Dagblad voor Leiden en Omstreken.
BINNENLAND.
ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
PER KWARTAAL 12.50
PER WEEK10.13
FRANCO PER TOST PER KWARTAAL 12.30
Iste JAARGANG. - MAANDAG 27 DECEMBER 1920. - No. 227
BUREAU: HOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
ADVERTENTIE-PRIJS
PER GEWONE REGEL 10.22 1/J
DES ZATERDAGS 10.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF
KLEINE ADVERTENTIES van hoogstens
30 voorden 50 cent: Zaterdags 75 cenL
bij vooruitbetaling -ï 1
V S.D.A.P. en het Kerstfeest.
De vorige week gaven wij een Kerstbe
schouwing uit Hot Volk van 24 Dec.
1919.
Hetzelfde orgaan bevatte ook dit jaar
aan den vooravond van het Christusfeest
weer verschillende gelegenheidsartikelen die
het on-Christelijk karakter van de S. D.
A. P. in helder licht stellen.
Wil men een proeve?
Eerst wordt er den nadruk op gelegd dat
de kerstgedachte van heidenschen
oorsprong ie.
En dan heet het verder:
„De traditie, aan een bepaald Christelijk
feest verbonden: dat een kind zou zijn ter
wereld gebracht, naar het vleesch uit een
arm on nederig ouderpaar geboren, doch
bestemd de menschheid van alle kwaad te
bevrijden want in waarheid was hij
de zoon van God deze Kerstle
go n d c heeft tot dusver voor velen in de
socialistische arbeidersbeweging haar aan
trekkelijkheid behouden.
Hoe zij zelf de verlossing van de wereld
uit nood en druk zich voorstelt, behoeft niet
te worden herhaald. De tijd van alle hoop
op hulp van èlder6, en het middeler
wijl berusten in het onvermijdelijke, ligt
voor goed achter ons. Maar het
i6 begrijpelijk, dat een feest, gewijd aan de
verkondiging van een betore toekomst, bij
zonder spreken moest tot de dragers van
een leer die evenmin de verlossing reeds
beden doet verwachten.
Verzekerdheid, ir.et dankbaarheid ge
mengd, en vreugde, ver-ernst door de we
tenschap, dat de worsteling eerst begint
want de brenger van alle heil ligt nog in
de kribbe van een stal zoover gevoelens
als deze de Christelijke Kerststemming
vormen, konden ze door socialisten worden
gedeeld. En onder de medewerking van
uiterlijke omstandigheden: dat het Kerst
feest valt midden in het seizoen van de
propaganda en in de laatste dagen van het
jaar, is de oude Heidenjche verheuging, dat
licht en warmte eindelijk ophielden te kwij
nen, en de zon nog wel geen lente gaf, maar
toch voorspelde, door haar Christelijke en
halve vermaatschappelijking heen, overge
gaan op de arbeidersbeweging in het kapi
talisme, die het feest volkomen maatschap
pelijk maakt en daarmee het een hoogere
geestelijke waarde gaf dan het ooit had
bezeten.
Wij hebben in eenige landen onze eigen
kerst-feestvieringen, ze bestaan 'hoofdzake
lijk uit samenkomsten voor de verbreiding
van onze algemeene beschouwingen, zij
vertroosten de arbeiders niet maar met de
toezegging van een verlossing, zij wekken
het inzicht en den meed voor den strijd."
Er zijn misschien bier en daar nog wei
felaars, die van het onchristelijke karak
ter van de S. D. A. P. nog niet overtuigd
zijn.
Welnu, officieele Kerstbeschouwingen
als bovenstaande uit het officieele orgaan
van de S. D. A. P. zullen dan misschien
in staat zijn de oogen te openen.
In de S. D. A. P. is geen plaats
voor den Christus Gods.
Maar dan kan er ook voor Christenen
geen plaats zijn.
Uit de Pers.
UIT VERLIES WINST.
Wij lezen in De Standaard:
De malaise, die reeds langen tijd werd
voorspeld, de inzinking, die .door vooruit
ziende geesten werd geprofeteerd, komt
thans steeds nader. Uit Amerika wordt
van niet6 anders dan van terugslag, van
inzinking van het bedrijfsleven gemeld. In
Engeland neemt de werkloosheid met den
dag .toe en heet zij het, ernstigste vraag
stuk, waarmee de regeering te worstelen
heeft.
Ook in ons land beginnen de teekenen
van inzinking zich hier en daar te vertoo-
non. Allicht staan wij voor een ernstige
crisis, waarvan do duur noch de beteekenis
is te overzien, maar die stellig het maat
schappelijk leven zwaar drukken zal.
Het ergste wat ons treffen kan zon ech
ter zijn, als de energie, in dagen van groo-
te kans op winst zoo schitterend gebleken,
ons bedrijfsleven thans in den steek zou
laten.
Een ieder heeft tot roeping te doen, wat
zijn hand vindt om te doen, om het be
drijfsleven te handhaven, ook al vraagt
de arbeid offers.
Geen beter middel tegen deze crisis als
hetgeen ook de slotsom weer is van het
rapport der duurtecommissie: arbeidzaam
heid en spaarzaamheid. Als de teruggang
ons volk terug kon voeren tot een meer
6ober leven, dan zon wel eens kunnen blij
ken, dat de t-ijd van crisis, die komt, voor
ons volk beter is dan de korte welvaarts
periode, die achter ons ligt.. Do geestelijke
kracht van eon volk, ook in het bedrijfsle-,
ven, moet vooral spreken in dagen van
druk.
Voor vélen is de groote winst verlies ge
weest.
Dan zou blijken, dat verlies winst kan
beteekenen.
Als er eendrachtige samenwerking is
over heel ons maatschappelijk leven, dan
zal ook het kwaad van de komende crisis
kunnen worden overwonnen.
STADSNIEUWS.
i Vrijdagavond word in de Stadsgehoorzaal
do aangekondigde Wijdingssamenkomst voor het
Kerstfeest gehouden.
De zaal was flink bezet, toen te half negen,
do Voorzitter do heor H. C. d. Jong de vergadering
opende mot het laten zingen van Psalm 98 1
en 2.
In zijn openingswoord wees spr. er op hoe van
allo zijden het vredesidcaal wordt gepredikt, maar
dat de ware vrede alleen kan geschonken wor
den door den Zono Gods wiens vlooschwording
wij thans weer hopen te godenken.
Nadat vorvolgings door den heer de Lange do
Kerstgeschiedenis naar Lukas 2 was voorgolezen
werd hot woord gegeven aan Ds. Kouwenhc-
v o n.
Als de duivel, aldus spr. rijn zin had, dan wa
ren wé hier thans niet bij elkaar, om ons voor
hot Kerstfeest voor to bereiden.
En in de laatste 50 jaar is ons land veel ver-
andord. Toon scheen hot alsof nog slechts enkelo
achterblijvers zich in waarhoid om do Kribbe
schaarden, maar dat hun geslacht langzamerhand
wel geheel zou vergaan.
Dozo verwachting is echter niet vervuld. Nog
altijd zijn er do tienduizenden dio wenschen te
knielen voor het Kindeko van Bethlehem dat in
de wereld kwam om zondaren te zaligen, om armen,
rijk te maken,, om den mensch het leven te geven
en aan satan zijn prooi te ontrukken.
Voor do viering van het feest 'waarop wij dit
alles herdenken, wenschen wij ons thans voor te
bereiden, mocht het rijn op zulk oen wijze dat do
Engelen zich daarover kunnen verblijden en de
Naam van Gods eeniggeboren Zoon daardoor
mag worden groot gemaakt.
Spr. eindige met de aanwezigen op te wekken,
evenals de Oo6ter6che wijzen te knielen voor hot
Kindeke in de kribbe.
Vervolgens werden door een koor onder leiding
van den heer Snol op verdienstelijke wijze eenige
kerstliederen ten. gehoore gebracht, dio evenals
enkele nummers voor piano en viool door den
heor do Plu, zeer in den smaak vielen.
Laatste spreker was Dr. D. P1 o o y die wees
op 't merkwaardige verschijnsel dat er zooveel
Kerstbomen zijn en oen iodor zijn kaarsje aan
stookt terwijl er toch zoo weinigen zijn bij wie
het Kerstevangelie weerklank vindt eif die besef
fen wat het Korstfeest eigenlijk is. Zelfs de oudo
Romeinen en Germanen vierden hunne Zonne-
wendo-fcesten.
Hoe komt. dat? Omdat er inde mcnschenziel
leeft de begeerte naar don Eeuwigeomdat we er
niet meo tevreden zijn dat het licht ondergaat
in de duisternis, dat het. leven door den dood,
hét licht door do duisternis wordt overwonnen.
Maar nu wordt door duizenden niet verstaan,
dat alleen de Christus ons 't antwoord brengt op
de diepste verlangens en begeerten der ziel. Van-j
daar dat zoovelen zich tevreden 6tellen met een
uiterlijke glans.
Dit verandert echter als we zooals spr. dit
meemaakte het Kerstfeest vieren in het Zieken
huis, bij de ziek- en sterfbedden.
Dan heeft de Grieksche wijsheid, de Romein-
sche macht, het Germaanscho heidendom geen
antwoord. Daar hooft alleen Jezus Christus het
woord, en dat is 't wat deze avond ons wil zeg
gen. Jezus Christus die gekomen is om zonda
ren zalig le maken.
Nadat do Voorz. tenslotte een woord van dank
had gericht aan aanwezigen, sprekers, zangers en
muzikanten werd de goedgeslaagde» samenkomst
door Dr. Plooy met dankgebed gesloten.
Ons wordt verzocht te melden dat orgel en pi-
ino welwillend beschikbaar waren gesteld uit het
magazijn van den. heer Brljnen,
In de avondgodsdienstoefening werden in do
Pieterskerk, op den lsten Kerstdag door een
koor, voor en na do prediking eenige liederen
ten gehoore gebracht.
Oudergewoonte was in dio beurtje Engelenzang
het onderworp der predikatie, waarbij ook nu Dr.
J. Riemens zijn gehoor bepaalde.
De uitgevoerde Kerstliederen, op zeer verdien
stelijke wijzo gezongen, door dit reeds goed be-
kéndo koor lieten niet na een uituemenden indruk
te maken.-
In het Gcref. Minnehuis uitgaande van de
Diaconie der Ncd. Herv. Kerk aan de Kaarseu-
makerstraat, had len Kerstdag *s avonds het
Korstfest plaats voor de ruim 100 verpleegden.
Is het reeds gebruikelijk, dat II.H. Regenten den
bewoners dezer stichting oen extra middagmaal
doen genieten, thans hadden vriendelijke handen
het. mogelijk gemaakt-, dat onder leiding van Mej.
E. Keulemans deze avond tot een waren feest
avond kon worden voor de verpleegden. En ze
hebben genoten 1 Was bet voor de enkele genoo-
digden al oen mooi' gozicht d© kou rig gedekt© ta
fels te zien, welke meteen een beeld gaven van
de uiterste zorg, welke door de suppoosten, van
de „Vader en Moeder" tot de minste toe steeds
aan het hun opgedragen .mooilijk werk wordt be
steed, niet minder hobben van dien aanblik,
maar natuurlijk meer nog van hetgeen gedurende
den avond den verpleegden werd aangeboden,
dezen genoten.
Traktatie, overvloedig veel, zang door een da-
meekoortje, het gesprokene, waarvan natuurlijk
het Kerstevangelie hot middelpunt was, dat alles
heeft op heerlijke wijze dezen avond gemaakt tot
een, die door de feestvierenden niet licht zal wor
den vergeten.
Zelfs do zieken werden niet overgeslagen en 't
was aandoenlijk door zelfs zeer ouden, met het
ringende koor nog het „Stille nacht, heil'ge
nacht" op hun ziekbed te hooren meezingen. Maar
't was immers ook voor hen Korstfeest.
't Was reeds laat, toen het samenzijn ten einde
liep en de mannen zich verkneukelend in hun
zakjo tabak, de vrouwen met hun keurig verpakt
zakje borstplaat van den Kerstboom scheidden,
dankbaar voor wat vriendelijke handen hun om
Christus' willo hadden geschonken.
Bij de 'op eersten Kerstdag gehouden stem
ming voor Ambtsdragers bij do Geref. Kerk al
hier, rijn gekozen tot ouderling do heeren H. van
Wlceren en P. Zijlstra en tot diaken de heer J.
Wplljer.
Tot rijksveldwachter alhier is bonoomd de
heer D. Vonk thans gem. veldwachter te Voor
schoten.
i=* Voor 1921 ziji! aan de Universiteit alhier
benoemd tot ass. voor tandheclk.: dr. J. A. Ham
mes; voor do psychiatrie W. J. J. de Sauvago
Nolting en E. A. D .E. Carp, arts; voor do der
matologie J. H. Broers, arts; voor phisiol. dr.
J. Roos, dierenarts; voor de kindergoneesk. H.
P. J. Koenen en J. van Lokeren Campagne, arts;
voor de natuurk. F. P. G. A. J. van Agt en J.
Bonman.
Het Kuyporlmis.
In de „Nieuwe Prov. Gron. Crt." werd
de vraag gedaan of er niet vermogende
vrienden waren, dio voor de meubileering
van het Kuyperhuis zouden willen zorgen.
Wij kunnen in verband hiermede - be
richten, eegt de Standaard, dat voor
den aankoop der meubileering van de stu
deerkamer van Dr. Kuyper reeds door een
der onzen is gezorgd.
Dat kan absoluut niet teleurstellend zijn
voor anderen, die 'het „Kuyperhuis" gaarne
willen aankleeden. Er is nog alle gelegen
heid om zich in dit opzicht verdienstelijk
te maken; en wij zijn te dien opzichte gaar
ne voor-liet geven van inlichtingen bereid.
Christelijk M. U. L. 0.
Onder voorzitterschap van den heer J. Th. R.
Schrouder, uit Amsterdam, is gisteren te Utrecht
de algemeene vergadering van de Vereeniging tot
behartiging van de belangen der Christelijke
scholen voor M. U. L. O. in Nederland gehouden.
De voorzitter zeide in zijn openingswoord, dat
bij dc salarisregeling toch ook wel wat te waar-
deoren valt. Wanneer men let op hot bedrag, dat
tot dusver werd uitgekeerd, dan zijn de salaris
sen niet onaanzienlijk vooruitgegaan. Ook acht
hij het le waardeeren, dat oen marge is inge
voerd van f 500. De minister heeft het echter
moeilijk gemaakt om te waardeeren wat te waar
deeren valt, doordat hij het noodig vond, voor
onderwijzers, dio nog konien moeten, reeds een
regeling vast te stellen en het geslacht van than3
minder waard te schatten dan de categorie, die
nog komen zal.
Ook over den door don minister aangenomen
werktijd van den onderwijzer was spr. niet te
vreden, waarover hij uitvoerig uitweidde. Toch
is dit noggeen reden, zoo vervolgde hij, dat wij
bij de onvriendelijke uitdrukking aan het adres
van den minster nog een schepje opdoen. De mi
nister is in een moeilijke positie en het is moei
lijk voor hem, het ieder naar den zin te maken.
Afgevaardigden van enkele zusterverenigingen
woonden de vergadering bij.
Besloten werd de volgendo algemeene vergade
ring op 25 December 1921 to houden.
De heer K. van der Kooi, uit Apeldoorn, hield
vervolgens een inleiding over het onderwerp: Het
(M.)U.L.O. onder de vigueur van de wet-De Vis
eer. Hij kwam daarbij tot de conclusie, dat do
onderwijzers moeten streven naar: Benadering
van de ideale M.U.L.O.-sclioel met 4-jarige cur
sus, waarin getemperd klassenordeningssysteem en
getemperd vakleorarensysteeni elkaar ontmoeten,
het behoud Yan do voordoelen yan het M.U.L.O.
en vermijding van de nadeelen der H.B.S. 3 j. c.;
verheffing van het wetenschappelijk peul van on
derwijzers; bevordering van een zoodanige recru-
toering in het ondernijecrscorps in het algemeen,
dat het M.U.L.O. kan beschikken over oen vol
doend aantal onderwijzers, die do noodigo be
schaving en ontwikkoling bezittenhorstel van de
akte wiskunde L.O.behoorlijke voorziening in
zake het teekenonderwijs en do gymnastiek; in
grootere M.U.L.O.-scholen moet het hoofd niet
moer dan een beperkt aantal vasto lesuren hob
ben (reserve-onderwijzers zijn voor het M.U.L.O.
niet beschikbaar)volledige erkenning van de
M.U.L.O.-diploma's van regeringswege cn verge
makkelijking van den overgang naar hoogere in
richtingen van onderwijs voor leorlingen, die op
de M-U.L.O.-scliool behoorlijke vorderingen heb
ben gemaakt; er moot meer dan nu goschied is,
rekening worden gehouden met dc moeilijkheden
van den overgangstijd, o.a. met het j>og op do
onderwijzers der lagere* klassen, die voorloopig
.nog in de hoogere moeten werken en die daar
voor nu geen vergoeding ontvangen; extra toe
lagen voor akten in de kopklassen, in don geest
van de 6akriswet 1919, tot een maximum van
ten minste 4 akten; de M.U.L.O.-margo van
f 500 komt rechtens ook toe aan het hoofd der
school, al staat deze in groote scholen niet den
geheelen dag voor een bepaalde klas.
De vergadering sprak daarna haar goeclketn
ring uit over het redigooren van het orgaan „Ons
M.U.L.O.-blad".
(De heer J. B. Moynen, secretaris, werd her
benoemd; als penningmeester werd benoemd ds
heer K. van der Kooi, te Apeldoorn.
Daarna volgde eenige gednchtenwisseling over,
de inleiding van den beer v. d. Kooi. Besloten
werd, dat alle moeilijkheden, welke zich oudor
de nieuwe wet kunnen voordoen, aan het bestuur
zullen worden medegedeeld, dat hiervan dan den
minister kan kennis geyen.
In de statuten werd op voorstel van het be
stuur een wijziging aangebracht, waardoor de be
stuursleden voortaan niet terstond herkiesbaar
zijn.
Tenslotte werd een bespreking gevoerd over da
M.U.L.O.-school met vierjarigen cursus.
Mr. H. J. Dijckmeester.
De „Middelb. Crt." meldt, dat, mr, H. J.
Dijckmeester wegens gevorderden leeftijd
tegen 1 Mei a.s. ontslag heeft gevraagd als
commissaris der Koningin in Zeeland. Da
heer Dijckmeester is 74 jaar en wklccdt dit
ambt sedert 1 Mei 1906.
Spoorwegpersoneel.
In de Donderdag gehouden conferentia
tusschen de vertegenwoordigers der vak
bonden en de directie der Noderlandscho
Spoorwegen is, naar „Het Volk" verneemt,
ook de commissie van advies samengesteld.
Deze commissie zal de directie hebben te
adviseeren, welke gevallen van dienstop
zegging geoorloofd zijn of niet. Tot leden
dezer commissie zijn benoemd de heeren
Yan Stipriaan Luïcius, vroeger hoofdin
genieur in Ned.-Indië, Nivard, vroeger een
der leiders van den R. K. Boud van Spoor
wegpersoneel „St. Raphael", thans wethou
der te Rottordam, en mr. M. Mondeis, lid
der Eerste Kamer.
Uit de samenstelling blijkt, dat van elk
der twee hoofdrichtingen onder het spoor
wegpersoneel een vertegenwoordiger in do
commissie is opgenomen.
De Economische Bond.
De algemeene vergadering van den Eco-
nomisehen Bond, waarin andermaal do
vraag zal worden behandeld of de bond
al dan niet bereid is het hoofdbestuur to
machtigen tot het doen van stappen om ta
geraken tot fusie met andere partijen cn
groepen hier te lande, zal 15 Januari aan
staande te 's-Gravenhage worden gehou
den in de zaal van de Oranje-sociteit en
des morgens om 11 uur beginnen. Uit do
bij het hoofdbestuur binnengekomen ant
woorden van de afdeelingcn, welke door
het hoofdbestuur binnengekomen antwoor
den van de afdeelingen, welke door het
hoofdbestuur waren uitgenoodigd zich in
eigen kring over het fusiedenkbeeld te be
raden, is gebleken, dat alleen de afdeelin
gen Haarlem, Nijmegen en Vlissingen zich
er tegen hebben verklaard. Van de overige
afdeelingen hebben zich verscheidene wel
is waar voor het dorvkbeeld uitgesproken,
doch onder eenig voorbehoud. Ui», de inge
komen antwoorden kan echter worden op
gemaakt, dat er veel kans bestaat, dat de
algemeene vergadering zich voor het fu
siedenkbeeld zal uitspreken.
Het geschil met Servië.
Het Servisch blad „Prawda" schrijft
data 22 December onder den titel „Conflict
met Nederland" het volgende.
„In Bergrad is een ernstig diplomatiek
incident voorgevallen, over een Noderland
sche nota aan de Joego-Slavische regeering
waarin zonder inachtneming van diploma-
FEUILLETON.
Hebt elkander lief.
3)
Dat was nu voorbij; die hoop had hij
den vorigen winter al moeten opgeven. En
nu stond er iets zwaarders op het spel;
zijn lief tehuis te verliezen, waaraan zijn
hart met alle vezelen hing. Hij kende im
mers den heereboer, wist, dat hij een wreed
hart, een hart van steen bezat, dat slechts
op eigen voordeel bedacht was; hij zou
hem geen uitstel gunnen, om het ongeluk
van dit jaar in te halen en zijn schuld la
ter af te betalen. Het luide razen en schel
den van Paschen, toen hij maar de halve
pacht had gebracht, klonk hem nog in de
ooren. En hij draaide op de kerkbank heen
en weer en 'het: „Mort niet, mijne gelief
den, laat God regoeren en wacht geduldig,"
trof een verstokt oor en hart.
,,'t Geeft ook wat, niet te morren,"
bromde hij voor zich heen en ergerde zich
zelfs, dat hij ter kerk gekomen was. Hij
bad eigenlijk niet willen gaan. Hij had wil
len thuie blijven en zich met zijn wrok
willen opsluiten, maar zijn lieve vrouw,
de Wonde Kafcrina, had hem van morgen,
ïooals alle zondagen, het oude gezangboek
gereikt met een takje rosmarijn van haar
•igen bloemen uit de vensterbank en had
met een vermanenden blik gezegd: „Je
hebt me nog nooit alleen laten gaan in al
die lange jaren, Hein? Misschien houdt de
regen op, als we er God recht innig om
bidden."
De boer was dus meegegaan, maar Ka-
trina's hoop, dat het 'bijwonen van de gods
dienstoefening haar man goed zou doen,
was niet verwezenlijkt. Zij zag, hoe hij
leed, on haar hart klopte aldoor onstuimi
ger, aldoor angstiger; hoe vaker zij hem
van terzijde aanzag, hoe strakker en som
berder zijn gezicht werd, en hoe onrustiger
hij naast haar zat. Zij was zoo beangst,
dab hij mocht vergeten, waar hij was, en
plotseling opspringen en naar buiten ren
nen. Ze merkte het wel, dat de eene ijzeren
band na den anderen zich om zijn hart
legde; hij voelde hot aan den zwaren druk
van haar eigen; ze kende ook zijn gedach
ten, waarbij hij zulke woedende blikken
naar zijn overburen wierp, en ze wist, wat
hij van minuut tot minuut uitrekende. De
haveroogst, of die nog te redden was.
Met het gestadige druppelen van don regen
groeide ook rijn neerslachtigheid aan.
Ze kende imers de eerzuchtige plannen
van haar man, om eens de Haldenhoeve de
zijne te kunnen noemen. En ze deelde deze
hoop. Hot gezellige huis met zijn bemost
strooien dak onder de schaduwrijke oude
poteboomen, 't was haar tehuis. Over
den drempel van dat huis had Hendrik haar
eenmaal gevoerd als jonge echtgenoote en
gezegd: „De Heere zegene uwen ingang!"
Dat vergat zij nooit. In dat huis waren
hare drie kinderen geboren; hier wortelde
haar geluk, haar stil tevreden, vol, rijk
geluk
Dat alles nu verliezen? Met de kinderen
op straat geworpen te worden? Katrina
vouwde haar handen zoo stevig, dat ze
pijn deden, en dan luisterde ze weer met
donzelfden angst als haar man naar het
druppelen tegen de vensters.
„Goen hoop meer, nu moet de Haldenbeek
reeds buiten haar oevers getreden zijn; do
haveroogst i8 verloren!" klonk uit die
druppels ook haar tegen.
Maar neen, ze was een dappere vrouw en
leefde in veel te innige gemeenschap met
haar hcmelschen Vader on had ook veel te
dikwijls Zijn genadige uitredding ervaren,
dan dat ze nu geheel wanhopig zou zijn.
En de stem van haar geliefden ouden leer-
aar had toch ook zooveel macht over haar,
dat ze luisterde.
Ja, het was wel waar; zulke tijden van
nood waren altijd weer voorbijgegaan, en
meest was daarna de een of andere verbor
gen zegen openbaar geworden zoo ver
was ze wel in de school van haar God ge
komen, om dat te kunnen ontdekken. O ja,
haar doininé had gelijk, duizendvoudig gQ-
lijk. De Heere moest ook nu Zijn liefde-
doel hebben en had haar en haar Hendrik
iets te zeggen. Zc moesten maar goed op
de uitkomst letton. „Mochten we 't maar
heel spoedig inzien," zuchtte zij. Misschien,
als we 't spoedig inzien en ons moeite ge
ven, wendt Hij den nood af, eer het al te
erg wordt."
Maar het zou nu wel alles voorbij zijn.
Nu was de bergaf stortende bock zeker
reeds buiten haar oevers getreden, zij had
van morgen al zoo geraasd en gebruist!
en de golven spoelden nu tusschen de ha-
verhalmen, maakten de wortels los en dre
ven ze met do aarde zelf weg. En dan de
moddor en de sleenen, die de beek mee
sleepte naar beneden. Neen, alles was
voorbij. Ze zag, dat Hendrik het ook
dacht. Zijn vast opelkandergeperste lippen
zagen er uit, als waren ze zooeven uit een
marmerblok gehouwen strak, versteend,
als van een lijk. Het hart der kleine blon
de vrouw sidderde om hem.
„Wat God doet, dat is welgedaan,
Zijn wil ie steeds rechtvaardig,"
hief de gemeente aan.
Hendrik Meeow Bchrikte op. Neen, dat
was niet te verlangen, dat hij dit lied mee
zong. Katrina zong. Klaar, helder en week
hoorde hij haar stem. Ho§ kon ze dat toch
doen! Dat er een siddering door haar stem
heen klonk en weegeluid als van opstijgen
de tranen, hoorde hij niet, en hij dacht
morrend: „Of het kan haar niet veel sche
len of zij is een huichelaarster."
Voor niets ter wereld had hij ook maan
één toon kunnen uitbrengen on hij wilde
ook niet. Een huichelaar zijn? Nooit. God
loven en prijzen, als Hij hem in zulk een
nood bracht!
Kleine Hendrik reikte hem Tt gezang
boek toe, maar hij schoof de kinderhand
knorrig op zij. Neen, en nogmaals neen.
Zelfs bij 't dankgebod boog hij het hoofd
niet. Nooit zou hij zich weer voor God
buigen. Zijn heele leven lang was hij gods
dienstig en onberispelijk geweest, recht
schapen en eerlijk en nu liet God hom in
den uitersten nood zonder verhooring, dat
allen konden spotten en zeggen: „Waar ia
nu uw God?" Neen zijn vertrouwen was
begrogen. Arm. verdreven van huis en hofij
van God en iedereen verlaten en dan
nog Hem loven cn prijzen! Hij lachte hooi
nend in zichzelf, toon, ditmaal innigsmee*
kend, de zevendo bedo van 't Onzo VadeB
van den kansel klonk: „Maax verlos ona
van den Booze." Het was immers to laaJv
Dwaas was het, dat nog te bidden, als alle®
voorbij was.
(Wordt vervolgd)^
