Godsvrede en de
coalitiepartners
De pretenties van Wim Kok
:*I7
[estboeren makkelijker prooi
Lan vuile industrie en auto's
Opinie
BRIEVEN VAN LEZERS
Leidse Courant
ZATERDAG 31 OKTOBER 1992
12 I I
slecht met de we
ieconomie. De waarden
dollar, pond en nog wat
i die munten gaan als een
p op en neer met de na-
ik op néér. Een recessie
igt.
I Nederland heeft hieronder
nlijden. De rekenmeesters van
rijk het Centraal Plan
eau wezen tot voor kort
'Cds op het mogelijke herstel
de internationale conjunc-
r. Maar dat vergezicht blééf
nu toe een vergezicht. In het
aar werd de vrees van velen
raarheid. Het Engelse pond
ihte, de Italiaanse lire en de
anse peseta zakten mee, de
nse frank stond onder zeer
ire druk. De dollar was en
Het Nederlandse ka-
tt werd geconfronteerd met
rten die in de miljarden lie-
1. Gevolg van lagere econo-
che groei, tegenvallende
tgelegenheid en verpiete-
e aardgasinkomsten, die
1 ners in dollars worden bere-
Tot overmaat van ramp is
sis nu niet meer een valu-
isis maar lijkt het meer een
inaire economische recessie
rorden.
jdens de algemene beschou-
igen van enkele weken gele-
.a moesten premier Lubbers
IIvice-premier Kok melden
in een nieuwe 'tussenba-
inmiddels herdoopt tot
fstbalans' een passend
'oord op de problemen zou
IV-tempo
Jat laatste stadium verkeert
J kabinet op dit moment. De
ïwste internationale en na-
Ie cijfers zijn binnen, de
staat op papier, de
clusies kunnen worden ge-
Het kabinet heeft
zelf de tijd gegeven tot vol
de week vrijdag om beslis
te nemen. In de politiek
jit dat neer op besluitvor-
jmet een TGV-tempo.
food is dan ook hoog geste-
Het financieringstekort
igt twee miljard hoger uit te
ïen, de druk van belastin-
en premies komt zo'n an-
ïalf miljard boven het afge-
j>ken maximum en de werk-
ïeid loopt op.
rdat de ministers zich in de
se Trèveszaal over bezui-
ïgen en aanverwante za-
l gingen buigen, wilde 'de po-
ik' eerst met werkgevers en
fknemers praten. Met als
kivraag: Waartoe zijn deze
angenorganisaties bereid nu
[water zo hoog stijgt? Wat
Den zij over voor werkgele-
ïeid, concurrentiekracht,
jm voor een bijdrage aan
iomisch reddingswerk.
In het eerste informele overleg
met die sociale partners dron
gen Lubbers, Kok en minister
De Vries van sociale zaken aan
op een drastische beperking
van de loonstijgingen volgend
jaar. Sterker nog, de lonen zou
den eigenlijk 'bevroren' moeten
worden. Niemand een gulden
erbij. Voor ambtenaren en men
sen met een uitkering zou dit
neerkomen op gelijkblijvende of
zelfs dalende koopkracht en
voor mensen die in bedrijven
werken nog een minieme plus
in koopkracht.
Het gesprek van woensdaga
vond leverde weinig op. Het
bleek dat ook werkgevers en
werknemers wat wensen had
den. De ondernemers vroegen
om lastenverlichting, de vak
bonden om het achterwege la
ten van ingrijpen in de uitkerin
gen van huidige arbeidsonge
schikten. Misschien dat maan
dag, als het overleg wordt
voortgezet, duidelijker wordt
wie welke prijs gaat betalen.
Hansje
Naast deze pogingen van de mi
nisters om 'de samenleving' in
stelling te brengen in de strijd
tegen malaise en werkloosheid,
staat het verhaal over de bezui
nigingen. Het financiële gat
moet worden gedicht. Hansje
Brinkers kan niet te lang met
zijn vingertje in de dijk blijven
staan.
De schermutselingen zijn vori
ge week door niemand minder
dan premier Lubbers geopend.
In een interview met het CDA-
partijblad relativeerde de pre
mier de problemen sterk. In de
toekomst Sntstaat financiële
ruimte door voorspelbare ren
tedalingen en daar zou het ka
binet vast op vooruit kunnen lo
pen. Een iets hoger financie
ringstekort zou in die zin tijde
lijk acceptabel kunnen zijn, was
Lubbers' redenering.
Dit zorgde echter snel voor
commotie. Vooral CDA'ers als
Brinkman en Terpstra kwamen
ertegen in het geweer. Hoezo
vooruitschuiven naar de toe
komst? Nü maatregelen, ant
woordden zij de minister-presi
dent. Lubbers gaf vorige week
vrijdag na de wekelijkse minis
terraad een andere uitleg aan
zijn woorden. Hij had natuur
lijk absoluut niet bedoeld dat de
problemen moesten worden
weggeschoven. Hij had slechts
willen wijzen op de mogelijk
heid dat tijdelijke maatregelen
voor een tijdelijk probleem vol
staan.
De dreigende onenigheid werd
snel weggenomen. Deze week
schreven Lubbers en Kok ge
broederlijk in een brief aan de
Kamer dat het kabinet zich de
vraag diende te stellen 'hoe de
randvoorwaarden van het re
geerakkoord terzake financie
ringstekort en collectieve las
tendruk ook in 1993 bereikt
kunnen worden'.
Maar in de Tweede Kamer is die
eenheid die het kabinet mo
menteel uitstraalt,' er nog nietf
De PvdA houdt het er voorlopig
op dat maatregelen ter hoogte
van twee miljard, die nodig zijn
om het financieringstekort in
het gareel te houden, voldoende
moeten zijn. Bovendien hoeft
echt niet alles nu al geregeld te
worden. In de vroege voorjaars
nota van Kok kunnen eventueel
nog nodige maatregelen wor
den getroffen, meent de PvdA-
fractie.
Rekenmachine
Het CDA ziet het een slag an
ders. Het probleem bestaat uit
een serie onderdelen, zoals te
kort, lastendruk en uitstel wao-
en ziektewetmaatregelen. Uit
de CDA-rekenmachine komt
derhalve minimaal 3,5 miljard
rollen.
De CDA-fractie vindt boven
dien dat er zo snel mogelijk
flink moet worden bezuinigd.
Wachten op de vroege voor
jaarsnota spreekt hen niet aan.
Een jaar voor de verkiezingen is
het niet waarschijnlijk dat er
veel enthousiasme zal zijn om
tussentijds nog eens pijnlijke
maatregelen te nemen. En het
is al helemaal een illusie te den
ken dat partijen in de begroting
voor 1994, het verkiezingsjaar,
tot dergelijke ingrepen zullen
besluiten, aldus de CDA-fractie.
Vooral Brinkman roert op dit
terrein de grote trom, zoals bij
voorbeeld begin deze week nog
op een spreekbeurt te Harder
wijk. De CDA-fractieleider
heeft ook het meest te verlie
zen. Hij weet als gedoodverfd
opvolger van Lubbers dat er een
grote kans bestaat dat hij in '94
de nieuwe premier zal worden.
En hij zal dan alle keien die het
huidige kabinet op de weg laat
liggen, moeten opruimen.
Brinkman wil zijn straatje zo
schoon mogelijk hebben bij zijn
aantreden.
Daarmee hebben de coalitie
partners opnieuw de loopgra
ven opgezocht die er nog van af
gelopen voorjaar liggen. Toen
struikelde het kabinet bijna
over de inkomensverdeling en
aanpalende bezuinigingen. Na
die bijna-val hebben de part
ners afgesproken het niet meer
zo ver te laten komen. Pais en
vree zou heersen.
Tot nu toe hebben CDA en
PvdA zich zowel in het kabinet
als in de Kamer aan deze heils-
wens gehouden. Maar of de da
mes en heren deze Godsvrede
(de door kerk en keizer in de
Middeleeuwen verordonneerde
onderbreking van vijandelijk
heden waar weinig krijgsheren
zich iets van aantrokken) de ko
mende weken weten te bewa
ren, moet worden afgewacht.
(De auteur is parlementair re
dacteur van onze krant).
haagsc solidariteit
of... fries-Stamboek?
Nederland is niet af; de
meerderheid der tevredenen
moet het in dit land niet voor
het zeggen krijgen. Anders
volgen de Lage Landen in het
voetspoor van de VS, waar
inmiddels dertig miljoen
mensen in de marge van de
samenleving terecht zijn ge
komen. Dat was, in een note-
dop, de strekking van een fi
losofisch getinte rede die
PvdA-leider Wim Kok dins
dag uitsprak aan de Eras
mus-universiteit te Rotter
dam.
Een rede waar lang en door ve
len wat ongeduldig op is ge
wacht. Ongeduldig, omdat het
lang stil is geweest rondom de
PvdA-leider. Waar bleven zijn
vergezichten waaraan de partij
na de omstreden ingrepen in de
wao zo'n behoefte had? Welke
richting zou hij de sociaal-de
mocratische troepen wijzen,
twee jaar nadat Lubbers ons
land al in 1990 'ziek' verklaar
de?
,,Ik zal mijn visie geven, niet als
historicus, noch naar het voor
beeld van de Tsjech Havel in de
vorm van een droom, maar van
uit de huidige situatie zoals ik
die zie", beloofde Kok zijn ge
hoor aan het begin van zijn be
toog. Daarmee nam hij de reali
teit als vertrekpunt van zijn po-
litiek-maatschappelijke visie.
En hoe ziet de realiteit er vol
gens Kok uit? Op zijn zachtst
gezegd: bedreigend. Hij schet
ste een lange reeks nieuwe, snel
opkomende problemen zoals
het voortgaande milieubederf,
de verloedering en segregatie in
oude stadswijken, de burgers
die hun vertrouwen in de poli
tiek hebben verloren. Een voe
dingsbodem voor extreem
rechts, aldus Kok, hoe zouden
de sociaal-democraten daar op
moeten reageren?
Kok blijkt zijn hoop te hebben
gevestigd op de oude stadswij
ken waar de 'Habenichtsen'
van deze tijd dicht opeengepakt
wonen. Daar zal het sociaal-de
mocratische vuur weer moeten
opflakkeren, meent hij. In deze
gebieden stapelen de proble
men zich immers op, durven
oude mensen niet meer op
straat, voelen etnische Neder
landers zich in de steek gelaten
en gedijt de illegaliteit. Werk
aan de winkel voor de PvdA!
Meerderheid
De nieuwe PvdA-voorzitter Fe
lix Rottenberg heeft het al
eerder opgemerkt: criminaliteit
en veiligheid moeten dé wer
vende thema's van de partij in
de komende jaren worden En
dan niet via het blind opvoeren
van de koude oorlog tegen de
misdaad meer cellen, meer
politie, hogere straffen
maar via een structurelere aan
pak, mogelijk via de al wat
sleets geraakte 'sociale vernieu
wing'.
De kwellende vraag is natuur
lijk of de 'tevreden meerder
heid' die de Britse econoom
Galbraith in zijn boek 'The fu
ture of contentment' zo tref
fend in beeld brengt, zich ook
maar iets van de ontevreden
minderheid in dé oude stadswij
ken zal aantrekken. De stads
vernieuwing is toch bijna klaar,
zo kunnen zij aanvoeren, de wo
ningnood toch goeddeels opge
lost? In welk westers land zijn
bovendien de inkomensver
schillen kleiner dan bij ons?
Kok maakt zich er blijkens zijn
lezing ook wat zorgen over.
„Het failliet van het theoretisch
alternatief dat het communis
me pretendeerde te zijn kan die
waan van zelfgenoegzaamheid
versterken. Wie de sociaal-de
mocratie afschrijft omdat haar
doelstellingen bereikt zouden
zijn of de mensen waarvoor zij
moet opkomen verdwenen,
maakt dezelfde fout Waar
door het gevaar ontstaat dat
Galbraith in zijn boek heeft be
schreven".
Over de vraag of deze zinnen de
voorbode zijn van een krachtig
PvdA-offensief voor meer soli
dariteit en kleefkracht in de sa
menleving, is Kok minder hel
der. Het woekerende onheil wil
hij vooralsnog te lijf met enkele
staatsrechtelijke ingrepen (re
ferendum, gekozen burgemees
ter), meer van het oude (extra
stadswachten en politiemen
sen) en de wat gemakkelijke
constatering dat mensen „voor
hun levensonderhoud in de eer
ste plaats op een eigen arbeids
inkomen aangewezen zijn".
De moedige prententies die Kok
in zijn rede formuleert (het
voorkomen van gettovorming,
verhogen van de veiligheid op
straat) worden aldus niet be
legd met passende maatrege
len. Op zich is dat ook begrijpe
lijk. De staatsschuld en het fi
nancieringstekort houden de
regeringspartijen van Neder
land al ruim tien jaar in een
wurgende greep, de financiële
ruimte om écht puin te ruimen
is minimaal. Dit politieke feit
leidt al snel tot een pleidooi
voor een beetje meer hier en
een beetje minder daar, met na
venant effect. En voor het dra
matisch herleiden van de be
langrijkste geldstromen (socia
le zekerheid, subsidies) is de
PvdA na de wao-ingreep niet
meer te porren.
Zodoende is Koks bergrede die
begon op de duizelingwekkende
hoogte van Havel, geëindigd
aan de voet, in relatieve staat-
sarmoede. Pas na vele jaren, als
de staatsschuld is teruggedron
gen, ontstaat weer meer ruimte
om te kiezen voor investeringen
in kwaliteit, aldus Kok. Pas dan
komt er weer écht geld vrij voor
gerichte scholingsprojecten, in
tegratie van minderheden en
het serieus dichten van de mil
jardentekorten die nu nog
openstaan op de posten stads
vernieuwing, openbaar vervoer
en politie/justitie.
Goede doelen
Tot die tijd zal het geld voor
deze goede doelen moeten ko
men uit de collectieve sector:
als de burgers minder consume
ren blijft er geld over om te in
vesteren in de kwaliteit van de
toekomst. Of de sociale part
ners daartoe bereid zijn, gemo
tiveerd door de aanstormende
problemen die Kok schetst, is
meteen een mooie testcase voor
de vitaliteit van het sociaal-de
mocratische gedachtengoed.
(Paul Koopman is parlementair
redacteur van onze krant.)
ENK DE KAT
gaat nog steeds niet zo
met het milieu als zou
iten. De weer erger ge-
'en verzuring van de
ïen is daar een bewijs
luurmomenten legt voor dat
fechijnsel de schuld bij de
boeren. De stichting ziet
als de grote veroorzaker
het wegkwijnen van veel
pen, omdat de ammoniak uit
lest van massale fokbedrij-
varkens, pluimvee, koeien)
vorm van zure regen neer-
lt op de bossen. De agrari-
branche erkent dat ook
en is inmiddels bereid tot
regelen. Zo is vorige week
ikele Zuidhollandse boer
en een actie gestart die het
ik van uitgekiend veevoer
pageert, in combinatie met
J zorgvuldige mestbehande-
jop het bedrijf.
|r volgens Natuurmonu-
ften zet dat niet voldoende
|n aan de dijk. De stichting
t dat maar één ding werke-
helpt: inkrimping van de
tapel. Ook een vorige week
ïkomen rapport van TNO
teidemij nodigt eigenlijk uit
io'n ingrijpende maatregel,
twee onderzoeksinstan-
B)zijn tot de slotsom gekomen
■|het het te duur wordt om
*iale fabrieken te bouwen
het mest-overschot zouden
pen wegwerken,
pmee stapelen de argumen-
95 voor een strenge aanpak
r de boeren zich op. Boven
dien missen de tv-beelden
zieltogende bossen,
door shots van sproeiende gier-
karren op het land, ook emotio
neel hun uitwerking niet. Je
voelt aankomen dat de publieke
opinie bewust of onbe-
wust rijp wordt gemaakt
voor een politieke ingreep ten
aanzien van het mest-over
schot.
Verwacht wordt, dat begin 1993
dat debat op kamerniveau zql
plaatsvinden.
Drukke provincie
Vorige week werd in de milieu
commissie van Provinciale Sta
ten in Den Haag gesproken
over de vraag watje nu eigenlijk
in een drukke provincie als deze
kunt doen tegen de verzuring.
Aanleiding was een klaagbrief
van de Zuidhollandse Milieufe
deratie. Deze organisatie, die
jaarlijks flink wat overheids
geld krijgt togeschoven om
waakhond te spelen, vindt het
anti-verzuringsbeleid niet
krachtig genoeg. Zuid-Holland
blijft maar kijken naar wat het
rijk doet. Maar op die manier
worden de doelstellingen die
minister H. Alders heeft aange
geven in zijn NMP's (Nationale
Milieubeleids Plannen) niet ge
haald, zo zei Wilma Berends
van de federatie. „Zowel in de
industrie en landbouw als bij
het verkeer is tot nu toe onvol
doende bereikt. Je ziet aanko
men dat de milieu-doelen ook
naar het jaar 2000 niet worden
De woordvoerders van de poli
tieke fracties in de Staten wa
ren het daar volmondig mee
eens. Van Groen Links tot en
met het CDA. Alleen leverde
dat concreet weinig op. De reac
tie van D66 was een typerende:
„We delen de grote bezorgd
heid, we zijn ook blij dat we
door de Milieufederatie zo strak
aan ons jasje worden getrok
ken. We zouden wel graag ver
der gaan in onze maatregelen,
maar we hebben het beklem
mende gevoel dat we niet veel
meer kunnen, doen. De provin
cie zou zich vertillen als bijvoor
beeld wordt geprobeerd raffina
derijen, een zaak van nationaal
belang, zelf strenger aan te pak
ken".
Milieu-gedeputeerde J.C. van
der Vlist schaarde zoch daar
achter: „Je kunt de bedrijven in
Zuid-Holland niet in zo'n uit
zonderingspositie brengen. Het
resultaat zou ook moeilijk te
meten zijn, omdat de rommel
van over de grenzen komt aan
waaien".
Het verkeer dan? Komt het
werkelijk tot een 'rantsoene
ring' van verkeer op bepaalde
Zuidhollandse wegen, zoals de
ambtenaren rond Van der Vlist
als suggestie op papier hebben
gezet? Nee, ook dat niet.
„Geen enkele grote partij kan
zich zo'n standpunt veroorlo
ven", zei PvdA-Statenlid C.
Boerman ronduit. Van der
Vlist: „Het enige dat helpt is
een schone motor. Wegen af
sluiten, dat is niet haalbaar".
Bij de provincie ligt inmiddels
wel een nieuw 'Mobiliteitsplan'
gereed voor discussie, als dik
praat-pakket over de noodzake
lijke terugdringing van het au
togebruik. Maar ook daarin
draait het eigenlijk alleen om
bestuurlijke maatregelen die
pas op de lange duur effect kun
nen sorteren: zoveel mogelijk
woningbouw in de buurt van
treinstations, beter openbaar
vervoer, meer vrachtvervoer
per spoor en water, stoppen met
de bouw van nieuwe arbeidsin
tensieve kantoren langs snel
wegen. Ook hier dus geen impo
pulaire maatregelen. En zeker
niet als Zuid-Holland alleen.
De situatie is daarmee duide
lijk. Beperking van de verzu
rende werking van de (pluim
veeteelt is zeker nodig, maar
de aanpak van de luchtveront
reiniging in Nederland zou pas
echt consequent zijn indien te
gelijkertijd het mes wordt gezet
in die twee andere grote vervui
lers, de industrie en het ver
keer. De realiteit is evenwel dat
geen moment wordt gepiekerd
over het sluiten van produktie-
eenheden van Shell, ook al han
gen die in Rijnmond groten
deels van gedoogvergunningen
aan elkaar. De realiteit is ook
dat geen politicus serieus over
weegt om wegen af te sluiten, al
zitten die dagelijks verstopt
met auto's met slechts één 'pop
petje' erin.
Dergelijke maatregelen tegen
de verzuring liggen veel te ge
voelig. De industrie heeft een te
belangrijke werkgelegenheid,
de auto is het heilig bezit van
veel kiezers. De boeren en hun
overtollige mestproduktie vor
men een makkelijker beleids-
doelwit voor rigoureuze beper
kingen. Zo simpel ligt dat in es
sentie.
(Henk de Kat is gewestredacteur
van onze krant).
De redactie behoudt zich het
recht voor ingezonden brieven
en bijdragen (maximaal 250
woorden) eventueel in te korten
dan wel te weigeren. Anonieme
inzendingen verdwijnen in de
prullenbak. Brieven dienen te
worden ondertekend en voor
zien van naam, adres en tele
foonnummer. Ze dienen gea
dresseerd te worden aan de
hoofdredactie van deze krant,
postbus 9,2501 CA Den Haag.
Vee
Heeft u het ook gelezen in de
krant?
Belgisch vee met hormonen
tot snelle groei gedwongen.
Honderden varkens verdron
ken in de mest en/of gestikt
door de ammoniakdampen,
omdat de betonplatenvloer
van hun hok inzakte.
Boeren omgekomen in de
giertank.
Een medewerker van een
nertsfokkerij bedwelmd en
gestikt in een zojuist geleeg
de tank.
Bossen aan het
Nederland.
Dit laatste was niet alleen door
de overmatige mestuitstoot,
maar ook door andere vervui
ling (auto, industrie, vliegtui
gen). Maar men zou het toch
wel gaan denken, dat de tijd
dringt om de veestapel op een
fatsoenlijke manier in te krim
pen en de gesubsidieerde boter
en vleesberg te laten verdwij
nen! Een goede reden om de in
tensieve veeteelt over te laten
schakelen naar alternatieven,
die er al lang zijn, maar op klei
ne schaal: bijvoorbeeld varkens
volgens groepshuisvesting ge
houden, ecologisch en biolo
gisch dynamische methoden,
hetgeen betekent dat de hoe
veelheid mest zeker met 50 pro
cent vermindert, omdat het
aantal dieren per m2 minder is.'
Simpel! Maar nee! TNO en Hei-
demij hebben iets anders ge
wrocht, namelijk minder voer,
maar „verrijkt met syntheti
sche aminozuren dit zal de
mest verminderen. Het kost
ons een lieve duit en vervolgens
de natuur en mijn gemoedsrust
in ieder geval, omdat we nog
steeds gesubsidieerd dieren
kwellen.
Kom consument: u herkent dat
Belgische hormonenvlees heel
gemakkelijk. Koop bij de slager
met het I.S.C.-(Int. Scharrel1
vlees Controle)vignet op de
winkel! Beter voor het vee, het
milieu en uzelf! („of eet eens ve
getarisch").
A. v.d. Meer,
OUDE WETERING.
Rampen
De vliegramp in de Bijlmermeer
heeft de Nederlanders ge
schokt. Mij ook, want het was
een ongeluk dicht bij m'n bed!
Ver van mijn bed echter sterven
dagelijks duizenden mensen
een afschuwelijke hongerdood.
Zijn de mensen gewend aan dit
gegeven? Ik niet in ieder geval.
Als je ziet hoeveel publiciteit er
wordt gegeven aan de vlieg
ramp en hoe weinig wordt ge
daan om het honger- en armoe
deprobleem op te lossen of pu
bliciteit wordt gegeven om de
mensen op de hoogte te stellen,
verbaast mij dit ten zeerste.
Zeker omdat iedereen een bij
drage aan de oplossing van dit
probleem kan leveren door b.v.
Mdx Havelaarkoffie te drinken,
Derde-Wereldorganisaties
(bijv. Novib) te steunen of geld
op een 'groene bank' (eerlijke
belegging door de bank) te stor
ten. (bijv. ASN). Dit zijn moge
lijkheden die binnen een ieders
bereik liggen, maar daarvoor
dient men begaan te zijn met
het lot van de medemens, net
zoals dit is gebeurd bij de vlieg
ramp. Hopelijk zullen meer
mensen zich inzetten om de
elke dag terugkerende honger-
ramp een halt toe te roepen.
Honger hoeft beslist niet, er is
meer dan genoeg voor iedereen!
Charlotte Nanning,
ROTTERDAM.
Bus
Naar aanleiding van het artikel
„Ook witte boorden ontdekken
de bus" in uw Vastgoedbijlage
van vorige week zaterdag wil ik
graag het volgende kwijt: ik reis
sinds anderhalf jaar met de
sneldienst van en naar mijn
werk in Voorburg. Dat wil zeg
gen de sneldienst van huis naar
Den Haag Centraal Station en
vandaar een stukje met de NS
Zoetermeerlijn. Over het alge
meen reis ik naar tevredenheid,
maar er zijn toch regelmatig
wat ergernissen te bespeuren.
Als opvallende kreet er „steeds
meer lachend langs de file" ge
noemd, gebaseerd op het tv-
reclamespotje. Nu maak ik bij
na dagelijks mee dat we's mid
dags circa tien minuten in de
file staan voor het stoplicht bij
de kruising Zwartendijk/Poel-
dijkseweg in de gemeente Mon
ster. Gezien het feit dat zich op
het verdere traject van mijn
buslijn (nummer S135) tussen
Monster en de gemeentegrens
Den Haag geen haltes bevin
den, leek het mij wel een aardi
ge suggestie de route te verleg
gen via de Madepolder. On
danks diverse telefoontjes met
Westnederland waarin vage be
loften ('we zullen er naar kij
ken, wordt misschien in de vol
gende dienstregeling 1993
opgenomen') werden gedaan,
wordt er absoluut geen actie op
genomen. Dat terwijl het alleen
positieve effecten heeft op de
doorstroming. Ook wil ik nog
wat kwijt over het op tijd rijden.
Mijn buslijn begint in 's-Gra-
venzande en rijdt vervolgens
naar Monster. De dienstrege
ling schrijft hier een reistijd van
5 minuten voor en mijns inziens
is dit uitstekend haalbaar. Toch
presteert men het om regelma
tig vijf tot tien minuten te laat
in Monster aan te komen. Nu is
het zo dat sommige lijnen wach
ten op de aansluiting met de ge
wone streekbus in 's-Graven-
zande en deze kan inderdaad
vertraagd zijn. De bussen die
niet op aansluiting wachten
zijn echter ook nogal eens te
laat en dan sta je toch in de re
gen en kou (want in Monster
heeft de sneldiensthalte niet
eens een wachthok) te wachten
op de „langs de files" suizende
bus.
Mark van Zeijl,
MONSTER.
Correctie
Op de opiniepagina van zaterdag 24 oktober jl. stond abusievelijk
onder een bijdrage van mevrouw Eva van der Veen over de sociale
dienstplicht, dat zij lid is van de CDA-fractie in de gemeenteraad
van Delft. Mevrouw Van der Veen is lid van het CDA-bestuur afde
ling Delft. Zij schreef het artikel op persoonlijke titel. Onze veront
schuldiging hiervoor. Hoofdredactie
