'welke, ten ópzigte der duidelijkheid, veel te wenschen overlaat, had dien
toestand naar hec oordeel van vele leden, in geenen deeie doen bennen. Men
verlangde dus de overlegging van de afgeslotene rekening over 184.1voor
zoo veel betrefc de uitgaven» eh wensëhte voorts 'te ontvangen eeni; opgave
van den juisten staat van Viands kas, Op 'n°,, Jat)narij Ï843 t?tl eetle mede-
deeling van alle speciale fondsen, waaruit '3Rijks Uitgaven bèstreden 'vor
den, met opgaaf tevens van de jasrlijks'chê ijkten en der uitgaven over de
beide laatste jaren en van den toestand van iedér fonds op i°. Januari) 184.3-
Eene laatste algemeene bedenking welke In alle afdeelingen regen de
onderhavige begrooting is geopperd, betreft den vorm, waSrin dezelve is
ingerigt. Dit bezwaar gold de wijze, waarop de berekeningen, welke ten
grondslag der begrooting voor elk hoofdstuk strekken ditmaal in de bijge-
voegde staten was opgeDomen, welke wijze algemeen Werd afgekeurd. Men
begreep niet waarom aan de goedkeuring der Staten-Genéraal, afwijkende
van den vorm der loopende tweejarige begrootingslechts globale sommen,
niet de bijzonderheden zeiven, waren onderwérpenwant de specificatie»
welke in de afzonderlijke bijlagen wordt gevonden, zou tot niets verbinden.
Men achtte daarom de nu aangebodene begrooting met de letter eh geest der
wet van 5 October 1841 in strijd; en geenszins geschikt om eene goede;
volledige conttóle op 's lands uitgaven te bevorderen.
Ten einde nu eene deugdelijke contröle te kunnen daarstellen, werd be
paaldelijk noodig gekeurdt
1°, Eene specifieke indeeling en opname van de posten, welke leder de
partement zich voorstelt in den loop van ieder dienstjaar te moeten bestrijden,
met vermelding, zoo veel mogelijk, van de Wet of het bealuit, waarbij de
te betalen som is vastgesteld; en voor zoo verre du niet heeft plaats gehad;
altoos met duidelijke omschrijving van den aard der uitgave en net bepaald
bedrag in maximum van dien post. Men verlangt dat zoodanige staat, (in-
plaats van de nu voorgestelde ineengesmolcene) bij de voorgedragene wet.en
van ieder departement van algemeen bestnur worde gevoegd, én dat voortaan
de rekening en verantwoording, voorgeschreven bij are. ïaS der grondwet eb
bij art, 38 der instructie voor de rekenkamer, op dezen gansch éenvoUdigen
voet worde ingerigt, waardoor de vertegenwoordiging in staat zal worden
gesteld, om zich van het gebruik van 'a lands penningen te verzekeren en
over de al of niet toereikendheid der toegestane uitgaven, bij de raadpleging
over de begrooting van een volgend tijdvak, te kunnen oordeelen,
2°. De opruiming, zoo veel mogelijk van aiie afzonderlijke fondsen, de
opname van de daaruit geputte uitgaven in de begrooting en van de opkom
sten onder de middelen Men acht zuiks ter bevordering van de eenvoudig
heid en duidelijkheid in het beheer en voor de juistheid der contróle, hoogst
wenschelijk. Men meent voorts, in zoo verre het tijdelijke of duurzaam
bestaan van eenig fonds nuttig mogt worden geoordeeld, dat daarvan dan
toch eene afzonderlijke additionele begrooting van ontvangst en uitgaaf zal te
maken zijn, naar welke de beschikkingen zouden moeten plaats heDben, en
de posten der jaarlijksche rekening ingerigc worden.
Overigens werd opgemerkt, dat volgens de voordragt der Regering, dè
daarbij overlegde berekening-staten een integrerend gedeelte zouden worden
van de begrooting en van de wee, waarbij dezelve wordt vastgesteld, Waar.
van noodzakelijk gevolg zou wezen, dac die berekenihg-staten eene wettelijke
sanctie bekomen hebbende, alzoo van het eene artikel op het anbere geené
overschrijvingen mogen gedaan worden, dan bij eene wet. Dit zoude inder
daad strijdig wezen met den geest der grondwer, en met de instructie voor
de rekenkamer, volgens welke aan den Koning het regt voorbehouden is om
overschrijvingen van bet eene artikel op het ander van hetzelfde hoofdstuk
te gelasten. Ook deswege achtte men het beter den thans vdorgestelden
votm te verlaten en, op het voetspoor der thans loopende begrooting, dé
betekeningen te splitsen en in meerder artikelen te bevatten, terwijl meU
voorts verlangt, dat bij ieder artikel zullen gevoegd worden twee kolommen,
aanwijzende de eerste de wezenlijke uitgaaf op hec artikel (zoo het bestond)
over het laatst afgesloten dienstjaar gedaan; de tweede; de voor dit zelfde
voorafgaande dienstjaar voorgestelde uitgaaf.
Aan het slot dezer algemeene beschouwingen wordt in het verslag nog dé
meening van vele leden medegedeeld, dat in het vervolg ieder hoofdstuk der
begrooting onderteekeod zou moeten worden door den Minijter of het boofd
van het departement, onder wiens verantwoordelijkheid de sommen bij dat
hoofdstuk toegestaan, zullen worden uitgegeven.
Uit het voorloopig centraal verslag nopens de ontwerpen der begroo-
tings-wetten, blijkt, dat; Wat aangaat het tweede hoofdstuk, de Hooge
Collegien, enz., door vele leden wederom aanmerking gemaakt is op het
tractement van den Sekretaris van Staat, Vice-President van den Raad van
State, ad 12,000. Men oordeelde dat, terwijl aan de Directeur-Generaals
van een departement vin algemeen bestuur, aan den President van den
Hoogen Raad wier betrekkingen vooral van geen minder belang en rang
worden geacht, en meerdere opoffering van lijd zullen vorderen, in den regel
niet meer dan ƒ8000 is toegekend, er geene voldoende redenen konden
zijn, om het tractement van den Vise-President van den Raad van State
op 12,000, en alzoo gelijk te stellen met dat van eenen Minister in wer
kelijke dienst. Mogten er, ten aanzien van den tegenwoordigen titularis,
wegens vroegere dleDSten en betrekkingen, bijzondere pensoonlfjke conside-
ratien bestaan, zoo zou men, naar het gevoelen van sommigen, hieraan bij
wijze van toeiaag kunnen gedenken. De meerderheid is echter in beginsel
regen dergelijke toelagen, en meent, dat dezelve veelal het gevolg zijn van
het verkeerde denkbeeld, dat de ambtenaar een verkregen regt zou hebben
op het behoud zijner bezoldiging, ook dan wanneer hij later tot eeile be-
trekking overgaat, waaraan mindere belooning is verbonden. Zoodanig denk
beeld komt aan die meerderheid onaannemelijk voor, omdat baars inziens
de te bewijzen diensten en niet de vroeger bewezene diensten de maatstaf
moeten zijn voor de bezoldiging van ambtenaren. Bij gelegenheid van de
behandeling der afdeellng van het Kabinet van Zijne Maj, den Koning, is
de aanmerking gemaakt, dat sommige besluiten des Konings alleen door den
Directeur van het Kabinet onderteekend zijn. Voor zoo verre die onder-
teekening zou moeten strekken in plaats van het contreseignbedoeld bij
art. der grondwet, beschouwt men dezelve als onvoldoende, aangezien
de Directeur, geen hoofd van een ministerieel departement zijnde, buiten
de verantwoordelijkheid als zoodanig valt, en ook niet de vereischten be.
hoeft te bezitten, bij de grondwet in de hoofden der departementen van
algemeen bestuur gevorderd.
Bij de behandeling van dit hoofdstuk is voorts door vele leden bij herha.
ling de wensch te kennen gegeven, dat de uitgaven voor den Hoogen Raad
van Adel mede op de begrooting worden gebragt, en gevolgelijk dat de
inkomsten van dat collegie op de begrooting der middelen worden' uitgetrok*
ken. Die leden verklaarden, dat de beantwoordingen der Regering, op eene
gelijke aanvraag bij de behandeling der thans loopende begrooting gegeven,
hen in geenen deeie had kunnen bevredigen, en dat zij aizoo nog moeten
blijven volharden bij hun gevoelen, dat de Hboge Raad van Adel,- al»
zijnde eene grondwettige instelling, behoort tot die hooge staats-collegieh
wier uitgaven ten laste der schatkist komen, en wier inkomsten, uit het
verieenen van titels voortspruitende, als baten van het Rijk aangemerkt, en
als zoodanig verantwoord bebooren te worden. Sommige dier leden ver.
klaarden zelfs, zoo veel gewigt aan deze bedenking te hechten, dat daarltl
voor hen een voldoende grond zou gelegen zijn, om hunne goedkeuring aio
dit hoofdstuk te ontzeggen
Ten aanzien van het derde hoofdstuk, bet Departement van B'uitenlaadschè
Zaken, heeft het, onder anderen, de aandacht tot zich getrokken, dat over
het algemeen bij meest alle departementen het getal der bodenbedienden
en dergelijken, bijzonder groot is; men meent, dat, bij doelmatiger rège.
ling, hierop aanmerkelijk te bezuinigen valt, wanneer namelijk voorbegibseli
werd aangenomen, om openvallende plaatsen niet door nieuwe benoemingen,
maar door overplaatsing van het eene departement naar het andere, té vet
vullen. Overtuigd, dat de werkzaamheden aan de meeste bnreaox Vin lit
algemeen bestuur, bij genoegzatnen dienstijver a8n de zijde der ambtenaren
door een veel minder groot aantal geëmployeerden naar behooreri zoudei3
kunnen verrlgt worden» hebben vele leden bij vernieuwing den wen