Een van te voren, dag in, dag uit op bijna
alle hoeken der ©enigszins drukke 'straten,
mannelijke en vrouwelijke heilsoldaten op
post zien staan met een schaal waarin de
voorbijgangers hun groote en kleine giften
kunnen deponeeren. Weer of geen weer,
van 's morgens vroeg tot 's avonds laat zijn
deze menschen op hun post. Op Fifth Ave
nue, een van .de allerdrukste stralen van
New-York speelde dit jaar bovendien dage
lijks een muziekkorps van het Leger des
Heils, ook al met hetzelfde doel. Verschil
lende andere organisaties werken op onge
veer dezelfde manier, het publiek is gedu
rende deze dagen in een milde stemming,
en zeer belangrijke sommen worden op de
ze wijze bijeen gebracht. En in veel gezin
nen die onder donkere omstandigheden le
ven, kan men op deze wijze met Kerstmis
een klein zonnestraaltje binnen doen val
len.
Ook op andere manieren weet.men ech-
ter gedurende deze dagen van de goed ge ef-
sche stemming onder het publiek gebruik
te maken, om de minder gezegende landge-
nooten ter gelegenheid Van het Kerstfeest
een kleine verrassing te bereiden.
Het is al verscheidene jaren geleden dat
de grootore bladen begonnen met enkele
weken voor Kerstmis een speciaal Kerst
fonds te stichten.
Gewoonlijk begint .de Directie zelf met
het geven van een flink bedrag en wekt dan
verder de lezers op om ook het hunne
hiertoe bij te dragen. De giften die binnen
komen worden dagelijks in het blad verant
woord.
Dat op deze manier ook heel wat dollars
bij elkaar worden gebracht zal men wel
voelen, als men hoort dat b.v. de „Boston
Post", één der groote bladen, verleden jaar
oen fonds bijeenbracht van over de ƒ70.000.
Natuurlijk vereisclit het heel wat zorg
en arbeid om dit bedrag zoo voordeelig
mogelijk te besteden, en dan het gekochte
zoo billijk mogelijk te vèrdeelen. Reeds een
paar maanden van te voren moeten de
voorbereidende werkzaamheden beginnen.
Een „Santa-Claus"-redactpur wordt be
noemd die de hoofd-organisatie in handen
heeft. Met verschillende fabrieken wordt
onderhandeld om voor dit speciale doel op-
de meest voordeelige -voorwaarden, speel
goed, suikergoed, en kleeding aan te koo-
pen. Als de inzameling der gelden begint,
ongeveer een maand voor Kerstmis, is na
tuurlijk een beele staf van menschen noo-
dig. De binnengekomen gif Ion moeten wor
den verantwoord en geboekt, de aanvragen
gesorteerd en onderzoekt, de diverse arti
kelen moeten worden ingepakt en tenslotte
thuis bezorgd. De „Boston-Post" was dit
jaar gelukkig. Twee verdiepingen in een
groot gebouw, die toevallig niet in gebruik
waren, werden haar voor deze weken gra
tis ter beschikking gesteld-. Mannen en
.vrouwen boden zich aan als vrijwilligers
om dc noodige werkzaamheden té verrich
ten. Als men nagaat dat er aanvragen wa
ren van 150.000 kinderen en dat. 32.000 pak
ken met geschenken werden uitgezonden,
voelt men dat hier heel -wat werk voor
moest, gebeuren. Maar alles .werkt dan ook
meel Op een der middagen waren de meis
jes-studenten van de Boston Universiteit
druk aan 't pal;ken, samen met de matro
zen van éen der Amerikaansclic oorlogs
schepen.
't Is natuurlijk een heel stuk om al deze
teurprises op tijd bezorgd te krijgen, maar
ook hiervoor wordt op echt Amerikaanscke
wijze gezorgd.
Eigenaars van automobielen stellen deze
en zichzelf ter beschikking en zoo gebeur
de het-dat met de hulp van twaalf honderd
automobielen alles op lijd ter bestemder
plaatse was. 't Was den laatslen middag
echter zoo druk dat 3 politie-agenten noo-
dig waren bij hef gebouw van de „Boston-
Post Santa Claus" om het verkeer te rege
len.
In Boston heeft men nog een andere eigen
aardige gewoonte. Elk jaar weer opnieuw
blazen 4 trompetters een twaalftal Kerst
liederen van al' het balcon van liet oude
gouvernementsgebouw Deze plechtigheid
heeft plaats den dag vóór Kerstmis, 's mid
dags om twaalf uur.
Ook in de Hotels spelen de ..strijkjes" die
laatste dagen veelal verse lullende Kerst
melodieën.
En als liet Kerstfeest dan eindelijk daar
is komen de couranten met spéciale Kerst
nummers uit en wijden aan dit, heugelijke
feit verschillende hoofdartikelen.
Het moet echter helaas worden bekend
dat over 't al ge meert de „diepte'' in deze
artikelen wel wat zoek is.
Eén der groote bladen wees er in zijn
hoofdartikel op dat Kerstmis steeds zoo'n
geliefden feestdag' blijft „niet alleen om de
herinnering aan Bethlehem, maai' ter oor-
zake A'an de rustige vrede die de ziel dezen
dag geniet".
En hetzelfde blad eindigde dit artikel
met de volgende opwekking aan zijn lezers:
„Houdt, op dezen Kerstdag één feit in
„uwe gedachten: Gij zijt Amerikanen! Zou
s,de wereld u één Kerstgeschenk kunnen
„geven dat ge inplaats hiervan zoudt wen
cellen?"
In nog grootere mate is een christelijk
Hollander echter teleurgesteld als hij lot
de ontdekking komt, dat. alle prolesfant-
eclie kor li cn op den Kerstdag gesloten blij
ven. Om op dezen dag op te gaan naar
Gods huis en daar het lieilsfeit dat Christus
op aarde- kwam, mét elkaar te gedenken,
achten zelfs de rechtzinnige protcstanlschc
berken hier blijkbaar niet noodig.
Zoo iels stemt, droef. Door zulke ervarin
gen leert men dankbaar erkennen het vele
goede dat God in Holland nog geeft.
Toch moeten we oppassen dat wc ons
niet geheel in de critiek op anderen verlie
zen, en aldus eigen fouten over 't hoofd
zouden zien. Bij al hun gebreken behooren
wc de milde hand waarmee do Amerikanen
trachten het leed van minder gezegende
landgenooten te verzachten, op hoögen prijs
Iq stellen. In dit opzicht kunnen wij Hol
landers nog wel iels van ze leefen.
Ondanks onze „zuiverheid in de leer,
houden wc de hand helaas nog wel eons
wal al te vast op onzen bro^r-k. En. zelfs
ui worden voor een bepaald, doel ook in
Holland wel eens mooie bedragen bijeen
gebracht, het gaat maar zoo zelden spon
taan. Er moei over 't algemeen nog veel te
hard voor gewerkt worden.
A. W. Jzn.
„Goede" en „lastige" gemeenten.
De onderscheiding is er eenmaal in het
kerkelijk spraakgebruik, en ze zal niet licht
uitslijten, zoolang w-e in de strijdende kerk
zijn waar alles ten deele is. Het is wel waar
dat het niet vleiend is voor wie hier naai
den naam van Christus zich noemen, maar
de werkelijkheid is er, en ze mag daarom
onder de oogen gezien worden.
Elke gemeente draagt min of meer een
cachet, en dit stempel drukt ze zich zelve
in, door haai- openbaring naar buiten. Eli
al is hot waar dat de beoondeeling niet
aftijd zuiver loopt, het is toch een feit, dat
menige gemeente* die als „goed" of als
„lastig" bekend staat, lief ook inderdaad is.
Wat is een goede gemeente?
Ge vindt er een kerkelijk leven, waarin
onag aanschouwd worden dat de genade
middelen gewaardeerd en recht gebruikt
worden, zoodat de zegen op den arbeid des
Evangelies niet achterblijft. De amlsdra-
gers, bepaaldelijk de dienaar des Woords
worden er- geacht om huns werks wil, de
opkomst tot den dienst des Woords en der
Sacramenten is getrouw, de gemeenschap
der heiligen komt uit, er is belangstelling
in dc dingen van het gemeentelijk leven. En
bij alle gebrek'dat dc kerk op aarde blijft
aankleven, mag de arbeid van den dienaar
des Woords goocle vruchten dragen.
Maar zoo is het niet overal.
Er zijn ook gemeenten, waar moeilijk te
arbeiden valt, en de groei van het geeste
lijk leven belemmerd wordt door bepaalde
min gewenschle toestanden.
Zoo kan zich een gemeente kenmerken
door een overheerschende beschouwing
aangaande de Sacramenten en het genade
leven die van de Heilige Schrift afwijkt.
De „ligging" van zulk een gemeente is dan
wat averechtsck. En de predikor die onder
deze zienswijzen-, het licht van Gods Woord
poogt te ontsteken, heeft vaak een zwaar,
en ondankbaar werk. Het is is niet ge
makkelijk den geest waarin de menschen
opgovoed zijn, en dien ze ingeademd heb
ben van jongs af, te veranderen. Van ge
slacht op geslacht blijft vaak een bepaald
inzicht, en oen beperkte opval,ling voort
bestaan, en wie er zich, al is het mot zacht
heid tegenstelt, heeft niet steeds een aange
naam leven. Hij komt lichtelijk in verlei
ding zich om des vredes wil, wat aan te
passen, maar indien hij dc trouw aan zijn
Zender verkiest boven zijn gemak, dan kan
hij wel eens oogenblikken hebben dat de
'ongeschiktheid der menschen, hem strijd
veroorzaakt. En wie dan naar zijn eigen,
ingeroeste opvattingen des predikers ar
beid beoordeelt, dit vindt dan aanleiding
te over om aanmerking te maken op predi
king en-huisbezoek,, en al wak da es meer zij.
Zulke broeders en zusters zijn gewoonlijk
taai in hun beschouwing en mcenen dat
zijdiét; aan het rechte eind hebben, en zelfs
de dominee hef mis beeft. En altijd weer
ontmoet de man die hier leiding moet ge
ven naar den Woorde Gods hard nekkigen
tegenstand, die niet dan langzamerhand, of
in 't geheel niet overwonnen wordt.
Nu zeggen wij niet, dat hef in zulke ge
meenten mét de breeders 'en zusters niet
rechl staat met hun verhouding tot God,
Het zij verre van ons, hen te oordeelcn. Wij
weten dat een gcloovige in de groote hoofd
zaak, de zuivere practijk heieven kan, ter
wijl hij toch in meerdere punten gebrek
kig inzicht heeft. Maar hel is een feit, dat
zulke gemeenten moeilijk te bedienen zijn
voor de ambtsdragers en met name voor
den dienaar des Woords.
Nog een ander euvel dal een gemeente
hot kenmerk „-lastig" bezorgen kan, beslaat
in de 'slechte verhouding, waarin de fami
lies en geslachten van zulk een gemeente
met elkander leven. In sommige plaatsen
vertoont, zich dit aan wie wat nader bij ge
staan heeft als een vertakt kwaad. Soms
zit het onder degenen die geacht en geëerd
worden, de vooraanstaande families in de
kenk. Men heeft „dots" tegen elkander. Het
vs indertijd wel besproken en uit den weg
geruimd. Maar nieuwe aanleiding werd
sinds gegeven, en vriendelijk en hartelijk
is de verhouding geenszins, en zal ze ook
nooit worden Bepaalde ergerlijke tooneelen
doen zich niet-voor, maar toch, ieder weet
het, de van Molens kunnen niet zoo erg
met dc van Wiekens, en ieder trekt zoo'n
be-erfje partij. En laat dommee nu toch
voorzichtig zijn, dat hij toch vooral niet
een keer vaker bij de van Wiekens komt,
want wis en zeker zullen de van Molens er
het besluit uit trekken, dat hij hun niet
zoo bizonder sympathiek gezind is. Zal liet.
hem echter gelukken altijd het wederzijd-
sche eergevoel in het gevlei 1c komen? Hij
zal een diplomaat moeten zijn, zoo hij steeds
tusschen dc klippen doorzeilen kan. Arme
man, zoo tusschen twee vuren geroosterd
te worden, waarvan de vlammen hoogcr
stijgen naarmate er meer in gerakeld wordt
Een bepaald kwaad ie voorte ook dat het
den menschen in den volksaard zit, om bij
het minste tochtje dat ze voélen, zich ge
raakt te f.oonen, en verhaal le zoeken. De
kerkeraad moet er dan op s taanden voet
aan te pas komen en moet recht spreken.
En zoo niet spoedig de schuldige op be
hoorlijke wijze terecht gezet wordt, en aan
de klachten geen gehoor gegeven wordt,
zal broeder of zuster, Zondag aanstaande
openlijk manifesteeren door de zitplaats
in 's Hoeren huis ledig te laten. En straks
zal men weigeren zijn „kerkcgeld" te beta
len, zoolang tot er voor de kerkelijke vier
schaar vergelding is geschied.
Ja, onverkwikkelijke histories kan een
'kerkeraad en een dienaar des Woords in
deze dingen meemaken. Zij willen recht
door zee gaan, en willen bestraffen waar
te boslraffen valt, en intusschen aandrin
gen op verzoening en vrede. Maar zij krij
gen te hooren dat zij partij kiezen. Zij tre
den niet sc-herp genoeg tegen den zondaar
op. Zij zijn niet waand in 't ambt te staan 1
En rcatiige .missive van een bezwaard lid
komt ter tafel als de broederen vergaderd
zijn, en menig vredestichtend bezoek heb-
bij zij af te leggen.
Aangenaam werken is het ook in zulk
een gemeente niet; de zegen van het Woord
wordt er weggenomen door kibbelarij en
afgunst, door „zoekerij" en liefdeloosheid.
En weet ge waar zulk een toestand op uit
loopt? Dat de dienaar uit zulk een benau
wende en doodende atmospheer straks, als
God een deur opent, wegvlucht om zijns
levens wil en de gemeente tal van malen
tevergeefs een nieuwen herder roept. Kan
het anders, waar zulk een reuke van zooda
nige gemeente uitgaat?
En eindelijk, om niet-meer te noemen,
hef kan in een gemeente ook droevig ge
steld zijn met de waardeerlug van de ambts
dragers en bizonder van den crlenaar des
Woords. Ook afgedacht van ongezonde lig
ging, en tweedracht kan dit verschijnsel op
zichzelf zich voordoen. De prediker bevre
digt een deel dor gemeente niet, omdat het
•een andpre methode van preeken wenscht.
Wat hij zegt is alles wel dierbaar en vaar,
maar men wordt er niet door getroffen.
Men meent dat men iets anders verwachten
mag. Men wil een rede hooren, en niet al
tijd die .versleten dogmatische formules."
Er moet wat frissoher wind waaien door
de prediking. Het moot, wat pikanter we
zen, en 't zou werkelijk geen kwaad kun
nen voor de attentie als dominee van tijd
lot tijd ook eens ietszei, waar men een
vraagleeken achter zetten moest. En dit
nu, dat dominee niet frisch, niet actueel,
niet practisch genoeg is, althans-naar eigen
vooropgezette meening, dat draagt men
niet in hrem. Veel minder vraagt men zich
af, of men niet onrechtvaardig in zijn oor
deel is, omdat het gewenschte zeer wel in
de prediking aanwezig is. Men is eenmaal
bevooroordeeld, en de schoonste prediking
zal voorwerp van ontledende en afbrekende
•critiek blijven. Er kan zoodoende eenvou
dig geen zegen van zijn woord uitgaan.
Ook deze toestand kan in een gemeente
overheersc'hend worden, en de dienaar des
Woords wien dit juk opgelegd wordt,zal
'wel genade moeten ontvangen, om onder
al deze dingen blijmoedig zijn ambtelijk
'werk te blijven verrichten, en het met lijd
zaamheid aan te zien, dat; wat van verre
komt, en het nieuwe geluid dat. zich zoo
eens even hooren laat, luider geroemd en
geprezen wordt. Arme collega, die in zulk
een atmospheer arbeiden moet. God ster
ke u!
Lastige gemeenten, ze zijn'er.
IJzerovens; Wespennesten; Zenuwver-
woesters.
Gelukkig is het aantal niet schrikbarend
groot, maar één zou nog teveel zijn. We
weten wel dat het hier de strijdende kerk
blijft, doch van de gemeente van Christus
mag toch verwacht worden een gehoor
zaamheid aan de ordinantie van haar Heer
en Heiiland, een buigen voor Zijn Woord,
en een erkenning van 'wie haar hébben te
leiden eri voor te gaaii. Geen Moz.es moet
haar meer künhen toevoegen den naam
„dwaas en harteloos volk", „wederspanna-
gen'.We moeten met cére dragen den naam
heiligen, geloovigen, geliefde, kinderen
Gods.
Gode zij dank dat er veel goede gemeen
ten zijn. waar het WÖórd Gods zijn' loop
heeft, waar het .een hist is te leven waar
de arbeider des He-eren niét zuchtende zijn
werkdag vervult, maar'zijn gemeente hem
is „zijn blijdschap" en kroon".
(Uit: Van Dominees en Gemeenten.)
Twee merkwaardige vehikels.
Den iiden November 1018 om kwart voor
zes in den morgen, werd de wapenstilstand
tusschen dc Geallieerden en de Ceniralen
gesloten in den spoorwagen, die ter be
schikking van den opperbevelhebber Foch
was gesteld.
Sinds 1914 was deze wagen, een nieuwe
eetAvagen, gemobiliseerd en in dienst van
het G. Q. G. en in 1918 deed generaal Foch
er zijn intrede.
Telefoon- en telegraaftoestellen waren
aangebracht, de groote eetzaal was Foch's
werkkamer, in de kleine'zalen de officie
ren van zijn staf en zijn adjudanten, terwijl
do soldaat-typisten in de keuken tikten.
In 1919 stelde maarschalk Foch den his-
torischen wagen wederom ter beschikking
van de „Sociélé des Wagons-Li Is", welke
hem op baar beurt aan de re-geering-Cle-
menceau aanbood.
Aanvankelijk zou de wagen dienst doen
in den luxetrein, welke ter beschikking van
den president staal, wanneer deze vorste
lijke personages uit liet buitenland op be
zoek heeft. Daarom werd de wagen weer
ingericht als vóór Augustus 1914, terwijl
slechts twoc gedenkplaten de groote ge
beurtenissen vermeldden, welke zich op
deze plaats hadden afgespeeld.
Toen Millerand zich onlangs naar Verdun
begaf om bij Thiaumonst het ontzettende
oorlogsmonument van de „bajonetten bo
ven de bedolven loopgraven" te onthullen,
was de „wapenstilstandswagen" aan zijn
'trein gehaakt.
En toen de directeur van de „Société des
Wagons Lits1" den wagen overdroeg aan
Millerand, antwoordde de president, dat
deze historische, rijdende plaats door de
ontroérende en roemvolle herinneringen er
aan verbonden, voor Frankrijk gewijde
grond geworden was, en dat de regeering
besloten had aan dezen bijzonderen spoor
wagen een plaats te geven in bet oorlogs
museum, dat men in Parijs bezig is in te
richten.
Zooals bij modern, triornfeerend volk
zelfs de spoorwagens lot roem kunnen ko
men, zoo g.aan ook. zegt de „Telegr.",. met
een verslagen volk de krijgsvehikels roem-,
loos fen onder.
In Chrisliauia toch, werd een paar we
ken geleden 'n grooten aplo-woon wagen te
koop aangeboden en 't bleek Hindenburg's
alilo te zijn, waarin de groote man dc be
wegingen aan het frond placht te volgen.
Do vrachtwagen was ook gedeeltelijk als
slaapwagen en gedeeltelijk als werkvertrek
ingericht en toen de pienschen hoorden, dat
Hindcnburgs auto aan den haven stónd,
verzamelde zich toch nog zoo'n menigte,
dat politie-maatregelen noodig waren.
De auto moest vijftienduizend Zweedsche
kronen opbrengen.
Sic transit
Werkverschaffing aan visschers.
De te 's-Gra venha ge best aande commis
sie voor „uitgetrokken" zeevisschers, ge
vormd door de gemeentelijke vertegen
woordigers ïïoejenbos en Beuker, de regee-
ringsvertegenwoordigers De Mos en W.
den Duik en de arbeiders-vertegenwoordi
gers v. Duuren (van den modernen Bond)
heeft, naar de heer Van Duuren aan het.
Volk meedeelde, het plan gelanceerd om
met steun van rijk en gemeente de treiler-
visscherij weer op gang te brengen en daar
door ten minste tweeduizend visscherij.-ar-
beiders aan werk te helpen.
Tot dat doel geeft zij in overweging
aan de reeders voor ieder scbip, dat deze
van heden af tot einde Mei in do treilér-
vaart brengen, een bedrag toe te kennen
van ten hoogste f 2000 als tegemoetko
ming in het door hem te lijden verlies.
Blijkt uit de boeken en bescheiden, dat het
verlies minder dan f 2000 bedraagt, dan
ontvangt zij dat mindere bedrag. De com
missie echter neemt, op grond van de ba
lansen der laatste jaren, aan, dat het ver
lies als regel grooter zal zijn, zoodat de
reeders toch nog eon deel der kosten zul
len moeten dragen; volgens hun eigen me-
dedeelingen nog f 1500 per schip.
Aan de matrozen, die op deze schepen
varen zou dan een loon van f 20.per
week (plus vrijo voeding) worden gewaar
borgd.
Er zal gevaren worden op de gewone
besommingsvoorwaarden: 45 procent van
de netto-besomming over acht koppen,-
met twee deelen voor den schipper. Voor
zoover dit niet toereikend is om aan de
matrozen een weekloon van f 20 te bezor
gen, wordt het tekort door rijk en ge
meente bijgepast. Voor den schipper is de
regeling zoo getroffen, dat hij bij opvoe
ring der vangst geldelijk belang heeft.
De permanente commissie uit de reederij
.heeft namens de reeders verklaard op deze
voorwaarden 70 a 80 6cbcpen in de vaart
te brengen. En de bedoeling der initiatief-
nemende commissie is het tot 100 te doen
•oploopen. Daarmee wordt aan ongeveer
800 zeelieden direct werk verschaft, Maar
bovendien zal zeker meer dan het dubbele
aantal arbeiders als gevolg daarvan werk
vinden in vakken, die bij de vissch^rij be
lang hebben.
De totaal kosten van deze regeling wor
den voor rijk en gemeente te zameii op
ten hoogste f 360.000 begroot.
Het plan is reeds bij het gemeentebe
stuur jen bij het rijk aanhangig gemaakt,
Land-en Tuinbouw.
De Zuid-Fransche Bloemkweekere.
Hoe :riskant hot land- en tuinbouwbedrijf is
moge weer .cene blijken uit een bericht, dat con-
sus de With te Nico aan Handelsberichten"
gaf. Hij deelde mede, dat in den nacht vanj 15
op 16 Dec. j.l. de bloemenooget van de Riviera
ui weinige uren tijde bijna totaal vernietigd is.
De vorst heeft meer schade gedaan dan in een
dergelijk geval in 1904, daar thans 98 pet. ver
nietigd moet zijn, wat een verlies van honderden
millioenen bcteekent.
Het incest hebben de rozen, de anjelieren en de
anthémifi geleden. Van de laatstgenoemde zal
waarschijnlijk bijna geen plant gered kunnen wor-
den. De mimosaboomen, ofschoon hun weerstands
vermogen grooter is, hebben ook zeer geleden;
en de genot, die de koude anders vrij goed weer
staat, ie totaal verlept.
Het gebied van scha do strekt zich uit van
Toulon tot aan de Italiaansche grens. De cultu
res bij Yenthniglia en Bordighera, waai- de vorst
niet zoo hevig was, schijnen minder geleden te
hebbpn. De sinaasappelboomen hebben de schade*
lijke gevolgen van de temperatuurdaling even
eens ondervonden.
Men behoeft zich niet, te verheugen in de ram])
van de Fransche Hoemkveekers, maar men mag
toch wol even constateeren, dat daardoor de kans
looi' onze Nederlandsche bloemisten op een goed
jaar belangrijk gestegen je.
Leidsche Penkrasjes.
1 Amice!
De vorige week heb ik een enkel woord
gewijd aan de bijeenkomsten gedurende de
week der gebeden.
In de afgeloopen week is liier ©en ver
gadering' gehouden, die ©en geheel ander
karakter droeg.
H©t doel was hierbij niet de harten op te
heffen naar omhoog, of te zoeken en tö
lielp'en wat dreigt verloren te gaan, maar
integendeel de menschen neer te drukken
in het stof, ontevredenheid te kweeken,aan
te sporen tot opstand, in één woord, dc
volksziel le vergiftigen,
Ik heb hierbij op het oog de protestver-
gade ring door de S. D. A. P. georganiseerd
•tegen de hooge aanslagen in de plaatselijke
'belasting.
Nu is hier ongetwijfeld reden zooal niet
tot ontevredenheid, dan toch lot bezorgd
heid.
De belastingen hebben een nooit gekende
hoogte bereikt.
En nu is het wel waar dat ook de loonen
belangrijk 2ijn gestegen, maar voor do
groote meerderheid zijn dc omstandigheden
loch van dien aard, dat het een voort
durend passen en meten is, om de inkom
sten met de uitgaven in overeenstemming
tö brengen.
Daarbij komt, dat niet weinigen, vooral
onder de middenstanders en zij die niet
een geregeld inkomen hebben, belasting
moeten betalen van een veel hooger inko
men dan ze thans genieten.
't Behoeft dus niet te verwonderen, dat
■de aanslagbiljetten in vele gezinnen een
minder aangename gewaarwording veroor
zaakten.
Wat wel verwondering wekt is, f^i
de Soc. "Dem. waren die een protest
dering organiseerden. f':
Zooals ik reeds de vorige week opn-':
hebben zij toch hun uiterste best [7c
om de uitgaven op te drijven. Had$-f
hun zin gekregen, do belasting zouf1
geval met een tiende zijn vorhoogd.p'
En toch gaan ze protesteeren, ni1
de aanslagen verminderd te krijgen
ze weten zeer goed dat dit niet mogf:i
maar alleen om als de ware arb
vrienden te kunnen fungeeren. 00
Ge herinnert u misschien dat dP'
Van Eek indertijd op een Congres vcfi1
de dat de Soc. Dem. hier groot ger"
waren, door het gemeentebestuur m
ties te bestoken en van dat bestuur
te eisc-hen, waarvan men overtuig
dat het die niet kon geven.
Dat is ook n u weer het plan.
Bovendien schijnt men er behagei|y(
scheppen de menschen onrustig en
vreden te maken. Van liun standpur rb
goed verklaarbaar. Van tevreden fiC
schen, die met de omstandigheden re! 01
houden kan de S.D.A.P. niet leven. E|n
beweging zijn, agitatie, opwincing.
In troebel water is het immers
lOi
visschen?
Naar werd aangekondigd zullen dL
Dem. raadsleden nu een voorstel doe
al de lage inkomens van bolaslingb m
vrij te stellen, door hunne aanslagein
voudig af te schrijven. ?ei
Ze weten natuurlijk, dat er niets k
komt. En als de. heer Dubbekleman d|v<
druk mocht krijgen dat het zou wjng
aangenomen, dan denk ik dat hij zioig
haasten het voorstel in te trekken jj,
navolging van Mr. Troeletra een n r
„vergissing" te begaan. n
Stel toch Pen oogenblik dat zulk -eem
sluit genomen en gehandhaafd wers
dat alle aanslagen. zeg tol een inkomer
1500 werden afgeschreven. Het gevel I
dan zijn dat menschen met een ink:t
vanaf 32 per week hunne aanslage 'r
gen verdubbeld. 'J
Wat natuurlijk niet mogelijk is. er
Maar gelijk gezegd, dit voorstel is
ernstig bedoeld.
Van een man als Mr. Van-Eek, met
ik het natuurlijk niet eens ben, maar ll"
toch als een eerlijk tegenstander beseh
de, valt dit optreden mij niet weinig
De omgang met partijgenoot-en die-
in publieke vergaderingen hun fatsoen
weten te bewaren moet wel een ©lei
invloed op de karakters hebben. m
Wat overigens de gevolgen van deze
gadering zullen zijn, moeten we afw-ac
Een goed verstaander, zegt een spi jj
woord, heeft slechts een hall' woord ;h<;
dig. Welnu, dat halve woord is tan "q,
duidelijk gesproken. De consequentie 'roo
door den communist, do heer Stol, heel
delijk aangegeven. it
In hun eigen belang is het te hopoTtaL,
de arbeiders zich van déze „leiders", d 5 w
niet voor terugschrikken de eenvoi t00,
menschen in allerlei moeilijkheden ie bl{,n
gen en ze dan misschien nog uit te la>>ulU
op den koop toe, zuilen losmaken.
Iwtiisschen kunnen we weer een rur|int
rige en langdurige zitting van den het
tegemoet zien. ten-
^an
kot
Dc vorige week las ik in dit blad delcid
palingen door den Minister gemaakt inheid
den steun voor particulieren woningbigeve
Weet go wat ik maar niet begrijp? 1
D'at onze wethouder van financiën, j
steeds loont een open oog te hebben i
het noodzakelijke van woningbouw en
tevens moet inzien dat met het verstrek A'cU
van subsidiën en bijdragen-niet opbep loid
kan worden doorgegaan, geen enkele
ging doet om den particulieren bouw
te moedigen.
Het is wel waar, dat de bijslag niiijvr0(
groot is, dan voor bouwvereeniginge-n, nr"'1
'het is evenzeer waar. dat particuiierenr'-"
Mijd veel goedkooper hebben kunnen bF111
wen dan vereenigingen.
Zou het niet mogelijk zijn, dat all-lr0"1
een proef werd genomen?
Le
edt
II
0<
moo
Dat er gebouwd moet worden is ov'je
gens wel duidelijk.
Dezer dagen sprak ik een volksleJkr,
mij droeve staaltjes van woningelle mr°
meedeelde.
Hij vertelde mij van een slop met k.llld
smerige, verveloóze „huizen", met l<api g(,0(
ruiten, gedeeltelijk met papier beplakt.
In een van,die „woningen" met- e-en i
trek en laag zoldertje Wonen negen mt p
schen. lijdi
In een ander van die krotten wonen nii>T1
man en een vrouw -sanien. De man van
roep „bedelaar", draait 's morgens de 'd vuM
in het slot en laat de vrouw mfet wie -van
leeft, en die ziek is, op een paar oude z krat
ken, vervuild en uitgemergeld achter, j Y
Bij deze woningen bevindt zich êgem
pleintje, geornamenteerd door een privjmaa
zonder behoorlijke afsluiting en ©en h<j-wor
vuilnis.
Zie, dat zijn treurige toestanden,waarn
wij geen vrede mogen hebben en die éai
spoedig mogelijk nxtelen veranderen-
Gemakkelijk zal dit intusschen niet ga
Een feit is toch, dat er ook menschen
die niet anders witten, en die ook me!
betere woning niet geholpen zijn.
Maar dit mag voor ons geen reden
om in dergelijke toestanden, die met.
Christendom in lijnrechten tegenspi
zijn, te berusten.
Wij mogen geen enkel middel onbeproj
laten om hierin verbetering te brengen.
Niet door het houden van een firote
meeting" of door do menschen op te r
tot strafbare handelingen, maar door
thans het mogelijke te doen om de me
schen geestelijk en stoffelijk op ie he ff
Ik mag niet. meer van uw geduld veiw
Maar ge zult het met mij eens sdjnw
hier nog een breed, éen tfnnftetenbBar
heideveld Ivoor ons ligt. 1.
Grooland,
HERWAS
