Dagblad voor Leiden en Omstreken.
BUREAU: HOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
Tweeërlei stelsel.
ABONNEMENTSPRIJS
IN LKIUEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEYESTIGD ZIJN
BR KWARTAAL 6 I2A0
BR WEEK10.19
BANCO PER POST PER KWARTAAL I2.9C
Iste JAARGANG. - WOENSDAG 23 MAART 1921 - No. 300
it ummer bestaat uit twee bladen
g- GOEDEN VRIJDAG zal ons
lad NIET verschijnen!
In verband hiermede verzoeken
rij H. H. Adverteerders beleefd,
nnonces bestemd voor het Zater-
agnummer, reeds a.s. Donder-
ag aan ons bureau in te zenden.
De Administratie.
Wanneer wij op het Plan-Posthuma in-
ike de ziekteverzekering nader bezien en
n vergelijking makend met de wet-Tal-
a, dan moeten wij beginnen met ons te
oatsen op het standpunt, ingenomen door
werkgever" in ons nummer van j.l.
terdag, dat wij allen willen een zoo goed
jgelijke voorziening ten bate van onze
iken en hunne gezinnen.
Het is niet overbodig hierop de aandacht
vestigen, omdat de kans bestaat dat het
euwe plan hier en daar met ingenomen-
lid wordt begroet, om de welkome gele-
Htheid die het biedt, dat. de ziekteverze-
ering die nu eindelijk „dreigt" te worden
- gevoerd, althans weer ©enige jaren op
3en achtergrond zal worden gedrongen.
Dit zal trouwens heb noodzakelijk go-
lg zijn.
Gaat Minister Aalberse in op den voor-
ig van „Centraal Beheer", dan is het
odig dat een geheel nieuwe Ziektewet
irdt onderworpen, een wet die maar niet
enkele weken gereed is, en die geheel
ïgs legalen weg zal moeten worden be-
I ndeld.
J Allerlei onderzoekingen zullen noodig
|n, men kan nu eenmaal niet op goed
luk sociale wetten in elkaar timmeren,
de kans dat nog voor de verkiezingen in
22 zulk eon wet in het Staatsblad zal
aan, moet dan ook als uiterst 'gering
>rden beschouwd.
De mogelijkheid bestaat, wij hebbeu dat
Bten in 1913, dat na de verkiezingen een
buw Kabinet optreedt met nieuwe inzich-
i en zoo is het gevaar volstrekt niet
nkbeeldig dat de invoering van de Ziek-
wet weer enkele jaren wordt vertraagd.
Er zullen er ongetwijfeld zijn die dit toe-
ichen, maar ieder die het wel meent melj
sociale verzekering, zal zulk een gang
zaken toch niet anders dan betreuren.
Toen Dr. Kuyper in 1899 bij de alge-
lene beschouwingen over de Ongevallen-
21de mogelijkheid van de indiening van
op een nieuwen grondslag gebouwd
itwerp besprak, verklaarde hij o.m.: „Ik
b zelf in eigen kring en omgeving te veel
bittere, de jammerlijke ellende gezien,
uit het onverzorgd blijven van wédu-
_i en invaliden voortkomt, dan dat ik ge-
r akkelijk de verantwoordelijkheid op mij
u willen nemen, om deze door ongeval
troffenen nog langer in hun ongeluk te
ten. Dit klemt temeer, nu onzowetgeven-
arbeid zoo tragelijk loopt on we allen
eten, hoeveel voeten het in de aarde heeft-,
verwerpen van een wetsvoorstel, eon
euw ontwerp tot wet te doen verheffen".
Dez© woorden heb'ben ook nu hunne be-
>kenis nog niet verloren.
py de bestrijding van do wet-Talma
n)rdt meermalen een argument gebruikt,
it met name in onze anti-revolutionairo
®gen weerklank vindt.
"ij hebben steeds geijverd tegen on-
odige staatsbemoeiing envoor bevorde-
n§ van het particulier initiatief.
Welnu, zoo zegt men, de staatsbemoeiing
vindt ge bij de wet-Talma, het particulier
initiatief bij het. plan-Poethuma en dus
moet dit inzonderheid voor ons een reden
zijn om op niet-invoering van de Ziekte
wet. aan te dringen.
Dit zou ook inderdaad zoo zijn, indien
do hier gemaakte tegenstelling juist ware.
Maar dit is naar het ons voorkomt niet
het geval. En waar de stelling niet juist
is, da«r houdt ook vanzelf de conclusie
geen steek.
Wij hebben gelijk bekend is, in ons land
oen betrekkelijk groot aantal ziekenkassen.
Het particulier initiatief heeft zich ten op
zichte ven de ziekte verzekering niet geheel
onbetuigd gelaten.
En nu is de bedoeling van de wet-Talma,
vooral na invoering van de door Minister
Aalberso voorgestelde wijzigingen, deze
particuliere kassen, die uit hot leven zijn
opgekomen en waarbij aan eon millioen
arbeiders oen uitkeering is verzekerd,
gelegenheid te geven uit te groeien en te
ontwikkelen, zoodat men zich de mogelijk
heid kan indenken, dat de Raden van
Arbeid alleen een algemeen controleeren en
toeziend karakter zullen krijgen.
Niet alzoo, echter hot stelsel Posthuma.
Door do verdedigers van dit stelsel wordt
juist als een bezwaar aangevoerd, dat. er
teveel kassen zullen komen, dat we versnip
pering zullen krijgen en het is daarom dat
in dit stelsel alles wat uit hot particulier
initiatief is gegroeid, met één slag wordt
vernietigd.
Do particuliere kassen die thans bestaan,
worden eenvoudig opgedoekt en in de
plaats daarvan zullen we krijgen lande-
lijko bedrijfsvereem i gin genmaakwerk dus,
waarbij alle werkgevers in een bepaald
vale of bepaalde vakken, zonder onder
scheid in een groote neutrale organisatie
worden ondergebracht.
Men gevoelt dat is niet het particulier
initiatief, waarop in onze kringen steeds
is gedoeld.
Hot bestaande, met veel zorg opge
kweekte leven wordt vernietigd, en van
boven af worden z.g. bedrijfs vereen i-
gingen gefabriekt, die met het particulier
init.iat.ief niets gemeen hebben.
Men beroept zich hierbij op Dr. Kuyper
on daarom willen wij in deze lijn nog even
doorgaan.
Bij de behandeling van do Ongevallen
wet heeft Dr. Kuyper zich ten sterkste ver
zot tegen straffe vor-doorgeyoerdc centra
lisatie als in strijd met het belang der
zaak en den aard van ons volkskarakter.
En nu zien we het, merkwaardige ver
schijnsel, dat. die centralisatie in het ont-
werp-Posthuma tot het uiterste is doorge
voerd.
Men heeft eerst de bedrijfsvereenigingen
over het geheeJo land, die te zamen de
Hoofdvoreeniging, vormen en boven die
zetelt het Bestuur aan hetwelk de leiding
van het geheel is opgedragen en dat alle
touwtjes in handen hoeft.
Hior du6 geen decentralisatie
als in de wet-Talma, met haar Raden van
Arbeid door werkgevers en werknemers ge
kozen en haar particuliere kassen, maar
hier een centralisatie waartegen door Dr.
Kuyper zoo terecht werd getoornd.
STADSNIEUWS.
Ontvangstavond «lor nieuwe miliciens in het
Tehuis voor Militairen aan den
Morschweg.
Na de stilte dor laatste weken oene heerlijke
C.rukto in het Tehuis op gisteravond. Reeds kort
na den afscheidsavond, waarvan we onlangs mel
ding maakten, had zich een commissie gevormd,
bestaando uit de hoer A. Mulder, Bestuurslid van
het Tehuis; do heor Koenen, van Militair Pro
Rege en de heer Questroo van Burger Pro Rege:
om bijgestaan door den huisvader, de hoer Joos-
ten, den nieuwen militairen een avond te berei
den, waarop zo eens kennis konden maken met
het Teliuisleven en ook met. het leven der ver-
cenigingcn dio in 't belang van do militairen
niet het minst, ook door het Tehuis arbeiden.
Even acht uur opende de heer Koenen, voorz.
van Militair Pro Rege deze samenkomst in 't bij
zonder welkom heetendo den H<w>gEdelge6tr. heer,
Kolonel v. We eren, Commandant der IYd© In-
fantorie-brigade, die bij zijn binnentreden reeds
met het zingen van het Wiilhelmu3 was ontvan
gen. Ook de prachtige arbeid van Burger Pro Ro-
ge werd gereleveerd, evenals do arbeid van de
dir. Nat. Onderoff.-Vereeniging cn Militair Pro
Rego en ten slotte den nieuwen recruten gowozen
op het moeilijke van het militaire leven, maar ook
cp den steun, welke het Tehuis en do vorceni-
gingeu daarbij willen bieden. Geen beginsel ver
geten,, do vloekers geen meester van hot terrein
laten, de revolutiegeest niet den boventoon. Dat
hoeft niet, dat mag niot. Pro Rege, pro Rogiina.
De geestdriftige toespraak word besloten met- het
Wilhelmus.
Na dit min of meer officieele gedeelte kwam
er al heel gauw de echte, prettige Tehuisgeest
in. Traktatie, voordrachten, muziek van de hoe
ren Plu cn Verhoog en een korporaal-Te-
huisbezookor brachten do gcwensclito afwisseling.
De hoer A. Mulder sprak de vergaderden
toe namen6 het Tehuisbestuur. Ge zijt, aldus 6pr.,
in ons Ohr. Mil. Tehuis, 'k Kan u verzekeren dat
't bestuur gaarne 'om druk bezoek van u met zor
gen zal kampen opdat ge u thuis zult voelen in
uw twoodo thuis. Ge kunt er ontspanning vin-<
den. Huisvader en -moeder kimt ge uw zorgen
toevortrouwen en daarin eonig tegenwicht vinden
voor 't gemis van uw ouderlijke omgeving. Dit
Tehuis geniet ook de bolangslolling uwer supe
rieuren en oen door hot bestuur ten hoogste ge
waardeerd bewijs daarvan is de tegenwoordig
heid van uw kolonel, die er zelfs eeno vergadering
voor verzuimde ora hier te kunnen wezen. Waar
deer dat door uw ijvor en plichtsbetrachting.
Schaam u daarbij voor uw boginsolen niet. Uw
meerderen en gelijken respecteeren boginseltrouw.
Nfcom uw kameraden moe; niets is ons aangena
mer dan dat 't Tehuis tc klein wordo.
Adj. van Holten hoeft met eeno commis
sie getracht evenals hij dit in- de inlanteriokazor-
no heeft mogen doen, de nieuwe recruton ook in
de nrtilloriekazerne toe te sproken. Dit werd even
wel „om dor gevolgen wil" niet toegelaten. Daar
om wil hij dit hier doen en opwekken tot trouw
aan de hoilige beginselen, waaruit men thuis leef
de. Volharden ook in 't bidden, niet vloeken, om
dat 't schijnt, dat dat in de kazorne zoo behoort.
Do dienst is dan zoo vroeselijk niet. 't Ligt voor
een goed dool aan ons zei ven. De Nat. Chr On-
derolf.-vereeniging wil u daarbij helpen. Wol zul
len we superieuren zijn maar christen-superieuren.
Plichtsbetrachting eischon we juist omdat wo
christen zijn.
Een aardig moment was het toen nu adj. v.
Holten zich richtte tot Mej. Ovorvliet, die al 10
jaar als huisgonoote ook voor do militairen in
het Tehuis veel heeft gedaan om het den bezoe
kers zoo aangenaam mogelijk te maken. De Chr.
Onderofficieren wilden dit waardceren met eon
blijk van erkentelijheid, waarbij ook daarna na
mens het Tehuisbestuur nog iots gevoegd werd
Doze verrassingen werden met grooten dank in
ontvangst genomen. De huisvader daarvoor
namens haar dankend, verbindt or nog een, enkol
woord aan, waarin hij er op wijst., dat er al iets
van die mooie samenwerking dezen avond open
baar werd waarbij 't Tehui6leven bloeien kan.
Voor zijn vortrok dankt Kolonel v. Wee-
ren nog voor do uitnoodiging voor dozen avond,
welken hij mot zeer veel gonoegen heeft bijge
woond. Bestuur en jeugdige kameraden kunnen
zich er van verzekerd houden, dat hij mot do
meeste belangstelling het Tehuisleven gadeslaat
en waar hij kan gaarne zijn medewerking zal ver
benen. Een driewerf hoera was het antwoord op
deze toespraak.
D s. Thomas, sprekend namens Burgor Pro
Rego waarschuwt togen verkeerde vroomheidsop-
vatting. En zijn er die 't al maar hebben over hot
ongelukkige militair-rijn. Dat is on-christelijk.
ADVERTENTIE-PRIJS
PEE GEWONE REGEL102211%
DES ZATERDAGS Ï0.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIE*
KLEINE ADVERTENTIES w hoogstens
50 woorden 50 cent: Zaterdags 75 centi
bij vooruitbetaling iS
Wij zeggen: Zoek den verborgen omgang met
God, vergeet het gebed uwer mooder niet, weest
christen-soldaten. Staat niet op wacht in oene
houding, die veel lijkt op een Hebreouwsche let
ter. Als ge in koude of onweer bij het Kruithuis
staat moeten uw meerderen weten dat bij een
christen-soldaat d?.t Kruithuis veilig is. Spr. ver
heugt zich, dat het Tehuis i3 toevertrouwd aan
deze huisvader en -moeder en hun trouwe help
ster. En als gij dan Christenmannen zijt dan
kan 't niet anders of de wapenen der revolutie
eifllen vernietigd wtorden bij den do|hder van
ods heerlijk Wilhelmus.
De avond was reods diclit tot het middernach
telijk uur gevorderd toen gesloten werd met
gebed door Ds. Thomas.
Zoo zijn do recruten in Leidens Tehuis ont
vangen en zoo is dankbaar gebruik gemaakt van
de vriendelijko gaven reod3 enkele malen in dit
blad vermeld, en waarvoor ook een Tohui3bezoo-
ker hartelijk dankte.
De tafels waren versierd mot narcissen, ge
schonken door ,'t Bestuurslid van Burger Pro Re
ge, den heer Zwart.
Christel. Besturenbond.
Voor de Chr. Besturenbond trad Dinsdagavond
in openbare vergadering op de hoer Goslinga,
voorzitter van den Raad van Arbeid.
Spr. wilde zich dozen avond bepalen bij grond
slag en doel dor verzekeringswetten en meer in
't bijzonder stilstaan bij do Ziekteverzekering.
Er is op dit gebied nog veel misverstand.
Velen dio dapper hadden megeworkt oan Talma
te steunen,, toonden zich later toen de Invalidi
teitswet word ingevoerd ontevreden. Nu ontkent
spr. niet dat zich hierbij eenige bezwaren voor-
doon. Men moet mot zijn critiok echtor voorzich
tig zijn en zich afvragen of men zich daarbij niet
richt tegen de bedoeling van do wet.
Allereerst moet men zich hierbij afvragen of
het recht en billijk is, dat men ook in dagen van
ziekte en invaliditeit van de vruchten van zijn
arbeid moot kunnen leven.
Deze vraag is 300 jaar geleden ten opzichte van
do prodikauten roods toestemmend beantwoord.
Later is men ditzelfde beginsel gaan toepassen
ten opzichte van hen die in 'a lands dienst werk
zaam waren en in 1913 is dit ook doorgevoerd
voor gemeente-ambtenaren.
Tot dit peil hadden zich voor eenigo jaren ook
enkole grooto werkgevera opgevoerd. Voor verre
weg de moesten waa dit echter niot' mogelijk of
ook wel, men zag het rechtmatige daarvan niet
in. De werknemers waren daarvan do dupe.
Wettelijke regeling was dus ook hier noodig.
Na lange debatten in de Kamer ia ten dezen
opzichte voor oen publiekrechtelijke regeling ge
kozen.
Het beginsol van de wet-Talma' is dat iemand
die door ziekte niot zijn arbeid kan verrichten,
oen vordering krijgt op den staat.
Dit moest eigenlijk niot noodig zijn. Een ideale
toestand zou zijn dat de patroon zijn arbeiders
ook in dagen van ziekte zijn loon uitkeerde.
In de practijk 6tuit men hierbij, zooals spr. met
eon voorbeeld illustreerde, op grooto moeilijkhe
den.
Men zal zeggen dan had men oen vorzokoring
moeten sluiten. Zeker zegt 6pr., dat moest ook,
maar nu de oen wel wil maar niet kan en een
ander wel kan, maar niet wil, verplicht de Staat
de werkgevers, een zeker bedrag voor Invalidi
teitsverzekering af te zonderen.
De betrokkenen zijn dus niot moer afhankelijk
van het willen of kunnen van liunno patroons.
Als overgangsmaatregel is bij het maken van
do wet voor do ouderen die niet moer van hun do
premiën oen uitkeering kunnen ontvangen, een af
zonderlijke regeling getroffen.
Na verloop van eukele jaren zal do toestand
echter zoo zijn, dat men alleen krachtens zijn
verzekering een rente geniet.
Deze rente kan voor jongeren klimmen tot on
geveer f 6.
Verder worden nog uitgekeerd invaliditeits-,
weduwen- en weezonrenten.
Nu ia ongetwijfeld juist dat de rento betrek
kelijk gering is, on dat hier van verzorging eigen
lijk niet kan worden gesproken, maar een hooge-
re uitkeering zou van den Staat enorme offers
eischon. Toch rijn de renten voor velen van groix
te beteekenis.
De wet hoeft ook nog andere voordeden. Spr.
vijst in dit verband op do bepalingen in zak»
het voorkomen van invaliditieit, van welke bepa
lingen nu reeds een 400 personen profiteered Ook
zijn reeds een groot aanlal weduwen- en weezenn
renten toegekend, terwijl het volgend jaar, d»
gewone invaliditeitsrenten beginnen te loopen.
De tweede wet dio ook van veel belang is in
do Ziektewet. Deze wet had eigenlijk voorop moe
ten gaan. Immers, ziekte is een veel moor voor
komend verschijnsel dan invaliditeit en ouderdom.
Do bedoeling van deze wet is, aan de arbeider»
die ziele rijn, vanaf den derden dag van do ziekte
gedurende ten hoogste 26 weken, een uitkeering
van 70 van hun loon te waarborgen.
Als men nu woet dat onder deze wét ongeveer
li millioen arbeiders zullen vallen, dan gevoelt
men de grooto beteekenis van deze wet. Indien
ergens, dan is hier een regeling dringend noodig,
zooals spr. in den breode aantoont.
De premies voor dezo verzekering worden bo-
taald door den patroon, die de helft van den ar
beider kan terugvorderen. Dezo bepaling ia ia
hoofdzaak gemaakt als ©en middel tegen simu
latie en aggravatie. In verband hiermede zou het
naar spr. meent gowenscht zijn indien was vast
gehouden aan het stelsel, dat ook de arbeider»
een doel van do invaliditeitapremie betaalden. Do
belangstelling zou dan ongetwijfeld grooter zijn.
Men kan zich verzekeren bij den Raad van Ar
beid of bij bijzondero ziekenkassen. In beido g<*
vallen wordt de premio door den Raad van Ar*
beid geïnd.
Vervolgens gcoft spr. een overzicht van do
Radenwot die een plaatselijke uitvoering van do
sociale wetten mogelijk maakt door middel van
do Raden van Arboid.
Het voordeel hiervan is dat de uitvoering van
do wetten minder kostbaar is en meer belangstel
ling wordt gewekt, bij hen die hierbij bolang
hebbon. De 39 Raden van Arbeid, zijn ovenzoovolo
baarden van socialo energie.
Spr. behandelt vorvolgens het 6tolsel-Poötha-
ma, waarvan wij in vorige nummers reeds eeft
overzicht gaven, cn zet do bezwaren en gevaren
hieraan verbonden uitoon.
Met den wensch dat allen zullen medewerken
dat de wetten-Talma worden gemaakt tot oen
zegen voor ons volk, eindigt spr. zijne met veel
aandacht gevolgde rede.
Van de golegenhoid om vragen te 6tcllen word
gebruik gemaakt door don heor Nielsen die naden»
inlichtingen vroeg omtrent het plan-Posthuma,
de heer Buisborgen die als propagandist van Cen
traal Beheer dat stolsel verdedigde, de heer
Gaasstra, dio als afgevaardigde van bot Ne<L
Verb, van Ziekenkassen, voor de particuliere kas
sen tegenover den hoor Binsborgen het pleit voor
de en de heer Alberts die vroeg of de grooto
staatsmacht niet tot een gevaar kan worden. Hot
betoog van den heer Bins betgen kwam hierop
noor dat het plan-Poethuma in do practijk veel
goedkooper zal zijn dan do wet-Talma.
De heer Goslinga de sprekers beantwoor
dende wees op het merkwaardige feit dat de pa
troons die steen en been klagen over de inva
liditeitswet, nu plotseling een premie-vrijo uit
keering, hooger dan do wet-Talma, aanbieden.
Daarin zit iets vordachts.
Verdor is een bezwaar dat in dit plan hot par-
ticuliere-initiatiof dat bezig is rich te ontwikke
len, plotseling den nek wordt omgedraaid.
Spr. geelt toe, dat de Centrale Risico-Bank
betrekkelijk goedkoop werkt, maardan ook
allo slechte risico's van zich afschuift.
Een bezwaar tegen hot plan-Posthuma is vor
der, dat de rechtszekerheid voor do arbeiders ge
ringer is, daar do onpartijdige rechter ontbreekt
en oen niet minder groot bezwaar is, dat vaa
uitvoering van dezo plannen een uitstel van vele
jaren het gevolg kan rijn.
Mot een woord van dank aan den sprekor sloot
do voorzitter de heor J. do Lange do vorgadoriug,
waarna do heer Goslinga in dankgebed voorgiDg.
I- Ê.UILL ETON
Langs den afgrond.
(CO)
John Vivian zag verwonderd op. Hij was
et gewoon Paul zoo heftig te hooron
treken.
,,'t Schijnt dat haar vader geen bezwaar
«ft tegen het huwelijk," zeide hij, na een
pgenblik gezwegen té hebben.
„Haar vader dwingt er haar toe," ant-
oordde Paul, zijn bost doende om bedaard
spreken, want hij wilde zijn geheim niet
irradon.
„Dat begrijp ik niet," zeide John.
„Ik ook niot; dat wil zeggen, alles is
niet duidelijk. Uit 'hetgeen ik te weten
>n komen begrijp ik nu echter, dat Mr.
1 "esillian feitelijk geruïneerd is, en dat
nezibigail tegen don hoogst mogelijken prijs
«kocht moot worden.
IS» „De Trebarwith'6 zijn rijk, niet waar?"
raagde John na ©enigen tijd nagedacht
erf hebben.
„Nick TrebaTwith is rijk, bovendien
sft hij oen zware hvpotheek op Rose-
■^kllion."
.„Nu begrijp ik het,' zeide John. en ging
)ort met gieten, terwijl Paul de emmers
"rter aandroeg.
Een uur later bevonden beiden zich in de
gezellige woonkamer der hut. Paul had
do lamp opgestoken en John genoot van
zijn pijpje, behagelijk in zijn schommel
stoel geleund,
„Paul, zoudt gij mij iets willen voorlo
zen? vraagde hij, nadat beiden eenigen
tijd gezwegen hadden.
Paul schrikte op uit zijn gepeins. „Met
genoegen vader", antwoordde hij. En hij
meende wat hij zeide, want alles wat aflei
ding aan zijne gedachten kon geven, was
hem welkom.
„Is er iels dat gij bij voorkeur wenscht
te hooron?"
„Ja, eigenlijk wel", zeide John langzaam,
„leos mij wat voor uit dat vorsenboek van
u. Ik heb nooit bijzonder veel opgehad met
gedichten, maair daar zijn er bij, die iemand
in het hoofd blijven hangen, en die een
nieuw licht werpen op hetgeen duister was.
Paul haalde het bundoltj© te voorschijn
on las eene der bedoelde godichten. Toen
hij echter aan een der laatste regels ge
komen was dio luidde:-
„Gij weet wat van Uw maaksel is te
wachten,"
riep John, terwijl hij zijne pijp uit den
mond nam: „Wacht, even Paul. Daar moet
ik eons over nadenken. Ik herinner mij
niet, die woorden eerder gehooid te hebben,
maar ze zijn heerlijk. Lec6 zo nog eens, dan
kan ik ze beter onthouden. Ja, zoo ;s het.
Óch, indien ik dat altijd geloofd had, dan
zou mij menige bange nacht van onrust
gespaard zijn.
„Waarom hebt gij getwijfeld, vader?"
vraagde Paul hem verwonderd aanziende.
„Och,mijn jongen", antwoordde John
treurig, „ik kan u niot zeggen, waaraan
ik al getwijfeld heb. Ik stelde mij God al
tijd voor als een streng Rechter, als eencn
harden Meester, die kwam zaaien, waar
Hij niet gemaaid had, en daartegen kwam
mijn gevoel van rechtvaardigheid in op
stand. En dan weer kon ik Gods liefde niet
overeenbrengen met de leer van rechtvaar
digheid. Deze en dergelijke twijfelingen
ontroeren mijn gemoed, en daar waren
oogenblikken dat ik niet gelooven kon aan
Gods liefde voor arme zondaars."
„En thans, vader?" vraagdo Paul met
groote belangstelling. Hij had zijn vader
nog nooit zoo bewogen gezien, hem nog
nooit met zooveel ernsben vuur hooren
sproken.
„Thans, mijn jongen," zeide John, ter
wijl een heerlijke glimlach zijn gelaat ver
helderde, „than6 begint het licht, door te
breken. Sedert gij hier gekomen zijt, en gij
mij voorgelezen hebt, en wij veel met elkan
der hebben gesproken, heb ik veel nage
dacht onder mijn dagclijksch werk, en ge
durende de stille uren van don nacht, en
langzamerhand heeft alles eene andere be
teekenis voor mij gekregen, en er is nu
licht gekomen in de duisternis."
Vau avond zullen wij niet meer uit uw
boekje lezen," vervolgde "hij na eenige
oogenblikken gezwegen te bobben. „Haal
den bijbel en loc6 mij en hoofdstuk voor,
en daarna zal ik met u bidden. Wij hebben
nog niet to zamen gebeden, zoolang gij
hier zijt. Van avond zullen wij bet. doen.
Hel. is mij alsof ik do hand mijns Vaders
vasthoud, en ik met Hem sproken moet nu
Hij zoo nabij is.
Paul zag zijn vador aan mot oen gevoel
van eerbied en ontzag, en weer kwam do
gedachte bij hem op, dat hij rijpte voor een
beter leven.
Maar hij zotte die gedachte van zich af,
cn den bijbel openende bij 't Evangelie van
Johannes, las hij het hoofdstuk dat be
gint met. do woorden: „Uw hart worde niet
ontroerd, gijlieden gelooft in God, gelooft
ook in Mij."
Nu en dan keek hij op, cn zag, hoe het
gelaat zijns vaders als ven verrukking
straalde. Toen het hoofdstuk geëindigd
was knielden do twee mannen, en John
bad een gebed zoo eenvoudig, zoo innig,
zoo vertrouwend, dal Paul er zeer door ge
troffen werd. In die uitstorting des barton
was geen zwoom van twijfel. Was het ge
loof veranderd in aanschouwen was de
winter lente geworden? Dit schoen inder
daad het geval.
Toen het gebed geëindigd was stonden
beiden van hunne knieën op en drukten
elkander zwijgend de hand, maar het go-
laat van John Vivian scheen als door een
hooger licht bestraald. Het was alsof oom
straal uit do betere gewesten daar op waa
gevallen, die de ernstige trekken verzacht
had, en eene uitdrukking van onbesehrijfe-
lijken vrede gaf aan het door evrdriet en
hartzeer gegroefde gelaat.
HOOFDSTUK XXX.
Paul oppert eon plan.
Naarmate de zomer voretreek, maakte
Paul zich meer en meer bezorgd over do
gezondheid van zijn vader. De hardnekkige
hoest, die hem don gansehen winter ge
kweld had, word eer erger dan beier, ter
wijl zijn eetlust voortdurend verminderd©.
John zelf telde deze ongesteldheid niet.
Hij zeide, dat hij do groote hitte gedurende
do zomermaanden nooit goed had kunnen
verdragen, dat hij zich dikwijls erger ge
voeld had. en dat het wel spoedig beter
zoudo gaan. Paul deed zijn best ora zich
door deze verzekeringen gerust te laten
stellen, en zich niet onnoodig bezorgd te
maken.
(Wordt vervolgd).
