MENGELINGEN.
te oBttreltfeeo. De felirüver seloofc, dot Turkije nog meer reir-tendf^Tieicf
meer boop op eene betere toekomst aanbiedt. Hij verdiept zich hierop'
jn eenige beipiegelingen en meent, dat het Eogelands belang blijfc, zoo
veel mogelijk Turkije uit zijnen vervallen staat op te heffen ten einde
tot een magtig tegentvigt te strekken tegen den Russisehen invloed in het
Oosten," de ten Isataie voor de Engelsche Oost-Indische bezittingen nood.
lottig zon kannen worden.
F R A N K R IJ R.
De graaf de Molé voor de post van vice-president der Pair* bedankt
hebbendeIs in deszelfs plaats graaf Simeon benoemd. Dit bedanken gaf
te Parijs eenige bevreemoing, en zelfs leiden sommigen er nit af, dat de
troon van Lodewyk niet zeer vast moest gevestigd zijn, dewijl zulk een
staatsman, die onderscheidene posien onder de verschillende regeringen
bekleed had thans in geene openbare betrekking zijo wilde.
De dood van Don Pedro wordt als stellig zeiter gemeld. Hij moet
den 21 September in den oudeidom van bijna 3d jaren overleden tjjn
gjjnde geboren 12 October 1798.
Iets over den
OUDEN FAN DEN BERG
EN ZQNE
MOORDENAREN.
(Vervolg en slot
Het blijkt ook, dat in zekere gewigtlge gelegenheden, wanneer men bfl
voorbeeld eeren jongen ingewijden tot eene zeer gevaarlijke onderneming
wilde voorbereiden, wsartoe de gewone verknochtheid aan de aekte niet
voldoende zonde geweest ziin, ÓDitengewone middelen werden te baat
geromendaarin bestaande, dat hij als in droom in het hemelsche gelnk
deelde en daardoor het aardache leven oog neer leerde verachtendit ge*
(chiedde als volgt:
Te Alaraout was een heerlijke tnin, door hooge muren omringd, waar
■lies vereenigd wss wat de zinnen kon sireelen. Boomen en bloemen van
alle soorten, heldere beekjes, schoor.e paleizen, prachtige meubelenwer
den daar gevonden. De schoonste meisjes en jongens bewoonden dit be.
koorltjk oord alwaar zich het gezang der vogelen en het gedmiach van
de watervallen gedurig met de treffendste melodtjen mengde. Alle» adem
de daar geluk en wehnst. Wanneer het opperhoofd no het oog op eenen
jongen ingewijden had gealagen om hen bij eene groote gelegenheid te ge
bruiken verzocht hij hem op eeD gastmaal, plaatate hem aan zijne zijde,
en onderhield hem lang over het geluk aan den waten geloovige beloofd;
daarna liet hij hem eene drank toedienen, waarin eene hoeveelheid opium
gemengd was. De jongeling viel in slaapen bevond zich dan bij zijne
ontwaking in den prachtlgen tnin, Naanwelijks waren zijne oogen open of
de hourit met zwarte oogen en in een prachtig gewaad waren om hem
heen geschaard, om alle zijne wenschen te voorkomen; de aangenaamste
mo2ijk klonk hem in de ooren de keurigste spijzen werden hem in prach.
tiee vazen toegediend; de fijnste wijoen dronk hij utt gooden bekers. De
gtlukkige jongeling verbeeldde zich in een hemelsch »erhl|jf te zijn en
de taal dergeoen, die hem omringden, bevestigden hem in dit denkoeeld.
H|j gaf zich aan alle geniettogen over, en wanneer men eenige vermoeijenia
b|j hem begon te bespeuren, bragt een gelijk mengsel hem weder inslaap,
Wsnneer hij dan weder bij zijne zinDen kwamwas hij naast zijn opper-
loofd gezeten, aan wien hij niet naliet alles te verhalen, wat hij in droom
meende gezien te hebben. Deze gaf hem de verzekering, dat bij met
tere wezenlijke verschijning was begnnatigd geworden, en dat dit de
gelukstaat was, waarin zich een waar geloovige zoude bevinden, die
slle bevelen van den Imam getrouw nakwam. De alzoo opgewondene ver-
beeldingakracht van den fedavi maakte hem tot ailei ia «taan, oin zijnen
-eetter te gehoorzamen; hij haakte slechts naar den dag, waarop hij onder
t uitvoeren van een heilig bevel zoude getroffen worden, ten einde zij.
he'ooniog in het hemelsch verblijf te vinden.
Aldus zamengesteld begon de orde zich meer en meer nit te breiden,
-iïavan wetdt achtereenvolgend meester van een groot aantal sterke kastee.
ka in Perzië. Eeoe algemeene ontvlamming volgde hierop; de weige.
leerden spraken den ban over Hassan's aanhangers uiten de Sultan Melek
Sthah zond ziine kriigsmagt. om hen uit hunne vestingen te verjagen.
Ülair dedolk der moordenaren oefende vreesaelijke wraakt de eerste Vizier
werd door eenen Fédavi vermoordweinigen tijd daarna stierf de Monarch
op ziine beurten waarschijnlijk werd dij vergiftigd. Het bloed stroomde
wan alle kanten
Te geltjker tijd met de moordenaren verschenen de kruisvaarders in Syrië,
deze ondersteund door Riswan. Prins vsn Haleb ramen den moordenaren
verscheidene plaatseD weg. In Syrië even als in Perzië, werden zij ver
volgd en vermoorddoch wreekten zich op eene verschrikkelijke wijze.
Nadat deze strijd eenen geruimen, tiid had voortgeduurd begon men hem
ia Perzië moede te worden een da k eensklaps aan de voeten van den
Stliar In den grnnd geworpen, deed hem de gevaren van znlk eenen oorlog
bmffeD en eene transactie werd alzoo met den Schelk van Alamonr ge-
lloiea. De Ismaëliten verbonden zich, om geene nieowe werken bij hunne
wellingen ie bouwengeene wapens noch krijgsbehoeften aan te koopen
tn geene bekeeringen te doen waartegen de Sultan hen van alle belasting in
het district van Kirdkou ontsloeg, en hen als jaarlijksche schatting een aan
deel in de inkomsten van het grondgebied van Kosmia toekende.
Na eene vijf en dertig.jarige regering zag Hassan Sabah een groot
gedeelte van het Muzelma-nische rijk zijne magt erkennen. Drie groote
itrdelingen, of dais-al.kébirbeheerden de drie provinciën van jebal
Citbiitan en Syrië, terwijl Hassan van zijne kamer te Alatnout, dewelke
lij slechts tweemaal gedurende zijne lange regeriog verlietde werkzaam,
heden van zijne vertrouwelingen bestierdeen nieuwe wetten en regie,
lemen voor het welzijn van zijne orde daaratelde. H(j stierf In eenen
toogen ouderdom, zonder kinderen ua te laten; hij had twee zoons ge.
kd, maar deed dezelve beide omkomen, den eersten voor eenen moord
den tweeden voor eene overtreding van een voorschrift de» Korana. Toen
II zijn einde voelde naderen, wees hij de dais Keah Buzourg Onmeid en
Ihu.A/i tot ziine opvolgers aan, en verdeelde de oppetheerscnappij tus-
chen henAbou.Ali weid met de in- en uitwendige materiele administra
te belastKeah Buzeurgwerd eigenlijk het opperhoofd van de orde
t magt en geestelijke leiding van de maatschappij werden in zijne baDden
meld.
Hier begint bet geluk van de orde te wankelen, de vijandelijkheden tas-
Uien de Ismaëliten en hume oude tegenstanden worden hervat; Alamont
ill in handen van den Sultan Mahmoudmaar de sekte had te diepe wor.
Is geschoten om onder deze tijdelijke ongelukken te bezwijken. Mah.
i«s' zag zich spoedig genoodzaakt om de vrede te verzoeken. De ves-
egen in Syne werden teruggegeven, en de orde herkreeg haren vorigen
iater. Het was ook gedurende de regering van Keah Buzourg, dat de
•ik der moordenaren voor het eerst het geërbiedige bloed der opvolgers
m den proleet deed stroomen, ego Kalif van Bagdad en een vau Cairo
kien osder hun gevceesd wapen.
Tot dezen tijd moet men ook de eertte gcneenschap tojsehèn de feMit».
vaarden en de Ismaëliten terug bren?»n. Dezelve begon met proof on.
heilen About H'ifa Ismsëlitiscbe daialAébir, en te gelijker tiid ha'oo'H
of opuerregter van Damaskushad een traciaat gesloten met Bondewjn II,
Koning van Jeruzalem, waarbij hij zich had verbonden de poorten der stad
op eenen Vrijdag wanneer de Emir en zijn gevolg in de Moskëe zoude
zijn, nan de Christenen te leveren. De voorwaarde was, dat men In duik
daarvoor, aan Aboul IVéfa de opperheerschappij over de stad Tyr zoude
geven. De zamenapanning werd yruchcbaar en de Emir van alles onder,
rigt zijnde, deed den Vizir bekend voorstander der Ismaëliten, ter docd
brengen geiiik mede alle degenen die beschoowd werden tot de sekte ts
bebooren het getal der slagtoffer» heiiep circa 600Ó. Het Chrlsten.leger
toen iD aantogt tegen Damaskus, zag zien onverhoeds door de Mnzelma.
nische troepen aangevallen, en, daar te gelijker tijd een zwaar onweder
zoo als men die soms in de Oostersche landen heeft, was uitgebarsten
schreef het bijgeloof dit verschijnsel dadelijk aan den toorn des hemels toe
die znlk een gedrogtelijk verbond afkeurde, en begon alles voor de vanen
van den profeet te vlngten.
Tegen het midden vso de twaalfde eenw ziet men de moordenaren aan
de tempelheeren schatting betalen, en zulks ten gevolge van twisten,
waarvan men den oorsprong in de geschiedenis der krnistogien moet zoe
ken. Een zeldzaam voorstel werd kort daarna aan Alméric, Kouing va«
Jerusalemnamens den Scheik van den Berg en zijn volk gedaanen zulks
wel din zich allen te laten doopen. De beweegredenen van dezen stap
zijn nfet zeer bekend; maar het blijkt niet, dat men denzelven aan eene
zeer groote overtuiging moet toeschrijven, want men vindt, dat de voor.
naamate voorwaarde der bekeeriDg zoude geweeit zijn, de vrijstelling van
de jaarlijksche schatting van 200 dukaten, welke de orde der tempelhee.
ren van hen ontving. Wat er van zij, Alméric had dit aanbod met groote
blijdschap aangenomen, en zoude de tempelheeren uit zijne eigene schat,
kist schadeloos stellen. De gezant van den Scheik werd na een kort ver
blijf te Jernsalem met alle eerbied-bewijzen tot aan de grenzen terngge-
bragt, De tempelheeren schijnen zich met dit verdrag niet te hebben
kunnen vereenigen, want toen de gezant zijne reis btjna voleindigd had,
werd h(j door tValter de Dumesnit, die zich met eenige soldaten op zij
nen weg had geplaatst, aangevallen en vermoord. De Koning van Jerusa
lem, ten hoogste verbolgen over deze schending van de heiligste regten,
liet den Grooimees'er om voldoening deswegens vragen. Deze verwaande
monDlk antwoordce trotschdat hij geene voldoening hoegenaamd aan de
heeren van Palestina had te geven, dat hij reeds eene boerdoening aan den
broeder Dumesnit had opgelegd; dat hij hem naar den Paus zoude ver
wijzen, en dat men intusschen het bevel van den Heiligen Vader moest
eerbiedigen, om geen geweld tegen een lid van zijne orde te hezigeo.
De Koning liet niettegenstaande den moordenaar iD het binnenste des tem.
pels in hechtenis nemenen in de gevangenis te Tyr werpen. Alméric
had zich alzoo voor de oogen vag don Scheik dea Bergs getegtvaardigd
maar alle hoop voor de bekeering van de moordenaren was vervlogen, eo
hun dolk kwam weder na twee en veertig jaren rust, den dood iu de
gelederen der kruisvaarders brengen. De dweepzncht hield toen op de.
zelve alleen te beheerende geschiedenis toont ons de moordenaren nu
als bezoldigd wordende door de staatkundige hartstogten van dit bloedig
tijdvak. De treurige dood van Conradmarquis van Montferrat, Is er een
voorbeeld van.
De opvolging der Scheiks van Alamout werd al dadelijk tegen den wil
van Hassan aan, erfelijk. Keah Buzourg had zijnen zoon Mahomet tot op.
volger, denwelken hp zelf daartoe benoemde, en alzoo vinden wij achter,
eenvolgens de ramen van Hassan II, Mahomed II en Jeltal-ed-din als op.
peihoolden vermeld; deze laats'e met eenen bevredigenden geest bezield,
trachtte de vtede toischen zijr.e orde en de verschillende Mogendheden
daar te stellen, Uicnoodigingen werden door hem aan den Kalif, aan den
Sultan er andere Muzeimannische Vorsten gezonden, waarbij dezelve wer
den verzocht, om mede te werken tot het daarsteilen van eene Godsdien
stige vrijheid. Zijne openhartigheid bij deze gelegenheid werd zoodanig
goedgekeurd, dat zelfs de geestelijkheid hem in hare missives den naam
van nieuwen Muzelman gaf; hij ontving van den Kalif den titel van Prins,
hetgeen onder zijne voorgangers nog nimmer was geschied. Zijn harem
ter bedevaart naar Mekka gegaan zijnde, liet de Kalif de vanen der pel
grims van Alamout zelfs vóór die van den Sultan van Khowaresen gaan,
de grooimeesier huwde, met toestemming des Kallfs, de dochter van Kat-
Kawas, Prins van Ghllan. AHea kondigde dut eene verbroedering aan;
welke duurzaam moeat zijn, toen Jellal-ed.din werd vergiftigd. Eenige
eerzuchtige opperhoofden worden van deze misdaad beschuldigd. Ata'
ed-dinzijn zoon, naauwlpks negen jaren oud zijnde, werd lu zijne plaats
verkozen, en de dolk hervatte zijne wraakoefeningen. Na eene bloedige
regetiDg werd de nieuwe Scheik op zijne beurt op eene geweldige wijze
van het leven beroofd, even als de meeste zijner voorgangers, en he: be.
«tuur van de vereeniging werd opgedragen aan zijnen zoon, Roken-ed.din
onder wiens regering de orde, zoo als wjj nader zien zullen, werd ver
nietigd.
Tijdens de regering vao Roken.ed-dinhad de inval der Tartaren onder
Mangou.Kanplaats. De zwakke Kalif van Bagdad en de Regter vin
Kaïvm gednrig voor hun leven vreezende, 200 lang de sekte der Is
maëliten zoude bestaan, smeekten den veroveraar, de wereld van deze
dweepers te verlossen. Mangeu belaste Hu/agou zijnen broeder met deze
taak waarop deze met een aanzienlijk leger tegen Alamout optrok. Het
verraad van Nassir.ed-dinVizier en aterrekuodige van den Prins der
moordenarendeed hem zonder slag of stoot in de plaats komen. Roken
ed-din werd gevangen door de Tartaren weggevoerd de andere vestingen
volgden het voorbeeld van Alamout, uitgezonderd Kirkou, die nog gedu
rende drie jaren tegenatand bood. Er werdeö bevelen uitgevaardigd tot
eene algemeene verdelging der moordenarenwaar zij zich ook mogteo
bevinden, en zonder onderscheid van ouderdom noch kunne; zij vielen
alzoo bij duizenden onder het staal des overwinnaars. Veertien jaren
daarna werd de Syrische tak door den vermaalden Sultan der Matneluk-
ken, Bibars, vernietigd; en hoewni de sekte, even als die der Jesniten,
nimmer de hoop heeft opgegeven van eens weder magtig te worden
heeft de gelegenheid zich daartoe niet weder aangebodeo. De reizende
kooplieden en landlieden zijn de eenigen die nog soms de profetische
droomeo van deze vervallene orde hooren, zonder dezelve te begrijpen,
daar de?j herinnering aan de sekte van Hassanals volksoverlevering bijna
verloren is. Niettemin vindt men nog op verschillende punten van Azie.
en vooral in de hooge klassen, overblijfselen van de sekte der Ismaeliten,
niet meer als staatkundige of godsdienstige orde maar veeleer als wijs.
geerige vereeniging. Men noemt dezelve thans Sufiten of Soteoaan
de aioode beginselen der loge van Kaïro gehechtzfln zij atöéistenmaar
vreedzaam voor hun zelve, zonder eenigen, invloed ,op de massa uit.
teoefenen.
Ten slotte moeten wij doen opmerken de zeldzame overeenkomst tns-
schen de meeste geheime genootschappen, die in ver van elkander ver
wijderde tijden en onder verschillende omstandigheden zijn opgerigt; de
vrij.metselaren van de zeventiende, en achttiende eeuwende tempel,
'neeren, de loge van Kaïro met bare uitgebreide vertakkingen, de Ismaeli
ten en de Sofiten heoben vele punten van overeenkomsc. De orde der
tempel.heeren onder anderen achijnc gevormd te zijn naar die det discl-
peien van Hassan Sabah, Men vIDdc in beiden dezelfde graden, dezelfde
verdediog, De tempel.heeren telden drie groote waardigheden: den
