schuldde eerste en hechte grondslagen «ede zo'len ieggen; waarop het
nieuwe Snanclcle gebouw kan chonder den zegen des Aüerhoogstenook
ia! worden opgetrokken.
't Gravenhage17 Augustus 1841. Rochussbn.
De graanprijzen waren voorleden week in België algemeen dalende.
AMERIKA.
Berigten nit New-York van den 1 Augustus melden, dat de Kamer van
Vertegenwoordiging een wetsontwerp had aangenomen, om eene vloot, groo-
cendeels uit stoomschepen, in te rigten tot verdediging der kosten. Ook
was een ontwerp tot eene leening van 12,000,000 dollars aangenomen.
In een dagblad van de Vereenigde Staten leest men:
Twee of drie jaren geleden werd de Bisschop van Détroit, in Michigan,
aan de grenzen van Canada, door den Paus naar Rome geroepen. De Bis-
achop, Dr. Rees, gehoorzaamde aan die oproeping. De Paus vorderde,
dat de Prelaat atstand deed van zijn Bisdom, doch deze weigerde zulks hard.
nekkig, waarop hij in de gevangenis der Inquisitie werd opgesloten. Deze
omstandigheden werden den 18 Julij aan het Congres voorgedragen, en men
gelooft thans, dat de President Tyler van den Pans rekenschap zal vragen
wegens het gevangen zetten van eenen Noord-Amerlkaanschen burger, ter
zake eener kerkelijke handeling, die op het grondgebied der Vereenigde
Staten plaats heeft gehad. Deze zaak baart nog grooter opzien dan die van
Mat-Leoi.
In 1840 telde men In de Vereenigde Staten ruim 17,000,000 zielen;van
deze woonden onder anderen in New-York bijna 1,500,000, in Pensylvanie
1,700,000, in Ohio 1,500,000 en in Virginie 1,200,000.
T R K Y E.
Het volgend berigt wordt door den Oostenrljkschen Beobachter medegedeeld
Volgens de laatste, met buitengewone gelegenheid uit Konstantinopel alhier
ontvangen berigten van 1 Augustus, had de Porte de officiële kennisgeving
ontvangen van het dempen der onlusten op Catidia. Door eenen tusschen
Mustapha-Ptchi en den Groot-Admiraal Tahir-Pacha gecombineerden aanval,
ten gevolge waarvan de eerste met een gedeelte zijner strijdkrachten tegen
Sphakia oprukte, terwijl laatstgenoemde met het Turkscne smaldeel die
plaats van den zeekant bedreigde, zagen de Sphakioten zich genoodzaakt
om zich zonder slag of stoot te onderwerpen. Dit berigt wordt door brie.
ven uit Ancona van 3 Angnstus bevestigd, alwaar het door de Engelsche
oorlogs-stoomboot Cyclops aangebragt was.
Dit berigt wordt Dader bevestigd door eene tijding van het eiland Corfu
van 2 Augustus.
PORTUGAL.
Lissabon 9 Augustus. De Kamer van Afgevaardigden heeft het kapltail.
aatie-pian met 65 tegen 16 stemmen verworpen, zoodat dit jaar de zaken
waarschijnlijk haren gewonen gang zullen gaan. Echter werd na den uitslag
der stemming door een* der leden wederom een soortgelijk ontwerp voorge.
steld, hetgeen dadelijk naar de Commissie ter onderzoeking gezonden is.
Volgens eene uitgegevenc brochure zou het jaarlijks te kort 2000 Con-
tos de Reis bedragen, hetgeen noch door de voorgestelde bezuinigingen,
noch door de beraamde belastingen zou knnnen gedekt worden.
De Maarschalk Saldanha was tot Gezanc aan het Oostenrpsche Hof
benoemd.
ITALIË.
In ons vorig nommer deelden wij een berigt mede uit Rome van den
2 Augustus ten aanzien van het concordaat met Nederlmdaan hetwelk men
zeide, dat allerlei beletselen in den weg werden gelegdin een berigt echter
van den 7den meldt men het volgende
Msg. Capaccini wordt in de volgende maand uit 's Gravenhage terug ver.
wacht. Naar men verneemt, zijn de onderhandelingen over de kerkelijke
zaken van Holland zoo verre gevorderd, dat aan het sluiten daarvan niets
meer in den weg staat. Men beweert, dat de Nederlandsche Regering in al
de verlangen harer Katholijke onderdanen bewilligd heeft, en een vroeger
gerucht, volgens hetwelk in deOverzeesche Koloniën, even als in het Moe
derland, Bisschoppen in plaats van Apostolische Vicarissen beroemd zouden
«rpriUn. buvc.tigc zich volkomen. Van Msg. Capaceinfs reis naar Keulen
hoort men, dat z|j eerst na zijne terugkomst zal plaats hebben.
ZWITSERLAND.
Den 12 Augustus heeft de Commissie van den Landdag, iaatstelp belast
mee het onderzoek, hoe verder met het kanton Aargau te handelen, den
Landdag opmerkzaam gemaakt, dat, otschoon reeds op deszelfs buitenge
wone vergadering in het voorjaar was bepaald geworden, dat alle verkoop
van in beslag genomen geestelpe goederen |in Aargau zou worden geschorst,
desalniettemin met dien verkoop werd voortgegaan. De Commissie verzocht
daarom, dat aan de Aargausche Regering terstond zou gelast worden met
dien verkoop op te houden. Dit voorstel is echter niet doorgegaan, maar na
langdurige beraadslagingen verworpen. Uit die verwerping zag men een voor-
deeling besluit van den Landdag ten aanzien der Aargausche aangelegenheden
te gemoec.
DUITSCHLAND.
Zijne Majesteit de Koning van Prnissen heeft aan de Provinciale Staten van
Pommeren te kennen doen geven, dat de handeistractaten met Nederland,
Hamburg en Bremen, welke met dit jaar ophouden, niet zonder gewigtige
wpigingen zuilen vernieuwd worden.
De Pruissische Regering heeft in derzelver antwoord aan den Posi.
schen Landdag, welke zijn verlangen had te kennen gegeven, dat aan het
Groot-Hertogdom Posen eene Poolsche nationaliteit zon geschonken worden,
hetzelve geheel en al afgeslagen, daar dat Groot-Hertogdom, volgens het
Weener-tractaat, in de Pruissische monarchie is ingelijfd. Ouder anderen
leest men in dat antwoord het volgende:
Aan de Poolsche nationaliteit is door de Weener-tractaten en door de pro
clamatie (van den overledenen Koning) van 15 Mei 1814, bescherming be
loofd. De roemrijke gehechtheid van dat edele volk aan zijne landtaal, zijne
redenzijne geschiedkundige herinneringen ook in de Polen te eerbiedigen
en te beschermen, was het doel der voltrekkers van het Weener-tractaat,
en ook onder onze Regering behoort dezelve gewaardeerd en beschermd te
worden. Onze uitdrukkelijke toezeggingen, gelijk de maatregelen, welke
daarop gevolgd zijn, getoigen daarvan. Maar, gelp Iedere gift verbonden
Is aan de voorwaarde, dat zij niet misbruikt zal worden, zoo knnnen ook
wij onze belofte en onze inzigten niet afscheiden van die voorwaarde.
In de onafscheidbare vereeniging met onze monarchiemoet het nationaal
gevoel der Poolsche onderdanen onzer provincie Posen de rigting zien van
zijne verdere ontwikkeling en tevens de perken, binnen welke het zich moet
openbaren. Het verschil van afkomst, het onderscheid van den naam van
Pool en Duitscher, wordt opgelost In het vereenigingipunt der eene mo
narchie in den naam van den Staat, waartoe zij gemeenschappelijk en voor
altijd behooren, te weten, dien van Pruissen. Van onze getrouwe Stenden,
'in alle Poolsche onderdanen onzer provincie Posen, verwachten wij, dat
zij deze onze landsvaderlijke vermaning zullen behartigen. Wij verwachten
tn verlingea van hen, dat zij nooit den band zullen vergeten, die hen als
Pruissische broeders van onze het zij Duitsch, of Lithausch, of Waalsch
'Piekende onderdanen, als Pruissische landgenooten van een en hetzeilde
"letland, als Pruissische lands-kinderen onder eene kroon verbindt. Slechts
lm, wanneer deze gezindheid in de harten onzer Poolsche onderdanen wot.
"I schiet en heerscht, zal de vaderlijke zorg, met welke wij besloten heb.
ban otii Öroftï-rléffagjöBi Port;;gelijk 51 i»ze vorigs frovifiêièii SKief
monarchie, te behandelen, vruchten kannen dragen.
Uit Weenert meldt men van den tiden dezer, dat de oogst overal wïar
dezelve binnengehaald is, uitmuntend is uitgevallen. De berigten uit andere
streken van de Oostenrpsche monarchie luidden ten aanzien van den oogsc
ook zeer gunstig.
Den 4den dezer is de Grootvorst Konstantijn, die over zee éené reis
naar Nederland gemaakt had, op Petershof in weistand teruggekomen.
De Engelsche Colonel C. Smyth, van wien wij dezer dagen hefebert
melding gemaaktheeft uit Boppard aan den Rhijn eene circulaire in on
derscbeldene talen verspreid, tot opschrift hebbende: het verheffen van Ra-
laestina tot eenen onafhankeiijken Christen-staatvan den volgenden inhoud s
Men heeft, in een wijsgeeiig ea godsdienstig opzigt, als stelregel aan»
genomen, dat zoodanige gewesten en landen, waarin voortreffelijke raenscheii
geboren worden, geleefd hebben en gestorven z(jn, verdienen. zoo al niet
tot voorwerpen van vrome bedevaarten gemaakt, immers toch in bpondera
vereering gehouden te worden. De koelste glimlach eens twijfelaars kan
dit aangeboren heilige gevoel van het menschelijke hart niet verstikken,
noch ook de drooge berekeningen van staatkundigen deze innerlijke stem
onzer natuur overheerscheD.
Aangespoord door dit diepe en met de rede overeenstemmende gevoel,
verstouten w(j, Christenen, ons, In de tegenwoordige gnnstige krislsonze
gedachtenzonder laatdunkendheidmaar vrij en open te kennen te gevert
over bet raadzame:
Dat de Christenen van alle belijdenis en naamlö geheel de Chris
tenheid, openbaar of In het bijzonder, zich vereenigen tot het doel,
om, door tusschenkomt hunner Sonverelnen of Regeringen, re verkrij
gen, „dat de Verhevene Porte gelieve toe te staan, dat Pa'aestlna, of
het gedeelte van Syrië, hetgeen gewoonlijk het Heilige Land genoemd
wordt, onder bescherming der Christen-Vorsten van Europa en val!
Azia, tot een onafhankelijk Christengebied worde opgerlgt, met eigen
regering en onderwerping aan zoodanigen Vorst, als de Chrisien-natiën
zullen verkiezen, en met volle en eenstemmige bewilliging in Zijne Ko.
uinglijke waardigheid bekrachtigen." Als hebbende dit land, reeds
van de oudste tijden af, in de gemoederen van geheel de'Christenheld
de vroomste gevoelens en wenschen opgewekt, en de harten der ware
geloovigen vermogend tot zich getrokken.
Bij het doen van dit verzoek betuigen wij, dat alle denkbeeld vaii staats,
belang, van bijzondere bekeeringszucht, of van eenige andere hatelijke drijf,
veer verre van ons verwijderd Is. Ons doei is alleen algemeene Christelijke
vroomheid. Met Godsdienstigcn ijver haken wij er naar, dat het Land,
hetwelk de schouwplaats der handelingen en wonderwerken van onzen hoog-
vereerden Heiland het tooneel van deszelfs voorbeeldeloos lijden en dood
geweest Isen hetgeen de gedenkteekenen dier verbazende gebeurtenissen
bevac, welke negentien eeuwen lang de wereld met bewondering vervuld
hebben, door diegenen bezeten worde, die in dezelve gelooven en de lect
van het Goddelijke slagtoffer belijden. Deze toch zijn alleen in staat, dia
gedenkteekenen in scand te houden, en dezelve jop eene wijze, derzelver
geheimzinnige grootheid waardig, te vereeren.
Wij zullen niet ondernemen met de beperkte middelen eener circulaire
de volheid der denkbeelden mede te deelen, welke zich onwillekeurig aan
ons opdringen. Ongetwijfeld zullen zij in de harten van diegenen oprijzen,
die in de heilige zending des Zaligmakers gelooven, en in welker handen
deze mededeeliug mogt geraken, die dan ook ligteiijk de snelste en nitvoer.
baarste middelen zullen vinden, om dit heilige werk ten uitvoer te brengen.
W(j oordeelen het genoegzaam, onze gevoelens openhartigmaar met demoe.
dlgheid te kennen te geven, opdat dezelve door geheel de Christen-wereld
herhaald worden.
W|j vertrouwen ook nog, dat het tegenwoordig oogenbllk gunstig genoeg
is tot het verkrijgen van ons oogmerk (immers biedt zich eene gelegenheid
aan, welke zich misschien in eeuwen t|jds niet weder zal opdoen,) een
oogenblikwaarop diplomatieke onderhandelingen gevoerd worden, om over
het gebied van het wankelende Rijlt der Turken te beschikken, en het Oosten,
op eene vaste en duurzame wijs in het belang der MuzelmannenIsraëliten
en Christenente regelen.
De noodwendigheid eener snelle, maar verstandige beraadslaging aller
Christenen, over eene onderneming van zulk een hoog gewigt, kwam ons
zoo dringend voor, dat er aan de formaliteit eener openlijke zamenkoinsc
niec te denken was;ook willen wij (ofschoon ijverig bereid om de Goddelijke
zaak van ganscher harte en met sterke hand te bevorderen) geenzina be
schouwd worden, ons de verdienste te willen aanmatigen, dit vrome ont
werp het eerst in overweging gebragt te hebben, noch den schijn aan te
nemen, iets voor te schrijven, omdat wij onze onderteekening onder dezen
brief geplaatst hebben. Van den anderen kant zullen wij niet nalaten, deze
onze gevoelens ook In het bijzonder aan die Christenen mede te deelen,
welke wij genegen mogten oordeelen met ons mede te werken; terwijl wij
de uitvoering van ons ontwerp aan den gemeenschappelijken zin van het
Christelijk Europa, met deszelfs eenvoudige, ware en eerwaardige verhe
venheid overlaten, en hopen daardoor eene gelijktijdige uitkomst te weeg
te brengen, welke, zoo zjj gunstig uitvalt, in bijeenkomsten en door
middel van adressen of verzoekschriften aan de onderscheiden Christen,
hoven van Europa, ontwikkeld zou knnnen worden, ten einde dit vöor de
gezamenlijke Cnristenheid zoo belangrijke werk gelukken moge.
Wij zijn niet In het geval van de tegenwerpingen te kunnen vooruit zien,
welke uit den aard van ons oogmerk voortvloeijen, of van deft kant der Ver.
hevene Porte zullen geopperd worden. De Christen-Souvereinen echter kun.
nen niet wel weigeren, de vraag te doen, daar zij gelijktijdig aangespoord
moeten worden door den wensch aller Christenen (tl ware het dat deZelve
ook niet openlijk wierd nitgedrnkt) en tevens door de ware belangen der
Verhevene Porte, welke toch nimmer uit het bezit van dat gedeelte van
Syrië voordeel heeft kunnen trekken; terwijl daarentegen de nieuwe Staat
een geducht bolwerk tegen de eerzuchtige ontwerpen van den jEgyptischen
Onderkoning zou vormen, en zon bijdragen, om in de hoofdstad van het
Tntksche Rijk eene onafgebrokene rust te onderhonden. Doch indien, van
den anderen kant, de Porte zich mogt beklagen, dat zij, door den afstand
van grondgebied, hare inkomsten zouden zien verminderen, zoo zouden
de Christenen van Enropa, door tnsschenkomst der vertegenwoordigers van
hun geloof in Palaestina, voorzeker met de grootste bereidwilligheid en op
de edelmoedigste wijze in znlk een gemis voorzien.
Een verzoek, door het algemeene belang Ingegeven, zat geen' enkel per»
aoon de Christenen, met betrekking toe zijne beginselen of gevoelens, kun
nen compromitteren; noch zal een zoodanig verzoek, door allen gezamenlijk:
gedaan, een andere uitwerking kunnen hebben, dan personen van hoogeit
diplomatisehen scand, welke hetzelve aan de Verhevene Porte zullen doet
toekomen, tot eer te verstrekken, ja den Sultan zeiven te vereeren, wanneec
hij goedgunstiglijk besluiten mogt, Zich der Christen-natiën door het ver-
leenen van den verlangden afstand welgevallig te toonen. Eindelijk doet zich
in ons voorstel geen grond van ijverzucht tusschen de Christenen en derzel.
zer Regeringen op, aangezien wij ons veroorloven zouden voor te slaan, dac
eenig in Syrië geboren Vorst gekozen mogt worden, om het bestuur van den
nieuwen Staat op zich te nemen, en zulks wel op eene zoo onafhankelijke
wijze, dat h(j onder den invloed van geene der Christen-Regeringen van
Europa geplaatst zou zijn.
Moge derhalve de Christelijke wereld in dit zoo gunstige oogenblik ziclf
ijverig betoonen, opdat alle ware Christenen het landhetwelk niet het tij-
densblocd van den Verlosser der nsenschhetd besproeid geworden is, eenmaal
onder het milde gebied der navolgers van het kruis mogen zien.
