AFRIKA
STERFT VAN
DE HONGER
GIRO 555
Pop-bouwvakkers wachten baby af
Jonge hond en
oude rakker
Te dikke knipoog naar Kunst
DAT LATEN WE
TOCH NIET
GEBEUREN!
DEN HAAG
Cultuur
Tate's Bruckner is ongenietbaar
C I
Leidse Courant
zaterdag 7 november 1992 i
Potok presenteert
zelf nieuw boekje
QgDen Haag De beroemde
^^Amerikaans-joodse auteur
Chaim Potok komt naar Den
ek-JIaag. Hij schreef speciaal voor
lm de Nederlandse markt het
!mbboekje 'De troop-leraar'. De ti-
3t". tel slaat in dit geval op een man
n 1die joodse jongens leert voorzin-
n in de synagoge.
'otok zal woensdagavond in de
synagoge aan de Jan Evert-
itraat in Den Haag het eerste
ixemplaar van 'De Troop-le-
•aar' aanbieden aan Tweede
imervoorzitter Deetman, te-
(vens voorman van de Stichting
(Behoud Oude Haagse Synago-
rek r za' eers^e honderd
^."exemplaren van een handge-
amb schreven opdracht voorzien. De
opbrengst van deze boekjes is
voor de synagoge.
Dank zij de goede relatie tussen
uitgever Phil Muysson van
Bzztöh en Potok krijgt Neder-
land volgens eerstgenoemde al-
itijd de première van de boeken
van Potok. 'De Troop-leraar'
zal waarschijnlijk alléén hier
worden verkocht. Het is ook het
eerste boek van Potok, die ook
'schilder is, waarvoor hij zelf het
kda 'omslag-°ntwerP gemaakt.
n b'VPR0 wint met
'"""'Op afbetaling'
Barcelona De VPRO heeft
met de driedelige dramareeks
'Op afbetaling' een van de drie
eerste prijzen gewonnen van
ihet Spaanse tv-festival Premios
Ondas. 'Op afbetaling', waar
voor Jan Blokker het scenario
baseerde op de gelijknamige ro
man van Simon Vestdijk, werd
geregisseerd door Frans Weisz.
Iln de belangrijkste rollen zijn
Gijs Scholten van Aschat, Re-
née Soutendijk, Annet Malher-
be, Willem Nijholt en Coen
Flink te zien.
De prijs wordt op 16 november
in Barcelona uitgereikt.
Ahoy' onderwater
voor Wagner-opera
Rotterdam Ter gelegenheid
van het 25-jarig bestaan van
Ahoy' in 1996 zal dat complex
gedeeltelijk onder water wor
den gezet voor een produktie
van Wagners opera 'Der flie-
gende Hollander'. Dat is het
voornemen van het Amster
damse organisatiebureau The
Companions, dat jaarlijks in
Ahoy' een grootschalige opera-
produktie tot stand brengt.
De toeschouwers zullen zich tij
dens de voorstellingen rond een
groot bassin bevinden, waarin
de decors zijn opgebouwd. ,,Een
bassin aanleggen en dat vol
spuiten is technisch heel sim
pel", zegt W. Schipper, direc
teurvan Ahoy'.
In januari en februari volgend
jaar wordt - zonder water - in
Ahoy' Verdi's 'Nabucco' opge
voerd en in 1994 Bizets 'Car
men'. Voor 1995 gaat het waar
schijnlijk om Mozarts 'Don Gio
vanni' of Verdi's 'Otello'.
„Wie uren telt, is niet geschikt voor het
artiestenvak. Je moet een soort gekte hebben om
het te kunnen uitoefenen. En dan bestaat de kans
dat applaus een soort voeding wordt waar je niet
meer buiten kan", zegt Jan Keizer van BZN.
door Hans Piét
Volendam „Als Carola deze,
of volgende maand, wanneer de
baby er is, besluit dat ze liever
moeder wil zijn dan zangeres, is
het met BZN gedaan. Dan ga ik
een solo-cd maken. Maar ik zal
niet de eerste zijn die zegt: ik
stop. Daarvoor is BZN veel te
leuk".
Dit zegt Jan Keizer, het zingen
de boegbeeld van Volendams
muzikale trots. „Voor de groep
is het goed dat we er een half
jaartje uit zijn. Wij komen na
melijk na zo'n periode altijd
weer als herboren tevoorschijn.
Ik heb eens gezegd dat het ver
trek van Annie Schilder en het
herseninfarct van Carola, hoe
erg ook, belangrijke impulsen
waren om verder te gaan. Op
zulke momenten zetten we
onze schouders er extra onder".
Jan Keizer maakt een ontspan
nen indruk. Hij heeft de BZN-
bar in Volendam uitgekozen om
'Rhythm of my heart' toe te
lichten, het nieuwe album dat
op 12 november bij de NCRV
van beelden wordt voorzien.
Terwijl de geur van koffie en vis
hun bijdragen leveren aan de
authentieke sfeer die dit IJssel-
meer-dorp kenmerkt, blijkt de
innerlijke rust van Jan toch
meer op een op uitbarsten
staande vulkaan dan hij wil toe
geven.
„Ik heb gisteravond en vanmor
gen constant achter de piano
gezeten. Mijn vrouw was naar
de fitness en mijn kinderen het
huis uit. Op zo'n moment kan
ik in alle rust met het instru
ment aan de gang. Daar zit geen
enkele druk achter hoor, maar
ik denk wel dat je die gekte
moet hebben om dit vak te kun
nen uitoefenen. Wie uren telt,
is er niet geschikt voor".
„Wat ik in zo'n rustperiode
merk is, dat ik het publiek ont
zettend ga missen. De eerste
twee weken gaan nog, daarna
begint het te kriebelen. Als ik
BLUES
dan Piet Veerman, mijn over
buurman, naar een optreden
zie vertrekken, denk ik: zal ik
vragen of ik mee mag! Applaus
wordt toch een soort voeding
waar je niet meer buiten kan.
Het uitblijven ervan bezorgt
mij een leeg gevoel, misschien
ook omdat mijn ijdelheid en
eergevoel niet meer worden ge
prikkeld".
Schuldgevoel
„Wanneer ik de hele dag niets
doe, krijg ik een schuldgevoel.
Dat heb ik overgehouden uit de
tijd dat BZN als een soort fa
briek functioneerde. De oefen
ruimte was de werkvloer waar
wij, alsof we aan de lopende
band stonden, liedjes produ
ceerden. Niet dat wij het ons ge
makkelijk maakten, helemaal
niet. We gingen echt voor eerste
klas materiaal. Dat repetitielo
kaal was in Monnikendam en
daar waren we elke dag van de
week, behalve op maandag, van
negen uur 's morgens tot zeven
uur 's avonds te vinden. We gin
gen echt als bouwvakkers naar
ons werk, dus met een brood
trommeltje onder de arm".
„Die gezamenlijke inspanning
om tot een liedje te komen, heb
ben we lang volgehouden. We
zijn er na 'Mon amour', onze
doorbraak, mee begonnen en
pas zo'n vier jaar geleden mee
gestopt. 'Mon amour' was trou
wens onze allerlaatste stro
halm. Jan Tuijp heeft in die tijd
wel eens geroepen: 'bij mij lig
gen de muizen dood voor de
kast'. En dat was ook echt zo.
Wij pelden garnalen om in le
ven te blijven".
Schrijfstijl
Inmiddels heeft iedereen bin
nen het BZN-idioom zijn eigen
schrijfstijl ontwikkeld en wordt
vooral vanuit de thuisbasis ge
werkt. Jan: „Veel mensen den
ken dat ik nooit thuis ben, maar
dat moet je dan maar eens aan
mijn vrouw vragen. Ze is er ook
Bisschop vraagt
afstel Jezus-film
Rotterdam Mediabisschop
R. Ph. Bar heeft IKON-direc-
teur R.L. Haan dringend opge
roepen af te zien van uitzending
van de omstreden film 'The last
temptation of Christ'. Dit 'van
wege het scandalum dat deze
film oproept'.
Verscheidene bisschoppen heb
ben de laatste weken reacties
ontvangen van mensen die bij
zonder verontrust zijn over het
voornemen van de IKON de
film van regisseur Martin Scor
sese uit te zenden, schrijft Bar.
Deze mensen wijzen op het
godslasterlijke karakter van de
film.
Zij vinden de in de film vertolk
te visie op Jezus Christus kwet
send voor het christelijk geloof
en begrijpen niet dat een inter
kerkelijke omroep' een film
wenst te vertonen die zoveel on
juistheden bevat over het leven
van Christus.
Bijzonder boek
over Anton Pieck
Hattem In het Anton Pieck
Museum in Hattem is gisteren
een bijzonder boek over deze te
kenaar gepresenteerd. 'Anton
Pieck en zijn werkkamer. Een
jofl verhaal tussen 1895 en 1987'
heet het in een oplage van 1000
^exemplaren verschenen werk.
ek- w Het werd vervaardigd door de
Vlaamse dr. Ingrid van de Wijer
(37), die lang met de in 1987
overleden Pieck is opgetrokken.
Het zeer luxueus uitgevoerde
boek bestaat onder meer uit de
weergave van door Pieck inge-
j sproken cassettebanden en
j tweehonderd nooit eerder ge-
publiceerde foto's die door hem
i werden gemaakt. Verder zijn er
uiteraard tekeningen en aqua-
J rellen van Pieck in te vinden.
iDe tekenaar en de auteur had-
den een zeer goede relatie,
j blijkt uit het boek. 'Wij zijn wel
;een beetje uit hetzelfde deeg.
i Wat ben jij toch voor iemand
j dat wij ineenglijden zo hele-1
maal?', zei Pieck op 4 juni 1987
^^•tegen Van de Wijer.
^KHet boek is alleen te koop in het
ÏAnton Pieck-museum en kost
175 gulden.
AHOY', ROTTERDAM
Robert Cray Band met de
Miami Horns en B.B. King met
zijn blues band.
door hanspiët
Het was geen slecht idee van or
ganisator Mojo om Robert Cray
het podium te laten delen met
B.B. King, omdat het een mooie
gelegenheid bood om de jonge
hond eens met de oude rakker
te vergelijken.
Opvallend daarbij was dat het
publiek in Ahoy' uiterst mat re
ageerde op de verrichtingen
van Robert Cray, terwijl King,
ondanks het uur dat tussen bei
de concerten lag, een uiterst en
thousiaste menigte tegenover
zich vond, waarvan een deel
overigens wel vroegtijdig de
zaal verliet.
Beide gitaristen zijn exponen
ten van de cocktail-blues, mu
ziek die niet echt is besteed aan
puristen omdat hij niet genoeg
bloedt. Toch is het geen echte
tekortkoming. Er staat name
lijk zoveel warmte en vakman
schap tegenover, dat - ondanks
Jan Keizer (midden): 'Als Carola liever moeder wil zijn, is het met BZN gedaan'.
vaak bij als ik aan het compone
ren ben, want mijn gitaren en
de piano staan beneden. Geluk
kig is ze een heel nuchtere Vo-
lendamse, die niet direct staat
te gillen dat ik weer een hit heb
geschreven als er iets af is. Ze
hoort het trouwens ook niet
meteen. Maar als ze direct en
thousiast reageert bij een melo
dietje dat ik alleen op gitaar
speel, dan mag je er vanuit gaan
dat het een sterk nummer is".
„Als de melodie, die ik veelal sa
men met Jack (Veerman) com
poneer, klaar is, wordt het tijd
voor een tekst. Het maken er
van staat voor mij gelijk aan
puzzelen. Tekst en muziek
moeten namelijk perfect in el-
„Ik doe het graag, maar het valt
vaak niet mee. Zeker niet als je
een Frans nummer schrijft,
want er moet toch een knap
verhaaltje in zitten, dat nog
goed klinkt ook. Wat ik probeer
is gevoelens over te brengen,
zonder betweterig te zijn. Ik
vind niet datje op een romanti
sche melodie een wereldoorlog
kunt aanpakken".
Rap
„Watje van ons ook niet hoeft
te verwachten is, dat we ons la
ten meeslepen door muzikale
stromingen. Rap en house gaat
aan ons voorbij, ook omdat ik
denk dat BZN zelf een stroming
is, al claimen jvij niet de uitvin
der ervan te zijn. Veranderin
gen zoeken we vooral in het
aantrekken van nieuwe arran
geurs of door het gebruik van
instrumenten die niet direct in
de etalage van de muziekhandel
zijn te vinden".
„Als ik mij niet met muziek
hoef bezig te houden, blijf ik er
ver bij uit de beurt. Ik draai ook
nauwelijks cd's. Doe ik dat wel,
dan grijp ik net zo lief naar een
Franse chanson als naar een
aria uit een opera of naar een
pianoconcert van Chopin. Maar
het is eigenlijk nooit echt ont-
foto Phonogram
spannend, want je luistert toch
met een oor van: kan ik hier wat
van meepikken of van opste
ken".
„Ik bedoel, als ik naar Linda
Ronstadt luister, zit ik met een
brok in mijn keel. Wat die
vrouw met haar stem kan!
Maar als ik dan aan een liedje
bezig ben, komt die muzikale
bagage toch weer in mijn ge
dachte langs fietsen. Wat dat
betreft is schilderen een veel
idealere bezigheid. Dat is echt
een mooie hobby. Als ik mijn
palet met verf heb gevuld en het
witte doek staart mij aan, dan
ben ik weg, dan zit ik op een an
dere planeet".
Vlaamse auteurs
jaloers op ons
literatuurbeleid
door onze correspondent
Antwerpen De Antwerpse
Boekenbeurs - de 56ste alwee^
- is elk jaar een groot succes.
Maar de Vlamingen vormen
geen volk van boekenwurmen.
Zo besteedt 45 procent van de
17- en 18-jarigen zoveel tijd aan
tv-kijken dat ze zelfs nooit eeh
krant lezen.
In Vlaanderen verschijnen per
jaar iets meer dan 3000 nieuwe
boeken, in Nederland - met 2l(2
keer meer inwoners - bijna
14.000. Het gaat, wat Vlaande
ren betreft, dan ook nog vooral
om strips en kinderboeke^.
Vijftig procent van de boekein
voor de Vlaamse lezersmarkt
wordt geïmporteerd uit Neder
land, dat zelf slechts 10 procent
uit Vlaanderen afneemt.
De Vlaamse cultuurminister
Hugo Weckx zei bij de opening
van de beurs, dat hij serieus
overweegt een leenrechtvergo^-
ding in te voeren zoals in Ne
derland. Hij wil ook de subsi
dies voor auteurs in Nederlarid
en Vlaanderen beter op elkaar
afstemmen.
Het literatuurbeleid in Nedef-
land doet Vlaamse schrijvers
watertanden. Het steekt de Vla
mingen bij voorbeeld, dat er m
Nederland al wel een vaste boe
kenprijs bestaat, terwijl in Bel
gië de grote winkelketens zoals
Fnac en de Standaard Boek
handels elkaar nog steeds kun
nen beconcurreren met stunt
prijzen.
In het Nederlandse taalgebiqd
blijkt er verder ook een grodt
verschil te bestaan in de vakop
leiding voor de boekenbranche.
In Nederland is er een degelijkje
vakopleiding, in Vlaanderen
enkel een schriftelijke cursus
voor wie zich wil bijscholeü.
Aan leesbevordering wordt in
Vlaanderen trouwens ook al
weinig gedaan en de bibliothe
ken zijn hopeloos ouderwets.
Door de geringe financiëfe
steun van Vlaanderen aan zijh
auteurs, kan hier slechts eeji
handjevol schrijvers leven van
het schrijversvak. Een groqt
deel doet het schrijven 'erbijf,
naast de dagtaak als leraar, ra
diomaker of loodgieter. Ande
ren leven onder de armoede
grens.
het beproefde recept - er veel te
genieten valt. Bovendien zijn
Robert en B.B. twee totaal ver
schillende stilisten.
Cray is nog hapgraag bij elke
aanmoediging, tei*wijl King met
zijn tot kameijaslengte uitge
rekte groene colbert en witte
overhemd de gastheer speelt.
Gracieus wandelt hij door zijn
repertoire, nooit te veel noten
spelend, maar als ze klinken,
zijn ze zo zuiver en zo mooi dat
je soms even ademloos bent.
Een lichte verkoudheid dreigde
wat roet in het eten te gooien.
Hoewel! B.B. King heeft genoeg
tropenjaren erop zitten om zo'n
ongemak moeiteloos op te van
gen. Je speelt dan gewoon wat
meer en geeft de groep die je bij
je hebt, alle ruimte. En dan te
kent zich ook heel duidelijk het
verschil met Robert Cray af.
B.B. King is gewoon 'meneer gi
taar'.
De jonge bluesheld daarente
gen heeft een instrument vast
en ruilt het bij elk nummer
graag in voor een ander exem
plaar. Zijn spel wordt ook meer
gedragen door zijn begeleiders,
foto Rob Verhorst
B.B. King: gewoon 'meneer gitaar'.
zoals de blazers en het lekker
jengelende orgeltje. Bij King
neemt iedereeen duidelijk gas
terug om de meester 'aan het
wooi*d te laten'.
Het levert i
bod op, waarbij het spel van
Cray toch net iets meer emotie
in zich draagt dan dat van King.
Maar mogen we dat B.B. kwa
lijk nemen n& zo'n eindeloos
THEATER
BELLEVUE, AMSTERDAM
Orkater met 'AsVers'. Tekst:
Peter Zegveld en Dick Hauser.
Muziek: Thijs van der Poll en
Eddy B. Wahr. Licht: Stefan
Dijkman. Met: Simone de Jong,
Dick Hauser, Thijs van der Poll,
Eddy B. Wahr, Peter Zegveld en
Ben Ramakers. Herhalingen:
o.m. vanavond t/m 14
november weer in Bellevue, 24
t/m 28 november Rotterdam
(Lantaarn), 6 t/m 9 december
Amsterdam (Schouwburg), 11
januari Den Haag
(Schouwburg) en 14 januari
Rotterdam (Schouwburg).
door WYTZIA Soetenhorst
Een remake van 'Alice in Won
derland': daar doet 'AsVers'
van Orkater nog het meest aan
denken. Aan een naar sprookje
met een konijn, een duivel in
een rode jas en een klein on
schuldig meisje. Een vreemd en
beklemmend verhaal dat geen
begin en geen einde heeft en
daarom maar van achter naar
voren wordt gespeeld. De voor
stelling heeft iets weg van
jeugdtheater. Veel kinderen
zullen de nachtmerrie herken
nen, waarin het meisje verzeild
raakt en ook meeleven met het
naïeve figuurtje dat door Simo
ne de Jong wordt neergezet.
Hangen
Orkater gaf opdracht aan Dick
Hauser en Peter Zegveld om
een musical te schrijven voor
het gezelschap dat bekend staat
om het maken van absurd the
ater. Het resultaat 'AsVers'
blijft hangen tussen associaties,
gekke vondsten en stevig mu
ziektheater. Met veel geluid en
een nogal mager verhaaltje -
wat dat betreft wordt de musi
caltraditie in ere gehouden -
ónrolt zich zo een enge droom
op het toheel.
Hét meisje en haar ouders wo
nen in een huis waar alles rond
is, met een gat erin. De tafel, de
stoelen en het breiwerkje van
moeders. Maar Orkater gaat
verder en laat pa een pijp stop
pen waar de tabak weer uitvalt,
terwijl ma hem een donut aan
reikt. Uit het gat in de tafel
komt een griezelman die het
meisje meesleurt naar zijn on
derwereld. Daar doodt hij een
konijn, het enige lieve op die
kille plek, en probeert daar ook
nog eens haar fantasie om te
brengen.
Zij moet haar wereld van cow
boys, indianen, filmsterren en
kannibalen tegenover hem ver
antwoorden. En hoewel zij
daarin niet lijkt te slagen,
triomfeert zij uiteindelijk toch
nog over hem. Verkleed als sexy
bunny in een nachtclub brengt
ze de man het hoofd op hol en
dat wordt hem uiteindelijk
noodlottig.
Lekkere, stevige muziek, een
knipoog naar kunst met een
hoofdletter en grappige achter-
over-leun-momenten, daar is
Orkater goed in. Het zit alle
maal in 'AsVers', maar het
komt jammer genoeg niet dui
delijk naar voren. De voorstel
ling is over de hele linie nogal
wankel en hangt van te veel
ideeën aan elkaar.
Na een ijzersterk begin verslapt
de aandacht als Ben Ramakers
als de man vertelt wat hem
drijft. Nep Italiaans, Frans en
Latijn moeten zijn woorden
kleur gev-en; het ligt er echter
bijna te dik boven op dat het ei
genlijk allemaal nergens over
gaat. Dan duren tien minuten
ineens heel lang.
Ook het slot, of dus eigenlijk het
begin, hangt er wat verloren bij.
In die scène zien we vijf man
nen die op een knullige wijze re
peteren. Het moet kennelijk
nog maar eens onderstreept
worden dat Orkater het zoge
naamde echte toneel niet se
rieus neemt. Maar dat wisten
we al lang.
DE DOELEN, ROTTERDAM
Rotterdams Philharmonisch
Orkest o.l.v. Jeffrey Tate,
m.m.v. Bi-uno Leonardo Gelber
(piano); pianoconcert nr.5 van
Beethoven en symfonie nr.4
van Bruckner.
door Aad van der Ven
De verhouding tussen dirigent
Jeffrey Tate en het Rotterdams
Philharmonisch Orkest heeft
plotseling, dat wil zeggen met
ingang van deze week, iets van
een uitgestelde echtscheiding
gekregen. Beide partijen zijn in
elkaar teleurgesteld, maar ze
moeten nog tot september 1994
met elkaar samenwerken.
De vraag is of het orkest zelfs op
die termijn aansluitend een
nieuwe chefdirigent kan con
tracteren, want in die professie
wordt alles jarenlang van tevo
ren gepland. Intussen wordt
van Tate en het RPhO tact ge
vraagd en concentratie op dat
gene waarom het gaat. Zoals
Brabant toont
werk Italiaanse
Nederlanders
Den Bosch Het Noordbra
bants Museum in Den Bosch
herbergt van 11 december tot
21 februari een tentoonstelling
van tekeningen van Nederland
se en Vlaamse kunstenaars in
Italiaans bezit.
Het gaat om ruim honderd te
keningen uit de 16de en 17de
eeuw van o.a. Kasper van Wit
tel, Maarten van Heemskerck,
Gerard Terborgh, David Te-
niers, Jan Brueghel en Pieter
Paul Rubens. De meeste wer
ken zijn Italiaanse landschap
pen en stadsgezichten, vooral
van Rome.
Sinds het einde van de Middel
eeuwen trokken Nederlandsta
lige kunstenaars massaal naar
Italië om inspiratie op te doen
uit de klassieke oudheid en de
Italiaanse barok. Velen van hen
verbleven langere tijd in Rome
en wisten de goegemeente re
gelmatig te shockeren door hun
legendarische drinkgelagen.
Hun werk werd grif gekocht
door vermogende Italianen, zo
dat zich in Italiaanse collecies
ook nu nog een groot aantal Ne
derlandse tekeningen bevindt.
In 1984 is een begin gemaakt
met het inventariseren. In de
collecties van het Gabinetto
Nazionale della Stampa, het
Nationale Prentenkabinet in
Rome, zijn zo circa 220 tekenin
gen aangetroffen, die alle wor
den gereproduceerd in een boek
dat binnenkort verschijnt.
gisteravond op Beethoven en
Bruckner.
Een concert vol muzische ver
voering werd het bepaald niet.
De uitvoering van Bruckners
vierde symfonie ontbeerde in
spiratie en gevoel voor de geëi
gende sonoriteit. Vooral in de
eerste twee delen kwam de mu
ziek volstrekt niet van de
grond. De interpretatie was
voor liefhebbers van deze mu
ziek net zo ongenietbaar als die
van Bruckners negende symfo
nie door dezelfde musici, zoals
die door EMI op cd is gezet.
Als er één genre is waarmee
Tate geen affiniteit heeft, dan is
het wel de wereld van Bruck
ner, met zijn mysterieuze ver
menging van poëzie en monu
mentaliteit. Het laatste aspect
komt er bij Tate relatief nog het
best af. Dat bleek duidelijk in
het laatste deel. Maai- dat het
Nederlandse muziekleven aan
dergelijke Bruckner-interpre-
taties behoefte heeft, nee.
Bruno Leonardo Gelber zat nog
maar amper een maand geleden
op hetzelfde podium om met
Tate en het RPhO Brahms' eer
ste pianoconcert uit te voeren.
Hoe markant de weergave van
Beethovens vijfde concert gis
teravond ook was, de groots
heid en indringendheid van die
Brahms-interpretatie werd niet
bereikt.
Wat zijn nijdige, bovenmatig
felle versie van het laatste deel
betreft, geen wonder dat Gelber
op deze wijze te werk ging. Het
etherische, langzame deel dat
er aan vooraf ging was door het
Rotterdamse publiek daad
krachtig kapot gehoest, zo zelfs
dat de pianist al spelend het au
ditorium woedende blikken toe
wierp.
Het RPhO had nota bene juist
gisteravond bij de ingang pa
piertjes verspreid, waarop het
publiek vriendelijk werd ver
zocht de musici in dat opzicht te
ontzien. Dat hebben Gelber,
Tate, RPhO, Beethoven en
Bruckner geweten.
DE SAMENWERKENDE HULPORGANISATIES
