Dagblad voor Leiden en Omstreken. Uitslag Verkiezing. ï- ABONNEMENTSPRIJS - IX LEIDEN EX BUITEN LEIDEN WAAK AGENTEN GEVESTIGD ZIJN PER KWARTAAL f 2.50 PER WEEK f 0.19 FRANCO PER POST PER KWARTAAL 12.90 ste JAARGANG, - WOENSDAG 30 JUNI 1920. - No. 75 BUREAUHOOIGRACHT 35 - LEIDEN. - TELEFOON INT. 1278 Don uitslag der Gemeenteraadsverkiezing r»i!en op een groot bord I yoor ons dagbladgebouw, met duidelijke jfci.i—maken. Hiertoe is door ons een nauwkeurige inlichtingendienst inge- steld. Wij wachten hedenavond al onze Anti revolutionaire Mannen en Vrouwen vóór 't gebouw der „Nieuwe Leidsche Courant"; Na het bekend zijn van den volledigen uitslag wordt een bijeenkomst in den tuin van Zomsrzorg (Stationsweg) gehouden. (Bij-ongunstig weer in de zaal.) DE DIRECTIE. ïnplaats van heden, zal, in verband mot de verkiezingen ons gewone Woensdag bijblad, morgen verschijnen. V Socialisatie wce. In een vorig artikel hebben we gezien Hat de socialisatie van den handel in Rusland - voor de handelaren vér van profijtelijk was. Dat was trouwens ook niet de bedoeling. - Maar hoe staat het nu met de ver bruikers? Daaromtrent deelt de heter Schim van der Loeff o.m. het volgende mede: „Nu de vrije handel onmogelijk was ge maakt, moest er toch ook aan de verbrui kers worden Jjedacht. De voorhanden wa ren werden in centrale opslagplaatsen ge- coneentrcterd en vandaar af en tloe over de verschillende straatwinkels gedistribueerd. De onderstelling, dat de employé's der, door de nationalisatie in staatsbedrijven omgezette handelsondernemingen en win kels zich evenzeer zouden beijveren de ver bruikers van het -noodige te voorzien, als de VTotegere ondernemers zioh moeite had den gegeven hun klanten .te bedienen, bleek een v o lkomen. misrekening. Bij Ihun reorganisatie wan den handel hadden de boisjewiki den factor van het eigenbelang uitgeschakeld, en zij hadden zich blijkbaar niet voldoende rekenschap gegeven welkte gevolgen deze kleinigheid na zich zou gleepen. De hoofdambtenaren vonden hun werk niet erg animeerend, en de ondergeschikte beambten vatten hun taak zoo Jicht moge lijk op. Ik ge 1 o o f niet, dat men ergens nonchalanter en oh- hebbelijker bediend kan wor den dan in de bolsjewisti sche staatswinkels. Natuurlijk moest de koopcr bescheiden nf- wachten tot de dames ten heeren achter lie toonbank met hun gesprekken klaar waren. Ik heb een kwartier geduldig staan wach ten voor de kas, waar twee kasjuffrouwen er was altijd personeel in Overvloed gedetailleerde beschouwingen over haar dessous hielden. In een apothetek kreeg een van de bedien den order een fleschje medicijn voor mij uit den kelder te halen; meneer vond die moeite té .groot en kwam mij vertellen, dat het artikel uitverkocht was. Onder allerlei voorwendsels werden de winkels vóór den tijd-gesloten, en meer dan etens weigerde men er te helpen „omdat er gauw zou wor sen gesloten". Klagen hielp meestal heel weinig. Het meoste effect bereikte m'en, door zich uit te geven voor een communist en te dreigen met een vervolging; dit min of meer gevaarlijk middel had een gtewel- dige uitwerking! Hier, in een normale eij het dan „ka pitalistische en verro-tte" maatschappij, kan men zich moeilijk hot leven in den Rus- sischen heilstaat voorstellen. Verbeeldt u, daï? ?ij voor alle artikelen van dagelijlcsch ADVERTENTIEPRIJS PER GEWONE REGEL f 0.22i/a DES ZATERDAGS 10.30 INGEZONDEN RECLAMES DUBBEL TARIEF. KLEINE ADVERTENTIES vau hoogstens 30 woorden 50 cent; Zaterdags 75 cent, bij voornitbetaling. gebruik naar een zeer beperkt aantal win- ke's moet gaan, maar niemand .er belang bij heeft u te helpen; waar integ'endeel ieder er op uit is, het zich zoo gemakkelijk moge lijk te maken; 'waar een deel der waren slechts in beperkte hoeveelheden np kaarten verkrijgbaar is, zooals levensmiddelen, voor werpen van.'huishoudelijk gebruik, toiletar tikelen, schrijfbehoeften, en een ander deel, zooals kleeren, ondergoed, Jaarzen, in nog beperkter quantitleit slechts op een bepaald „verlof" wordt verstrekt; waar de menschen in lange rijen op straat staan te wachten op volgnummer, om dlaarmete een paar da- later opnieuw in de rij te lkomen en dan kans krijgen te worden geholpen. In de eveneens genationaliseerde apothe ken, waar men natuurlijk geen kaarten of verloven, maar slechts een doktersrecept (in duplo!) had over te leggen, vond ik de vol gende regeling: Eerst kwam mten in een rij (plrn. 50 personen) om te laten uitniake^ of hot recept kan worden aangenomen; daarbij viel de helft af. Dan kwam de 2e rij, waar het recept in derdaad ter bereiding werd aangenomen. Volgde de 3e voor de kas. Met een en an der was minstens een uur gemoeid. Na een paar dagten kwam men in een 4e rij, waar men na een half uur wel aan de beurt kwam om zijn medicijnen in ont vangst te nemen. Is het verwonderlijk, dat wij de eerste dagen na onzen terugkeer als verdwaasden hebben rondgeloopen in de geordende sa menleving?" De heer S. v. d. L. -meent, dafc de reden waarom niemand zich bijzonder inspande de verbruikers van het inoodige te voor zien, gelegen is in het feit dat men er geen voordeel bij had. De prikkel van het eigen belang ontbrak. Maar ook al was dit niet-het geval, zegt hij, ook al had men zich persoonlijk alle moeite willen geven, het fidele stelsel zou die moeite toch hebben verlamd. De voortdurende controle, of de afgele verde waren wel voor verbruik en niet. voor speculatie gekocht werden, bracht een ad- min i^traitieven romslomp mee, di'e wel het beginsel .redde, maar den verbruiker (wiens belangen er door gediendheetten) liot wan hoop bracht. Onze ruimte laat niet) toe nog verder .te citeer en. Dat is échter wel duidelijk gewordten, dat de; socialisatie niet die genoegens en voórdetelen brengt als velen ach. ook ten onzent voorstellen. De verkiezingsdag. 't T« thans mot de verkiczmgsacUo ge daan! Het stemmen is voorbij! De stem- bui'eaux zijn gesloten. .Beslist is reeds wie er in den nieuwen raad zitting zul Ion nemen, de opening van d'e bussen, het lellen van het aantal stemmen, zial ons hodenavo'nd dozo beslissing reeds doen weten. Met spanning zien wij naar het te ver nemen eindresultaat uit. Voor ons bu reau op de -Hooigracht .zal het heden avond met duidelijke letters op een bed worden bekend gemaakt. Al onze lezers zullen zich op dc Hooigracht, van den uitslag kunnen komen overtuigen. Daarna gaan wij allen naar Zomeizong, waar wij in een stemm,ing., naarmate de uitsliag is, zullen vergaderen. Nie mand ontbreke diaaM Al is dc actie voor de stemming nu afeeioopen, toch dient dezelfde opge wektheid en lust ondej ons aanwezig le zijn als de laatste diagen voe r de verkie zing! Het zijn weer historische dagen voor Leiden. En niet alleen za.1 de uit slag voor de toekomst van onze stad' van veelzeggende beteekenis ^iin, voor geheel ons land is deze tusschenlijd- sc-he. Raadsverkiezing van het hoogste belang. Op het „Van Maastricht begon de victorie voor Rechts", moge volgen -.Leidens ontzch" Door de verschillende partijen was reeds weken lang propaganda gemaakt, met dc vcrkiezingblaad'jes, aanplakbil jetten enz. De laaide dagen nam het aantal jn gebruik zijnde reelamemSddelon hand over hand toe, en gisteren en heden werd hiermede het hoogtepunt bereikt. Van de reclame van onze A. R- Kics- 'Yorcon.igtmg voor de candjdaten clbr AR. lijst is zeer veel werk gemaakt- liet „Oranje Boven'-. „Stemt Pera". is deze week in onze stralen niet van de lucht geweest. Dc indruk die j. 1. Zaterdag de fraaie optocht op liet publiek maakte, was ook niet gering. En ook de drie schoon versierde Joran'jo praalwagens" hebben eir-hct hunne bijgedragen dat de naam „Pera" No. 1 van de candldatenlijst der A. R. op aller lippen kwain. Werkelijk, zij die dag en nacht heb ben geijverd voor de regeling en uitvoe ring van- dit. omvangrijke propaganda werk verdienen groeten lof! Vanmorgen om 3 uur is het stemmen begonnen. Merkwaardig was le zien hoe groot de ijver van de vrouwen was. Zij over stroomden leileriijk de stembureaux. De eerste vrouw die- m Leiden klok slag 8 uur op het hoofdstembureau stemde, was de vrouw van den Vfro- ciorgc van het raadhuis mej- G. J- Braat dc. Munnik. Over hel. algemeen waren de vrouwen niet onhandig en deden zij alsof ze reeds hun leven lang .aan het stemmen ge wend waren. Er deden zich aardige toon eel lies voor .Zoo was er een vrouw die zich zenuw achtig toonde en blijkbaar nodal zij haar stembiljet ontvangen had maar niet voort'kon- Haar was 'net stern tafeltje reeds aan gewezen, toch draalde zij zjfch weerom, roet een hoogst verlegen gezicht naar de heeren van het stembureau ziende. „Keer u om, u moet stemmen", werd haar gezegd. Weer d!'aaide zij zi'ch geheel om en keek zenuwachtig naar de andere kie zers en kiezeressen. En eendelijk met veel moeite bracht zij er uit -„ik kan 't niet, zien mijn heer." Een ambtenaar wees haar het floor i haar begeerde hokje aan en toen zij het zwart gemaakt, had en het stembiïfet gevouwen en in de bus gediaan had, vroeg zij met. een meewarige stem: Is het nu afgeloopen mijnheer? „Ga nu maar weer gerust naar huis moedertje" was het antwoord. Een andere wouw wilde zich door haar dochter laten helpen. Terstond werd dit verboden. Toen gevraagd werd' j of haa-r een ambtenaar helpen zou riep I zij: „Neen mijnheer dia.n speel ik het alleen wel klaar" (Gelach bij de aanwe- zagen). Een heer had ziin stembiljet ontvin gen en zou gaan stemmen. Plotseling dramde hij zich -om en zeidea; Ik j weet niet meer wien ik stemmen moet, 'k zal 't ever rpijn vrouw moeten vra gen" Gelukkog kwam zijn zoon al aange- loopen dl:c hem tegen een waarschu wing in reeds den naam van 'n cands- daat in 't oor fluisterde. Er verscheen een oud manneke voor de groene tafel. ITij had twee oproe- pingsbiljeltcn in de hand. De voorzitter van 'l stembureau: „Te- mag slechts eenmaal stemmen, boe kom je aan twee van deze biljetten." Dc man: „Ja. ziet u, mijn vrouw is z-iek. en nu heb ik een briefje van den diokler dat ik voor mijn vrouw stemmen mag." De voorzitter: „Dat kan niet; jij alleen moet nu stemmen. Nadat de man had geistemd. kwam hij terug met de vraag: „En liet briefje van den dokter dan?" Hij werd gerust gesteld met de mede- - deeling dat hij nu wel weg kon gaan,'j en dal hel geheel in orde was. Er waren er ook di:e maar niet klaar schenen te kunnen komen. Het hokje zwart (c maken was hen blijkbaar ue krachtsinspanning die zij ken den. sommigen deden za'cli weer gewich tig oor. Andere legden hun oproepings biljet. geheel opengevouwen af. Weer anderen wilden hun oproepingsbiljel in de bus sloppen. Grappig was 't ook' soms te wen hoe verbaasd sommige vrr^wen waren als j zo vernamen, dat dit werk, waartegen zij weken lang hadden opgezien en ge- i zucht met zulk een onnoozel .potlood puntje was afgeloopen. Bij dc II- B. S. op.de GarenmSTkl ar. riveerde 'n open rijtuig, volgepropt, met vrouwen, die luidkeels de Internationale brulden. Ze hadden aflen reclamebiljet- ten'voor den róoden candidaat bij zich, terwijl hun van inspanning het zweet oveir het gelaat liep. Achter het rijtuig liep een tromi km- deren die luid meejoeidc, en het „ef- fect" trachtte le verhoogen. Hier en daar reden troepjes fietsers met g-röote borden op hun 1.eisen. w„;u- op met duidelijk sprekende .letters, 1 stemt Pera, terwijl, om half twaalf de oranje-praalwagens weder uitreden. Op alle stembu'eaux waren onze pro pagandisten present en 'duwden alle slemplichligen een biljet in de hand end nog eens voor het laatst de aanaacht op P e i- a vestigde. Soms waren deze terechtwijzingen wel op hun plaats, want de actie van-ue rooden was vaak grenzeloos brutaal. Zoo werd op cle stembu'eaux v. di. Wcrfstraat en Groenestc-eg van socialis tische zijde een zoodanig pressie op ao kiezers uitgeiefcnd, dat polulieliuip moest worden ingeroepen. Ook in de stad zelve kwamen enkele incidenten voor. Wij vernamen, dat verschuilende Reclïtsche propagandisten werden las tig gevallen. In de Kaiserstraat werd een rijtuig van de A. R. Kiesvereemgjing door wan delende arbeiders aangehouden. Nad 'L c een handvol strooibiljetten— waren ingegooid waaróp: „Stemt v. Eek e-ci men het rijtuig weer door." Ook word een onzer verslaggevers die oranje aan zijn fiets droeg door rooao propagandisten d'ie voor de „vrijheids" ijverden lastig gevallen. Op de v- cf. Werf straat lep vanmorgen een „borddgager" van de R- K. partij met „Stemt Bots". Eenige socialistische mannen wilden hem verjagen, tèngeVolge waarvan er een vechtpartij ontstond, waarbij de man.zijn bord gebruikte en er niet licht op los sloeg. De ruziemakers li en en een paar blauwe plekken op, ér was-er zelfs een die daarbij een gat in het hoofd kreeg. i ïl Vanmorgen waren r-eedfe vroeg in den morgen alle particuliere t rijtuigen en' morgen alle rijtuigen en auto's gereser veerd. zoodal. nog particuliere rijtuigen' moesten worden opgevraagd'. Merkwaardig was ook d'e verk'iezings- ijver onder de ouden van. dagen. Aan' een van de hofjes waren de vrouwtjes reeds om half ijf opgestaan om te gaan stemmen. Under anderen gebeurde het r/ög. dat een vrouwtje in een der bureaux ko mende, haar stembiljet had onlvang-e-n,- en cfiit opgevouwen biljet niet geheel! opende, waardoor ze maar drie lijsten te zien kroeg. Zij kcos toen naar haar eigen woorden, op „goed geluk af" een hokje, maakte dit zwart, deed daarna het biljet in de bus. en verklaarde, dat ze .maar een half biljet had ontvangen. (Vervolg zie 3de pag,). STADSNIEUWS. Ds. G. H. Beekenkamp trad Zon dag voor de laatste maal als lceraar op in de gemeente Oldebroek, welke hij 4 j /z jaar had gediend. Ili.j had tot tekst 2 Co*r. 2 vjts' li n sprak over „de bediening des Wonrris een triomf door Christus," ach ter en het profijt- der boel'ening. Ach tereenvolgens zijn talrijk gehoor bepa- lend bij den triomf, de reuk, het karak ter en ligt profijt der bediening. Aarf het einde der prediking werden harte lijke woorden gericht lot -Burgemeester en Gemeenteraad, tot dc Kerkelijke col leges en tot. Schoolbestuur en de on derwijzers. Daarna liet de consulónr, Ds. C. J. Leenmans. van Cos ter wol de tG.), na een hartelijken toespraak den schel denden leeraar toezingen Ps. 121:*. Vervolgens werd Dg. Beekenkamp toe gesproken namens den Kcikri-'-t-i «loer ouderling Van Loo; hij herinnerde aap wat Ds. B. gedaan h'ad voor Kerk, Chn.9. tejlijk Onder wij c en Sociale Belangen en getuigde dat Oldebroek iu hem ver loor een. begaafd looraar en gebouw hrder. waarna hij cler Gemeende ver zocht den naar Leiden vertrekken den lceraar ioe te zingen Ps. 1313. Geroerd dankte Ds. B. voor (leze zegenbeden. Onder de aanwezigen werden neg op gemerkt Ds. N." Warmolls, van Wezep; Dr. W. S. O vink en Baron van iy/tzema, den Burgemeester van Oldebroek. M.age. de Heerö ook m Leiden zijn diensl-kn icht tot -zegen stellen. Gisterenavond trok .in de stad velen aandacht de „oranjeboot" v^an de gym nastiek- en sehermvoreeniging „Jahn". Versierd met oranje en groen slroo-mde dCze motorboot met alle gymnasten en een. muziekcorps er op door rnze stads grachten. G'octe borden waarop „Stemt Rechts" hingen langs alle zijden van de verschansing. 't Was een buitengewoon aardige re clame, die niet. weinig bijdroeg lot do enthousiaste stemming d'e er op den vooravond van den verkiezingsdag ge vonden werd- Over de straten trokken in alle rich tingen mannen met borden waaróp cand'-dalcn •werden aanbevolen. Uitslag óer door B. en W. van Laiden den 29sten Juni 1920 gehouden openbare aanbe steding van: Bestek 13. „Het'aanleggen van rioleeringen in en -nabij een terrein beoosten de Heeren straat". I n s c h r ij v e r s: A. A. Gnirrep, Am sterdam i 50700.—; G. P. van Balen, Utrecht r 49%ü.M. J. Konings Mz-, Leiden i 43800.N. van Leeuwen, Haastrecht f 428O0P. Kóoteman. Leiden i 42750. J. T. Stuü en C. J. Molhoek, Uirecht f 41300. FEUILLETON. Langs donkere wegen. Want de bekoring van eene bekentenis is in zulke gevallen, dat er een onbepaald geloof en vertrouwen bestaat, zij kon immers liare gedachten, hare meest dwaze gedachten aan haar moeder vertellen, zon der dat zij zich behoefde te schamen! Daar stond Dol lie dus te weenen, werkelijk te weenen, met werkelijke -titanen op de wan gen, en een werkelijke brok in de keel; en wat zou Mr. Lyndlhurst er wel van denken? Mr. Lyndhurst wist niet, wat er van te denken! Hij was geheel uit het veld gesla gen en voelde zich niet op zij<n gemak. Bij eeno andere gelegenheid zou Dollie in lachen zijn uitgebarsten, om hun-ne vreem de houding, maar zij was daartoe nu te beschaamd. Arme Grey! Hij zeide: „Lieve Miss May- nard!" op een ontstellenden toon en draai de haar toen den rug toe, en keek naar be neden in het wa-ter, niet wetende, wat ter wereld hij moest zeggen of doen; of zij 6poedig zoude bedaren en wat wel de re lden van dieze plotselinge ontroering kon zijn? En toen herinnerde hij zich het haas tig vertrek van Bertie, en hoe he-t gelaat K'an Dollie toen betrok; en hij begon zeer poos te kijken, draaide verstoord aan zijn knevel, wandelde naar haar terug, en leek wel twee duim langer. Dollie zag hem aan komen, en droogde hare oogen verschrikt af, beproefde 'te spreken, begon te lachen, en toen beide tegelijk op eene wijze, d'ie Grey nog nieer deed ontstellen. Zou zij een zenuwtoeval krijgen? Dat wa§ eene mooie positie voor een jonge man met- een meer dan gewone mate van begrip voor welvoe glijkheid, alleen gelaten op de brug van Laeken-Wa-ler, uren van het kasteel ver wijderd, met een meisje, dat op het punt stond een zenuwtoeval te krijgen; en Grey had nergens meer afkeer van dan van eene scène; hij begon nu werkelijk boos op haar te worden. „O, vergeef mij, Mr. Lyndhurst", riep Dollie uit; want zij zag plotseling hoe boos hi]' keek. „Het was al te kinderachtig van mij maar het is vandaag zoo afschuwelijk vervelend geweest, en ik verlang zoo naar mijne moeder." „Naar uwe moeder!" Het voorhoofd van Grey verhelderde als bij tooverslag; hij kwam eenige schreden nad-erbij en keek haar in het gelaat, misschien dat hij hier door zachter gestemd werd. „Naar uwe moeder?" herhaalde hij. twij felende of hij wel goed gehoord had, en zijne stem werd zeer vriend-el ijk. „O, ja", "hernam Dollie, met een zwaren zucht, „Ik verlang altij'd naar haar, als do dingen vervelend of verkeerd gaan. Ik zou de helft willen geven van wa-t ik bezit, niet dat hgt v-eel is", zelde ze, flauw glim lachend bij de gedachte aan naar? weinige schatten, „als ik haar op het-kasteel vond, als wij terugkwamen, mijn lief- moedertje." Grey zweeg, maar zijne oogen stonden vriendelijk; hij was ongetwijfeld zachter gestemd. „Arm, klein ding! arm onschuldig kind!" zeide hij zij zichzelven; „het droevig too-neel van gisteren heeft liaar zenuwach tig gemaakt; zij zag er den geheelcn lag al bleek uit; wij moeten goed voor haar zorgen. Ik vergat, hoe gevoelig meisjes voor zulke dingen zijn", en hij begon zich onnoodig te beschuldigen. Dollie zuchtte nogmaals en keek toen naar beneden iirhet water en huiverde; zij vond het drukkend-, dat hij in het geheel niet antwoordde. „Zullen wij verder gaan? zeide hij, daar hij liare huivering aan eene verkeerde oor zaak toeschreef, en, als ieder man, gemak kelijker vond, om onder deze omstandighe den in beweging te zijn. Dollie stemde er gemelijk in toe; zij vond hem koud en ongevoelig, en vermoedde in de verste verte niet, welk een overweldi gend gevoel van medelijden zich plotseling van hem meester gemaakt had bij het zien van één traan, die op haar handschoen w$s gevallen-; hij had-haar nog nooit zien ■schreien en dacht n-ieti, dat men het zóó aardig kon doen, 1 Grey had wel kinderen zieh schreien, en zelfs de herinnering aan hunne gezwollen aangezichten cn oogleden vond hij onaan genaam. Ook Charlotte had er oud cn lee- lijk uitgezien, als zij des morgens binnen kwam met roode vlekken onder de oogen, en zij haar gezicht verwrong, als om er de traneif uit .te persen: maar dit meisje schreide zoo aardig, zij had geen verwron gen gelaatstrekken, de tranen rolden over liare wangen en vielen neer waar ze maar konden, en haar rood geweende oogen maakten, dat zij er nog meer sympathiek uitzag. Grey dacht hier lang over na, en pijnigfle zijne hersens om iefs zachts en vriendelijks, te zeggen; terwijl Dollie fier naast hem voortwandelde en hem den koudsten, stij-f- •s-ien jongen man vond, dien zij' ooit ge- zie n_ had. „Ik geloof, dat niemand de p'aats eener moeder kan innemen hare -liefde .is ge heel enig", zeide hij ten laatste, hierdoor het stilzwijgen eenigszins onhandig ver brekend. Hij lachte zichzelven latei: uit om deze kleine gevoelsuiting, maar Dollie was er door getroffen en vond die gedachte be paald oorspronkelijk. „O!" zeide zij, terkijl haar gelaat verhel derde, ..ik ben er zeker van. dat er op de geheèle wereld geen- tweede is als mijne moeder; niemand, die half zoo lief, of mooi, of goed is."_G ~i-\ „Nü, dat weet ik nog niet", antwoordde Grey langzaam, want hij was het niet ge heel met haar eens. „Ik geloof, dat alle moeders vrij wél ge lijk'zijn, ik bedoel, ieder vindt de zijne de beste"; en hij zuchtte even, maar Dollie hoorde het niet, want hij had een leven dige "herinnering van eene vrouw met een lief gelaat, die hem en Bertie in hunne kleine bedjes goedennacht kuste, en die zoo treurig langzamerhand wegteerde, toen zij nog jongens waren. „In ieder geval", vervolgde hij vrij droogjes, „kan niemand ze ooit vervangen." „Dat is zeer waar. antwoordde het meis-js levendig; „iemand kan twee vrouwen heb-» ben. maar slechts één9 moeder." ..Twee vrouwen!" riep Grey op verbaas-, den toon uit; voor één oogenblik reeds de gedaehte aan het Mormonisme in he-m op; „ik begrijp niet hoe gij dat bedoelt", zeide hij, stilstaande en Dollie verwonderd aan ziende. „Ik bedoel natuurlijk niet t^v^e tegelijk", antwoordde zij ongeduldig; op ieder ander, oogen-blik zoude zij gestampvoet hebben1, maar zij wandelde nu deftig naast hem voort, en durfde zic.h niet nog vreemder aanstellen; maar wat was hij dan tóch dom, wat vreeselljk dom!. (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Nieuwe Leidsche Courant | 1920 | | pagina 1