5
5-1 w r,
en In de bouwkundige Tbekbnkunds, aan .7. A. yel
lekoop, P. van Hoorn, A. J. Trap, J. S. Rienks, G. H.
Bcrtrand, J. Maryt en P. G. Houthuysen. Van vele
anderen, daaronder pok die, welke op de onderschei
dene scholen tot hogere klassen bevorderd Zijn gewor-
den, werd met lof melding gemaakt.
De drie medaillesjaarlijks door Zijne Maj. den
Koning, als Beschermheer dezes GenootsChaps, san
hetzelve toegestaanzijn door de navolgende aankweê-
kelingen behaald, te weten:
De groote medaille, vóór eene bouwkundige tee-
kening naar eigen idee, door H. J. van Dtoremaalen,
en het accessitbestaande in een Exemplaar van de
Vignola der Ambachtslieden, door J. Laverman. In
hetzelve bouwkundige vak, is de kleine medaille,
Voor de best gecopieerde teekening toegezegd, behaald
door J,TV. Schaap, en het accessit, zijnde een Ekem-
plaar van van Stratenover de bouwkunde, door J. J,
van Dooremaaier,. De andere kleine Medaille, voor
eene teekening naar het Plijsterbeeldis toegewezen
aan IV. Staferre, en het accessit op dezelve, bestaande
in een zilveren Teekenpen, aan ff. Ringeling.
De dankbetuigingen door de Jongelingen M. P. Chris-
paaneC. C. Brul, P. IV. Bevel, F. Mol/es, G. J.
van Mantgcm en ff. J. van Dooremaaien, zoo voor
zich als uit naam hunner Mede-leerlingen uitgesproken,
zijn met genoegen aangeboord.
Aan de assistent-onderwijzers C. S. Bevel, .7. Mon
tague, IV. TVolters en J. H. N. Desquienszijn mede
prijsbelooningen tot aanmoediging ter hand gesteld,
terwijl in die rang van assistent-onderwijzers nog zijn
bevorderd gewordende aankweekelingen J. Laverman
én D. L. Broer, de eerste in de Bouwkunde, de laatste
In de Handteekenkunde.
Hartelijk was de deelneming der tegenwoordig zijnde
menigte, in deze eenvoudige plegtigheid, vooral toen
'de spreker gedachtig was aan het verlies, hetwelk deze
Inrigting onlangs géleoen heeft, door het afsterven
van een harer medebestuurderenden Heer J. Valk,
die in de kracht zijns levens, aan zijne betrekkingen,
aan zijn uitgebreiden werkkring, én ook aan dit Ge
nootschap, door oen dood is ontrukt; vroeger Was hij
als aankweekeling, een voorbeeld voor zijne medeleer
lingen, en in zijne gevorderde leeftijd, een ijverig
behartiger en voorstander dezer Maatschappij, welkers
nut hij, bij eigen ondervinding, hoogschattede. Lang
bloeije dit Genootschap tot heil van Leydens Jonge
lingschap, vooral ter aankweeking van bekwame Hand
werkslieden, en de deelneming tot deszelfs instandhou
ding worde bij Leydens Ingezetenen meer en meer
algemeen.
MENGELINGEN.
eenige historische bijzónderheden betrek
kelijk de verlossing van het
HEILIGE GRAF.
C Vervolg. 3
Deze uitwendige overwinningen werden meer dan
óverwogen door innerlijke onheilen, Tweedragt heersch-
te tusschen de Vorstenen zelfs stonden zij het
volk bij in roof en diefstal. Geen openbare regts-
pleging hield de bijzondere misdaden in toom en de
wil van ieder was zijne wet. De hitte van het jaar
getijde de menigte lijken, en de algemeene losbandig
heid van het leger, bragten eene pestziekte te weeg,
welke hare verwoestingen met zulk eene woede ver
spreidde dat door dezelve binnen weinige maanden
meer dan honderd duizend man stierven. Een troep
van vijftien honderd moedige en wel gewapende Ger-
maansche Ruiters, sedert kort aan de haven van St.
Simeon binnengekomen, was na verloop van weinige
dagen vernield. De Kruisvaarders beklaagden zich dat
zij niet dadelijk naar Jeruzalem waren geleid na den
val van Antiochietoen, zoo als gezegd werd, de
roem der Christenen door geheel het Oosten had we-
dergalmd en hunne togc ongehinderd zoude zijn ge
weest. Maar Gods geboden waren niet gehoorzaamd
geworden en bij strafte nu zijn volk voor hunne ach
teloosheid. Van allé de slagtoifers der alles verwoes-
tende pest, werd niemand zoo diep betreurd ais Adhe-
mor van Puy. Het volk begroef zijnen vader en be
schermer op de plaats waar de heilige lans ontdekt was
geworden. De dood van den Legaat werd aan den
Paus bekend gemaakt. De bevelhebbers smeekten op
nieuw bun geestelijk opperhoofd door wiens aanmoe
diging zij het kruis hadden aangenomenom tot hen
te komen en het werk te voleindigen, hetwelk zij be
gonnen hadden. St. Petrus had Antiochie tot de eerste
Christen-stad verheven, en het was behoorlijkdat zijn
opvolger in zijne Hoofdkerk zoude zittentot herstel
der vorige deugd en verbanning van alle ketterij.
Terwijl de boodschappers door Azie en Europa trok
kenvervolgde de plaag hare verwoestingen te Antio
chie, en Godfried, met de Lotharingers, begaf zich
naar het grondgebied van Edessaen Hield zijn verblijf
te Purbessel. Hier konde hij rust en vrede gevonden
hebbenmaar hij was zijnen broeder dankbaar voor
zijne herbergzaamheiden bevocht daarentegen met
goed gevolg zijne Turksche naburen. De graaf van
Toulouse, ten einde de krijgskundige bekwaamheden
Eijner soldaten in werking te houdenbelegerde de
rijke stad Albaraop den Oostelijken oever van den
Orontes, twee dagen reizens ten Zuiden van Antio.
Chien. Albara werd stormenderhand ingenomen en de
Christenen toonden hunne woede jegens het ongeloof,
door het vermoorden der Turkenen voldeden aan hunne
regtzinnigheid door het bouwen van eene Latijnsche
Kerk en het aanstellen van eenen Latijnschen Bisschop,
De baatzucht van Baidevynen de voorzigtigheid
of versaagdheid der Graven van Vermandois en Char-
tres. bad de overeenstemming van raad en daad tusschen
de Vorsten der kruisvaart verbroken. De eerzucht van
Bohemond en Raymond wa» even zeer nadeelig voor
de algemeene belangen. De Graaf van Toulouse wilde
hiel toegeven In zijne tegenkanting omtrent de eischen
van den Italiaan, wegers het opperbeheer van Antio
chie, maar maakte zich zelfs gewapenderhand mees
ter van dé poorten der brug en nabij gelegene torens.
De twist tusschen deze opperhoofden werd heviger,
toen het jaargetijde aankwam hetwelk bestemd was tot
het vertrek van het leger naar Jeruzalem. De andere
bevelhebbers stelden zich in het midden en verschei
dene malen werd dit onderwerp behandeldzelfs in de
kerk en voor het altaar van St. Petrus. De standvastig
heid en list van Raymond behield de overhand. Zijné
baatzucht, onder den dekmantel van eer en godsdienst
verbergende, gaf hij voor, dat, indien hij toegaf aan
het verlangen van Bohemondhij strijdig zoude handelen
met dén geest zijner heloftè van vriendschap met den
Keizermaar dac onderworpen aan de Keizerlijke reg-
tén hij de zaak door Godfried en dé overigenna de
inneming van Jerusalemwilde laten beslissen. Hij was
van gevoelen, dat Bohemond hem naar de Heilige Stad
moest vergezellen. Deze redelijke voorslagen droegen
de goedkeuring der regters weg, en de openbare stem ver
klaarde zich ten voordeele van het uitstel van beslissing.
November kwam: het-volk, meer godsdienstig dan
baatzuchtig, verlangde vurig naar de bereiking van het
doel zijner pelgrims reis. De bevelhebbers en zelfs
de Hertog van Lotharingen wikkelden hetzelve echter
in nieuwe afgelegene oorlogenen cracntien de Stad
Marra te overvallen. Maar het vertrouwen op hunne
magt ging hunne voorzigtigheid te bovenen hunne
aanvallen onderscheidden zich eerder door moed dan
door vernufc. Hunne stormladders waren te weinig in
getalen de vijanden wisten handig hunne werken
door buitengewoon zware steenen, en het Grieksche
vuur, te vernielen. Geene ondervinding konden de
Christenen leeren; hunne rampen van hongersnood had
den het toppunc hunner ellende uitgemaakt, en echter
bevonden zij zich bij het beleg van Marra wederom
zonder voorraad van levensmiddelen. Weldra vonden
zij zich wederom genoodzaakt tot honden - vleesch en
menscheüjke lijken hunnen toévlugt te nemen. Zij bra
ken de Turksche grafkelders open; voor geld sneden
zij de buiken der dooden open, maakten vervolgens de
stukken vleesch gereed en aten dezelve Hec beleg
had moéten worden opgebroken indien Bohemond geene
nieuwe hulp had aangevoerd. De wanhopige woescelingen
beklommen de mnren op verschillende plaatsen, en de
Stad werd ingenomen. Hunne wreedheid kon door geene
overwinning, zonder bloedvergiecmg bevredigd wor
den: mcord en geene genade kenmerkte hunne zege
praal. De nacht stuitte, maar maakte geen einde aan
hun bloedig werk want den volgenden dig gebruikten
zij hunne zwaarden met zulk eene overlegde wreed
heid dat zelfs de afgelegenste wijken der Stad met
lijKen opgevuld waren. Een groot gedeelte der inwo
ners maakte zich schuldig aan zelfmoordten ei: de
aan de handen der vijanden te ontsnappen maar de
slagtcffers zoo wel van woede als van wanhoop,
werden door de overwinnaars verscheurd en verslonden.
Eenige rijke burgers hadden eene belofte van veilig
heid van Bohemond verworvendoor zijne gierigheid
op te wekkenmaar toen strpomen bloeds door de
straten vlotengebood de trouwelooze bevelhebber
dac zijne gevangeneh voor hem moesten worden ge-
bragt. De sterken en schoonen werden voor de slaven
markt te Antiochien bewaard maar de ouden en zie-
kelijken werden geslagt op het altaar dér Wreedheid.
Het was het verlangen van Raymond, dac Marra een
gedeelte van het Bisdom Albara zoude uitmaken: maar
Bohemond weigerde die gedeelten der stad af te staan
welke hij overwonnen had, ten zij, dat zijn krijgsmak
kerde poort en de torens welke hij in Antiochie,
bezet hield, wilde overgeven. Deze twisten mishaag
den het volk zeerdewijl zij het grooie werk der
Kruisvaarten terug hielden. Regcvaardig was de klagt,
dat de sterkte van het leger verspild was geworden,
in kleine geschillen in oorlogen van baatzucht en niet
van Godsdienst. De kwade gezindheid brak bijna in
eenen openlijken opstand uiten de soldaten kwamen
overeendat zij bevelhebbers zouden verkiezenwelke
ben dadelijk naar Jeruzalem zouden aanvoeren. Teu
einde het oproer te voorkomen, beloofde de Graaf van
Toulousebinnen vijftien dagen te zullën optrekken.
Zijn mededinger scheen toen nog ongeduldiger te zijn
en keerde naar zijn stad terug, met oogmerk, om zijne
magt in orde te brengen. De dag van den aftogt ging
voorbijen nog was er geene verzoening tusschen de
twistende opperhoofden. De overige Vorsten waren
traag om tot de wenschen des volks toe te treden maar
zij weigerden met verontwaardiging de geschenken
welke Raymond hun bood om hen te bestekenén zijne
heerschzuchtige ontwerpen werden vernietigd door zijne
eigen' soldatendie garnizoen hielden ,te Marra. In
zijne afwezigheid geraakten zij in opstand en zij ver
klaarden dat Marraniet eveh als Antiochieoorzaak
zoude zijn tot het vertragen van den togc. De vertoo-
gen der familie van Raymond en van den Bisschop van
Albira, waren vruchteloos, en de fortificatiën eD wallen
werden geslecht. Zieken en genezende sloegen mede
handen aan het werk. En men vindt berigten inhouden
de Dat de kracht, welke de hemel hun verleende, tot dit
heilig werk zoodanig wasdat de arbeid van ieder indi
vidu het werk van drie of vier ossen overtrof. Toen de
Graaf van Toulouse onbeweeglijk bleef voor rede en
regtvsardigheidbegaven zich Tancedo en sommige
vrienden naar de poorten bij de ijzeren brug vaD An
tiochie, en werden, daar zij woorden van vriendschap
spraken binnengelaten. Aansconds namen zij eene mi-
licaire houding aan bragcen hunne zwaarden die zij
onder hunne klederen verborgen hadden, ce voorschijn,
en versloegen of verdreven de krijgsknechten van den
Graaf van Toulouseen Bohemond bleef alleen Heer
der Stadwelke zijn list gewoDnen had. De veront
waardiging van Raymond bij de verwoesting van Marra,
kon zichzelve alleen lucht geven in ijdele verwenschin-
gen, want hec was eene daad, die door het geheele
volk bedreven was, en die niec kon gestraft worden,
{Het vervolg op den kant van deze hladz.)
2 -O O
SvÜSi.-ï,
•S-13 3
tj e 4j
r l, (D-a"c-ö o g
G tc CU ClT3 WC
nj C- -O CP
cc n -ts
S. W
Cs re
«5-
D-Qlj'
nj cj u. c
P -CJ n
Sjï-vsg
J= M.2
CJ G e»
o o
SS o S
f *"S §-a 2
•S S - R M o
<D CD CC bflCJ
ca
O. ÏK
'it?
r. 2 o) -O
CJ <D bo -3 -o
hll o r
2 o*T=r-
S:c? '- ai u a Ji k
bO u cj '"f
<D 5" X 63 O ri CC f s-I - V
bfl O b£>
CJ V cd G J2 o
g?-g.g 1Ë-S.2
MuX fcC S
<u u r* Ni n u a
n-noca)gj-M cD(ü'-,^o0
E a s "5 tt2ë
a gLa g "-S-O
2 s öjs 2 oÏaó S S3-
2 --3
<d
bO
2 :zz> cj <JJ ej cu w n <u 'J
b£~C "TG -O -Hd cu o kö I- dp
•oiijq5£>^g?iuo>.
p .2-2
w c <d
n 'C -c
cd o
S 8 Sf2 -
E
S 5 -55
o «-•
S
X CJ
_ra <D -O
-d
a cj o
u O 1
G «-
V cj
_D O
p c
cc cc
0)
T3 G
v» -g
-Ecüo='c«>tJiDN^"d
c B, t CS bCu „T, a
cs
i
p - t w u j
cc
O
CJ
O
3 P
O
CD O O
cd
«3 p3 "o to 5
S-2-J 5= -H
p<DG^ «utuirr
S -e u 2 m
V-Ï5c-i>u"r'!S
A. a c a n u cj m
=5 <D bD X bC bD
t- ■t* l3
2 fi-f* - n c w bj r
>§sS2n .ï.saSvSSf
g-^
P3
S
*- CJ V CJ bD
5 i; g :g- -g"
csG u.c!P-tDQ.iQjr-cj;.C
gÖ "G •- G CD "Tj Hfi S| CD
o <d •- o <d p u o
-S-n *r bfl u g r
c z' d~"° "g v u
CD :F •- «2 U >J>7
2
'n
3
.E
-ë I S 5- B. 2? c d -5
- cds'" ~X CJ d q
- cj "O u E a cN£ H
o >^=«<d> cd
n-oiT5 a
5 CD __J 5 U M O CC
T3 X
- -
cj -o
2
-O cc Z.
-c
O CJ - <c
^ScOCZ^^CJna F" ^CJCJ
c
cc
3 e
5 <-
vs -s 'C
e S
.g c
CJ A
bC
i'5 5
Sr-* C
CJ CJ b£) g
cu"0 g c ai
c cd 5 cds;
'oO
CJ
"CS cj 2
t -* "F
«agE,,
O uü-ts
cd
o c
Z *5 g c
2 u Ji -= C
Z a- c cc o c cj
"JCIfcWHiCCOCOO Oi
coöCN>cl»GG"ib:
tS
Ex
gv-gcgsccd-ö
bc-a ~a g o r». cp
o s= «r :s> cj cj tr. U .N S
ja c s
c--*
C J c «D 2-— -
GP k"
cd
<D
'n e
OJ Z CD
<D SZ C. .T-. V»
a 2
o-o -
n ;=p
c N
B X -
O N c W
■S-5
o
2 CD
"tD "O
*-• Qi
Si 6 S IIM
Is! s -eg
«i 3 G C C /~i
N CJ 41 F CL,
bs cd -a acZ o
a <D X R --
-s.sl s I
m-o S 2 Si a o u
5 - P 5 n cl
2 c o s- E
13.5 o bD^i^ca-Ecs
C tC K N
rt y-*CCDj— GPCGL_I_
rt O "C Ui "J Cl CD CD
cd t S c 5
EQ2^^-
N
O
k_ <D C
cc s.
e
o» 1
J3 -o G O
w 5 -2 133 -2 '"2 n i 55 .-S ;S»
3J "2 2 2 2-8^. o, N
2 c g ffS 2 8 =•=-£ g
c.sacboiuA'rii'
<D CP «j o - -
co*0
