Overal bellen zonder draadje
Tijdloos zilver
goedkoper dan
in de winkel
Chocoladeknabbelaars contra bonbonbarbaren
Vandaag De Dag
I c
Leidse Courant
I donderdag 29 oktober 1992
EENMAAL, ANDERMAAL
De yup bestaat niet meer, de draagbare telefoon des te meer. Er is geen
houden meer aan. Miljarden keren wordt er ieder jaar gebeld. En steeds
meer op straat, in de auto, op de fiets, in het restaurant.
Ondernemers ruiken geld en staan te trappelen.
door John Stael
Er zijn van die rubrieken waar de prijzen op veilingen
DOOR aanzienlijk lager liggen dan de vergelijkbare prijzen
JAN PlETER voor moderne artikelen in de winkel. Zilver is zo'n
GLERUM rubriek. Je merkt op veilingen datje een uitstekend
couvert (lepel en vork) kunt kopen voor circa 100 gulden
terwijl dat in de winkel al gauw 300 tot 400 gulden kost.
En aangezien zilver een tijdloos materiaal is, is aan de
buitenkant niet te zien of het couvert uit 1990 of 1890
dateert. Je kunt dat overigens wel exact zien aan de
keuren van het zilver. Omdat al het in Nederland
vervaardigde zilver uitvoerig gemerkt is. En dat is dan
ook meteen één van de aantrekkelijkheden van zilver,
door de mogelijkheid alles nauwkeurig te dateren kan
het object veel meer gaan leven. Al het zilver gemaakt
vóór 1814 heeft een aantal merken: de Nederlandse
Leeuw, die aangeeft dat het om zilver van het juiste
gehalte gaat; een stadsmerk, dat de stad aan geeft waar
het stuk vervaardigd is; het teken van de zilversmid die
het stuk gemaakt heeft, en de voor iedere stad
Si
^V^:; -
mm
Biedermeier pasteischeppen, Schoonhoven 1868, gemaakt
door Adrianus Kuylenburg.
verschillende jaarletter die ook ieder
S. V *r~r- m se* jaar verspringt en waardoor je exact
.r kunt vinden in welk jaar het stuk
"V gemaakt is.Na de Franse tijd, tijdens
- het Koninkrijk de Nederlanden
krijgt het in Nederland vervaardigde
zilver een gehalte teken: een staande
leeuw voor eerste gehalte zilver (dat
wil zeggen 934 delen zilver op 66
delen metaal), en voor het tweede
gehalte teken, een lopend leeuwtje
Zilveren broodmand uit de (833 delen zilver op 167 delen
fabriek Hooykaas, ™etaalh DaafnaasV'inden.we weer
-moo de naam van de maker en de, nu voor
oChoonhoven 1938. heel Nederland dezelfde, jaarletter.
Nu moeten we ons ook niet helemaal
blindstaren op deze keuren want zoals alles vervalst
wordt, worden ook keuren vervalst en worden ook soms
oude keuren aangebracht op moderne voorwerpen. Zo
hebben wij een moderne theepot waar een 18de-eeuwse
bodem is ingesoldeerd. Deze lijkt daardoor een stuk
ouder dan in werkelijkheid het geval is. Of een dienblad
dat ik onlangs tegenkwam waarvoor de keuren dusdanig
op een rijtje stonden (terwijl ze meestal over zo'n blad
verspreid staan) datje in dit geval kon aannemen dat er
wat aan de hand was. En dat klopte ook omdat in dit blad
de keuren van een lepel of vork uitgezaagd en in de
bodem gesoldeerd waren.
Een heel handig boekje met heel veel nuttige informatie,
als U ooit zilver tegenkomt op antiekmarkten is
'Nederlandse goud-en zilvermerken' door Elias Voet,
waarin alle jaar letters en stadstekens staan afgebeeld.
Een volgende keer zal ik in deze column iets vertellen
over het soort objecten watje voor relatief weinig geld op
veilingen, antiekmarkten en in de handel tegenkomt.
Richtprijs
En dan nog even wat anders. In deze krant van 16
oktober j.l. staat onder de titel 'Zijbalkon' een column
van Frans Happel over zijn ervaring op mijn veiling van
19de eeuwse schilderijen. Een schilderij gecatalogiseerd
met een richtprijs van 1500 tot 2000 gulden werd daar
verkocht voor 5000 gulden en het bieden werd door mij
begonnen met de kreet: „Ik heb een bod van 3200
gulden". Frans Happel, die geïnteresseerd was in dit
schilderij voor een bedrag van 2000 gulden verliet
kennelijk teleurgesteld de veilingzaal en vraagt zich in
zijn column af hoe het mogelijk is dat de veilingmeester
begint met een bod van 3200 gulden. Sterker nog hij
schrijft: ...„degene die een bod van 3200 gulden
deponeerde (gek bedrag overigens), zal vermoedelijk ook
niet gelukkig zijn geweest dat zijn eindbieding als begin
werd gebruikt. Bestond dat bod eigenlijk wel of wilde de
eigenaar voor minder zijn Poggenbeek niet kwijt?
Mogelijk, maar wat heeft een belangstellende dan aan
een richtprijs? Leuk hoor zo'n veiling. Als je het snapt,
tenminste". Wel nu, het antwoord op beide vragen is
snel gegeven en als de heer Happel de moeite genomen
had even met mij te bellen of een seconde na te denken
had hij er ook zelf op kunnen komen. Op het schilderij
van Poggenbeek waren zes biedingen binnengekomen
vóór de veiling, voor bedragen vanaf de richtprijs tot
3500 gulden. Het bod onder de bieding van 3500 gulden
bedroeg 3000. Deze bieder kon echter, doordat er een
hoger bod was uitgebracht het stuk nooit verwerven en
er moest dus ingezet worden één bod hoger dan 3000
gulden: dus 3200 gulden. Het is natuurlijk spijtig dat de
heer Happel zijn kunstbezit niet heeft kunnen verrijken
met een inderdaad zeer goede Poggenbeek.
Veilingen waar zilver onder de hamer komt
Den Haag: Van Stockum's: Kunst-en antiekveiling, 4
^2 en 5 november;
A—1 Glerum c.s: Zilver Juwelen, 30 november;
55 Venduehuis der notarissen: Najaarsveiling Pulchri, 7 - 9
november;
Amsterdam: Christie's: Zilver Juwelen, 2 december
Sotheby's: Zilver Juwelen, 1 en 2 december;
Laren: L. Gijselman: Naj aars veiling Singer, 6 - 8 no
vember;
Haarlem: Oprechte veiling: Inboedelveiling, 27 - 31 ok
tober;
Rotterdam: Vendu Notarishuis: Kunst-en antiekvei
ling, 27 - 30 oktober.
Toekomstbeeld voor de doorsnee
burger: een alledaagse telefoon in de
kamer, een draadloos setje voor alle
andere vertrekken in huis en een
mobiele telefoon voor overal, ook
voor in de auto. Verder een speciale
telefoonuitvoering voor het geval hij
naar het buitenland gaat en indien
nodig een satellietuitvoering als hij
vertrekt naar onherbergzame gebie
den.
Gemak dient de mens, maar wie
wordt er echt beter van? De draagba
re telefoon was ooit een speeltje dat
gebruikt werd door yuppen, maar
die zijn er niet meer. De draagbare
telefoon des te meer. Er zijn bedrij
ven die een draagbare telefoon aan
hun werknemers schenken als emo
lument. Totdat ook hier de fiscus
een keer toeslaat.
Degenen die zo'n ding gebruiken
zeggen zonder uitzondering niet
meer zonder te kunnen. Het is geen
aardigheidje meer, maar zakelijk on
misbaar. Want niet alleen de in het
Italiaanse pak gehesen zakenman
heeft er baat bij. Het kan kostenbe
sparend werken voor bij voorbeeld
de loodgieter die overdag zijn op
drachten wil kunnen afhandelen,
maar zich geen secretaresse of tele
foniste kan permitteren.
Op dit moment verkoopt PTT Tele
com ongeveer duizend draagbare te
lefoons per dag. En aan de opwaart
se lijn in ons land lijkt voorlopig geen
einde te komen. Een juist groeiper
centage valt niet eens meer te geven,
het moet ergens liggen tussen de 30
en 40 procent. In het jaar 2000 zul
len er naar alle waarschijnlijkheid
één miljoen aansluitingen zijn. Eind
vorig jaar waren dat er nog 115.000
en binnen twee maanden zullen dat
er 165.000 zijn. Het maximum aan
tal dat PTT Telecom op dit moment
kan verwerken ligt op 250.000, maar
niemand hoeft bang te zijn: er wordt
hard gewerkt aan een nieuw net
waardoor geen aanvragen zullen
hoeven worden afgewezen.
Bovendien zal er binnen niet al te
lange tijd concurrentie komen, dus
het aanbod wordt groter. Telefone
ren is nu nog een exclusieve conces
sie van PTT Telecom. „Maar ze lig
gen op de loer. Minister Maij van
verkeer en waterstaat wil in ieder
geval een tweede commerciële licen
tiehouder naast PTT Telecom", zegt
een woordvoerder van het voormali
ge staatsbedrijf.
„Wij vinden het goed dat er concur
rentie komt, soms kan je samen
meer dan alleen. En, de totale markt
zal ongetwijfeld groeien. Goed voor
de prijs, want omdat er nauwelijks
bedrijven waren die zich er mee kon
den en mochten bezig houden bleef
de prijs erg hoog. Wij moesten de
boel ontginnen en dat kost altijd
geld".
Buurtwinkel
Inmiddels staat ondernemersland
trappelend van ongeduld te wachten
op het groene licht van de regering.
Want er wordt wat afgekletst in ons
land. Vorig jaar telde PTT Telecom
ruim acht miljard telefoongesprek
ken, waarvan er 300 miljoen naar
het buitenland gingen. Een forse
groei van tien procent vergeleken
met het jaar daarvoor. De 5,6 mil
joen partculiere en ruim anderhalf
miljoen zakelijke klanten bewijzen
DOOR WlLKO V00RD0UW
Als ging het om heiligschennis, zo fel
reageert chocoladekenner Robert
Linxe: „Mais non, mais non. Hoe
durft u dat soort rommel te vergelij
ken met chocolade. Dat is triefel, die
de smaakpapillen bederft. C'est hor
rible." We hebben het over Belgi
sche bonbons, die tegenwoordig op
veel straathoeken in Nederland,
Frankrijk en uiteraard ook België
verkrijgbaar zijn. Niet geheel zijn
smaak dus.
Robert Linxe, eigenaar van het zeer
exclusieve Parijse 'La Maison du
Chocolat' heeft cacao-gevoelige
smaakpapillen. Hij reist de hele we
reld af op zoek naar nog geraffineer
der cacao-bonen, die hij in zijn cho
colade verwerkt. Maar naast kenner
is hij dus ook liefhebber. En een van
de meest beluisterde leden van de
'Club des Croqueurs de Chocolat', de
Club van de chocolade-knabbelaars.
Ongeveer 150 meest vooraanstaan
de lieden hebben zich verenigd als de
enige ware club van chocolade-lief
hebbers. Het doel is om waar ook ter
wereld de kleuren van de lekkernij
te verdedigen tegen de overvallen
van bonbonbarbaren uit België en de
valse aanvallen van de slanke lijn-fa-
naten. Kortom: de dames en heren
prediken het ware chocoladegeloof.
Om chocoladeliefhebber te worden
moet je voor alles lekkerbek zijn,
meent Linxe. „Je moet van de goede
dingen des levens houden. De mees
te liefhebbers houden ook van een
goed glas wijn, vaak van een sigaar
en helemaal van een lekkere kop
koffie, dat wil zeggen een expresso
van mocca of andere edele arabica-
variëteiten. Want koffie en chocola
Archieffoto
Toen Cortes in 1521 Mexico veroverde, maakte hij daar kennis met de cacaoboon en leerde
hoe de Azteken er een drank van brouwden.
de gaan erg goed samen." Als hij dat
zegt is net de bestuursvergadering
van de chocoladeknabbelaars ten
einde. De heren en dames zaten met
enkele grote flessen water aan tafel,
en al pratend, aten ze hele blokken
chocolade weg. „Zo proef je chocola
de het beste. Gewoon, een heel blok,
met een glas water. Het is heel moei
lijk om een goede drank bij chocola
de te verzinnen, want het overheerst
bijna altijd. Tegenwoordig is een
glaasje banyuls (een zoete dessert
wijn) of port erg in, maar ik houd het
liever op mineraalwater," meent
Linxe. De andere bestuursleden val
len hem enthousiast bij. Waar zoal
over wordt gesproken? Ten eerste
over de komende beurs van de choco
ladeliefhebber. Verder over nieuwe
boeken die het licht moeten zien.
Daarin staat onder meer hoe je cho
colade moet bewaren („Nee, nooit in
de koelkast. De kou en de vochtig
heid tasten het aan. Gewoon, in de
kast in een vertrek waar het 16 tot
17 graden is," raden ze aan). Ten
slotte houdt men elkaar op de
van nieuwe adressen of juist
gelegenheden waar men van
colade een potje maakt.
Na de vergadering volgt hel
Per slot van rekening zijn
voor niets bijeen in het Pari
taurant Duquesnoy, waar dei
teerde chef en chocolade
Jean-Paul Duquesnoy de
zwaait. Die dag heeft hij ziel
sloofd op een vijftal chocola!
ten, van welke hij er overigen!
een op de kaart heeft staan
worden aan het oordeel van df
belaars toevertrouwd. Zenufl
is hij niet, zo zegt Duquesno
wel het de eerste keer is dat d'
belaars bij hem vergaderen.
De 'Feuillantine au chocolat
ja', de 'Gateau Solognot',
'Beaugency' en 'Marquise au
tes' kunnen de goedkeuring
fijnproevers wegdragen. Voo
zozeer zelfs, dat hij een twee
tje Opéra (koffie met chd
neemt. „Dit is geweldig," zil
met van emotie verstikte sD
schiet op de chef af. „Welke g
heeft u gebruikt?" „Net 1
wijn," legt hij later uit, J
grands crus en kleine wijne
quesnoy werkt met heel goef
colade en heeft dan bovendi!
eens het vakmanschap om
mee om te gaan. Hij wil erl
veel aan toevoegen, spullen i
ter, margarine, meel, fruit, dl
wat dies meer zij. Nee gewod
colade. Een smaak die je ol
tien minuten in je mond hoi
die niet bitter, zoet, zuur oftf
mag zijn. Gewoon de smaak'
cao." Al dromend pakt hij c
truffeltje. I
foto
Gemak dient de mens, de hond uitlaten en telefoneren tegelijk.
dat het voormalige staatsbedrijf
geen buurtwinkel is.
En dan hebben we het uitsluitend
over de aansluitingen. Over het aan
tal telefoons dat Nederland telt kan
PTT Telecom nauwelijks iets zin
nigs zeggen, er wordt vanuit gegaan
dat tegenwoordig ieder huis wel
meer dan één ouderwetse telefoon
telt.
Binnen niet al te lange tijd zal onge
veer 15 procent van al het telefoon
verkeer via een draagbare telefoon
verlopen. Nu ligt dat percentage tus
sen 2 en 3. Een 'booming' markt,
heet het dan. Daarom zullen zullen
die geldruikende ondernemers
slechts aandacht hebben voor de
draagbare telefoon en weinig zin en
vooral geld hebben om kris kras door
het hele land kabels aan te leggen.
Liever hier en daar een paar moder
ne centrales, die alle mobiele tele
foongesprekken via een satelliet
kunnen opvangen. In de Verenigde
Staten zullen, om de groei van het
aantal gesprekken via draagbare te
lefoons te kunnen verwerken, maar
liefst 77 satellieten de lucht worden
ingestuurd.
In de minder rijke landen, vooral in
de voormalige Oostbloklanden,
staan ondernemende burgers even
eens te popelen om de mobiele markt
te bewerken. Temeer omdat de kans
groot is dat in die landen een draad
loos telefoonnet het in kwaliteit zal
winnen van het bestaande, vaak ha
perende aardse net.
PTT Telecom haast zich om te zeg
gen dat de kwaliteit van een mobiel
telefoonnet hier in Nederland het
nooit zal halen bij een draadjestele
foon. „En het is uitgesloten dat het
ooit gelijk zal worden", zegt de
woordvoerder vastberaden.
Dromen
De draagbare telefoon blijkt dus zo
wel in Nederland als in andere lan
den een goudmijntje. De groei vorig
jaar in de Verenigde Staten bedroeg
43 procent en gemiddeld in Europa
35 procent. Cijfers waar onderne
mers alleen maar van kunnen dro
men.
Nu nog wordt de draagbare telefoon
vrijwel uitsluitend gebruikt door de
zakelijke markt. Met de invoering
van 'Kermit', een toestel waarmee
overal in Nederland mits in de di
recte nabijheid van een zogenoemd
'Greenpoint' kan worden gebeld,
probeert PTT Telecom de markt te
verbreden. Voorlopig blijkt 'Kermit'
alleen zijn weg te vinden in wat ge
noemd wordt de bovenste segmen
ten van de particuliere markt, met
andere woorden niet Jan Modaal.
PTT Telecom bestrijdt dat 'Kermit'
een mislukking is. Benadrukt wordt
dat het een 'slow start' moest wor
den. Er zijn op dit moment ongeveer
3000 'Kermits' in Nederland te vin
den, het streven is een aantal van
10.000. Maar 'Kermit' is niet de toe
komst, weet ook PTT Telecom, het is
meer een soort wegbereider, de voor
loper van wat genoemd wordt 'per
sonal mobiele communicatie'. Op
weg naar een toestel waarmee overal
gebeld kan worden én dat, in tegen
stelling tot 'Kermit', ook gesprek
ken kan ontvangen.
De vraag of Nederland op draagbaar
telefoongebied achterloopt is vol
gens PTT Telecom met ja en nee te
beantwoorden. „Als gekeken wordt
naar het aantal mobiele telefoons in
de Scandinavische landen, dan ligt
het aantal daar acht keer zo hoog.
Zweden spant sowieso wereldwijd de
kroon. Nederland ligt ook achter op
Engeland, maar voor op Frankrijk
en Duitsland", zegt de woordvoer
der.
Duur
De prijs van een draagbaar toestel
en het gebruik is hoog. Te hoog,
vindt ook PTT Telecom. Het eerste
model dat begin 1990 op de markt
kwam kostte 7700 gulden. Eenzelfde
toestel kost nu 1690 gulden, exclu
sief BTW en verwacht wordt dat de
prijs nog verder zal dalen.
kost per minuut 90 cent, 's i
60 cent. Een ouderwets draa
lefoongesprek kost 20 cent n
nuut en 's avonds 10 cent. Hel
nementsgeld voor een draagbf
lefoon bedraagt 85 guldej
maand, ook beduidend meerj
veer 60 gulden, dan voor een a
abonnement moet worden
teld. De verwachting is dat d
ven, mede door de komst v<
currentie, naar elkaar zulli
groeien. Maar mobiel telefoni
altijd duurder blijven.
De tarieven in ons land mo;
de hoge kant zijn, ze zijn we
lijk, dit in tegenstelling tot 1
tenland. Het verhaal gaat da
in de Verenigde Staten inf(
hebben over de kosten van té I
ren, je een boekwerk toegel
krijgt van 50 pagina's.
Er zijn echter ook voorbeel'c
een draagbare telefoon nie
hoeft te zijn. In Engeland, w
der Thatcher bijna alles in ge[
seerd wat maar gepriviatisee
worden, zijn toestellen te hui
twee tientjes per maand. Met
paraat kan weliswaar uitslui
politie en de wegenwacht wor
beid, maar je hebt in ieder g
draagbare telefoon op zak.
