Dagblad voor Leiden en Omstreken.
ABONNEMENTSPRIJS
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
WAAR AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
PER KWARTAAL 12.50
I'ER WEEK10.13
FRANCO PER POST PER KWARTAAL 12.90
iste JAARGANG. - WOENSDAG 24 NOVEMBER 1920. - Nd. 200
BUREAU HOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278
ADVERTENTIE-PRIJS
PER GEWONE REGEL 10.22 1/3
DES ZATERDAGS 10.30
INGEZONDEN RECLAMES DL'BBEL TARIEF
KLEINE ADVERTENTIES van hnogstcnj
30 noorden 50 cent: Zaterdags 75 cent.
bij vooruitbetaling
Oit nummer bestaat uit twee bladen
Socialisatie.
Voor de socialisatie en t c g o n de re»
ie lie.
Dat is de leuze waarmede de socialisten
de massa zoeken te begeesteren, waarvoor
de arbeiders moeten protesteeren, manifes-
teerón en als het pas geeft zolf6 6taken.
Het merkwaardige is evenwel dat nog
«leeds niet vaststaat, wat met deze leuze
toch eigenlijk wordt bedoeld.
De heer Schaper verklaarde in de Ka
mer dat „de socialisatie natuurlijk nog
geen vast omlijnd begrip is. Wij weten het,
abet alles is pasklaar en helder op dit
oogenblik. De zaak is nog in wording,
zij is nog in haar allereerste begin."
£n toch worden de aubeiders opgezweept
om voor de socialisatie te ijveren.
De heer Dresselhuys deed daarom een
goed werk door bij de algemcene beschou
wingen over de Staatsbegrooting de aan
dacht te vestigen op wat in Duitschland
.gebeurde de laatste jaren.
„Daar, zoo verklaarde hij, zijn niet al
leen de profeten, maar ook de mannen van
de practijk. Daar heeft men nu twee jaar
lang waschechte sociaal-domocralische Mi
nisters aan bet roer en staat het Duitsche
parlement ook nu nog mede onder den in
vloed van de socialisten.
Daar kunnen we dus heengaan om theo
rie en practijk te loeren.
In de eerste dagen van de Duitsche re
volutie, in In o venioer 1918, werd van ge
zaghebbende socialistische zijdo do juich
kreet geslaakt, dat het socialistische ideaal
nu in vervulling zou gaan.
Het militarisme toch had in den oorlogs
tijd door zijn monopoliseering en Verstaat-
lichung alles gereed gemaakt voor dc so-
cialiseering. Het zegevierende socialisme
behoefde slechts in de 6chocnen te stappen
van het militairisme om de volledige socia
lisatie in betrekkelijk korten tijd tot verwe
zenlijking te brengen.
Drie weken later was de ijver al danig
bekoeld.
Nog in dezelfde maand kwam Ebcrt do
geestdrift temperen door de verklaring dat
een plotselinge overgang naar het sociaiis-
nie tot het rijk der tantasiien behoort.
Er werd nu onderscheid gemaakt tus-
schen de z. g. rijpe en de niet-rijpe bedrijfs
takkeu.
Het aantal rijpe bedrijven was buitenge
woon kiem. Goed beschouwd was er vol
gens liet oordeel van een in die dagen ge
vormde socialisatie-commissio slechts 6 e a
bedrijf dat voor socialiseering in aanmer
king kwam, n. 1. het m ij n b e d r ij f.
Maar bij dit bedrijf was de toepassing
dan ook zeer eenvoudig. Men behoefde
slechts de onteigening en de schadeloosstel
ling ie jegélen en alles was iu orde.
i Men had zich de zaak aldus gedacht:
Do mijnmagnaten zouden worden schade
loosgesteld op de basis van de winst voor
den oorlog. Alle mijnen zouden komen in
oen N. V.: de Duitsche kolengemeenschap
bestuurd door een kolenraad, bestaande uit
mijndireciies, mijnwerkers, mijubeambten
en vertegenwoordigers van de consumenten.
Alle winsten zouden komen aan de gemeen
schap.
Zoo z o u het gaan, maar -zoo i s het niet
gegaau.
De Soc.-Democratische regeering vond
hei rapport zoo prachtig, dat ze het netje6
bij andere stapels rapporten deponeerde, om
ze li" mot een nieuw plau te komen.
Maar ook van dit plan werd in de prac-
jijk niets bemerkt.
Onder den indruk van de bekende Kapp-
Putsch, toen er toch weer eens iets gedaan
moest worden om de mensohen zoet le hou
den, werd weer een nieuwe socialisatie-eom-
missie benoemd.
En deze commissie kwam tot ieders ver
rassing, met een plan dat neerkomt op
het handhaven van het privaatbezit, onder
toezicht van den staat.
Eenstemmig was deze commissie niet, er
was ook een minderheidsplan, maar merk
waardig was toch wel dat beide plannen
uitgaan van do oudo kapitalistische ge
dachte; het maken van wifist. Men wil de
productio bevorderen door het toekennen
van promién, het in uitzicht stellen van
kleine aandeden enz., met andere woorden
het prikkelen van dc begeerte naar privaat
bezit. Maar van bescherming van den con
sument, waarom het toch in de eerste
plaats te doen moet zijn, blijkt niets.
Onze ruimte laat niet toe hierop nog ver
der in te gaan.
Het is ook niet noodig.
D i t is wel duidelijk, de socialisatie die
in Duitschland zoo gemakkelijk scheen en
waar alles als het ware gereed stond, is
volkomen dood.
Men spreekt er nog wel over, evenals
bij ons, men gebruikt het woord nog,
om zoo nu en dan de massa in de gewenseh-
te stemming te brengen, maar practlsche,
beteekenis heeft de socialisatieleyze niet.
Deze feiten, want dat zijn het toch,
moesten wel in staat zijn de socialisten ten
onzent eenige voorzichtigheid te doen be
trachten.
Nu dit echter niet. het geval is, nu men
doorgaat en tracht de menschen met deze
leuze aan het lijntje te krijgen of to hou
den zal inen het andere partijen niet kwa
lijk nemen indien ze tegenover de holle so-
cialisatie-leuzc een gereserveerde houding
aannemen en zich niet door schoonschijnen
de woorden laten verblinden.
STADSNIEUWS.
Stads-Evangclisatie „Jcruel".
Gisteravond werd vanwego do Stads-Evangelb
ealie Jcruel in do grooto zaal der Stadsgehoor
zaal een opwekkings-bijeonkomst gehouden.
Do lieer W. Nauta, voorzitter, opendo hot 60-
menzijn met een kort oponingswoord, waarin hij
op do beteokenis van de vergadering wees. Waar
om gaan wij heden het evangelie verkondigen in
de Stadsgehoorzaal, terwijl er zoovele kerken zijn
waar Gods Woord op een duidelijke en klare
wijze wordt verkondigd? Hot is heel nuttig om
buiten dezo plaatsen nog samen te komen op een
avond als deze. Het zal een „gelegenheids-
avond'" zijn.
Spr. wekte allen op om met aandacht te luiste
ren naar dc sprekers cn de zang,opdat deze avond
slagen moge.
Vervolgens ging hij voor in gebed, waarna ge
zongen werd Pa. 25:2.
Door het zangkoor werden op zeer verdienstelij
ke wijze eenige liederen ten gehoore gebracht:
„Bede", „Tfoost Mijn Volk" en „De wereld is Uw
liefde niet waard".
Do heer F. II. v. d. JTorst hield zijn voordracht
getiteld: Dolle Salome of banden der bandeloos
heid.
Spr. heeft een „voordracht" aangekondigd npdat
anders velen misschien zouden terug blijven,
denkende oen predikatie te moeten aanhooren.
Hier zal een levend getuigenis worden getuigd, bf
Spr. wees op de kluisters dor wereld naar aan«
loiaing van Matth. 14:6—12, waar de geschie
denis van Herodes' dochter en het einde van Jo
hannes den Dooper is beschreven.
In breede perspectieven leidt inleider de aan
wezigen in den geest in de koninklijke zaal,
waar alles schittert en praait. Koning Herodes
mot zijn feestgenooten zijn daar bijeen.
In diepe kleuren schildert hij hierna de verdor
venheid die in dezo feestviering besloten ligt, hoe
ver Herodes met do zijnen op het pad der zondon
was gedaald. Do wellusten des vleesches krijgen
dc .overhand. En als Herocfes' dochtertje gedanst
hoeft, stelt de Koning zich prijs aan het grootste
gevaar hij geeft de helft van zijn koninkrijk in
haar macht.
En terstond weet de overste van den dienst
der zonde, de duivel, er gebruik van te maken,
om oen van Gods heilige gezanten uit hot leven
te roeien. Hert hoofd vau Johannes den Dooper
wordt uitgeleverd!
Welk een offers vraagt de dienst der zonde!
Het- middernachtelijk uur, is do middagtijd van
den vorst der duisternis, des verderfs. Dan viert
de Satan zijn hoogtij.
Maar mocht Johannes hier op aarde zijn leven
verliezen, daar boven in den hemel brak zijn
eeuwig leven in heerlijkheid aan. Hier op aarde
staat het leven nog in het teoken van de twee
strijdende machten, de eor.o tot uitbreiding van
liet Rijk Gods en de andere (ot vestiging van
het rijk des verderfs.
Spr. Etclt den aanwezigen do vraag: Aan wel
ken kant bevindt gij. u?
De wereld-massa is steeds slervende. Eens zul
len allen ten grave dalen. Gelukkig zijn dan zij
die de geuadegift Gods hebben ontvangen, d.i.
het eeuwige loven. Wat is er nog over van do
pracht én praal van Ilerodes? Het gaat voorbij
alle grootheid der aarde, met al wat de mensch
in eigen kracht tot stand" heeft weten te brengen.
Waar gaan wij heen? Op dezo vraag mag maar
één antwoord gegeven worden: „Naar Jezus".
Ter afwisseling werd gezongen door het Zang
koor: „Liefde" en „Gonadcklokken".
Nu kwam de Christ en-neger, de heer Slijngaard,
aan 't woord.Dcze hield een toespraak over,,Waar
achtige vrijheid", in verband met 1 Joh. 2:15
enz. Spr. verhaalde zijn bevindingen in de Euro-"
peesche Christenlanden, nadat hij uit de donkere
heidenstreken gekomen was.
Welk een ontnuchtering vas het voor hem! Hij
had gedacht te komen in een land vol van predi
king, een nieuw Jeruzalem. Waar was die kracht
van 't evangelie en de naam van het Christen
dom die hij in Europa dacht te kunnen vinden.
De ontnuchtering sloeg hc-m neer. Zelfs wan
hoop kwam over hem. Zou hij maar liever weer
niet teruggaan naar het hoide-nland en zeggen:
Keert weder tot en blijf bij uw afgoden, o hei
denen, uw godsdienst heeft meer beteekenis dan
die der Christenen.
Neen...! spr. zal nooit den Kerstavond verge
ten, waarop hij bemoedigd is geworden. Hij werd
na langdurige geestelijke worsteling wedor aange
grepen. Hij zag hoo als het ware de Bteenen, cle
huizen, do gebeelè natuur luisterde als Chris
tus' naam werd verkondigd en groot gemaakt.
Hij verkreeg moed en vuur en kracht om in het
geloof Christus trouw te blijven, cn voor de uit
breiding van Zijn rijk werkzaam te zijn.
En wat is nu van de wereld? De menschhcid
bevindtzich in een doolliof.Een stroom van ongeloof
overhcerscht het men6chengcsl;u:ht. dat onder do
gevolgen daarvan moet bukken. De strijd tegen
Satan is zwaar. Maar hij is reeds overwonnen!
Hot zijn zijn laatste stuiptrekkingen voor hij
voor eeuwig wordt gebonden.
Spr. wekte tenslotte op dat allen zich zullen
overtuigen of zij zich van Satan hebben verwij
derd en zich ook geen stadje buiten Sodom hebben
verkoren dat toch mede zal vergaan, maar of zij
zich naar het bevel van God werkelijk onder hen
bevinden die hot Sodom van zonden en ongerech
tigheden voor goed den rug hebben toegekeerd.
Nu werd nog een duet gezongen: „Mijn Jezus
heb ik noodig".
Do voorzitter, de heer Nauta, sloot do bijeen
komst mot dankzegging.
Hij wekte op om de scliaalcollccte aan de deur
voor het. Bouwfonds te gedenken. Er is een ge
bouw aangekocht aan den Groenesteog dat nog
niot betaald kan worden!
Voorts deelde hij mede dat de beer Slijngaard
a.8. Donderdag in oen opwekkingsbijeenkomst
wen6cht op te treden.
Nadat tenslotte nog gezamenlijk was gezongen,
ging men uiteen.
Zoo gaat het goed.
Naar ons van bevoegde zijde wordt me
degedeeld zal het Bestuur der Leidsche
Broodbakkerspatroonsvcreeniging aan hare
leden voorstellen a. s. Maandag de prijzen
van wittebrood en Zeeuwsch tarwebrood
opnieuw te verlagen. Zulks in verband met
de dalende prijzen van tarwe en bloem.
Het schijnt dat de concurrentie op de
vrije markt spoediger tot verlaging leidt
dau de bemoeiingen van de rcgecring. Tot
nu toe schijnt er althans van verlaging van
de prijzen der Regeeringsbloem, over de
kwaliteit waarvan voortdurend geklaagd
wordt, ong geen sprake te zijn.
Den 8en December a. s. hoopt Ds. W.
.Bouwman, Predikant bij de Geref. Kerk
alhier, in het kerkgebouw aan de Hooi
gracht een gedachtenisrede te houden bij
de herdenking van Z.Eerw.'s 25-jarigo
ambtsbediening.
Do afdeeling Leiden van „Pro Rege"
houdt. a. s. Dinsdag 30 November iu de
Stadsgehoorzaal eeu groole Openbare Ver
gadering.
Aanvankelijk had o. m. zich als spreker
voor deze vergadering bereid verklaard Ds.
van den Bosch te 's-Gravenhagc. Deze is
echter verhinderd geworden.
In zijn plaats treedt nu op, dc hoer Mr.
H. Bijleveld, oud-minister van Marine.
Bovendien zullen het woord voeren Ge
neraal Weber en kaptein Legcmaat..
Ds. Thomas zal het openingswoord, en
Ds. Punselie het slotwoQrd spreken. Wij
verwijzen naar de in dit nummer voorko
mende advertentie.
Gisteren werd reeds op verschillende
slootcn rond Leiden door de Leidsche jeugd
geschaatst. De IJsbaan der Leidsche IJs
club kon door de geringe vorst nog niet
geopend worden.
De hulp-Zendingsvereeniging Leiden (afd.
van den Geref Zendingsbond) houdt op 29 Nov.
a.s. weder een openbaro vergadering in de Oos-
terkerk, waarin als spreker zal optreden Ds. G.
Lans, Director vau den Geref. Zendingsbond.
Ds. Lans zal sproken over: Vau Zout cn van
Licht.
Naar wij vernemen is onze stadgenoot, de
hoer F. van Romburgh, oud-lid van den Gemeen
teraad en Secretaris van do Ned. Maatschappij
van Tuinbouw en Plantkunde, zeer ern6lig ongu-
6told.
N-Vanwege de Chr. Middenstandsbond zal,naar
ons wordt gemeldt, met Januari a.s» een weekblad
worden uitgegeven, dat speciaal do belangen der
middenstand zal dienen en een vraagbaak zal zijn
Het ligt in de bedoeling dit blad gratis aan do
leden der Chr. Middenslandsverecniging te ver
strekken.
BINNENLAND.
De seinmasten voltooid.
Thans zijn al de zes seinmasten op het
verzendstation voor draadloozc telegrafie
Radio-Assel voltooid. Maandagnamiddag
om 3 uur is op den laats ten mast de spits
gezet. De werklieden, die dit werk verrich
ten, hebben na de voltooiing een mooien
grooten denneboom boven op den spits ge
plaatst.: de Meiboom in den mast.
Bij de voltooiing van iederen mast heeft
elke torenbouwer f 100 extra loon ontvan
gen. Do vreugde der werklieden zal wel niet
alleen dit financieel© voordeeltje tot grond
gehad hebben, maar stellig ook het feit, dat
dit moeilijke en uiterst gevaarlijke werk
bijna zonder ongelukken is afgeloopen. Be
halve de ramp, die in den nazomer is voor
gevallen bij het optrekken van den vierden
mast. heeft er geen enkel ongeval plaats
gehad.
Ncderlandsehc veeuitvoer.
De redacteur van de „Msb." te Brussel
seint:
Aan het Zoeklicht.
Leiden, 24 November 1920.
We moeten bezuinigen!
Dat is thans het wachtwoord ook in da
gemeentelijke huishoudens.
De groote moeilijkheid is'echter waar Ie
beginnen.
Om dit vraagstuk op te lossen heeft men
in sommige gemeenten een „Bezuinigings-
dienst" ingesteld.
De bedoeling is ongetwijfeld goed,
daar niet van, maar wat dc resultaten be
treft, vrees ik toch het ergste.
Men begint met het aanstellen van Be-
zuinigingsinspeeteurs, die, omdat ze onaf
hankelijk moeten zijn en van alle mailden
thuis, een rijk bestaan moeten hebben.
Bij een inspecteur past natuurlijk een
Bezuinigingsburean. En een bureau zonder
ambtenaren is toch al te ongekleed. Dezo
hecren moeten zich nuttig maken en hoe
kan dit ander dan door op grooto folio-vel
len Bezuinigingsrapporten te schrijven?
Maar die rapporten hebben alleen waar
de als de ambtenaren overal kunnen rond
snuffelen en dus is het niet meer don bil
lijk dat Bezuinigingsauto's en -fietsen etc.
worden aangeschaft.
En om op dit alles het oog te houden is
het noodig, dat er komen adj. inspecteurs,
inspecteurs, hoofd-inspectcurs en hoe die
heeren anders mogen heeten.
Met het gevolg dat men een prachtige
„dienst" krijgt, waar heel wat ambtenaren
kunnen worden ondergebracht, maar dat da
lieve centen rollen, rolien harder dau ooit
Le voren.
Dat er bezuinigd moet worden is button
kijf.
Maar als men 't doet op deze wijze
ik weet het niet maar 't middel lijkt nic er
ger dan de kwaal.
OBSERVATOR.
In Belgische landbouwkringen is het be
richt ontvangen, dat van 4 December a. s.
af de Nederlandsche grenzen geopend zui-
let worden voor den uitvoer naar alle lan
den van alle vee, behalve varkens, niaar
dat aan België en in transito door Belgie
alleen maar paarden zullen mogen verkocht
worden.
Dit bericht heeft hier in officieele land
bouwkringen groote opschudding verwekt,
vooral daar Belgio steeds een zeer goede
afnemer van Ncderlandsch vee was.
Men vraagt zich af, of dit verbod ge
steld is als tegenmaatregel wijl België ge
durende verscheidene wekea zijn grens voor
den in- en uitvoer van vee gesloten heeft.
Dit geschiedde echter om een uitbreiding
van de veepest zooveel mogelijk tegen te
gaan.
Men hoopt hier dat Nederland de toela
ting van den uitvoer zal wijzigen in dien
geest dat ook Belgic koeien enz. vau Ne
derland zal kunnen koopen.
Het ontslag aan het Vctboreau.
De Minister van Landbouw heeft gister
avond in de vergadering der Tweede Ka
mer erkend, dat zijn vroegere mededeeling
inzake het ontslag van drie ambtenaren aan
het vet bureau een vergissing is geweest.
Hij had zijn mededeeling gegrond op amb
telijke berichten, die onjuist zijn gebleken.
De Minister bood de Kamer zijn veront
schuldigingen daarvoor aan. Dadelijk na
dat hem uit het verslag der ensis-enquete-
commissie de ware toedracht van zaken
was gebleken, heeft hij aan de betrokken
ambtenaren als schadeloosstelling dria
maanden salaris aangeboden, twee van hen
hebben dat aanvaard, de derde heeft gewei
gerd, omdat hij meende, dat de schadeloos
stelling'door den rechter moet worden vasts
gesteld. Indien de Kamer de motie van af
keuring door den heer Kolthek voorgesteld
FEUILLETON
De gemeente onder het kruis
9)
(Onder dc Pelgrim-vadcrs.)
V.
Toen dc emigranten in Leidon de zeer on
volmaakte kaarten van de Amerikaansche
kusten, die zij "bezaten, bestudeerd hadden,
■waren zij besloten aan de monding van den
Hudson te ontschepen.
Het land daar was rijk en gezond, zeide
men; geen enkele Europeaan had er nog
zijne tenten opgeslagen. De plaats was dus
goed, om or de nieuwe kolonie te vestigen.
Daarheen had men dus den 6teven gewend.
Weldra echter, toen men het land aan den
horizon in het gezich kreeg, bespeurde men
dat de berekening niet juist was, en dat de
kusten die men in de verte zag, meer noor
delijk gelegen waren, dan de monding van
den Hudson.
„Laat ons naar de kust varen," zeiden
de pelgrims, met de heeren Carver en Brew
ster aan het hoofd; „wij zullen lang6 do
Ikust gaan om een geschikte plaats voor de
ontscheping le zoeken. Het is toch heerlijk,
Weer land te zien."
„Ik heb do vrouwen schreiende gevonden
als kinderen," zeide John Carver heel zacht
tot zijn vader; „Anna stond zoo even op
de bovenste trede van den trap barer hut,
met .den kleinen Oceanus, op wien zij zoo
trotech is, op don arm, om hem voor de
eerste maal het land te laten zien."
Het scheepsvolk aarzelde; de kust scheen
hi»slecht toe, gevaa4ijk door de branding;
de lucht was zwaar bewolkt.
Het verlangen der vrouwen, of liever ge
zegd hare bohoefte gaf den doorslag; velen
van haar waren ziek, of snakten naar het
open veld.
„Een druppel bronwater zou mij verkwik
ken," zuchtte mistress Allerton. Men na
derde de kust op het oogenblik dat de
wind opstak. De storm brak woedend los.
„De Heer heeft deze plaats hier voor
onze ontscheping uitgekozen," zeide de heer
Allerton; „wij kunnen niet verder gaan;
wij moeten het anker uitwerpen."
„Men gaat het anker uitwerpen!" her
haald© men in alle hoeken van het schip.
Anna sprak zachtkens tot hare moeder:
„Nog een oogenblik, en met die onop
houdelijke beweging, die u zoo vermoeit,
zal het gedaan zijn."
Mistress Carver sloeg hare matte oogle
den op: „Ik dacht niet, dat ik zoolang in
leven zou gebleven zijn, om mijn lichaam
aan de aarde toe te vertrouwen," antwoord
de zij met een gedempte stem; „doch de zee
moet ook de dooden die in haar zijn, terug
geven."
Anna bleef kalm; sedert haar moeder'
van Ghristoffel afscheid had genomen, was
het blijkbaar, dat zij zich van de aarde ge
heel had losgemaakt, en hare dochter was
het gewend hare moeder gedurig over haar
aanstaand vertrek te hooren spreken.
„God heeft ons toch naar de haven ge
bracht," zeide zij met kalmte.
„Om uw aller wil ben ik er blijde om,"
zeide de moeder; maar zij 6loot hare oogen
weer.
Anna bleef 'n poosje bij haar, drukten de
hand op het -hart, als om de droevenis, die
zich wilde uiten, tegen te houden. Daarna
nam zij den kleinen 0ceanu6, die wakker
was geworden, op den arm en ging naar
het dek.
Daar was het land, het. vaderland, dat
zij zoo ver door zoo vele gevaren heen,
hadden bereikt.
De kust was overdekt met wouden, wier
voel, zich in de zee baadden. Anna meende
in de verte het gebladerte dor eikenboomen
en de uitstekende takken der pijnboomen en
te kunnen onderscheiden; andere onbekende
hoornen vervulden do lucht met een vreem
den geur.
Al de vrouwen stonden op het dek bij
een; allen schouwden hot land met welge
vallen aan; allen dankten God.
Doch onder de mannen openbaarde zich
een zekere onrust. Op het zien van het land
waren do politieke theorieën ontwaakt.
Om do eenheid in handelen, bij eene aan
te vangen ónderneming zoo noodig, te
handhaven, hadden de heeren Carver en
Bradford een stuk opgesteld, -dat. al de pel
grims aan elkander verbond en hen ver
plichtte, aan de wetten en reglementen te
gehoorzamen, welke men voor het bestuur
der jeugdige republiek mocht uitvaardigen.
Al dc mannen onderteokendep het document
en de orde was hersteld.
„Alvorens men wetten maakt, moet men
een dak hebben, waaronder inen het hoofd
kan neerleggen," zeide do heer Hopkins
glimlachend; „cn om dat dak te maken,
diende men aan land te gaan."
„De wet is wat 's menschen ziel het eerst
behoeft," zeide de statige Bradford, „en de
behoeften der ziel gaan voor die van het
lichaam."
„Voor onze zielen hebben wij de wet van
God", zeide de heer Carver; „ik acht dus
dat het ons geoorloofd is ons met de tegen
woordige belangen bezig te houden. Mijne
vrouw is ziek; ik verlang zeer haar aan
land te kunnen brengen."
„Vader, als gij hot goed vindt," spraken
John on Izaak Carver, „dan gaan wij mot
kapitein Standish aan land, om te zien of
or in 't woud niet een spoor van een woning
is te vinden, en een plaats om moeder daar
neer te leggen.'1
„Hoe'zult go aan wal komen?" vroeg de
heer Carver, die het land met genoegen
aanstaarde; maar niet zonder bezorgdheid?,
„het water is laag; het schip kan niet aan
de kust komen, en de sloep moet noodwen
dig gemaakt worden, aleer die in zee kan
gelaten worden."
„Wij zullen de boot nemen en dan te wa
ter gaan," zeide de kapitein, terwijl.hij de
hand op den schouder van John Carver
logde; „als die jongelui, evenals ik, ter
oorlog waren geweest, zouden zij weten,
dat men de vesting niet inneemt, zonder
die to bestormen. Inplaats van de kogels
der vijanden, hebben wij hier slechts een
strook zee over te steken. Komaan, heeren!"
Dat gezegd hebbende, liet de kapitein
zich langs het schip afglijden, greep de rie
men van de kleine boot, en binnen een
oogenblik sloegen zij de riomon-in de stille
wateren van de baai; en nu zag men ben
naar de kust roeien.
(Wordt vervolgd).
