'Het zijn toch zulke lieve jongens'
'Bakhuys de Marco van Basten van toen'
Sport
Amateurs
Jammer, maar het Nederlandse American Football
Tearn mist de eindronde van het Europees
kampioenschap volgend jaar in Italië, Dit ondanks
de 18-13 overwinning gisteren op concurrent
Zweden.
De Nederlandse aanvallers stuitten andermaal op de Zweedse muur.
foto Jacques Zorgman
I B
Leidse Courant
i maandag 2 november 1992
door Pim Stoel
„t Zijn toch zulke lieve jon
gens", zegt de voorzitter van de
Nederlandse American Foot-
ballbond mevrouw Wal verte
derd.
We staan aan de rand van het
veld van de Crusaders in Was
senaar, Nederland speelt tegen
Zweden om een plaats in de
eindronden voor het Europes
kampioenschap in Italië en de
zoon van de voorzitter, een ge
waardeerde kracht van Oranje,
die volgens zijn echtgenote wel
niet met zijn bal slaapt maar er
wel mee in bad gaat, meldt zich
bij zijn moeder.
„Heb je die Nederlandse
scheidsrechter wel voldoende
gestiekt" informeert hij bits.
Om daar aan toe te voegen:
„Wat een lamlul. Die trek ik na
afloop z'n pleuriskop van zijn
romp".
Waarmee hij duidelijk maakt
het niet geheel eens te zijn met
bepaalde arbitrale beslissingen.
„Ja hoor jongen", zegt de moe
der rustig, ,je doet maar
straks". En als haar zoon weer
het veld in is zegt ze veront
schuldigend: „Ik laat hem altijd
maar praten tijdens de wed
strijd. Hij meent het allemaal
niet zo, maar als ik er tegen in
ga, dan wordt hij pas echt woe-
Liefdewerk
Ze is om vijf uur opgestaan die
morgen, kon niet meer slapen
van nervositeit. Rookte in een
paar uur een pakje sigaretten
leeg. Keek toe hoe haar man de
door hem gewassen kleding in
de auto laadde, 45 stuks in to
taal.
Ze houdt buro bij haar thuis in
Almere er is geen geld voor een
echt buro, er is eigenlijk ner
gens geld voor, het is allemaal
liefdewerk oud papier, de bond
heeft zogezegd eigenlijk geen
piek.
Ze heeft onrustig geslapen die
nacht maar mooi gedroomd,
haar jongens, die lieve jongens
gingen met 48-0 van de Zweden
winnen terwijl een verschil van
negentien punten al voldoende
was geweest om Italië en dus de
eindronden te halen.
OUDE GLORIE
Beb Bakhuys 1909-
1982), 23 interlands
waarin 28 doelpunten,
waamee hij na Wilkes,
Lenstra en Cruijff nóg
op de vierde plaats van
de Oranje-lijst staat,
met overigens het
hoogste gemiddelde. De
eerste N ederlandse
prof, bij FC Metz.
Bakhuys, wellicht de
beste voetballer die
Nederland ooit had al
zei hij later zelf dat
Cruijff de grootste was.
Voor het levensverhaal
van Beb Bakhuys werd
veel geput uit 'Het
Nederlands elftal, de
Historie van Oranje'.
„We zijn er", zegt mevrouw
Wal, „ingefloten in Zweden
twee weken terug. We verloren
met 30-12, en waarom, omdat
de Zweden weigerden de over
tocht van onze twee Nederland
se arbiters te betalen. Men had,
zei men, geen geld, terwijl het
verplicht is om twee scheids
rechters van het bezoekende
land te inviteren. Het gevolg
was dat er alleen Zweedse arbi
ters waren en een Fin, nou Zwe
den en Finland dat is twee han
den op een buik, en dus speel
den we niet tegen het Zweedse
team maar tegen de arbitrage
en van de arbitrage kan je niet
winnen. Wij hebben nu, hoewel
wij ook arm zijn, hun scheids
rechters wel op onze kosten
over laten komen. Maar ons
team is al team veel en veel
sterker dan de Zweden, dat zal
blijken, vandaag gaan we ze
vermorzelen".
Stoere taal, die overgens goed
past binnen de turbulente Ame
rican Football wereld, ook in
Nederland, waar de topteams
Raiders, Crusaders, Vikings of
Eagels heten.
Onzin
„Onzin", zegt de voorzitter, dat
geschrijf over dat het allemaal
zo hard is, moet maar eens uit
zijn. Inderdaad acht jaar gele
den toen ze voor het eerst naar
een wedstrijd ging om haar
zoontje te zien spelen, dacht ze
mijn god, als m'n kind maar
niet aan alle kanten gekraakt
uit die partij komt. Maar gaan
deweg is ze gaan begrijpen dat
American Football geen spel
van dommekracht is, maar een
strategisch spel, vol technische
en tactische hoogstandjes. Na
tuurlijk worden de jongens van
te voren opgepept met kracht
termen, dat hoort er nu een
maal bij".
Maar vermoedelijk toch niet zo
als in Amerika waar de coach
van het team van de universi
teit van Mississipi zijn spelers
ter motivatie een castratie van
een stier liet bijwonen. (Waarna
ze overigens met 28 tegen 10
van de Longhorns uit Texas
wonnen). In datzelfde Amerika
deed een naakte speler in de
kleedkamer van de New Enge-
DoorRobVente
Beb Bakhuys, de sierlijke, atle
tische middenvoor, de topscorer
van het Haagse HBS, het Zwol
se ZAC en Oranje, was voor de
Tweede Wereldoorlog Neder
lands meest bejubelde voetbal
ler. Een doelpunt a la Bakhuys
werden gevleugelde woorden.
Die fameuze goal scoorde hij in
maart '34 tegen België. Een
doeltreffende kopbal na een
stijlvolle snoekduik.
Nederland droeg Bakhuys op
handen. Tot halfweg 1937. In
dat jaar stapte de ras voetballer,
die buiten het veld overigens
voor een international wel wat
té vaak en té intens van het le
ven genoot, die doorgaans ook
meer verteerde dan hij bezat en
daardoor voortdurend in geld
zorgen verkeerde, plotseling
van het grote HBS over naar de
Venlose tweede-klasser VW.
Venlo bood hem een zakcentje
en een sigarenwinkeltje aan.
Dit pikte de KNVB, die het
amateurisme als een kleinood
bewaakte, niet. Op de beroeps-
lijst, de zwarte lijst. En de Ne
derlandse voetbalwereld spuw
de zijn gal over de zondaar uit.
Voorzitter Wartena van Bak
huys' oude club ZAC: „Hij is
een karakterloos iemand op wie
men nooit aankan". Collega
voorzitter A.v.d. Wilde van
HBS: 'Voor ons is Bakhuys
dood". Revue der Sporten
schreef: „Bakhuys is het tragi
sche geval van een jongen wiens
weinige capaciteiten schuilen
in zijn benen".
VW-voorzitter J. van Daalen
verdedigde Bakhuys: „Op de
zelfde middag dat hij in een in
terland werd toegejuicht door
60.000 mensen moest zijn
vrouw op kosten van Maat
schappelijk Hulpbetoon wor
den geopereerd. Om te kunnen
eten hadden zijn vrouw en hij
de door hem gewonnen medail
les en het huwelijkscadeau van
de KNVB naar de Bank van le
ning gebracht".
„Als Beb nu had gevoetbald",
zegt de thans bijna tachtig-jari
ge Jan Linssen, die als Feye-
noorder tegen de HBS'er Bak
huys speelde, „zou hij multi
miljonair zijn geweest, een
tweede Marco van Basten. Qua
land Patriots verslaggeefster
Lisa Olsen van de Boston Her
ald zulke oneerbare voorstellen
dat hij, en ook zijn club hoge
boetes kregen opgelegd.
„Dat", zegt mevrouw Wal gede
cideerd, „komt in Nederland
niet voor, ze gaat niet vaak de
kleedkamer van de jongens bin
nen, maar als het moet zoals
laatst omdat er iets belangrijks
verteld moest worden, ja dan
zitten er heus wel een paar
spiernaakt op een bankje, en
niemand zal het in zijn hoofd
halen iets onoirbaars tegen
haar te zeggen. Laatst in Zwe
den hadden ze een hele etage af
gehuurd, nou de deuren van
alle kamers stonden o^en en de
jongerns liepen gewoon naakt
heen en weer over de gangen.
Dat moet kunnen. Het zijn ge
woon heerlijke knullen, ze heb
ben alles voor hun sport over, ze
kopen hun eigen uitrusting die
voetballer heeft Van Basten ook
wel wat van Beb weg".
Nadat de KNVB hem in de ban
had gedaan, werd Bakhuys in
1937 Nederlands eerste prof bij
FC Metz. Voor de KNVB blééf
hij de 'verdorven voetballer'.
Een poging van een Nederland
se club om vriendschappelijk te
gen FC Metz te spelen, ketste af
op het KNVB-standpunt dat
slechts toestemming kon wor
den verleend indien Bakhuys
niet zou meedoen. En toen de
verloren zoon in '47 uit Frank
rijk terugkeerde en als 38-jarige
in Nederland trainer wilde wor
den, hield de KNVB de deur
voor hem potdicht.
Midden Java
Beb Bakhuys werd op 16 april
1909 in Pekalongan op Midden
Java geboren. Hij was het vijfde
kind - en derde zoon - van een
administrateur bij een suiker
onderneming, die zijn kroost
naar Den Haag stuurde om er
naar school te gaan.
Omdat Bebs schoolkameraad
jes bij HBS voetbalden, kwam
hij als tien-jarig jongetje op
Houtrust terecht. Over zijn
prille HBS-ervaringen vertelde
hij: „Toen ik voor het eerst de
poort van Houtrust doorging,
voelde ik mij de koning te rijk.
Daarna onder de onderzoeken
de blikken van terreinmeester
Snoek en diens wel erg grote
hond Stella naar het clubhuis,
waar de oude garde zat. Het op
perhoofd die 'Blekie' of 'Bleke-
molen' werd genoemd, maar
Frans Sandbergen heette, stel
de mij gerust, al zei hij wel
streng: We hebben je aangeno
men bij HBS onder de uitdruk
kelijke voorwaarde dat je goed
gaat voetballen".
Al snel was de adspirant Beb bij
HBS niet meer weg te slaan.
„De HBS-jeugd genoot op zon
dagochtend altijd van de voet
ballende oude knarren", vertel
de hij. „Een zeer corpulente ve
teraan had zich eens in een veel
te nauw broekje gewurmd. En
jawel hoor, hij trachtte een
schijnbeweging te maken en
kraaaak, het broekje scheurde
in het kruis volledig uit, de lin
ker- en de rechterbroekhelft
werden algeheel gescheiden.
Waarop een andere dikbuik
toch vaak meer dan f2000 kost,
ze betalen hun eigen reis naar
Zweden, f300 de man, ze reizen
's avonds om elf uur per bus af,
arriveren de volgende morgen
om elf uur in Zweden en nie
mand maar dan ook niemand
krijgt daar een slecht humeur
Ruimer
De voorzitter hoopt dat met het
recente aantrekken van een pr-
functionaris, de heer Theun
van Duijn uit Leiden, de fiancile
armslag van de bond wat rui
mer zal worden, want de heer
Van Duijn gaat proberen spon
sors aan te trekken. In het club
huis van de Crusaders in Was
senaar, een uur voordat de
match Nederland-Zweden moet
beginnen, beaamt de nieuwe
functionaris dat volmondig.
„Hij verwacht", zegt hij, „wel
dat Nederland zich vandaag
naar ons HBS-jongetjes riep:
„Heeft één van jullie misschien
een knikkerzakje te leen".
Op zestien-jarige leeftijd be
landde Bakhuys in het eerste
elftal. Bij zijn debuut in de top-
elf van de Kraayen scoorde de
middenvoor tegen Haarlem
meteen twee keer.
Als voetballer maakte Bakhuys
grote vorderingen, als scholier
niet. Zijn voogd stuurde hem
tenslotte naar Frederiksoord -
niet ver van Zwolle - om de
Tuinbouwschool te bezoeken.
Bakhuys scoorde daarop in bet
Oosten voor het Zwolse ZAC
doelpunten. Dankzij de nieuwe
topscorer werd ZAC kampioen
van de eerste klasse Oost.
Toen Bakhuys eind november
1928 in een Zwolse bioscoop
zat, zag hij ineens tot zijn stom
me verbazing de mededeling op
het witte doek dat-ie gekozen
was voor het Nederlands elftal.
Hij maakte in Milaan tegen Ita
lië zijn debuut in Oranje. Met 3-
2 verloren, de debutant scoorde
niet, maar voldeed wel.
Zijn Nederlandse voetballoop-
gaat plaatsen voor het EK in
Italië, want ja lukt dat niet, dan
zal het een stuk lastiger worden
geldschieters te vinden".
„Hij is", zegt hij ook, „een afge
keurde gemeenteambtenaar,
maar stilzitten kan hij niet".
Wat blijkt uit zijn mededeling
dat hij bezig is in de gemeente
Andijk een Europees spel zon
der grenzen te organiseren met
het grootste vuurwerk ooit op
deze aardbol afgestoken, de
twaalf vlaggen van de deelne
mende landen zulen o.a onder
een regen van vuur de hemel in
worden geschoten. Ooit was hij
de geestelijke vader achter de
voetbalwedstrijden om de Boer-
havebeker tussen artsen en po
litici. Beroemd is zijn wedstrijd
waarin Van Agt de voet kneus
de en drie dagen niet kon lopen,
terwijl de Keniaanse ambassa
deur de voetballende esculapen
verraste door op blote voeten
baan werd in 1930 onderbro
ken. Zijn voogd stuurde hem
naar Nederlands Indië terug
om carrière te maken in de sui
ker. En al vlotte het maatschap
pelijk niet erg, in Soerabaja
maakte hij wel veel doelpunten
voor THOR, Tot Heil Onzer
Ribbenkast. In 1933, middenin
de crisistijd, kwam Bakhuys
zonder werk te zitten en
schreef naar Zwolle of er geen
baantje voor hem vrij was. Bij
ZAC zag men zijn vedette graag
terug, dus werd 't geregeld. Sla
pen bij Zwolse vrienden, een
kantoorbaantje. Bakhuys: „Dat
verdiende leuk, maar pas later
begreep ik dat ZAC-supporters
mijn salaris betaalden". Bij
ZAC schitterde Baykhuys weer.
Gemiddeld drie goals per wed
strijd!
Hij keerde ook in Oranje terug
om in 1934 het hoogtepunt van
z'n loopbaan gaan beleven. Het
Nederlands elftal zou 't op het
WK in Italië wel eventjes gaan
maken. Heel Nederland zong
'We gaan naar Rome, we gaan
naar Rome en Bakhuys doel-
tegen ze aan te treden".
„Ik" zegt de nieuwe pr-man
„ben al druk bezig om meer
show te maken, ik krijg hier di
rect de Zweedse ambassadeur
om de aftrap te doen en die krijg
ik nog wel zo gek om zich daar
bij in de outfit van een Ameri
can Footballer te steken".
Wat inderdaad lukt. „Ik ben de
nieuwe pr-man van de bond",
zegt Van Duijn tegen de ambas
sadeur, „en ik ga er tegen aan,
ik ga het eens even een stuk
krachtiger aanpakken dan mijn
voorganger".
Hij zegt het op een ongelukkig
moment omdat die voorganger,
bondsfunctionaris Schildt vlak
achter hem staat en niet onder
stoelen of banken steekt dat hij
door de opmerking in zijn eer
gekwetst is. „Kunst" zegt
Schildt, „ik deed het er bij, dat
pr-werk, ik heb nu eenmaal een
baan, ik moet werken voor de
punt daar voor twee". Maar
Oranje haalde Rome (de finale)
niet, doch bleef in Milaan ste
ken tegen Zwitserland. Al had
KNVB-voorzitter Karei Lotsy
voor de wedstrijd in de kleedka
mer nog uitgeropen 'jullie zult
liever willen sterven, dan deze
wedstrijd verliezen', Bakhuys
doelpuntte in het San Siro niet
voor twee, scoorde helemaal
niet en Oranje verloor met 3-2.
En kon naar huis.
Bakhuys speelde zijn beste in
terland in 1936. De Fransen
werden in Parijs diep verne
derd: 6-1, drie goals van Bak
huys. Het typeerde de nimmer
zelfzuchtige middenvoor dat hij
't uitbundigst juichtte om een
doelpunt van een ander. Van
rechtsbuiten Frank Wels, die
altijd voorzette, maar nu eens
zelf schoot en raak.
In het seizoen 1934-1935 leek
Bakhuys uitgekeken op ZAC.
Hij was ook meer in Den Haag
dan Zwolle. Op een zondagoch
tend zegde hij af voor een wed
strijd van ZAC, omdat hij de
trein zou hebben gemist. Later
kost, als ik een afgekeurde ge
meenteambtenaar was ge
weest, had ik ook veel meer tijd
in het pr werk kunnen steken",
lingen voor de interland. „In de
wedstrijd, zegt bondsbestuurs-
lid annex arbiter Schildt, „zal
het wel wat harder toegaan, het
is natuurlijk een partij op leven
en dood, maar wel in de sportie
ve sfeer, als scheidsrechter heb
je het goed bij het American
Football. Hij heeft jaren ge
woon voetbal gefloten nou, als
hij alle steekpenningen die hem
waren geoffreerd had aangeno
men bij promotie en degradatie
wedstrijden dan was hij nu bin
nen geweest. En op een geven
moment was hij het zat om met
messen bedreigd te worden.
Toen heeft hij gekozen voor
American Football, een keuze
waar hij nooit spijt van heeft ge
had, die jongens weten tenmin
ste wat incasseren is. Hij herin
nert zich de eerste keer dat hij
een grote wedstrijd floot, een
van de spelers krijgt een enor
me dreun, hij valt bewusteloos
op de grond, komt na een mi
nuut bij en roept, wie deed dat,
waar is hij". Schildt: „Ik dacht
o god dat wordt matten, ik ga
tussen die jongen en zijn bela
ger staan, maar dat was niet no
dig. Hij wilde hem alleen maar
de hand drukken en hem com
plimenteren met zijn zo fantas
tisch geslaagde attaque".
Uitdelen
„Mijn man", zegt de schoon
dochter van de voorzitter me
vrouw Wal,ja die kan echt wel
uitdelen, die kan iemand onder
de grond schoppen als hij te
zwaar is belaagd. En wedstrij
den kunnen uit de hand lopen,
zoals laatst toen vechtende spe
lers in het publiek verzeild
raakten, en er baby's dreigden
te worden vertrapt, toen waren
echt de poppen aan het dansen,
maar vaak komt dat niet voor".
In ieder geval niet op deze late
kille najaarsdag waarop Neder
land in een keurige match wel
iswaar van Zweden wint met 18
tegen 13, maar kreunend van
verdriet moet afhaken voor de
eindronde in Italië. De reden:
De Zweden spelen vooral verde
digend gewoon goed. Waarna de
echtgenoot van de voorzitter de
bemodderde broekjes en shir
tjes verzameld, 45 in totaal, en
ze naar zijn auto brengt, tewijl
mevrouw de voorzitter bibbe
rend van de kou en de zenuwen
moet toegeven dat dromen in
derdaad bedrog zijn.
bleek dat hij die middag met
HBS was meegereisd om in
Schiedam Hermes DVS-HBS te
zien. In de loop van 1935 ge
beurde wat men in Zwolle al
had gevreesd: Bakhuys vroeg
overschrijving aan naar HBS.
In Den Haag 'kreeg' hij een si
garenwinkel in de Weimar-
straat. De KNVB fronste de
wenkbrauwen. Maar de bond
greep niet in. Overigens kon de
kleine middenstander Bakhuys
moeilijk wennen in zijn winkel.
„Ik ben gedoemd tot gevangen
schap in een goedkoop kooitje.
Iedereen mag mij voor een paar
dubbeltjes komen bekijken".
Naar Venlo
In de loop van 1937 keerde Bak
huys Den Haag weer de rug toe.
Overschrijving naar VW. Zijn
entree in Venlo was indrukwek
kend. „In een auto, waarin ik
met schijnwerpers werd be
licht, een ontvangst met hoge
hoeden, pages en erewijn",
schreef Bakhuys zelf. Toen
greep de KNVB in, met alle ge
volgen van dien. „Ach, na-
tuurljk ben ik eigenlijk mijn
hele leven al geen amateur ge
weest",, reageerde Baykhuuys
nadat het vonnis was geveld.
„Maar wie is dat in het Neder
landse topvoetbal wel? Hoeveel
spelers kregen geen sigaren
zaak of café?".
Bij FC Metz verging het de prof
goed. Pas op 38-jarige leeftijd
werd hij weer Hagenaar. Maar
Bakhuys werd ziek en moest
lange tijd in een sanatorium
doorbrengen. Eenmaal genezen
kreeg hij een rustige kantoor
baan bij het Centraal bureau
voor Rijvaardigheidsbewijzen.
Tevens werd hij tv-commenta-
tor en schreef voor de Haagsche
Courant.
In een Haags ziekenhuis stierf
Beb Bakhuys op 7 juli 1982, 73
jaar oud. Bij de crematie op Oc-
kenburg waren de oud-VUC'er
Bertus de Harder, de HBS'ers
Hans Schwencke en Anton van
der Vegt, de ADO'ers Willem
Koek en Paul van Os aanwezig.
Uit naam van de KNVB voerde
ex-voorzitter Wim Meuleman
het woord, ere-voorzitter K. J. A.
van Rijswijk sprak namens
HBS, de club die Bakhuys in
1937 dood had verklaard.
N aar goed gebruik vult een
amateurscheidsrechter de
wedstrijdformulieren een
kwartier na afloop in waar
niemand bij is, tenzij hij de
wedstrijd in een veldslag
heeft laten eindigen. Dan
forceert men zijn deur om
hem te lynchen.
Het invullen is een fluitje van
een cent. Er staat in die
kleedkamer altijd wel een^
wankel formicatafeltje,
waarachter hij na het
douchen kan plaatsnemen
om de uitslag te noteren. Als
hij goed heeft opgelet, heeft
hij die onthouden.
Niet zelden staan in het
notitieboekje ook
rugnummers. Die
corresponderen dan met
namen van spelers, die hem
voor krotenkoker hebben
uitgemaakt. Ook die komen
op het formulier. Daartoe is
een apart vak gereserveerd.
Hij hoeft ook niet kieskeurig
te zijn, want er is plaats
genoeg. Bovendien behoort
achter elke naam met een
handzame aanwijzing het
delict te wordenvaangegeven.
'n Beetje scheidsrechter
heeft daar tijdens de
wedstrijd al over lopen
nadenken. Het is nog altijd
zo, dat de beste invallen zich
spelenderwijs voltrekken,
dus ten tijde van de
uitoefening van zijn macht,
die in sportkringen wordt
geaccentueerd wordt met
een uniform, van waarachter
je in principe alle onzin van
de wereld kunt verzinnen.
Iedere scheidsrechter brandt
daarom na afloop van de
wedstrijd van verlangen om
deze beslissende
administratie in de
beslotenheid van zijn
kleedkamer te mogen
voltooien. Het is weliswaar
een strijd tussen mens en
materie, maar ook een mooi
bewijs van superioriteit.
Daarna levert hij de
formulieren in bij de twee
wachtende partijen in de
bestuurskamer, waar zijn
vrouw reeds is volgegooid
met sherry.
Dat laatste doet men niet
zonder bedoeling. Die vrouw
moet het naar haar zin
krijgen. Eigenlijk moet ze al
een stuk in haar kraag
hebben op het moment dat
haar man met die
formulieren zijn opwachting
maakt; dat vereenvoudigt de
discussie over de vraag of het
wellicht wenselijk dan wel
verstandig zou zijn om de
zaak alsnog te herzien.
Eenmaal in de
bestuurskamer krijgt de
scheidsrechter een stoel, die
wordt zelfs aangeschoven, hij
krijgt een borrel, nog één en
nog één, waarna het gezellig
wordt. In de kantine wordt
inmiddels de polonaise
gelopen, zodat perfect
getimed ook de deuren naar
de bestuurskamer
openzwaaien en zo kan het
gebeuren dat de
scheidsrechter ineens voorop
loopt, met zijn vrouw
erachter; een ideale
ambiance voor een
herbezinning op de inhoud
der formulieren. Tien
minuten later knijpt hij
goedmoedig de ogen toe,
verscheurt onder
aanmoediging van zijn
vrouw de oude en tekent de
nieuwe, op voorwaarde dat
zij per taxi worden
thuisgebracht.
't Is weliswaar tegen de
regels, maar ach, binnen de
goedheid ieders hart is er
slechts de kniesoor die
daarop let. En verder ssssst,
want het kan ook uitlekken.
En dan zitje met gebakken
peren, zoals in Rotterdam,
want daar loopt sinds vorige
week een 54-jarige
scheidsrechter met z'n ziel
onder z'n arm. Hij had op de
formulieren alleen de uitslag
nog laten staan.
Archieffoto
11 maart 1934, Bep Bakhuys scoort met een snoekduik het fameuze doelpunt
tegen België, dat met 9-3 werd verslagen. Na deze treffer juichte het
Olympisch stadion hem minutenlang toe.
