Dagblad voor Leiden en Omstreken. ABONNEMENTSPRIJS - IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN IVAAK AGENTEN GEVESTIGD ZIJN TER KWARTAAL f 2.50 PER WEEK f 0.10 FRANCO PER POST PER KWARTAAL 12.00 ■ste JAARGANG. - MAANDAG 19 JULI 1920. - No. 91 BUREAUHOOIGRACHT 35 - LEIDEN. TELEFOON INT. 1278 Te wapen Tienduizend zien wij.'sjaars bezwijken' Door 't sluipend' ffif Iter wre©de T B C En tevergeefs weerklinkt door alle rijken ..Doet allen, allen mee! En loch, dees' blijde mare moest. ontroeren: „Als ge allen meehelpt sterft, de T. B. er Laat U door "t U ook dreigend leed vervoeren: Doel allen, allen mee! Ziedaar de aanhef van een.brccIlure 'die wc-met veel'belangstelling lazen en waarop wij gaarne vanaf deze plaats de aandacht vestigen. Het doel van deze brochure is ons volk te doordringen van deze onbetwistbare waarheid: De tuberculose is een be smettelijke ziekte d'io kgn worden over wonnen en uitgeroeid. Dat de l- b. c. ut meest moordende en 'de ineegt .verwoestende zi?klc is mag langzamerhand als bekend worden ver ondersteld- Uit de officieele opgaven blijkt dat in tin? kleine landje jaarlijks tienduizend menschep en meest allen jonge, alléén aan longluberculo«? sterver. Dit bélee- kent dat door dje ééne ziekte, iaar in jaar uil. de bevolking van .een gc'heel-'k gemeen Ie van 10/l00 inwoners wordt Weggemaaid. Elk dag worden cemidcleld Bi riicnschenlevena door da tuberculose Wge-sneden. Terecht i's opgemerkt dat deze ziekte Wat hot. aan lal slachtoffers betreft, en liet onheil dat zij verwekt, alle rampen, oorlogen en epidëmiën ver te boven gaat. En toch wordt er betrekkelijk nog zoo fvvemig gedaan om deze vrecselijke ziêk- Ie boslriidcn: De oorzaak? De mensch jammert wel als een stoomboot vergaat, Een mijn springt, een oorlog, gaat woeden: Als plotseling een ramp komt, ja. elan is er baat Dan voelt hij zijn harte zwaar bloeden. Mot de tuberculose is het echter an- flers- Zij maakt niet. plotseling een y.oof aantal slachtoffers, maar: Zij sluipt door de sloppen, zij dringt in 't kasteel. Zij schuilt in de stofwolk der straten;' stralen; [Iet liefste- ons het dierbaarste, valt haar ten deel En wordt h;aar zoo klaklops eélaten. Doordat zij meer sluipenderwijs massa's treft» Elk uur c-en van de onzen komt dooden Eu rusteloos knaagt, ach helaas nu beseft De mensch niet, dat hulp da'ent geboden. „De Tuberculose, zegt de schrijver, 'gaal heimelijk tewerk, verraderlijk waart zij rond en besmet met hare giftige kie men dagelijks tallo-oze kinderen. ïlaar laktiek is duister maar zeker. Gij hK'i'kt het niet. anders zoudt ge met alle kracht uw arm kind beschermen. Jarenlang blijft ge onkundig van de hadevende vernietiging van het u dier bare lichaam. Eindelijk als het. proces bijna volto'oïd i's, ziet gij de ramp on heilspellend' naderen. Geen geneesheer, hoe bekwaam ook, ."freen verpleging zoo zorgvuldig, geen lucht zoo rein, geen schaliën zoo groot, 'due uw zoon of jonge dochter meer kun- pen re'dlden. Het is le laat! AVie heeft zulk een dierbare - "doode biet te betreuren, zou ik haast durven Vragen? Ach! d'at toch de groole menig- - ADVERTENTIEPRIJS PER GEWONE REGEL f 0.22»/ PES ZATERDAGS f0.30 INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF. KLEINE ADVERTENTIES vaii hoogstens 30 woorden 50 cent; Zaterdags 75 cent, bij vooruitbetaling te tot inkeer moge komen en zonder twij fel en betweterij de W e-1 e n schap geipöve, dji'e weet uit grondige studie, door -onderzoek en proeven, dat al dat hartverscheurend leed,, heel die vloed van jammer, ieder jaar opnieuw door de tuberculose over ons land uitgestort, niet. langer behoeven tc w orden g d u 1 d. De Tuberculose kan worden verdre ven, teruggebracht tot een ziekte, waar aan slechts nu en ida-n iemand stérft- Komt. Volk van Nederland, voor dat gróóts che 'doel weten we „waarom"' en ..waarvoor'1 we strijden. Ons land is klein, maar lalen we het inderdaad gróót maken', gróót in daden van •menschelijk- heit en naastenliefde. Een algemeen m e e d' o e n i s "de onderaang der tuberculose als volksziekte- Mobiliseert U tot den kamp tegen 'de verraderlijke ziekte die Uwe kinderen b.esmet om ze ais jongelingen en jonge dochters te kunnen wegmaaien, -en die 1e\ens de grootste werkgever is, aan Armen- en Ziekenzorg. Helpt ons de tuberculose bestrijden!" Wij kunnen niet alles wat hier ge zegd wordt, onderschrijven. Maar gaarne en met aandrang wek ken wij onze lezers op. zich tot den En waar wij nu z»o gelukkig zijn cl^t kamp tegen de t. b- c- te mobiliseeren. wij in ons land hebben een Christelijke vereenigi'ng lot bestrijding d'er tuber culose, met een eigen stichting, daar spreekt het wel vanzelf dat. wij deze ge' legenheid aangrijpen om in het bijzon der deze vereniging die aan finan- cicelen steun zoo dringend! behoefte heeft, te gedenken.. Tc wapen! Voor Sonneranck! 1) Te. Wapen! tegen de ziekte die o v r- a l is en iedereen bedreigt, door J. H. C. Th.Limperg, A-dra. van de Vereen tot bestrij- aind der-tuberculose te Haarlem. Prijs f 0.50; bij getallen lager. V Onze scholen. In verband met wal wij Zaterdag over dit onderwerp schreven, laten wij hier volgen een beschouwing van Mr. A. J. L. vanJBeeck Galkoen in onze Rotter dammer: Do zeggenschap van den onderwijzer i'n schoolzak.cn vraagt onze aandacht- Hoe staan wij nu daartegenover? Wij, vrienden va-n het Christelijk onderwijs, bestuurders zoowel als onderwijzers? Ho© kan de goede verstandhouding hier" in worden bereikt? Letten we op de stemmen, die e.r op gaan, op de stemming, die bij sommigen uiting vindt, dan schijnt het soms dat. men meent die goedje verstandhouding al-leen langs den weg vryi strijd te kun nen verkrijgen. Forsch'e toon wordt aangeslagen, de krijgstrompet wordt gestoken, met krachtig geluid wordt tot den strijd opgeroepen. We «betreuren d'it- Meer dan van s t- r ij d verwachten we bed van d a d' e daden van gemeenschappelijk overleg,s van onderlinge toenadering. En dan spreekt het vanzelf, dat de bc-sturen moeten voorgaan. Doch de onderwijzers moeten door het overnemen van de ter minologie ui;t den strijd bij het-openbaar onderwijs de stemming niet bederven. Tweeërlei- kwestie vooral dreigt, wan jneer men niet in daden, 'miaar in woorden kracht zoekt-, verwijdering te ■brengen in plaats van goede verstand houding te waarborgen. De kwestie van -het hoofdschap en cïe schoolve-rgadiering- beide, leveren -gevaar op, wanneer men zicli er geen rekenschap geeft, dat het hier niet aankomt op .een w o o r d, maar op de zaak; wanneer men zich warm maakt over leuzen en hpt voor ®f tegen dc verplichte schoolvergadering tof tegen de verplichte schoolvergadring tot inzet van strijd maakt Een minder ge lukkige uitdrukking, als: ,,'de republi- keLnsche school'1 moet, zoolang men van weerszijden niet heeft getracht elkander ten deze. te begrijpen, worden gemeden, omdat, verwarring en verwij dering dreigt- het gevolg te zijn van woorden, waap daden kunnen leiden tot toenadering en onderlinge overeenstem ming. En nog eens zij liet. herhaald: hierbij moeten de schoolbesturen voorgaan. Men neme eens proef met "een schoolver gadering. Waar die wordt- ingevoerd, verdwijnt vanzelf de strijd. Mils men wel te ver. staan niet vporaf zich van weerszijde schrap zelte in wantrouwen omtrent te veel of te- weinig zeggenschap bcgeeren'. Laat eerst d e. p r a c t ij k e e n s spreke n- Ons is een schoolbestuur bekend, dat niet, alleen met de school vergadering een aanvang heeft, gemaakt, maar waar ook het bestuur met het. per soneel gemeenschappelijk samenkwam tot, hel. houden van onderlinge bespre king der schoolzaken. En het resultaat was voortreffelijk. Van' weerszijde gaf die bijeenkomst groote voldoening. Dien weg moeten wé op. Samen spre ken, samen bidden, dat geeft, band. Zoo kan Gods zegen in de onderlinge ver standhouding ons wordloii geboden. En zoo zal blijken, dafde oude liefde lol de school niet verkilt, maar dat de Chris telijke liefde opbloeit, die i'n he-l school wezen het wèlw-ezen waarborgt." 'Ook wij zijn van nabij bekend met een school waar op geregelde tijden s-ecom- bineerde hesluurs- en pe-i'soneeisverga- dietr ngen werden gehouden. Over de vruchten voor hét onderwijs kan nog niet worden e-eoordeeld, maar wel werd dl ii t bereikt dat de onderlinge band werd versterkt, en da' wederzijd- sclm waardeering in de hand, werd ge werkt- V Christelijk georganiseerd. De nieuwe voorzitter der Zeeuwscho Landbouwmaatschappij Mr. P. Dicle- man, zegt de T e 1 e g r a a f, heeft op die algemeene vergadering te Hulst rake dingen gezeigd, die.verdienep in ruimen kring bekend te worden. ITét motto- zij ner rede is samenwerking en nog eens samenwerking. Hij doet scherp uitkomen, hoe groote nadeelen zich in antithese geheel verlie zende politici, die alles in één kl-ur zien of willen zien don landbouw in zijn ge heel kunnen berokkenen. Hun drijven brengt tweedracht-en tegenwerking, in plaais van d'e zoo noodjge eenheid. Het gevolg is een verarming van het le- v n. terwijl «verrijking ervan zoo noo- dig is. ..Wanneer de boeren onderling vor- ÖeeM geraken en'jn tdlerlei n nar te orga nisaties hun kracht gaan zoeken ik bedoel natuurlijk organisaties op vak gebied en dus niet samenwerken, maar elkaar in onderlinge rivaliteit gaan bestrijden, dan zullen over die bocrenbe" langen niet de boeren tenzij in schijn beslissen, ma-ar blijven deze of geheel braak liggen, of wordt er over beslist door politici, die langs die boe-ren'Tiggon bmhoog streven, of overheeirsebt wórden 'door de, belangen van den handél of in dustrie. Dan komt de landbouw in het gedrang.11' Wij hopen met dat dit advies van on zen anti-revolutionairen Gedeputeerde in Zeeland i'n bree-den kring zal worden opgevolgd. A an onze arbeiders stellen zij der» éisch diat zij zich organiseeren in Chris telijke vak veree niigin gen Maar met evenveel klem moet deze eisch ook worden gesteld aan de Chrj01_- Üjke middenstandgrs en boeren. Geen meten met twee maten. Het anti-revolutionaire mandel moet omhoog op elk gebied- Onze tijd met, zijne ingewikkelde Pro* blemen eischt dat wij partij-kiezen. Alleen d&n kunnen wij kracht ontwik kelen en de beteekenis van onze beginse len ook voor het maatschappelijk leven in het licht stellen. Samenwerking is goed. Uitstekend., Maar dan langs organisatorisch en weg- Met behoud! van onze eigen zelfstan digheid. Daarom, boeren en bouwers en tuin ders, naar uwe Christel ij ke o r g. a n i s a t i n I STADSNIEUWS. De uitsluiting in de Bouwbedrijven heeft ook hier ter stede een nadeelïgpn invloed op den houw van arbeiderswo ningen. Op de in aanbouw zijnde wo ningen van de Woningbouwvereeniging „De Eendracht" gaat wekelijks aan ren teverlies f 065 verloren. Zaterdagmiddag had in de Nippon- slraat allhi'or een ongeval plaats'. Gedu rende het spelen van ,'n straatorgel ver zamelden zich aldaar vele kinderen. Een driejarig meisje daar woonachtig lett® niet op het rijden van het oro-d, waar door het mof het beentje onder een der wielen terecht kwam. Bij onderzoek bleew het voetje blauw en pijnlijk le zijn. Bij het examen voor de hoofdacte, a£:e- noir.en te Amsterdam, slaagde onze stadge noot, de heer J. G- de Bruin. Bij het examen voor de hoofdactc. afge nomen te Amsterdam, slaagde onze stadge noot, de heer L. G. van Doorn. Uit het kastje der L. R. B. over de Ge vangenlaan aan de Morschstngel is zoowel de ruit van liet kastje als de -lijn verdwenen. Naar men ons van werknemerszijde me dedeelde is het aan,tal uitgestotenen in de bouwbedrijven hier ter stede met een negental venmeerderd. Er zijn rtihans nog uitgesloten 8 timmerlieden, 7 opperlieden en 6 metselaars. Weer aan het werk gegaan 7 timmerlieden en 5 metselaars. Overiiicns bleef de toestand vol komen ongewijzigd. Wij maken belanghebbenden er op altent dat de Commissie der Leidsche Winkelweek, blijkens de iui dit nommier voorkomende adver tentie de reeks groepen voor de uitstalli igs- wedstrüd met twee heeft uitgebreid: nl. groep 33. Bedden en Matrassen; 34- Meubel- en Be- hangersbedrijf. BINNENLAND. De dura melk. Als protest 'tegen de abnormale stijging van den melkprijs hebben verschillende personeelen van groote instellingen te Rotterdam, zooals van Handelskamer, PoTitiebureelen, Scheep vaartkantoren en anderen, collectief beslo.en geen melk im'eer te aiemen. De groote melk inrichtingen trekken zich van deze demonstra- tievè stakiirag; niets aaiw daar de melk, die op deze wijze aan de consumptie wordt ontrrok- ken. beschikbaar komt voor - kaas- en boter-» fabricage, (waardoor nog hoogere prijzen voor die producten worden gemaakt. - Vlasteelt in de Haarlemmermeer. Er is dit jaar in dezen polder en ook in dé naburige polders veel vlaszaai uitgezaaid. Deze teelt geschiedt grootendeels op specula-» tie, wijl de prijs van het vlas de laatste jaren een ongekende hoogte had gekregen in ver-» band met de schaarste van dit product. Momenteel schijnt de kooplust niet groot te zijn, naar men zerit vanwege de. tijdelijke overproductie. Het gewas is over 't- algemeen goed. Wijl echter de koopers uitblijven is men begonnen om het voor eigen rekening te plukken om het daarna al dan niet gerepeld „op schelft" te zetten. Men verwacht algemeen weer hooge prïj-» zen, wan/neer dezen winter de Zuid-Holland* sche en Zeeuwsche vlasboer zijn eigen, geteeld1 vlas zal hebben afgewerkt. De meeste lancr-' bouwers leven dan ook in de stellige verwach ting het bewaarde vlas alsdan voor een flin- ken prijs van de hand te kunnen "doen. Intusschen worden nu door eigen werklie den met het „plukken" van het vlas flinke loo- tien verdiend. Visch naar Frankrijk. De „Visscherij Crt." .verneemt, dat binnen k;ort het Fransche invoerverbod op visch zal worden opgeheven. Het mijnengevaar. De Raad voor de Scheepvaart heeft uit spraak gedaan betreffende de klacht van den hoofdinspecteur voor de scheepvaart tegen P. van der Zwan, schipper van het stoomv is- schersvaartuig „Cl ara" Sch. 492. De Raad is van oordeel, dat van der Zwan met zijn schip „Clara" Sch. 492-, de visscherij' heeft uitgeoefend in de onmiddellijke nabij heid van het ter hoogte van Ameland zich be vindende mijnenveld en dat hij zich in cat on veilige gebied heeft begeven. De schipper heeft getracht zooveel mogelijk buiten ket mijnengvaar te blijven, doch het was lcht- zinnig te meenen, dat hij ook 's nachts zulke nauwkeurige verkenning zou hebben dat hij in dat nauwe vaarwater visscher.de. me. den daar gaanden stroom, veilig zou kunnen va ren. Dc schipper heeft door zoo te haitic'en, zijn schip en d'e opvarenden aar. gevaren bloot gesteld en zich derhalve erjisdragen tegenover de schepelingen. Daarom straft de Raad den schipper van' de „Clara" Sch. 492, door hem de bevoegiheid te ontnemen als schipper te varen op een schip i>edoeld bij artikel 2 der Sbhepeiiw-et, voor den «lijd1 van veertien dagen. Prins Hendrik in Zwitserland. Men schrijft uit Zurich dd. 1? Juli: Sedert en-kele dagen is de Prins der Neder landen voor een kort oponthoud in Zurich af-' instapt. Het eigenlijke doel van de Zwitsersclic reis is deze keer een bezoek aan het vriende lijke Unterwaldener landje met het' beroemde Egelberg, vanwaar uit de Prins den Ticlis en de beide Spannorter wil bestijgen. De Prins is als gewoonlijk op deze reis vergezeld van jhr. Van Riemsdijk, .kamerheer. Na 'Engelberg wordt -hoogst waarschijnlijk nog een iez-oek gebracht aan het Ergadia «Sl Moritz). Commissies zonder tal! Er zijn in Den Haag niet minder dan 136 Staats- en Ministerieele Commissies, sc rïjf'. de ,.N. Cr.", aain welke ecu speciale op-J-nch: is gegeven. Indien we de opgave d-d- 10 Juli door minister De Vries aar. de Eerste Kamer overgelegd, goed hebben nageteld. Maar één meer of minder schaadt niet.. En voor een en kele commissie, die sedert haar werkzaam heden eindigde zijn, zijn stellig twee nieuwe commissies gek-ozen. Bij die 136 commissies zijn 19 Staatscom missies.. De kosten van deze commies beliepen in 1919 in totaal f «5.270. FEUILLETON. Langs donkere wegen. m IVeldra viel zij gerust in slaap. Mary feliep dus 'en Dollie zat rechtop in den grooten armstoel tegen den muur, en ver- Ideelde hare aandacht tusschen haar brei- ftverk; het vuur en het groote bed. Van tij-'i tot tijd deed eenige beweging haar ihart sneller kloppen; dan ging zij op de jteeneii naar het fièd en keek voor een Ipogenhlik naar -de hulpelooze zieke en tjvenschte; hoewel zij er tevens voor vrees- We, dat eenig geluid de stilte zou verbre- Iken Langzamerhand raakte zij er meer aan gewend, en zat. zij al breiende rustig te ?einfcen. Zij kreeg aangename visioenen, ti'erzoeningstooneelen, een vredig einde van feen leven vol onrust en ellende, vergeving, die gevraagd en verkregen werd door haar Bnvloed als vredestichtster. -\'u hield Dollie tot het einde baars levens Nol. dat zij dien nacht hare oogen geen ©ogenblik gesloten hield; maar hoe stellig zi.i hiervan ook overtuigd mag zijn ge- pvecst, één ding is zeker het duurde niet lang of een blond hoofd knikte tegen de Ifluweelen kussens aan en de breinaalden Waren op de eene of andere wijze op den grond terecht gekomen. Want Dollie was jong en kon gezond slapen, en zij was totaal onbekend met de droomerige stilte eener ziekenkamer;- en Mary sliep rustig en zacht als een kind. En dus en dus viel het breiwerk op den grond en wiegel de Dollie's gulden hoofd als een boter bloempje in de zon en gingen hare gedach ten verward dooréén. En hoe het kwam wist zij niet, maar eensklaps dacht zij, dat ze in- de groene kamer te Abercromhie Road was, en dat hare moeder riep, „Dollie! Dollie!" en toen zij verschrikt opsprong en hare oogen wijd opensperde, hoorde zij het weer, maar nu zachter, „Dollie! Dollio!" en weldra be merkte zij, dat het uit het bed kwam. Arme kleine Dollie! hoe bonsde haai- hart, toen zij door de kamer liep! Want zij zag hoe Mrs. Reid op haar elleboog leunde en haar met een starenden blik aankeek, m toch had zij iets van haar oude vrien delijkheid in hare oogen. „Dollie, zijt gij het, lieve?" De stem klonk zeer zwak en zacht. Dollie's hart sprong ap van vreugde. Zij herkende haar dus; zij sprak op haar vroegeren toon; zou de ge legenheid zóó spoedig gekomen zijn O. als Mary m&ar b1 e of doorslapen; als zij haar maar een tijdje voor zich alleen kon heb ben. „Ja, lieve tante Reid, ik ben het", zeide zij; maar haar stem beefde zóó, dat zij aauvylljks Icon spreken, „Zijt ge- beter? 'Mag ik u dit geven?'' en zij reikte haar een- kalmeerenden drank toe. die al in gereedheid gebracht was; maar Mrs. Reid maakte een ongeduldig, afwerend gebaar, en zonk vermoeid in de kussens terug. „Nog niet"-, zeide zij met. zwakke stem; „dat geven ze mij om te slapen en ik wil eerst iets zeggen. Hoe lang zijt ge hier ge weest, Dollie? Ik heb u gedurende eenigen tijd gade geslagen, arm klein ding; hoe vermoeid waart ge! Waarom hebben ze u laten waken,?" „Ik wilde gaarne bij u zijn, lieve Tante." Nooit te voren had zij -haar bij dien naam genoemd, maar nu scheen hij zoo natuur lijk over hare lippen te-komen. „Gij hebt mij toch niet'altijd opgepast? Ik dacht ik dacht, maar ik weet het niet zeker, dat Mary altijd hij mij was." „Zij heeft u nooit anders verlaten, dan om een weinig te rusten", antwoordde Dol lie ernstig; „zij is nacht en dag bij u ge weest." „Dat dacht ik al. Was er niemand, Dol- Tei, niemand anders?" „Niemand dan Charlotte en Justine en soms Dr. Arnaud." „En niemand anders!" drong de zieke verder; en nu kwam er eene woeste flik kering in hare oogen. „Als ik zeer ziek ben geraak in de war; maar waarlijk ja, ik >veet zeker, dat hij Jiier ook ge weegt is," Meent ge Walter?" fluisterde zij; en toen Mrs. Reid hare oogen sloot en -hare lippen „ja" schenen te stamelen, kwam er iets in Dollie's keel, dat haar bijna deed stikken. Moest zij spreken zou zij durven spre ken? Was de gelegenheid niet te schoon om die verloren te laten gaan? Maar a!s •het haar dood eens was? „O, Heer, geef mij wijsheid", stamelde het arme kind; en toen. rolden, voordat zij het zelve wist, de woor den haar over de lippen: „Walter! O neen! Ilij is te ziek; hij zal niet lang meer leven; dokter Arnaud -heeft het ons gezegd." „Walter ziek!" Werden de woorden ge kreund of gefluisterd? Hoe kon Dollie door hare tranen heen de krampachtige' uitdruk king zien, die over het aschvale gezicht Trok „Ja, en Mally is gestorven en zijn kindje ook. Zij hadden het Belle genoemd, naar u. Hij heeft er mij alles van verteld, welk een lief schepseltje het was, en liofz->or hare oogen op de uwe geleken. Hij zeide, dat het een straf was voor zijn zondig le ven, en toen weende hij zóó en scheen bit ter bedroefd; hij zeide dat er geen hoop meer was, en dat "het te laat was om u vergiffenis te vragen; dat hij uw hart ge broken en u gedood had; dat zijne moeder en zijn God hem verworpen hadden, en dat er voor hem niets meer in deze wereld yxM, noch iu de toekomde. - - - v „Stil! gij mengt niet spreken, nog niet", ging Dollie snikkend voort. „Weet ge, wat ik hem gezegd heb? „Ween niet, Waiter" dat zeide ik. „Zegt gij, dat het te laat is Zulk een woord bestaat er in de gansche schepping Gods niet zóó is eene moeder niet. Ik zal tot haar gaan; ik zal .wachten tot haar hoofd weer helder is, tot zij mij kan hooren en begrijpen. Dan zal ik haar zeggen, dat gij berouw liebt; en zij zal u vergiffenis schenken tot troost op uw sterf bed „Dollie;, hoe durft ge zoo iets doen? O, Dollie, en ik heb u geheel vertrouwd!" En 'daar stond de arme Mary aan het bed met bleek'gelaat en over al hare leden bevend. „IToe kondt ge zoo iéts doen, hoe kondt ge Maar de stem van Mrs. Reid bracht haar tot zwijgen. „Mary! kom hier, Mary. Ik heb in de ge- heele wereld niem'and op wie ik aan kan, dan u; ik weet, dat ik u vertrouwen kan is dat waar. alles alles wat dat meisje gezegd heeft?" „Ja zeker, arme Mrs. Reid; het moet waar zijn"; en Mary knielde naast het bed neder, en strekte hare krachtige armen bescher mend over het verschrikte schepsel uit, als wilde zij haar beveiligen. (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1920 | | pagina 1