weede Blad.
llYoensdag 13 April 1921
19
OP DE RAADSTRIBUNE.
Wanneer do Maandag gehouden Raadsvergado-
t ten doel had gehad do nadeelen en eclia-
{zijden van hot .gemeenschapsbedrijf1' eens
W en duidelijk in hot licht to 6tellen, dan
van deze vergadering het eteryotiepo „uit
eend geslaagd" ten volle van toepassing zijn.
)aar was om te beginnen ©en betrekkelijk zeer
toudige vraag aan do orde. Er is een bedrijf
hu moot de verkoopprijs van het gefabriceer-
lartikel in overeen6temming worden gebracht
l de gewijzigde omstandigheden. De produc-
:o6ten zijn lager geworden en aangezien niet
-bedoeling voorziet om groote winsten te ma-
kan ook de verkoopprijs in evenredigheid daar
KI e worden verlaagd,
en ziet het gegeven is heel eenvoudig en bij
particuliere onderneming zou de vraag hoe-
do verlaging kan bedragen waarschijnlijk in
ilo oogenblikken zijn beslist,
iot alzoo echter bij het gemeenschapsbedrijf,
aar komen allereerst do directie en commis-
ssen met een voorstel. B. en W. gaan over-
cn en hechten daaraan hunne goedkeuring.
worden de voorstellen gedrukt en tenslotte
it een ooilege van een dertig personen bijeen
het van alle kanten te bekijken. En eindelijk
drie-urïge zwaarwichtige en wijdloopige be-
mwingen waarbij zoo ongeveer het gehecle
•ijf overhoop wordt gehaald wordt het oor-
nkelijke voorstel zondor eenigo wijziging
genomen.
tier ziet men al een van do schaduwzijden.
laar er is meer.
)o heer Dubbeldeman blijkbaar de leer toe-
in Bnan dat bet doel de middelen heiligt had
een of andere wijze een staat weten machtig
®®^Brorden van leveranties aan do gasfabriek.
enfa do herhaalde verklaring dat do verstrekte
fot.evens juist waren en eenvoudig van de factuurs
:ans«ren overgenomen moet wel worden aangenomen
verk; hier niet een poging is gedaan om den Raad
6 den tuin te leiden.
■5n dan is geen andere conclusie gewettigd dan
8930: bij de lichtfabrieken op oen ergerlijke wijze
i de gomc-entelijko gelden wordt huisgehouden.
daar dan een luxe en een overdaad,
men iu welk particulier bedrijf dan ook tevor-
fs zoekt. Zelfs, hot is nu oenmaal in open-
Raadsvörgadering gozegd zelfs zouden de
icentelijko gelden zijn gebruikt voor particu-
b doeleinden, terwijl hooggeplaatste ambte
en werden aangehouden wier „bezigheid" in
fdzaak bestond in het lezen van hun dagblad,
fij kunnen deze gegevens verder laten rusten,
commissie voor do lichtfabrieken heeft op
i genomen een ernstig onderzoek in te stellen
do resultaten van dat onderzoek aan den Raad
loec toekomen.
laar al is van wat do hoor Dubbeldeman ver-
iO ook slechts een gedeelte juist, dan is daar-
toch alweer opnieuw bewezen hoo uifceret
rzichtig men hoeft te zijn met het scheppen
overheidsbedrijven.
rolkomen terecht word dan ook door den heer
Laogo opgemerkt, wat do Soc. Democraten
jcbaar van prettig vonden, dat als ooit
tweedo druk van het socialisatierapport ver-
ijnt do redo van den heor Dubbeldeman daarin
voorrede moest worden opgenomen,
lis afschrikwekkend voorbeeld dan natuurlijk.
En nu werd van Soc. Dean. zijdo wel betuigd
men dergelijk© misstaudqp wil achterhalen
lat anders socialisatie onmogelijk is, znaar to-
jkertijd gaf de heer Dubbeldeman te kennen
dit wol altijd ©en vromo wenech zal blijven,
aimers, hij verklaarde nadrukkelijk, dat bij
a geschiedenis den wethouder of de comm. voor
fabrieken geen blaam treft, daar het absoluut
iegelijk is, dat zij zich mot al die onderdeelen
en bezig houden.
!ot ander© woorden hot is niet mogelijk hier
oende maatregelen te treffen.
Vat trouwens ook in andere plaatsen geblek
i is. Hebben w© onlang3 niet kunnen lezen van
gasfabriek waar men toevallig tot do ont-
tking kwam dat vele tientallen werklieden over
lig waren? Moest niet oen vooraanstaand soc.
(locraat klagen over het demagogisch optre-
van vclo gemeentewerklieden dio' alleen oog
iben voor het loon vraagstuk?
)o oorzaak van de kwaal 6chijut nu oenmaal
l in de personen t© zitten maar in het st. el-
l en wil men dus genezing aanbrengen dan
)t geen pleisteren - aan den buitenkant maar
I is er ïnaar één weg, het aantal gemeenschaps-
Irijvcn zooveel mogelijk to beperken.
Pit bleek ook nog .wocr in do avondvergadoriog
toen do liquidatie van hot leveiuniddelenbedrfif
tor sprak o kwam.
Sinds half December zoo verklaarde de hoer de
Lango is hier alleen nog wat regeeringsmeel ge
distribueerd, en daarvoor bleken noodig to zijn
een directeur, een boekhoudor en een bediendo zoo
dat dit grapje alloen aan salarissen een kleino
honderd gulden per week kostte.
Dit dwergbedrijfje staat sinds 1 April stil.
zoodat tot liquidatie kan worden overgegaan. Er
zijn nog enkele baaltjes meel dio vorkocht moe-
teni worden, en zijn nog cnkolo postjes dié mon
nog moot vereffenen, maar toch was het naar de
wethouder verklaarde noodig dat daarvoor de ge-
hoele machine in werking bleef.
't Is in droevig.
Do gemeente hèt bleek zoo duidelijk moet,
tenzij in buitengewone omstandigheden gocn za
ken drijven omdat dit niet haar taak is, en zij
kan het ook neit.
Geen wonder dan ook dat een voorstel van
Mevr. Dubbeldeman, die blijkbaar nog geen leer
geld genoeg had betaald, om een permanent le-
vensmiddelenbodrijf op to richten behalve bij den
heor Knuttol, buiten do roodo fractie geen stouu
vond.
Inzake dén gasprijs werd zooal6 wij reods op
merkten het voorstel van B. en W. ongewijzigd
aangenomen, zoodat hot in October j-L ing voerde
vasto rocht thans ven-alt
Do wethouder de heer van der Pot heeft nog
trachten aan to toonen, dat do houding van B.
en W. in dozo kwestie niet inconsequent kan
worden genoemd.
In October zoo betoogdo hij. zou door verhoo
ging van den gasprijs hot doel, meer inkomsten
to vorkrijgen niet zijn bereikt, daar dan de men-
6chen waren gaan bezuinigen.
Thans is echter de toestand anders en is er
geen bezwaar dit recht weer af to schaffen.
Gohool duidelijk was on6 dozo redonoering niet.
Een verlaging van den gasprijs in anderon vorm
zou o. i. evenals een verhooging in October, méér
tot het publiek hebben gesproken wat allicht do
afname zou hebben bevorderd cn op een volgendo
verlaging weer gunstig zou hebben géïnluenceerd.
Hot zou naar het ons voorkomt geheel in do lijn
van do indertijd door den Directeur in den breolo
toegelichte bedrijlspolitick hebben gelegen het
recht te handhaven en. do prijs zooveel als maar
oenigszins mogelijk is te verlagen, teneinde zoo
lot een grootor debiet en een lageren kostprijs
te komen.
Een voorstel van do Soc. Dem. om hot gas be
neden kostprijs te gaan verkoopen vond uiteraard
slechts weinig steun. Ook het voorstel van B. en
W. om voor het verbruik van meer dan 100 M3
©enige korting toe te staan kon geen meerderheid
vinden. Het golnkte den wethouder niet, den Raad
te overtuigen, dat dit rabat op do afnamo betee-
keoenden invloed zouden hebben.
Tijdens de replieken kwm de heer F. Eiker
bout nog met een voorstel om bij een afname van
moer dan 50 M3 per maand 2 cent per M korting
to geyen. Do bedoeling de groot© gezin
nen tegemoet t© komen was wol good, maar de
practischo gevolgen waren oorzaak, dat dit voor*
stel slechts drio 6temmen verkreeg.
Do Museum-plannen dio nu voor de tweedo maal
tor sprak© kwamen, worden na oen kleiaa scher-
mutselng goedgekeurd.
Do hoor do Lange die in oen vorigo vergadering
enkclo bedenkingen had, was nu geheel tevreden
gesteld. Een voorstel van do commissie voor do
Lakenhal om het z.g. kamertje van do Delltsche
Schouw nu meteen te verplaatsen en in verband
daarmede de bestuurskamer tot expositiezaaltje
in te richten, word door de hecren Huurman eu v.
d. Lip met warmt© verdedigd, maar door den heer
v. d. Pot op financieel gronden bestreden.
Wij kunnen het niet anders dan in den wet
houder van Financiën prijzen dat hij de koorden
van do beurs stevig vasthoudt, maar het- is toch
wol januucr dat deze belangrijko verbetering au
niet tevens kan worden lot stand gebracht.
Een poging van Mevr. Baart om do gemeen le
lijk© warmwatervoorziening nog in stand te hou
den had geen succes. Do hoor Bots liet uitkomen
dat do particuliere leveranciers nu roeds de prij
zen lager kunnen stellen, terwijl bij een reorga
nisatie die bij voorteottdng noodig zou zijn, do
uitgaven nog belangrijk zouden 6tijgen.
Het slot van de zitting was nog tamelijk ru
moerig.
Do hoer Groene veld was n.l. tot de ontdekking
gekomen dat bij het houden van den bazaar der
Chr. Oranjevereeniging do verordening op do win
kelsluiting was overtreden, daar dp voorgeschre
ven bokenonaking van verleende ontheffing niet
had plaats gehad.
Naar het scheen betreft het hier ©eu „vergeten
artikel". Want bij andore bazaars die onder de-
zolfdo omstandigheden werden gehouden is ook
van Soc. Dem. zijd© geen aanmerking gemaakt.
Toch appicioeren wij het dat do hoer Groeno-
vcld en /ijuo fracticgenootcn die gocn wethouders
willen zijn toch do wet wenschen te houden, en
een 6tipte naleving van do verordeningen op prijs
stellen.
Dat is- in elk goval oen verblijdend verschijn
sel.
(o)
Brieven uit Voorschoten.
Amice,
Wij leven in de eeuw van het kind.
Nooit veer dezen word de zorg voor het
kind zoo hoog opgevoerd dan thans. Er
was ook heel wat in te halen, want in den
ouden tijd, teen do zorg voor de ontwik
keling van het kind aan de willekeur der
ouders was overgelaten, kwam er bij de
massa niet veel van terecht, en werd de
jeugd al spoedig geëxploiteerd om er zoo
veel mogelijk voordeel van ite trekken.
Vandaar het groote aantal analphabe-
ten, die men ook nu nog onder de ouderen
yindt. Velen gingen geheel niet, en anderen
slechts zeer korten tijd naar school.
Mot de tegenwoordige leerplichtwet is
daarin gelukkig verandering gekomen, en
nu wordt die plicht nog wat "uitgebreid,
daar de thans geldende wet, een leerplicht
tijd van zeven jaron stelt, en krijgen wij
dus oen algemeéne zcvenklassige school.
Voor velen is dit een tegenvaller, want
ook nu neg, vooral ten platte lande, zijn
er vele ouders, die hun jongens slechts noo-
de zes jaar op de school laten, want zoo
van school, gaan zij naar den tuin of naaa
een boer, en wie het meeste geeft-, die heeft
ze. Wanneer er nu weer een jaar bijkomt,
boteekent dit voor hen nog een jaar langer
vorstoken zijn van het loon, dat zoo'n kind
in het gezin kan brengen. Dat het slechts
kan strekken tot nut van 'hun kinderen,
schijnen velen niet te begrijpen.
Hoovele kinderen, die met hun vijfde jaar
naar school gingen, en, wanneer zij wat
pienter waren, met hun elfde jaar de zes
klassen hadden doorloopen/ werden dan
van de school genomen en wat bleef er dan
van al hun konnis hangen.
Na verloop van eenigo jaren is er bij de
massa niets van overgebleven, dan wat
lezen en schrijven, en heel eenvoudig reke
nen, de andere vakken zijn totaal ver
geten.
Neem de jongens maar eens waar in den
dienst-.
Ik herinner mij heel goed dat in mijn tijd
er weer gewoon school werd gehouden, en
de sergeant-onderwijzer moest bij velen
haast, geheel van voren beginnen, en dat
waren toch ook jongens die hadden school
gegaan doch dadelijk na hun schooltijd
waren gaan werken, zonder ct aan to den
ken, het geleerde to onderhouden, ja, zelfs
maar bij hooge uitzondering een pen in de
hand kregen, om een brief to schrijven.
Uitbreiding van het aantal leerjaren is
dan ook voor velen geen overbodigo
weeldo.
Doch nu gaat zelfs do zorg voor het_
'het kind nog verder.
Tot heden was de toekomst voor het
kind geheel afhankelijk van de ouders,
wat dio voor hun kind goed achtten, zon
der dat daarbij gelet werd op karakter
aanleg en geaardheid van het kind. Do
financieele positie van de ouders speelde
daar een groote rol bij, want wie het goed
kon betalen, liet zijn kinderen loeren, en
wie dat niet kon, liet ze werken om te ver
dienen. Zoo ziet- mon dikwijls gebeuren dat
kinderen moeten leeren, zonder dat zij
daarvoor de noodige capaciteiten bezitten,
terwijl vele kinderen met een- goeden
aanleg om financieele redenen niet verder
kunnen leeren, al zit or nog zoo'n knappe
kop op. Ook dit zal thans worden onder
vangen. -
De regeering heeft ingezien, dat ook
hier moet worden ingegrepen. Zij heeft
besloten, dat. er voortaan rekening zal
worden gehouden met de psyche van het
kind. De ouders zullen thans voorlichting
kunnen krijgen bij de beroepskeuze van
hun kinderen.
Zoo zij daar gebruik van maken, zullen
zij geheel op do hoogte worden gebracht
van do capaciteiten van hun kind en welk
beroep na psychologisch onderzoek voor
hen het geschikste is. Ook van Christelijke
zijde is reeds een psychologische centrale
opgericht voor 6chool ai beroep. Bekende
psychologen zijn daaraan verbonden en
vele Christelijke onderwijsinrichtingen
paedogogische en ook vakvereenigmgen
zijn daarbij aangesloten.
Wanneer dat goed doorwerkt, dan kan
dit productief werken en zal elk kind beter
en gemakkelijker tot zijn bestemming ko
men, en is de kans op mislukking tot
een minimum beperkt-; medewerking van
ouders is daarbij echter onmisbaar, want
dwingend kan hierbij niet worden opge
treden opgetreden.
De overheid heeft echter gezorgd, dat er
contact zal zijn tusschen ouders en school,
door het instellen van oudercommiseie's,
die ook op het gebied van de beroepskeu
ze nuttig kunnen werken.
Nu is die instelling van oudercommis
eie's verplichtend, ook hier is zoo'n corn-
•mLssio benoemd, bestaande uit onderwij
zend personeel, ouders van schoolgaande
kinderen en verder nog andere ingezete
nen, die er belang in stellen.
Wanneer zoo'n commissie haar taak con-
cien-tieus opvat, kan zij uitstekend werk
verrichten, ook wat betreft de plaats, die
het kind na volbrachten leertijd in de
maatschappij zal innemen.
Of de Christelijke school alhier zich
heeft aangesloten bij de Chr. psychologi
sche centrale is mij niet bekend, wel hoor
de ik dat er geen vertegenwoordiger van
do Christelijke school te Voorechoten op
do oprichtigsvergadering to Utrecht aan
wezig was. Wat niet, is, kan echter nog
komen, en het schoolbestuur zal ook met
den tijd dienen mee te gaan, en aansluiting
bij de Chr. psychologische centrale is voor
onze Chr. scholen nu een eisch des tijde.
Er zal nu door den tijd blijken, dat ook
kinderen van minder gesitueerde ouders
wel aanleg hebben om iets anders te wor
den, dan landarbeider of werkman zonder
vakkennis, en wanneer mocht blijken, dat
de ouders niet in 6taat zijn om hun kind d<
gewenschte loopbaan te doen volgen, dan
zal de gemeenschap de zorg daarvan op
zich -moeten nemen.
Ook zal het gevolg zijn dat semmige
oudere dio veel aan studie voor hun kiqd
ton koste kunnen leggen, advies krijgen,
daaraan geen gevolg te geven, daar het
slechts op mislukking zou uitloopen.
Zoo zal de werkkracht van de toekom
stige maatschappij zoo productief moge
lijk worden gemaakt en zal daar door de
geheele maatschappij ten goede komen.
REFLEX.
Een Zonsverduistering met de eerste klas
eener dorpsschool.
Men schreef den 89ten April!
De kleintjes uit de laagste klas kijken
vol aandacht met gelukkige gezichtjes en
schitterende oogjes naar twee brandende
kaarsjes, overblijfels uit een lantaarn. De
juffrouw zal voor hen een „glaasie" zwart
maken.
„Dat 's de mijne", fluistert er een, „kijk
es, hij wordt pikzwart
„Nee, dat 's de mijne!" snipt zijn buur
man. „kijk maar, de mijne was met dat
ronde hoekie!" „Nietes!" „Welles!"
„Krak, krak", zegt een groot stuk glas,
en springt in twee brokken uit elkaar.
„Dat 's mot een 6tukkie voor mij", glun
dert een gezonde baas met roede wangen,
terwijl hij uit de 'bank loopt, 't opraapt,
't gemoedelijk de juffrouw in d'r hand mof
felt en goedig vraagt:
„Toe, maak jij dat oven zwart voor me,
dan ken ik ook naar de maan kijken!" Zou
ze do vreugde van 't kind bederven en. zeg
gen: „Maar Hans wat doe je en wat hoor
ik daar?" Neon, ze zwijgt, ze laat de drcu-
mis ongestoord door geniéten, alleen kijkt
zo oventjes naar don jongen, die verrukt zit
te kijken, omdat zijn „glaasie" heelemaal
pikzwart wordt als roet!
„Hèe de maan!! lacht er eentje min
achtend, ,,'t is de zon!"
„Onze vader zegt, dat het de maan is"
houdt de eerste vol.
„Nietes de zon' straks gaat- de maan er
voor zitten."
„Hèe, lacht een joggie met spichtig
6noetje ongeloovig, „en de maan komt pas
als we naar bed gaan!"
„Zullen jullie oppassen, dat je den zwar
ten kant niet togen je gezicht houdt",
waarschuwt de juffrouw
Natuurlijk, wie zou nu zoo iets doen!
Nauwelijks zijn ze buik®, of bijna alle
maal plakken zo ,,'t glaasie" mest den
zwarten.kant precies togen d'r neus! Som
migen vegen met hun vingertjes langs dc
berookte zijde en strijken aanstonds met
hun peukige knuistjes door hun snoetjes!
In een oogenblik zijn ze veranderd in
„kleine roetmoppen".
„Kijk daar hè j'em!" schreeuwt num
mer één.
„Jö, wat 'n rooie!"
Zie jij 'm, ikke niet. 't Zwart is van
mijn glaasie".
„Jaaa, jaaa," schreeuwen ze opgewon-
dem, wij wel, kijk €6 door de mijne. Z<i
steken de kopje6 bij elkaar. „Hè ja",
klinkt het met een zucht, „nou zie ik em
ook!"
„Meietor, meieier," gilt een groote jon
gen, „daar hè je nou de 6ter!" en meteen
holt hij hij een meisje onderste boven.
„Waar, waar?" schreeuwen z'n kor
nuiten.
„Daar daar! links boven die boom!"
klinkt het opgewonden door elkaar.
„Jó Eilaas, kijk langs mijn vinger eu
dan naar boven'
„Juffrouw," komt- een meisje meewarig
aanzeggen, „dié lompe knul daar, heef!
me bijna op den grond gesmeten!"
Snikkend komt het slachtoffertje aan ge-
loopen.
't Is tien minuten over tien, liefst wil de
juffrouw ook geen minuut verliezen. Dus
buigt ze zich over 't kind en troost: Set
Trijntje, huil nu niet, straks als de zou
er weer heelemaal is, mag je gaan huilen,
nu niet. Kom hier, dan mag je door mijn
glaasje kijken!"
„De mijne is nog zoo mooi juf, wil
U es kijken?" vraagt ze alweer blij.
„Ja graag," en samen turen de juffrouw
en 't gelukkige kind door 't smoezelige
glaaije naar de zonsverduistering.
Een andere pouter tuurt eveneens, op
eens ziet ze werkelijk, dat er een stuk van
de zon weg is. Zenuwachtig knelt zo de juf
frouw d'r hand vast, en vraagt angstig:
„zou dat stuk nou al gevallen zijn, straks
valt het op m'n hoof!
„Wie als een kind zijn dag geniet
Zal nooit zijn dag beklagen.
En schept., wat. kome in 't nieuw verschiet
Weer altijd nieuw behagen."
Gemengd Nieuws.
De Branden in de Venen.
De burgemeester van Emmea heeft gis
teren 150 man militairen aangevraagd
voor het verleenen van1 bijstand. Daar in
Assen geen manschappen waren, zijn gis
termiddag vijftig man leader gekomen on
der commando van kapitein Sturm. Het
detachement zal het veen bij Nieuw-Wcer-
dinge bewaken.
Het bureau V.D. meldt ons, dat de vijf
menschen, die gearresteerd waren, ver-
dachtrvan brandstichting, gisteren wegens
gebrek aan bewijs zijn vrijgelaten.
De Zomertijd.
Uit Stellendam schrijft men aan de
„N. R. Crt."
De strijd tusschen ouden en nieuwen
tijd is hier thans beslist door de schooljon
gens. Veel was er reeds over gekibbeld en
van beide kanten moesten onze dorpelin
gen wel wat toegeven. De boer, die
schimpte op die nieuwlichters, die 't zon
netje wel zouden willen verzetten, hoorde
bij zijn aankomst aan het station, dat de
tram ongeveer ee muur tevoren vertrok
ken was. En de dominee, die nieuwen tijd
hield, zag een der diakenen een uur over
tijd de kerk binnen stappen, enkelen ge
heel wegblijven, en liet den dienst ten
slotte een uur later beginnen. En heeren
kerkvoogden, die de klok een uur achter-
uitzetten, moesten op last van het we-
relsch gezag, tot nakoming van hun con
tract met de gemeente, spoedig terug
krabbelen.
Maar de school hield nog steeds vol en
volgde den tijd van de torenklok, totdat
de vorige week de -leerlingen der bijzon
dere school een uur thuis bleven. De
meester ging toen over -tot den ouden tijd,
echter met het gevolg, dat een vader zijn
ikinderen een uur vroeger liet halen' om op
„nieuwen tijd" te kunnen eten. Het voor
beeld. van de bijzondere school werkte
aanstekelijk op de leerlingen der „groote
school"een paar klassen der openbare
lagere school bleven een uurtje aan den
dijk. En de ouders, die tegen het gedoe
met den zomertijd waren, lieten hun kin
deren de vaccinatiebewijzen opvragen. Om
dc concurrentie is toen ook op de open
bare school ..de oude tijd" maar weer in
gevoerd. En alle ambachtslieden en fabrie
ken houden nu „ouden tijd", en in vele ge
zinnen is de vrede teruggekeerd door do
slaking van de schooljongens.
Te Voleadam is gebrek aan
drinkwaterhet gemeentebestuur van
Edam laat duinwater aanvoeren.
In den nacht van M a an d a g
op Dinsdag is ingebroken op het kantoor
van de firma Jan Dekker's Zeepfabrieken
aan den Hoogenweg te Wormerveer. Er
werd een aanzienlijk bedrag aan geld ont
vreemd. De plaatsl ijke recherche is de da
ders op het spoor.
Giste-rnachb is in het ho
tel de Gier te Gorinchem ingebroken. Er
werd een kast opengebroken, waaruit ver
mist worden ruim .twee duizend gulden
aan bankpapier en specie en belangrijke
documenten als spaarbankboekjes, testa
menten, polissen, enz.een en ander was
geborgen in een gesloten ijzeren geld
kistje.
Door de politie te A 1-
melo is procesverbaal opgemaakt tegen
don schoenwinkelier Franken. Ieder koo-
per van een does Pax scboencream kreeg
eon nummer op een lijst welke in den win-
Voor de Jeugd.
Toen de school om twaalf uur uitging,
jesten Gerrit en Wim niet naar huis
ar naar het Binnenhof waar hun vader
éen van die groote gebouwen een kamer
1 om te werken. Thuis imoest (het im-
rs rustig zijn, dus mochten vooral die
ikke jongens zoo min m-ogelijk er bij
t en zouden zo maar 4>ïj Vader hun bo-
hamimetje gaan eten. Zoo stapten ze dan
aen op, weinig pratende, maar veelden-
tde over Moe's ziekte. Van V-ader ven
nen ze wat de dokter van morgen ge
ld had. Eén dling stond dus vast: 't was
heel erg! „Pa", riep Wim ineens: „zou
dood gaan?" Er 'lag zoo'n angst in
tm's stem, dat Pa er van schrok, en ant-
orddc;: „dat weet ik niet jongetje, maar
t kom je daa<r zoo ineens bij? We hopen
1 niet en zullen het ook maar veel aan
Hecro vragen, terwijl de dgkter bo-
fd hcc-ft al zijn best 1© zullen doen om
{lieve Moedertje te helpen. Toen spron-
i ham de tranen in dc oogen en stroom-
i spoedig over zijn bolle roode wangen.
Pa!" snikte Wim, „ik zou het zoo vree-
|jk vinden!" En toen klaagde hij al zijn
d plotseling uit aan Vader. Deze luister-
eerst geduldig' toe en sprak daarna nog
tl met Wirn, tot het- weer tijd voor
tool was. Na dezo samenspraak, waarbij
hij zijn gansche hart had blootgelegd, voel
de hij zich wel wat bedaarder gestemd.
Toch was hij blij dat het vier uur was
en de school uitging. Nu kon hij naar huis
en naaa* Moe vragen. Of Gerrit en d'o an
dore kinderen het niet evenveel vpe'lden?
Wim wist het niet. Daarvoor •was hij nojg
te jong. De anderen zeklen het zoo «iet-, al
loen Nellie^ daarmee sprak Wim veel. Hoe
wel ze vijf jaar in leeftijd verschilden,
konden deze twee zoo echt met elkaar
praten en voe'ld'en ze zoo goed elkanders
leed. Nellie voelde zoo mee met Wim en
was er, zonder liet zelf te weten, trotsch
op' dat zoo'n veel grootere broer haar alles
vertelde wat hij aan anderen niét meedeel
de.
Intusschen was Moe's ziekte e.er verer
gerd dan beter geworden.
Toen den volgenden dag de dokter typhus
meende te moeten constateenen, werden
vader cn de kinderen nog meer ongerust,
want dozo ziekte aou Moe zeker niet kun
nen doorstaan. Je wordt er zoo verbazend
zwak van en zo was toch niet 6terk. De
dokter gaf echter de hoop niet op, als men
de goede maatregelen, die hij voorschreef,
maar zoo getrouw mogelijk in acht nam.
Een der eerste veroisclvten Was: „besliste
rust". Alle kinderen beloofden het hunne
te zullen doem dat het in huis zoo stil mo
gelijk zou zijn. Om te beginnen zou Wim,
dezen middag ('t was Woensdag) met
Nellie cn Mientje buiten gaau spelen en ze
beloofden allo drie niet in huis te komen
vóór het etenstijd was.
Zoo zien we onze vriend met zijn zusjes
en nog enkele andere kinderen op dozen
Woensdagmiddag met hoepels en tollen ge
zellig bezig. Opeens komt or er echter een
vreemde jongen bij, die helt aardige groepje
begon to plagen en ten slotte met Wim'a
mooion hoepel weg lie.p. Als het -hem ernst
was om den hoepel te stelen, dan had hij
toch misgerekend. Wim vloog hem in he-
vigen woede achterna en sprong als een
kat op zijn rug.
Nu ontstond er natuurlijk een vechtpar
tij, waarbij Wim zich dapper weerde. Do
vreemde jongen, hoewel veel grooter, had
groote moeite om hem van zijn rug te
krijgen. Daartoe moest hij. beide handen
gdbruiken en dus <len hoepel loslaten. Ein
de'lijk gelukte het hein Wim af lo werpen
en juist had hij dit gedaan en zijn tegen
stander een paar (hevige klappen om do
ooien gegeven, dat deze op zijn beenen
waggeldo, toen hij plotseling een stovi'gen
greep in zijn rre.k voelde, gevolgd door drie
of vier klappen op zijn broek dio hom van
pijn dedeui schreeuwen. Natuurlijk liet hij
den kleinen jongen los en trachtte zich om
te keeren om te zien door wien hij zoo ge
trakteerd word. Hij word echter zoo stevig
vastgehouden, dat hij zijn 'hals niet kon
omdraaien. Wim, die zoo onverwacht zioh
verlost zag, riep echter vol blijdschap uit:
„o Karei, Karei, hij heeft mijn hoepel ge
stolen en mij zoo hevig geslagen!" Karei
gaf den vreemden jongen nog oene waar
schuwing om voortaan kleine kinderen niet
oneer zoo- te plagen en liet hem toen los:
Nauwelijks bevrijd, zotte do lafaard het op
een loopen en riep uit de verte nog een
paar leelijke scheldwoorden. Karei hoorde
daar echter niet naar en nam Mientje op
zijn arm, die hevig schreiend aan -Nellie's
hand het tooneed had gadegeslagen. Hij
troostte haar met allerlei lieve woordjes
en wandelde toen met alle drie 'huis
waarts, altijd nog met zijn kleine zus op
dien arm. Zoo naxlèrde ze langzaam de
ouderlijke woning, waar Jannio reeds aan
de deur stond, juist van plan om de kin
deren te roepen voor het middagetenEens
k'laps riep Wim: „Karet, Ivared, gauw,
gauw, in huis, daar lcomt een venit!" Wer
kelijk had Wim, toevallig even omkijkende,
de jongen zien aankomen, die hun zoo even
scheldende verlaten had, met diens vader
een uitgetrokken m-cs in de hand.
Allen vlogen nu naar binnen cn deden
de d'our op slot. De woedende vader, d'ie nu
zijn plan verijdeld zag, begon hevig aan
den be'l te trekken tot grootte angst der
kindenen, die geen raad wisten voor moeder
Gauw Wim, ga jij achteruit, de poort door
en de politie waarschuwen, riep Karei.
Wim was al weg. Hij holde in één adem
door naar de hulppost, die op den hoek
der straat was. Daar aangekomen kon hij
haast niet spreken van het hijgen. „Toe..,
mijnheer... gaat u... als 't u blieft.,
garuv mee TTnooder sterft
en die .vent belt zoo hard!" bracht hij
met moeite uit. En de goede man maakte
zich aanstonds gcreod om met Wim mee
te gaan. Ze zagen gelukkig in do verte dén
man'al weggaan. Wim slaakte een zucht
van verlichting. Langzamerhand kon hij
mu aan dén politieagent een geregeld ver
haal doen van het gebeurde. Toen hij aan
hot. eind van zijn verhaal was, begonnen
do tranen over zijne wangen te vloeien en
riep hij uit: „o mijn Moedertje, mijn Moe
dertje!"
Heeft die man dan je moeder ook wat ge
daan? vroeg de agent, verwonderd, omdat
Wim daar nog niels van verteld had. Neen,
maar Móe is zOo erg ziek, zei hij, en die
kerel heeft zoo hevig gebeW. Thuisge
komen, moesten allen den agent nog eens
alles goed vertellen en ook zeggen hoo d'.o
jongen en zijn vader eir uitzagen
(Wordt vervolgd).
