Dagblad voor Leiden en Omstreken.
BINNENLAND.
De gemeente onder het kruis
ABONNEMENTSPRIJS
W LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
iBfi KWARTAAL 12.50
fER WEEKf 0.19
■RANCO i'ER TOST FER KWARTAAL !2.'J0
Dit nummer bestaat uit twee bladen
iste JAARGANG. - ZATERDAG 11 DECEMBER 1920. - No. 215
BUREAU: HOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
ADVERTENTIE-PRIJS
PER GEWONE REGEL 10.22113
DES ZATERDAGS 10.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF
KLEINE ADVERTENTIES van liooeslvns
30 woorden 50 cent: Zaterdags 75 cent,
bi] vooruitbetaling 1
sus*
Socialisatie.
Opmerkelijk ie wel, mot hoe groote vrij
moedigheid tweede- en derderangs politici
n vergaderingen en gemeenteraden menig-
naal spreken over de zegeningen van een
niirpicuwe maatschappij.
Al de ellende die thans wordt waargeno-
en wordt toegeschreven aan hetr kapita-
uuo. En het uitblijven van ingrijpende
'erbeteringen, waardoor aan de misstanden
>p sociaal gebied een einde wordt gemaakt
Gs alweer de 6chuld van de kapitalistische
classe, waartoe dan gerekend worden allen
iio niet geleerd hebben voor bet socialisti
sche wagenl.je te. draven.
Opvallend is echter, dat menschen, dat
>ok Sou. Democraten die van deze dingen
studie maakten, althans wanneer zij
iet spreken voor volksvergaderingen, een
geheel ander geluid laten hooren.
Neem bijv. het misschien meer geprezen
pan gelezen Rapport over het Sociali6atie-
raagstuk.
Zeker, de opstellers Verwachten van So
cialisatie die tot- Socialisme zal kunnen lei-
Ion, zeer belangrijke verbeteringen, maar
1 1 e e n onder zekere voorwaarden.
En die voorwaarden juist zijn het
lie de moeilijkheden geven en die aan alle
[oppervlakkig gebazel een einde behoorde te
laken.
Om te beginnen moet de productie
ioo hoog mogelijk worden opgevoerd.
En om dat te bereiken zal het veel ge-
ade stukloon weer ingevoerd moeten
worden. Dit wordt genoemd en hierin
06 de Commissie eenstemmig de meest
aanbevelenswaardige loonvorm.
De arbeider moet betaald worden naar
Tzijn praestatie. Een premiestelsel op
l[ stukwerk gegeven verdient daarom aanbe-
yeling.
De arbeiders moeten meer invloed krij-
gen, zij moeten medezeggenschap hebben
e0p jn het bedrijf, maar alleen, voorzoover dit
de eischen. van de productie vereenig-
)0rtpaar is.
Jau Verder eischt socialisatie niet van enkele
'maar van alle arbeiders, van de arbeiders-
klasse als geheel een hoog gevoel van ge-
3 ïueenschapsplicht.
'en Bovendien zal de arbeidersklasse ter be-
\j ^vordering van de bedrijfsproductiviteit en
de arbeidsintensiviteit, de daarvoor ge-
75 (I eigende methode een zeer rekbaar be-
blgrip bereidwillig moeten aanvaarden,
n b En eindelijk zullen de arbeiders terdege
I moeten begrijpen dat Socialisatie is een ge-
meenschapszaak, ondernomen in het ge-
I moensc'napsveordeel. Het mag dus nimmer
voor een bepaalde arbeidersgroep het rnid-
s_ I del worden om zich ten koste van de maat
schappij te bevoordeelen, of een onevenre
dige loonsverhooging te bemachtigen.
'Maar wanneer dan aan al deze eischen is
voldaan en de arbeiders al deze voorwaar
den hebben aanvaard, dan zullen zeker ook
de heerlijke vruchten die men nu nog
ilechts in opgeschroefde propaganda-rede-
voeringen heel in de verte ziet schitteren,
[worden geplukt?
Neen, zegt het Socialisatie-rapport.
Zoo zal het niet gaan.
.Immers, in de zoo deerlijk verarmde we
reld, stelt weliswaar de socialisatie in
dien rationeel toegepast aan
arbeiders en maatschappij een hooger wel
vaart jn uitzicht, dan- zonder dat be
reikbaar zou zijn.
„Maartoch mag nimmer uit het
oog worden verloren, dat de verarming zei-
Te de voorzienings mogelijkheden nog zoo
lang zal drukken, totdat cle verwoeste
productiekrachten en voorraden weder door
ingespann.cn arbeid zijn hersteld."
Eerst dus do productie vermeerderd.
Door ingespannen arbeid.
Dan nog aan allerlei voorwaarden vol
daan.
En dan eindelijk, als dan alles meeloopt,
durft men eenige verbetering in uitzicht
6tellen.
Als de Soc. Democratische raddraaiers
eens den moed hadden dit alles aan hunne
volgelingen te vertellen
Maar zij hebben den moed niet.
Zij durven er niet van te spreken, over
tuigd als ze zijn, dat de elementen waarop
zij in de eerste plaats moeten steunen, zich
per eerste gelegenheid van hen zouden af
koeren.
V Gemeenschapsleven,
Van Soc. Democratische zijde wordt ster
ke propaganda gemaakt voor socialisatie
en in het algemeen voor gemeenschapsbe
drijven mede omdat op die wijze zoo het
heet de arbeidslust zal toenemen cn de pro
ductie zal worden verhoogd.
De arbeiders, zoo heet het steeds, bedan
ken er voor om nog langer voor de kapita
listen te werken. Zij schuwen den arbeid,
en naar onlangs in den Leidschen Raad
werd betoogd volkomen terecht.
Maar dat zal anders worden, zoodra zij
weten dat zij mogen arbeiden voor jie ge
meenschap; dan zal met vuur en met
lust, ndet uit eigen belang naar in 't belang
van het algemeen worden gearbeid.
Wij mogen niemand zonder meer van
doelbewuste misleiding beschuldigen en
moeten dus beginnen met aan te nemen dat
men volkomen in ernst spreekt.
Hierdoor wordt de zaak echter niet beter.
Immers men misleidt dan niet alleen an
deren, maar ook zichzelf.
Om dat te bewijzen, zouden we kunnen
herinneren aan do ondubbelzinnige uitspra
ken van Gods Woord.
Dat Woord leert ons-dat de mensch van
nature is een treurige egoist. Dat hij is een
hater, niet alleen van God, maar ook van
zijne naasten. Dat hij zoekt niet wat des
andoren is, maar dat hij steeds bedacht is
op eigen eer en eigen voordeel.
Voor den Sociaal Democraat heeft echter
Gods Woord geen gezag. Van een buigen
voor dat Woord is bij hem geen sprake.
Het zegt hem niets en uitspraken uit dat
Woord hebben: voor hem niet de minste
bewijskracht.
Maar ook zonder dat Woord kan het leu
genachtige van deze voorstolling worden
gekend.
In den oorlogstijd toen aan de eerste le
vensbehoeften het meest nijpende gebrek
was, behoorde zeker meer dan anders het
algemeen belang op den voorgrond te
staan..
Maar wat leerde de practijlc?
Dat menigeen zich allerlei schandelijk
heden veroorloofde, omdat hot toch slechts
voor het Rijk, d. w. z. voor de gemeenschap
was.
Een burgemeester van een zeer welvaren
de plattelandsgemeente verklaarde ons dat
het graan meermalen in een allertreurig-
sten toestand, ongeschoond cn vochtig werd
afgeleverd.
Toen cle leveranciers op het verkeerde
hiervan werden gewezen en hen onder het
oog werd gebracht dat het toch niet aan
ging dit kostelijk voedsel op een dergelijke
wijze te behandelen, heette liet bij wijze
van verontschuldiging: het is toch immers,
maar voor het Rijk?
Het gemeenschapsgevoel sprak niet in
die bange dagen, maar het eigen belang
stond op den voorgrond.
Ieder voor zich, was toen als nu de leuze.
Maar dat waren zeker geen Soc. Demo
craten zal men zeggen. Het is zeer goed
mogelijk.
Maar was het dan in het leger waar
proletariërs en niet-proletariers, soci'aliston
en niet-socialisten dooreengemengd waren
anders.
Ieder die het kazerneleven meer van na
bij kent weet het beter.
Gebouwen, gereedschappen, goederen, het
werd alles op de meest willekeurige wijze
verwaarloosd en vernield. Het was toch
immers geen persoonlijk eigendom? 't Was
slechts van de gemeenschap. En waarom
zou men daarvoor dan nog zorg dragen?
Wij hebben geen behoefte kwaad te zeg
gen van ambtenaren en beambten. Maar wij
meenen hen toch ook geen onrecht aan te
doen wanneer wij zeggen dat er bij hen
van een meer intensief arbeiden dan in par
ticulieren dienst niet gesproken kan wor
den.
De gemeenschapsprikkcl heeft niet den
minsten invloed.
Wij kunnen dan ook veilig zeggen, dat
de schoone voorspiegelingen van de Socia
listen omtrent de heerlijke vruchten van
socialisatie niet den minsten grond hebben.
De nieuwe maatschappij wanneer zij ooit
komt, zal een maatschappij zijn met de
zelfde gebreken en dezelfde tegenstellingen,
met hetzelfde onrecht en dezelfde verdruk
king die wij nu kennen.
De tyrannen heeft, een schrijver uit de
oudheid gezegd mogen wisselen, de tyran-
nie blijft.
Zoo is het.
Het zwakke punt van het Socialisme, stel
dat het komt, is dat het zal moeten wer
ken met dezelfde zwakke zondige, tot alle
kwaad geneigde menschen.
Daarom is afgezien van allerlei andere
bezwaren van socialisatie geen heil te ver
wachten.
De heilstaat, het ware geluk, zal eerst
worden gevonden, in de nieuwe bedeeling,
op de nieuwe aarde met haar herboren
schepselen.
Daar zal volkomen gerechtigheid zijn.
En dies ook waarachtig geluk.
Dit ontslaat ons echter niet van onze
verplichting om ook op deze aarde te stre
ven naar verbeteringen en hervormingen
op recht en gerechtigheid gegrond.
Die in Christus is, is een nieuw schepsel.
Maar wat wordt er van dat nieuwe levei>
nog vaak weinig gezien.
En hoe wordt daardoor menigmaal de
Naam van onzen God gelasterd.
STADSNIEUWS.
J. A. v. d. Valk Bouman.
Gisteren is geheel onverwachts, op 57-jarigon
leeftijd overledon, de heer J. A. van dor Valk
Bouman, hoofdcommies, chef der afdoeling On*
derwij! ter Gemeentesecretarie.
Een verdienslolijk ambtenaar is hiermede aan
do gemeente ontvallen.
EERSTE LUIT-ZANGAVOND.
Deze avond ging uit van den „Landsbond der
Diotsche Trokvogels ter herleving en bevordering
van Dietschen volksaard, Dietsch volksleven en
Dietsohe volkskunst". Prof. Dr. H. Wirth te
Baarn is voorzitter van dezen Bond en sprak een
inleidend woord, met lichtbeelden verduidelijkt,
ever zijn arbeid tot herleving van hot Oud-Neder-
landsche volkslied, een woord, dat wij moesten
missen, omdat wo eerst kwart over negen tegen
woordig konden zijn. Maar het luitspel en het
zingen van Mevrouw WirthSchmitt, ovenals de
spreker in sierlijke Oud-Hollandsche klocdij, heb
ben we toch gehoord. En mot allo respect voor
het streven van Prof. W5rlh en voor de onge
twijfeld groote, maar door ons niet to beoordee-
len, kunstvaardigheid op do luit van Mevrouw
WirthSchmitt, moeten wo toch eerlijk beken
nen, dat we nog niet onder do bekoring .van het
ten gehoore gebrachte zijn gokomen. Do stom-
miug van het instrument was vaak niet in orde,
het gerinkel der snaren gaf soms een hinderlijk
bijgeluid, de altstem van do zangeres-luitspeel
ster bleef altijd door in somberen toon, zelfs bij
goestige, vroolijko liedekens misschien altemaal
redenen, waarom ouzo mooio Oud-Nederlandsche
liederen zoo weinig insloegen, 't Publiek gaf
tweemaal een matig applausje en dat bij 13 num
mers! Of zijn de Leidenaars zoo onmuzikaal? Ge
zien hot tamelijk opgewekte muziekleven hier ter
stede, is dat niet te golooven. Neen, wij vreezen,
dat de luit niet meer herleven zall Ze spreekt
door haar tonen tot hot hart. Misschien, als wo
door haar tonen toth et hart. Misschien, als we
ze eens onder andcro omstandighedenhoorden,
in de vrije natuur, aan den oever van een vrien
delijk kabbelend beekjo! Wie weet! Want, zoo
zegt het gratis-uitgereikte boekjo: „Wat is en
wat wil de Dictscho trekvogel", de luit moet ,.in
de vrije natuur do dietsche tongen weer losmaken
on de dietsche harten laten opengaan". Wie van
het streven van dezen Bond meer wil weten, vra-
go dit boekjo aan bij do Bondskansclarij, 's-Gra-
venhago, Stationsplein 10. S.
HET MILLIOEX.
Wij herinneren bolanghobbendeu aan de ver
gadering van do Commissie voor „Bet Millioeu",
die a.s. Maandagavond zal worden gehouden.
Hot betreft hier een zaak van hoog gewicht,
waarvoor een goede organisatie een eerste vor-
eischte is.
Mot den meesten aandrang noodigen wij daar
om do Commissieleden uit. a.s. Maandagavond de
vergadering niet le verzuimen.
JERUEL.
Zondagmorgen 10 uur in „Patrimonium" Heilti
gingssamenkorcst. Spreker br. v. d. Horst.
Zondagavond 6.30 uur:, Groote Volkssamen-
komst.
Dinsdagavond 8 uur in Phébé, Oude Yest:
Bijbolbespreking. leider br. Boas.
Komt zelfl Brengt anderen mee!
Clirist. Hist. Kiesverecniging.
Voor de afdeeling Leiden der Christ. Hist.
Unie, hoopt Vrijdag 17 Dec. op te treden ds. I.
Vooreteogh, van Katwijk aan Zee, met het on
derworp: „Het Bolsjewisme van uit Bijbelsch
standpunt beschouwd". De vergadering zal ge
houden worden in het gebouw „Prediker" in de
J anvossensteog.
De vergadering is bedoeld als cursusvergade
ring voor geestverwanten en leden der Unie. Er
zal geen gologenheid zijn voor debat, wel zullen
ophelderingen kunnen worden gevraagd. Van niet-
ledon zal een oen klein entree gevraagd worden.
Daar Ds. Voorsteogh te Katwijk, voor hetzelf
de onderwerp, tot t-woemaal toe een zaal eivol
met belangstellenden trok, wordt ook in Leiden
succes verwacht.
Een en ander zal in den loop der volgende week
nog nader por advertentie worden bekend go-
maakt..
Carillonbespeling.
Evenals reeds enkele jaren to Amsterdam
op de Paleisklokken geschiedde, zal nu ook
hier op den vooravond van het Kerstfeest
van gemeentewege het Carillon op don
Stadhuistoren bespeeld worden. Het pro
gramma bevat uitsluitend Kerstliederen,
terwijl do bespeling zal plaatshebben des
avonds van halfaeht tot acht uur.
Do hoeren A. M. Verschoor Jr., H. Ch. Ver
voort, N. Anes, en Mej. P. D. M. Visser, allen
van hier, slaagden voor hot op 21 en 22 Oefober
j.l. gehouden examen voor klerk bij een Departe
ment van Algemeen bestuur.
Do toestand van den heer Boon, wet
houder van Oegst.geest, is' naar wij verno
men nog vrijwel onveranderd.
De Melkprijs.
Do voorzitter van de vereeniging Amstcr-
da-msche melkveav.orgiuig Hermes ^schrijft
aan do „N. R. Crt." dat het bericht als
zouden twaalf van de grootste zuivelfa-
brieksn en melkinrichtingen in Zuid-Hol
land aan den minister van landbouw be
richt hebben, dat zij eerder dachten over
Aan het Zoeklicht.
Leiden, 11 December 1920.
Wij, antirevolutionairen staan bekend
als de „dompers".
Men noemt ons do mannen van do
„nachtschool".
Wij trachten overal de luiken dicht te
timmeren om op die wijze de menschen in
het donker en dom te houden.
En daartegenover worden dan gesteld de
mannen van het. „nieuwe licht", de Socia
listen, die de gesloten ramen open rameien,
die de arbeiders willen verlichten en ont
wikkelen en „bewust" maken.
Zoo heet het immers altijd?
In de practijk komt het evenwel altijd
anders uit.
Als voorbeeld neem ik het verslag van
de laatste zittingen van den Leidschen Raad
inHetVolk van 9 December.
Volgens dit verslag werd het woord ge
voerd door Van Eek, Van Stralen, Groene-
veld en Dubbeldeman van wier redevoerin
gen een overzicht, wordt gegeven.
Maar de andere sprekers worden dood
gezwegen. Van wat zij vertelden mogen
de Volk-lezers niets weten.
Dat zon teveel licht zijn ineens.
De oogen mochten eens opengaan!
En daarom worden de „bewuste partijgc-
nooten" in den waan gebracht dat in Lei
den alleen het roode licht, heeft geschenen.
Op wat van andere zijde gezegd werd
wordt een heel groote domper gezet.
Van dompers gesproken.
OBSERVATOR.
verlaging van den prijs van de melk dm
aan verliooiging van dien. prijs, min of meer
misleidend is, daar de onderteekenaren van
dat adres aan den minister op twee na al
le fabrieken, van melkproducten zijn, die
gewoonlijk niet als zuivelfabriek worden
betiteld. En wat de melkinrichtingen be
treft, de adresseerende melkinrichtingen
zijn alle kleine onderdeelen van bedoeldo
fabrieken van gecondenseerde melk en ge
vestigd in Rotterdam.
Steenkolen.
De heer F. G. Waller, voorzitter van het
Centraal Verreke akant-oor voor Brandstof
fen, schrijft o.m. in de „Nieuwe Crt.":
Ik meen ook, dat de Rijks kolendistribu-
tie en het Centraal Verxekenkantocr voor
Brandstoffen geen oogenblik langer moeten
bestaan dan strikt noodig is. Die noodza
kelijkheid bestaat m.i. alleen, -zoolauig nog
een belangrijk verschil tusschen de prijzen
van buitenlondsche en Limburgsche kolen
bestaat. Zoolang deze toestand bestaat, is
het C. V. B. noodig om deze prijsverschil
len te egaliseeren, terwijl do R. IC. D. noo
dig blijft om de verdeeling van deze kolen
te bewerkstelligen.
De vraag, of bede® de buitenlandse he ko-
lenprijzen reeds zoo dicht tot de Limburg-
sohe zijn genaderd, dat een opheffing van
R. K. D. en C. V. B. reeds op dit oogenblik
wensohelijk zou zijn, moet ik ontkennend
te moeten beantwoorden, maar ik wenseh
hier aan toe te voegen, dat in da
laatste weken de prijsdalingen van buiten-
landsche kolen zoo buitengewoon groot"
zijn geweest en zoo snel hebben plaats ge
had, dat het onmogelijk is to voorspellen,
wat zelfs de allernaaste toekomst in dit op
zicht zal brengen. Het is o.a. zeer waar
schijnlijk, dat. Engeland weder zeer co®-
curreerentl kolen op onze markt zal aan
bieden, hetgeen dit jaar niet meer het ge
val is geweest.
Bijz. Midd. Onderwijs.
Een wetsontwerp, waardoor liet mogelijk zal
worden dat besturen van bijzondere scholen voor
stichting en uitbreiding der bijzondere gymnasia
en hoogore burgorscholen (I-ycoa) golden kunnen
opnemen bij do Rijkspostspaarbank en andero
lichamen, heeft het departement van Onderwijs
vorlaton.
FEUILLETON.
(Ouder de Pelgrini-vadcrs.)
23)
Zij maakte het jongste kind van mistress
Winslow op hare armen in slaap. Zij geleek
op haar; het vredige gelaat van het kleiDo
kind herinnerde haar de zegevierende kalm
te der stervende; maar geen enkele worste
ling had nog het hartje, dat zoo zacht
klopte, verontrust; geen droefenis had nog
die frissche wangen doen rimpelen. Anna
kuste het voorhoofd van het kind, legde
I het in zijn harde wiegje van boomschors
1 neder en ging weg, vastbesloten do kinde
ren van Edward Winslow niet meer te ko-
nien verzorgen, en toch de naam deed haan
■altijd het hart kloppen.
Van huis tot huie, overal verrichtte zij
den een of anderen kleinen dienst, totdat zij
in hare woning terug kwam.
„Is mijn vader hier?" vroeg zij verwon
derd, toen zij binnentrad.
„Ja, hij slaapt," antwoordde hare moe
der, terwijl zij een toeken tot stilt-e gaf;
»ihij is thuis gekomen, zeggende dat hij
hoofdpijn heeft, en hii is in slaap geval
len."
Anna kwam dichterbij. Haar vader
6cheen zwaar te slapen.
Hij had een hooge kleur; hij ademde hij
gend. Zij keek hem met schrik aan, terwijl
zij haren rug opzettelijk naar hare moeder
keerde.
Zoo bleef zij een kleine poos, zwaar ge
drukt, maar trachtende zichzelve te beheer-
schen.
Een enkele blik zou haar voldaan heb
ben zij had gezien dat haar vader ziek, erg
ziek was, en dat hij geen weerstandskracht
meer had.
Stil, zonder hare moeder iets te laten
blijken van de vrees die haar het hart be
knelde, maakte Anna voor haren vader
het bed op, maakte water warm, en dom
pelde zijn voeten in het bijna kokend heete
water.
Dit deed hem bijkomen; hij opende de
oogen en zich half oprichtend, zeide hij:
„Dat is goed zoo!"
Weldra, toen hij het hoofd wat verlicht
gevoelde, sleepte hij zich tot bij het bed.
Anna had intusschen Wrestling Hopkins
naar het veld gezonden om haren broeder
te halen.
John kwam op het oogenblik, dat de
heer Carver zich op zijn matras neervleide.
Hij ontkleedde zijn vader, en legde hem
op het bod. Sinds verscheiden maanden
sliep de gouverneur van de kleine kolonie
geheel gekleed, om zoowel des nachts als
overdag bij alle gebeurtenis gereed te zijn.
John deed alles onder leiding van Anna.
Hij was verstomd, als verplet, door wat
-hij voor oogen had: nog maar drie uren
tevoren, etend zijn vader nog met* hem op
het veld te werken. Mistress Carver, die
zich zonder hulp niet bewegen kon, was in
een nabijzijnd vertrek gebleven.
„Wat is er dan toch gebeurd?" vroeg
John, zoodra hij zijn vader te ruste had
gelogd. Anna was bezig oen drank gereed
te maken, en antwoordde niet.
Haar broeder legde de hand op haren
schouder; zij wendde zich om. John schrok,
ziende hoe bleek zijn zuster was. Hij sprak
binnensmonds: „Wel gij goedo en getrou
we dienstknecht; over veel zal Ik u zetten,
ga in, in de vreugdo uwe Heeren." Zij
zweeg een oogenblik. Daarna ging zij
voort: „Dat is er gebeurd, John! Vader
heeft deze stem gehoord en hij gehoor
zaamt".
„Dit wil zeggen, dat hij sterft", zeide de
altijd praktische John.
„Hij sterft," herhaalde Anna, „en moedor
zal hem volgen."
„Dan zullen wij alleen zijn!" zeide John,
en maakte een beweging van schrik, als
ware hij een klein kind geweest.
„Zij zullen bij elkander zijn", antwoord
de zijne zuster, wier gelaat weer kalm was
geworden.
John sprak geen woord.
Mistresse Carver'riep hare dochter.
Hare kinderen brachten haar bij het
sterfbed van haren man. Zij liet geen be
zorgdheid of droefheid blijkon; gezeten
naast haren man, keek zij hem aan.
Eenmaal boog zij zich over hem heei^
drukte de lippen op zijn voorhoofd- Anna
en John verwijderden zich eerbiedig.
„John!" zeido zij. Haar zoon kwam na
der.
„John!" herhaalde zij; zij sprak tot ha
ren man, niet tot haar zoon.
De stervende sloeg de oogen open.
„Mary!" zeide hij, daarop met zwakke,
doffe stem en afgebroken: „Ik heb den goe
den strijd gestredenik heb den loop
voleindigd... ik heb het geloof behouden...-
uit genade do kroon
Zijn hoofd viel weer neer; men hoorde
niet meer dan afgebroken woorden.
De heoren Bradford en Brewster, door
de tijding die Wrestling Hopkins gebracht
had, gewaarschuwd, waren in de hut geko
men.
De lieor Brewster lag geknield. Hij bad
niet voor de ziel die nog in haren leemen
kerker worstelde, bot geloof der Pelgrims
was te vast cn de hoop van den heer Car
ver te wel bekend, dan dat. zijne broeders
een oogenblik konden twijfelen aangasmdo
do barmhartigheid Gods jegens zijn dienst
knecht.
De stem van den eerwaardigen ouderling
ging op tot den God des verbonds voor de
overlevenden, voor do bedroefdo vrouw,
voor de weezen geworden kinderen, voor do
van haren eersten gouverneur beroofde ko
lonie, voor de vrienden, die een trouwen
steun zagen verdwijnen.
Mistress Carver hield het oog gevestigd
op haren echtgenoot; hij was beweging
loos; de drukkende ademhaling alleen bo-
wees een overblijfsel van leven.
Hot gebed was geëindigd. Men hoorde in
de kleine hut geen snikken of zuchten. Aller
oog was gevestigd op den stervende. Aller
hart hield zich onbewust vast aan de belof
ten Van God in Jezus Christus. De adem
haling werd meer ongeregeld; or vertoon»
do zich een zekere trekking op het gelaat,
Anna had het kleine venster opengezet^
om lucht te maken. Toen zij weer hot bed
naderde, kwam er plotseling een uitdruk
king van eon onverstoorbare® vrede op het
gelaat, dien allen aanschouwden.
(Wordt vorvolgd)»
