e
mede gingen pronken, hoovSardiger dan 'paanweh met
hunne staartvederen. Maar toen <le Fransjes .den
afslag der tulpen in Holland vernomen hadden u-as
hunne grootachting voor die bloemenzoo kort van
duur als derielver schoonheid is."
i,
t
de
ite
ed
;rd
'tls.
el-
ien
ren
IC'
ade
ÏSÜ.
ich
het
oen
van
Bas
zijn
ur-
l te
i te
van
tot
teld
was
rETS OVER DE
CHRISTENEN
,VAN< DEN
H. T II O M A S,
in I n Dlë n
en de v. j
OORSPRONKELIJKE KERK
Van
M Al A B A R.
Malabar Is eene landstreek, in het westerdeel ten
zuiden van Oost-Indiën gelegen, hebbende téq noorden
het Koningrijk Bisnagar ten zuiden den uithoek A's-
mor», en de Indische ze?., bijna zuid en noord gestrekt.
Het neemt zijn aanvaiig bij Kanaitor en eindigt aan
kaap Komori, in de noorderbreedte vap 72j graden.
Het bevat de rijken tonkin, Iravankor, Gundaka
Pi'menta, Mareataenz. .-,
In dit groote Malabar is, .een bergachtig gewest,
str.ekkende omtrent 200 mjjlen lang van het noorden
raar het zuiden. Het zufderdeel wordt bewoond door
Christenen, die zichzelvén Christenen van Be. Thomas
noemen, voorgevende, 3at de ltruis-gezanc Thomas al
hier het Christendom geplant heeft, en martelaar voor
de waarheid zijns gcloofs is gestorven. J)eze Thomas-
Christenen Wqrden gezegd, al voor negen honderd, ja
/kil aldaar gewpoud te. hebben, onder dgn Patriarch
van Babylon, Seleucia Parthorutiidie, zoo dikwijls
ais hun Aarts-Bisschop kjvani te sterven, hen telkens
van eenen nieuweD voorzag.
De eerste mare van deze zoo oude en verafgelegen?
kerk, werd naar Europa overgebragt door een Portu
gees, Pedro Alras es Cabril -genaamd, die iu ijjoi in
Kranganor, „een klem Koningrijk en eene sterke stad
op de tHalabaarsche kust, eenige van deze,3V, Thomas-
kristenen ontmoetende, twee derzelven bewoogom
ret hem naar Portugal te reizen. De oudste van -hen
(zij waien gebroeders) Mattheus geheten, stierf te
Lissabon, en de ander, wiens naam Jozeph was, begaf
:h naar Rome, en vandaar naar Venetie, alwaar,' op
zijn berigi,- een vei toog nopens den staat der Mala-
baarsche Kerk, in liet licht kwam.
in het volgende jaar toen Vasko de Gama met eene
groote vloot te Cochin was, zonden deze Thomas-Chris-
tmen eene deputatie aan denzelven, ten einde zich
onder de bescherming eens Christen-Konings te stellen,
om des te veiliger te zijn Èegen de woede der onge'é
ioovige naburige vorsten g en ten biijke, dat zij zich
rin den Koning van Portugal wilden onderwerpen
beten zij aan hem bestellen een staf, aan beide, einden
met zilver beslagen, en twee schelletjes aan de voor-
spits. Kasko de Gama trad met hen óp dat pas, in
geene onderhandelingals dat hij hen vele beleefd?
woorden gaf, met beloftévan hunne zaken bjj den
Koning te zullen gedenken. -■ -, 1. - •.»-»-
in.1505 waren twee Christenen,-die lang met Vasko
de Gama gevaren haddenbij de Malabaren gekomen
cil hadden hen geschut en andere wapeneD leeren ma
ken. Maar het is aanmerkelijk, dat de Portugezen
(die hunne veroveringen op rekening van den voort-
gcplanten Christelijken Godsdienat stelden van de voor.
gemelde jhoinas-Christenenniet eeu woora vermelden,
-sedert die begroeting van den Admiraal tot den jare 1545.
Doch,, de reden van dit stilzwijgen is nipt altijd ver
borgen gebleven. De Portugezen maakten eerst vaste
banden, en zich eenen t(jd van meer dan 40 jaren be-
vliitigende met nieuwe en nieuwe brokken lands te be
hdgtigen, lieten zij deMonnikken, door hén derwaarts
gezonden, ook zorg dragen voor bekwame verblijtplaat-
sen, dat is, om kloosters en andere geestelijke sterk
tes, te bouwen, opdat zij aldaar geen ios waagspel zóu-
yen spelen. 1
Toen nn eindelijk alles gereed was, vonden de. Por-
tugeescbe beheerdersal de overblijfsels van St.Tkó-
rits. tot het minste stukje toe, brokken van het kruis,
vreemde opschriften, nieuwe voorspellingen en God-
spraken, zelfs de beendefep van de drie Koningen, die
pit, het Oosten kwamen, met een oorspronkelijk hand
schrift tot bevestiging der echtheidwant die drie
Wijzen waren gebetenMelihior, Kohing van Nubie
en. Arabier Belchazar,l Koning ,van Saba, en Gas/ra,
■Koning van Malabar. De Jesiliteri, die na 1587 hier-
bijzónder werkzaam warenbeijverden zich om den
D oomscben Kerkvoogd als wettig, Ópperheer der Ma-
b.haarsche Christenen hier op aarde te doen holdigen.
J-'n git gelukte hen zoo wel, dat zij, na den alonden
Godsdienst van die menschen, naar hunnen zin ver-;,
smolten te hebben, eindelijk aan 's Panzen Oppefgezagj
boven al de aanzienlijkheid van den Patriarch en van
de Bisschoppen dezes volks, de overhand wisten te
verzekeren. Zoodas zij, eenen bijna uitsluitenden; ip-
vloed verkregen; hebbende, Jn ,den jare 1599, onder
het Opperkerkgezag van Paus ,C/«wei»s </e /7//«e ech
ter door -Penen Augustijner Monnik) Frey Aleixo de
Menezesin de stad Diampereene algemeene Kerk
vergadering deden .uitschrijven.., waarin deze door Gods
gen-de. en den Heiligen Stoel,; als Aartsbisschop, Me-
tripolitaan van Gna, en Opperkerkvoogd van geheel
Ir,die erkend werd
Een Engelsch Godgeleerde Michil Geddrs. Kansel
lier der Hoofdkerk van Sarum, heeft in 1695 te Lon
den eene geschiedenis der Kerk van Malabar History
I of the Church of Malabaren van de Synode van
Diamper. alsmede eenige aanmerkingen op het geloof
en de leer der Christenen van den li. Thoynas in de
Indién, overeenkomende met de Kerk van Engeland in
fïger,stelling van die van Rome, in het licht gegeven
waarin hij onder anderen dé volgende punten van ver
schil en overet'nkpmst opgeeft:
1. De St. Thomas-Christenen verwerpen het Opper
gezag van den Paus.
2. Zij beweren dat de Pauaselijke Kerk vSn het
regie geloof afgevallen is. -
3- Zii ontkennen de Transsubstantiatie.
4. Zii verwerpen allen beeldendienst, en-houden de
aanbidding van heiligen of iindere beelden voor
afgodisch. vt.,
-S. Zij gebruiken géén olrebii den doop; M..\
6. Zij erkennen geene Cognatio 'Spiritual» of gees-
telijk maagschap:
7. Zij loochenen het bestaan van het vagevuur.
8. Zij ontkennen de noodzakelijkheid van de oor-
bicht. -r t -a v
19. Zij weten van géén laatstfe oliesel. 1
10. Zij vergunnen hunne Priesteren het huwelijk,
en nemen derzelver weduwen in bijzondere be
scherming. I s.-v,
11. Zij ontkennen dat het huwelijk een Sakrament is.
12. Zij nemen tWee ordens aan, eene van het Pries
terschap de andere van het Diakón-ambt.
J3- Zij houden het Avondmaal in gerezen brood.
14. Zii wijden hét-brood met-.-gebeden; 1
15. Zij--loochenén, dat de bevestiging een Sakra
ment is.
n (u.-o bz 1/ ;cr>
«J N 0
O.-O jfi-S ïr 2 - CJ
4/2 CJ fj O O» ry
i Zl ra OJ Se mo
'S 4 2^ u <L>
o S j; si,
C <UO-=?Sc"U^=3
O Mo.j: O» M
C?
a>
-o
g - m 3 .S is'
■|S-S 0 c
§-■3
•fê'S'-v
<■24
'o .12
5 C
4) i
to
6
c Si
-a g
O- -tj gfc rj M QJ O 5*
c® ='3
oj 1 v c.g^J b S o x
T3 Jd'O «dii. 2 -413 :a»
V
oz a co
Sa
•s a" "5 O S a S !J 8
g s a» w 1»
oT S i SL
S "c "O «O <V r>
S'S M r. C 2^^
,E.< OIÜS U2SS
i!2 0 5 3 c racj
O bs—a
Sn
G A
U D H E
rakende.
S T M A
DEN
i
Dg,
L E N.
Co t - C "V V
coïfu05 r T
c - - U
c. or.
Salomons spreuk, dat een vrolijk hart eene gednHge
maaltijd is, wordt dooreen' geleerde der 17de eeuw als
een- bewijs biigebrage, dat er ih het rhaaltijd honden
zonder misbruik, op z:ch /elven niets laakbaars gelegen
is, en dat deze wiize Koning itob'dahige gelijkenis diet
zou genomen hebben, indien hij niet zelf ebnigzins een
minnaar van maalrijddn geweèst was. En wie v.al ons
zeggen, of Salomon in het sink van betamelijke tafel
vreugd. piet-eensgezind is geweest met Prinse Willem
van Oranje den Eersteonsterfelijker gedachtenis, dien
grondlegger onzer Nederlandsche Vriiheid, van wiende
beroemde Historie - schrijver Pieter Corneliszoon Hooft
getuigtdat de dischvreugtt sbhier zijne eenige uitspan
ni'ng was," en dat die doorluéhèigste Vórst somtijds wel
eenen duitschen aronk deed. Doch dit daar gelaten
zal hét altijd belangrijk zijn de gebruiken en 'gewoonten
der oudheid bij de Gastmalen te overzien. Een geleerd
oudheidkundige .lohan Wilhelm Stukkiusvan Zurich ,-
heeft deze stof uit de brounen opgehaald en -in. een
ziéer belangrijk,- edoch heden schier geneel vergeten
werk «net de toenmaals 1695 -nóg -niet nit de mode
zijnde eruditie en bijbrénging van autoritéiten behandeld:
Het- begin is eene óptelling zóo der benamingem,'
die Se (iebréën, GriekenRomeinen en andere volken'
ian de - Gastmilen £aveb', als van de gasten en het gast
maal houden zélve; nevens, eene breede béschiijving
ien grondslage -van hèt geheeie werk, wa{ door het
woord Gastmaal moet verstaan worden.
Een betatnelijk en wettig Gastmaal ia'zegt hijniet
illeen éérlijk-, nuttig em vermakelijk maar ook heilig
ja -van hemelsche instelling f en draagt veel bij tot on
derhouding der menscbeiijke gezelligheid. Hieruit wil
die schrijver ook de reden 3Üeiden waarom God den
Joden het eten met de Heidenen heeft verboden en de
eerste hel nog niet gaarn zoo schreef die geleerde
destijdshet nog niet gaarn met de Christeneh dóén.
Het is waar groot was het misbruik-der kostelijke
maaltijden, en tot beteugeling derzelve strekken de wet
ten tot beteugeling der tafelpracHtj leges sumtuariaej
doch daar zijn ook sobere en gematigde maaltijden
en het, zijn die, welke Johann Wilhelm Stukkius be
schreven beeft.
De ouden aten meest alle driemaals s'daagshoewei
oók sommigen .meer en minder maaltijden hielden. Dat
zii hunne ontbijten des mórgens: of tegen (jdat is een
poos voor j den middag gebruikten, wordt ons ui[\fer.
scheiden- gfiieksche <en romeinsche schrijvers bewezen.
Daarna vólgde hee- middagmaalbij hetwelk het griek-
sche woord Avïjrvov deipnon .\uitvoeriglrik verklaard
wordt en vóórts het avondmaalwaar tnsschén Wel
gebeurde dat zij somwijlen nog een achternoenmaasoud
tijds in Holland ook wel vier ürens eeten, nuttigden Maar
de brasserijen der Ouden waren eigenlijk die sfêihpmalen
die zij bij nacht hielden, nadat het avond- eeten een
wijltje was opgenomen geweest.
- Óm nu verder te weten, wanneer en hoe ihehjgriiaal
men de tafel ,dekte; de Grieken aten vieTmaal daags,
somtijds ook drie, tweemalen eó maar eens. ,De' Rornei.
nen aten s' middags zeef matiglijk maar deden s' avonds
hun besten :mgaltijd;> j; i
De Hebréën hielden avondmaal op de negende uur
des.dags, dat is drie- uren nadenmiddag. De Grieken
begonnen f avoifds .later te éeten; doch zii en de Ro
meinen tafelden dikwijls tot.diep in den nacjjt. si
Wat liet ontbijten betreft, dit deed niet'elk ëéit,
maar voor de kinderen was het eene vaste gewoonte
hun s* morgens niet eenig eeten te oncnuchterenzoo
lezen wij bij Martialis
Surgite jam puerivendit Jentacuia pistor
Cristataeque sonant undique lucis avés.
j Als of bij zeidé:
Qp, jongens, op, en kqópt hier bij den (jakker
Heec wittebrood, de hanen kraaijen wakker.
Bij deze gelegenheid I ac de Heet Stukkids zich hoo-
ren over der Joden manier van eeten eu vastenw61k
laatste in de Christen kerk ts nagevolgd". .Zij namen
geene ontbijten noch achteruoenmalen maar acen op
den mtdaag.
Hij spreekt vervolgens, van het gezette uur, dat-
verschelden* volken in het eeten gewoon wsien ge
vervolg op den kant van déze bladzij
- .E u 5 e
S O 'C <V js
o éi Cj XZ e, «C
-O CJ «- W P o 2i
«■E-S s sa st Sji
"Siü c-0 -S a, g ".wts
2 -5 o M -= Z E fa*
o-S gfc S-jsa Sf S
N O
i
dA a
S B
I DC
.s gii i-s.
sp. -
S t P-J:
O S 0
y S 1
AA O w c
c-= i|cs=ncg ta
<l> c 1-
"•D C Jl-C 41 S-0-- 2 O
;2 g-c Mgi Ï5.-S g g
"okBljgSa
<u<Dea<ucaCj"2>0>o
eC pQ "O £4 ba 5 a o
t o D c
-O
o g s
SQ'?
-§ S| s
di-a
a S
CD "O
c o, a o
O) O c M O) p
S.3 t Ï.'D g s
SS y.ü e 00
M N
ég o"
E .2,
H 2
"Ê|-g
I, S .1 2
P.S =TË ai-S
CD C8
-.g-F.-g-
E-s- -
E V
cis
c C
v F Jr: 1-
<V C O
<D
2 E "O
s 2-5 S a g-
11 §"ss!
Si
C bJ5 r- D
«dg ,-c o E.g
g N E o
AA m o a>
O a -ö
O O O C -
g o 3S SS J 2 N =5 U
ri CD ci «5 a» 2 u. 5
Ne' n "D T3 ts«w*u*--u c. 4,
2C3<DU «cCiC/rt-^
btfcfl C cc u cc N Cj
G
-
Ï2'
S g'
C C C>»"0 AA
c 11 o E
£i O
-ft M 'Tf A OD w
'S -B o-S|^ M
- E _b o
t- bc-® "O se
°-Z3 -f:1'0 §5
5 6 «.o J
5»
o
Jr
o
«r
■c F S
•0--SrT=:>
-
X - cJ>- '-'Ü o
«.O r u e o.üo-'rji
O hi -S"-r-J rD Cl O - C>
- 0 s
v "O B
<U
vsjxm
C c tx-o
<-~ CS. rj m* oi O 8N -wT"
- 'Si r?
.2,
CA 9 a» a 2 c *K 2 "tl
OJ£ j3 O S O C fer, 41 ttKSJfte •"a
»g
5? f?Ët> o S a.5?s'S2'ï-ï
-""Sl
g^t-S ■?'-. 5 S* g- t S
STTO» Cl .2, 3 S a
o "O" V
ij SA C»
">~'.S S O
<D C
-= T3
-o a t<-<r.
a ci 4,
fc. S <D
C ^.tDfljE-CDCa-^CC
OST3«OT30wOX>ii
hil" <U Cl
g S X M
O» C *-
N a. E J. .5;^
c h
