BUITENLANDSCHE BERÏGTEN.
KAAP DE GOEDE HOOP.
12 Maart.
Het voor Natal benoemd Bestuur is reeds in volle werking. Ofschoon
de onrust onder de Grensboercn ecnigermate bedaard wasrekenden zij
cellier op gcene bestendig voortdurende kalmte. Velen hunner spraken van
bet land te verlatenof plaatsen op te zoeken ver van de Kaffergrenzen
gelegen. De Kaffers toch bleven hunne roovcrijen van paarden en runderen
op eene stoutmoedige wijze voortzetten en niet altijd gelukte het dit geroofde
op het spoor te komen en te hernemen. De Boeren uit verschillende districten
hadden dan ook weder eene bijeenkomst te Fort Beaufort gehouden en een
vertoog aan den Luiteuant-GouVerne ur opgezondenwaarinop krachtigen
maar waardigen toon, tegen het zoo lang onverholpen laten hunner vroeger
ingediende bezwaren wordt geprotesteerd. »VVij verlangen te weten (zeggen
zij onder anderen) om welke reden bet Gouvernement werkeloos blijft Waarom
op smeekschriften geen acht gegeven wordt? Waarom de voorwaarden van
bet tractaat, zoo dikwerf geschondenniet worden gehandhaafd? En waarom
den Kaffers toegelaten wordt het in hunne magt te hebben deze grenzen tot
een tooncel van verwarring en bloedstorting te maken, zoodra zij zulks goed
vinden Verder wordt de overtuiging geuit dat de Kalferoppcrhoofden
bun volk zoodanig aangezet hebben om wapenen te bekomendat zij thans
niet in staat zijn lien in toom te houden. Als een onmiddelijk vereischte tot
vrede wordt in dit vertoog de onmiddellijke verdrijving der Kall'ers uit het
afgestaan grondgebied beschouwd. Zij behoorden, wordt gezegd, binnen de
grenzen van hun eigen grondgebied beperkt te worden, en bet afgestaan grond
gebied bewoond door MoLtentottcninlandschc vreemdelingen en anderen
zoo als het blijken mogt raadzaamst te wezen.
In een bcrigt van de grenzen schrijft men: De schrik en verwarring
welke, sedert de bedreigde uitbarsting der Kalfcrs publiek bekend werd, door
het gehcelc land hebben gekeerseht, zijn allcrbeklagenswaardig geweest. Ge-
hccle buurten zijn verlaten, en de inwoners, na hunne huizen gesloten te
hebben, zijn met hunne buisgezinnen gevlugl. Het land wemelt van ver
dwaalde ossen schapen en bokkenwelke door derzeivcr eigenaren niet kon
den worden voortgedreven, ten gevolge van r'.e zware hitte. De meeste boeren
in Oliphanlshoek hebben hunne plaatsen verlaten, om in de nabijheid van
de Gaintoosrivier eene schuilplaats te zoeken. De omstreken van de Zondags
rivier, nabij de drift, was ecnige dagen geleden opgepropt inct menschcn
die met hunne kudden wegtrokken.
Een nader bcrigt te Grahamstad zegt, dat de Luitenant-Gouverneur de
ingezetenen beeft doen verzekeren, dat er geenc reden van ongerustheid be
slaat dewijl de opperhoofden der Kaffersbevreesd voor de toebereidselen
der Engelscben, bun verlangen hebben te kennen gegeven, om vrede en rust
onder bun volk te handhaven,
ALGEKIE,
De tabakslvouw is sedert 3 jaren in dit landschap zeer toegenomen vooral
door dat de Kegering zorg draagt dat de verbouwers den tabak tot goede prij
zen kunnen afzetten. In 1843 bedroeg de opbrengst nog slechts 800 ft,1en
voorleden jaar reeds 100,000welke dit jaar zeker zal verdubbeld worden.
De prijzen verschillen naar de hoedanigheid, van 130 tot 90 fr.
SARDINIË,
TURIN, 2 Mei.
Bij besluit van beden heeft de Koning vele inkomende regten verminderd,
welk besluit door den handel als een wczcntlijke weldaad is ontvangen. Ook
beeft de Koning al sedert lang ingezien dat geweld en staalkundige verbitte
ring hunnen tijd hadden gehad, en op den weg van gematigdheid aanmerkelijke
schreden gedaan. De boekeensuur is veel vrijgeviger, het opperbeleid over
het onderwijs is toevertrouwd aan bekwame, uitstekende mannen doch tevens
zeer vijandig tegen de Jesuiten die tot hiertoe inderdaad dc eenige meesters
van het onderwijs waren; en verdienstelijke mannen die Piemont in ruime
male bezit, beijveren zich nu hun Vaderland van dienst te zijn. De abt Gio-
bertigroot wijsgeer en godgeleerdeis begonnen met een staat- en zedekundig
werk over Italië, en heeft vooral Koning Karei Albert aangespoord om op
den weg van vooruitgang en nationaliteit voort te streven. Vervolgens gaf de
beroemde letterkundige Graaf Cesar Balbo een werk uit getiteld: »de uitzig-
ten van Italië" waarin hij Italie's onafhankelijkheid voorstaat, en nogtans
zeer wel bij het Hof gezien is. Die wijze van handelen des Konings kan niet
anders dan weldadig werken ter wijze en vreedzame hervorming. De Koning
die zich een vriend van waren vooruitgang toontmoet ook een grooten ze-
delijkcn invloed op gansch Italië oelènen. Hij weet dat de openbare meening
de Koningin der wereld is en dat niets aan de strenge onpartijdigheid harer
oordcclen ontsnapt, en de goedkeuring van gansch Europa kan hem niet ont
gaan als hij zich gunstig gestemd toont voor alle nuttige hervormingen en de
krachten des volks tot de vruchtbare werken van den arbeiden den vrede weet
te leiden.
PRUISSEIV.
In den Duitsclien handel is sedert eenigen tijd een merkwaardig artikel
gebragthet is eene soort van wolvervaardigd uit de naaldvormige bladen
der dennen en pijnbooinen. In Silezië is er een fabriek van opgerigf. De Heer
Friedlander van Breslau is er de uitvinder van. Deze uitvinding kan tot groot
nut zijn voor de arme bewoners van berg- en boschacbtigc streken. De bla
den worden eerst geweekt en dan bewerkt tot fijn linnen, eene soort van
wol of ook tot papier; ook geven zij een zeer goede olie tot geringen prijs,
en het overschot kan dan als brandstof dienen die vrij veel hitte geeft.
LUXEMBURG.
17 Mei.
Er wordt uit dit Groothertogdom nog bij voortduring geklaagd over de
aanmatiging der geestelijkheid. Als daadzaken worden bijgebragtdat een
zeker Heer Boclidie eene uitgebreide fabriek heeft en algemeen geacht werd,
in den ban was gedaan omdat hij een mandement had doen drukken van
den Apostolischen Vicaris, om te doen blijken, hoezeer dit stuk grondstellin
gen bevatte, die strijdig waren met de wetten des lands en den geest des
tijds. Aan anderen waren dc sacramenten onthouden kerkelijke huwelijks
inzegening ontzegd omdat zij tot de orde der vrijmetselaars behoordenof als
peet-vaders waren personen geweigerd, die vóór Paschen het Avondmaal niet
hadden gevierd; zelfs waren sterfbedden door onbetamelijke tooneelen ontwijd,
'f'ol vóór weinige jaren had Luxemburg de volmaaktste rust genoten in zaken
van godsdienst.
FRANKRIJK.
Tc Fontainebleau beeft dezer dagen een knaap van 12 jaren een jongetje
van 5 jaren, bij ongeluk, het regter oog doorschoten, met een pijl die een
ijzeren punt had, zoo diep, dat zelfs de hersens waren aangedaan. Hij is
met verlies van zijn oog behouden gebleven. De regtbank heeft den vader
verwezen tot het zetten van GOO francs in de spaarbanken tegen dit
vonnis, als niet voldoende, een hooger beroep gedaan zijnde, is er bij een
volgend nog 200 francs bijgevoegd.
In hel Journal des Debals las men onlangs het volgende:
In ecnige onzer havens en wat nog meer de oplettendheid verdient, in som
mige fabrijksteden zoo als Reims en l.yonis eene opmerkelijke beweging
ontstaan ter gunste van den vrijen handel. Zoo heeft de huishoudelijke Maat
schappij onder het voorzitterschap van den Heer Dunoyer een adres gezonden
aan de redenaars der Engelsche vereeniging tegen de korenwetten. Te Bordeaux
heelt zich eene Commissie vereenigd met den Maire aan het hoofd, wier doel
is om de denkbeelden omtrent de ware belangen van den handel en der
Franschc nijverheid op te helderen. Men mag zich over die blijken ter gunste
vau den vrijen handel gelukwenschen. Sedert eenige jaren toch wordt Frank
rijk door denkbeelden van beschermende wetten overstroomd, en men heeftop
het vaandel van het verbodstelsel genoeg verleidelijke opschriften gezet om het
publ iek te verleiden, vooral door het opschrift van, arbeid voor het volk. Ilet was
geen eigenbelang, niet om op het gemakkelijk oorkussen van het verbodstelsel
te kunnen insluimeren, dat men hooge regten vorderde, och neen; het was u t
de zuiverste vaderlandsliefde dat men der staatsmaglen de handhaving, de
verzwaring der buitensporige regten opdroeg, die zich oplosten in cenen zvvaren
last voor den verbruiker, dat is voor iedereen. De voorregten hadden den schijn
van belangloosheid, den alleenhandel die van zelfopoffering aangenomen.
Zoodra eene meerdere volmaking zich bij een naburig volk ergens in ont
dekt moeten wij trachten er ons ook meester van te makenal is het met
opoffering; want die zal vrucht dragen. Maar zoo ging men niet te werk.
Die volmaking, eene wezentlijke weldaad voor alle volken zonder onderscheid,
werd als een aigemccnc ramp uitgekreten. Men moest er zich tegen beveiligen
en vroeg verhooging van inkomend regt. Zoodra een nieuwe zeer goedkoope
grondstof op eene markt verscheendan, in plaats er zich in het belang van
de verbruikers, en dat is immers ieder een, over te verheugen, betreurde
men die verschijning als die van de Cholera, en zocht ze door hooge regten
te weren.
Maar het ergste, het verderfelijkste wat de vrienden van bet vcrbodstelsel
hebben te weeg gebragt, het feit dat genoegzaam zou zijn om die uitsluitende
en eigenbatigc leer door ieder te doen veroordcelcn die zijn land lief heeft
is de betreurenswaardige uitslag die op aandrijven van de zoogenaamde verde
digers van den volksarbeid op hun dreigend bevel, aan de onderhandelingen
werd gegeven ter vcreenigiug van den Belgischen en Franschen handel. Op
hunnen cisch is de voorslag van België versmaad, verworpen. Er zijn nog men-
schen die er zich op beroemen dat zij dit ongeluk zoo als zij het noemen van
ons hebben geweerd; want België zeggen zij, zou er geweldig bij hebben ge
wonnen. Ja, zonder twijfel, maar wat doet er dat toe, als Frankrijk er niet
bij verloor; wanneer het integendeel er bij won wat het vurig wenschtcde
vergrooting van zijn handelsgebied.
De volstrekte afzondering der volken het voorwerp dier pogingen van dc
verbodsmanncnis in strijd met onzen leeftijd. Regeert de vrede in Europa
of woedt er de oorlog? Moet men den vrede of den oorlog aanmoedigen? Is
de duidelijkste waarschijnlijkheid voor den oorlog of voor den vrede? Wat is
een vrede, waarbij de handel, die bestemd is om alle volken te verecnigcn, aan
duizenderlei kwellingen en oponthoud is onderworpen Als de Regeringen dc
handhaving en bevestiging van den vrede willen en behooren te willen, dan
werken zij tegen hun doelals ze op iederen grens onmatige tarieven
stellen als een vreemd overblijfsel van vijandschap. Als een ruil van volken
opcntlijk eene schatting wordt gcheeten die aan den vreemdeling wordt be
taald in plaats van bij den waren naam te worden genoemdeene handeling
die voor beide partijen voordeelig is, wat doet men dan anders dan ter zake
van den handeldie denkbeelden van vijandschap en onverzoenbaren naijver
opwekken, van welke men met zoo veel reden de staalkundige gevolgen vreest?
Men heel t duizende malen aan de voorstanders der verbodswettender hooge
regten gezegd, dat deze al de genen die er in betrokken zijn, benadeelden
ja zelfs hen welke zij moesten beschermen.
