot podium. De Ir-.n Iliinor. directeur der zangschool, .sprak vc s idg?: een kort woord. pc.zangschool kwam n'- 1 iu kind haar groot moeder van harte folic::i. Aangeboden werd eon cokoslooper. De afgevn i iigde van de Jon- igohodonvercouiging' tend, een grt den Bijbel aan. Do afgevaardigde K -Tiiging stak id i' ,i u i 'ioeiV voorzittershamer. Namens het bouwfonds bood de lieer Boomer een klok aan voor do Bestuurskamer. Toen kw am aan het woord de vertegenwoordig ster van het damescomité. Zij bood aan enn vlag, zoodat de vereeniging niet langer leentjo buur Vohqéft te spelen. Teven» een Oranjewimpel op dat op Koninginnedag liet Oranje hoog in top zou kunnen worden gehesehcu. Mei. Questroo vor- zocht daarop staande het Wilhelmus te zingen. Vervolgens voerde nog het woord de heer J. Burger. Wegens den tijd zag de lieer Hüner af van het oorspronkelijke p.' ni om een referaat to 1 lotiden over de plaats en de taak der Chr. J. V. Slcelits enkele dingen kon spieker daarom naar voren brengen. Gememoreerd werd de toestand dor Jongelingsvoreenigingon in hun beginstadium. Ook over het verschillende doel dat deze croon i- gingen zich stellen werden eenige woorden go- sproken. 'Bijzonder dankbaar stemde do tegenwoordig toenemende sympathie dor ouderen in dit jeugd werk. Na deze hartelijke toegejuichte woorden werd liet te verzentien telegram aan Hare Majesteit voorgelezen. Het luidde als volgt De Chr. Jongc'ingsvcr. ..Pred. 12. la" to Leiden bijeen iu feestelijke .vergadering ora haar 60-jarig bestaan te gedenken, gevoelt zich gedrongen Uwe Ma; -luit blijk lo geven van hare .innige verknochtheid aan Haar eu Haar doorluchtig Huis cn spreekt t'on wen.'sch uit dat God Almachtig Uwe Majesteit en Uwen troon schrage cn bevcstigc, Zijn na aai tot eer en ons vaderland tot zegen. get. ALLERS, Voorz. KOOREMAN, Sccr. FEUILLETON Eindelijk 'thuis. 27) Eindelijk had Mevrouw Hied eon besluit feenomen; dc nieuwe huisgenoot kwam en Werd behoorlijk geïnstalleerd en nu begon een nieuw tijdperk in Sadie's leven. Levens lustige klerken en opgeschoten schooljon gens telde zij onder haar kenisson bij dozij nen. Eenige van baar vrienden waren ern stige, waardige en eenigszins in zichzelf ge keerde mannen van den stempel van Dr. van Anden, maar iemand als Dr. Douglas had zij nooit, ontmoet. Hij was een man met gemakkelijke, innemende en hoffelijke ma nieren, die op het. juiste oogenblik altijd precies wist wat te zeggen en wat te doen; hij was volstrekt niet ruw, maar toch ook niet overdreven bedaard; niemand zou bet in den zin krijgen hem slecht te noemen, maar toch was hij niet zoo akelig braaf. Hij on Sadie waren moedig groote vrienden, po gulden dagen, waarin de twee zusters zooveel te samen waren cn waarin de vrome zuster in Sadie's vroolijk, jong hartje zaad had kunnen strooien, dal vruchten zou af- [werpen, waren voorbij. Misschien zou de slapende christin, die daar zoo heerlijk in .Abbie's zitkamer in de mollige kussens van teen armstoel verzonken lag, verschrikt ziin opgesprongen, indien zij had kunnen weten, dat da gen als de vervlo gene nimmer zouden terugkoeren, dat zij verspild en onherroepe lijk voorbij waren, dat er een nieuwe tuinier was gekomen om zaad te strooien in het hart dat nog niet door den Meestor bewoond werd, dat Sadie nimmer meer zoo argeloos en ontvankelijk voor goede indrukken en zoo gemakkelijk te winnen zou zijn als in de dagen, die Esther ongebruikt, ja, erger dan ongebruikt had laten voorbij gaan. Sadie lakte een brief toe, schreef er Esthers adres op en ging er mee naar bene den. >Dr. Douglas stond in de deur met den hoed in do hand. „Mag ik het genoegen hebben dien brief voor u op de bus te doen?" zeide hij hof felijk. „Zijt ge wel te vertrouwen?" vroeg Sadie, terwijl zij den brief doodbedaard in zijn hoed legde. „Dat hangt groot endeels van af of gij vertrouwen in mij stelt. Over 't algemeen is de wereld zoo siert* niet, als men meent, Wie woont er in 'da U o gelnestje hierover?"' „Een lieve, oude man, de heer Vane," antwoordde Sadie met een eenigszins teede- ren klank in haar stem, zooals altijd, wan neer zij door een los daarheen geworpen woord aan Florence herinnerd werd. Hij staat daar bij het opon hek. Vindt gij niet. dat hij er als een eerwaardige, oude patri arch uitziet? Terwijl zij daar stonden te kijken, ver scheen het, rijtuig van Dr. van Andon om den hoek. De dokter hield zijn paarden in en zij kondon duidelijk zijn stem- hooren. „Mijnheer Vane, de avondlucht deugt vol strekt niet voor U, cr waait ccn harde wind van den rivierkant." „Is Dr. van Anden de kindermeid of dc voogd van dien oudon heer?" vroeg Sadie's medgezel. „Dokter", was het korte antwoord. Het volgend oogenblik begon zij te lachen en zeide plagend: „U moogt Dr. van Anden niet, lijden, nietwaar Dr.?" „Ik, o, jawel, ik mag hom wel, de kwestie is maar dat hij mij niet raag eii daar kan ik hem geen ongelijk in geven. Waarschijn lijk kan hij 't. niet helpen. Ik heb mij op de oen of andere wijze zijn ongenoegen op den hals gehaald. Wat doet u denken, dat ik niet. lot zijn bewonderaars behoor?" „O", antwoordde de onbezonnen Sadie bijna lomp, „ik zou het. nogal natuurlijk vinden, als u een beetje jaloersch op hem waart, hij is inimeis ook dokter." Als zij Dr. Douglas dn verlegen had wil len brengen of hom ergeren, dan had zij klarblijkelijk haar doel gemist; hij raakte volstrekt niet uit. ziin humeur, maar ant woordde lachend: „Als dokter verdient hij wel benijd tc worden, want ik houd hem voor een zeer kundig geneesheer, juffrouw Ried." Eer Sadie nog antwoorden kon, bloven de paarden voor de deur stil staan en Dr. van Anden sprak haar aan: Sadie, hebt ge lust, een eindje mee terijdeh?" Hoewel Sadie geen bijzondere voorliefde voor Dr. van Anden had, hield zij dol veel van zijn paarden on zc zou niet graag de gelegenheid voorbij hebben laten gaan een ritje te doen, wanneer haar dat aangeboden word. Vijf minuten later zat zij dus in een alleropgewekste stemming iti het" rijtuig, dat. in snelle vaart langs den weg vloog. Sadie dacht later vaak aan dien avond: het zou lang duren eer zij weer achter de zwarte po'nnies zat. De dokter had niet zoo'n haast als gewoonlijk en hij was ook spraakzamer, dus reden zij prettig voort tot. dc dokter van een oogenblik stilte profiteerde cn plot re ling met een vraag voor den dag kwam: ..Sadie, hebt gij cn uw moedor mij niet altijd beschouwd als een oprecht, vriend?" Sadie's antwoord was'kort cn zakelijk. „Zeker, Dr. van Anden, ik zou mijn grootvader, als ik hem gekend had. niet meer hebben kunnen, achten cn vertrouwen, dan ik u doe." „Als dat hei geval is. ging do dokter ernstig voort, dan zult. ge gelooveu, dat ik «ceoa onzuivere bedoelineoa liob, wanneer iu u met een enkel woord waarschuw voor Dr Douglas. Hij is geen man, dien ik kan ach ten, geen. man, met. wion ik mijn zuster graag op oen vriendschappelijken voet zou zien verkeoren. Ik heb hem lang en goed gekend, Sadie, daarom spreek ik." Sadie Ried was niet knorrig of opvliegend van aard, integendeel, zij was bijna nooit boos. maar als zij 't was, dan ging haar woede alle perken te buiten en wee don on gelukkige, over wien zij do fiolen van haar toorn uitgoot; dan schoten haar oogen vuur en haar tong goeseldc mot vlijmend sar casme." Dien avond moest Dr. Anden het ontgelden. Wat recht, had hij haar de les tes to lezen cn te zeggen, met wien zij wel cn met wion zii motst omgaan, alsof hij werkelijk haar grootvader was? Hoe durfde hij denken, dal zij met Dr. Douglas op eon •to vertrouwelijkeii voet verkeerde? S;ulie vergat, (driftige mens then vergeten liiht iets), dat, Dr. van Anden niets van dat alles gezegd of gedaan had. Toen zij haar stern genoeg durfde ver trouwen, zeide zij: (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1921 | | pagina 1