Dagblad voor Leiden en Omstreken.
ABONNEMENTSPRIJS -
IN LEIDEN EN BUITEN LEIDEN
IVAAK AGENTEN GEVESTIGD ZIJN
TER KWARTAAL f 2.50
PER WEEK f 0.10
FRANCO PER POST PER KWARTAAL 12.00
■ste JAARGANG. - MAANDAG 19 JULI 1920. - No. 91
BUREAUHOOIGRACHT 35 - LEIDEN. TELEFOON INT. 1278
Te wapen
Tienduizend zien wij.'sjaars bezwijken'
Door 't sluipend' ffif Iter wre©de T B C
En tevergeefs weerklinkt door alle
rijken
..Doet allen, allen mee!
En loch, dees' blijde mare moest.
ontroeren:
„Als ge allen meehelpt sterft, de
T. B. er
Laat U door "t U ook dreigend leed
vervoeren:
Doel allen, allen mee!
Ziedaar de aanhef van een.brccIlure
'die wc-met veel'belangstelling lazen en
waarop wij gaarne vanaf deze plaats de
aandacht vestigen.
Het doel van deze brochure is ons volk
te doordringen van deze onbetwistbare
waarheid: De tuberculose is een be
smettelijke ziekte d'io kgn worden over
wonnen en uitgeroeid.
Dat de l- b. c. ut meest moordende en
'de ineegt .verwoestende zi?klc is mag
langzamerhand als bekend worden ver
ondersteld-
Uit de officieele opgaven blijkt dat in
tin? kleine landje jaarlijks tienduizend
menschep en meest allen jonge, alléén
aan longluberculo«? sterver. Dit bélee-
kent dat door dje ééne ziekte, iaar in
jaar uil. de bevolking van .een gc'heel-'k
gemeen Ie van 10/l00 inwoners wordt
Weggemaaid. Elk dag worden cemidcleld
Bi riicnschenlevena door da tuberculose
Wge-sneden.
Terecht i's opgemerkt dat deze ziekte
Wat hot. aan lal slachtoffers betreft, en
liet onheil dat zij verwekt, alle rampen,
oorlogen en epidëmiën ver te boven gaat.
En toch wordt er betrekkelijk nog zoo
fvvemig gedaan om deze vrecselijke ziêk-
Ie boslriidcn:
De oorzaak?
De mensch jammert wel als een
stoomboot vergaat,
Een mijn springt, een oorlog, gaat
woeden:
Als plotseling een ramp komt,
ja. elan is er baat
Dan voelt hij zijn harte zwaar bloeden.
Mot de tuberculose is het echter an-
flers-
Zij maakt niet. plotseling een
y.oof aantal slachtoffers, maar:
Zij sluipt door de sloppen, zij
dringt in 't kasteel.
Zij schuilt in de stofwolk der straten;'
stralen;
[Iet liefste- ons het dierbaarste, valt
haar ten deel
En wordt h;aar zoo klaklops eélaten.
Doordat zij meer sluipenderwijs
massa's treft»
Elk uur c-en van de onzen komt
dooden
Eu rusteloos knaagt, ach helaas nu
beseft
De mensch niet, dat hulp da'ent
geboden.
„De Tuberculose, zegt de schrijver,
'gaal heimelijk tewerk, verraderlijk waart
zij rond en besmet met hare giftige kie
men dagelijks tallo-oze kinderen.
ïlaar laktiek is duister maar zeker. Gij
hK'i'kt het niet. anders zoudt ge met alle
kracht uw arm kind beschermen.
Jarenlang blijft ge onkundig van de
hadevende vernietiging van het u dier
bare lichaam. Eindelijk als het. proces
bijna volto'oïd i's, ziet gij de ramp on
heilspellend' naderen.
Geen geneesheer, hoe bekwaam ook,
."freen verpleging zoo zorgvuldig, geen
lucht zoo rein, geen schaliën zoo groot,
'due uw zoon of jonge dochter meer kun-
pen re'dlden.
Het is le laat!
AVie heeft zulk een dierbare - "doode
biet te betreuren, zou ik haast durven
Vragen? Ach! d'at toch de groole menig-
- ADVERTENTIEPRIJS
PER GEWONE REGEL f 0.22»/
PES ZATERDAGS f0.30
INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF.
KLEINE ADVERTENTIES vaii hoogstens
30 woorden 50 cent; Zaterdags 75 cent,
bij vooruitbetaling
te tot inkeer moge komen en zonder twij
fel en betweterij de W e-1 e n schap
geipöve, dji'e weet uit grondige studie,
door -onderzoek en proeven, dat al dat
hartverscheurend leed,, heel die vloed
van jammer, ieder jaar opnieuw door de
tuberculose over ons land uitgestort,
niet. langer behoeven tc
w orden g d u 1 d.
De Tuberculose kan worden verdre
ven, teruggebracht tot een ziekte, waar
aan slechts nu en ida-n iemand stérft-
Komt. Volk van Nederland, voor dat
gróóts che 'doel weten we „waarom"' en
..waarvoor'1 we strijden. Ons land is
klein, maar lalen we het inderdaad gróót
maken', gróót in daden van •menschelijk-
heit en naastenliefde.
Een algemeen m e e d' o e n i s
"de onderaang der tuberculose als
volksziekte-
Mobiliseert U tot den kamp tegen 'de
verraderlijke ziekte die Uwe kinderen
b.esmet om ze ais jongelingen en jonge
dochters te kunnen wegmaaien, -en die
1e\ens de grootste werkgever is, aan
Armen- en Ziekenzorg.
Helpt ons de tuberculose bestrijden!"
Wij kunnen niet alles wat hier ge
zegd wordt, onderschrijven.
Maar gaarne en met aandrang wek
ken wij onze lezers op. zich tot den
En waar wij nu z»o gelukkig zijn cl^t
kamp tegen de t. b- c- te mobiliseeren.
wij in ons land hebben een Christelijke
vereenigi'ng lot bestrijding d'er tuber
culose, met een eigen stichting, daar
spreekt het wel vanzelf dat. wij deze ge'
legenheid aangrijpen om in het bijzon
der deze vereniging die aan finan-
cicelen steun zoo dringend! behoefte
heeft, te gedenken..
Tc wapen!
Voor Sonneranck!
1) Te. Wapen! tegen de ziekte die o v r-
a l is en iedereen bedreigt, door J. H.
C. Th.Limperg, A-dra. van de Vereen tot bestrij-
aind der-tuberculose te Haarlem. Prijs f 0.50;
bij getallen lager.
V Onze scholen.
In verband met wal wij Zaterdag over
dit onderwerp schreven, laten wij hier
volgen een beschouwing van Mr. A. J.
L. vanJBeeck Galkoen in onze Rotter
dammer:
Do zeggenschap van den onderwijzer
i'n schoolzak.cn vraagt onze aandacht-
Hoe staan wij nu daartegenover? Wij,
vrienden va-n het Christelijk onderwijs,
bestuurders zoowel als onderwijzers?
Ho© kan de goede verstandhouding hier"
in worden bereikt?
Letten we op de stemmen, die e.r op
gaan, op de stemming, die bij sommigen
uiting vindt, dan schijnt het soms dat.
men meent die goedje verstandhouding
al-leen langs den weg vryi strijd te kun
nen verkrijgen. Forsch'e toon wordt
aangeslagen, de krijgstrompet wordt
gestoken, met krachtig geluid wordt tot
den strijd opgeroepen.
We «betreuren d'it- Meer dan van
s t- r ij d verwachten we bed van d a d' e
daden van gemeenschappelijk overleg,s
van onderlinge toenadering. En dan
spreekt het vanzelf, dat de bc-sturen
moeten voorgaan. Doch de onderwijzers
moeten door het overnemen van de ter
minologie ui;t den strijd bij het-openbaar
onderwijs de stemming niet bederven.
Tweeërlei- kwestie vooral dreigt, wan
jneer men niet in daden, 'miaar in
woorden kracht zoekt-, verwijdering
te ■brengen in plaats van goede verstand
houding te waarborgen. De kwestie van
-het hoofdschap en cïe schoolve-rgadiering-
beide, leveren -gevaar op, wanneer men
zicli er geen rekenschap geeft, dat het
hier niet aankomt op .een w o o r d,
maar op de zaak; wanneer men zich
warm maakt over leuzen en hpt voor ®f
tegen dc verplichte schoolvergadering tof
tegen de verplichte schoolvergadring tot
inzet van strijd maakt Een minder ge
lukkige uitdrukking, als: ,,'de republi-
keLnsche school'1 moet, zoolang men
van weerszijden niet heeft getracht
elkander ten deze. te begrijpen, worden
gemeden, omdat, verwarring en verwij
dering dreigt- het gevolg te zijn van
woorden, waap daden kunnen leiden tot
toenadering en onderlinge overeenstem
ming.
En nog eens zij liet. herhaald: hierbij
moeten de schoolbesturen voorgaan.
Men neme eens proef met "een schoolver
gadering.
Waar die wordt- ingevoerd, verdwijnt
vanzelf de strijd. Mils men wel te ver.
staan niet vporaf zich van weerszijde
schrap zelte in wantrouwen omtrent te
veel of te- weinig zeggenschap bcgeeren'.
Laat eerst d e. p r a c t ij k e e n s
spreke n- Ons is een schoolbestuur
bekend, dat niet, alleen met de school
vergadering een aanvang heeft, gemaakt,
maar waar ook het bestuur met het. per
soneel gemeenschappelijk samenkwam
tot, hel. houden van onderlinge bespre
king der schoolzaken. En het resultaat
was voortreffelijk. Van' weerszijde gaf
die bijeenkomst groote voldoening.
Dien weg moeten wé op. Samen spre
ken, samen bidden, dat geeft, band. Zoo
kan Gods zegen in de onderlinge ver
standhouding ons wordloii geboden. En
zoo zal blijken, dafde oude liefde lol
de school niet verkilt, maar dat de Chris
telijke liefde opbloeit, die i'n he-l school
wezen het wèlw-ezen waarborgt."
'Ook wij zijn van nabij bekend met een
school waar op geregelde tijden s-ecom-
bineerde hesluurs- en pe-i'soneeisverga-
dietr ngen werden gehouden.
Over de vruchten voor hét onderwijs
kan nog niet worden e-eoordeeld, maar
wel werd dl ii t bereikt dat de onderlinge
band werd versterkt, en da' wederzijd-
sclm waardeering in de hand, werd ge
werkt-
V Christelijk georganiseerd.
De nieuwe voorzitter der Zeeuwscho
Landbouwmaatschappij Mr. P. Dicle-
man, zegt de T e 1 e g r a a f, heeft op die
algemeene vergadering te Hulst rake
dingen gezeigd, die.verdienep in ruimen
kring bekend te worden. ITét motto- zij
ner rede is samenwerking en nog eens
samenwerking.
Hij doet scherp uitkomen, hoe groote
nadeelen zich in antithese geheel verlie
zende politici, die alles in één kl-ur zien
of willen zien don landbouw in zijn ge
heel kunnen berokkenen. Hun drijven
brengt tweedracht-en tegenwerking, in
plaais van d'e zoo noodjge eenheid. Het
gevolg is een verarming van het le-
v n. terwijl «verrijking ervan zoo noo-
dig is.
..Wanneer de boeren onderling vor-
ÖeeM geraken en'jn tdlerlei n nar te orga
nisaties hun kracht gaan zoeken ik
bedoel natuurlijk organisaties op vak
gebied en dus niet samenwerken,
maar elkaar in onderlinge rivaliteit gaan
bestrijden, dan zullen over die bocrenbe"
langen niet de boeren tenzij in schijn
beslissen, ma-ar blijven deze of geheel
braak liggen, of wordt er over beslist
door politici, die langs die boe-ren'Tiggon
bmhoog streven, of overheeirsebt wórden
'door de, belangen van den handél of in
dustrie. Dan komt de landbouw in het
gedrang.11'
Wij hopen met dat dit advies van on
zen anti-revolutionairen Gedeputeerde
in Zeeland i'n bree-den kring zal worden
opgevolgd.
A an onze arbeiders stellen zij der»
éisch diat zij zich organiseeren in Chris
telijke vak veree niigin gen
Maar met evenveel klem moet deze
eisch ook worden gesteld aan de Chrj01_-
Üjke middenstandgrs en boeren.
Geen meten met twee maten.
Het anti-revolutionaire mandel moet
omhoog op elk gebied-
Onze tijd met, zijne ingewikkelde Pro*
blemen eischt dat wij partij-kiezen.
Alleen d&n kunnen wij kracht ontwik
kelen en de beteekenis van onze beginse
len ook voor het maatschappelijk leven
in het licht stellen.
Samenwerking is goed.
Uitstekend.,
Maar dan langs organisatorisch en
weg-
Met behoud! van onze eigen zelfstan
digheid.
Daarom, boeren en bouwers en tuin
ders, naar uwe Christel ij ke
o r g. a n i s a t i n I
STADSNIEUWS.
De uitsluiting in de Bouwbedrijven
heeft ook hier ter stede een nadeelïgpn
invloed op den houw van arbeiderswo
ningen. Op de in aanbouw zijnde wo
ningen van de Woningbouwvereeniging
„De Eendracht" gaat wekelijks aan ren
teverlies f 065 verloren.
Zaterdagmiddag had in de Nippon-
slraat allhi'or een ongeval plaats'. Gedu
rende het spelen van ,'n straatorgel ver
zamelden zich aldaar vele kinderen. Een
driejarig meisje daar woonachtig lett®
niet op het rijden van het oro-d, waar
door het mof het beentje onder een der
wielen terecht kwam. Bij onderzoek
bleew het voetje blauw en pijnlijk le
zijn.
Bij het examen voor de hoofdacte, a£:e-
noir.en te Amsterdam, slaagde onze stadge
noot, de heer J. G- de Bruin.
Bij het examen voor de hoofdactc. afge
nomen te Amsterdam, slaagde onze stadge
noot, de heer L. G. van Doorn.
Uit het kastje der L. R. B. over de Ge
vangenlaan aan de Morschstngel is zoowel de
ruit van liet kastje als de -lijn verdwenen.
Naar men ons van werknemerszijde me
dedeelde is het aan,tal uitgestotenen in de
bouwbedrijven hier ter stede met een negental
venmeerderd. Er zijn rtihans nog uitgesloten 8
timmerlieden, 7 opperlieden en 6 metselaars.
Weer aan het werk gegaan 7 timmerlieden en
5 metselaars. Overiiicns bleef de toestand vol
komen ongewijzigd.
Wij maken belanghebbenden er op altent
dat de Commissie der Leidsche Winkelweek,
blijkens de iui dit nommier voorkomende adver
tentie de reeks groepen voor de uitstalli igs-
wedstrüd met twee heeft uitgebreid: nl. groep
33. Bedden en Matrassen; 34- Meubel- en Be-
hangersbedrijf.
BINNENLAND.
De dura melk.
Als protest 'tegen de abnormale stijging van
den melkprijs hebben verschillende personeelen
van groote instellingen te Rotterdam, zooals
van Handelskamer, PoTitiebureelen, Scheep
vaartkantoren en anderen, collectief beslo.en
geen melk im'eer te aiemen. De groote melk
inrichtingen trekken zich van deze demonstra-
tievè stakiirag; niets aaiw daar de melk, die op
deze wijze aan de consumptie wordt ontrrok-
ken. beschikbaar komt voor - kaas- en boter-»
fabricage, (waardoor nog hoogere prijzen voor
die producten worden gemaakt. -
Vlasteelt in de Haarlemmermeer.
Er is dit jaar in dezen polder en ook in dé
naburige polders veel vlaszaai uitgezaaid.
Deze teelt geschiedt grootendeels op specula-»
tie, wijl de prijs van het vlas de laatste jaren
een ongekende hoogte had gekregen in ver-»
band met de schaarste van dit product.
Momenteel schijnt de kooplust niet groot
te zijn, naar men zerit vanwege de. tijdelijke
overproductie.
Het gewas is over 't- algemeen goed. Wijl
echter de koopers uitblijven is men begonnen
om het voor eigen rekening te plukken om
het daarna al dan niet gerepeld „op
schelft" te zetten.
Men verwacht algemeen weer hooge prïj-»
zen, wan/neer dezen winter de Zuid-Holland*
sche en Zeeuwsche vlasboer zijn eigen, geteeld1
vlas zal hebben afgewerkt. De meeste lancr-'
bouwers leven dan ook in de stellige verwach
ting het bewaarde vlas alsdan voor een flin-
ken prijs van de hand te kunnen "doen.
Intusschen worden nu door eigen werklie
den met het „plukken" van het vlas flinke loo-
tien verdiend.
Visch naar Frankrijk.
De „Visscherij Crt." .verneemt, dat binnen
k;ort het Fransche invoerverbod op visch zal
worden opgeheven.
Het mijnengevaar.
De Raad voor de Scheepvaart heeft uit
spraak gedaan betreffende de klacht van den
hoofdinspecteur voor de scheepvaart tegen P.
van der Zwan, schipper van het stoomv is-
schersvaartuig „Cl ara" Sch. 492.
De Raad is van oordeel, dat van der Zwan
met zijn schip „Clara" Sch. 492-, de visscherij'
heeft uitgeoefend in de onmiddellijke nabij
heid van het ter hoogte van Ameland zich be
vindende mijnenveld en dat hij zich in cat on
veilige gebied heeft begeven. De schipper
heeft getracht zooveel mogelijk buiten ket
mijnengvaar te blijven, doch het was lcht-
zinnig te meenen, dat hij ook 's nachts zulke
nauwkeurige verkenning zou hebben dat hij
in dat nauwe vaarwater visscher.de. me. den
daar gaanden stroom, veilig zou kunnen va
ren. Dc schipper heeft door zoo te haitic'en,
zijn schip en d'e opvarenden aar. gevaren bloot
gesteld en zich derhalve erjisdragen tegenover
de schepelingen.
Daarom straft de Raad den schipper van'
de „Clara" Sch. 492, door hem de bevoegiheid
te ontnemen als schipper te varen op een
schip i>edoeld bij artikel 2 der Sbhepeiiw-et,
voor den «lijd1 van veertien dagen.
Prins Hendrik in Zwitserland.
Men schrijft uit Zurich dd. 1? Juli:
Sedert en-kele dagen is de Prins der Neder
landen voor een kort oponthoud in Zurich af-'
instapt. Het eigenlijke doel van de Zwitsersclic
reis is deze keer een bezoek aan het vriende
lijke Unterwaldener landje met het' beroemde
Egelberg, vanwaar uit de Prins den Ticlis en
de beide Spannorter wil bestijgen.
De Prins is als gewoonlijk op deze reis
vergezeld van jhr. Van Riemsdijk, .kamerheer.
Na 'Engelberg wordt -hoogst waarschijnlijk
nog een iez-oek gebracht aan het Ergadia
«Sl Moritz).
Commissies zonder tal!
Er zijn in Den Haag niet minder dan 136
Staats- en Ministerieele Commissies, sc rïjf'.
de ,.N. Cr.", aain welke ecu speciale op-J-nch:
is gegeven. Indien we de opgave d-d- 10 Juli
door minister De Vries aar. de Eerste Kamer
overgelegd, goed hebben nageteld. Maar één
meer of minder schaadt niet.. En voor een en
kele commissie, die sedert haar werkzaam
heden eindigde zijn, zijn stellig twee nieuwe
commissies gek-ozen.
Bij die 136 commissies zijn 19 Staatscom
missies..
De kosten van deze commies beliepen in
1919 in totaal f «5.270.
FEUILLETON.
Langs donkere wegen.
m
IVeldra viel zij gerust in slaap. Mary
feliep dus 'en Dollie zat rechtop in den
grooten armstoel tegen den muur, en ver-
Ideelde hare aandacht tusschen haar brei-
ftverk; het vuur en het groote bed. Van
tij-'i tot tijd deed eenige beweging haar
ihart sneller kloppen; dan ging zij op de
jteeneii naar het fièd en keek voor een
Ipogenhlik naar -de hulpelooze zieke en
tjvenschte; hoewel zij er tevens voor vrees-
We, dat eenig geluid de stilte zou verbre-
Iken
Langzamerhand raakte zij er meer aan
gewend, en zat. zij al breiende rustig te
?einfcen. Zij kreeg aangename visioenen,
ti'erzoeningstooneelen, een vredig einde van
feen leven vol onrust en ellende, vergeving,
die gevraagd en verkregen werd door haar
Bnvloed als vredestichtster.
-\'u hield Dollie tot het einde baars levens
Nol. dat zij dien nacht hare oogen geen
©ogenblik gesloten hield; maar hoe stellig
zi.i hiervan ook overtuigd mag zijn ge-
pvecst, één ding is zeker het duurde niet
lang of een blond hoofd knikte tegen de
Ifluweelen kussens aan en de breinaalden
Waren op de eene of andere wijze op den
grond terecht gekomen. Want Dollie was
jong en kon gezond slapen, en zij was
totaal onbekend met de droomerige stilte
eener ziekenkamer;- en Mary sliep rustig
en zacht als een kind. En dus en dus
viel het breiwerk op den grond en wiegel
de Dollie's gulden hoofd als een boter
bloempje in de zon en gingen hare gedach
ten verward dooréén.
En hoe het kwam wist zij niet, maar
eensklaps dacht zij, dat ze in- de groene
kamer te Abercromhie Road was, en dat
hare moeder riep, „Dollie! Dollie!" en toen
zij verschrikt opsprong en hare oogen wijd
opensperde, hoorde zij het weer, maar nu
zachter, „Dollie! Dollio!" en weldra be
merkte zij, dat het uit het bed kwam.
Arme kleine Dollie! hoe bonsde haai-
hart, toen zij door de kamer liep! Want zij
zag hoe Mrs. Reid op haar elleboog leunde
en haar met een starenden blik aankeek,
m toch had zij iets van haar oude vrien
delijkheid in hare oogen.
„Dollie, zijt gij het, lieve?" De stem klonk
zeer zwak en zacht. Dollie's hart sprong
ap van vreugde. Zij herkende haar dus; zij
sprak op haar vroegeren toon; zou de ge
legenheid zóó spoedig gekomen zijn O. als
Mary m&ar b1 e of doorslapen; als zij haar
maar een tijdje voor zich alleen kon heb
ben.
„Ja, lieve tante Reid, ik ben het", zeide
zij; maar haar stem beefde zóó, dat zij
aauvylljks Icon spreken,
„Zijt ge- beter? 'Mag ik u dit geven?'' en
zij reikte haar een- kalmeerenden drank
toe. die al in gereedheid gebracht was;
maar Mrs. Reid maakte een ongeduldig,
afwerend gebaar, en zonk vermoeid in de
kussens terug.
„Nog niet"-, zeide zij met. zwakke stem;
„dat geven ze mij om te slapen en ik wil
eerst iets zeggen. Hoe lang zijt ge hier ge
weest, Dollie? Ik heb u gedurende eenigen
tijd gade geslagen, arm klein ding; hoe
vermoeid waart ge! Waarom hebben ze u
laten waken,?"
„Ik wilde gaarne bij u zijn, lieve Tante."
Nooit te voren had zij -haar bij dien naam
genoemd, maar nu scheen hij zoo natuur
lijk over hare lippen te-komen.
„Gij hebt mij toch niet'altijd opgepast?
Ik dacht ik dacht, maar ik weet het niet
zeker, dat Mary altijd hij mij was."
„Zij heeft u nooit anders verlaten, dan
om een weinig te rusten", antwoordde Dol
lie ernstig; „zij is nacht en dag bij u ge
weest."
„Dat dacht ik al. Was er niemand, Dol-
Tei, niemand anders?"
„Niemand dan Charlotte en Justine en
soms Dr. Arnaud."
„En niemand anders!" drong de zieke
verder; en nu kwam er eene woeste flik
kering in hare oogen. „Als ik zeer ziek ben
geraak in de war; maar waarlijk ja, ik
>veet zeker, dat hij Jiier ook ge weegt is,"
Meent ge Walter?" fluisterde zij; en toen
Mrs. Reid hare oogen sloot en -hare lippen
„ja" schenen te stamelen, kwam er iets in
Dollie's keel, dat haar bijna deed stikken.
Moest zij spreken zou zij durven spre
ken? Was de gelegenheid niet te schoon
om die verloren te laten gaan? Maar a!s
•het haar dood eens was? „O, Heer, geef mij
wijsheid", stamelde het arme kind; en toen.
rolden, voordat zij het zelve wist, de woor
den haar over de lippen:
„Walter! O neen! Ilij is te ziek; hij zal
niet lang meer leven; dokter Arnaud -heeft
het ons gezegd."
„Walter ziek!" Werden de woorden ge
kreund of gefluisterd? Hoe kon Dollie door
hare tranen heen de krampachtige' uitdruk
king zien, die over het aschvale gezicht
Trok
„Ja, en Mally is gestorven en zijn kindje
ook. Zij hadden het Belle genoemd, naar u.
Hij heeft er mij alles van verteld, welk
een lief schepseltje het was, en liofz->or
hare oogen op de uwe geleken. Hij zeide,
dat het een straf was voor zijn zondig le
ven, en toen weende hij zóó en scheen bit
ter bedroefd; hij zeide dat er geen hoop
meer was, en dat "het te laat was om u
vergiffenis te vragen; dat hij uw hart ge
broken en u gedood had; dat zijne moeder
en zijn God hem verworpen hadden, en
dat er voor hem niets meer in deze wereld
yxM, noch iu de toekomde. - - - v
„Stil! gij mengt niet spreken, nog niet",
ging Dollie snikkend voort. „Weet ge, wat
ik hem gezegd heb? „Ween niet, Waiter"
dat zeide ik. „Zegt gij, dat het te laat is
Zulk een woord bestaat er in de gansche
schepping Gods niet zóó is eene moeder
niet. Ik zal tot haar gaan; ik zal .wachten
tot haar hoofd weer helder is, tot zij mij
kan hooren en begrijpen. Dan zal ik haar
zeggen, dat gij berouw liebt; en zij zal u
vergiffenis schenken tot troost op uw sterf
bed
„Dollie;, hoe durft ge zoo iets doen? O,
Dollie, en ik heb u geheel vertrouwd!" En
'daar stond de arme Mary aan het bed met
bleek'gelaat en over al hare leden bevend.
„IToe kondt ge zoo iéts doen, hoe kondt
ge Maar de stem van Mrs. Reid bracht
haar tot zwijgen.
„Mary! kom hier, Mary. Ik heb in de ge-
heele wereld niem'and op wie ik aan kan,
dan u; ik weet, dat ik u vertrouwen kan
is dat waar. alles alles wat dat meisje
gezegd heeft?"
„Ja zeker, arme Mrs. Reid; het moet waar
zijn"; en Mary knielde naast het bed neder,
en strekte hare krachtige armen bescher
mend over het verschrikte schepsel uit, als
wilde zij haar beveiligen.
(Wordt vervolgd).