re
5 »3
«co;»ï
1 i» ft g
3 B o - J5
n> o ut 2
3n 1
ft N 3 2
f-o' O =•'0.1
"S-|a
•n c/> cr sr
-■ o n 2 m
z - 3" 3 s
2 .2 «n-o
-• a re c 2
»22 *1°
n> O" S
0 2 3 2'
2 2 2 ^o
-re" O g.
j. 1 fr?s-s-= 3 s s
w jj? re 01 pp
'-T5 FT *=»'n r- 7* Q. 3
a- 5r 2 o
O 0 re „a TJ
3„'3!?5§
a g g s frS f
<V J-
'«a-.g
N
3' N<E
=2
ï«a-
3» ?S:
2 a" S O
3 c r *2
c D. <K>
2 «S
63'
O Cl- Q. f
Of
5 sr o
O,
re n
O
3-0.
o
re
5 3
to <-•
2*2
O- 2L
«T
^3-5:
a 2 0.
CX. W - 1
re T*
ss =3
re
1*3 -
N O m
2 0 2
N O
Q. 2 3' re o
0 I? &5
rr.rr u ft
a c
1 st>
3- as
2. n n
w n
i.
o
s sr?
*5:oo
3 a)
O M
rt
C a -•
.2.
3
H
2:8
3 5.
§5
O
3 3 c
<T> O-w
2 9
o
O 8^
a re
1 7 o
M
sr'
°B;
o£ a
CT3
tS 2. S
0
3- t3»C w Sf E* 5Ï* 2
ïnu;»s5."a: 3
j Ïaï'.'o-.SB S.-- ;J=-
°S^„sDb5«_ 33
3 <a3 S a.
g j-jjSS S-^oi
§s S 5 s ^3 g-J?
a»;9 g,a«ï!- „|g
s JöiÏB.SS o' S O o
3»!»°-?55 'ï«»3
ft ft
re r;
2* s
-»> f s 5
3Sï;ï;:." =-
S-.g<ï_<5:2
P5«nag i
5. 2rvn>'reg_,fr^
a a 42 fx W-* o
2 2-*° O =r re re -•
o»2.S 3g.="32-
s p-"°- sas..g"
mo"* ~to o
o I - <5 I s 3
cr^ H» ai a
ST J*) 3
V.T3 o re O- n, Nj
5. m 2 ^-v=: c a re m re
2 m ft. n W «330
eestalte door den tijd, ondermijnd werd. Hij Wilde
niet, dat men nieuwsgier.ge ^blikken zoude «laan op
de kunst, waardoor een jeugdig nitzigt, ondanks de
hoedanigheden en verwoestingen des ouderdome, be
waard kan blijven. Hij had de ijdelheid van het volki,.
gejuich leeren inzien; hij had den brozen aard leeren
kennen van dien band, die, in een vrjjeiv ataau den
Monarch, aan de onbedachtrame volk».maai» hecht.
De Engelsche natie beeft veel overeenkomst met de
Romeinen; zij ia grenzealoos in erkentelijkheid, ver
kwistend, in bare bpiponingen. overdadig in hare eer-
bewiizingen-jegen» bare weldoeners; maar hare gonst
wordt niet zelden verworven, eer de aanspraak daarop,
gevestigd is. De afgod van den dag kan het voorwerp
vaq beuzelachtige nieuwsgierigheid of tijdelijke belang-
S{elling Ïjjn, terwjji de wy.geer, de staatsman, de
a. K-
T 2 - Q. o- r
s S^-ë s.* 2
[=- o.onu>(A'1>g^nS. o
i=lo?!tS"P!!,S:=SsI
tteS I I 5 3'ajo J
w o dl I n n Q
krijgsman, of de kerkleeraar, die de onderscheiding,
welke aan den man des oogenbliks te benrt valt, ver
diende, onopgemerkt zijnen weg bewandelen kan. Ja,
het ia al welwanneer het den mandie de uitste-
kendate diensten bewees, rog vergund wordt, zijn
leven in vrede en ongemoeid door te brengen. De
volksnem verbant thans den Vaderlander, niet op de
verdenking des oogenbliks of op de beschuldiging van
den volksmenner, maar kennis en dengd worden met
de verachtelijkste namen bestempelden staan aan smaad
en hoon ten doel, wanneer de leidslieden vin het ge
peupel hunne beweegredenen miskennen of hnnne ge
dragingen afkeuren. Groote diensten worden ras ver
geten. Hij heiben er veer betaald, zeggen de Engel,
schenzij zijn de enzen. Dit denkbeeld van koop en
verkoop suigli. ia alle huone gezegden dooren staat
_r- - 3 a
re O. a 3 b
o o 3 re
Cl. o o n> re
1 D-1 1
5 5f= »<|1S S-o-3 e l'jn
S--5-?so3S31:i<i.V
i 3 3 3 n a*n>o-a^-a„ <„fl o?t- o^c
ft Oj!)w r re -ire re 2> 2r F-- w 3 —3 q ^-5
0-CP.r-».w»,n3«©re»»e >3 »5 l-4-"
r; re - -e
S 53 sf
©2 S 2. r
ft m -■
bij alle hnnne inzigtsn op den voorgrond. Het ge-
achreeuw en gemor, hetwelk de Koning, bij de naauw-
gezette vervulling zijner ambtspllgtensomtijds hooren
moest, toonde hem de ijdelheid dier blijken van volks
goedkeuring, welke hem, bij gelegenheden, te beurt
waren gevallen, waarbij hij wist, dat hij zich die min
der waardig had gemaakt, dan toen het volk luid zijn
ongenoegen te kennen gaf. - George IK was een ge
hoorzaam en liefderjjk zoon voor zijne moeder, maar
tnsschen zijn vader en hem bestond eene wederkeerige
ijverzucht, die niet zelden tot wantrouwen en afkeer
aanwies. Zijne vrienden werden om hnnne begaafdhe
den gekozen, en om hunne politieke gezindheden ver
stoken. Op zijne familie was hij trotsch, en had een
hoog besef van de eer van zijn stamhuis en van de
waardigheid van zijnen stand, Éene beleedigitig, zijne
familie aangedaan, verklaarde hij, nimmer te kannen
vergeven; niet te mm had hij eeoen geruimeu tijd lang,,
geene vriendschaps- verkeering met een'zijner broeder»
(den Hertog van Sussexen verschoof de verzoening
toe in de onzekere oogeublikkeri va* het sterfbed;
zijne hartitogten waren hevig, en de slagtoffers daarvan
gansch niet ontalrijk; ras ging hü verbindcenissen aan,
en liet ze even snel wederom varen. Luim en nieuw
heid vervingen bij hem dikwerf de edeler neigingen
van een verliefd hart. Irt eene verbindcenis bleef hij
standvastig. Zijne begrippen van genot waren, oodanks
de fijnheid van zjjneo smaakzeer zinnelijk. Uit zeer
onwaardige [beweegredenen' ging hij eene groote ver-
bindtenis aan;, en was in de vervulling der ptig'.en
ervolg op de volgende blade,)
